Of toch niet? :?
http://www.nrc.nl/binnenland/article120 ... onregelingLiever hulp dan huis na pardonregelingGepubliceerd: 7 augustus 2008
Na het pardon is een huis niet het grootste probleem, maar woede en verdriet. „Ze realiseren zich nu pas dat ze tien jaar kwijt zijn."
Door onze redacteur Sheila Kamerman
Rotterdam, 7 aug. Wethouder zorg en welzijn Ed Wallinga van Enschede is trots. Enschede regelde een woning voor 322 asielzoekers die onder de pardonregeling vielen. De gemeente had de plicht een woning te vinden voor 256 mensen voor het einde van 2009. Alle gemeenten hebben een dergelijke taakstelling: voormalige asielzoekers worden onder meer op basis van inwonertal verdeeld over de gemeenten.
Wallinga roemt vooral de goede samenwerking tussen gemeenten en woningcorporaties die woningen actief vrijhielden voor de vluchtelingen in Enschede. „Anders lukt het niet.” En dan ook nog woningen in kansrijke buurten zodat de nieuwe bewoners een goede start kunnen maken.
Lang niet alle gemeenten zijn zo snel als Enschede. Naar schatting 25.000 tot 30.000 mensen vallen onder de pardonregeling. Er is een achterstand in de huisvesting van deze groep. Een werkgroep houdt sinds maart dit jaar toezicht op de huisvesting, turft achterblijvers, zoals de stadsregio Amsterdam die 712 mensen aan een huis hielp en nog 1.545 heeft te gaan. En toppers, zoals Heemskerk en Andijk.
Toch vinden vluchtelingenorganisaties huisvesting niet eens het allergrootste probleem. Lastiger is dat met het verkrijgen van een status opeens ruimte komt voor onverwerkte trauma’s en opgekropt verdriet. Dat leidt tot heftige emoties, zegt Rian Ederveen van Stichting LOS, een steunpunt voor ‘ongedocumenteerden’ in Utrecht. „Mensen hebben zo lang gedroomd van een status. Nu hebben ze een verblijfsvergunning en realiseren zich opeens dat ze tien jaar van hun leven zijn verloren. Dat de droom van een gezin, of die studie, of die baan, nooit meer werkelijkheid kan worden. In plaats van blij zijn ze boos.”
Kitty van Bussen, coördinator bij de Stichting Vluchteling Als Naaste in Helmond ziet dat ook. De stichting begeleid ongeveer 160 mensen en heeft het drukker dan ooit. „Ze hebben alle trauma’s weggedrukt tijdens de onzekere jaren. Dat komt er nu uit.”
Daarnaast, zegt Van Bussen, is het ontzettend lastig om opeens na jaren van ledigheid mee te draaien in het leven. Schoolboeken voor de kinderen? Die moeten ze opeens betalen. Sommigen gaan hoge eisen stellen aan de woning – we willen wel een raam in de keuken – en zijn gepikeerd als niet alles lukt. En dan de verzekeringen. Een WA-verzekering is nuttig, maar leg dat maar uit aan iemand uit Afrika.”