Als je dit in Belgie schrijft ben je een extreem-rechtse VB

[Manon]

Doelwit Nederland

'De veiligheid van Nederland wordt ernstig bedreigd,' schreef minister Donner in juni aan de Tweede Kamer. Duidelijke taal. Toch houdt de politiek elke discussie af. Moet er een Nederlandse Ground Zero komen voor het publieke debat over de dreiging van de islam kan beginnen?

Van 11 september 2002 tot 11 september 2003 zaaiden moslims opnieuw dood en verderf met hun `heilige oorlog' tegen het westerse modernisme. Voor de media zijn alle aanslagen los van elkaar staande nieuwsfeiten waarover met zekere afstandelijkheid wordt bericht. Zo lijkt het een ver-van-ons-bed-show.

Daarmee draaien we ons een rad voor ogen. Voor Nederlanders valt het moslimgeweld al niet meer te ontwijken. Een Nederlandse bankdirecteur liet het leven bij een moslimaanslag in Jakarta. Zowel de gijzeling van Arjen Hilbers in Algerije, als die van Arjan Erkel in Dagestan, houdt direct verband met moslimterrorisme. Waarom willen we die verbanden niet zien? Voor hetzelfde geld waren er tientallen Nederlanders gedood bij de aanslag op Bali, in plaats van Australiërs. Er kwamen vier Duitse soldaten van een ISAF-konvooi om in Kaboel, maar het hadden even goed Nederlandse soldaten kunnen zijn.

Nederland is met zijn open Europese grenzen een zeer kwetsbaar doel voor terrorisme. We zijn een druk bevolkt, oppervlakkig bewaakt, tolerant en welvarend doorvoerland. Niet voor niets is Nederland een Europese spil in de internationale drugshandel geworden. Terroristen kunnen er net zo makkelijk hun slag slaan.

Onze wetgeving maakt het tot nu toe onmogelijk potentiële moslimterroristen op te pakken. Zo werden in mei dit jaar in Rotterdam twaalf van terrorisme verdachte moslims vrijgelaten. Het leidde tot wat juridische scherpslijperij in de media, maar niet tot algehele verontwaardiging. Dat typeert de gelaten, zo niet ongeïnteresseerde sfeer in dit land.

Er zijn een aantal in de Nederlandse maatschappij verankerde oorzaken waardoor een islamdebat wordt vermeden. Bovendien is er middels een subsidienetwerk een schijnintegratie gecreëerd; door al deze oorzaken zien we het gevaar gewoonweg niet.

Als het niet als door een wonder tot een revolutionaire ommekeer komt, zit er niets anders op dan te wachten op de wake up call - de terreuraanslag die Nederland in één klap van de bezadigde negentiende in de rauwe 21ste eeuw zal doen belanden.

Vorige week maakte Rob de Wijk van Clingendael in Het Financieele Dagblad bekend dat er vier redenen zijn waarom juist Nederland het slachtoffer kan worden van een terreuraanslag. Den Haag is de wereldhoofdstad van het internationale recht; Nederlandse politici vereenzelvigen zich met het Amerikaanse buitenlandse beleid; in Nederland zijn veel multinationals gevestigd; en er wonen hier veel moslims uit risicolanden als Irak.

Met de Britse geheime dienst als bron ging onlangs informeel het bericht rond dat 'een zeer grote moslimaanslag' in Europa ophanden was. De reden voor zo'n aanslag: moslimterroristen zouden zo het schisma tussen Europa en Amerika kunnen vergroten, omdat Europeanen na zo'n aanslag de schuld zullen geven aan Bush, die met z'n War against Terrorism de zaak zou hebben laten escaleren. Zo'n reactie valt met name te verwachten van de Europese landen die zelf een grote moslimpopulatie kennen.

Het is niet moeilijk om scenario's voor een aanslag in Nederland te bedenken. Bijvoorbeeld: een semtexbom aan boord van een cruiseschip op het Amsterdamse IJ komt tot ontploffing, vlak bij het Centraal Station tijdens het spitsuur. Honderden doden.

Een ander voorbeeld. Vorige week werd er in een rapport van RAND Europe in Leiden nog op gewezen hoe gemakkelijk zeecontainers als massavernietigingswapens kunnen worden ingezet. Met andere woorden: het is kinderlijk eenvoudig om enkele kubieke meters springstof inclusief een ontstekingsmechanisme de Rotterdamse haven binnen te varen.

Derde scenario: ziektekiemen in ons drinkwater. Twee jaar geleden verscheen er een onderzoek naar bioterrorisme van de Gezondheidsraad, waarvan de - overigens goed verstopte - conclusie was dat er niets tegen bioterrorisme valt te doen.

Laatste voorbeeld: met een raketwerper, zonder training vanaf de schouder te bedienen, wordt een opstijgende Boeing 747 probleemloos neergehaald. Honderden, zo niet duizenden van dergelijke raketwerpers, kwamen vanuit Rusland op de internationale zwarte markt. Afgelopen weekend werd bekend dat British Airways overweegt hierom anti-raketsystemen op zijn vliegtuigen te plaatsen. Vóór 11 september zouden we dat een krankzinnig bericht hebben gevonden.

Kunnen wij erop rekenen dat ons politieapparaat en onze geheime diensten zulke eenvoudig te plegen aanslagen verhinderen? Het antwoord laat zich raden. Al tien jaar lang plegen dierenactivisten aanslagen op agrarische bedrijven in de Gelderse vallei. De geheime diensten krijgen hun vinger er niet achter en de politie staat machteloos. Tegen de losjes georganiseerde internationale moslimnetwerken van 'martelaren', voor wie het eigen leven niet telt, kan het Nederlandse veiligheidsapparaat al helemaal niets uitrichten. Al is het maar vanwege bureaucratische wantoestanden. Begin dit jaar bracht de Algemene Rekenkamer een alarmerend rapport uit, met als strekking dat er geen geautomatiseerde informatie-uitwisseling over terrorisme plaatsvindt tussen justitie en geheime diensten.

Het verontrustende is dat de Nederlandse moslims zich niet teweerstellen tegen het moslimextremisme. Als radicale imams in moskeeën tegen het Westen fulmineren, en er voor de jihad wordt geworven, maakt geen Nederlandse moslim zich daar zorgen over. Evenmin ontstond er onder moslims onrust over de introductie van de extremistische splinter Arabisch Europese Liga (AEL), die weigerde zich ondubbelzinnig uit te spreken tegen de sharia - het islamitische rechtssysteem dat berust op lijfstraffen als handafhakking en steniging. Onlangs, bij de rellen op het Amsterdamse Mercatorplein, durfden moslimomstanders niets negatiefs over de Marokkaanse messentrekker te zeggen tegen de media.

Dat is alarmerend. Hoe komt dat? Het is niet ondenkbaar dat de onderdrukkende cultuur van de roofstaten waar de Nederlandse moslims vandaan komen, tot in Nederland doorwerkt. Hier hebben moslims het democratische recht op vrije meningsuiting, maar dat recht durven ze niet te gebruiken uit angst buiten hun gemeenschap te vallen. Het kan ook komen doordat de islam als godsdienst zo ver van de Nederlandse seculiere maatschappij afstaat, dat er eenvoudigweg geen Nederlands identiteitsgevoel tot stand komt. Hoe dan ook: als het er echt op aankomt, in het geval van concrete terreur dicht in de buurt, zullen de Nederlanders waarschijnlijk geen steun krijgen van 'hun' moslims.

Volgens het CBS zijn er inmiddels ruim negenhonderdduizend moslims in Nederland: een verdubbeling in tien jaar. Over weer eens tien jaar zullen het er nog veel meer zijn, afgaand op het hoge percentage huwelijken over de grens, de rijke kinderscharen en de instroom van illegalen en asielzoekers. De problemen zullen dus alleen maar toenemen.

Twee jaar geleden schreef Paul Frentrop in dit blad een artikel onder de kop Er is iets mis met de islam, waarin hij betoogde dat de islam net als het fascisme en het communisme ideologische bestrijding behoeft. Dat leidde tot enige opwinding. Niet alleen over de inhoudelijke merites van Frentrops stelling, maar vooral over het feit dat hij dergelijke dingen überhaupt had durven schrijven. Zoiets was opnieuw typerend voor de onwil in Nederland om over het gevaar van de islam na te willen denken. De boodschapper krijgt de schuld.

Eerst was het Frits Bolkestein die een vinger op die zere plek legde, daarna Pim Fortuyn. Die laatste baarde opzien door in zijn legendarische interview met de Volkskrant begin 2002 te zeggen: "Als ik het juridisch rond kon krijgen, zou ik zeggen: er komt geen islamiet meer in." Maar inmiddels is het moslimdebat even dood als Fortuyn zelf. Natuurlijk: nog steeds brengen intellectuelen meningen te berde over de islam, al kun je, anders dan in bijvoorbeeld Frankrijk, niet spreken van een verhit debat. In de marge voert bijvoorbeeld Theo van Gogh zijn eigen kleine guerrillaoorlog tegen de islam, waarover hij helder is: "Ik geloof dat de islam een geloof is dat onze vrijheden bedreigt."

Curieus genoeg, gezien eerdere beschietingen tussen die twee, vindt hij daarbij de schrijver Leon de Winter aan zijn zijde. De laatste schreef in Trouw krantenpagina's vol over de Derde Wereldoorlog die de islam tegen het Westen heeft ontketend. Dat leidde tot tegenstukken, al waren die zelden van de hand van Nederlandse moslims.

Soms wordt er in zaaltjes wat geschreeuwd door jonge Marokkanen die in opstand komen tegen zoiets vaags als 'beeldvorming' in de media. Maar een zinnig debat over de islam zal toch pas tot stand kunnen komen als er een dappere groep Nederlandse moslims opstaat die de islam wil aanpassen aan de democratische eisen van deze tijd. Net zoals dat na de tijden van de Inquisitie in het christendom is gebeurd. Echter, tot nu toe wijst niets op zo'n modernisering van binnenuit.

Ook Hirsi Ali heeft geen illusies meer over de liberalisering van de islam. Voor haar is die religie de 'bedding' waarin islamitisch fundamentalisme en politieke islam kunnen gedijen. Met andere woorden: het is de islam zelf die zijn uitwassen mogelijk maakt. Een wezenlijk probleem waarover in de Nederlandse moslimgemeenschap nog niet eens een begin van een discussie bestaat.

Als Hirsi Ali moslimorganisaties in Nederland oproept te protesteren tegen de voorgenomen steniging van de Nigeriaanse vrouw Amina Lawal, zoals ze deze zomer deed, is een oorverdovende stilte het gevolg. Waar zijn dan de gematigde moslims in Nederland?

Nee, die lieten pas van zich horen toen diezelfde Hirsi Ali in een interview in Trouw begin dit jaar zei: "Mohammed is, gemeten naar onze westerse maatstaven, een perverse man. Een tiran." Dan zijn ze ineens `gekwetst'; een handig woord om de vrijheid van meningsuiting te saboteren. Anderzijds hebben sommige Nederlandse moslims de trucjes van het polderen aardig aangeleerd. Ze gaan het inhoudelijke debat met Hirsi Ali niet aan, maar stellen, bijvoorbeeld via het overkoepelende Contactorgaan Moslims en de Overheid, dat zij met haar uitspraken 'bijdraagt tot verdergaande polarisatie'. Dat is erg vergelijkhaar met wat haar eigen partij, de VVD, deed toen die haar uitspraken afdeed als 'sterk persoonlijk getint', om daar vervolgens bangelijk aan toe te voegen dat Hirsi Ali niet had gesproken namens de VVD. Zo werd ook haar rol in het islamdebat net zo gemarginaliseerd als die van niet georganiseerde individuen als Leon de Winter en Theo van Gogh.

[Manon]

(vervolg)

Ook de politieke elite lijkt het debat over de islam te ontwijken. Niet dat men zich niet van de problemen bewust is. In een brief aan de Tweede Kamer over de moslimterreur stelde minister van justitie Donner op 24 juni 2003 vast: "De veiligheid van Nederland, met zijn op democratie en individuele vrijheid gebaseerde systeem, wordt ernstig bedreigd." En: "Kwam de dreiging voor Nederland voorheen noodzakelijk van buitenaf, sinds enkele jaren kan ook gesproken worden van een serieuze dreiging van binnenuit."

Nogal ernstig, kortom. Maar waarom trekt Donner dan niet meteen aan de noodrem? Als hij, of een andere politicus van zijn statuur, zou verkondigen dat het afgelopen moet zijn met de import van moslimbruiden omdat de groei van de islam een gevaar vormt voor onze beschaving, dan zou dat inslaan als een bom. Want reken maar dat dit tot een fel debat zou leiden - in de politiek, maar evenzeer onder (meer of minder intellectuele) publieke smaakmakers die het onderwerp tot dan uit de weg gingen.

Waarom zwijgt de politieke elite? Er kan een aantal redenen genoemd worden.

Allereerst zijn politieke leiders in Nederland überhaupt huiverig voor welk fundamenteel debat dan ook. Neem de grote obsessie van Balkenende II: de bezuinigingen. Uit een enquête van NOVA blijkt dat de meerderheid van de Nederlandse economen grootschalig bezuinigen tijdens een recessie schadelijk acht voor de economie. Maar wat blijven ministers en Kamerleden volhouden? We moeten bezuinigen, want anders voldoen we niet aan het Europese stabiliteitspact. Het is slechts een mantra, zonder een opening voor een debat.

In de tweede plaats blijkt er een structureel gebrek aan visie wat betreft de explosieve groei van de moslimbevolking. Trouwens, niet alleen bij de huidige politieke leiders. Ook Fortuyn worstelde met de vraag hoe de verdere opmars van de islam in Nederland tot staan moest worden gebracht. In De puinhopen van achtjaar Paars hekelt hij weliswaar de Turkse en Marokkaanse jongemannen die in drie van de vier gevallen hun bruid uit `achterlijke dorpjes' importeren, maar in zijn tirade ontbreekt de oplossing. Zoals hierboven aangehaald, gaf Fortuyn in het beruchte Volkskrant-interview al toe dat het weren van islamieten simpelweg juridisch onhaalbaar is.

Op de derde plaats gaan de politieke leiders het debat niet aan wegens een gebrek aan moed. Onze bestuurders - en hun gezinnen - zijn zich rot geschrokken door de moord op Fortuyn. En wellicht realiseren sommigen zich dat de opkomst van de AEL nog maar een van de eerste stappen is op weg naar een geradicaliseerde politieke islam binnen de Nederlandse grenzen. Bij een volgende keer is het misschien niet meer de extreem-linkse Volkert van der G. die de moordaanslag pleegt, maar radicale moslims.

Ten vierde is het te wijten aan de typisch Nederlandse regentencultuur dat ieder debat wordt gesmoord. Nederlandse regenten weten al jarenlang hoe confrontaties worden vermeden en hoe men zich gladjes aanpast aan de veranderende verhoudingen. James Kennedy, Amerikaan en hoogleraar Nederlandse geschiedenis (eerst in Michigan, sinds 1 juli aan de Amsterdamse VU), heeft twee spraakmakende boeken gepubliceerd over de Nederlandse regentencultuur. In Nieuw Babylon in aanbouw laat Kennedy zien hoe de Nederlandse regenten zonder enig conflict, en dus met behoud van positie, de internationale vernieuwingen in de jaren zestig wisten te overleven. In Een weloverwogen dood beschrijft hij het opportunistische aanpassingsvermogen van de politieke elite jegens de veranderende mores rond euthanasie.

"In de VS is het conflict zo ongeveer de definitie van democratie," zegt Kennedy. "Je kunt het niet eens maken om het eens te zijn met je opponent. Alleen onder bijzondere omstandigheden, zoals 11-09, heerst er eensgezindheid."

Maar in de Nederlandse constellatie worden conflicten als buitengewoon ongewenst ervaren. Ze verhinderen namelijk coëxistentie van politieke partijen, maatschappelijke stromingen en religieuze groeperingen. "Het Nederlandse systeem kan wel enig conflict verdragen," zegt Kennedy. "Zo zijn er na m september een paar high profile acties geweest waarbij vermeende jihadstrijders zijn opgepakt. Maar een teveel aan conflict brengt de consensuscultuur in het gedrang. Daarom streeft de Nederlandse bestuurselite uiteindelijk altijd naar rust en orde."

Het debat over de islam in Nederland komt ook maar niet op gang omdat Nederland een verzuilde samenleving is. In zo'n samenleving laten de zuilen elkaar zoveel mogelijk met rust. Zoals vroeger kritiek op het katholicisme door andere stromingen slechts als onrust werd gezien, zo laat nu de christelijke zuil de islam ongemoeid.

Zuilen - zijn die dan sinds de jaren zestig niet langzaam maar zeker afgebrokkeld? Volgens Anton Zijderveld, socioloog en christen-democraat ("Maar géén 'CDA-ideoloog' - alsjeblieft zeg, alsof ik een soort Soeslov ben"), maar zeer ten dele. "Er heeft een ideologische ontzuiling plaatsgevonden," zegt Zijderveld, "maar organisatorisch is Nederland nog in hoge mate verzuild. En ook de `netwerken' zijn nog grotendeels intact."

Het CDA is niet alleen de belangrijkste politieke partij, maar ook de invloedrijkste smaakmaker in zuilenland. Kennedy: "Het CDA huldigt als vanouds het leerstuk van de subculturele autonomie. Geef groeperingen - waaronder islamieten - de vrijheid hun eigen belangen te behartigen, en het komt allemaal wel goed."

Zijderveld komt er rond voor uit dat hij geen enkele moeite heeft met de vestiging van een islamitische zuil in Nederland, 'die er al is, of je het nu leuk vindt of niet'. In de tijd dat ze nog collega's waren op het wetenschappelijk instituut van het CDA, dacht Jan Peter Balkenende er net zo over, meent Zijderveld zich te herinneren. Overigens gingen de gesprekken van de twee `intellectuele vrienden' vrijwel nooit over de islam, maar meestal over minder stekelige zaken als privatisering en sociale zekerheid.

Zijderveld ziet echter wel het gevaar dat er onder het mom van een moslimzuil in feite etnische zuilen ontstaan: scholen en organisaties die van overheidswege worden gesubsidieerd, maken volgens hem massaal misbruik van het zuilenstelsel om puur Turkse of Marokkaanse stromingen onderdak te brengen.

Hoe dan ook: het CDA is er, zo stelt ook Kennedy nog eens met nadruk, helemaal niet op gericht om een visie over de islam te ontwikkelen en vormt vanuit zijn zuilenideologie een belangrijk obstakel bij de integratie van moslims. En we hebben het hier wel over de grootste partij, die een centrale rol speelt in de regering.

Dan is er nog een punt. Volgens de Britse historicus Simon Schama wordt Nederland geregeerd door een 'regentenoligarchie'. Deze regenten regelen onderling de verdeling van de bestuurlijke baantjes. Zo kunnen ook kleinere groeperingen - religieus rechts, D66 - meedelen in de macht, bijvoorbeeld in de vorm van burgemeestersposten. In ruil daarvoor helpen ze in het veelpartijenstelsel de grotere aan nipte maar o zo belangrijke meerderheden.

Het bestaansrecht van dit systeem staat of valt met het onderliggende kiesstelsel. In een districtenstelsel waarin kandidaten naar de gunst van de kiezer dingen, vallen kleinere groeperingen consequent buiten de boot. De nummers één en twee maken afwisselend de dienst uit. Hun onderlinge rivaliteit staat borg voor een stevige debatcultuur. Kandidaten kunnen er niet omheen om op de zeepkist in duidelijke taal stelling te nemen tegenover de opvattingen van de tegenkandidaat.

Nee, dan de Nederlandse democratie. Raadsleden, Statenleden en parlementariërs zijn voor het overgrote deel anonieme functionarissen die aan de slippen van een bekende politicus hun politieke baan verwerven. "Een Nederlandse parlementariër vertegenwoordigt niemand, behalve zijn fractieleider," aldus James Kennedy. "In zo'n stelsel zijn de parlementariërs niet meer dan stemvee."

Het resultaat is ernaar. De regenten die in dit land de dienst uitmaken, proberen de islam voorzichtig door onze samenleving te roeren zodat er op den duur een gladde soep ontstaat zonder vieze klontjes als de AEL. Wat de autochtone Nederlanders van dit multiculturele gerecht vinden, doet niet ter zake. Aankomende regenten die de kwestie aankaarten, wordt hardhandig de mond gesnoerd. Roeren die soep - niet laten aanbranden. Niet zeggen dat Mohammed naar hedendaagse maatstaven een perverseling is. Niet zeggen dat de islam een achterlijke cultuur is. In plaats daarvan: polderen maar.

En dat polderen vertaalt zich naar de moslims toe in een mozaïek van organisaties. Ieder met een raad van bestuur, een raad van toezicht en uiteraard een kostbare website. En met subsidie natuurlijk. "De allochtonen worden door de tentakels van de Nederlandse octopus naar binnen getrokken," zegt James Kennedy. "Maar met de subsidie komen ook de vele regeltjes. Het gaat in feite om subtiele druk tot assimilatie aan het Nederlandse systeem."

De moslims moeten gevangen worden in een verfijnd netwerk. Zo ontstaan de politiek correcte clubs met nietszeggende namen als Forum, die in De Rode Hoed en De Balie gezellige praatavonden organiseren onder titels als Migratie, emancipatie en maatschappelijke participatie en De geïntegreerde samenleving: het verborgen paradijs. Een kleine elite van intellectuele moslims bestiert deze gezellige bureaucratietjes. Niet alleen door de regenten, maar ook door instituties als de pers worden die beschouwd als gematigde moslimleiders. In werkelijkheid vertegenwoordigen ze niemand behalve hun subsidieverstrekkers.

Niemand minder dan de militante Belgisch-Libanese activist Dyab Abou Jahjah is de grootste kritikaster van deze poppenkast - die beneden onze zuidgrens eveneens bestaat. 'Huismakaken' noemt Abou Jahjah de moslims die met hun gesubsidieerde nep-belangenclubs tegen de autochtone macht aanschurken.

De AEL, inmiddels ook actief in Nederland, accepteert geen subsidies van Belgische en Nederlandse overheden. Maar Abou Jahjah staat niet afwijzend tegenover geldelijke ondersteuning uit de Arabische wereld (al ontkent hij dat de Libanese terreurorganisatie Hezbollah tot de sponsors van de AEL behoort).

Wie wat beter oplet, ziet dat er alleen een schijnbare moslimintegratie bestaat. Voorbeelden te over. Als in Amsterdam-West een islamitische messentrekker door een politieagent wordt doodgeschoten, wijst de moslimgemeenschap unaniem met de beschuldigende vinger naar de autochtone Nederlander. Al eerder bleek uit enquêtes dat de Nederlandse moslims helemaal niet afkerig staan tegenover de jihad van Osama bin Laden tegen de grote satan Amerika en de kleine satan Israël. Onderwijzers worden geconfronteerd met islamitische leerlingen die door de moslimpropaganda op de schotel-tv zijn gaan geloven in joodse complotten en westerse decadentie. De Nederlandse moslims staan kortom in werkelijkheid met hun rug naar de poldersamenleving toe.

De conclusie moet wel een sombere zijn. Er is alle reden om bang te zijn voor een 11 september in Nederland. Nederland is een goed denkbaar doelwit, ook door een zwak ontwikkeld veiligheidsapparaat. De zogenaamd 'gematigde' Nederlandse moslims verheffen hun stem niet tegen de extremisten.

Ed Croonenberg & Joost Niemöller, HP / De Tijd

[sprot]

DEN HAAG - Nederlandse veiligheidsdiensten maken in moslimkringen gebruik van burgerinfiltranten. De Algemene Inlichtingen en Veiligheidsdienst (AIVD) en de Regionale Inlichtingen Diensten (RID) zetten volgens minister Remkes van Binnenlandse Zaken burgers in om informatie te vergaren over extremistische personen en groeperingen.

Geheime diensten zetten burgers in


'Onder bepaalde omstandigheden kan dat en gebeurt dat ook', zegt de VVD'er vandaag in een interview met de Volkskrant. Onlangs zei zijn CDA-collega Donner van Justitie dat hij het inschakelen van burgerinfiltranten in de toekomst 'niet uitsluit' om terrorisme te voorkomen.

Remkes onthult bovendien dat er sinds de aanslagen in de VS veel meer arrestaties in Nederland zijn verricht in verband met terroristische dreiging dan tot dusver bekend was. Hij spreekt van 'enkele tientallen'. Slechts een deel van de verdachten is voor een rechter verschenen. Soms zijn mensen per abuis aangehouden. 'In andere gevallen kwamen we tot de conclusie dat de bewijsvoering toch te dun is.'

De minister wil dat AIVD-informatie als bewijsmateriaal gebruikt kan worden. In twee processen in Rotterdam tegen vermeende terroristen legden rechters AIVD-informatie opzij omdat deze oncontroleerbaar zou zijn. 'Volstrekt onaanvaardbaar', vindt Remkes.

Als een wetswijziging gebruik van AIVD-informatie mogelijk maakt, vindt de minister dat dit 'met gezwinde spoed' moet gebeuren. De rechterlijke uitspraken hebben volgens Remkes onterecht het beeld opgeroepen dat Nederland te zachtzinnig zou omspringen met verdachten. Dit draagt bij aan het kwetsbare imago van Nederland. De minister noemt Nederland 'middelmatig kwetsbaar'. De deelname aan vredesmissies in Afghanistan en Irak kan uitgelegd worden als steun voor de Amerikanen. Daarnaast zijn er honderd à tweehonderd moslims in Nederland die banden hebben met terroristische netwerken.

Eind deze maand praat de Kamer over verscherpte wetgeving. Critici zeggen dat die haaks staat op burgerlijke vrijheden. Zij vrezen radicalisering onder moslims.