Christenen: geen leven onder de islam
Joost Niemöller, De Dagelijkse Standaard, 28 december 2010
http://fp.dagelijksestandaard.nl/2010/1 ... -de-islam/" onclick="window.open(this.href);return false;
De kerst in Berlijn vierend, kocht ik daar een
Welt Am Sonntag en met toch enige verbazing zag ik hoe bijna het gehele eerste katern van deze zeer seculiere, zeer mainstream, ja ook zeer politiek correcte krant was gewijd aan één onderwerp: de vervolging van de christenen in het Midden Oosten. Door de moslims dus.
Weer terug in Nederland zag ik dat het hier niet echt een groot item is. Her en der een bericht over bedreigde christenen in Irak. En, ook weer niet helemaal toevallig, een
zeer onderbouwde historische beschouwing van Philip Jenkins op de opiniepagina’s van de Volkskrant, waaruit bleek dat er over een tijd misschien geen christenen meer zijn in het gebied waar het christendom vandaan komt. Over de reden daarvan hoeven we niet moeilijk te doen: De heropleving van de politieke islam in de jaren dertig van de vorige eeuw, heeft het voor de christenen daar zeer moeilijk gemaakt. Uit een eindeloze reeks incidenten blijkt dat.
Ik merkte dat zelf toen ik eens sprak met een Koptische Egyptenaar die in Amsterdam een restaurant runt. Toen het onderwerp ‘Onderdrukking Kopten in Egypte’ aan bod kwam, begon hij ineens om zich heen te kijken, en sprak alleen nog zachtjes, om de moslimklanten niet voor het hoofd te stoten. In Amsterdam!
Het valt dan ook te prijzen dat de Paus tijdens de Urbi et Orbi
aandacht vroeg voor de moeizame positie van de christenen in het Midden Oosten. Dezelfde paus die destijds, in 1996, als kardinaal, een
zeer kritische analyse naar buiten bracht over de islam, iets waarvoor nu weinig aandacht is. Maar hoe komt het toch dat de Nederlandse christelijke partijen, en dan met name de grote, het CDA en de CU, op zo weinig prominente wijze aandacht vragen voor de vervolging van de christenen door de moslims in de wereld?
Dat is toch een staaltje van struisvogelpolitiek, ongetwijfeld ingegeven door het feit dat diezelfde christelijke partijen in Nederland ongegeneerd vissen naar de moslimstem. En volgens sommigen,
zoals Ruud Lubbers, nog lang niet ongegeneerd genoeg.
Ik ben geen christen, maar zou ik er een zijn, dan zou ik subiet ophouden mijn stem te geven aan het CDA of de CU, simpelweg omdat ze te bescheten zijn om hun vinger op de zere plek te leggen: Het gaat niet zozeer om de vervolgde christenen in de wereld, het gaat erom
door wie ze vervolgd worden: Door de moslims namelijk. Het gaat dus over het intrinsieke karakter van de islam.
Waarom mogen christenen in de moslimwereld niet vrijelijk hun geloof beleven? En waarom lopen partijen als het CDA en de CU toch telkens weer het vuur uit hun sloffen om te zorgen dat de moslims hier hun godsdienst toch zo vrij, openlijk, en vooral openbaar mogelijk mogen beleven?
Gaat het hier nog wel om vrijheid van godsdienst? Gaat het hier niet eerder om een onvoorstelbaar staaltje van lafheid? Ja dus.