Arabist Hans Jansen

Gebruikersavatar
Ariel
Berichten: 89717
Lid geworden op: wo apr 07, 2004 10:30 pm

Re: Artikelen van Arabist Hans Jansen.

Bericht door Ariel »

DE GLIJBAAN NAAR EEN NIEUWE WERELD


Hoe verwordt onderwijs van ‘waardig’ tot ‘onwaardig’? Hoe ziet de glijbaan eruit?

Het belangrijkste is het geleidelijk wegnemen van de ‘normale’ bevoegdheden van de vakdocenten. Alles werkt goed als er een tang is met aan de ene kant de leerlingen, en aan de andere kant een hoogbetaalde bestuurslaag die ver boven de vakdocenten staat en nergens een speciale belangstelling of liefde voor heeft. Er moet vervolgens zo veel mogelijk zeggenschap over zo veel mogelijk aangelegenheden van de opleiding komen te liggen bij de directie en de leerlingen. Hoe minder de vakdocenten hebben in te brengen, hoe beter dat is voor een vlot verloop.

Gewoon druk uitoefenen van twee kanten is natuurlijk al heel goed, maar zo’n tangconstructie werkt beter als er regelmatig reorganisaties en herverdeling van bevoegdheden plaats vinden. Boetseren gaat nu eenmaal beter als de klei niet te koud is, en een reorganisatie heeft ongeveer hetzelfde effect als het op kamertemperatuur komen van klei. Scholen en opleidingen worden dan ook regelmatig samengevoegd en gereorganiseerd. Opheffen van opleidingen (zoals nu wel zal moeten gebeuren) werkt trouwens ook wel. Klei moet warm blijven.

Essentieel is het bestaan van een vierde macht, naast leerlingen, leraren en directie. Die vierde macht voert verschillende titels: vooral studieadviseur, studentenpsycholoog en studentendecaan zijn populair. Docenten weten vrij snel bij welke studenten de aanleg, ijver en vooropleiding te kort schieten om de studie tot een goed einde te brengen. De vierde macht werkt het tegen dat daar de benodigde, onvermijdelijke maar (op korte termijn) onaangename conclusies uit worden getrokken. De belastingbetaler betaalt beide groepen, draait dus op voor de schade, en financiert de ongetelde uren dat deze twee groepen elkaar bestrijden.

De directies van onderwijsinstellingen moeten bij voorkeur bestaan uit HBN’ers, Half-Bekende Nederlanders, die uit de landelijke progressieve politiek of de vakbonden iets van een reputatie van onaantastbaarheid hebben weten op te bouwen. Het ‘poe poe’ zeggen is zulke mensen op het lijf geschreven, brandjes blussen is hun tweede natuur, en plechtig laten weten dat er niets aan de hand is, beschouwen zij als hun kerntaak. In hun vorige functie was het dat ook.

Docenten zijn veel tijd kwijt aan het apaiseren van de vierde macht, maar ze moeten wel, want de vierde macht heeft vrije toegang tot de fraai gestoffeerde burelen van de directies. Docenten kan, op advies van een van de leden van de vierde macht, het leven tot een hel gemaakt worden, in opdracht van de directie, bijvoorbeeld via de roostermaker die zo hier en daar wat lege tussenuren inlast.

Zo lang de examens nog de functie hebben waarvoor ze bedoeld zijn, kan de vierde macht niet veel meer bereiken dan dat het onvermijdelijke wordt uitgesteld: De leerling gaat wel over van klas 3 naar klas 4, maar voor het eindexamen wordt hij weggewerkt, bij voorkeur zo laat mogelijk, want dan heeft hij door ingeschreven te staan zo lang mogelijk bijgedragen aan de financiering van de schoolorganisatie. (De hoogte van de beloning van de directies is meestal gerelateerd aan het aantal leerlingen.)

Het is natuurlijk spijtig om leerlingen zonder diploma te laten vertrekken, zowel voor de leerling als voor de financiering van de schoolorganisatie. Het is hier dat het huidige schandaal zijn basis vindt. Omdat het uitdelen van diploma’s geld oplevert, zijn directies die personeel hadden rondlopen dat handtekeningen kon zetten, diploma’s gaan uitdelen. Struikelblok is hierbij de scriptie. Als die er erg dom uitziet, valt er iets aan te tonen over het niveau van de opleiding. Sommige opleidingen laten de scriptie deels door de docent schrijven. Wegmaken van dit belastende document is ook een veilige optie.

Docenten die wel eens een onvoldoende geven, brengen het systeem in gevaar. Leerlingen zouden zich wanneer ze herhaaldelijk onvoldoendes kregen, immers wel eens kunnen gaan afvragen of de opleiding wel geschikt voor hen is, en het gekozen ‘studietraject’ vaarwel zeggen. Docenten besteden dus veel tijd aan het maken van opgaven die er acceptabel uitzien maar waarvan ze weten dat hun leerlingen met een beetje mazzel het nog net kunnen behappen.

Het geven van een onvoldoende wordt zo riskant mogelijk gemaakt. Riskant voor de docent. Een docent die een onvoldoende ‘uitdeelt’, wordt daar op ‘afgerekend’, wat wil zeggen dat hij zich een enorme papierwinkel op de hals haalt om de onvoldoende te kunnen ‘hard maken’. De commissie die het beroep van de student tegen de beoordeling van zijn toets of tentamen met een onvoldoende behandelt, wordt voorgezeten door een jurist en bij voorkeur bemenst door de vierde macht. Met de procedure die de drukbelaste docent heeft gevolgd is dus al snel iets mis. Geeft hij vaak onvoldoendes, is er ook pedagogisch-didactisch iets aan de hand: de man/vrouw is geen goede docent. Wie innerlijke vrede nastreeft, doet er wijs aan de studenten zelf hun eigen toetsen en tentamens te laten beoordelen.

Allochtone leerlingen een laag cijfer geven is natuurlijk rassisme. Zulke leerlingen aanspreken op hun gedrag geeft aan dat de docent nog niet voldoende oog heeft voor de gelijkwaardigheid van de verschillende culturen die ons land rijk is, en de diversiteit van het menselijk gedrag op bekrompen en kleinburgerlijke wijze onderschat. Wat wij ‘buitenissig’ zouden willen noemen is misschien wel lastig in een traditioneel onderwijssysteem, maar er moet plaats voor kunnen worden gemaakt. We moeten al die allochtone leerlingen toch niet weg willen jagen? De volgende stap is snel gezet: Allochtonen toestaan wat aan autochtonen verboden is, kan natuurlijk niet.

Omdat het op alle niveaus zo werkt, wordt het onderwijs al snel van alle inhoud ontdaan. ‘Frontaal’ onderwijs is verboden. De ‘stof’ moet niet te moeilijk zijn, het ‘aanbod’ moet leuk zijn, en er mogen geen ‘groepen’ worden ‘weggejaagd’ door hoge eisen, controversiële wetenschappelijke bevindingen of politiek-incorrecte beweringen. Het is onzeker of onder zulke omstandigheden de opleidingen voor de gewone beta-vakken wel zullen kunnen blijven bestaan.

Dom- of luiheid speelt geen grote rol bij de roetsj langs de glijbaan die het Nederlandse onderwijs doormaakt. Het gaat vooral om verkeerde ‘prikkels’ die de politiek heeft ingebouwd, op advies van ‘deskundigen’. Maar het resultaat zal zijn: een ernstig tekort aan mensen die de vernuftigheden van onze tijd in hun vingers hebben, en die een bijdrage kunnen leveren aan de vooruitgang en de vergroting van de menswaardigheid van het bestaan.

HansJansen

http://hoeiboei.blogspot.com/2011/04/de ... ereld.html" onclick="window.open(this.href);return false;
The heart of the wise inclines to the right,
but the heart of the fool to the left.
Gebruikersavatar
Ariel
Berichten: 89717
Lid geworden op: wo apr 07, 2004 10:30 pm

Re: Artikelen van Arabist Hans Jansen.

Bericht door Ariel »

WEL OF NIET OP DE TV?

Waarom zou iemand niet als gast of als ‘deskundige’ op de tv willen komen om zijn verhaal te vertellen of zijn visie te geven?

De programma’s zijn vaak saai, zeer saai. Als het voor iemand in de studio al lastig is zijn aandacht er bij te houden, kan je gerust voorspellen dat ‘de kijkers thuis’ wellicht ook wat minder geboeid zijn. Toch is dat geen serieus bezwaar: zelfs als er weinig mensen het volhouden om te kijken, zijn het er toch altijd nog veel meer dan het aantal luisteraars dat je in een zaaltje bij elkaar kunt krijgen. Het is anderzijds natuurlijk wel een beetje gênant tegenover familie en vrienden in een programma te zitten dat echt gewoon vervelend en saai is.

Sommige programma’s zijn meer actiejournalistiek dan journalistiek. Voor een goed doel moet alles kunnen, en veel mensen zullen het wel goed vinden als een programmamaker de waarheid licht geweld aan doet ter wille van het goede. Maar soms gaat de actiejournalistiek wel heel ver, en zijn de vertoonde beelden meer actie dan journalistiek. Of helemaal geen journalistiek meer, en alleen nog maar actie, zoals de preek van de Amsterdamse hoofdcommissaris van politie Joop van Riessen die bij Pauw en Witteman betoogt dat hij best een gekozen politicus wil [laten?] mollen. Presentatoren die zoiets laten gebeuren zijn meer activist dan journalist.

De cartoonist Gregorius Nekschot heeft vastgezeten, gelukkig kort, voor het geven van zijn mening over de islam. Geert Wilders staat terecht voor uitspraken die een niet-jurist moeilijk anders kan zien dan als het geven van een mening. Presentatoren, publiek en politie maken geen scherp onderscheid tussen het brengen van een bericht (‘er zijn moslims die de koran beschouwen als license to kill’) en het geven van een mening (‘de koran is een license to kill’). Wie niet kan voorspellen hoe de onvoorspelbare en niet altijd even nuchtere Nederlandse rechtspraak zal gaan reageren, kan beter niet aanschuiven in een tv-programma. Niet alleen het uitspreken van een mening kan strafbaar zijn, wat al bedenkelijk genoeg is in een vrij land, ook het brengen van een bericht kan tot tijdrovende moeilijkheden leiden.

Regelmatig op de buis verschijnen leidt tot reacties die even moeilijk te omschrijven als te verdragen zijn. ‘Stalken’ is misschien een goed woord, omdat het zo’n vaag woord is. ‘Beledigen’ of ‘bedreigen’ zijn beide woorden die in de gewone betekenissen de zaak niet helemaal dekken. Maar het dagelijks een handvol e-mail berichten ontvangen dat je een ‘ziofuck’ bent; op straat, bij de supermarkt en in het openbaar vervoer aangestaard en vervolgens vijandig aangesproken te worden; per e-mail uitgelegd te krijgen dat je als een varken geslacht moet worden, het moet je hobby maar zijn. (Om derden niet op ideeën te brengen worden de idiootste zaken uit dit genre maar weggelaten.) Leven zonder e-mail, openbaar vervoer en supermarkt is mogelijk, maar moeilijk. Gelukkig zijn er elke dag weer nieuwe mensen op de buis die de aandacht afleiden en de druk zodoende verminderen.

Er zijn dan ook vier factoren van belang bij de afweging om wel of niet op de tv willen komen: Saai, actie, justitie, stalken. Het is geen wonder dat de media zo veel begaafde jonge mensen in dienst hebben die full-time het land afbellen om interessante ‘gasten’ en ‘deskundigen’ over te halen om toch in godsnaam maar op de buis te willen komen, want zonder ‘gasten’ geen tv.

Hans Jansen

http://hoeiboei.blogspot.com/2011/05/we ... de-tv.html" onclick="window.open(this.href);return false;
The heart of the wise inclines to the right,
but the heart of the fool to the left.
Gebruikersavatar
Ariel
Berichten: 89717
Lid geworden op: wo apr 07, 2004 10:30 pm

Re: Artikelen van Arabist Hans Jansen.

Bericht door Ariel »

Polygamie en Jihad


Polygamie en Jihad horen bij de officiële leer van de islam, en er is een verband tussen die twee. Wanneer er mannen meer dan één vrouw kunnen huwen, blijven er mannen over, die buiten de boot vallen. Die mannen kunnen daarentegen wel aan de vrouw komen als ze op Jihad gaan. De islam geeft moslims dan ook het recht naar bed te gaan met vrouwelijke krijgsgevangenen. Laatst was er een in Afghanistan, die na afloop een koekje had gekregen, en ze was daar heel blij mee geweest.

Het gaat niet aan om, zoals Mohammed Rabbae tijdens het Wildersproces deed, te roepen ‘ik heb maar één vrouw’. De regels en wetten van de islam staan het toe om met vier vrouwen gehuwd te zijn, en dat komt in de praktijk dan ook voor. De regels van de islam staan het bovendien toe naar bed te gaan met krijgsgevangenen, en dat komt in de praktijk ook voor.

Er zijn überhaupt minder vrouwen dan mannen in de islamitische wereld, omdat ouders hun dochters minder goed verzorgen dan hun zonen. En dat overschot aan zonen moet iets. In Lampedusa landen dan ook alleen mannen uit Tunesië, en het gerucht wil dat ze de meisjes over boord hebben gegooid, en laten verdrinken. Zonder gedegen onderzoek is daar niets over te zeggen, maar de moslimmannen die merken dat ze over zijn, zullen uit alle macht proberen dat te repareren. Desnoods in het heidense Westen waar discriminatie en islamofobie welig tieren.

Voor de inpassing van de islam in de moderne wereld zijn de officiële leerstellingen van de islam over de rechten van de vrouw dan ook van groot belang. Als de vrouw juridisch dezelfde rechten krijgt als een man, vooral het recht om een eigen partner te hebben die ze niet hoeft te delen met een ander, zoals ook een moslimman zijn vrouw niet hoeft te delen met andere mannen, dan valt de motor achter de Jihad weg. Gelijke rechten betekent misschien thuis wel oorlog, maar buiten de deur geen Jihad meer.

Strategisch kan echt niets en niemand aan de Islam tippen. Het gebruik van geweld is niet alleen doel op zichzelf, het is ook een permanente afleidingmanoeuvre. De gewelddadige Jihad als die van Osama bin Laden vertroebelt de westerse blik op de islam. Door het Jihad-spektakel ontgaat het de meeste Westerlingen dat ondertussen stilletjes elders de sharia wordt ingevoerd. Erger nog, als die spectaculaire Jihadistische bloedige acties maar worden gestopt, werken we opgelucht en vrijwillig mee aan de invoering van de sharia. Dat wil zeggen: de invoering van Jihad en polygamie.

Hans Jansen

http://hoeiboei.blogspot.com/2011/05/po ... jihad.html" onclick="window.open(this.href);return false;
The heart of the wise inclines to the right,
but the heart of the fool to the left.
Mahalingam
Berichten: 52151
Lid geworden op: za feb 24, 2007 8:39 pm

Re: Artikelen van Arabist Hans Jansen.

Bericht door Mahalingam »

Speech at the Danish Free Press Society, Copenhagen (9 mei 2011)
Spoiler! :
The historicity of Muhammad, Aisha and who knows who else
Hans Jansen, http://www.arabistjansen.nl" onclick="window.open(this.href);return false;
Copenhagen, May 2011
Muhammad, as you all know, is the prophet of Islam. The word ‘prophet’ comes from
Greek, and in Greek the word ‘prophet’ originally meant ‘spokesman’. Islam, we have
to understand, teaches that Muhammad was God’s spokesman and that he died in the
year 632 in Medina, a town located in a geographical area that is now part of modern
Saudi-Arabia.i
Islam commands Muslims to follow Muhammad’s example down to the
smallest details. The obligation to imitate Muhammad makes it important to Muslims
that they should know how exactly Muhammad behaved, and which acts and deeds he
forbade, recommended, commanded or tolerated. Moreover, whatever he did is a legal
precedent. He was, after all, God’s spokesman.
About Muhammad’s way of life, Islam offers a large number of storiesii to the
interested. Apart from these stories, the believers are blessed with the possession of
voluminous and even canonized collections of his sayingsiii. We are urged to believe
that these sayings and these stories embody Muhammad’s example. That may be true,
or it may not be true.
It would be reassuring if we had archaeological evidence that supported the
official Muslim version of some of the events that these sayings and stories narrate or
obliquely refer to – but there is no such evidence.iv This, however, does not
necessarily mean that such evidence does not exist. It might still be hidden in the
sands of Arabia.
Nevertheless, this lack of archaeological confirmation is astonishing, but what
is even more so is that the peoples and cultures with whom the armies of Islam came
into contact in the first half of the seventh century of our calendar, do not mention
Muhammad in their writings. Even the words ‘Islam’ and ‘Muslim’ appear to have
been unfamiliar until a relatively late date.
Please note that these cultures were advanced and literate. We here are talking
about the Jews, the Armenians, the Greeks, the Syrians and the Persians. None of
these cultures has produced anything that comes even close to being a reliable
testimony about Muhammad that dates from the period in which Muhammad
supposedly lived, or from a period reasonably close to it. Here too it has to be noted
that such testimony may, in theory, be recovered in the future.
It may sound crazy but it is not as crazy as it sounds: a number of scholars
consequently suspect that Muhammad is not a historical figure, but a literary character
that was created by ancient Arab storytellers, perhaps early in the eighth century of
our era. If these scholars are right, it may become emotionally and intellectually much
more difficult to take the reports about Muhammad’s deeds as setting an absolute
authoritative example of truly Islamic behaviour, as Muslims ought to do. It goes
without saying that in the eyes of a true believer, the authority of a human storyteller
can never equal the divine authority of the Messenger of God.
It can be defended perfectly well that the stories and sermons about
Muhammad’s deeds have been created simply in order to give divine sanction to the
man-made rules which these stories embody. These stories enjoy religious authority,
but they nevertheless may have little or no basis in historical reality. They are
edifying, they may even be wise and good, like the Story of the Good Samaritan in the
New Testament, but are they history? Modern unbelievers will not lose any sleep
about this question, but true believers would definitely feel cheated if the canonical
1
stories about Muhammad were fiction, and possess no historicity.
Nobody will as yet dare to uphold that we are forced to reject the historicity of
the prophet of Islam, but doubt is perfectly justified, and it is difficult to see why
Muslims do not set up research projects to clear up at least some aspects of this
historicity question. It cannot be that they are afraid of what they will find out. Or are
they?
Of course no amount of scholarship could possibly answer the question of
whether Muhammad was really the Messenger of God, but archaeology might tell us a
number of things about ancient Arabia we would very much like to know and that
would confirm or contradict the official Islamic general picture of the period.
It would be too courageous to reject the historicity of Muhammad, and Aisha,
and who knows who else, on the basis of the existing lack of evidence. Nevertheless,
it cannot be denied that it often is obvious that the storytellers of early Islam do not
sound like real historians. It is their aim to convince their audience of political, legal
and religious values. They do not try to report about a past that they remember
although it may sometimes look as if they do.
For instance, Koran 4:34 orders men to beat their wives, wa-Dribuuhunna.
This, of course, is embarrassing. Beating women is not a particularly brave thing to
do. So, when the storytellers describe Muhammad’s last public appearance before his
death, they make him say that men should beat their women only lightly. Their story
may represent historical memory, but, on the other hand, it is much more probable
that it serves a different aim: to exonerate the Holy Book of Islam of preaching
violence against unarmed women.
The storytellers intended to convince their public that Muhammad has indeed
been a prophet from God. In order to do so, they assured their public that already
Christians, even monks, had recognized him as such. They had no real memory of
such an event, but they wanted to convince their public that to recognize Muhammad
as the prophet of God was a good thing. If a neutral, Christian authority had already
recognized Muhammad, they must have argued, how much more should others do so!
In this case, the storytellers could only get their message across if they could
create a setting in which Muhammad might have actually met a monk. Hence, they
tell several stories of how Muhammad as a child went to Syria, together with one of
his uncles. There he met his monk, and the monk recognized him. The many stories
about Muhammad’s travels to Syria are not the product of real historical memory,
however vague, but a creation that was made necessary by the theological need to
have Muhammad recognized as a prophet by Christians, preferably a monk.
The story about the meeting of Muhammad and the monk is improbable, it
appears in many contradictory versions, but it served its purpose. For the same reason,
the storytellers convey stories about a journey to Ethiopia which the early Muslims
undertook. These stories contain no details, but if they do, the details are
contradictory, an indication that they may have been invented – at least partly so, or
perhaps, completely. It is difficult to say.
Men who preached that Muhammad has been the Messenger of God created
the corpus of stories about Muhammad’s life, and some of these stories may have
been true. But which ones? For some incidents, three or four versions are reported.
Should scholars try and figure out which of the four versions is the ‘true’ one? Or,
perhaps, the only true one, version five, has simply been forgotten? We do not know
these things, and we never will. However, the possibility that one of the versions they
were familiar with might be the true one, strongly motivated the scholars of early
Islam to preserve every story they could lay their hands on. This added to the chaotic
2
state of the corpus of their stories.
It is not only the lack of archaeological confirmation and the peculiar literary
character of the Islamic official version of the early history of Islam that evokes
uneasy questions. Even the names of some of the principle characters are suspect. Can
it be coincidence that the names of Muhammad’s two most prominent wives, Khadiga
and Aisha, have meanings that are each other’s opposite? Arabic khadiiga means
‘stillborn’, hence ‘dead’, whereas Arabic 3aa2isha means ‘living’, ‘alive’. Similar
suspicions concerning the names of lesser figures abound.
And then, lastly, the most delicate problem: the chronology. The chronology
of the early history of Islam is uncertain, if only because at the time people did not
have calendars or agendas. More seriously, not long before the death of Muhammad
Islam completely changed the way in which years and months are counted. Both the
Koran and the collections of sayings and stories report this reform of the calendar
extensively.
The storytellers, however, frequently date their stories to a month of the
present Muslim lunar year, but not once to one of the leap months of the previous
system. Would Muhammad and the early Muslims have remained completely inactive
in such a leap month? Did nothing fit to print or to report happen in any of these leap
months? This is difficult to imagine.
Only one conclusion is possible. The storytellers appear not to have taken this
well-attested reform of the calendar into account. Why is this worrying? At this
reform, in 631, the leap months of the earlier system were abolished. Not even the
names of the ancient leap months have been preserved. The absence of leap months in
the stories strongly suggests that the stories, in their present form, date from a period
in which the earlier leap month calendar had been completely forgotten. This means
that the stories in their present form could be quite late.
We have to live with even more coincidences. The symmetry of the
chronology of the official version of the early history of Islam is absolutely amazing.
Muhammad spent ten years as a preacher in Mecca, followed by ten years as a
statesman in Medina. Ten years before Troy, ten years travelling back to Ithaca. It is
not impossible, but probable it is not.
The earliest storytellers might have emphasized that Aisha was young when
Muhammad died. The next generation of storytellers might have improved on the
story. If she was young when Muhammad died, she might actually have been only 18
in the year 632, the year Muhammad died. But then she was only nine when
Muhammad first slept with her in 623! Other storytellers might have made an
additional point: Look at the beauty of the symmetry this creates: the number of years
she lived with Muhammad as her husband after their marriage is equal to the number
of years she lived without him previously.
The standard Islamic version of the history of early Islam is blessed with many
such coincidences. These might, at the time, have helped believers to believe, which
is a good thing, but modern sceptics find no pleasure in such coincidence, only
suspicion. We can easily see that some stories have sequels by simply reading them
carefully. Other stories even have prequels. This is amazing, and it only makes our
suspicions stronger.
If the chronology is defective, it is consequently highly improbable that Aisha
was actually 9 years old when Muhammad started to sleep with her, as the Muslim
sources report. This is not without legal consequences. If the chronology of such
reports is open to question, is it reasonable to use them as legal precedents? Can
specialists on Muslim law justify the marriage of very young girls to old men with an
3
appeal to the reports on the life of Muhammad? The case looks extremely doubtful.
We know a lot about, for instance, the Roman emperors, and this from a wide
variety of sources. We know almost nothing about the earliest Muslims. We certainly
know very little about the chronology of the first century of Islam. The stories we are
asked to believe, display a degree of symmetry that is pleasing, but the real world is
only very rarely symmetrical.
Muhammad, as you all know, is the Prophet of Islam. But we do not know
much more than that, whatever the religious leaders of Islam claim to be the case.
4
i The Danish scholar Frants Buhl wrote the standard biography that assumes the sources to be at least
partly historical: Das Leben Muhammeds, 1929, and often reprinted. First published in Danish in 1903,
Muhammeds Liv med en Indledning om Forholdene i Arabien før Muhammeds Optræden. See also Hans
Jansen, Muhammad: The Mecca and Medina Stories, (in the press) Prometheus Books 2012, 525 pages;
or Hans Jansen, Mohammed: Eine Biographie, München (C.H. Beck) 2008, 492 pages (in German).
ii English translation of the standard collection of stories: Alfred Guillaume, The Life of Muhammad: A
translation of [Ibn] Ishaq’s Sirat Rasul Allah, First published 1955; many reprints.
iii The six canonized collections of sayings are usually referred to as Bukhari, Muslim, Ibn Maga, Abu
Dawud, Tirmidhi and Nasai, all from the late 9th century AD. Translations of these collections can
easily be found on the Internet.
iv The Islamic sources also present a more general picture of the history of the early Islamic period but
the available evidence does not support this picture either. Again, it is important to realize that an
‘argument from silence’, the argumentum ex silentio, is not proof of anything.
http://europenews.dk/files/The%20histor ... hammad.pdf
Wie in de Islam zijn hersens gebruikt, zal zijn hoofd moeten missen.
Gebruikersavatar
Ariel
Berichten: 89717
Lid geworden op: wo apr 07, 2004 10:30 pm

Re: Artikelen van Arabist Hans Jansen.

Bericht door Ariel »

Niemand meer jaloers

Waarom wordt het nooit wat met grote delen van de Derde Wereld? Omdat de meeste mensen daar geloven in een voor de hand liggende theorie over hoe de wereld in elkaar zit. Het ligt voor de hand om te denken dat je rijk kan worden door anderen iets af te pakken. En dat is ook zo. Van afpakken kan je zonder veel moeite rijk worden. Het enige wat nodig is, is een beetje geweld, of daar mee dreigen.

In de Derde wereld heerst de opvatting dat er naast afpakken geen andere methoden bestaan om bezit te verwerven. Voor wie rijk wil worden in de Derde Wereld klopt dat. De islam, het hindoeïsme en het boeddhisme zijn


derde-wereld godsdiensten. Wie opgroeit in die cultuursferen, weet wat rijk worden is. Dat is met succes anderen het hunne ontnemen of onthouden.

Wie in het Westen is opgegroeid, gaat soms ook denken dat alleen afpakken rijk maakt. In de zandbak van de kleuterschool was dat immers daadwerkelijk het geval: wie een schep wilde hebben, moest hem van een ander afpakken. Zelf in de zandbak een schep maken was er niet bij.

Het is kinderlijk, maar ook in het Westen zijn dan ook grote groepen gaan geloven dat je alleen en uitsluitend door afpakken rijk kunt worden. In het Westen is dat niet het geval, er bestaan daar meer mogelijkheden. Toch zijn er ook daar genoeg goedwillenden die geloven dat iedereen die meer heeft dan een ander, dat van een ander moet hebben afgepakt, en dus een schurk is. De directie van de kleuterschool wordt vervolgens van harte uitgenodigd met harde hand de rijkdom onder de zwakkeren te herverdelen. De lessen uit de kleuterschool maken het moeilijk om geloof te hechten aan de oude economenwijsheid dat welvaart ontstaat wanneer een ieder wordt gelaten in het ongestoorde genot van de vruchten van zijn arbeid.

Herverdeling is in het Westen een ‘beleidsprioriteit’ van de staat geworden, en leidt tot een gestaag toenemende bedilzucht die wordt uitgeoefend door bureaucratieën waarin de hulpgerechtigden van de ene instantie naar de andere heen en weer geschoven worden. Reclassering, sociale dienst, jeugdzorg, algemeen maatschappelijk werk, de woningbouw, SVB, politie, GGD, het is daar een nobele strijd – niet alleen om de cliënt te helpen, dat gebeurt natuurlijk ook wel, maar vooral om de cliënt als eerste te hebben weten door te verwijzen naar de plek waar hij zijn recht op hulp kan incasseren. De opvatting dat bedilling door en namens de overheid inefficiënt en niet helemaal netjes is, is steeds meer gaan gelden als excentriek. Het inzicht dat al die bedilling en al die hulp alleen mogelijk is door anderen het ongestoorde genot van de vruchten van hun arbeid te ontnemen, is verdwenen.

De bedilling door de staat is ook in het Westen ver voortgeschreden. Behalve enkele delen van het bedrijfsleven zijn alle sectoren van de maatschappij, ook in het vrije Westen, in handen van de overheid. Er zijn geen sectoren meer over waar de staat niet een beslissende invloed uitoefent. Er is dus heel wat te bedillen. Topmanagers en politici zijn onderling uitwisselbaar en fladderen heen en weer van de ene naar de andere sector. Beroepsbedillers van alle niveaus (ambtenaren, rechters, bankmanagers, onderwijspersoneel, maatschappelijke werkers, wetenschappers, bestuurders, ‘leidinggevenden’, regenten, journalisten) voelen zich al snel aangetrokken tot de bedilpartijen: D666, GroenLinks, PvdA. De rechthebbenden op hulp natuurlijk evenzo. De droomcoalitie van derdewereldgodsdienst en de Westerse ideologieën van bedilling ligt dan ook voor de hand.

Dat er mensen en maatschappijen zijn die hun rijkdom te danken hebben aan hun eigen inspanningen zonder dat er iemand voor de schepping van die rijkdom benadeeld heeft hoeven worden, achten de beroepsbedillers en de derdewereldisten uitgesloten. Het kan ook niet anders dan dat zij dat uitgesloten achten, want een beroepsbediller dankt zijn inkomen aan het op nobele wijze verlenen van steun aan de ‘benadeelden’ van verrijkingen die immers per definitie onrechtmatig waren. Zijn broodwinning, ja, zijn identiteit zou op het spel komen te staan als het mogelijk was rijkdommen te scheppen zonder iemand te benadelen, bijvoorbeeld door het toestaan van meer vrijheden, meer rechtszekerheid, of fatsoenlijk bestuur.

Statelijke afscheidingen als die in Cyprus of die tussen Maleisië en Singapore illustreren dit. Sinds de afscheidingen gaat het de een goed, de ander niet. Maar het enige verschil tussen de hier nieuwgevormde staten, die tevoren één waren, is de ideologie en de maatschappelijke ordening. Er is in Grieks/Turks Cyprus en Singapore/Maleisië werkelijk niets te verzinnen dat een verklaring kan bieden voor het verschil in welvaart en welzijn tussen de nu van elkaar losgemaakte politieke eenheden – behalve de mentaliteit van de bewoners. De gebieden die wel varen, hebben niemand iets afgepakt. In tegendeel: in de gebieden waar het niet goed gaat, is afpakken aan de orde van de dag.

Te geloven dat afpakken de enige bron van welvaart is, is een denk- en waarneemfout die een lange reeks van politieke consequenties heeft, allereerst de huidige vormen van herverdeling. Het welvaarts- en welzijnsverschil in streken waar werkelijk geen enkele andere oorzaak te bedenken is dan cultuur-verschillen, laat daarentegen overtuigend zien: welvaart hangt af van de maatschappelijke ordening, en die is op zijn beurt afhankelijk van cultuur, godsdienst en ideologie.

Toch gaat het politieke bewegingen die zich baseren op afgunst, bedilzucht en jaloezie voor de wind. De politieke bewegingen in het Westen die die wind in de zeilen hebben, spannen bovendien vaak samen met de gelijkgestemde niet-Westerse ideologieën en godsdiensten. Al met al groeit ook in het Westen het aantal kiesgerechtigden dat het verdorven Westen haat.

Maar helaas, de feiten werken niet mee. Het Westen is nu eenmaal welvarend geworden door een maatschappelijke ordening te kiezen die concurrentie, vrijheden, wetenschap, technologie, behoorlijk bestuur, zelfredzaamheid, debat en welvaart mogelijk maakt. De ideologieën die in de Derde wereld gangbaar zijn onderwijzen daarentegen het tegenovergestelde: dat de welvaart van het Westen een gevolg is van onwelvoeglijk gedrag jegens de Derde Wereld. Het Westen moet dus bestreden worden. Herstelbetalingen! Weg met de vrijheid! Weg met het Westen! Het zou raar zijn als dit geen steun vond bij gelijkgestemde westerse bewegingen en organisaties.

Een keuze voor een maatschappelijke ordening die gebaseerd is op afgunst, haat, jaloezie en een algemeen verbod op vrijheden en concurrentie schept een soort Pakistan – een land dat steeds armer wordt. Een keuze die gebaseerd is op vrije markt en vrije concurrentie, op godsdienstvrijheid en andere burgerlijke vrijheden, schept een soort Taiwan of Zuid-Korea – landen waar de welvaart steeds maar weer toeneemt, maar die zestig jaar geleden er even sneu aan toe waren als Pakistan en Ghana nu.

In blije samenwerking met derdewereld-ideologieën proberen de Rode en de Groene Khmer, zowel in het Westen als in de Derde Wereld, de nog bestaande vormen van vrijheden te vernietigen, als onderdeel van hun plannen om een nieuwe maatschappij voor een Nieuwe Mens te scheppen – een mens op wie niemand meer jaloers hoeft te zijn

Hans Jansen.

http://hoeiboei.blogspot.com/2011/05/ni ... .html#more" onclick="window.open(this.href);return false;
The heart of the wise inclines to the right,
but the heart of the fool to the left.
Gebruikersavatar
Ariel
Berichten: 89717
Lid geworden op: wo apr 07, 2004 10:30 pm

Re: Artikelen van Arabist Hans Jansen.

Bericht door Ariel »

VOORKENNIS

In de jaren tachtig circuleerde er een grappig verhaal in Caïro dat misschien ook nog wel waar is geweest. Het was de Egyptische geheime dienst in de dagen van President Nasser met veel inspanning gelukt binnen Israel een spion te installeren. Die rapporteerde getrouw wat hij waarnam, en maakte ook melding van de vlijt, inzet, werklust en moed van de Israëli’s.

Zijn bazen bij de Egyptische geheime dienst waren niet zo gelukkig met die rapportage. Goed, die details over allerlei Israëlische strategische plekken, dat was mooi meegenomen, maar met zijn berichten over de vlijt en moed van de Israëli’s wisten de spy masters niet zo veel raad. Er staan in de Koran (bv. 5:60, 2:65, 7:166) en in de overgeleverde uitspraken van Mohammed immers nog al wat negatieve uitspraken over Joden, om nog maar te zwijgen van

De Protocollen van de Oudsten van Zion en Mein Kampf van Adolf Hitler, allebei gezaghebbende boekwerken die in zo goed als elke boekwinkel in de Arabische wereld te koop liggen, in het Arabisch vertaald en in zware prachtband ingebonden. Deze boeken behoren tot de culture générale van de meeste leden van de Egyptische intelligentsia.

Uiteindelijk kwam het tot een conflict tussen de spion en zijn meesters. De Egyptische James Bond werd bij zijn bazen geroepen en geconfronteerd met zijn berichtgeving over het karakter van de Joden. Het verhaal wil dat een van zijn chefs hem toebeet: ‘Waaraan denk jij dat wij meer geloof hechten? Aan het woord van God in de Koran of aan het woord van een spion zoals jij?’.

Voordat Nederlanders te hard lachen om deze anekdote: wij doen in Nederland hetzelfde. De Egyptische spy masters wisten van te voren al, op grond van hun kennis van de islam, dat Joden onbetrouwbare apen en varkens zijn. Ze hadden geen behoefte aan spionnen die op grond van waarneming iets anders kwamen vertellen. Zij beschikten over religieuze voorkennis. Betere kennis is er niet.

De lidmaten van de Nederlandse Linkse Kerk veronderstellen op grond van hun kennis van een aantal varianten van het Joden- en Christendom dat andere godsdiensten wel ongeveer net zo in elkaar zullen zitten, compleet met de Tien Geboden (is niet zo), het gebod ‘Hebt uw naaste lief als uzelf’ (is niet zo), afwijzing van geweld en dat vanaf de preekstoel (is niet zo), en scheiding van politiek en godsdienst dan wel kerk en staat (is niet zo).

Er bestaat bij de Linkse Kerk géén behoefte aan praatjesmakers die op grond van waarneming iets komen vertellen dat in strijd is met de religieuze voorkennis van de Linkse kerk. Net als de Egyptische spy masters hoef je de Linkse Kerk niets te vertellen. They know. Eigen waarneming is overbodig. Politici die toch zelf zouden willen kijken of er donkere kanten aan de islam zijn, worden door de Linkse Kerk zelfs als misdadigers voor de strafrechter gebracht. De Linkse Kerk en Justitie weten daar een goed geweten bij te bewaren, want er is geen beter kennis dan religieuze kennis.

Ach, nu mag u toch even lachen. Dat doen ze in de islamitische wereld uiteindelijk ook: om ons. Voorkennis zoals die van de Egyptische spy masters is ontzettend koddig, maar wreekt zich wel. Zie de militaire geschiedenis van Egypte en Israël. Wanneer zulke religieuze voorkennis over het Jodendom tot dwaasheden in Caïro leidt, zien we dat scherp, en we maken ons gepast vrolijk. Wanneer daarentegen ongetoetste voorkennis over de islam tot dwaasheden leidt aan het Binnenhof vinden we dat normaal. Bij extreme dwaasheden aan de Parnassusweg staan we zelfs beleefd op voor de rechtbank.

Het spreekwoord over de splinter en de balk komt uit het Nieuwe Testament: ‘We zien wel de splinter bij de buren, maar niet de balk bij onszelf’. (In dit spreekwoord gaat het om de verontreiniging van een bron of een cisterne, niet om een oog. Het Aramees-Arabisch-Hebreeuwse woord 3ain betekent zowel ‘oog’ als ‘bron’. De moedertaal van Jezus was het Aramees). Maar de Linkse Kerk heeft het niet zo op het Nieuwe Testament. Dat is een achterlijk boek, dat weet de Linkse Kerk heel goed. ‘Onze voorkennis van de islam’, meent Links, ‘is heilig, en wie die voorkennis als onjuist beschouwt of wil toetsen, die laten we oppakken en berechten’. Het verschil tussen ons en de losers in Cairo valt in de orde van balk en splinter. Behalve dan dat ze in Caïro wél oprecht zijn als ze zeggen dat ze respect voor de koran hebben

Hans Jansen

http://hoeiboei.blogspot.com/2011/06/vo ... .html#more" onclick="window.open(this.href);return false;
The heart of the wise inclines to the right,
but the heart of the fool to the left.
Gebruikersavatar
Manon
Berichten: 17353
Lid geworden op: ma feb 17, 2003 9:58 am

Re: Artikelen van Arabist Hans Jansen.

Bericht door Manon »

(In dit spreekwoord gaat het om de verontreiniging van een bron of een cisterne, niet om een oog. Het Aramees-Arabisch-Hebreeuwse woord 3ain betekent zowel ‘oog’ als ‘bron’. De moedertaal van Jezus was het Aramees).
eindelijk! ik vroeg me in het begin (op school) steeds af waar die uitdrukking toch op sloeg. Een splinter in het oog van de buurman hoef je namelijk niet te zien, HIJ VOELT dat toch? en een balk in je eigen oog?

In de waterput! ja! dat heeft tenminste een zin
More diversity always means "less white people"
Diversity is a codeword for white genocide.
Gebruikersavatar
Ariel
Berichten: 89717
Lid geworden op: wo apr 07, 2004 10:30 pm

Re: Artikelen van Arabist Hans Jansen.

Bericht door Ariel »

Dat is een zelfde soort uitdrukking als dat het gemakkelijker is, dat een kameel door het oog van een naald gaat, dan dat een rijke het Koninkrijk Gods binnengaat’.

De ‘naald’ was klein poortje, dat zich naast de grote stadspoort bevond. Deze poortjes waren zo klein dat een beladen kameel er onmogelijk doorheen zou kunnen gaan.
The heart of the wise inclines to the right,
but the heart of the fool to the left.
Gebruikersavatar
Manon
Berichten: 17353
Lid geworden op: ma feb 17, 2003 9:58 am

Re: Artikelen van Arabist Hans Jansen.

Bericht door Manon »

hha! wist ik ook niet. ze maakten ons begot toch wel wat wijs in die tijd hé.
More diversity always means "less white people"
Diversity is a codeword for white genocide.
Gebruikersavatar
Ariel
Berichten: 89717
Lid geworden op: wo apr 07, 2004 10:30 pm

Re: Artikelen van Arabist Hans Jansen.

Bericht door Ariel »

IN DUBIO

‘Het is beter tien onschuldigen op te hangen dan één schuldige te laten lopen.’ Toen een kenner van het islamitische imperialisme in het algemeen, en van het Turkse imperialisme in het bijzonder, dat glimlachend aan mij voorhield, was ik wel onder de indruk van zo veel wereldwijsheid. Ik was dan ook nog jong en had niet veel gelezen en nog minder meegemaakt.

De Turkse en de moslimse rechters die de orde moesten bewaren in de door de moslims veroverde gebieden, mogen de afgelopen eeuwen die richtlijn gevolgd hebben – in het westerse recht geldt een ander principe: in dubio pro reo, ‘in geval van twijfel ten gunste van de verdachte’. Het zou in Europa en Amerika raar gevonden worden als een rechter in zijn vonnis moest zeggen:
‘Ik weet niet zeker of u deze gruwelijke moorden gepleegd hebt. Daarom geef ik u zes jaar, in plaats van levenslang.’ Bij twijfel volgt vrijspraak, dat hoort in alle landen van de wereld zo te zijn – denken leken.

Toch zouden de rare lage straffen die er in Nederland af en toe gegeven worden, ik durf het haast niet te denken, wel eens te verklaren kunnen zijn uit twijfel bij de rechter. Het kan toch haast niet anders of er moeten ook rechters hun twijfels gehad hebben bij de Schiedammer Parkmoord, Lucia B., en wat er zo allemaal meer aan gerechtelijke dwalingen bekend is geworden. Kennelijk zijn rechters door zulk soort gevallen er zo langzamerhand op uitgehard om ook bij twijfel een verdachte gewoon te veroordelen. Het gevoel dat twijfel ten gunste van de verdachte moet werken, is weggesleten bij de ex-gymnasiasten die, in toga gehuld, de Nederlandse rechtsstaat in stand zouden moeten houden.

De zaak tegen Wilders, ik geneer me er weer eens over te beginnen, draagt bij aan het vermoeden dat twijfel in Nederland voor rechters geen argument meer is. De rechters van het Hof in Amsterdam twijfelden of ze wel het bevel moesten geven Wilders als een misdadiger voor de strafrechter te brengen. Die twijfel op zich was genoeg geweest om te besluiten dat niet te doen. Toen rechters op het gymnasium nog Latijn in hun pakket hadden, zijn ze de regel in dubio abstine vast wel eens tegengekomen: ‘bij twijfel niet doen’. Maar ze deden wel iets, ze raadpleegden Prof. Dr. Mr. Tom Schalken (Vrije Universiteit), die lang geleden als ambtenaar bij Justitie de hand had gehad in de wetgeving die de hele procedure tegen Wilders mogelijk maakte, de zogeheten artikel 12 procedure.

In plaats van een onoverkomelijk bezwaar vonden ze Schalkens bemoeienis met de totstandkoming van deze wetgeving juist een voordeel. Het grondwettelijke idee dat de wetgevende en de rechtsprekende macht van elkaar op afstand moeten worden gehouden, is kennelijk ook al bijna (of helemaal) ter ziele. Nederland schaft zich af. Toen Schalken voor deze mooie taak gevraagd werd, danste hij van pret een pirouette, en wist het zo ver te krijgen dat de verdachte Geert W., volksvertegenwoordiger, voor de strafrechter kwam te staan. Als de macht van de staat in de verkeerde handen valt, dan heeft de maatschappij een lastig probleem.

Schalken heeft flink geprofiteerd van de nobele gevoelens van collegialiteit en solidariteit die rechters onderling hebben. Rechters vinden rechters belangrijker dan recht. De rechtbank heeft in een tussenuitspraak op 23 mei wel een paar lelijke dingen over Schalken gezegd, en dat wordt door optimisten als een triomf gezien, als een ‘bijvangst’. Er is inderdaad sprake van een bijvangst, maar dat is een andere.

Vanaf nu is het aan leden van de rechterlijke macht toegestaan om met een getuige, in ieder geval met een getuige-deskundige, te gaan dineren. Om ogenschijnlijk schone handen te houden kunnen ze voor de zekerheid natuurlijk nog wel beter een collega sturen om het vorkje te prikken en het varkentje te wassen. Zo’n diner kan ongestraft plaats vinden, zelfs als het enkele dagen voor de zitting van de rechtbank valt, en zelfs als het er naar uitziet dat de eetafspraak is gemaakt met het oog op die zitting. Ook is het geen bezwaar als de edelachtbare als toetje een paar bladzijden uit het dossier heeft meegenomen, ter verrijking van het dessert of om zijn vingers mee af te vegen. Intimidatie of beïnvloeding zijn bij echte deskundigen immers uitgesloten.

Ik betreur het dat ik bij de zaak-Schalken betrokken ben geraakt. Dat ontneemt me niet het recht er iets van te vinden of er iets over te beweren. Ik geloof dat ik een goed advies in de aanbieding heb voor deskundigen die in de toekomst door een rechter oneerbaar benaderd worden. Die rechters denken in ernst dat de kreupele stukken die zij opstellen, ‘wetenschappelijk werk’ zijn waar u als wetenschapper belangstelling voor heeft. Daar bent u misschien niet één-twee-drie op bedacht. Sterker nog, daar zou u van zijn leven niet opkomen. Daarom vertel ik het u nu even, ik wist het zelf ook niet, een strafpleiter heeft het me later uitgelegd. U denkt, net als ik, dat die kromspraak gewoon bezoedeling van de reputatie van de verdachte is.

Nu het advies. Doe niet zoals ik gedaan heb: vol walging zo min mogelijk notitie nemen van het onzedelijke gedrag van de edelachtbare mee-eter. Nee, er is iets veel beters. Zeg hem dat je de zaken nu toch ineens wel heel anders ziet. Dat je wat tijd nodig zult hebben om de dingen ook eens vanuit dit nieuwe perspectief te bekijken. Luister goed naar hem, en maak wat aantekeningen. Uit de nieuwe inzichten die hij u ‘aanreikt’, die hij zogezegd ‘aangeeft’, vloeit toch beslist voort dat u door twijfel bent bevangen, en wat extra studietijd nodig hebt om de zaak nog eens door te nemen. Vraag hem of hij een mogelijkheid weet om die benodigde extra tijd discreet gefinancierd te krijgen. Wie weet wat er gebeurt.

Ja, mogelijk veroorzaakt zoiets achteraf gedonder en geeft het wat ophef, als u tenminste ergens bij een krant of website een rechtschapen redacteur kunt vinden die uw verhaal wil publiceren. Maar gedonder en ophef in de media, dat heeft geen betekenis voor de loop van het recht. De rechtspraak bevindt zich van ouds in een ander universum. Gelukkig maar. Er wordt al genoeg gepiekerd, getobd en getwijfeld in deze wereld, daar hoeven onze wereldwijze rechters niet aan mee te doen. Bovendien, een rechter die tobt, piekert en twijfelt laat misschien wel eens een boef lopen. Dat moeten we met elkaar niet willen.

Hans Jansen

http://hoeiboei.blogspot.com/2011/06/in-dubio.html" onclick="window.open(this.href);return false;
The heart of the wise inclines to the right,
but the heart of the fool to the left.
Gebruikersavatar
Ariel
Berichten: 89717
Lid geworden op: wo apr 07, 2004 10:30 pm

Re: Artikelen van Arabist Hans Jansen.

Bericht door Ariel »

Gekte of godsdienst

Mensen doen soms rare dingen die door hun omgeving en hun slachtoffers niet begrepen worden. Was de moordenaar van Theo van Gogh een gek? Was de bestuurder van de Suzuki die op Koninginnedag 2009 mogelijk een aanslag heeft willen plegen, een krankzinnige? Was de man die in april 2011 in Gouda in winkelcentrum De Ridderhof zes mensen doodschoot, wel helemaal snik?

Gruweldaden worden maar het liefst snel krankzinnig genoemd, dat geeft een veilig gevoel. Dat stelt gerust, want wij zijn niet gek. Maar er is een verschil tussen de ene en de andere gruwel. De ene dader is de andere niet, en in het belang van ons aller veiligheid moeten we goed naar de daders kijken. Wie weet wat dat oplevert en hoe dat ons helpen kan bij het voorkomen van verdere terreur.

Een zekere Dr. Beatrice de Graaf is de ‘terrorismedeskundige van de ChristenUnie’. Op magistrale en gedegen wijze, zoals een academicus betaamt, nuanceert zij dat er op grond van de motieven van de daders onderscheidingen moeten worden gemaakt. Ze werpt waarachtig een geheel nieuw licht op de zaak. Deze bekwame geleerde is universitair hoofddocent, verbonden aan de Universiteit van Leiden, Campus Den Haag.

Volgens haar leert de wetenschap dat de ware terroristen ‘blanke Nederlandse burgerjongens’ zijn. Zo’n mededeling lijkt me een helder geval van groepsbelediging, (rassen)discriminatie en haat zaaien. Zulk over één kam scheren is onze multiculturele elite zo langzamerhand tegenwoordig toch onwaardig, zou je zo denken. Waar is Meester Spong als je hem nodig hebt

Maar hoe zit het nu eigenlijk? Wat valt er over deze kwestie te zeggen? Een gek die een terreurdaad heeft gepleegd, zal ook in een psychiatrische inrichting niet snel mensen vinden die hem en zijn obsessie begrijpen, en begrip voor zijn daden kunnen opbrengen. Hij kan niet met een groepje medepatiënten in alle rust over de achtergronden van zijn daad gaan zitten filosoferen. Hij heeft geen ongebroken duizendjarige traditie van geschriften tot zijn beschikking waarin zijn gruweldaad als iets heel fraais zal worden voorgesteld. Er is niemand bij de hand die hem vanwege zijn daad extra respecteert.

Er is ook bloeddorstig gedrag dat de dader wel respect oplevert. Niet van iedereen, maar wel van een groep die door de dader zelf belangrijk gevonden wordt: zijn geloofsgenoten. Er bestaat bloeddorstig gedrag dat uitstekend binnen een godsdienstige traditie kan vallen, en dat (zoals alle godsdienstige gedrag) respect bij geloofsgenoten oplevert. En om dat respect is het zo’n dader te doen.

Respect verwerven is niet makkelijk. Wie een Nobelprijs wint of cello kan spelen, verdient respect. Alleen, zulke prestaties zijn niet voor iedereen weggelegd. Hier ligt een gat in de markt waarin godsdiensten graag voorzien. Wie zich aan het celibaat houdt, wie altijd kosher eet, wie in de maand Ramadan het vasten weet vol te houden, wie veel en zichtbaar bidt, wie behouden op en neer reist naar Mekka, kan zich vervolgens verheugen in het welverdiende respect van zijn geloofsgenoten, en dat terwijl het om handelingen gaat die zonder excessieve inspanning of buitengewone begaafdheid heel wel te doen zijn. De menselijke behoefte aan respect is oneindig, en godsdiensten voorzien daarin op een makkelijke en meestal gezellige manier.

Strijden voor een goede zaak is altijd goed. De islam leert dat de islam een goede zaak is, en dat strijden voor de islam dus goed is, en respect oplevert. De mannen en vrouwen die in naam van de islam een gewelddaad hebben gepleegd, en dat hebben overleefd, zitten niet eenzaam in een psychiatrische inrichting waar niemand een touw aan hun verwarde verhalen kan vastknopen. Ze kunnen met hun geloofsgenoten rustig over hun daad discussiëren en hebben daar een eeuwenoud verfijnd en gepolijst academisch jargon voor. Ze kunnen vrijelijk met medegevangenen debatteren over de precieze betekenis van bepaalde koranverzen en sharia-voorschriften, en over de vraag hoe ver de islamitische plicht tot strijd voor de islam nu eigenlijk gaat.

Of godsdienstige beweringen ‘waar’ zijn, is niet te zeggen, want godsdienstige beweringen zijn oncontroleerbaar: Jezus van Nazareth is de zoon van God, de hemelen verkondigen Gods eer, Mohammed is de Boodschapper van Allah, de Koran is het woord van Allah, de sharia is de wet van Allah, Maria is de moeder van God. Misschien is het nog wel waar ook, maar ook als het waar is, heeft zo’n uitspraak een vervelende eigenschap: hij is niet te controleren.

Maar iets anders is wel mogelijk. Bij gebrek aan mogelijkheden tot controle kan je op een spectaculaire manier laten zien dat jij tenminste het gelooft. Bijvoorbeeld door je in een arena door wilde dieren laten opeten, of door met doodsverachting een terreurdaad te plegen. Maakt toch indruk. Hebben de ongelovigen schrik van.

Voor de slachtoffers maakt het weinig uit wat de motieven van de dader geweest zijn. Maar een godsdienstige terreurdaad roept een ander soort schrik en afschuw op dan een psychotische moordpartij die door een zieke wordt aangericht. Zieken en armen zullen er altijd zijn, daar is niets aan te veranderen. Tegen de gevolgen daarvan kan een maatschappij zich maar tot op zekere hoogte beschermen. Een cultus daarentegen die nu en dan normale gezonde mensen zo ver opjaagt dat ze menen dat moorden gerechtvaardigd is en respect oplevert, dat is substantieel andere koek, wat de deskundigen van de staatsuniversiteit daar ook over beweren.

Het zou voor de ideologen van de multiculturele kletskoekerij wel fijn zijn als er geen verschil was tussen de Linnaeusstraat, de Ridderhof en de Suzuki. Maar wie de tijd neemt om (al dan niet op kosten van de belastingbetaler) acht seconden na te denken, ziet dat er wel degelijk een waarneembaar en uitlegbaar verschil bestaat. Respect, daar gaat het allemaal om.

Hans Jansen.

http://hoeiboei.blogspot.com/2011/07/ge ... ienst.html" onclick="window.open(this.href);return false;
The heart of the wise inclines to the right,
but the heart of the fool to the left.
Gebruikersavatar
Ariel
Berichten: 89717
Lid geworden op: wo apr 07, 2004 10:30 pm

Re: Artikelen van Arabist Hans Jansen.

Bericht door Ariel »

Achtergebleven

Waarom zijn de moslims achtergebleven, en hebben de anderen vooruitgang geboekt. Dat is de titel van een beroemd Arabisch boek, geschreven door een moslim, rond 1900.

In de tweede helft van de 19de eeuw raakten islamitische leiders, denkers, predikanten en schrijvers er van overtuigd dat er drie oorzaken denkbaar waren voor het verval van de islamitische wereld. Verval? Maar welzijn en welvaart waren in de 19de eeuw toch ook in het Midden-Oosten juist toegenomen?

Met ‘verval’ werd niet bedoeld wat wij bedoelen als we het bijvoorbeeld hebben over het verval van het HBO, of het verval van de prerevolutionaire bouwwerken op Cuba. Of het verval in de kennis van het Frans of het onderwijs in hoofdrekenen. Of de riolering in de oude binnenstad.

‘Verval’ betekent in dit verband dat de islam zijn positie van opperheerschappij heeft moeten prijsgeven. De islam heeft het Midden-Oosten en het gebied rond de Middellandse Zee ruim duizend jaar weten te beheersen. In 1683, lang geleden maar toch ook weer niet zo lang, stonden de Turkse invasielegers zelfs midden in Europa, bij Wenen.

Europa beschouwde zichzelf als niet bij machte zich tegen deze islamitische kracht te verdedigen. Het was rijp voor de pluk. Alleen het ingrijpen van het Poolse leger heeft een catastrofe bij Wenen weten te voorkomen. Wenen is in 1683 tegen alle verwachtingen in niet in handen van de Turken gevallen. We zijn de Polen veel verschuldigd. Niet alleen bij Wenen, maar ook in 1944 bij Caen in Normandië, en in 2003 bij Umm Qasr in Irak, waren het de Polen die de kastanjes uit het vuur hebben gehaald.

Na het afslaan van de aanval op Wenen voelde Europa zich vrij. Met een razend tempo werden de wetenschappen en technieken ontwikkeld die het mogelijk maakten dat nu Europa, en niet de moslims, de opperheerschappij over de wereld in handen kregen.

Die wetenschappen en technieken werden niet ontwikkeld uit belustheid op macht. Die wereldheerschappij was niet veel meer dan een onverwachte bijwerking van de nieuwe medicijnen tegen armoe, pijn, domheid en honger. Nieuwsgierigheid (hoe vertaal je dat woord eigenlijk in het Arabisch?) was de motor achter al dit prachtigs. In de tweede helft van de 19de eeuw was de Europese superioriteit zo zichtbaar geworden dat daar geen geletterde of analfabeet meer omheen kon.

De theologen van de islamitische wereld wisten drie mogelijke redenen te bedenken voor het verloren hebben van de suprematie. De eerste was voor een goede moslim het overdenken niet waard: de islam was misschien wel een gewone godsdienst als alle andere, en mogelijk zelfs gewoonweg onwaar. De islam stond nu immers tegenover een concurrent die kennelijk beter was dan de islam. Die concurrent beschikte over drie dingen die de islam niet kent of zelfs verbiedt, te weten de vrije wetenschap, een democratische staatsorde, plus open concurrentie en debat op alle niveau’s en terreinen des levens.

Maar in de Koran zegt God tegen de moslims dat zij de allerbesten zullen zijn (khayr umma), er moest dus iets anders aan de hand zijn. De islam kon niet onwaar zijn. Het probleem moest ergens anders liggen. Er waren twee oplossingen. De islam was wel waar, maar de islam zoals die nu geleefd werd, was de ware islam niet meer. Of, de ware islam zoals die traditioneel in de sharia-handboeken beschreven staat, werd niet meer voldoende toegepast, en dat diende terstond gerepareerd te worden door de sharia weer geheel in te voeren.

Afgezien van deze twee mogelijkheden zou het verval mogelijk ook gerepareerd kunnen worden door alles over te nemen wat het Westen verzonnen had, en dat vervolgens zelf tegen het Westen en voor de islam te gebruiken. Dit heeft geleid tot de opbouw van krachtige legers, en vernieuwingen op vooral militair gebied. De oorlogen tegen Israël in 1948 en 1967 hebben in de ogen van de islamitische massa’s duidelijk gemaakt dat er geen zegen op deze weg rust.

Bleef over de vraag of de islam zoals die nu bestaat, wel de ware islam was, en of de Koran en de andere heilige teksten niet opnieuw geïnterpreteerd moesten worden, om zo de ware islam te herontdekken. Er zijn nog wel islamitische intellectuelen die deze laatste lijn volgen, maar die trekken weinig belangstelling, behalve onder Westerse academici zoals de Midden-Oosten deskundige Bertus Hendriks, tevens bekend als traiteur. Die islamitische ‘progressieve’ intellectuelen hebben geen aanhang, achterban of organisatie. De meeste vertegenwoordigers van deze denkrichting kwijnen in balling- of gevangenschap, of ze zijn vermoord

Alleen het laatste alternatief wordt door de huidige religieuze elite van de moslims als reëel gezien: toepassen van de sharia, waar maar mogelijk, zo ver en zo veel mogelijk, stukje voor stukje, brokje voor brokje, en nooit maar dan ook nooit een gewonnen millimeter prijsgeven. Het ideaal van deze elite van predikanten en hun discipelen is de invoering van sharia-regels waar dat maar kan.

Hier en daar begint daar al aardig schot in te komen. Halal-gehakt bij Albert Heijn, islamitische GVB-hoofddoeken achter het stuur van de tram in Amsterdam, en wie iets over de islam zegt, hoe overbekend dat ook is, komt voor de rechter met hulp van die zielige Schalken. Elke verzwakking van de sociale banden binnen de westerse niet-moslimse gemeenschappen, meent de voorhoede van de islam, is in het voordeel van de islam: weg met tuin- en straatfeesten, handen schudden, sinterklaasfeest, begrafenisstoeten. Werk alles weg dat met de sharia in strijd is: blote meisjeshoofden, homoseksuelen, Joden. Het is opvallend hoe vaak de sharia niet over moslims, maar juist over anderen gaat.

Wat de moslims er zelf van vinden weten we niet. Die kijken wel uit om de kwaadsappige vervloekvirtuozen uit de moskee tegen te spreken. Zij weten dat er nogal wat imams omringd worden door een hofhouding van gespierde jongemannen die een stevige tik niet schuwen. Bovendien stelt de Nederlandse overheid zich serviel op tegenover deze islamitische geestelijken. Dat zal moslims in Nederland uiteraard heel voorzichtig maken.

De moslims zelf zijn ervaringsdeskundige bij uitstek op het gebied van de gewelddadigheid en de achterlijkheid van de islamitische wereld: daarom waren velen van hen ook hierheen gekomen, en vinden nette Nederlanders het meestal onmenselijk en wreed om ze terug te sturen.

Dat neemt allemaal niet weg dat de moslims in Nederland, en eigenlijk overal ter wereld, ieder individueel een keuze zullen moeten gaan maken: Vrijheid of onderwerping. Vooruitgang of achterlijkheid.

Hans Jansen

http://hoeiboei.blogspot.com/2011/07/ac ... leven.html" onclick="window.open(this.href);return false;
The heart of the wise inclines to the right,
but the heart of the fool to the left.
Gebruikersavatar
Ariel
Berichten: 89717
Lid geworden op: wo apr 07, 2004 10:30 pm

Re: Artikelen van Arabist Hans Jansen.

Bericht door Ariel »

Vrouwenstaking

Iets meer dan vier eeuwen voor Christus, in 411, werd in het antieke Athene de komedie Lysistrata opgevoerd. Een aantal scènes waren vrij pikant, en zouden niet meer zo goed passen in het hedendaagse multiculturele Nederland.

De auteur, Aristophanes, kan niet aan de islam gedacht hebben toen hij het stuk schreef, want de beweging die wij nu als de islam kennen begon pas ongeveer duizend jaar later. Toch is de plot van het toneelstuk eigenaardig relevant voor de islam en de Jihad.

De naam van de heldin van de komedie, Lysistrata, is zoals alle namen in het stuk, niet een gewone
bestaande naam. Lysis- komt van een werkwoord dat ‘op/los/sen’ betekent, ‘laten verdwijnen’. Taalkundig is er vast wel een verre verwantschap tussen het Nederlandse en het Griekse woord. De tweede helft van de naam, –strata, komt van het Griekse woord voor ‘leger’, wij kennen het in het Nederlands van woorden als ‘strategie’.

Lysistrata lost een langdurige oorlog op door de vrouwen van alle strijdende partijen er toe te brengen in staking te gaan, in die zin dat er geen worteltje meer een brievenbus in gaat zo lang de oorlog voortduurt. Dat blijkt te helpen. De mannen besluiten de oorlog niet voort te zetten en sluiten vrede.

Volgens de islam is de islamitische Jihad begonnen in Medina in ongeveer het jaar 622. Ook als het een paar decennia later geweest zou zijn, is het nog steeds met voorsprong de langstlopende oorlog ooit. Zou het probleem van de Jihad ook met de methode-Lysistatra kunnen worden opgelost?

Helaas, nee. De islam leert dat een vrouw uitsluitend indien haar man welgevallen in haar heeft naar het paradijs gaat, en niet in het Hellevuur wordt geworpen. Maar ja, dat mannelijk welgevallen verdwijnt uiteraard wanneer er gestaakt wordt. Op http://www.muslimcards.co.uk/love.html#" onclick="window.open(this.href);return false; kunt u wenskaarten bestellen die nog eens in de Engelse taal bevestigen dat een vrouw alleen tot het Paradijs wordt toegelaten als zij haar man tevreden weet te stellen. Voor wat voor gelegenheden zouden die kaarten eigenlijk bedoeld zijn?

De officiële leer van de islam maakt moslims, mannen en vrouwen, doodsbang voor het eeuwige hellevuur, want – althans volgens de leer van de islam – God en zijn engelen onderwerpen de mens daar aan de meest gruwelijke en sadistische martelingen. Vanwege de angst voor de pijnen van het hellevuur is het niet te verwachten dat een charge van de hoofddoekenbrigade een eind zal kunnen maken aan de Jihad tegen de ongelovigen. We zullen onze bondgenoten van elders moeten halen, of het zelf moeten opknappen.

Die Jihad is volgens de theorie van de islam een plicht die blijft bestaan ‘tot aan de Dag des Oordeels’, altijd dus. Het kon dan ook nog wel even duren voordat de Lysistrata in Mekka of Medina wordt opgevoerd. Hoeveel eeuwen bedroeg de achterstand van de islam ook al weer?

Hans Jansen.


http://hoeiboei.blogspot.com/2011/07/vr ... .html#more" onclick="window.open(this.href);return false;
The heart of the wise inclines to the right,
but the heart of the fool to the left.
Mahalingam
Berichten: 52151
Lid geworden op: za feb 24, 2007 8:39 pm

Re: Artikelen van Arabist Hans Jansen.

Bericht door Mahalingam »

Tweeërlei weegsteen

Het meten met twee maten is de Heer een gruwel. Of eigenlijk staat er ‘tweeërlei weegsteen is de Heer een gruwel’. Ook de koran heeft iets dergelijks: ‘Wee aan de ondermaatgevers’, die wanneer ze voor hun klanten iets uitmeten rommelen met de weegschaal, maar als er iets voor henzelf wordt uitgewogen, de volle maat eisen.

Die spreuken zijn wel heel erg van toepassing op de Nederlandse staatsmedia. Wanneer de gewezen rechter Schalken een medegetuige de huid vol scheldt, nemen de media zijn woorden in de volle breedte en lengte over, en niemand zal zijn wenkbrauwen daarover optrekken. Het is immers nauwelijks nieuws wanneer een zielige gewezen rechter publiekelijk zijn zelfbeheersing verliest. Is heel gewoon.

Maar wanneer niet een gewezen rechter maar een jongeman met de betrekkelijk nederige functie van ‘beleidsmedewerker’ bij de PVV-kamerfractie het woord ‘tuig’ gebruikt, vallen de legers van de gesubsidieerde fatsoenssoldaten over hem heen. ‘Nu is bewezen dat de PVV de moslim als mens haat’, jubelt het gelijkgeschakelde Nederlandse mediavolkje.

Toen ik nog jong was, zou ik ook grote moeite gehad hebben een passende kwalificatie te vinden voor mensen die door hun uniform publiekelijk aangeven voorstander te zijn van de totale toepassing van het communisme, of de islamitische sharia wetgeving.

‘Jaja, maar de kwalificatie van de beleidsmedewerker is niet tegen een individu maar tegen een groep gericht. Daarom is wat hij zegt wel degelijk discriminatie, groepsbelediging, enzovoort. Die rechter had het alleen maar over één strontkar’. Zozo. Welke groep wordt er dan beledigd met het woord ‘tuig’? De moslims? Komkom. Het percentage vrouwen dat zich in het soort kleding hult dat de beleidsmedewerker fout vindt, is binnen deze groep niet zo vreselijk groot.

Wie boosheid over de boerka als een aanval op de islam ziet, geeft daarmee impliciet aan dat hij de boerka als een onvervreemdbaar onderdeel van de islam beschouwt. Nu, er zijn moslims die daar heel anders over denken, en ook de reacties van de moslims op het boerka-verbod (en meer dan dat!) in Frankrijk laten zien dat het opleggen van de boerka, en de sharia, uitsluitend een hobby is van de militante professionele voorhoede van de islam, niet van ‘gewone’ moslims.

Wat de sharia in petto heeft voor moslims, en vooral voor de rest van de wereld, is niet mis, zie de naslagwerken. Wie daar een voorstander van is, en dat door zijn uniform en gedrag te kennen geeft, moet niet de vermoorde onschuld spelen.

Het wordt tijd dat de staatsmedia hun eigen vriendjes volgens de zelfde normen gaan beoordelen als de hoge normen die zij aanleggen waar het dissidenten betreft. Tweeërlei weegsteen is een gruwel. Daar heeft de bijbel volkomen gelijk in.

Hans Jansen
zondag 17 juli 2011
http://hoeiboei.blogspot.com/2011/07/tw ... .html#more
Wie in de Islam zijn hersens gebruikt, zal zijn hoofd moeten missen.
Gebruikersavatar
Ariel
Berichten: 89717
Lid geworden op: wo apr 07, 2004 10:30 pm

Re: Artikelen van Arabist Hans Jansen.

Bericht door Ariel »

Islamofobie

Wie geen moslim is weet zulke dingen meestal niet, maar veel moslims koesteren de angst dat de westerse maatschappijen waar ze sinds kort woonachtig zijn, in de nabije toekomst wel eens lelijk tegen hen zouden kunnen gaan doen. Die angst is goed te verklaren uit het besef dat de islamitische sharia allerlei lelijks in petto heeft voor wie geen of geen goede moslim is.

Moslims hebben meestal wel enig idee van wat
de sharia voorschrijft. Moslimse predikanten en beroepsmoslims daarentegen weten het precies. Ook juristen uit de islamitische wereld zijn terdege met de details vertrouwd. Die sharia-regels beloven niet veel goeds. Kijk het maar na in de door moslims voor moslims geschreven handboeken, anders gelooft u het toch niet. Veel moslims kunnen zich maar moeilijk voorstellen dat westerse regeringen zich uiteindelijk anders zullen willen gaan opstellen tegenover de moslims dan de sharia tegenover de ongelovigen.

Die angst onder moslims voor zwaar weer in de toekomst is dan ook het spiegelbeeld van wat de islam voorschrijft ten aanzien van wie geen moslim is. Die islamitische angst heeft een eigenaardig gevolg. Het is de psychologische basis van een stellige overtuiging die onder moslims wijd verspreid is: dat er onder mensen die geen moslim zijn zoiets als ‘islamofobie’ bestaat.

Islamofobie bestaat niet, hoewel de koran (8:60) wel degelijk aan moslims de opdracht heeft gegeven ‘vrees in te boezemen’, ‘angstig te maken’. Arabisch: toerhibóena, wat net zo goed, of eigenlijk beter, met ‘terroriseren’ vertaald kan worden. Maar Europeanen en Amerikanen, Mat Herben heeft er al eens op gewezen, zijn niet bang voor de islam, ze zijn boos. Ze zijn boos vanwege 9/11, de moord op Theo van Gogh, en de verdere reeks wandaden die door de daders naar eigen zeggen in naam van de islam gepleegd zijn.

Veel Amerikanen en Europeanen zijn desondanks toch ook wel bang, maar voor iets anders dan de islam. Eigenlijk zijn ze te weinig op de hoogte van de regels van de sharia om überhaupt bang te kunnen zijn voor de vrede die de islam voor de wereld in petto heeft. Maar ze zijn wel bang dat hun regeringen te onhandig zullen blijken te zijn om een antwoord te vinden op de dreiging die uitgaat van de radicale militante islamitische voorhoede. Zijn de regeringen van Europa en Amerika überhaupt nog wel bij machte om echte problemen effectief aan te pakken? Rellen, roof, euro, dollar? Het doelloze gedoe in Irak, Afghanistan en Pakistan? Het wereldwijde gehannes op de vliegvelden? Niet alleen in de moskee moet je uit eerbied voor de islam je schoenen uitdoen.

Toen ik nog in Leiden een inleidend islam-tentamen aan de eerste-jaars moest afnemen, stelde ik altijd de vraag wat Bolkestein ongeveer betoogd had in de geruchtmakende lezing in Luzern in september 1991. Dat stond in het boekje en was op college een uur lang behandeld. Elk antwoord waarin de frase ‘scheiding van kerk en staat’ voorkwam, werd goed gerekend. Bovendien kwam de vraag elk jaar terug. Niet dat dat veel uitmaakte.

De meeste moslimse studenten vonden dat ze wel genoeg van de islam wisten, bereidden het tentamen niet voor en woonden het college niet bij. Moet kunnen, in de regel haalden ze nog net wel een voldoende. Zij wisten inderdaad vrij aardig wat de islam was. Ter wille van de te verzamelen punten wilden ze graag zo veel mogelijk vragen goed beantwoorden, ook die vraag over Bolkestein. Onder het motto ‘niet geschoten is altijd mis’ heb ik er een waaier aan gefantaseerde antwoorden zien voorbijkomen.

Ik heb daar niet goed boek van gehouden, er zou destijds toch niemand het geloofd hebben. Politieke correctheid die mij toen nog deels in zijn greep had, zal ook een rol gespeeld hebben. Maar één antwoord weet ik nog heel goed. Een muizig Turks meisje met hoofddoek, meer hoofddoek dan hoofd, antwoordde: ‘Bolkestein wilde alle moslims vermoorden’. Dat antwoord heb ik niet goed gerekend.

Bijna iedereen heeft het wel eens gezien: dat iemand haast onbegrijpelijke beschuldigingen uitslaat, en een karakterisering van een ander formuleert die rustig beschouwd eigenlijk een heel aardig zelfportret oplevert. Psychologen zullen er wel een naam voor hebben, en anders beschikt het Nederlands over twee spreekwoorden die dit fenomeen in woorden proberen te vangen: ‘Wat je zegt dat ben je zelf’, en ‘Zoals de waard is, vertrouwt hij zijn gasten’. Islamofobie hoort psychologisch in deze hoek thuis.

Zo lang de algemene publieke opinie in het Westen niet op de hoogte is van wat de sharia voorschrijft over hoe mensen die geen moslim zijn behandeld dienen te worden, zullen we ook de steeds terugkerende beschuldigingen van ‘islamofobie’ raadselachtig blijven vinden. We zullen verbaasd blijven over de hardnekkigheid waarmee de Algemene Vergadering van de Verenigde Naties (op instigatie van islamitische dictaturen) steeds weer probeert te bevorderen dat ‘islamofobie’ in de vrije wereld strafbaar wordt gesteld.

Om die strafbaarheid te bewerkstelligen, opereren die dictaturen via de zogeheten United Nations Human Rights Council, UNHRC in Genève. Niet lachen graag, dit zijn ernstige zaken. Het gaat bij islamofobie om een serieus opiniedelict waar we mogelijk nog veel van zullen horen. De coördinatie van dit vroom activisme is in handen van de Organisatie van de Islamitische Coöperatie, OIC. Dit is een club van staten die (voor dit doel) beschikt over veel geld, en over veel geduld.

Europeanen en Amerikanen hebben geen begin van een vermoeden hoe de islam over hun denkt. ‘Mensen zijn toch gelijk voor de wet’, gelooft de intelligentsia van Amerika en Europa met een benijdenswaardige argeloosheid, en gaat er van uit dat dit ook voor de islamitische sharia-wet geldt. Gelukkig zijn veel moslims te humaan om zich goed aan de sharia-regels over de ongelovigen te houden. Maar van de islamitische voorhoede weet je het nooit helemaal. Met sharia-fundamentalisten blijft het helemaal oppassen.

Goeiig eigenlijk dat we ten aanzien van de sharia in het Westen na zo veel eeuwen nog volledig in de ontkenningsfase zijn. Het zou wel mooi zijn als het nog lang zo blijven kon. Maar er schuilt toch iets raars in. Koran 8:60 eist dat moslims hun ‘vijanden’ angst inboezemen; maar tegelijkertijd is islamofobie volgens moslims verboten. Op die manier wordt het leven wel erg ingewikkeld.

Hans Jansen.

http://hoeiboei.blogspot.com/2011/08/islamofobie.html" onclick="window.open(this.href);return false;
The heart of the wise inclines to the right,
but the heart of the fool to the left.
Dhana
Berichten: 7962
Lid geworden op: do nov 27, 2008 10:15 am

Re: Artikelen van Arabist Hans Jansen.

Bericht door Dhana »

Ik sta er nog altijd versteld van dat moslims bij kritiek uit menselijke overwegingen inderdaad altijd meteen roepen dat je dan dus een islamfoob bent. Het is zeker een waarheid als een koe dat het heel makkelijk is om zo'n moslim(intentie/motivatie) te ontmaskeren. Helmaal waar: de waard en zijn gasten en wat je zegt ben in je in wezen zelf.

Ik heb wat dat betreft zoveel geleerd van tijd op OI en ik moet zeggen dat ik niet echt vrolijker ben geworden van al die opgedane kennis.
Wil je in het leven werkelijk leren, moet je in staat zijn buiten het eigen ego te schouwen.
Gebruikersavatar
Ariel
Berichten: 89717
Lid geworden op: wo apr 07, 2004 10:30 pm

Re: Artikelen van Arabist Hans Jansen.

Bericht door Ariel »

In het koninkrijk van de Groene Khmer

Dadelijk bij aankomst op het vliegveld van het Koninkrijk ziet de bezoeker al dat het hier pluis is. Olijke plant- en diervriendelijke reclame-uitingen maken hem vertrouwd met de wel heel bijzondere ideologie die het Koninkrijk van de Groene Khmer zo hoog heeft opgestoten binnen de internationale gemeenschap.

Het begint al bij de bagageband waar hij op zijn koffer staat te wachten. De beeldschermen melden niet alleen, zoals elders op de wereld, vluchtnummers en plaatsen van herkomst van de ronddraaiende koffers, maar wisselen dat af met vrolijke filmpjes over hoe de leefomgeving ‘groener’ gemaakt kan worden. Op die filmpjes buitelen schattige pasgeboren diertjes over elkaar heen, en maken met hun acrobatische toeren de bezoeker terstond duidelijk dat er op deze planeet wel wat meer aan de hand is dan het hebzuchtige bestaan van materialistische consumenten die zo nodig zo veel moeten reizen en eten.
De manier waarop de autoriteiten welwillend de bagage van de aankomende reiziger doorzoeken, is werkelijk allervriendelijkst. Geüniformeerd personeel doorzoekt de bagage uiterst deskundig, en keert elk kledingstuk om. Medicijnen worden, in het belang van de bejaarde reiziger, niet overgeslagen. Heeft hij onderweg misschien extra medicijnen aangeschaft? Zo ja, welke? Zijn de medicijnen in het barbaarse land waar de reiziger nu vandaan komt wel milieuvriendelijk vervaardigd? Het spreekt vanzelf dat er in geval van twijfel in het voordeel van de natuur beslist wordt. Het bekwame personeel weet bovendien uit ervaring dat het vooral ouderen zijn die nog niet voldoende vertrouwd zijn met de Groene leer, en hun bagage wordt dan ook het grondigst nagekeken.

Lollige kunstobjecten (reusachtige pakken bankbiljetten in plexiglas gevat! Bedenk dat maar eens!) draaien mee op de bagageband. Dit heeft een leuk doel. Het gaat er om de reiziger er op te wijzen dat hij niet te veel losse bankbiljetten met zich mee moet dragen, hij moet zijn geld via pinpas en creditcard vervoeren. Dit heeft immers immense voordelen. Hij kan het niet kwijtraken aan straatroverij die helaas nog welig tiert, en terwijl het geld bij de bank in bewaring staat kan de overheid het nuttig aanwenden, bijvoorbeeld om het uit te lenen aan sociaal zwakkere landen die het op het afgesproken moment zullen teruggeven, in ruil voor weer nieuwe leningen. Zo blijft het geld rollen en wordt het op meer dan één manier besteed, hetgeen een positief verdubbelend effect heeft op welzijn en welvaart

De taxichauffeur die de rit van het vliegveld naar het hotel verzorgt, neemt weliswaar geen pinpas of creditcard aan, maar legt wel enthousiast uit hoe het land er op vooruit is gegaan sinds de Groene Khmer in stad en land de dienst uitmaakt. Ook een taxichauffeur die geen plaatselijke talen machtig is, of de weg naar de hoofdstad niet kent, kan dankzij de ordenende ingrepen van de Groene Khmer nu met behulp van Google translate en de Tomtom de bestemming van de vermoeide reiziger gemakkelijk bereiken.

Vol vreugde vertelt de chauffeur hoe het Groene bewind zich inzet voor sociaal zwakkeren in binnen- en buitenland. Dat hiervoor de pensioenkassen zouden moeten worden aangesproken, vindt hij een voordeel. Gepensioneerden zijn vaak lang ziek, meent hij, wat een ernstig lijden met zich mee brengt. Dit lijden zou hen bespaard kunnen worden. Bovendien vangt zo‘n zieke elke maand weer pensioengeld, zonder er iets voor te doen. De nieuwe regeling van de euthanasie die de Groene Khmer heeft ingevoerd, lijkt de chauffeur een belangrijke verbetering die het wijdverbreide misbruik van pensioenpenningen zeker een halt zal toeroepen.

Eenmaal op de hotelkamer treft de bezoeker (naast de welbekende vermaningen om in het belang van de natuur geen handdoeken te benatten) een tv-toestel aan, waar de staatsomroep elk uur vrolijke berichten brengt over de vooruitgang die het land onder de Groene Khmer geboekt heeft. De bijzit van een van de prinsessen uit de Groene familie heeft een diervriendelijke circusvoorstelling georganiseerd in een oorlogsgebied! Op straat beginnen burgers spontaan met groene vlaggetjes te zwaaien.

Een ander prinsesje uit de Groene familie dacht dat zij ongeneeslijk ziek was, maar is door keihard te mediteren over het Groene gedachtengoed er weer helemaal bovenop gekomen! Een prinsje uit de Groene familie heeft tijdens de groentijd een studentikoze grap uitgehaald en een paar duffe ambtenaren van het oude regime laten schrikken door hun maffe dossiertjes weg te halen! Formeel natuurlijk een inbraakje, maar de Groene justitie begreep heel goed dat het om een leuke studentengrap ging.

Een bastaardprinsje uit de groene familie heeft een dissident vermoord, maar de groene rechter heeft er voor gezorgd dat het prinsje binnenkort weer onder de mensen zal kunnen zijn om verder te kunnen bijdragen aan de bescherming van de zwakkere! Ja, het is goed toeven in de beschermende schaduw van de groene familie en de groene politie. Een ander groen prinsje heeft een werkbezoek gebracht aan een ouderwetse niet zo groene nederzetting waar onder de stugge plaatselijke bevolking allerlei vormen van onbegrip heersten. Bij het bezoek van de prins fladderden de kippen op van vreugde, en de honden bleven maar liefdevol blaffen. Er bestond nu wel weer enige hoop dat ook de plaatselijke bevolking alras de groene leer zou gaan begrijpen en liefhebben, zodat de plaatselijke tegenstellingen zouden kunnen verdwijnen.

De tv wordt niet moe van het brengen van positieve berichten over de Groene Khmer, en ook de reiziger uit minder bevoordeelde streken knapt geweldig op van al dit positieve nieuws. Nu een stadswandeling! Er liggen heldere instructies in het hotel: niet te bloot, niet hand in hand (zeker niet bij gelijkgeslachtelijke liefde), niet fotograferen waar het mogelijk aanhangers van een bepaalde religie betreft, ook in de lichaamstaal respect uitdrukken voor groene en andere levensovertuigingen, uitkijken voor dierlijke (maar gelukkig meestal wel groene) uitwerpselen op de openbare weg, kortom, de gewone waarschuwingen voor wie een internationale metropool bezoekt.

Wie de instructies overtreedt, dient een vrijwillige bijdrage te storten in het nationale groene ‘Hier is het pluis’-fonds. Ongewapende stadswachten zullen dit via gebarentaal aan de reiziger duidelijk komen maken. Ja, hier in het groengroen knollenknollenland is het helemaal pluis.

Hans Jansen

http://hoeiboei.blogspot.com/2011/08/in ... .html#more" onclick="window.open(this.href);return false;
The heart of the wise inclines to the right,
but the heart of the fool to the left.
Gebruikersavatar
Ariel
Berichten: 89717
Lid geworden op: wo apr 07, 2004 10:30 pm

Re: Artikelen van Arabist Hans Jansen.

Bericht door Ariel »

Wrede voorschriften vormen geen bewijs

Godsdienst kan de blik vertroebelen. Logica en godsdienst zijn voor veel mensen geen goede combinatie.

Zo voeren atheïsten regelmatig aan dat God niet bestaat, want: de geboden die er namens God worden uitgevaardigd, zijn wreed, onmenselijk en afschuwelijk. Atheïsten wijzen dan naar voorschriften als eremoord voor kalverliefde, amputatie van de rechterhand voor ontvreemding, of doodgeslagen (‘gegeseld’) worden als je aangifte van een verkrachting hebt gedaan. Een God die zo mensvijandig is dat Hij zulke dingen voorschrijft, die kan niet bestaan, willen ongelovigen graag concluderen.

Er is meer lelijks dat God de mens opgelegd heeft, volgens de mannen die het weten kunnen. Veel meer zelfs. U kunt het beter zelf in de handboeken van de vrome wet- en godgeleerden opzoeken, anders denkt u dat een bepaalde godsdienst belasterd wordt door leugenaars die daar miljoenen voor ontvangen uit speciale buitenlandse theofobie-fondsen.

De straffen en geboden waar atheïsten geen vrede mee hebben zijn inderdaad naar moderne opvattingen vaak onredelijk, onrechtvaardig en afschuwelijk, maar dat bewijst niets over het bestaan van God. Andere, nog grotere gruwelen en rampen trouwens ook niet.

Maar OK, laten we ter wille van het debat toegeven dat een God die wrede en onmenselijke geboden uitvaardigt inderdaad niet bestaat. Zelfs niet kan bestaan. Maar hoe staat het dan met het tegenovergestelde? Zou een God die geboden laat uitvaardigen die niet wreed, onmenselijk en afschuwelijk zijn, wel bestaan? Of op zijn minst meer kans hebben dat er in Hem geloofd wordt? Als het bestaan van wrede goddelijke wetten, zoals steniging als straf voor sex, bewijst dat God niet bestaat, bewijzen wetten die niet wreed zijn dan dat God wel bestaat? Helaas, nee, dat doen zulke wetten evenmin.

Van gelovigen is het vrij algemeen bekend dat zij op hun beurt ook geen kampioenen in de logica zijn. Niet zo zeer omdat ze zonder veel beraad in het bestaan van God geloven, maar vooral omdat ze in het algemeen een voorkeur hebben voor godsdiensten die hun leven moeilijk maken. Een godsdienst die veel opofferingen van zijn aanhang vraagt, doet het namelijk altijd beter dan een milde en liberale richting die niet zulke hoge eisen stelt. Klanten willen nu eenmaal een duur product, want dat is van een betere kwaliteit. Het moet wat kosten anders deugt er iets niet. Die regel van marketing gaat op bij de aanschaf van een paar nieuwe schoenen, en bij de keuze voor een godsdienstige richting.

Het kan trouwens altijd nog weer erger. Een heilig boek waar God wordt voorgesteld als een sadist die in Zijn vrije tijd als hobby weerloze doden gruwelijk martelt, en die mensen ertoe oproept in Zijn naam elkaar te vermoorden – geen bezwaar, moet kunnen, geloven we vurig in. Een godsdienstige beweging die beweert dat God geen kwaad in de zin heeft en dat mensen elkaar moeten liefhebben – kansloos, kerk stroomt leeg, hoon en spot voor de eenzame predikant.

Is de logica in gevaar aan beide kanten van het front? Als we de heilige boeken moeten geloven, raadt God, bijvoorbeeld, Zijn dienaren dringend aan om elkaar geheel gratis te vergeven – maar Hij zelf grijpt hen wraakzuchtig in hun kippennek en laat ze in het Hiernamaals zwaar straffen ter voldoening van moeilijk controleerbare uitstaande rekeningen. Indien we door Zijn grondpersoneel juist worden voorgelicht.

Gelovigen en ongelovigen hebben iets gemeen: gebrek aan geloof in het gezond verstand. Wie wel in het gezond verstand gelooft, heeft echt een probleem als het over geloof gaat.

Hans Jansen

http://hoeiboei.blogspot.com/2011/09/wr ... ewijs.html" onclick="window.open(this.href);return false;
The heart of the wise inclines to the right,
but the heart of the fool to the left.
Gebruikersavatar
silkyboxershortXL
Berichten: 2541
Lid geworden op: za apr 24, 2010 3:20 pm

Re: Artikelen van Arabist Hans Jansen.

Bericht door silkyboxershortXL »

Aboriginals
Wie niet in staat is waar te nemen dat hij door onheil bedreigd wordt, krijgt vroeg of laat problemen die zijn voortbestaan in gevaar brengen.

De blogger Spengler (=David P. Goldman) schrijft iets dergelijks naar aanleiding van de blindheid van de Maori’s in Nieuw-Zeeland, die niet in staat waren te zien hoe de komst van de Europese ontdekkingsreizigers een bedreiging zou gaan vormen voor het voortbestaan van de Maori-cultuur. Het geldt ook voor de Inca’s die te laat door hadden wat Cortes en Pizarro met die paar honderd Spaanse ruiters in Zuid-Amerika kwamen doen.

Het is mogelijk ook van toepassing op het moderne Westen waar al bijna een halve eeuw dagelijks migranten uit islamitische landen binnenkomen. De islam roept bij de omstanders een vaag gevoel van onbehagen op, maar wat er nu precies zo onbehagelijk is, is niet zo makkelijk helder voor de geest te krijgen.

Vreemde godsdiensten roepen immers altijd enig onbehagen op, dat is normaal, dat is geen rassisme, dat is geen reden tot zorg. Maar bij de islam is er iets meer aan de hand dan het gewone onbehagen uit
de categorie ‘onbekend maakt onbemind’.


Het probleem is niet dat de theorie van de islam voorschriften geeft waarvan er een aantal in westerse ogen nogal onsmakelijk is, bijvoorbeeld steniging. Een detailvoorschrift zou nog altijd kunnen worden aangepast, of niet toegepast. Het is niet waarschijnlijk dat zulke aanpassingen er komen, en als ze er komen, zal dat veel moeite kosten, maar het is tenminste denkbaar. Nee, er is iets ernstigers aan de hand.

In het Westen willen wet en gewoonte dat alleen de overheid wettig geweld mag gebruiken. In de theorie van de islam is dat anders geregeld. Dat is een punt waarover niet goed een compromis of een middenpositie denkbaar is. De overheid heeft wel of niet het monopolie op het gebruik van wettig geweld.

De theologie en de wetten van de islam gaan niet uit van het westerse idee van een geweldsmonopolie van de overheid. Dat hangt samen met de islamitische opvattingen over de staat en over de scheiding tussen godsdienst en politiek. Die opvattingen wijken af van de westerse opvattingen.

De sharia verleent dan ook in allerlei situaties aan moslims het recht om wettig geweld te gebruiken, buiten de staat of de overheid om. Als voorbeelden kunnen eerwraak of de bestraffing van geloofsafval genoemd worden, en er is meer. Niet alleen de overheid, maar ook een familiehoofd of een huisvader mag geweld (laten) gebruiken. Zelfs een ambteloos burger die een overtreder van een van de geboden van de sharia met geweld wil corrigeren en straffen, mag dat doen indien hij daartoe in staat is.

Controle uitoefenen op de manier waarop de overheid geweld gebruikt, is zelfs in een open maatschappij lastig en gecompliceerd, en vaak ondoenlijk. Hoe veel te meer komt het tot problemen wanneer ook anderen dan de overheid wettig geweld kunnen gebruiken.

Na een eeuwenlange ontwikkeling is het in het Westen de norm geworden dat alleen de overheid wettig geweld gebruikt. Zelfs het gebruik van geweld ter zelfverdediging is discutabel maar wordt vaak wel gedoogd of toegestaan. Wanneer de huidige heersende elite onder invloed van de sharia niet langer zou willen vasthouden aan het geweldsmonopolie van de overheid, dan dreigt er een belangrijke westerse verworvenheid haast ongemerkt verloren te gaan.

Niet voor niets noemt de moslimadvocaat en zit-activist Mr. Mohammed Enait in zijn publieke optredens de Nederlandse bevolking ‘aboriginals’. Dat is de gebruikelijke benaming voor de inheemse oorspronkelijke bevolking van Australië van voor de komst van de ontdekkingsreizigers. Die aboriginals waren niet in staat te zien wat het Westen voor hun wereld zou gaan betekenen.

Enait hoeft er inderdaad niet voor op te staan: zelfs zittend in zijn stoel is hij goed in staat te zien wat de aboriginals niet zien.
http://hoeiboei.blogspot.com/2011/10/ab ... .html#more
Hoop is geen strategie.
WWG1WGA
Gebruikersavatar
Ariel
Berichten: 89717
Lid geworden op: wo apr 07, 2004 10:30 pm

Re: Artikelen van Arabist Hans Jansen.

Bericht door Ariel »

Kopten

De Kopten die de afgelopen dagen in Egypte gedood zijn, hebben de wetten van de islamitische sharia overtreden. Het was na de ‘Arabische lente’ niet meer aan iedereen voldoende duidelijk dat, en in hoeverre, de sharia in Egypte van kracht was. Ook de Kopten hebben kennelijk het zicht op de werkelijkheid verloren.

De Kopten moeten gedacht hebben dat na deze ‘lente’ er aan hen wat meer godsdienstvrijheid gegund
zou worden. Net als veel westerse media moeten ze gedacht hebben dat vrijheden die in het Westen gewoon zijn (een moskee of een kerk mogen opknappen) nu ook in Egypte ingevoerd waren. Dat was niet zo. Dat weten we nu zeker.

‘Kopten’ betekent oorspronkelijk ‘Egyptenaren’, let op k-p-t in het woord ‘Kopten’ en g-p-t in het woord ‘Egypte’. In het hedendaagse taalgebruik is ‘Kopten’ het woord geworden voor de Egyptenaren die zich nog niet tot de islam bekeerd hebben. De Kopten/Egyptenaren waren christen toen de Arabische moslims in de 7de eeuw Egypte hebben veroverd. Zoals Europa een paus heeft in Rome, hebben de Kopten een paus in Alexandrië. Die paus van Alexandrië wordt tegenwoordig meestal ‘Patriarch’ genoemd, en heeft zijn zetel in Cairo.

De islamitische sharia lijkt volgens de Leidse hoogleraar Maurits Berger precies op ons recht (‘voor 95% identiek’), maar de sharia verbiedt een aantal dingen die in Nederland vooralsnog zijn toegestaan. Hoog op het lijstje van wat verboden is, staat het verrichten van groot onderhoud aan kerkgebouwen of synagogen.

Omdat de islam het christendom is komen vervangen, is het ondenkbaar dat er aan zulk onderhoud nog behoefte zou bestaan. Daarom is het verboden, en dat is logisch. Over nieuwbouw hoeven we het hier uiteraard niet te hebben. Nieuwbouw van kerken is in strijd met de sharia, nieuwbouw van moskeeën in Europa en Amerika is daarentegen een verrijking die tot vreugde stemt.

Het verbod op groot onderhoud en nieuwbouw is vastgelegd in het zogeheten Pact van Omar (7de of 8ste eeuw), waarin, maar dat terzijde, ook allerlei regels worden gegeven over hoe iemand die geen moslim is zich dient te kleden. Ook moet volgens dit Pact wie geen moslim is, een stapje op zij doen wanneer hij de weg met een moslim blijkt te delen. Wijze voorzieningen die bijdragen aan het behouden blijven van de vrede, maar waarop de vrienden en vriendinnen van de islam helaas te weinig de aandacht vestigen.

De koloniale tijd was een periode van jaren vol onrecht en onderdrukking, het is maar al te bekend. Toch waren in deze zwarte dagen de anti-christelijke bepalingen van de sharia niet volledig van kracht, en de moderne kerkgebouwen in de islamitische wereld dateren dan ook uit die periode. Maar goed, dat is nu al meer dan een halve eeuw geleden, en de noodzaak van groot onderhoud en reparatie is zo langzamerhand aanwezig. Elk gebouw wordt immers langzaam gesloopt door de tand des tijds.

Sharia-fundamentalisten, en daarvan zijn er veel in Egypte zoals de laatste dagen weer gebleken is, verzetten zich furieus tegen het uitvoeren van groot onderhoud aan deze christelijke gebouwen. Ze hebben daarbij de steun van de overheid, die zulke werkzaamheden eenvoudigweg verbiedt, als gold het een staatsgevaarlijke activiteit waar bovendien de openbare orde ernstig door bedreigd wordt. De sharia-fundamentalisten achten het doden van Kopten die de regels van de islam in dit opzicht niet gehoorzamen in overeenstemming met wet en gebruik.

Kennelijk zijn de sharia-fundamentalisten goed vertegenwoordigd in alle lagen van de Egyptische bevolking en binnen het regeringsapparaat, maar het gaat niet om de precieze cijfers en de precieze omvang van die aanhang, het gaat er om dat het een groep is die zijn zin weet te krijgen, wat anderen het leven kost. Het gaat hier om dozijnen mensenlevens waaraan een eind gemaakt is, en een groot maar onbekend aantal Kopten dat ‘verdwenen’ is. Over de honderden gewonden zullen we het maar niet hebben, dat zijn geluksvogels.

Dat het bovenstaande u allemaal mogelijk ongeloofwaardig voorkomt, is te wijten aan de manier waarop we de laatste jaren over het Midden-Oosten worden voorgelicht door Nederlandse staatsmedia en de daar werkzame Midden-Oosten deskundigen, voorop mensen als Drs. Bertus Hendriks, tevens bekend als traiteur. Het is niet zo simpel een verklaring te bedenken voor de manier waarop de media (en Hendriks) de werkelijkheid en de waarheid geweld aan doen wanneer het over de islam en het Midden-Oosten gaat.

We kunnen daar lang of kort over praten, maar wie de geschiedenis van de christenen onder de islam kent, kan alleen maar verzuchten dat in Cairo de islam zijn ware gezicht weer eens heeft laten zien. Niet alle moslims worden altijd bevangen door moordzucht wanneer de regels van de sharia door christenen worden geschonden, maar het aantal dat in zo’n geval wél dodelijk geweld gaat gebruiken, is ook in oktober 2011 weer ruimschoots genoeg geweest voor het creëren van tientallen Koptische martelaren.

Mogen zij samen met de martelaren die hen zijn voorgegaan, de profeten en de heiligen, schuilen onder de troon van de Allerhoogste.

Hans Jansen.

http://hoeiboei.blogspot.com/2011/10/kopten.html" onclick="window.open(this.href);return false;
The heart of the wise inclines to the right,
but the heart of the fool to the left.
Gebruikersavatar
Manon
Berichten: 17353
Lid geworden op: ma feb 17, 2003 9:58 am

Re: Artikelen van Arabist Hans Jansen.

Bericht door Manon »

Dat het bovenstaande u allemaal mogelijk ongeloofwaardig voorkomt, is te wijten aan de manier waarop we de laatste jaren over het Midden-Oosten worden voorgelicht door Nederlandse staatsmedia en de daar werkzame Midden-Oosten deskundigen, voorop mensen als Drs. Bertus Hendriks, tevens bekend als traiteur. Het is niet zo simpel een verklaring te bedenken voor de manier waarop de media (en Hendriks) de werkelijkheid en de waarheid geweld aan doen wanneer het over de islam en het Midden-Oosten gaat
Boenk! die zit! [hypocrite.gif]
More diversity always means "less white people"
Diversity is a codeword for white genocide.
Gebruikersavatar
Zwartmeer
Berichten: 12339
Lid geworden op: zo jan 26, 2003 3:12 pm

Re: Artikelen van Arabist Hans Jansen.

Bericht door Zwartmeer »

Nieuw boek Hans Jansen (en interview)

http://www.geenstijl.nl/archives/images ... r1600.html" onclick="window.open(this.href);return false;
Een pacifistische moslim is als een vegetarische krokodil.
Gebruikersavatar
Ariel
Berichten: 89717
Lid geworden op: wo apr 07, 2004 10:30 pm

Re: Artikelen van Arabist Hans Jansen.

Bericht door Ariel »

Levenslust

Vrome mensen krijgen meer kinderen dan ongelovigen. Eén voorbeeld: de geboortecijfers van niet-religieuze joden, in tegenstelling tot de geboortecijfers van vrome joden, zijn laag. Het is moeilijk een andere oorzaak voor het verschil in vruchtbaarheid te bedenken dan de vroomheid. Ook Europeanen die zoals bekend in meerderheid moderne ongelovigen zijn, krijgen weinig kinderen. In ieder geval te weinig om te kunnen blijven bestaan.

David P. Goldman, die veel van zijn publicaties onder de naam Spengler op het internet laat
verschijnen, houdt het op demografische gronden voor mogelijk dat de inheemse volkeren van West-Europa binnen twee eeuwen uitgestorven zullen zijn. Ruim binnen twee eeuwen zelfs. De Grieken en de Italianen het eerst, gevolgd door de Spanjaarden, de Portugezen en de Ieren. Waar kent u dat rijtje toch van? Het gaat hier om maatschappijen waarin de ouderen hun spaargeld niet kunnen uitlenen aan jongeren omdat die jongeren er eenvoudigweg niet zijn. Dat leidt tot problemen die niet alleen monetair van aard zijn.

Als Goldman gelijk heeft, dan zal de Nederlandse wetgeving, hoe leuk bedacht ook, binnen afzienbare tijd op niemand meer van toepassing zijn omdat er eenvoudigweg geen Nederlanders meer zullen rondlopen.

De Nederlandse wetgeving zal desalniettemin binnenkort mogelijk verrijkt worden met een verbod op joods en islamitisch slachten. De Eerste Kamer behandelt dit zegenrijke verbod binnen enkele weken. Ook een verbod op besnijdenis is mogelijk op handen want menige moderne ongelovige maakt zich dagelijks ernstige zorgen over de voorhuid van de zonen van zijn vromere landgenoten. Zulk leed moet worden gelenigd.

Was dat maar alles. De leden van de Nederlandse Staten-Generaal hebben hun macht voor een groot deel naar Brussel en de EU zien gaan. Ze hebben daarmee hun status en aanzien voor een even groot deel verloren. Over de dingen die er toe doen hebben ze niet veel meer te zeggen. Maar met hernieuwde ijver storten ze zich nu op dingen waar Nederland geen invloed op heeft: het klimaat, de binnenlandse politiek van Libië en Syrië, en de gemoedstoestand van een koe of een kip die geslacht wordt.

De socioloog Manfred Gerstenfeld wist het laatst mooi te zeggen: De gemiddelde Nederlander kan zich beter inleven in een kip, een koe of een varken dan in joden of moslims. Maar het in voorbereiding willen nemen van gedetailleerde maatregelen over slacht en besnijdenis zegt ook iets over de ambities van de overheden zelf, niet alleen over de eventuele naïviteit en machteloosheid van de mensen die aan die overheden onderworpen zijn

De Europese, nationale, provinciale, gemeentelijke en deelraadse overheden waaraan wij onderworpen zijn, willen veel van u. Ze willen niet alleen zeggenschap over de opbrengst van uw arbeid maar ook over uw lichaam en over dat van uw kinderen. Die lichamen mag u niet laten besnijden, ook al gebeurt dat op godsdienstige gronden al honderden jaren terwijl niet gebleken is dat joden daar van te lijden hebben gehad. Het is gebleken dat om Nobelprijzen te winnen voor joden de besnijdenis geen beletsel gevormd heeft. Kennelijk is in ieder geval de geest er niet door beschadigd.

De overheden willen niet alleen zeggenschap over uw geld en uw lichaam, maar ook over uw aanrecht. Eet liever geen vlees, dat is alleen bestemd voor staatsbanketten, niet voor uw belastingplichtig huishouden. Maar als u toch vlees eet, sla dan het slachtdier met een schietmasker een spijker in zijn hersenen, want dat is humaan. Slachten zoals joden en moslims dat al eeuwen doen, door het doorsnijden van de halsslagader, dat is niet humaan, weten de moderne ongelovigen.

Christelijke afbeeldingen van het Lam Gods laten trouwens vaak een hals zien waaruit een sierlijk straaltje bloed spuit. Maar goed, echt slachten is nooit sierlijk. Toch, er ligt al sinds de jaren tachtig van de vorige eeuw een rapport van de Dierenbescherming waarin wordt gesteld dat ‘ritueel’ slachten blijkens EEG’s niet pijnlijker is dan ‘gewoon’ slachten. Dat is goed om te weten, maar het gekrakeel gaat niet om de slachtdieren. Het gaat om u.

U moet worden onderworpen. Met geheel uw hart en geheel uw verstand, met uw gehele lichaam, met de volledige opbrengst van uw arbeid, en de complete inhoud van uw koekenpan en keukenkastjes. In ruil voor een steeds verder gaande verzorging eist de verzorgingsstaat een steeds verder voortschrijdende onderwerping.

En ja, dat weet u diep in uw hart misschien ook wel al. Te moeten leven als onvrije onderworpene, dat is geen lolletje. Net als dieren in een dierentuin, gekooid en goed verzorgd, laten de bewoners van de verzorgingsstaat de voortplanting dan ook maar grotendeels achterwege. En maken er persoonlijk van wat er nog van te maken is. Net zo lang tot ze op hun oude dag, om hun verpleging te betalen, hun huis moeten gaan opeten. Want ook dat huis behoorde de staat toe. Blijkt achteraf.

http://hoeiboei.blogspot.com/2011/11/le ... .html#more" onclick="window.open(this.href);return false;
The heart of the wise inclines to the right,
but the heart of the fool to the left.
Gebruikersavatar
Zwartmeer
Berichten: 12339
Lid geworden op: zo jan 26, 2003 3:12 pm

Re: Artikelen van Arabist Hans Jansen.

Bericht door Zwartmeer »

Heel goed interview met Hans Jansen vanaf de 22ste minuut:

http://www.joodseomroep.nl/:programma/j ... 59ec3.html" onclick="window.open(this.href);return false;
Een pacifistische moslim is als een vegetarische krokodil.
Gebruikersavatar
Ariel
Berichten: 89717
Lid geworden op: wo apr 07, 2004 10:30 pm

Re: Artikelen van Arabist Hans Jansen.

Bericht door Ariel »

Moord en broodroof

Protestanten en katholieken in Nederland weten sinds de 17de eeuw dat het technisch niet mogelijk is elkaar uit te roeien. Hoewel elk van beide vanouds vindt dat de ander ongelijk heeft, en in theorie een groot kwaad belichaamt, wordt het als het minste kwaad beschouwd om elkaar dan maar met rust te laten.

Zelfs de klassieke leer van de islam gaat er vanuit dat het kwaad van ketterij en ongeloof weliswaar met
wortel en tak moet worden uitgeroeid, maar dat de fysieke vernietiging van ketters soms best even kan wachten. Zo lang de ketters hun mond houden en belasting betalen aan de leiders van de islam, zo lang verleent de theorie van de islam uitstel van executie aan al diegenen die als ze niet tot het ware geloof toetreden uiteindelijk opgeruimd zullen moeten worden.

De Nederlandse Groene Khmer en haar bevlogen bondgenoten zijn deze traditionele ouderwetse tolerantie-onzin ver voorbij gegroeid. Ja, waarachtig, er is nog vooruitgang al willen we het niet altijd zien! Nederland wordt eindelijk modern. Wie in Nederland iets afwijkends gelooft, dat mag natuurlijk, er is nu eenmaal vrijheid van godsdienst, maar het wordt nu eindelijk wel goed aangepakt.

Soms is de groene aanpak in de ogen van een buitenstaander wat rigoureus. De ketter die in 2002 de verkiezingen dreigde te winnen, is door een commando van de Groene Khmer geëxecuteerd. De man die dat karwei heeft moeten klaren, is noodgedwongen een tijdje opgesloten geweest, maar komt gelukkig binnenkort weer op vrije voeten. De organisaties die hem geschapen hebben, bestaan gelukkig nog. Hun ideologie juicht nog steeds dagelijks door het land. Ketters van Nederland, hoed u. Zorg buiten schot te blijven.

Niet alleen moord, ook broodroof van wie niet in de moderniteit gelooft, maakt deel uit van het aanbod van de Groene Khmer. Een kamerlid van de Groene Khmer heeft de oorlog verklaard aan een speciale groep ketters die in dienst van de overheid zijn, maar een ander geloof aanhangen dan de leiders van de Groene Khmer en hun bondgenoten. Dood hoeven ze niet, dat is natuurlijk heel tolerant (het lijkt de klassieke islam wel!), maar ze moeten wel ontslagen worden.

Er bestaat een curieuze lakmoesproef om te bepalen of iemand een ketter of een gelovige is. Wie bereid is als ambtenaar van de Burgerlijke Stand mee te werken aan het sluiten van een homohuwelijk is een modern mens en geen ketter. Als een ambtenaar niet bereid is in voorkomende gevallen een homohuwelijk te sluiten, dan gunt de Groene Khmer hem niet zijn dagelijks brood. We kunnen immers alleen waarlijk vrij zijn als de dwingelandij van de oude traditionele ouderwetse godsdiensten verboden is.

Ja, laten we er maar trots op zijn. De Nederlandse Groene Khmer strijdt onvermoeibaar voor een nieuwe wereld, en tegen ketterij en kwaad. Ketterij moet worden uitgeroeid, of desnoods uitgehongerd. Er zouden eigenlijk speciale inquisitierechtbanken voor ketterijen en opiniedelicten moeten worden ingesteld.

Zulke rechtbanken zijn noodzakelijk om te zorgen dat de spontane volkswoede tegen de ketters niet uit de hand loopt. Met andere woorden, zulke rechtbanken dienen ter bescherming van de rechten van mensen die verdacht worden van ketterij of van een opiniedelict. Wie voor zo’n rechtbank terecht moet staan, zal het wel anders zien en de goede bedoelingen van de staat weten te verdraaien, maar deze inquisitie wordt ingesteld ter bescherming van het volk en ter bescherming van de verdachten, niet om een einde te maken aan de vrijheid van godsdienst.

Zijn zulke opinierechtbanken trouwens niet ook een leuke manier om in deze crisistijd banen te scheppen voor de all-round specialisten van de Groene Khmer? De gewone rechtbanken zijn in handen van D66, dus de opinierechtbanken moeten dan maar naar de Groene Khmer. Dat is alleen maar eerlijk. Heersen is eerlijk verdelen.

Voorwaarts, kameraden, op naar de nieuwe tijd! We gaan onszelf verlossen van het kwaad! Leve de vrijheid! Weg met ketterij! Voor de ketters niets dan honger en dood!

Hans Jansen

http://hoeiboei.blogspot.com/2011/11/mo ... .html#more" onclick="window.open(this.href);return false;
The heart of the wise inclines to the right,
but the heart of the fool to the left.
Plaats reactie