Omtrent de vrijlating van Gilad Shalit
door Arlene Kushner
vertaling Aukina Dokter
Mijn aanwezigheid op mijn computer gebeurt met tussenpozen en dat zal zo blijven tot en met donderdagavond tot dat de feestdagen weer voorbij zullen zijn. Om de eenvoudige reden dat het een mitzwa is [religieus gebod] Om te wonen, eten en slapen in de Soeka.Het is een bron van vreugde om dat te doen met de familie.
Maar op geen enkele manier betekent dit dat ik Gilad Shalit vergeten ben, of andere dringende zaken van de dag. De zaak van Shalit weegt in het bijzonder zwaar op mijn geest en hart, net als bij ieder ander. Zoals ik laatst schreef, net toen het nieuws van de deal bekend werd, deel ik hier zowel aanvullende feiten als mijn eigen gedachten.
Arlene Kushner
Laat ik beginnen met te vertellen van wat ik hoop dat duidelijk is. Alhoewel er meerdere grondige redenen zijn om frontaal tegen deze deal te zijn die op het punt staat plaats te nemen, kan dit en mag dit niet de menselijke blijdschap wegnemen, over het zien van de terugkeer naar huis van deze zoon van Israël.
Hij werd ontvoerd door de Hamas omdat hij een Israëlische soldaat is, en hij heeft veel geleden om precies diezelfde reden. Wat voor slechte beslissingen er ook worden genomen vanwege hem, hij heeft hier zelf geen deel aan. Hij zal eenvoudigweg naar huis worden gebracht. Ongetwijfeld beschadigd, alhoewel we nog niet weten hoe slecht hij er aan toe is.
Als hij toch alleen maar terug had kunnen komen door andere middelen dan een gevangenenruil met Hamas, dan zou er regelrechte vreugde zijn. Maar zoals het nu gaat is het alleen maar een schizoïde situatie die ontzettend pijnlijk is in vele opzichten. Schizoïde is een heel goed woord voor wat er gaande is.
Hier tegenover staat een andere beredenering. Het loskopen van gevangenen (pidjon sjvoejiem) is opgericht door de Misjna, een onderdeel van de Joodse wet als een mitzva. Traditionele joodse gemeenschappen gingen tot het uiterste om hun gevangenen te verlossen.
Maar de rabbijnen hebben geoordeeld dat het welzijn van de gemeenschap ook worden overwogen. Als de losprijs te buitensporig belastend werd voor de gemeenschap, of als het betalen van het losgeld zou leiden tot meer ontvoeringen, dan werd de betaling hiervan ontmoedigd of zelfs verboden. De parallellen zijn duidelijk.
Even voor de duidelijkheid, toen het kabinet er voor stemde om door te gaan met deze deal waren er drie kabinetsleden die tegen stemden. Minister van Strategische Zaken Moshe Ya-alon (Likoed), minister van Buitenlandse Zaken Avigdor Lieberman (Israel Bejtenoe) en de minister van de Nationale Infrastructuur Uzi Landau (Israel Bejtenoe).
Ya’alon een integere man die de nationale strijd gadesloeg sprak deze zo doeltreffende woorden. “Mijn hart zegt ja,maar mijn hoofd zegt nee! Deze kwestie heeft ethische, nationale, veiligheids en strategische aspecten. Aan de ene kant dragen we verantwoordelijkheid voor Gilad en de noodzaak om zijn leven te redden en een gevangene te verlossen. Maar om zijn vrijlating tot stand te brengen moeten wij 1.000 terroristen vrij laten. Uit ervaring weten we dat de vrijlating van deze terroristen zal leiden tot de moord op tientallen en wellicht honderden Israëlis. De Shalit deal zal een overwinning voor Hamas zijn en een overgave aan terreur. Het zal een nieuwe impuls zijn voor jihadistische extremisten om schade toebrengen aan onze standvastigheid. We hebben de verplichting voor het leven van Gilad Shalit om hem terug naar huis te halen, maar we zijn ook verplicht om de burgers van Israel te beschermen.”
Ya alon sprak over de terroristen die in 1985 vrijgelaten waren, wat tot de eerste Intifada heeft geleid en de dood veroorzaakte van ten minste 178 Israelis. Dat dit zelfde nu ook weer zal gebeuren is onvermijdelijk. Yoram Cohen het hoofd van de Israëlische veiligheidsdienst Shin Bet gaf dit toe, toen hij zei “we kunnen niet beloven dat ze geen terreur zullen produceren.”
In een studie uit 2008, gedaan voor het Jerusalem Center for Public Affairs, vermelde Nadav Shragai dat Israëlische veiligheidsdiensten informeel hebben geschat dat ongeveer de helft van de bevrijde terroristen terug keert naar het pad van de terreur. Hetzij als dader, als planner of als medeplichtige [met dank aan Dave A. voor dit punt.]
Onder degenen die blijkbaar vrij gezet worden [deze lijst komt van Hamas is werd niet bevestigd door Israël] zijn onder meer Nasser Batima die in de gevangenis zat voor de planning van de bomaanslag op de Pesach Seder in het Park Hotel in Netanya waarbij 30 mensen werden gedood en 140 gewond en Dan Husam Badran, die heeft geholpen bij de planning van de bomaanslag op de dolfinarium nachtclub in Tel Aviv waarbij 21 jonge mensen werden vermoord.
Dit zijn zware kanonnen, grote plannen makers. Dezen gaan beslist niet terug om timmerman te worden of om computers te repareren. En dan is er nog Ahlam Tamimi, medeplichtige bij de bomaanslag op de Sbarro pizzeria waarbij 15 mensen werden gedood en nog veel meer gewond. Ze wordt meestal aangeduid als degene die de zelfmoordenaar naar de Sbarro reed, maar in feite hielp ze bij het plannen van de operatie. Vanuit de gevangenis gaf ze een interview waarin ze verklaarde dat ze nergens spijt over heeft.
Een van de doden in Sbarro was de 15 jarige Malki Roth. Haar ouders waren zo woedend over het feit dat Tamimi wordt vrijgelaten, dat ze een petitie hebben ingediend waarin ze eisen dat Tamimi’s naam wordt verwijderd van de lijst van de gevangenen die vrijgelaten worden. Het einde van de petitie was vandaag.
Maar wat er ook gebeurd het staat vast dat de woede van de families van de omgekomen tijdens de Seder of bij het Dolfinarium of tijdens andere bombardementen niet minder erg is, ook al hebben ze geen individuele verzoekschriften laten circuleren. Het probleem is veel groter dan het verwijderen van een enkele naam uit die lijst.
Een artikel in de Jerusalem Post bijvoorbeeld citeerde Hovav Nuriel wiens vader Sasson Nuriel werd vermoord door een Hamas terreurcel. Zijn familie zegt dat hij gebroken is door het nieuws, dat drie van de terroristen die veroordeeld zijn voor de moord op zijn vader, zullen bevrijd worden. En dan is er nog Chaim Karisi, wiens dochter ook vermoord werd door een terrorist die nu vrij gelaten zal worden. Hij zegt, dat wat ze ons nu aandoen een slag in het gezicht is. “Wij moeten via de media te horen krijgen dat de terrorist die onze dochter heeft vermoord wordt vrijgelaten? Iedereen is blij en danst in ons bloed!”
Met alle respect voor lachende moeder van Gilad, er zijn honderden ouders van wie het hart bloed vandaag. De Almagor organisatie voor de slachtoffers van terreur heeft een petitie ingediend en vraagt het Hoogste Gerechtshof deze deal te stoppen. Dit is niet toelaatbaar aldus de petitie, vanwege de emotionele gevolgen voor de families van vermoorde mensen, en omwille van de veiligheidsrisico’s. Nou reken er maar niet op dat het Hof zal ingrijpen.
Maar de pijn van deze families mag niet worden vergeten. De operatie genaamd Bejt HaSjoeva is volbracht door David Meidan in Caïro in opdracht van de Israëlische regering. Dit alles staat te gebeuren op dinsdagochtend 18 oktober 2011. Shalit zal van Gaza naar de Sinaï worden gebracht, waarschijnlijk via Rafah en zal worden ontvangen door Egyptische soldaten en een kleine IDF contingent. Hij zal dan naar het zuiden worden gebracht naar een Egyptische legerbasis. Zodra zijn identiteit en conditie zijn geverifieerd zal het sein worden gegeven om de eerste 450 gevangenen vrij te laten.
Shalit zal dan naar Israël worden gebracht naar de Tel Nof basis per helikopter. Daar zal een korte receptie voor hem worden gegeven en daarna zal hij naar zijn huis worden gebracht in Mitzpe Hila. De gevangenen die zullen worden vrijgelaten worden eerst verzameld in een gevangenis in het zuiden van Israël, waar hun identiteit zal worden bevestigd door het Rode Kruis. 110 van hun zullen naar Ramallah worden gebracht en zullen worden toegestaan in huizen te trekken in Judea en Samaria en Jeruzalem.
Ongeveer de helft van deze, met inbegrip van 57 Hamas gevangenen zullen beveiliging beperkingen worden opgelegd. Anderen zullen naar Gaza gaan of ergens anders naar toe worden gedeporteerd. Tamimi wordt verondersteld naar Jordanië te vertrekken. Zo’n 279 van deze 450 gevangenen hadden levenslang gekregen.
http://brabosh.com/2011/10/18/pqpct-dqm-2/" onclick="window.open(this.href);return false;
