Vooraf, ik vind het topic eigenlijk te hoog gegrepen om met een sluitend antwoord te komen.
Ik hoor een merel, zingt de sterren van de hemel. Helemaal een merel. Er is geen vraag zoals In welke boom zal ik vandaag eens van me laten horen. Of welk lied nu weer. Er is volstrekte harmonie met zijn zijnswijze in het nu. Als hij zingt is hij het lied, Als hij vliegt is hij vlieger en bij het wormen zoeken is hij compleet en helemaal merel die wormen zoekt. Is dit volstrekte vrijheid of volstrekte gebondenheid? Hoe anders is de mens, die vergeten is wat zijn oorspronkelijke roots zijn maar tegelijk daardoor beïnvloed wordt. Bij velen is het in hun hoofd een kabaal van jewelste, zal ik dit of dat en O zus nog en zo. Onophoudelijk. Er zijn technieken dit tot bedaren te brengen dat wel, maar als je daar niet enige terughoudendheid in neemt dan gooi je het kind met het badwater weg.
Waar ik naartoe wil met dit beeld is dat mensen doorlopend moeten kiezen. De vraag van dit topic is immers is er vrije wil. Ik stel: Het is de essentie van menszijn om de wil te zuiveren van invloeden die afhouden van het
volledig zijn zoals de merel of mier, waarvoor men dan zo is zal een antwoord zijn op wie en waarom men is. Vandaar die constante dialoog over keuzes in het hoofd en weten wie en waarom men is is een belangrijk gegeven. Ieder mens zoekt gelukkig te zijn, eigenlijk en ten diepste de paradijselijke toestand van voordat Eva van de boom der wijsheid at, maar dat ter zijde, het pad er naartoe, is leven zelf. Of dit ook doel is in zichzelf twijfel ik niet aan. Ten diepste drijft 'wil' de keuze.
Van nature heeft elke school, universiteit, discipline mensen die de gedachtestroom trachten te ordenen. De vraag is welke filosofie heeft het antwoord? [c045.gif]
Ik heb je in een vorige post al uitgelegd hoe ik tot een (mijn antwoord erop) antwoord ben gekomen. Nog een keer.
Zou er voor vrije wil aantoonbaar bewijs zijn zouden we allang klaar zijn met deze discussie. De overheersende deterministische wereldbeschouwing maakt het er ook niet makkelijker op. Waar ik over spreek zijn geen projecties of wishfull thinking. Dat zo stellen is eerder projectie. Waar ik het wel over heb is
eigen waarneming en conclusies die mij in het veld van de 'vrije wil bestaat' plaatst.
Voor wie het aandurft.
Welke kwaliteiten zijn nodig voor een vrije wil? Of wat maakt de wil vrij van determinerende gesteldheden.
Kan denken zonder beïnvloeding van persoonlijk karakter, emotionele aandrang chemie en zonder zintuigelijke begoocheling.
Kan denken vrij van wereldse beïnvloeding of menselijke gedachtekastelen. Ja, het is nogal wat.
Er zijn vele valkuilen.
Dan merk ik van de wereld, het leven daarin, dingen die gebeuren die niet passen in enig causaal verband. Wat aanvankelijk speculatieve aannames op grond van die persoonlijke waarnemingen waren, werd een proces om die acausaliteiten te leren waarnemen en dat werd basis om over e.a. verdere gedachtes te vormen. In het kort pas na de niet fysische (bovenwereld) erbij te betrekken heb ik antwoorden kunnen vinden. Verzuimen de 'bovenwereld' in de vergelijking mee te nemen is,- hoewel het indruist tegen empirische bewijsvoering; de causaliteit principes- onlogisch. Ik zei al eerder zo'n weten is niet overdraagbaar. Het is dit weten dat nu mijn persoonlijke interactie met de wereld bepaalt. Ik zelf ben er klaar mee. Het is niet alleen goedertierenheid
om dit in een discussie naar voren te brengen. Doel ervan is om de mens te verheffen naar een spirituele beschouwing die de 'bovenwereld' of 'gene zijde' betrekt bij de beschouwingen over levensvragen.
Ja, verheffen zei ik en nu begint iedereen te steigeren over hoe arrogant dit wel niet is, begrijpelijk, het bevat dan ook de gedachte dat deterministisch denken beperkingen heeft en dat is zoiets als vloeken in de kerk. Betweterig arrogant is eveneens de notie dat determinisme de norm moet zijn. De scheidingslijn die het deterministische denken maakt zetten allerlei moralistische/ethische overwegingen in een kaderloos perspectief en maken sociale cohesie kwetsbaar omdat er feitelijk geen begrenzingen zijn. Vb Zou ik geen weet hebben van een spiritueel doel en de moraliteit die er uit volgt zou ik zonder beperking ieder overhoop kunnen schieten die me dwars zit zonder enige wroeging
, Maatschappelijk verkeer zou onder de huidige substituerende moraliteit bloedlink worden. Normen doorbreken is een aangemoedigde houding geworden is bewijs dat determinisme op zichzelf normvervagend uitwerkt.