Ik weet het niet hoor. Ik heb de film niet gezien. In dit artikel wordt naar mijn idee toch indirect de islam weer ontzien, en alhoewel men zegt dat de film niet in de valkuil van de omkering van de schuld valt, proef ik toch een schuldvraag. Armoe mag dan misschien een reden zijn om te radicaliseren, maar zoals we pas weer hebben kunnen lezen radicaliseren ook moslims die wel een goede opleiding en baan gehad hebben.Film over banlieue 'voorspelde' moorden Toulouse
Zelden zal een film op zo'n tragische manier zijn ingehaald door de werkelijkheid. Vorige maand ging 'La Désintégration' in première, over Franse allochtone jongens die een aanslag plegen op het Navo-hoofdkwartier in Brussel.
'La Désintégration', die in veel zalen alweer was verdwenen maar nu weer terugkomt, gaat over drie jongens: Ali, Nasser en Hamza, een bekeerling.
Aan de voet van hun flat in een voorstad van Lille maken ze kennis met de ware islam. Dat wil zeggen: niet de slappe versie die de gemeente heeft goedgekeurd, zoals hun charismatische leidsman Djamel het uitdrukt. Niet de islam van de imam in de buurt die tijdens de Gazaoorlog in 2009 oproept tot kalmte en waardigheid.
Kalm blijven de drie, maar dan vooral omdat ze niet in de gaten willen lopen. Aan de hand van hun idool met baardje en zwarte, leren jas bereiden ze zich voor op de fatale dag. Dan rijden ze, in SUV's vol explosieven, met handboeien vastgeketend aan het stuur, in op de entree van het Navo-gebouw in Brussel.
Het idee voor 'La Désintégration' kreeg producent Yves Chanvillard al na de treinaanslagen van 2004 in Madrid. "Ik vroeg mij af hoe het kon: gewone jongens in T-shirt en spijkerbroek die zich opblazen en medeburgers doden. Ik begreep dat niet, ik wilde dit analyseren met fictie."
Het resultaat is een film die werkloosheid, discriminatie en vernedering als voedingsbodem presenteert voor extremisme. "Frankrijk is een land waar een buitenlander altijd een buitenlander blijft", zegt Chanvillard. "Of liever, dat geldt alleen voor een bepaalde categorie. Niemand zal president Sarkozy ooit een tweede generatie Hongaar noemen."
Toch valt 'La Désintégration' niet in de valkuil van de omkering van de schuld. Chanvillard en regisseur Philippe Faucon proberen de individuele verantwoordelijkheid niet op te lossen in een bespiegeling over een onrechtvaardige wereld.
Zo krijgt Ali van zijn broer, die werk en een Franse vriendin heeft, te horen dat hij geen doorzettingsvermogen heeft: "Nog geen stageplaats na vier maanden?", vraagt hij. "Ik heb er ook voor moeten vechten, het gaat niet vanzelf. Kom op man!"
Alleen Ali laat zijn baard staan, trekt een djelebba aan. Roept naar zijn hoofddoekloze zus dat ze een hoer is, weigert de hand van zijn broers geliefde. En ook al probeert zijn moeder hem aan de keukentafel duidelijk te maken dat je over religie zonder stemverheffing en haat moet spreken, Djamel wint.
De sterkste scènes in de film zijn die waarin de laatste zijn klanten subtiel manipuleert. "Hij gebruikt bijvoorbeeld de discriminatie op de arbeidsmarkt of de toestand van Palestijnen in Gaza en mengt dat met leugens over een oplossing."
Stap voor stap maakt Djamel zijn leerlingen los van de laatste restjes loyaliteit ten opzichte van het land waarin ze opgroeiden, los van hun familie ook. "Ik wil je niet ontmoedigen", zegt hij bijvoorbeeld tegen Ali over zijn stagezoektocht. "Maar je hebt een Arabische achternaam. Ik vertel je alleen wat dat betekent."
Even later zegt hij: "In Frankrijk doen ze er alles aan om je klein te houden. ze hadden je ouders nodig om vuilnis op te halen, maar als jij nu iets anders wil, hoeven ze je niet". En weer later: "Je broeders zijn alles wat je hebt. Je broeders die strijden voor de islam in Palestina of Afghanistan."
Het raadsel van moorddadig religieus fanatisme kan nooit helemaal opgehelderd worden, denkt Chanvillard. "Een deel van de verklaring ontgaat ons. Hoe kan iemand de dood van Palestijnse kinderen vergelden met moord op andere kinderen? Voor terroristen doen slachtoffers er niet toe, zij hebben hun vijanden ontmenselijkt. Ze kennen geen spijt of schuld, dat is nooit helemaal te vatten."
http://www.trouw.nl/tr/nl/5091/Religie/ ... ouse.dhtml" onclick="window.open(this.href);return false;
Wie weet wordt de film ooit nog eens ondertiteld en dan zal ik de film gaan bekijken.
