Over of moslims in moslimlanden of in kafirlanden mogen/moeten wonen, heb ik het volgende gevonden op een islamitische website (in het Engels). Er worden Koranteksten aangehaald, en fatwa's. Het antwoord is in dit stukje niet eenduidig.
http://islamqa.info/en/ref/13363
Ik heb ook nog een vraag - en een beetje een rare, misschien. Het is nogal veel uitleg en de vraag is niet erg expliciet, dat geef ik toe.
Gisteren las ik op Visionair België een commentaar van de cultuurfilosoof/cultuurcriticus Johan Sanctorum op de "Vrijheid of Islam" affiches van het Vlaams Belang, met An-Sofie Dewinter in bikini én nikab.
Hier de link, voor wie het ook wilt lezen:
http://visionairbelgie.wordpress.com/20 ... /#comments
Eén passage in het bijzonder riep bij mij vragen op, namelijk deze.
Johan Sanctorum schreef:In zijn boek ‘Die Kultur der Ambiguität. Eine andere Geschichte des Islams’ zet de Duitse arabist Thomas J. Bauer (1961) dan ook een en ander recht. Hij poneert namelijk dat de islamitische cultuur tot aan de 19de eeuw helemaal niet preuts of intolerant was. Wij waren toen namelijk de preutse kwezels. Het Victoriaanse tijdperk gebruikte de Arabische cultuur net als een afschrikmiddel: een wereld van verdorven zwoelheid waartegen het Westen zich moest afzetten. Het bizarre is dan, dat de Islam zich vanaf de 19de eeuw aan die Westerse bronnen heeft gelaafd en dat puritanisme is gaan importeren. Vanaf dan was het gedaan met de wilde haremverhalen en de erotische handboeken. Vanaf dan ook duikt, vreemd genoeg, de Islam als totalitaire ideologie op, tot en met Al Qaida. Seksuele onthouding leidt namelijk tot sublimatie (Alah Akbar!) of agressie (de Jihad), of een cocktail van beide. Meteen kwam ook het hiernamaals in beeld, als een harem die enkel voor kuise martelaren was voorbehouden.
Met andere woorden, erotiek en sensualiteit zouden wijdverspreid en doodnormaal zijn geweest in de Arabische/Islamitische cultuur, toen wij in het westen nog puriteinse kwezeltjes waren. De Arabische cultuur zou zwoel en sensueel zijn geweest. De islamitische cultuur werd pas puriteins toen ze in aanraking kwam met het westerse puritanisme. En pas toen het puritanisme opdook, ontstonden ook het totalitarisme, het fundamentalisme en de jihad. Seksuele frustratie zorgde ervoor dat de moslims terroristen werden, in iets andere termen gezegd.
Nu vind ik de stukken van Sanctorum sowieso al van erg wisselende kwaliteit, volgens mij gaat zich hier te buiten aan het ouderwetse 'blame-game' ten opzichte van het westen. Wij hebben de moslims puritanisme en seksuele onthouding aangeleerd die ze eerder niet hadden, en daarom gaan ze nu hun energie steken in wahhabitische/salafistische islam en in de jihad, met het ook op het eeuwige bordeel van allah in de hemel. Het is dus de historische schuld van het westen dat de militante/politieke islam en het terrorisme opgekomen zijn. Oude wijn in nieuwe zakken, zo lijkt het wel. Het is altijd de schuld van het westen, aan de islam en aan de moslims ligt het niet. Die zijn maar het slachtoffer. Ik vind het onzin, en het verbaast me enigszins dat het van Sanctorum komt.
Hij is niet de enige, hoor. Ik ben gelijkaardige dingen al een paar keer tegengekomen. De Arabische/Islamitische cultuur zou wuft, zwoel, wulps en sensueel zijn geweest. Kijk maar naar zaken zoals Duizend-en-een-Nachten, sekshandboeken zoals The Perfumed Garden, en dergelijke meer. De islamitische cultuur was vroeger niet puriteins, maar er was in die cultuur plaats voor seksualiteit, sensualiteit, wulpsheid en wellust. Dat is zo ongeveer de stelling. Zelfs Ibn Warraq lijkt in Why I'm Not A Muslim nog een beetje in die richting te zitten. Ook hij suggereert dat, hoewel het niet allemaal koek en ei was in de islamitische cultuur, er toch meer tolerantie was voor bepaalde seksuele praktijken en voor zinnelijk genot.
Ik kan hier enkele zaken op zeggen.
- Om te beginnen, lijkt het mij bijzonder kort door de bocht om deze zaken in verband te brengen met de islamitische cultuur. Veel van die zaken gaan terug op eerdere volksgebruiken, volksverhalen en folklore, en dateren van voor de komst de islam. Veel van die zaken stroken ook niet meteen met de boodschap van de islam. Los van de vraag hoe de salafistische islam is ontstaan, zulke zaken worden daardoor zeker afgekeurd.
- Als de islamitische cultuur al positief zou staan ten opzichte van seksualiteit en zinnelijk genot, is dat vooral het geval voor mannen. Seksueel genot voor mannen wordt door de islam zeker niet afgeserveerd... het staat eigenlijk zelfs enigszins centraal in de islam. Maar dan op een perverse, denigrerende, vrouwonvriendelijke manier. De vrouw wordt gezien als een lustobject en een gebruiksvoorwerp (en dan zeggen ze iets over ons in het westen?), er is veelwijverij, mannen mogen vrouwen tot slavin maken en slavinnen neuken. Vrouwen moeten gesluierd worden. Met andere woorden, de islam is niet zo negatief over het seksueel genot van mannen. Maar deze visie is in ieder geval niet iets wat wij in het westen een gezonde visie op seksualiteit zouden noemen.
- Samenhangend met het bovenstaande: in de culturen die islamitisch zijn of door de islam zijn beïnvloed, werden en worden abjecte seksuele praktijken nog altijd gerechtvaardigd én gepraktiseerd. Verkrachting, veelwijverij, seks met dieren, huwen en seks met kinderen. In sommige islamitische landen is het seksueel misbruik van jongetjes door ouwe mannen doodnormaal.
- Die visie op de islamitische/Arabische cultuur lijkt eerder voort te komen uit een romantisch oriëntalisme dat nauwelijks of niet op feiten, en zeker niet op de volledige feiten, berust. Type Richard Francis Burton.
Twee goede antwoorden op het schrijfsel van Sanctorum kwamen er ook al van Eric Janssens en Wim Van Rooy:
Eric Janssens schreef:Even toevoegen dat vele verhalen uit 1001-nacht niks met de Islam of de Arabieren te maken hebben. Ze komen voort uit Indische, Perzische en Turkse folklore. Het gegeven dat men deze erotische verhalenbundel automatisch aan een imaginaire grote Arabische en vrijdenkende cultuur (die dus nooit bestaan heeft) toeschrijft is een voorbeeld van een uitglijer van de politiek-correcte dogmatiek waaraan velen zich in het westen, soms met graagte, bezondigen.
Dat de Islam tot aan de negentiende eeuw een wereld herbergde vol geheimzinnige sensualiteit is eveneens een sprookje, een waanbeeld van overspannen romantische idealisten die een uitlaatklep zochten voor de Victoriaanse gestrengheid. De oosterse harems vormden voor deze de escapistische dromers de ideale humus. Hierover kan men lezen in de klassieke studie van Rana Kabbani ‘Europe’s Myths of the Orient: Devise and Rule (1986)’.
Wim Van Rooy schreef:Het zou een nieuw boek vergen om aan te tonen hoe die zogenaamde ‘islamerotiek’ zoals hier geschetst, nooit bestaan heeft en hoe die o.m. in verhitte victoriaanse breinen ontstaan is, een victoriaanse era die niet zo on- of anti-erotisch is als meestal voorgesteld. Wél was er erotiek ‘in de Arabische wereld’, en dat is heel iets anders en sluit aan bij wat Eric Janssens zegt. Die had met de islam niks te maken. Die was trouwens ab initio totalitair en hypocriet, vanuit zijn stichtingsbronnen (koran, ahadith, sira) en werd het dus niet, zoals gesuggereerd, in de 19de eeuw. Maar het is nu weer modieus de zaken zo voor te stellen alsof verlichting en erotiek congenitaal waren aan de islam. De hetzerige affaire rond Sylvain Gouguenheim, mooi naverteld in Jean Sévilla’s Historiquement Incorrect, laat zien hoe het culturele en academische establishment communistische praktijken als Berufsverbot hanteert om dissidente stemmen t.o.v. de islam kalt te stellen.
Wat denken jullie hierover? Zit ikzelf in de goede richting met mijn commentaren? Hebben Janssens en Van Rooy gelijk?