Moslims zijn ook islam
Islam en moslims kunnen niet los van elkaar gezien worden.
Het onderscheid tussen islam en moslims dat Geert Wilders en islamcritici die in zijn voetsporen treden, plegen te maken, wekt sterk de indruk niet meer te zijn dan een knap staaltje politiek correctheid. Zonder islam zijn er immers geen moslims, en zonder moslims is er geen islam. Bovendien zijn het mensen, en niet de ideologie op zich, die geraakt worden door uitspraken en voorgestelde maatregelen die bedoeld zijn islam te bestrijden.
Spoiler! :
Het is niet vreemd dat moslims zich door de kritiek die niet op hen maar slechts op islam gericht zou zijn, aangesproken voelen. Veel op het oog onschuldige keuzes van individuele moslims zoals bidden en moskeebezoek, en het dragen van hoofddoekjes worden immers aangevallen onder het mom van de strijd tegen de uitwassen van islam, zonder dat echt duidelijk wordt waarom die maatregelen tegen individuele moslims tegen islam gericht zouden zijn en niet tegen de personen die het raakt. Terwijl hun individuele keuzevrijheid wordt beperkt en hun geloof wordt zwartgemaakt, wordt toch volgehouden dat invididuele moslims op hun eigen daden beoordeeld worden.
Nu is het natuurlijk belangrijk dat individuele moslims op hun daden beoordeeld worden. Dat lijkt voor veel islamcritici geen product te zijn van politiek correctheid, maar juist een heel gezonde en westerse manier om met mensen om te gaan. Het wordt echter problematisch wanneer de individuen zelf niet zoveel verkeerd doen maar wel onderdeel uitmaken van een groep die geassocieerd wordt met gevaarlijke ideologische ideeën, zoals het knechten van de vrouw en de ongelovige, het stenigen van homoseksuelen, en het afslachten van individuen die voor zichzelf willen kiezen hoe ze in welke god wel of niet willen geloven.
Het is te gemakkelijk om te stellen dat ook voor die zaken individuen aansprakelijk gehouden kunnen worden, zodat alle anderen binnen de groep worden vrijgepleit. Mondiale ontwikkelingen laten duidelijk zien dat het hier niet gaat om problemen met individuen, maar om collectivistische problemen die samenhangen met islam.
Ten minste twee belangrijke aspecten van islam spelen een rol bij het veroorzaken van deze problemen. Ten eerste is er het feit dat islam in principe en officieel geen individuele interpretaties kent, en dat er tot in detail shariaregels ontwikkeld worden voor alle aspecten van het leven. Nu geldt natuurlijk zeker voor moslims in westerse landen dat ze zo hun eigen opvattingen over bepaalde zaken hebben, maar in landen als Egypte geldt vaak juist het omgekeerde en worden geestelijke autoriteiten over de meest triviale zaken bevraagd zodat de moslim het goede kan doen in de ogen, niet van God, maar van de geestelijke die er zijn mening over gaf. Dat in dergelijke landen geen echte individuele belijding van islam mogelijk is, is duidelijk en volgt bijvoorbeeld ook uit het trieste verhaal van de liberale moslim Nasr Abu Zayd.
Het tweede aspect van islam wat het collectivisme bevorderd is de nadruk op uiterlijk vertoon, bijvoorbeeld door het dragen van speciale kleding, het kweken van eelt op het voorhoofd door extra rigoreus te bidden, en het maken van de sier met de ramadan. Dit uiterlijk vertoon zorgt ervoor dat iemand binnen de groep continu geconfronteerd wordt met de vraag of hij of zij wel een goede moslim is, en dat maakt het ook heel moeilijk om andere keuzes te maken, bijvoorbeeld voor bekering tot een andere godsdienst. Zelfs als men daarbij niet voor het leven hoeft te vrezen, plaatst iemand die voor zichzelf kiest zichzelf daarmee toch buiten de groep.
Islam is duidelijk geen zaak van individuen, en daarom kun je noch individuen veroordelen wegens islam, noch islam veroordelen wegens individuen. Islam kan echter ook niet puur op basis van de leer of ideologie beoordeeld worden, omdat er zonder moslims geen sharia is, en er zonder moslims ook geen interpretatie van de koran is. Moslims maken islam, en collectief zijn ze verantwoordelijk voor de uitwassen van islam, waarbij de rol van sommigen uiteraard wat dubieuzer is dan die van anderen.
Het onderscheid dat moet worden gemaakt is daarom niet het onderscheid tussen de individuele moslim en islam als zodanig, maar tussen de individuele moslim en de groepsprocessen die leiden tot de uitwassen van islam. Een toch wat kunstmatig onderscheid tussen de moslim en de ideologie overtuigt niet, wekt wrevel, en zorgt uiteindelijk niet voor oplossingen omdat je niemand op zijn daden aan kunt spreken als iets abstracts als de ideologie verantwoordelijk wordt gehouden. Al zullen de meeste islamcritici terecht en met de beste bedoelingen de individuele moslim op zijn daden willen beoordelen, voelen zij zich toch veroordeeld doordat hun geloofsovertuiging categorisch wordt afgewezen. Het onderscheid tussen de ideologie islam en de moslim is daarmee het minst effectief, omdat er niets concreets kan worden aangewezen waarmee de problemen binnen de groepsprocessen geaddresseerd kunnen worden. We kunnen hooguit de eerwrekende moordenaars achter de tralies zetten.
Om de collectivistische problemen te adresseren moeten moslims juist wel worden aangesproken, in plaats van dat er achter hun rug om wordt bediscussieerd hoe destructief islam wel niet is. Welke rol spelen moslims binnen islam die leidt tot problemen en het beknotten van de vrijheid van anderen? In een vrij land als Nederland, dat we graag zo willen houden, is het belangrijk om niet alleen het gedrag van individuen als zodanig te beschouwen, maar ook welke rol dit gedrag inneemt in het groepsproces. Pas wanneer we openlijk kunnen spreken over bijvoorbeeld de rol van groepsdruk op de kledingkeuze van jonge moslima's en over wat de moslims zelf anders kunnen doen om islam beter in te passen in de westerse maatschappij, kunnen we echt streven naar een verlicht Nederland waar geen verboden van overheidswege nodig zijn om met elkaar gezamenlijk in vrede te leven.
http://www.dagelijksestandaard.nl/2012/ ... -ook-islam
Nu is het natuurlijk belangrijk dat individuele moslims op hun daden beoordeeld worden. Dat lijkt voor veel islamcritici geen product te zijn van politiek correctheid, maar juist een heel gezonde en westerse manier om met mensen om te gaan. Het wordt echter problematisch wanneer de individuen zelf niet zoveel verkeerd doen maar wel onderdeel uitmaken van een groep die geassocieerd wordt met gevaarlijke ideologische ideeën, zoals het knechten van de vrouw en de ongelovige, het stenigen van homoseksuelen, en het afslachten van individuen die voor zichzelf willen kiezen hoe ze in welke god wel of niet willen geloven.
Het is te gemakkelijk om te stellen dat ook voor die zaken individuen aansprakelijk gehouden kunnen worden, zodat alle anderen binnen de groep worden vrijgepleit. Mondiale ontwikkelingen laten duidelijk zien dat het hier niet gaat om problemen met individuen, maar om collectivistische problemen die samenhangen met islam.
Ten minste twee belangrijke aspecten van islam spelen een rol bij het veroorzaken van deze problemen. Ten eerste is er het feit dat islam in principe en officieel geen individuele interpretaties kent, en dat er tot in detail shariaregels ontwikkeld worden voor alle aspecten van het leven. Nu geldt natuurlijk zeker voor moslims in westerse landen dat ze zo hun eigen opvattingen over bepaalde zaken hebben, maar in landen als Egypte geldt vaak juist het omgekeerde en worden geestelijke autoriteiten over de meest triviale zaken bevraagd zodat de moslim het goede kan doen in de ogen, niet van God, maar van de geestelijke die er zijn mening over gaf. Dat in dergelijke landen geen echte individuele belijding van islam mogelijk is, is duidelijk en volgt bijvoorbeeld ook uit het trieste verhaal van de liberale moslim Nasr Abu Zayd.
Het tweede aspect van islam wat het collectivisme bevorderd is de nadruk op uiterlijk vertoon, bijvoorbeeld door het dragen van speciale kleding, het kweken van eelt op het voorhoofd door extra rigoreus te bidden, en het maken van de sier met de ramadan. Dit uiterlijk vertoon zorgt ervoor dat iemand binnen de groep continu geconfronteerd wordt met de vraag of hij of zij wel een goede moslim is, en dat maakt het ook heel moeilijk om andere keuzes te maken, bijvoorbeeld voor bekering tot een andere godsdienst. Zelfs als men daarbij niet voor het leven hoeft te vrezen, plaatst iemand die voor zichzelf kiest zichzelf daarmee toch buiten de groep.
Islam is duidelijk geen zaak van individuen, en daarom kun je noch individuen veroordelen wegens islam, noch islam veroordelen wegens individuen. Islam kan echter ook niet puur op basis van de leer of ideologie beoordeeld worden, omdat er zonder moslims geen sharia is, en er zonder moslims ook geen interpretatie van de koran is. Moslims maken islam, en collectief zijn ze verantwoordelijk voor de uitwassen van islam, waarbij de rol van sommigen uiteraard wat dubieuzer is dan die van anderen.
Het onderscheid dat moet worden gemaakt is daarom niet het onderscheid tussen de individuele moslim en islam als zodanig, maar tussen de individuele moslim en de groepsprocessen die leiden tot de uitwassen van islam. Een toch wat kunstmatig onderscheid tussen de moslim en de ideologie overtuigt niet, wekt wrevel, en zorgt uiteindelijk niet voor oplossingen omdat je niemand op zijn daden aan kunt spreken als iets abstracts als de ideologie verantwoordelijk wordt gehouden. Al zullen de meeste islamcritici terecht en met de beste bedoelingen de individuele moslim op zijn daden willen beoordelen, voelen zij zich toch veroordeeld doordat hun geloofsovertuiging categorisch wordt afgewezen. Het onderscheid tussen de ideologie islam en de moslim is daarmee het minst effectief, omdat er niets concreets kan worden aangewezen waarmee de problemen binnen de groepsprocessen geaddresseerd kunnen worden. We kunnen hooguit de eerwrekende moordenaars achter de tralies zetten.
Om de collectivistische problemen te adresseren moeten moslims juist wel worden aangesproken, in plaats van dat er achter hun rug om wordt bediscussieerd hoe destructief islam wel niet is. Welke rol spelen moslims binnen islam die leidt tot problemen en het beknotten van de vrijheid van anderen? In een vrij land als Nederland, dat we graag zo willen houden, is het belangrijk om niet alleen het gedrag van individuen als zodanig te beschouwen, maar ook welke rol dit gedrag inneemt in het groepsproces. Pas wanneer we openlijk kunnen spreken over bijvoorbeeld de rol van groepsdruk op de kledingkeuze van jonge moslima's en over wat de moslims zelf anders kunnen doen om islam beter in te passen in de westerse maatschappij, kunnen we echt streven naar een verlicht Nederland waar geen verboden van overheidswege nodig zijn om met elkaar gezamenlijk in vrede te leven.
http://www.dagelijksestandaard.nl/2012/ ... -ook-islam