Dat is iets dat ik ook niet goed snap aan bekeerlingen tot een geloof, die dus besluiten iets te *gaan* aanbidden, hier dus Allah.
Ze denken: Ik kom voort uit Allah/Allah schiep mij. Maar waarom moet dat tot aanbidding leiden? Ik denk dat ik voortkom uit evolutie, maar ga toch ook geen dinosaurusbotten aanbidden. Waarom zulke onderwerping?
En hmm. Als ik iets kon kiezen wat een goede voorspelling zou geven van wat er gaat gebeuren, zou ik toch voor iets gezelligers en aardigers gaan voor de islam. Maar ja, sommige mensen vinden kommer en kwel-dreigingen fijn ^_^
Dus het geeft je, zoals Ariel al zegt, een soort vastigheid en houvast?
Lees even dit:
Wanneer we commando’s zien die van de hoogste etage naar beneden met een touw slingeren, zullen we verbaasd zijn en hen toejuichend complimenteren.
Verricht een spin niet een volmaaktere functie dan de commando? De spin gaat als een flits op en neer met de zijde die zij weeft. Een commando kan nooit deze snelheid van de spin bereiken, en kan alleen maar een leerjongen worden van de spin. Voor het jagen van haar prooi, bindt zij zich aan een boom en springt vervolgens op de prooi. De zijde is sterk genoeg om haarzelf en haar prooi te dragen. Terwijl haar prooi vastkleeft aan het spinnenweb, ontkomt de spin hieraan door een vloeistof op haar poten te smeren.
Als we aandachtig kijken naar het heelal, kunnen we zien dat elk schepsel, net als bij de spin, zijn eigen taak en eigen specifieke voorwaarden voor het leven heeft. Zodra dat schepsel op de wereld komt, begint het zijn plicht uit te voeren en past zich volledig aan aan de voorwaarden van zijn leven. In feite lijkt het alsof het in een andere rijk is gevormd. Het verwart nooit zijn plicht en voert alles op tijd uit. Deze situatie bewijst dat er achter het zichtbare een entiteit is die hen vormt, die hen hun taken leert en die hen aanpast aan de voorwaarden voor hun leven. Zonder acceptatie van deze entiteit, is het niet mogelijk deze zichtbare vormingen1 te verklaren.
Om deze realiteit beter te begrijpen, zullen we kijken naar de vorming van een honingbij en zullen we hiermee deuren openen om het bestaan van Allah beter begrijpen:
Een honingbij werkt zonder te stoppen en te rusten. Zij bezoekt 20.000 bloemen per dag en vliegt 2.000.000 kilometer gedurende haar leven. De honingbijen bieden als resultaat van hun slopende arbeid ons zoete honing aan. Nu vragen wij de persoon die Allah ontkent het volgende:
1. Wie leerde de honingbij deze honing te maken? Als de gehele mensheid bij elkaar komt, kan zij niet eens één gram honing maken. Hoe komt het dat een giftig insect in staat is dit wel te doen? Of is de honingbij slimmer dan wij?
2. Het is niet voldoende dat de honingbij weet hoe honing gemaakt wordt, want in deze activiteit is er niet enkel aan de honing gedacht. De mens heeft namelijk baat bij de honing. In dat geval moet de maker van de honing zich bewust zijn van de mens en zijn anatomie. Echter, de bijen beschikken niet over dergelijke kennis. Of beweer je dat de honingbij zich bewust is van de mens en zijn anatomie kent?
3. Honing maken en hem aan de mens als voeding bieden, is een teken van mededogen, barmhartigheid en medeleven. De bijen hebben echter geen mededogen of genade jegens ons. Het bewijs hiervoor is dat de honingbij, wanneer zij hiervoor de kans krijgt, ons met haar giftige angel steekt. Als de bij jegens ons geen mededogen kent, wie is dan de entiteit die wel jegens ons mededogen heeft en honing aan een bij laat maken?
4. De honingbij heeft ook een belangrijke taak bij het bestuiven van de bloemen. Zij draagt het stuifmeel van één bloem naar de andere, waardoor zij vermenigvuldigen. Wanneer de bijen op een bloem landen, kleven stuifmeeldeeltjes aan haar groot aantal plakkerige haartjes. De bijen brengen het stuifmeel van de ene bloem over naar een andere bloem van hetzelfde soort. De uitvoering van deze taak levert een interessante tentoonstelling. Deze is als volgt: als een honingbij eerst op een roos is geland, zal zij niet op een ander type bloem landen totdat alle rozen zijn afgegaan. De reden hiervoor is dat als de bij op verschillende soorten bloemen zou landen, en het stuifmeel dus van het ene soort naar het andere soort overgebracht zou worden, zou er geen sprake zijn van bestuivinge van de bloem en zouden de bloemen zich niet kunnen reproduceren. Nu vragen wij, hoe kan het zijn dat een honingbij de verschillende bloemtypen herkent? Waarom maakt zij een vermoeiende reis zodat de bloemenreproductie voortgezet kan worden? Wie heeft de honingbij uitgerust met dat haar dat geschikt is voor bestuiving?
5. Het is verbazingwekkend dat de buik van een honingbij het vermogen heeft honing te bereiden, terwijl hij niet mengt met het gif dat krachtig genoeg is de organen van de bij te vernietigen. Is het mogelijk dat een dom insect de creëerder is van deze daden?
Nu gaan we verder met een andere scene dan die van de vorming van een honingbij:
De temperatuur van de honingraat in een bijenkorf moet 35 graden Celsius zijn opdat honingbijlarven geboren kunnen worden. Als de temperatuur tot 30 graden Celsius daalt, dan sterven alle honigbijlarven. Als zij tot 40 graden stijgt, dan sterven alle larven of worden met misvormingen geboren. Dus de temperatuur van een honingraat moet precies 35 graden Celsius zijn.
Stijgt of daalt de temperatuur dan nooit? Natuurlijk zal zij stijgen en dalen. Echter, de honingbijen hebben hiervoor ook een oplossing gevonden. Wanneer de temperatuur tot 30 graden daalt, proberen ze de tempratuur te verhogen naar 35 graden Celsius door op de honingraat te rillen. Zij vervullen zodoende de rol van een kachel. Als de temperatuur tot 40 graden Celsius is gestegen, flapperen ze met hun vleugels totdat de gewenste tempratuur is bereikt; deze keer vervullen ze dan de rol van een ventilator.
Nu vragen we de persoon die deze handelingen aan toeval toeschrijven het volgende:
1. Hoe weten de bijen dat de temperatuur van de honingraat 35 graden moet zijn? Hoogstwaarschijnlijk wisten jullie dit zelfs niet totdat jullie dit hadden gelezen. Hoe kan een insect iets weten wat de meest intelligente wezen, de mens, niet eens weet?
2. Laten we veronderstellen dat hij het wel weet. Van waar of wie hebben ze dan de techniek geleerd de honigraat te verwarmen door erop te rillen?
3. Wie leerde hen te flapperen met hun vleugels wanneer de temperatuur van de honingraat stijgt?
4. Hebben de bijen een thermometer om de temperatuur van de honingraat te meten? Stel dat ze dit niet hebben –en natuurlijk hebben ze hem niet, want tot heden hebben we geen bij gezien die een thermometer bij zich draagt-, hoe kunnen ze dan de temperatuur meten?
5. Waarom is het voor hen zo belangrijk dat bijenlarven leven? Waarom trachten ze niet hun één of twee weken durende leven uit te leven in plaats van zich bezighouden met de larven? Wie is degene die hen als plichtsgetrouwe soldaten laat werken?
We hebben alleen gekeken naar één of twee aspecten van de honingbij en haar vorming. Er kunnen tientallen pagina’s geschreven en honderden vragen gesteld worden over de resterende kenmerken van de honingbij. Terwijl de vorming van alleen de honingbij niet uiteengezet kan worden, zien we ook nog eens de vorming van talloze andere planten en dieren, zoals vissen, zijderupsen en insecten.
Is het mogelijk dat deze duizenden soorten vormingen slechts een toeval zijn of dat deze creaties alles op zichzelf hebben geleerd? Kan een persoon die zijn verstand niet heeft verloren, dit als mogelijk beschouwen?
[1] Hiermee wordt gedoeld op zowel de materiële –externe en interne- als spirituele –mentale- ontwikkelingen van iedere creatie vanaf haar pre-existentie tot haar laatste vorm, wat tevens haar vervolmaakte vorm betekent.