Ik vind dit zeer beangstigend.Hoog tijd dat ze zich aanpassen in Borgerocco
Gezellig winkelen maakt dorstig. Drie dames willen een koffietje gaan drinken op de Turnhoutsebaan in Borgerhout. Bij het binnengaan worden ze sito presto naar een aparte kamer geloodst – te vergelijken met de V.I.P.-ruimte op de luchthaven – om daar in alle rust samen met de zusters der liefde van het ware geloof te genieten van een drankje.
Wat een verschil, wat een verrijking! Niemand van het andere geslacht, die hen kan lastig vallen. Gewoon, een gezellig onderonsje van de vrouwtjes. Hoewel de drie dames niet aan de kledingvoorschriften voldeden, werden ze toch door een elegant geklede vrouw in een fleurig seksafwerend gewaad hartelijk welkom geheten.
Maar de drie – verzuurde – dames begrepen het anders. Koppig eisten ze een tafeltje met drie stoelen vooraan in de snackbar op. Ze wilden per se tussen de mannelijke klanten zitten. Dat kon echter niet, want de baas had speciaal voor het zwakke geslacht een salon achteraan laten installeren om mogelijke mannelijke belagers de pas af te snijden.
De dames volhardden in de boosheid. Ze wilden zich niet onderwerpen aan het “apartheidsregime” en gingen in het verweer. Niet zo lieve woordjes klonken heen en weer. De dames verklaarden in Antwerpen niet de gewoonte te hebben zich van het mannelijk geslacht gescheiden te houden, waarop ze het populaire “racisten” naar het hoofd geslingerd kregen. “Zelf een racist”, weerlegde een stilaan bozer wordende dame.
De baas van de snackbar snapte er niks meer van. Wees dan eens voorkomend t.o.v. het zwakke geslacht. Nooit tevreden, die radicale Vlaamse madammen. Waarschijnlijk de invloed van het vermaledijde Vlaams Belang. Hoog tijd dat ze zich aanpassen daar in Borgerocco.
Om het ‘incident’ te sussen, kwam een Vlaamse “bekeerlinge”, eentje die het licht van Allah en zijn Profeet gezien had, op de proppen.
De woordenwisseling ontaardde in een pingpongspelletje, waarbij het woord “racist” heen en weer gekaatst werd.
De koppige madammen zijn dan langs de vrouwendeur – er is een aparte ingang voor vrouwen – maar vertrokken. Zonder hun koffie.
Dat heb je met die Vlamingen, die zich niet willen aanpassen. Niks dan ambras.
FVE
Nvdr: Naam van koppige Vlaamse dame en gegevens van de snackbar zijn bekend bij de redactie.
Als toemaatje gooit onze redactie dit nummer van onze meest geliefde ‘Strangers’ er bovenop:
Al een tijdje probeer ik medestanders te vinden om eens vis te gaan eten in één van die Marokkaanse visrestaurants in de Handelsstraat waar je dus geen wijn bij het eten kan verkrijgen.
Niemand wil mee. Niet mijn dochter(s), niet mijn schoonzoon, niet mijn broer, niet mijn vriendinnen (ik geloof dat ik het zelfs ook al eens vergeefs aan Mercator had gevraagd).
Ik vind dat ze wèl zouden moeten gaan, heel ostentatief, en onze eigen terreinen terugclaimen! Vis bestellen en dan wijn bestellen, en opstappen als er geen wijn op tafel komt.
Spijt dat ik niet bij die dames was geweest! ik had ook de koffie laten staan en weggewandeld als ik verplicht in een mooi ingericht dames-hok had moeten plaatsnemen.