De vijand van mijn vijand is mijn vriend... totdat hij het op een bepaald moment niet meer is
Er bestaan voldoende gedocumenteerde bewijzen voor de contacten van Balhadj met Al-Qaida en voor zijn terreurdaden in de hele wereld. In verschillende
berichten is sprake van zijn gevechtservaring in Afghanistan en elders en hijzelf heeft ermee gepocht in Irak Amerikaanse soldaten gedood te hebben. Maar het was in Libië, waar Balhadzj in 2011 het uithangbord van de “rebellen” werd, die Gaddafi en de rechtmatige regering van Libië ten val wilden brengen. Zoals de
New York Times berichtte:
“De ´Libische Islamitische Strijdgroep´ werd in 1995 met de bedoeling opgericht om kolonel Gaddafi ten val te brengen. Nadat Libische veiligheidstroepen de groep de bergen in of in ballingschap hadden gedreven, behoorden de leden tot de eersten die zich aansloten bij de strijd tegen de veiligheidstroepen van Gaddafi... Officieel bestaat de strijdgroep niet meer, maar de voormalige leden vechten grotendeels onder leiding van Abd al-Hakim Balhadj.”
Balhadj was dus niet slechts een willekeurige deelnemer aan de oorlog van de VS en de NAVO in Libië, hij behoorde tot de belangrijkste leiders in dit conflict. Hij leidde een groep Jihadisten met gevechtservaring, die in de voorste linies tegen Gaddafi meedeed. Dat werd bijzonder duidelijk toen de Libische Islamitische Strijdgroep de leiding bij de bestorming van Gaddafi´s militaire complex
Bab Al-Asisija op zich nam. Hierbij kreeg de Libische Islamitische Strijdgroep steun van de Amerikaanse geheime dienst d.m.v. geclassificeerde informatie en van het Amerikaanse leger, vermoedelijk in de vorm van tactische ondersteuning.
Balhadj heeft dus contacten met ISIS, deze organisatie, die plotseling globale betekenis krijgt toebedeeld. Deze nieuwe informatie steunt de these, die ik en vele anderen sinds 2011 naar voren brengen: de oorlog van de VS en de NAVO tegen Libië werd gevoerd door terroristengroepen, die zowel openlijk als verdekt door Amerikaanse geheime diensten en het Amerikaanse leger gesteund werden.
Bovendien past deze informatie bij andere data die de afgelopen jaren zijn opgedoken. Informatie, die te kennen geeft hoe de VS voor hun eigen geopolitieke doelen een van de meest actieve terreurbolwerken ter wereld gebruikten.
Volgens de nieuwste berichten is Balhadj direct betrokken bij de ISIS-opleidingskampen in Derna. Bij diegenen zich bezighouden met de gebeurtenissen in Libië sinds 2011 moet er bij de naam Derna een belletje gaan rinkelen. In de vroege fase van de “opstand” en tijdens de noodlottige jaren namelijk werden er vooral in Tobroek, Benghazi en Derna terroristen gerekruteerd voor de strijd tegen Gaddafi. Maar Derna had al lange tijd daarvoor de naam een bolwerk van het militante extremisme te zijn.
Het aan de militaire academie West Point gevestigde “Centrum voor de Bestrijding van het Terrorisme” heeft in 2007 een onderzoek gepubliceerd met de titel “Al-Qaida´s buitenlandse strijders in Irak: een eerste blik op de Sinjar-documenten”. In 2007 had het Amerikaanse leger in het Noord-Irakese district Sinjar documenten over leden van Al-Qaida in handen gekregen, die nu werden beoordeeld door het centrum. In het onderzoek staat:
“Alleen al 19% van de in de Sinjar-documenten genoemde strijders waren afkomstig uit Libië. Per hoofd van de bevolking levert Libië duidelijk meer strijders dan welk ander land dan ook dat in de Sinjar-documenten genoemd wordt, meer ook dan Saoedi-Arabië. …Dat het aantal Libische rekruten dat naar Irak vertrokken is, is toegenomen, zou ermee kunnen samenhangen dat de Libische Islamitische Strijdgroep in toenemende mate nauwer samenwerkt met Al-Qaida. De samenwerking bereikte haar hoogtepunt op 3 november 2007 met de officiële toetreding van de Libische Islamitische Strijdgroep tot Al-Qaida. ...Op de vraag naar hun woonplaats gaven de strijders het vaakst Derna in Libië en Riyad in Saoedi-Arabië aan. Deze steden werden 52 respectievelijk 51 keer genoemd. Met een bevolking van iets meer dan 80.000 levert Derna naar verhouding het grootste aantal van de in de Sinjar-documenten genoemde strijders. (Ter vergelijking: Riyad heeft 4,3 miljoen inwoners).
Het Amerikaanse leger en de Amerikaanse geheime diensten weten dus al (minstens) vijf jaar dat Derna sinds lange tijd direct of indirect door Jihadisten uit de stal van de Libische Islamitische Strijdgroep gecontroleerd wordt en dat deze stad als centrale rekruteringsplek voor terroristen uit de hele regio fungeert. Zulke informatie is belangrijk als we de geopolitieke en strategische betekenis van de informatie willen ordenen dat de beroemde/beruchte Balhadj in Derna te maken heeft met ISIS-opleidingskampen.
Dat brengt ons tot drie conclusies, die allemaal met elkaar verbonden en allemaal even belangrijk zijn: ten eerste levert Derna opnieuw voetsoldaten voor een terreuroorlog die in Libië en de hele regio gevoerd moet worden en waarvan het doel blijkbaar Syrië is. Ten tweede: de opleidingskampen bij Derna worden door een als handlanger van de VS bekend staande persoon ondersteund en gecoördineerd. Ten derde: de VS beweren dat ze “gematigde rebellen” zouden ondersteunen, mar dat is slechts een PR-campagne. Op deze wijze dient de gemiddelde Amerikaan (en het Westen überhaupt) ervan overtuigd te worden dat Washington ondanks alle tegenstrijdige bewijzen het terrorisme niet ondersteunt.
Het sprookje van de “gematigde rebellen”
De melding over Balhadj en ISIS mag men niet volledig gescheiden van de andere gebeurtenissen beoordelen. Het is veelmeer nog een bewijs dat de zogenaamde “gematigde krachten”, die door de VS ondersteund worden, niets anders zijn dan een belediging van de intelligentie van alle waarnemers en de algemeenheid in totaal.
Al meer dan drie jaar lang verklaart Washington dat men de zogenaamde gematigde rebellen in Syrië ondersteunt. In het kader van deze politiek werden terreurbendes zoals de “Al-Faruk-Brigade” (die beroemd werden als
kannibalen) en de beweging “Hassm” (“Vastberadenheid”) onder één “gematigd” dak verzameld. Maar de dingen hebben zich niet zo ontwikkeld als de Amerikaanse propagandisten en oorlogshitsers het graag gehad zouden hebben: deze en vele andere groeperingen hebben zich inmiddels
vrijwillig of noodgedwongen bij het Al-Nusra-Front of ISIS aangesloten.
In talrijke actuele berichten staat dat splintergroeperingen van het voormalige Vrije Syrische Leger
in groten getale naar ISIS overlopen en daarbij hun moderne wapens meenemen, die hen door de VS ter beschikking waren gesteld. Daarbij komt dat het voormalige uithangbord van de VS, de Hassm-beweging, intussen eveneens deel uitmaakt van het Al-Nusra-Front, de aan Al-Qaida gelieerde groepering in Syrië. Dit is uiteraard slechts een kleine selectie van de groeperingen die zich in Syrië of bij het ISIS-kamp of bij dat van Al-Qaida hebben aangesloten. Er zijn ook nog Liwa Al-Faruk, Liwa Al-Kusair, Liwa Al-Turkomen, enz., enz., enz.
Eén ding is duidelijk geworden: in hun niet te stoppen streven naar een regeringswisseling in Syrië hebben de VS en hun bondgenoten heel openlijk extremistische elementen ondersteund, die in de vorm van ISIS, het Al-Nusra-Front en Al-Qaida nu tot terreurorganisaties zijn samengesmolten die de hele wereld bedreigen.
Maar dat is immers niets nieuws, zoals het Balhadj-verhaal in Libië heel duidelijk laat zien. De man dus, die ooit tot Al-Qaida behoorde en daarna “gematigd” en “onze man in Tripolis” werd, voert nu de troepen van ISIS in Libië aan. Ook “onze vrienden” in Syrië zijn intussen onze vijanden. Dat zou eigenlijk niemand meer echt moeten verrassen.
Maar misschien wil John McCain graag iets zeggen over zijn langjarige contacten met Balhadj en de “gematigden” in Syrië? Misschien zou Barack Obama graag uitleggen waarom zijn “humanitaire interventie” in Libië het land in een humanitaire nachtmerrie heeft gestort en tegelijkertijd de hele regio? De CIA
was zeer nauw betrokken bij alle operaties. Wellicht wil zij schoon schip maken en uitleggen wie ze precies heeft ondersteund en in welke vorm ze bijgedragen heeft aan deze chaos?
We hoeven er niet op te rekenen dat de mainstream media deze vragen ooit zullen stellen. Net zomin geloof ik dat diegenen in Washington, die met hun beslissingen deze catastrofe veroorzaakt hebben, hierop ooit eerlijk zouden antwoorden. Aan ons, die buiten de mainstream-propaganda staan, komt dus de taak toe om antwoorden te eisen. We mogen niet toestaan dat het establishment onze stemmen verstikt... of de waarheid.
Bron:
http://info.kopp-verlag.de
Auteur: Eric Draitser
Bron oorspronkelijk artikel:
www.globalresearch.ca
Vertaald uit het Duits door: E.J. Bron
