Arabist Hans Jansen

[Ariel]

Het is raar, maar ik heb het gevoel of ik een geliefd familielid verloren heb.

[Pilgrim]

Was ik daar ook bij met jou? Dan zat ik gezellig met hem in de trein terug. ...

Ja, jij was er ook. Wij waren met zijn drieën: ik, jij en Mahalingam

[Pilgrim]

Tot Weerziens Hans...

[silkyboxershortXL]

Goed voor prof Jansen dat hij de ondergang van de beschaving zoals hij die zelf aankondigde niet zelf hoeft mee te maken.

Dit was ook het eerste waar ik aan dacht.
Een buitengewoon sterke speler van het front geplukt.......

[mercator]

Dit was ook het eerste waar ik aan dacht.
Een buitengewoon sterke speler van het front geplukt.......

...nog afgezien van het gegniffel en de glimlachjes in het linkse kamp waar ze het maar goed vinden dat die vervelende luis in de multiculturele pels vanzelf verdwenen is. Nu nog Wilders laten opruimen en de kust is helemaal vrij voor de linkse gelovigen en hun moslim knuffeltjes.

[Hans v d Mortel sr]

Ik heb geen moeite met mijn ongelijk. Ik ben toch niet God. Maar de meeste mensen kunnen niet tegen hun verlies. Ik ben altijd fanatiek geweest - nu nog - als het op een wedstrijd aankwam. Maar na de gespeelde wedstrijd was ik alles weer vergeten. En zoals we weten duurt een wedstrijd maar relatief kort. Voor de linkse Goedmens meute eindigt hun wedstrijd pas wanneer die door hem gewonnen is. Zo dom irritant onuitstaanbaar kan de mens zijn.

[Ariel]

Hans Jansen - Bijdrage plenaire vergadering - Vernieling van culturele locaties door IS/Da'esh

[Ariel]

Tijdens de verkiezingsavond van de provinciale staten van 18 maart 2015, had ForzaTV! een exclusief interview met de bekende islamoloog en arabist Hans Jansen, de lijstduwer van de PVV Noord-Holland. Op het provinciehuis in Haarlem hadden Forza! en Jansen het over o.a. de uitslagen, het gevaar van D66, het verlies van de PVDA, de Europese unie, waarom kiezers niet gaan stemmen, incidenten, het gevaar van grote migratie en de islam.

[Pilgrim]

Hans Jansen, we missen je nu al

Door Joost Niemöller, 5 mei 2015

Hans Jansen dood, ik zag het niet aankomen.

Hans ken ik al een jaar of wat. Hij had altijd die licht spottende, soms venijnige instelling, altijd die zelfstandige ‘O ja, is dat zo?’ houding, die volgens mij hoort bij een intellectueel en een wetenschapper. Zijn Amsterdamse bovenverdieping stond bomvol Arabische geschriften. Ik denk dat weinigen in Nederland zo goed de islamitische literatuur kenden. Met name de Egyptische. Hans was lang in Egypte, en hij heeft daar de verwording van de islam tot de islamitische variant van dichtbij meegemaakt. Hij heeft bijvoorbeeld de opkomst van het fundamentalisme gedocumenteerd in een zeer interessant, maar door weinigen gelezen boek over de voorlopers van al Qaida en ISIS, The Neglected Duty, een boek dat onlangs opnieuw werd uitgegeven, en dat een must read is voor wie de essentie van het hedendaagse islamisme wil begrijpen.



Geen eenvoudige kost. De Arabist Jansen deed aan bronnenonderzoek en bleef zo dicht mogelijk bij de waarheid, ook als het ging om bronnen die voor een leek niet om door te komen zijn. Al is het maar omdat ze een wereld vertegenwoordigen die voor ons, eenvoudige Westerlingen, vaak moeilijk te bevatten is.

Maar Hans Jansen had vooral veel gevoel voor de ontmaskerende geest van de taalvirtuoos die weet hoe er met taal gelogen wordt. Ik weet nog hoe we het in de Thalys van Parijs naar Amsterdam met plezier hadden over het gelijk van Orwell, die aan het taalgebruik van politici kon vaststellen waar het liegen begon.

Dat Hans Jansen, de vlijmscherpe observator en ironische intellectueel, tenslotte zelf in de politiek kwam, namelijk in het Europese parlement, verbaasde me in eerste instantie. Hij vertrouwde me toe dat het daar nog veel gekker is dan je al zou denken. En hij beloofde me dat hij van iedere dag daar aantekeningen bijhield. Nu, van dat boek zal het wel niet meer komen.

Hans kon je altijd bellen of mailen over een Arabisch citaat. Hij wist niet alleen de vertaling, hij kende ook de context, en de dubbelzinnigheden. Geen ander dan Hans kon je wijzen op de indirecte wijze waarop Arabieren communiceren. Hij zat met zijn hoofd middenin de Arabische wereld en kon zich als geen ander verbazen en vermaken over de onkunde onder de Nederlanders. Met name veel andere goedgelovige Nederlandse Arabisten moesten het daarbij ontgelden. Die hadden of een bord voor hun kop, of ze konden zich simpelweg niet meten aan de eruditie van Hans.

Daarbij was Hans altijd een voorzichtig man. Want hij zag de gevaren, en zeker na de dood van Theo van Gogh, zag hij die meer dan ooit. Ondanks al zijn voorzichtigheid zei hij in het openbaar wel waar het op stond, want hij zag de gevaren en hij wilde daarvoor waarschuwen. Bij de Nederlandse televisie werd hij steeds minder uitgenodigd, want zijn scherpte over de islam werd daar niet meer zo op prijs gesteld. De man wist domweg te goed waar hij over sprak.

Na het proces tegen Wilders kwam er een zekere verbittering in hem over de dubbele agenda van de Nederlandse magistraten. Die paar keer dat ik Hans op echte woede kon betrappen, gold het altijd de rechterlijke macht en hun dubbele agenda. Gelukkig bleef hij nooit in die bitterheid steken en overwon steeds weer de ironie. Met Hans kon je veel lachen.

Iemand als Hans Jansen, met al zijn kennis, die willen we gewoon nog niet kwijt. Ik mis ze nu al, die mailtjes met Hans.

http://joostniemoller.nl/2015/05/hans-j ... -je-nu-al/

[Schepsel!]

Wat erg. Jansen voegde echt iets toe, leek me ook een sympathiek persoon. Een gemis, gecondoleerd allemaal.

[xplosive]

Triest. Hij was één van de zeer schaarse "oude wijze mannen" die precies tot op de letter nauwkeurig de horror van de islam kon aanwijzen. Hij was bij wijze van spreken de (Nederlandse) "Merlijn" van "Arthurs anti-islamitische koninkrijk". Nu hij weggevallen is zullen duistere krachten de weg vrij weten om met vernieuwde kracht dat koninkrijk ten val te brengen. Hans Jansen is er dan niet meer om ons met zijn wijze raad bij te kunnen staan.

[xplosive]

Condoleances zijn hier zeker op hun plaats. Hans Jansen was één van de weinige zeer grote "islamgeleerden" die openlijk hun anti-islamitische mening publiek maken. In Nederland misschien wel de enige echte die dat ooit deed. Zeer treurig, en vooral omdat jihadistische maniakken nu satanisch uitzinnig op zijn graf zullen dansen.

[mercator]

Zeer treurig, en vooral omdat jihadistische maniakken nu satanisch uitzinnig op zijn graf zullen dansen.

Die baardige bruine gekken niet eens, die lezen niks anders dan het koranboekje en horen niks anders dan het gebrul van de haatimam. De dansers zijn de linkse pseudo intellectuelen genre Geert Mak en Maarten Van Rossem en nog vele vele anderen van PvdA of D66 signatuur.

[Pilgrim]

Jansen wekte ons uit zoete dromen

Hans Jansen, arabist

Door: Chris Rutenfrans, 7 mei 2015


Hans Jansen in het Europees Parlement in Straatsburg. © ANP

Opinie - De joods-christelijke ethische regel 'behandel de ander zoals u wilt dat hij u behandelt' is de kern van onze beschaving.

De deze week overleden arabist Hans Jansen was een groot kenner en scherpzinnig uitlegger van de islam, en daarnaast een buitengewoon aardig en beminnelijk mens. Hij was een van de eersten die het gevaar van de radicale islam onder ogen zag.

Na zijn studie werd Jansen directeur van het Nederland Instituut in Cairo. Hij was daar toen op 6 oktober 1981 president Sadat werd vermoord. Sadat had vrede gesloten met Israël en kreeg daarvoor, samen met de Israëlische premier Begin, de Nobelprijs voor de Vrede. De moordaanslag maakte diepe indruk op Hans Jansen. De moordenaars van Sadat bleken deel uit te maken van de Moslimbroederschap, een radicaal-islamitische beweging die in de jaren twintig van de vorige eeuw was gesticht om te voorkomen dat Egypte te westers zou worden. Hans Jansen schreef over de moordenaars van Sadat het in zijn vakgebied hoog gewaardeerde boek The Neglected Duty: The Creed of Sadat's Assassins and Islamic Resurgence in the Middle East. Later bleek de Moslimbroederschap slechts een van de vele vormen die het islamitisch fundamentalisme kan aannemen, en was de moord op Sadat een voorloper van de mateloze golf van geweld waarmee de radicale islam de wereld heeft overspoeld.

11 september
Het cruciale moment in die gewelddadige ontwikkeling was de aanslag van Al Qaida op het WTC in New York op 11 september 2001, waarbij 3.000 mensen om het leven kwamen. Het westerse beeld van de islam ging kantelen, en in Nederland speelde Hans Jansen daarin een belangrijke rol. Hij schreef talloze artikelen en boeken om uit te leggen hoe de islam in elkaar stak. Daar was grote behoefte aan omdat wij een zo rooskleurig beeld van die godsdienst hadden dat we de aanslagen in de VS eigenlijk niet goed konden begrijpen. Islam betekende immers vrede?

Hans Jansen wekte ons uit alle zoete dromen. Als arabist wist hij heel goed dat 'islam' niet vrede betekende, maar onderwerping. Typerend voor zijn betoogstijl is dat hij daar dan graag aan toevoegde dat na die onderwerping inderdaad vanzelf de vrede intrad.

Hij schreef over de islam zoals Karel van het Reve over het communisme schreef: glashelder, geestig en vernietigend. In 2004, enkele weken na de moord op Theo van Gogh, die hij goed had gekend, schreef hij dat het respect dat de islam van andersdenkenden eist, ertoe leidt dat die andersdenkenden steeds banger worden dat ze een foutje maken: 'Kritisch over de islam schrijven, zoals er ook over andere godsdiensten en ideologieën wordt geschreven, is er al snel niet meer bij, zeker niet als je nog kleine kinderen hebt. Er hoeft maar een kleine voorhoede met types als Mohammed B. rond te lopen, of iedereen doet er het zwijgen toe. Zo'n voorhoede claimt het alleenrecht op islamitische gevoeligheid, en gijzelt daarmee ook alle geloofsgenoten.' Een betere verklaring voor het stilzwijgen van de zijde van de gematigde moslims over de gruweldaden van de radicale moslims ben ik nog niet tegengekomen.

Hans Jansen maakte een toonaangevende bewerking van de Nederlandse Koranvertaling van Kramers. Zijn kennis van het Arabisch wekte zelfs, of juist, bij radicale moslims groot ontzag. Hij vertelde dat hij eens Samir A. van de Hofstadgroep op straat was tegengekomen en dat die hem had gevraagd: 'Meneer Jansen, spreekt u echt Arabisch?'

Anders dan bijvoorbeeld Ayaan Hirsi Ali, met wie hij het overigens goed kon vinden, ging Hans Jansens islamkritiek niet gepaard met een algeheel atheïsme. Hij was van huis uit Nederlands Hervormd. Maar toen hij in Cairo verbleef, raakte hij teleurgesteld in de houding die de hervormden aannamen tegenover het islamitische Egypte. De katholieken deden dat beter, vond hij, en daarom werd hij katholiek.

Atheïsme
Van atheïsme moest hij niet zoveel hebben. In zijn laatste artikel voor de Volkskrant, 'Het nut van God' (O&D, 24 december 2012), schreef hij: 'Veel moderne progressieve mensen weten het zeker: 'godsdienst is apekool'. Maar dat klopt niet. Godsdienstige voorschriften beïnvloeden het individuele en het collectieve gedrag, en dat raakt het wel en wee van de maatschappij.'

Een godsdienst behelst namelijk niet alleen een geloofsleer, maar ook rituelen, een organisatie en een gedragsleer. De gedragsleer die het jodendom en het christendom met godsdienstig gezag hebben verbreid, noemt Jansen 'de ethiek van wederkerigheid': 'Zoals gij wilt dat de mensen u behandelen, behandelt gij hen dan alzo.'

Deze wederkerigheidsethiek heeft volgens Jansen de westerse, joods-christelijke wereld diepgaand beïnvloed en heeft geleid tot welvaart en vrijheid. Hij zag haar als 'het monopolie van de joods-christelijke cultuur. Veel belangrijke godsdiensten en culturen kennen die ethiek niet, of bevelen zelfs nadrukkelijk aan bij de bejegening van de medemens streng onderscheid te maken tussen de ene groep en de andere, bijvoorbeeld geloofsgenoten en ongelovigen, of mannen en vrouwen'. Met een van die 'belangrijke godsdiensten' zal het vrije Westen, nog lang na het overlijden van Hans Jansen, een problematische relatie houden. Daarbij zullen wij zijn strijdbare stem node missen. Gelukkig hebben we zijn boeken nog.

http://www.volkskrant.nl/opinie/jansen- ... ~a4004601/

[Pilgrim]

In Memoriam Hans Jansen: “Islam is genocide”

Posted by Martien Pennings, 07 mei 2015



Hans Jansen is dood en ik heb hem goed gekend. We hadden ruzie en dat is nooit meer goed gekomen. Dat is nog steeds erg jammer voor mij, maar niet meer voor hem.

Hans is ook herdacht op de site van E. J. Bron. Onder die herdenking schreef “Jan Wandelaar” een commentaar. Hij bracht in herinnering wat Hans had gezegd in het Europese “parlement” over het vernielen van cultureel erfgoed door “Islamitische Staat” (IS) in Syrië en Irak. “Jan Wandelaar” vindt die tekst van Hans blijkbaar zo essentieel dat-ie ‘m helemaal uitschrijft en ik ben het met hem eens:

“In het jaar 832 heeft de toenmalige Kalief van Baghdad Egypte bezocht en de opdracht gegeven de grote piramide van Gizeh af te breken. De inspanningen van zijn soldaten hadden na maanden nog nauwelijks enig zichtbaar resultaat uitgehaald. De pogingen dit pre-islamitische monument af te breken werden dan ook gestaakt. Dit illustreert dat de islam alle zichtbare herinnering aan wat voorafging probeert uit te wissen. De islam heeft dat altijd gewild. Niet alleen nu in Noord-Irak en Noord Syrie. Bij genocide hoort de ontkenning van de genocide en bij de jihad hoort het uitwissen van alles dat herinnert aan de slachtoffers van de jihad. Ik wil dan ook de Commissie en ieder die dit hoort of leest vragen niet alleen die slachtoffers te gedenken, maar ook uit alle macht te bevorderen, dat Europa hetzelfde lot bespaard blijft, want de vijand is al binnen de poorten.”

Hans had maar één minuut spreektijd, anders zou hij misschien Heinrich Himmler hebben aangehaald die in zijn Posener Rede van oktober 1943 over de moord op 6 miljoen Joden het volgende zei:

]„Ich meine jetzt die Judenevakuierung, die Ausrottung des jüdischen Volkes. Es gehört zu den Dingen, die man leicht ausspricht. – ‚Das jüdische Volk wird ausgerottet’, sagt ein jeder Parteigenosse‚ ‘ganz klar, steht in unserem Programm, Ausschaltung der Juden, Ausrottung, machen wir.’ […] Von allen, die so reden, hat keiner zugesehen, keiner hat es durchgestanden. Von Euch werden die meisten wissen, was es heißt, wenn 100 Leichen beisammen liegen, wenn 500 daliegen oder wenn 1000 daliegen. Dies durchgehalten zu haben, und dabei – abgesehen von Ausnahmen menschlicher Schwächen – anständig geblieben zu sein, das hat uns hart gemacht und ist ein niemals geschriebenes und niemals zu schreibendes Ruhmesblatt unserer Geschichte ( . . .).”

“Bij genocide hoort de ontkenning van de genocide en bij de jihad hoort het uitwissen van alles dat herinnert aan de slachtoffers van de jihad.”

Ja, de islam en het nazisme, dat is één geest en vooral wat betreft de Joden. Dat had ook Hans begrepen. Aan ons de taak om dat gegeven alsnog in de feitenresistente koppen van onze quasi-elite te laten doordringen. Daarom besloot Hans zijn mailtjes vaak met: “Strijd de Goede Strijd.” Dat gaan we dus blijven doen. En ik voeg het daad bij het woord. Of misschien moet ik zeggen: ik ga het Woord in de Goede Strijd maar weer eens als Daad hanteren. Al wordt door sommigen betwijfeld of in deze strijd tegen de islam een “debatcultuur” wel enige kans maakt of relevantie heeft:

Ik heb al héél vaak uitgelegd, zowel in korte als lange versies, en soms ook in zéér korte versies dat de islam een nazisme avant pendant et après la lettre is. De islam is puur nazistisch in de Jodenhaat, in de expansieve oorlogszucht (Jihad-principe) compleet met Blut-und-Boden-Prinzip (grond die eenmaal islamitisch is geweest moet altijd islamitisch blijven), in het Führer-Prinzip (Mohammed, een massamoordenaar, sluipmoordenaar, roofmoordenaar, slavenhaler en kinderverkrachter geldt als dé voorbeeldige mens die nagevolgd moet worden), in het racisme tegen vrouwen, in de principiële gewelddadigheid, in de superioriteitswaan (Übermenschen-waan) die net als in het nazisme gepaard gaat met ziekelijke angst in de vorm van xenofobie, conspirisme (verslaving aan complotdenken) en slachtoffergedrag en rancunisme, dus het voortdurend wijzen naar een externe “vijand” als oorzaak van de eigen ellende.

Tevreden, Hans?

https://martienpennings.wordpress.com/2 ... -genocide/

[Hans v d Mortel sr]

Zeer treurig, en vooral omdat jihadistische maniakken nu satanisch uitzinnig op zijn graf zullen dansen.

Die baardige bruine gekken niet eens, die lezen niks anders dan het koranboekje en horen niks anders dan het gebrul van de haatimam. De dansers zijn de linkse pseudo intellectuelen genre Geert Mak en Maarten Van Rossem en nog vele vele anderen van PvdA of D66 signatuur.

Toch wel. Precies op de manier hoe de Koran tot wasdom is gekomen. Van 'horen zeggen'.

[Mahalingam]

Afshin Ellian :

Briljante Hans Jansen was schrik van alles wat politiek-correct is
Op 5 mei overleed islamoloog Hans Jansen. Een man met een enorme schrijflust, veel humor - en enigszins paniekerig van aard. Onze eerste ontmoeting was, niet toevallig, onder de dreiging van radicale moslims.

Deze week wilde ik hem bellen, ik had hem al een tijdje niet gesproken. Maar hij is er niet meer. Prof.dr. Johannes J.G. Jansen is plotseling heengegaan.

De vrolijke man met een waanzinnige kennis van de islam, het christendom en het jodendom is niet meer.

Onze kennismaking was in de herfst van 2002. Naar aanleiding van de eerste dreigementen aan het adres van Ayaan Hirsi Ali, medewerker van de Wiardi Beckman Stichting, kwamen enkele personen bijeen, onder wie Ayaan zelf, Hans Jansen en ik.

Zo hebben we elkaar leren kennen. Een kennismaking onder de dreiging van de radicale moslims.

Komisch
We behoorden allebei tot de zogenoemde 'vrienden van Ayaan', een begrip geïntroduceerd door de vijanden van Ayaan.

Dat waren in dit geval geen jihadisten, maar politiek-correcte columnisten en politici. Het was komisch allemaal: het werd Ayaan verweten dat zij vrienden had.

Halsoverkop maakte columnist Frits Abrahams, een paar dagen na de moord op Theo van Gogh, een lijst van vrienden van Ayaan. Een dag later kwam ik die lijst tegen op een forum waar boze moslims hevig discussieerden over die 'vrienden van Ayaan'. Wie zijn ze, vroegen ze zich af.

De jihadisten hoefden dat niet zelf te onderzoeken - het antwoord werd hun aangereikt.

Onzalig
U ziet: er waren politiek-correcte columnisten die Ayaan en haar vrienden haatten. Het recht om te haten is niet voorbehouden aan jihadisten. Ook sommige politiek-correcte figuren maken ruimschoots gebruik van dit onzalige recht.

Hans Jansen was een grote geleerde. Hij schreef maar liefst zeventien boeken, en schreef talloze essays en columns. Hans was zijn tijd altijd ruimschoots vooruit. Al op 3 februari 2004, ruim voor de moord op Theo van Gogh, sprak hij zijn oratie uit over De radicaal-islamitische ideologie: van Ibn Taymiyya tot Osama ben Laden.

Oorlogstheologie
Zijn oratie behelst het tijdperk van de Mongolen - Bagdad was al door de Mongolen in de as gelegd. Het duurde echter niet lang voordat ook de Mongolen moslim werden. De Syrische geleerde Ibn Taymiyya ontwikkelde volgens Jansen 'een serieuze anti-mongoolse oorlogstheologie'.

In die theologie staat, schrijft Jansen, de term 'takfir' centraal. Ibn Taymiyya bestempelde de Mongoolse heersers inderdaad tot kafir omdat zij, ondanks hun bekering tot de islam, de sharia niet hadden opgelegd: 'Door de islamitische wetgeving, de sharia, niet ingevoerd te hebben is hij in de visie van Ibn Taymiyya sinds zijn bekering niet alleen kafir maar zelfs afvallige. En een afvallige verdient volgens de regels van de islam de doodstraf.'

Mohammed Bouyeri
De hele uiteenzetting van Jansen is niet alleen briljant maar ook heel belangrijk.

Op dat moment was Mohammed Bouyeri bezig om legitimatie te vinden voor het doden van onder anderen Ayaan Hirsi Ali. Ook zocht hij een legitimatiegrond voor het doden van de beledigers van Mohammed.

Die grond vond hij in de teksten van Ibn Taymiyya. Hij vertaalde een van die teksten zelfs, en zette hem op internet. Dat was niet onbegrijpelijk: Ibn Tyamiyya was de denker voor alle radicale moslims: dus ook voor Osama bin Laden. Al-Qa'ida citeert Ibn Taymiyya geregeld in verklaringen.

Doorn in het oog
De Nederlandse vertaling van de Koran die Hans Jansen maakte, wordt nog altijd wordt gebruikt. Hij beheerste de klassieke Arabische taal uitstekend. Later schreef hij twee boeken over de profeet Mohammed: over Mohammed in Mekka en over Mohammed in Medina.

Hans kon heel mooi en met de nodige humor schrijven. Daarbij denk ik meteen aan het woord 'oorlogstheologie'. Dat is echt geestig. Maar bovenal was Hans politiek-correcte islamologen die zelf weinig hadden gepresteerd een doorn in het oog. Weinigen kunnen in zijn schaduw staan.

Paniek
Wel kon Hans snel in paniek raken. Enkele jaren geleden was zijn laptop gestolen. Hij belde mij op om mij te vertellen dat daarin zijn mailwisseling met een CIA-medewerker was opgeslagen.

Uiteindelijk bleek dat probleem niet zo moeilijk op te lossen. Hans werd inderdaad geregeld benaderd door inlichtingendiensten. Ook zij wilden gebruikmaken van zijn kennis.

Velen zijn in de loop der jaren door hem opgeleid. Hans Jansen was een echte leraar, niet slechts een hoogleraar.

Ik was tegen zijn deelname aan de verkiezingen. 'Waarom, Afshin?' vroeg hij me, waarop ik zei: 'De wereld heeft je kennis nodig, schrijf mooie boeken, het is zonde van de tijd om in Brussel te zitten, voor welke partij dan ook.'

Hans Jansen was een uitmuntende islamoloog. Zijn afwezigheid is ook daarom een groot verlies in de academische debatten en de publieke opinie.

http://www.elsevier.nl/Nederland/blogs/ ... eid=158493

[Mahalingam]

Vanachter de betaalmuur van Jalta: Joshua Livestro

Overdenking bij het overlijden van Hans Jansen

De deze week overleden schrijver-politicus was tot het eind een contrair denker. Met zijn diepe kennis van de godsdienstige tradities van het Midden-Oosten voorzag hij het PVV-geluid van een intellectueel fundament.

Ik heb als hoofdredacteur een aantal keren te maken gehad met Hans Jansen. In die contacten openbaarden zich al snel zijn voornaamste kwaliteiten: een tegendraadsheid die aan oudhollandse koppigheid grensde, en een enorme belezenheid. Die laatste kwaliteit maakte het een groot geluk om met hem te mogen werken. Die eerste kwaliteit soms wel, maar soms ook niet. Laten we het maar het voorrecht van de onafhankelijke geest noemen: het recht om zich van precies niemand of niets iets aan te trekken bij het zoeken naar waarheid in het debat. Want dat was wat Jansen vooral was: een waarheidszoeker.

In de westerse intellectuele traditie was het tot niet zo heel lang geleden gewoon dat denkers en schrijvers zich in enigszins besluikte termen uitlieten over zaken die te dicht raakten aan maatschappelijke en religieuze taboes. De Amerikaanse filosoof Leo Strauss beschreef dit proces van verlichte zelfcensuur in zijn essaybundel Persecution and the art of writing. Tussen de regels van hun teksten verstopten de grote denkers de boodschappen die in hun eigen tijdsgewricht niet hardop uitgesproken konden worden. Het bijzondere aan ons eigen tijdgewricht is dat we voor het eerst een intellectuele stroming kennen die zich aan deze literair-filosofische conventie niets gelegen laat liggen. Noch aan enige andere conventie overigens: elk taboe wordt geschonden, elke waarheidsclaim – hoe heilig ook voor hen die erin geloven – op zijn merites getoetst. Van die stroming was Hans Jansen in ons land een van de belangrijkste vertegenwoordigers. Met zijn genadeloze exegeses werd hij een van de belangrijkste vertegenwoordigers van de Nederlandse intellectuele islamkritiek.

Aan die kritiek is een intellectuele omwenteling voorafgegaan die hij zelf beschreef in een tweeluik in het ter ziele gegane weekblad Opinio. Het was een ontwikkeling die terugging tot zijn eerste kennismaking met de Arabische denkwereld in de latere jaren zestig tijdens een verblijf in Egypte, en die eindigde met de terreuraanslagen van 11 september 2001. Die aanslagen bewezen zijn in de jaren tachtig uitgewerkte stelling dat de islam dankzij de jihad altijd een geweldspotentieel zou bezitten – al gaf hij ruiterlijk toe dat hij toen niet had voorzien dat dit geweld zich ook tegen doelwitten buiten de islamitische wereld zelf zou kunnen keren. Deze toevoeging is ook kenmerkend voor de intellectueel Jansen: bereid alles aan zijn zoektocht naar waarheid ondergeschikt te maken, zelfs zijn eigen eer. Voor hem dus niet het gemakkelijke krediet van het “Ik had het al voorspeld!”

Het makkelijk krediet was sowieso niet iets waar Jansen naar streefde. Zijn europarlementlidmaatschap had hij kunnen gebruiken om net als zoveel politieke epigonen het eigen ego eens flink uit te vergroten. In plaats daarvan diende hij in alle stilte de man die hij als zijn vriend en leerling beschouwde, Geert Wilders. Journalisten die hoopten dat Jansen voor een relletje zou zorgen toen het er even op leek dat Wilders de zetel waarop Jansen volgens de uitslag recht had zou opeisen, kwamen dan ook bedrogen uit: als Wilders de zetel wilde hebben, dan was het wat Jansen betreft vanzelfsprekend dat hij zou terugtreden. Aan gratis kopij kon hij het toegesnelde journaille helaas niet helpen.

Het zou overdreven zijn om te stellen dat ik bevriend was met Jansen. Sterk overdreven zelfs. Zijn koppigheid heeft me in een vorige hoofdredactionele functie wel eens tot wanhoop gedreven. Zijn opvattingen over islam en radicalisme lieten me bovendien te weinig ruimte voor een intellectuele uitweg uit de huidige malaise waarin die godsdienst zich bevindt. Maar ik zal de eerste zijn om te erkennen dat Jansen een belangrijke rol vervulde in het Nederlandse intellectuele debat over politiek en islam, en dat we met hem een dappere, tegendraadse denker verliezen. Ik wens zijn familie, en zijn politieke medestanders, veel sterkte bij het verwerken van dit verlies.

https://jalta.nl/politiek/overdenking-b ... ns-jansen/

[Manon]

Het was een schok toen ik het las.

Vele condoleances gelezen, maar die van Janny Groen, die het had over de "nar" vond ik het vreselijkste. (ik las het via FB maar kan het niet terugvinden).

En dat was dan die Janny die van ons een interview had afgenomen toen we die meeting hadden in Antwerpen!

[Ariel]

En dat was dan die Janny die van ons een interview had afgenomen toen we die meeting hadden in Antwerpen!

Die meid is mij ook enorm tegen gevallen.

[Mahalingam]

Theodor Holman:

PVV-haters zullen me uitlachen, maar ik vond Hans Jansen een intellectueel
We kwamen elkaar vaak tegen in Albert Heijn, en dan maakten we grappen.

'Je hebt weer veel voedsel gekocht voor de aorta, Hans?'
'Jazeker, ik help mijn vijanden een beetje.'

Daarna raakten we serieus in gesprek en dat kon wel een uur duren, zo tussen de rekken met chips, cola en melkproducten.

Gisteren is arabist Hans Jansen overleden, en ik ben er behoorlijk door geschokt. Het was een warme, lieve, zeer geestige persoonlijkheid die ook nog eens goed kon schrijven en helder kon denken. Een ware geleerde, een echte intellectueel.

PVV-haters zullen me nu uitlachen - ze gaan hun gang maar. Ik heb nooit helemaal begrepen waarom hij voor de PVV wilde werken, en toen ik hem ernaar vroeg, zei hij: 'Vind je dan niet dat ze iemand zoals ik kunnen gebruiken?'

Een paar weken geleden zag ik hem zitten in café Gruter. We konden net samen een biertje drinken: hij wilde weggaan, ik kwam net binnen.

Maar toch ontwikkelde zich weer een mooi gesprek, al duurde het niet lang. Over Brussel waar hij werkte, over de corruptie aldaar, over de ambtelijke luiheid.

Hoe we er precies op kwamen, ben ik vergeten, maar opeens zei Hans: 'Moslims zijn barmhartig en katholieken vergeven. Daar zit een verschil tussen.'
'Wat is dat verschil dan?'
'Barmhartigheid is altijd van boven naar beneden. Je blijft je schuld houden, maar je mag verder leven. Bij katholieken is dat niet zo. Als die je vergeven, ben je je schuld kwijt.'

We spraken er nog een paar minuten over en namen afscheid. Ik zou hem in Brussel komen bezoeken. Hij ging weg met zijn onafscheidelijke groet: 'Strijd de goede strijd.'

Hans was een geduchte vijand als hij tegen je was. Hij kende de Koran en de Bijbel bijkans uit zijn hoofd en had een geweldige manier van redeneren, waarin hij het understatement en de ironie niet schuwde.

Zijn kennis was zijn grootste wapen.

Hij had, om eerlijk te zijn, soms iets tragisch over zich, iets treurigs. Ik weet niet wat dat was.

Miskenning? Zou kunnen.
Rancune? Misschien.

Hij genoot ervan dat 'wij' (hij vond ons nog steeds 'jeugd') hem bijzonder waardeerden.

Velen hebben het al geschreven en ik zeg het hen na: 'We zullen de goede strijd blijven strijden.'

Hopelijk met net zo veel verstand en humor.

http://www.parool.nl/parool/nl/508/THEO ... ueel.dhtml

[Mahalingam]

Spartacus :

In Memoriam - Hans Jansen
Normaal verscheen rond deze tijd de column van onze huisarabist, prof. dr. Johannes Juliaan Gijsbert Jansen. Nu niet, want Hans is uitgecheckt. Voortijdig, maar zonder lijdensweg. Jammer, de dood. Zo definitief enz. Maar waar hij was, was de dood niet, en waar de dood is, is hij niet. Veel meer troost hebben wij niet te bieden, maar gelukkig was hij zelf een belijdend katholiek, net als Pim, dus wat hen betreft zitten ze nu sigaren te zuigen met Theo. Die ketter werd vast ook toegelaten, gewoon, om het een beetje spannend te houden.

Voor een prof. hadden zijn stukken, zoals zijn zoon dat zei, een hoge grapdichtheid. Geen dijenkletsers, maar wel van die vragende sneren waarvan de lezer iets harder door zijn neus uitademt.

We kennen hem natuurlijk primair als islamcriticus, of eigenlijk als iemand die de islam gewoon bijzonder goed kende, en er vervolgens het zijne over dacht. Maar zijn zorgen beperkten zich niet tot het woord van Mohammed.

"Nivellering maakt de sterken zwakker, maar de zwakken niet sterker," bijvoorbeeld, is een dixit Jansen. Hij had een grote afkeer van de bemoeizuchtige overheid. Zo vond hij Mark Rutte een "zuivere sociaal-democraat die meer bij de PvdA of D66 thuis hoort" en zelfs Bolkestein bleek "elke keer toch wel heel etatistisch te zijn, voor iemand die als conservatief geldt."

Velen hebben zich afgevraagd waarom hij zich bij de PVV-fractie van het Europese Parlement voegde. Niemand heeft hier ooit een sluitend antwoord op kunnen geven, en het is zeer de vraag of hij dit zelf wel had. Hij was gevoelig voor de suggestie of perceptie dat hij in Brussel belastinggeld zat te verteren. En zoals dit werkt bij de mens, werd die gevoeligheid vooral ingegeven door de waarheid die in die suggestie berustte. Hij wist dat zijn rol en invloed niet in verhouding stonden tot zijn vergoedingen, zoals dat voor elke EP'er geldt, aangezien het EP Juncker's fopspeen is.

Ook dat wist hij. Tijdens een lezing in maart jl te Parijs opende hij met: "The European parliament. It's not European, and it's not a parliament. It's a museum in which various forms of socialism are being preserved. Green socialism, Vegan socialism, Trotskist socialism," en nog een hele lijst. Het publiek was geamuseerd als vanouds.

Bovenal voelde zijn EU-move in het contact met Hans aan als een leap of faith van een gedesillusioneerde pensionado die zich na een leven lang in de skybox van het maatschappelijke debat, nog één keer op het veld wilde wagen.

Hij was een leraar, een professor, in de breedste zin van het woord. Zelfs zijn studenten die uitgroeiden tot zijn ideologische tegenpolen, getuigen hiervan. Maar na zijn pensionering heeft hij zijn overdrachtelijke professoren-gewaad niet in de kast gehangen. Zo stuurde hij jonge en onzekere scribbelaars jaren geleden al, uit zichzelf, bemoedigende mailtjes die de burger moed gaven.

Hij was ideologisch gezien lang niet altijd de Hans die onze zaterdagen onveilig maakte. Iedereen is bekend met het fragment waar hij met Pim aan de discussietafel zat, en hem op bijna elk punt tegensprak. Opvallend was dat dit op een kenmerkend respectvolle, en bij vlagen zelfs vragende manier gebeurde. Bepaald een zeldzaamheid tijdens de opkomst van Fortuyn. Beide heren waren het overigens eens over de subversieve aard en het potentiële gevaar van de radicale islam, alleen zag Hans hier toen nog geen vruchtbare Europese bodem voor.

Hij was een gedegen academicus en sprak zowel vloeiend Arabisch als (oud-)Hebreeuws. Maar wat maakte Hans nou tot de Rogue Academic die hij na de moord op Theo werd? Het was iemand die zijn meest fundamentele opvattingen aanpaste omdat de realiteit hem daartoe dwong. Dat zou integriteit mogen heten. De academische faculteiten waar hij werkte zien het als hun bestaansrecht islam- integratie- en radicaliseringskwesties te portretteren als eindeloos complexe fenomenen, die zich door hun talloze dimensies en facetten onmogelijk in minder dan 48 uur uit laat legen. Deze vaststelling gaat, nog altijd, steevast gepaard met een soort moeilijk te duiden postmodern-enthousiaste fascinatie voor die zelfverzonnen complexiteit.

Tegen deze achtergrond ontwikkelde hij zich tot een simpele man. Volgens hem werd radicalisering namelijk simpelweg veroorzaakt door het feit dat de sharia letterlijk voorschrijft dat moslims alles dat niet islamitisch is moeten veroveren, en dat een aantal moslims deze instructies serieus neemt. Gewoon Occam's Razor toepassen, noemde hij dat.

Deze simpliciteit leidde soms tot de meest heldere inzichten. Volgens hem schreef de sharia voor dat beroepsmoslims ervoor moesten zorgen dat de islam gevreesd werd. Hoe frappant was het dan dat diezelfde beroepsmoslims vooraan stonden om te klagen over "islamofobie"? Of bijvoorbeeld de opvatting dat islamofobie eigenlijk de geprojecteerde angst van moslims voor het westen is, omdat moslims zich niet voor kunnen stellen dat het westen niet dezelfde subversieve intenties jegens hen koestert, als zij jegens het westen.

Theodor Holman schreef een mooi stukje over hem, waaronder: "Hij had, om eerlijk te zijn, soms iets tragisch over zich, iets treurigs. Ik weet niet wat dat was. Miskenning? Zou kunnen. Rancune? Misschien." Afshin Ellian wees warmtevol op Hans' "enigszins paniekerige aard".

Beiden hebben gelijk. Hans' academische 'excommunicatie' deed hem pijn, maar nog meer pijn deed het hem te zien hoe de academie bijdraagt aan de weerloosheid van onze cultuur. En zijn precaire maatschappelijke positie had hem geleerd dat het misschien toch beter was kwade trouw te durven vermoeden, dan verrast te worden.

De manier waarop hij zijn correspondenties afsloot is inmiddels welbekend. Maar hij was niet altijd hoopvol. In een van zijn laatste berichten aan ons week hij er bijvoorbeeld van af. "Strijd de goede de strijd, zelfs als we hem verliezen. Hans Jansen".

Een begrijpelijke zorg, die droevig stemt. Maar we gaan niet verliezen. De hooiberg smeult, daar kan niemand meer omheen. Het begrip van de situatie begint wortel te schieten. Langzaamaan, en steeds breder. En dat komt mede door Hans.

See you on the flipside, you magnificent bastard.

We gaan je missen ouwe.

Onderstaand het schilderijtje van Kurt Westergaard dat op de rouwkaart stond afgedrukt: "Spreek Vrijuit."

http://www.geenstijl.nl/mt/archieven/20 ... .html#more

[Mahalingam]

[Mahalingam]

Remembering Hans Jansen
Posted on May 11, 2015 by Baron Bodissey

A Dutch reader named Roelf-Jan Wentholt (who tipped us to the video that Vlad subtitled last night) sends the following eulogy for the late Prof. Hans Jansen. Mr. Wentholt says, “I was a friend of Hans’. Hans had many, many friends, because he was such a fine person.”



After a valiant struggle, while being full of humour and tenderness, surrounded by his family and his loved ones, Professor Dr. Johannes J. G. (Hans) Jansen passed away peacefully on May 5.

Amsterdam, November 17, 1942 — Zwolle, May 5, 2015

Obituary for Prof. Emeritus Hans Jansen, Dutch Arabist

Hans Jansen was an eminent scholar with a worldwide reputation for his research into Islamic doctrine and thinking. As befits a scholar he was not satisfied with fairy tales. So Hans continued to work to help break down the myth of Multiculturalism, and in particular of the peaceful pretense of Islam.

Hans discovered such a grave calendrical error in the work of Muhammad’s biographer Ibn Ishaq that it is justifiable to conclude that the whole story was written with the sole intention of creating the figure of Mohammed, to depict this figure as the messenger of God and final prophet.



Hans was part of the Inarah conference, organized by equally worthy scholars who regularly meet in Germany to investigate how Islam emerged. During breaks these scholars would converse in Latin or Greek or Arabic or Aramaic or Hebrew, but generally in German. Hans visibly enjoyed this company in which no one was hindered by the strict boundaries of political correctness. This article by Hans is a result of those activities.

All his life Hans remained amazed by the refusal of seemingly rational people to take notice of the findings of himself and his colleagues.

Hans wanted to reach as many people as possible; he was definitely not the professorial recluse. He lived to publish and to inform. His writing style was lucid and transparent. None of his texts was exclusive or elitist.

Hans’s books and articles were widely read. The series of articles published by Hans for the influential Dutch site Geen Stijl (no style) showed Hans in his best form as the knowledgeable professor who writes in an elegant, amusing and funny tone to reach a large audience of readers.



Hans was often asked to appear on television shows but when he repeatedly met the wall of silly politically correct deafness, he stopped accepting these invitations. If a request came to him, from then on, he would respond to the applicant with the words: “My father and mother do not allow me to appear on television any longer.”

When Hans was quite unexpectedly invited to stand as a candidate for the Dutch Freedom Party for the European Union Parliament, it was impressive to see how he, while already advanced in years, accepted with enormous energy this turn of career. I am forever grateful for him to have made this sacrifice so that the voice of reason would also be heard in the European Parliament. His last contribution in the plenary session of the EU Parliament, can be seen here (in Dutch, English transcript below the video):



Hans said in the one minute he was allowed to speak:

• “In the year 832 the Caliph of Bagdad visited Egypt and ordered the large pyramid of Gizeh to be destroyed. The effort of his soldiers showed hardly any result after several months of labor. The attempt to demolish this pre-Islamic monument was therefore stopped. This illustrates how the Islam strives to erase all memory of what went before it. This destruction of the past is what Islam has always strived for; it is not a new occurrence what we now see in Northern Iraq and Northern Syria with IS. With Islamic genocide comes the denial of the genocide, with the Jihad comes the endeavor to erase everything that might remind us of the victims of the Jihad.
  
  “It is for this reason that I ask the European Commission and all who read or hear this, to not only commemorate the victims of the Armenian Genocide but also to work very hard to save Europe from this religion. Because the enemy is already within our borders.”

Hans has published dozens of books, of which three were published in English and one in German. At the bottom of this essay is a list of these books.

Hans would always end his correspondence with this line, a quotation from the Bible, 1 Timothy 6:12: Fight the good fight.

We will.

We will miss Hans immensely.

http://gatesofvienna.net/2015/05/rememb ... more-36313

[Ariel]

Gisteren is Hans Jansen begraven. Martin Bosma heeft deze indrukwekkende woorden gesproken in de kerk.

Adieu Hans.

Het verscheiden van professor dr. Johannes Juliaan Gijsbert Jansen is niet zozeer een verlies. Het is een ramp.
Twee weken en vier dagen geleden stond ik op het station van Zwolle met professor Hans. Het was middernacht. Het was ijskoud. Om ons heen opgeschoten pubers, dronken uitgaanspubliek, een enkele zwerver. Ik at een patatje mayonaise. De professor een broodje kroket.

We bespraken onregelmatige Hebreeuwse werkwoorden, de functie van de letters ayien en de allef in het jiddisch, de speeltuin zich noemende "Europees parlement" en de Nederlandse politiek. Op de herdenking van de Armeense genocide hadden we zojuist het Aramese Onze Vader gehoord met daarin de zinsnede 'jitkadash shemo', wat als twee druppels water lijkt op het Hebreeuws, het heiligen van Gods naam. Die overeenkomst vonden we prachtig.

Ik was ontroerd. Hier stond ik, te wachten op het boemeltje richting huis, met een van de grootste autoriteiten op het gebied van de arabistiek en de islam ter wereld. De gaon van Amsterdam-Zuid. De Rebbe van het Harmoniehof. Een gevoel van diepe dankbaarheid overviel mij. Ik dacht ook: met wie ter wereld kun je AL deze zaken bespreken. Zoveel onderwerpen. In 1 persoon, met zoveel gezag, zoveel eruditie.

Ik weet nu het antwoord: met niemand anders.

Professor Hans zat middenin zijn tweede jeugd. Als een kind in een snoepwinkel liep hij rond in Brussel. Hans ging er nog een boek over schrijven waar alle bizarre anekdoten een plek zouden vinden. Hij zag er erg naar uit dat Louki, van wie hij zielsveel hield, meer tijd in Brussel zou komen doorbrengen. Net zoals hij veel zin had in de reis met zijn kinderen naar Griekenland.

Hans had zich ergens daarvoor aangesloten bij mijn partij. Hij betaalde daar een prijs voor. Stukjes in de krant werden vanaf nu pogingen tot karaktermoord en veel deuren gingen voor hem dicht. Vriendschappen werden verbroken.

Pijnlijk werd het als hij moest verschijnen op de verrekijk. Dan was er weer zo iemand wiens wereldbeeld niet verder gaat dan 'de islam heeft niets te maken met de islam' waar Hans dan door geïnterviewd ging worden, of iemand die de professor wel even ging ontmaskeren door te zeggen dat 'ie niet eens Hebreeuws sprak. Hans antwoordde dan in het Hebreeuws. Het waren pijnlijke exercities. De Grote Meester moest op de knieën om uit te leggen dat de aarde rond is.

Hans werd altijd aangeduid als 'islamcriticus'. Dat viel reuze mee. Hij vertelde gewoon dat twee plus twee vier is. Dat jihad een centraal component van de islam uitmaakt en dat de koran allerlei zaken dwingend voorschrijft. De beoordeling daarvan liet hij graag over aan anderen. Hij ging uit van de 'redelijkheid' van zijn toehoorders.

De internationale anti-jihadbeweging, inclusief mijn partij, is hem onnoemelijk veel dank verschuldigd. Hij leende zijn onvoorstelbare kennis aan de zaak van de vrijheid. Hij verschafte de woorden, het denkkader, de theoretische onderbouwing.
Dat was moedig. Het kan je de kop kosten. Letterlijk. Hans sprak de Waarheid in een tijd van universele leugen, hij was een wijze in het 'land der naïeve dwazen', een patriot in een wereld zonder grenzen, een apostel van de redelijkheid, ridder van het Maltezer kruis, getuige-deskundige, Europarlementariër. Aimabel - gul met zijn kennis, gul met zijn vriendschap, gul met de wijn.

Nu zijn we weer overgeleverd aan de sprookjesvertellers van 1001 nacht, de cheerleaders van de Arabische Lente - al dan niet gefinancierd door Qatar. "Ach, elke godsdienst heeft wel wat, gaat u rustig slapen."

Het verscheiden van professor Hans Jansen is niet zozeer een verlies. Het is een ramp.

We begraven straks bibliotheken aan kennis. We begraven ook de vele boeken die hij nog had moeten schrijven, de vele artikelen die hij nog had moeten maken. We begraven de vele flessen wijn die we nog hadden moeten drinken en de vele onregelmatige Hebreeuwse werkwoorden die we nog hadden moeten bespreken.

Mijn idee is dit. Laten we vandaag nog 1 keer huilen om professor Hans. Laten we nog 1 keer janken. "Nooit heb ik wat ons werd ontnomen zo bitter, bitter liefgehad."

En laten we daarna zijn leven vieren.

Laten we hem citeren, laten we zijn werk voortzetten. Laten we zijn boeken lezen, laten we zijn gedachten, zijn visies, zijn analyses, zijn ideeën verder verbreiden. Laten we ons wapenen met zijn woorden. Laat ons moed putten uit wat hij ons vertelde. Wat hij ons leerde. Twee plus twee is vier.

En laat ons zeggen 'jitgadal we Jitkadash shemo'.
En bovenal laat ons doen wat staat geschreven - in Gezang 117: Sta op en strijd de goede strijd.