EURABIA: Bat Ye'or.

Plaats reactie
Gebruikersavatar
Kafir
Berichten: 284
Lid geworden op: wo okt 29, 2003 11:19 pm
Locatie: Nederland

EURABIA: Bat Ye'or.

Bericht door Kafir »

Afbeelding
‘EURABIA’

The Euro-Arab axis.

Bat Ye’or.

‘Eurabia’ is de naam van een krantje dat in 1975 werd uitgegeven door het ‘Europees Comité voor Coördinatie van de Vriendschapsbetrekkingen met de Arabische Wereld’, in samenwerking met diverse Arabische en islamitische organisaties. Dit comité werd in het leven geroepen door leden van wat destijds nog de EEG (Europese Economische Gemeenschap) werd genoemd, maar dat we nu kennen als de EU (Europese Unie). De in Egypte geboren historica Bat Ye’or onderbouwt in haar boek ‘Eurabia: The Euro-Arab Axis’ op onweerlegbare wijze hoe Arabische/Islamitische en Europese politici en intellectuelen na de Oliecrisis in 1973 gezamenlijk een koers uitstippelen voor Europa. Verlangend naar macht en invloed in de Arabische wereld en een gestage aanvoer van olie, gaan de Europese participanten in deze samenzwering akkoord met maatregelen die Europa langzaam zullen veranderen in…. Eurabië!

De samenzweerders komen overeen dat de Europese grenzen moeten worden geopend voor massale migratie van Arabieren en moslims naar Europa. De deelnemende intriganten besluiten dat de verspreiding van de Islam in Europa geen strobreed in de weg mag worden gelegd, en beloven dat zij hun invloed zullen aanwenden om ervoor te zorgen dat de media en het onderwijs in Europa een ‘objectief’ en positief beeld schetsen van de Islam en haar geschiedenis in Europa (het gaat hier niet over vage complottheorieën. Bat Ye’or onderbouwt haar verhaal met officiële documenten). Treffend zijn ook het anti-Amerikanisme en de Israëlofobie waarin de Europese en Islamitische samenzweerders elkaar vinden.

Onder invloed van deze ‘Europees Arabische Dialoog’ (EAD) ontstaat vervolgens een atmosfeer van cultuurrelativisme, irrationele zelfhaat en Islamofilie, waarin men op succesvolle wijze door het verspreiden van eenzijdige informatie, de Europese bevolking een collectief schuldgevoel probeert aan te praten vanwege het koloniale verleden, de slavernij en de kruistochten. De meer dan duizend jaar durende slachtpartijen, massale verkrachtingen, slavenhandel, schandalige onderdrukking van christenen en joden, en de talloze plundertochten van de telkens Europa binnenvallende Arabieren, Moren, Janitsaren en Ottomanen, worden verzwegen, en vervangen door de volkomen uit de duim gezogen mythe van het paradijselijke Andalusië, waar moslims, christenen en joden in harmonie samenleefden (een mythe die door Bat Ye’or op magnifieke wijze wordt ontkracht).

De pijnlijke gevolgen van de inmiddels meer dan 30 jaar durende ‘Europees Arabische Dialoog’ beginnen nu langzaam door te dringen in de publieke opinie. Door de massale immigratie en het hoge geboortecijfer van de moslimpopulatie, begint de Islam in Europa een politieke macht van betekenis te worden. Moskeeën, Islamscholen en Islamitische centra schieten overal als paddestoelen uit de grond, vaak gefinancierd met geld uit Islamitische olielanden. Steeds vaker eisen moslims voor zichzelf bijzondere rechten op (rechten die niet-moslims in Islamitische landen vaak niet krijgen), en men probeert de vrijheid van meningsuiting aan banden te leggen. Kunstenaars, schrijvers, atheïsten en islamcritici probeert men de mond te snoeren. Langzaam maar zeker begint de Eurabische nachtmerrie werkelijkheid te worden. Is het tij nog te keren?

Bat Ye’or’s boodschap is van groot belang voor de toekomst van Europa, maar tóch is een kleine kritische kanttekening op zijn plaats. Bat Ye’or is een pleitbezorgster van de Amerikaanse ‘war on terror’, en hoewel zij het niet echt letterlijk zegt, lijkt ze de mening te zijn toegedaan dat een verwerping van het Eurabische ideaal, en een negatief oordeel over het Amerikaanse beleid, onverenigbaar zijn. Naar mijn mening is het echter zeer wel mogelijk om het met beide oneens te zijn. Maar ondanks dit denk ik dat ‘Eurabia’ een zeer belangrijk boek is, dat iedereen die begaan is met het lot van Europa zou moeten lezen.


Marc Defianth. 24-02-2007



Enkele meningen over Bat Ye’or en haar boek ‘Eurabia: The Euro-Arab Axis.’


Arabist Hans Jansen over Eurabia: ‘Het hele verhaal is van a tot z gedocumenteerd!‘


‘In haar meest recente boek "Eurabia: The Euro-Arab Axis" documenteert Bat Ye’or op grondige wijze, met o.a. officiële EU stukken, hoe de Europese Unie al heel lang bezig is Europa te laten samen gaan met de islamitische wereld.De leestafel.

http://leestafel.blogspot.com/2006/02/i ... nhaag.html

Bat Ye'or is one of the only analysts in the world with the courage and insight necessary to state clearly what is happening in Europe today. Her account of the betrayal by the European powers of their own identity and history will stand for future historians as a cautionary tale of cultural suicide.’ -- Robert Spencer, author, The Politically Incorrect Guide to Islam (and the Crusades)

Bat Ye’or has traced a nearly secret of Europe over the past thirty years, convincingly showing how the Euro-Arab Dialogue has blossomed from a minor discussion group into the engine for the continents Islamization. In delineating this phenomenon, she also provides the intellectual resources with which to resist it. Will her message be listened to?Daniel Pipes.


‘This is a provocative and disturbing book. With all the drama of a master writer, Bat Ye’or presents a wide range of historical and contemporary documents and facts to tell the story of how the European Union is being subverted by Islamic hostility to the very ethics and values of Europe itself. Readers who seek a fair resolution of the Arab-Israel conflict will be shocked by the evidence produced in these pages of unfair pressures and deliberate distortions. Europe’s independence of spirit is shown in the process of being undermined. This book challenges the current demonization of Israel and should be essential reading (and re-reading) for everyone interested in true peace in the Middle East. It is also a warning to Europe not to allow the anti-American and anti-Israel pressures of Islam to subvert Europe’s true values: vibrant democracy, humanitarian free thinking, and social fair dealing.Sir Martin Gilbert.


No writer has done more than Bat Ye’or to draw attention to the menacing character of Islamic extremism. Future historians will one day regard her coinage of the term ‘Eurabia’ as prophetic. Those who wish to live in a free society must be eternally vigilant. Bat Ye’or’s vigilance is unrivalled.Niall Ferguson.


Ordinary people who are still in the dark about the way the Euro-Arab Dialogue is refashioning their livers may one day rebel – in which case BatYe’or and this book will seem prophetic. Or, they may sink helplessly into dhimmitude, in which case Bat Ye’or will be ignored and her book unobtainable. Either way, she is a Cassandra, a brave and far-sighted spirit.David Price Jones. National Review, May 9, 2005.


Like other writings of the author, this original book is a strongly pointed, controversial work, both scholarly and polemical, which many will find useful and relevant to discussion of the relationship between Europe and the Middle East.’ Michael Curtis. Choice, October 2005.


No book explains the European Muslim situation more ably than ‘Eurabia: The Euro-Arab Axis.’ It’s hard to overstate this book’s importance… Eurabia is eye-opening and required reading for anyone seriously interested in understanding Europ’s current predicament and its probable fate.’ Bruce Bawer. Hudson Review, Winter 2006.

Bron:
Gebruikersavatar
Kafir
Berichten: 284
Lid geworden op: wo okt 29, 2003 11:19 pm
Locatie: Nederland

Bericht door Kafir »

Een zeer treffend plaatje overigens
Afbeelding
Gebruikersavatar
Lodewijk Nasser
Berichten: 5870
Lid geworden op: ma aug 14, 2006 1:58 am
Contacteer:

Bericht door Lodewijk Nasser »

Pamela Hemelrijk in METRO: 7 december 2005

OIL FOR IMMIGRATION

Op gevaar af dat u uw buik inmiddels boordevol heeft van gezeik over de multiculturele samenleving, wil ik u toch iets vertellen wat u nog niet weet. Namelijk dat de massale moslim-immigratie naar West-Europa niet zomaar uit de lucht is komen vallen. Zij is een rechtstreeks gevolg van een Europese richtlijn, die in 1975 geruisloos is bekokstoofd. Aanleiding was de oliecrisis van 1973. Uit angst dat de oliekraan voorgoed dicht zou gaan, is toen op Europees niveau besloten om een "Euro-Arabische Dialoog" op gang te brengen met de OPEC-landen. Deze EAD kreeg een permanent hoofdkwartier in Parijs, en organiseerde overal ter wereld congressen, waar 200 afgevaardigden van de toenmalige EEG zich beijverden om de Arabische olieboeren te vriend te houden.

In juni 1975 rolde daar een convenant uit, waarvan wij nu met z'n allen nog steeds de zure vruchten plukken: die 200 zaakgelastigden namen in Straatsburg, met algemene stemmen, een resolutie aan. Uit naam van de hele toenmalige Europese gemeenschap. Het was een tijd van moordende consensus: in heel West-Europa waren toen sociaal-democraten aan de macht, en van oppositie was nauwelijks sprake De geestelijke vader van de tekst, de Belg Tijl De Declercq, mocht dan een christen-democraat zijn; hij was ook zo links als een deur, en een warm voorstander van totalitarisme. Hij ijverde bijvoorbeeld ook driftig voor innige vriendschapsbanden met de Sovjet-Unie. Het is deze Resolutie van Straatsburg (onthou die naam!) waarvoor Pim en Theo met hun leven hebben gegeven, zou je kunnen zeggen.

In het document belooft de EEG om voortaan de Arabische immigratie actief te bevorderen, en de nieuwkomers ruim baan te geven om hun cultuur naar Europa te exporteren. De tekst benadrukt "de grote verrijking, die het Arabisch cultuurgoed ons te bieden heeft, vooral op het gebied van normen en waarden", en draagt de lidstaten op om aan de verspreiding "de hoogste prioriteit" te geven. De pers moet worden ingeschakeld "om een gunstig klimaat te scheppen voor de immigranten", en de academische wereld moet worden gemotiveerd "om de nadruk te leggen op de positieve bijdrage van de Arabische cultuur aan de ontwikkeling van Europa". Geld moet worden uitgetrokken om de oprichting van moskeeën, Islamscholen, centra voor Arabische cultuur en wetenschappelijke instituten ter bestudering van de Islam te stimuleren. Het staat allemaal zwart op wit. Sinds 1975. Dankzij ons onvolprezen Europarlement.

Verrek, nou begrijp ik ineens waarom Wouter Bos van mening is dat er "meer moskeeën bijgebouwd moeten worden"! Geen wonder dat Samir A. steeds wordt vrijgelaten: als er iemand bezig is de Arabische way of life te exporteren is hij het wel, geef toe, en wij hebben zwart op wit beloofd daaraan de hoogste prioriteit te geven! Het verklaart ook waarom zelfs Beberkindertjes hier - voor het eerst van hun leven - Arabische les kregen, bij wijze van "onderwijs in eigen taal". Andere smaken hadden we namelijk niet.

Het verklaart ook waarom er hier te lande al tien jaar een literatuurprijs bestaat, waarvoor uitsluitend auteurs met een Marokkaanse of Arabische achtergrond in aanmerking komen. De "El-Hizra-prijs" heet dat ding, en hij wordt gefinancierd door het Rijk. Als je hem wint wordt je manuscript op staatskosten uitgegeven, en je krijgt een geldbedrag. Alles is welkom, ook song- en rapteksten, mits het maar door Marokkanen of Arabieren is vervaardigd. Zelfs als je Nederlands niet machtig bent is dat geen bezwaar: dan lever je je proza gewoon in het Arabisch of Tamazight in. Sinds 1992 zijn er zo 70 auteurs bekroond. Het is dit "steuntje in de rug", zoals de El Hizra website het uitdrukt, waaraan schrijvers als Abdelkader Benali, Khalid Boudou en Mohammed Benzakour hun carrière danken. Met name Benzakour bleek al spoedig een kat in een zak te zijn: medio 2001 werd hij er bij de Volkskrant als columnist uitgegooid wegens plagiaat. Maar sindsdien heeft hij er zowaar alweer twee nieuwe prijzen bijgekregen: de Zilveren Zebra 2001 - "wegens zijn opvallende, in enkele jaren opgebouwde oeuvre" (zeer opvallend, zegt u dat wel) - en de Journalisten Vredesprijs 2005. Plagiaat of niet, de verbreiding van het Arabisch cultuurgoed krijgt hier inderdaad de hoogste prioriteit, dat is een ding wat zeker is. Nederland is nou eenmaal altijd het braafste jongetje van de klas geweest als het op Europese richtlijnen aankwam.

Jarenlang heb ik me afgevraagd hoe het mogelijk was dat onze autoriteiten, zonder uitzondering, allemaal letterlijk dezelfde zoetsappige clichés bezigden als het over moslim-immigratie ging. Niet alleen hier, maar in heel West-Europa! Nooit eerder, zelfs niet toen half Suriname naar de Bijlmer verkaste, had ik er eentje horen lullen over "onderwijs met behoud van eigen taal en cultuur", of "verrijking van de samenleving". En nu deden ze het ineens allemáál! Ze leken wel gehypnotiseerd!

Maar nu begrijp ik het: ze voeren al 30 jaar gehoorzaam de Resolutie van Straatsburg uit! Het is Europees beleid! Oil voor Immigration, als het ware!
Voor zover ik nog niet Islamofoob was, ben ik het nu. Eurofoob was ik al lang, en terecht, dat blijkt maar weer. Heer ontferm u over ons, en over de suicidal maniacs in ons Europarlement.

Geplaatst om 12:54 in Pamela Hemelrijk | Permanente link
Tussen droom en daad staan wetten in de weg en praktische bezwaren.
Willem Elsschot (1882-1960)
Gebruikersavatar
Manon
Berichten: 17353
Lid geworden op: ma feb 17, 2003 9:58 am

Bericht door Manon »

De speech van Bat Ye'or op de recente CounterJihad Brussels 2007 Conference, October 18 - 19



http://counterjihadeuropa.files.wordpre ... r-2007.pdf
More diversity always means "less white people"
Diversity is a codeword for white genocide.
Gebruikersavatar
Manon
Berichten: 17353
Lid geworden op: ma feb 17, 2003 9:58 am

Bericht door Manon »

Voorwoord Arabist Hans Jansen: Eurabië hoe de Islam ons overneemt


Geplaatst op 27-01-2008 15:13 door Algemeen_en_politiek in categorie actualiteit
‘Voorwoord’, tot: Bat Ye’or, Eurabië, Amsterdam (Meulenhoff) 2007, p. 7-13.
Vrij van coppyright.


Dit boek is eigenlijk geen boek maar een dossier. Het is een dossier dat iets ongeloofwaardigs wil aantonen, en van de lezer verwacht dat hij bereid is de rol van jurylid te vervullen. Er is in dit dossier namelijk sprake van een ernstige beschuldiging: Europa zou stelselmatig en mogelijks zelfs welbewust ontdaan worden van haar eigen identiteit.

Europa, vreest Bat Ye’or, is aan het veranderen in een werelddeel dat beter Eurabië dan Europa genoemd zou kunnen worden, vanwege de diepgaande en groeiende invloed die de normen en waarden van de Arabisch-islamitische wereld er uitoefenen. Deze transformatie, meent zij, gaat ten koste van de traditionele Westerse normen en waarden van openheid, waarheidsliefde, gelijkberechtigdheid van een ieder, secularisme, vrijheidszin, vrijheid van godsdienst en meningsuiting, mensenrechten, en natuurlijk vooral de scheiding van kerk en staat dan wel godsdienst en politiek.

Bat Ye’or beschuldigt Europese leiders ervan samen met hun Arabische collega’s een Eurabia-ideologie geschapen te hebben die Europa welbewust kleineert en ‘culpabiliseert’, dat wil zeggen: ‘in het beklaagdenbankje plaatst’, een typische Bat Ye’or term. Tegelijkertijd gaat deze ideologie voorbij aan de goedgedocumenteerde schendingen van de mensenrechten die eeuwenlang in de islamitische landen plaats hebben gehad, vooral ten opzichte van niet-moslims, slaven en vrouwen.

De Eurabia-ideologie stelt daar een onwetenschappelijke onhistorische idyllische fantasie tegenover waarin joden, christenen, slaven, en vrouwen, uiteraard onder islamitisch oppergezag, er eeuwenlang beter aan toe geweest zouden zijn dan in het christelijke Europa ooit mogelijk geweest zou zijn. Met name de geschiedenis van Andalusië, het deel van Spanje dat door de Arabieren veroverd is en dat een aantal eeuwen onder Arabisch oppergezag heeft gestaan, is regelmatig het slachtoffer van verdraaiing in Eurabische zin.

De wetenschaps125%geschiedenis is evenmin veilig voor de aanhangers van deze ideologie, die ten onrechte allerlei wetenschappelijke prestaties en interesses aan de Arabieren toeschrijft, ongeveer zoals vroeger in de Sovjet-Unie geleerd werd dat ook het wiel een Sovjet-uitvinding was.

Ook beijvert deze ideologie zich er voor de kruistochten moreel gelijk te stellen met de islamitische plicht tot jihad. Dit laatste grenst haast aan het ongelofelijke voor wie naar de feiten heeft gekeken. De kruistochten hebben zich gericht op één provincie van het Midden-Oosten, de jihad richt zich op de gehele wereld. Toen de eerste kruistocht ondernomen werd, hadden de moslims al eeuwenlang jihad gevoerd tegen de volkeren van zowel Europa, Azië als Afrika. De laatste kruisvaarder is bovendien al eeuwen geleden ter aarde besteld, maar jihadisten zijn er tot op de dag van vandaag nog steeds in overvloed.

Het van oorsprong judeo-christelijke Europa is ooit onderdeel van het Romeinse rijk geweest. Het is de bakermat en het bolwerk van de Verlichting. Europa is het werelddeel waar de moderne wetenschap uitgevonden en tot bloei is gekomen. Dat (in principe) zo tolerante en vrijheidslievende Europa dreigt haar culturele erfenis te verkwanselen, stelt Bat Ye’or, in een sluipend proces van aanpassingen aan de Arabische en de Islamitische wereld. Dat is niet goed, en dat zal nog tot veel moeilijkheden leiden. Want hoe je jet ook keert of wendt, de Arabisch-Islamitische wereld is niet vrijheidslievend en niet tolerant, zelfs niet in principe.

Dit door Bat Ye’or beschreven proces van aanpassing en opschuiving onttrekt zich aan democratische controle. Europese politici en beleidsmakers hebben nooit aan de kiezers de vraag voorgelegd of al die Europese samenwerkingsverbanden met de Arabische wereld wel of niet de zegen van het electoraat of het parlement hebben. Over de beloften die in die samenwerkingsverbanden worden gedaan, en de afspraken die daar gemaakt worden, bijvoorbeeld over migratie en cultuur, hoeven Europese politici zich niet te verantwoorden.

Het gaat immers, wordt wel betoogd, slechts om diplomatieke frasen zonder veel inhoud, frasen die uitsluitend geuit worden om de prettige sfeer niet te verstoren die nu eenmaal onlosmakelijk verbonden is aan internationaal overleg op hoog niveau. Al die Euro-Arabische communiqués willen alleen maar de goede wil van alle betrokkenen onderstrepen, en goede wil is nog geen beleid. Was het maar zo.

De politici en beleidsmakers uit het Midden-Oosten hoeven zich over de gemaakte afspraken en de gedane beloften al helemaal niet tegenover kiezers te verantwoorden, want de regeringen in de Arabisch-islamitische wereld zijn niet onderworpen aan de beoordeling door een electoraat. Zij hebben de macht omdat zij de macht hebben. De Arabische landen zijn dan ook dictaturen waar de vrijheid soms wat groter maar ook wel eens wat kleiner is dan in de voormalige Sovjet-Unie.

Maar zelfs als de regiems die in de Arabische wereld aan de macht zijn de vrijheid en de vrijheden soms tijdelijk wat groter laten zijn, is de bestaanszekerheid er vermoedelijk kleiner dan in de vroegere Sovjet-Unie het geval was. De economie en de politiek zijn in de Arabische wereld zo ingericht dat niemand zijn leven zeker is, willekeur van politiediensten en de overheid is een dagelijks verschijnsel. De bevolkingen van deze landen stemmen dan ook in groten getale met hun voeten, en willen naar het Westen trekken.

Waarom eigenlijk slaan vertegenwoordigers van democratische landen in Europa aan het samenwerken met vertegenwoordigers van zulke staten? En met de vertegenwoordigers van de internationale organisaties die door zulke staten in het leven worden geroepen? Zijn de meeste Arabische landen nog wel echte staten? Zijn het vaak niet staten geweest waar het gezag en de macht inmiddels gekaapt zijn door een heersersclan, en waar de bevolking politiek geheel buiten spel is gezet?

Het is duidelijk dat de normale internationale samenwerking door moet gaan ook als de regering van een land bezig is te vervallen tot een half-achterlijke dictatuur. Maar het is raar om wanneer een land in zo’n proces aan het wegzinken is, of al op de bodem is terecht gekomen, toch allerlei grootse gezamenlijke plannen op touw te zetten. Zulke plannen stuiten het wegzakken beslist niet, en wanneer ze gerealiseerd dreigen te worden, is er een bindende afspraak met een achterlijk en dictatoriaal regiem tot stand gekomen.

Wat Bat Ye’or in dit boek over de transformatie van Europa wil aantonen is zo ernstig en zo bizar dat ook zij zelf het af en toe haast niet lijkt te kunnen geloven. Maar de aanwijzingen, zie het door haar samengestelde dossier, zijn zo sterk dat het niet verantwoord is de hele zaak met een schouderophalen af te doen.

De Eurabië-ideologie heeft ook nu al invloed op cultuur en wetenschap. Die zijn niet altijd even belangrijk, maar soms wel hoogst amusant. Eén voorbeeld uit vele. Een Utrechtse hoogleraar aan de Theologische faculteit, Dr Karel Steenbrink, heeft tijdens zijn oratie in 2005 in volle ernst betoogd dat de Koran (een document uit op zijn vroegst de zevende eeuw van onze jaartelling) een ‘correctief’ vormt op de vier evangeliën van het Nieuwe Testament (documenten uit de eerste twee eeuwen van onze jaartelling).

Als bron over Jezus achtte de nieuwe professor de Koran betrouwbaarder. Dat roept beslist vragen op. Betrouwbaarder in welke zin? Als historische bron? Als theologische leidraad? Hoe het ook zij, zonder veel omhaal verving Dr Steenbrink in zijn oratie heel kordaat de joodse Jezus door een islamitische Jezus. Het is ook tegen zulke soms eigenlijk wel komische culturele capitulatie voor de islam dat Bat Ye’or verzet aantekent.

Een ding is duidelijk. Wanneer het bij zulke ongevraagde religieuze kniebuigingen voor de islam bleef, zou het allemaal (behalve voor christenen) niet zo ernstig zijn. Maar de Eurabië-ideologie strekt zich, zoals dit door Bat Ye’or samengestelde dossier laat zien, ook uit over allerlei sociale en economische kwesties. Het beïnvloedt de Europese politiek ten opzichte van Amerika en ten opzichte van Israël op een oneigenlijke manier, en is uiteraard ook van diepgaande invloed op de regelingen die er getroffen worden rond migratie uit de Arabisch-islamitische wereld naar Europa. Daar hebben politici wel alles mee te maken. Daar zijn politici wél verantwoordelijk voor. Lees en oordeel.

De visies, of eigenlijk nachtmerries, van Bat Ye’or zijn uiteraard niet onomstreden. Er zijn serieuze gezaghebbende waarnemers en commentatoren die het niet met haar eens zijn. Een van de welsprekendste tegenstemmen is de Amerikaanse commentator Ralph Peters, een weinig sentimentele militair. Hij is eigenlijk de volstrekt tegenovergestelde mening toegedaan. Europa wordt volgens hem niet bedreigd door Eurabië, maar de moslimse minderheden in Europa leven volgens hem in geleende tijd. Dit omdat de Europeanen naar het oordeel van Ralph Peters ‘tot genocide geneigde maniakken’ zijn, die met ‘verbijsterende hardheid’ zullen terugslaan wanneer ze zich inderdaad door hun moslimse immigranten bedreigd zullen gaan voelen.

Ralph Peters verwijt de Europeanen dat zij verwend en lui zijn, en niet bereid, of bij machte, om migranten te accepteren en te absorberen. Hij voorspelt dat er een moment zal komen dat Amerikaanse schepen ‘in Bremen, Bari en Brest’ de moslimse vluchtelingen uit Europa zullen moeten komen ophalen. Ook dat is geen toekomstperspectief dat vrolijk stemt. Maar geen enkele criticus van Bat Ye’or bestrijdt dat de stroom van feiten die zij heeft aangedragen in principe juist is. Er is uitsluitend meningsverschil mogelijk over de interpretatie van het belang van de gebeurtenissen, de memoranda en de verklaringen, en over het toekomstperspectief dat deze driftige diplomatieke Euro-Arabische bedrijvigheid oproept.

Tegenover geluiden als die van Ralph Peters staat brede bijval van waarnemers, journalisten en historici die recht van spreken hebben. Dr. Salim Mansur, een Canadees academicus met een islamitische achtergrond, noemt Bat Ye’or een moderne Cassandra, naar de mythologische prinses uit Troje die de gave had voorspellingen te doen die uitkwamen. Alleen, de goden hadden Cassandra er toe veroordeeld om niet geloofd te worden. De historicus Sir Martin Gilbert, vooral bekend van zijn Churchill-biografie, behoort tot de bewonderaars van Bat Ye’or, evenals de Italiaanse journaliste en schrijfster Oriana Fallaci. Maar hoe gezaghebbend voor- of tegenstanders ook zijn, oordeel zelf.

De vreemde naam ‘Bat Ye’or’ is uiteraard een pseudoniem. Het is opvallend dat geleerden die zelf uit het Midden-Oosten afkomstig zijn vaak onder een pseudoniem schrijven wanneer ze het hebben over zaken die de islam raken. Twee van de meest bekende ‘oosterlingen’ die kritisch over de islam schrijven, doen dat net als Bat Ye’or ook niet onder hun eigen naam: Ibn Warraq en Christoph Luxenberg.

Ook Bat Ye’or komt uit het Midden-Oosten. Ze is opgevoed in het cosmopolitische Franstalige milieu van het Cairo zoals dat tijdens en kort na de Tweede Wereldoorlog bestaan heeft, waar Armeniërs, Grieken, joden, Italianen, Libanezen, en verder iedereen die goed Frans sprak welkom was. Haar schrijversnaam is Hebreeuws: Bat betekent ‘dochter’, en Ye’or ‘Nijl’. Bat Ye’or is inderdaad een ‘dochter van de Nijl’, geboren en getogen op het eiland Zamalek, een eilandje in de Nijl, ooit een door de Britse machthebbers aangelegde groene buitenwijk van Cairo, ten westen van het centrum. In 1957 is ze als zo velen Egypte uitgezet.

In 1986 heeft Bat Ye’or vriend en vijand verrast met haar boek The Dhimmi: Jews and Christians under Islam. Het Arabische woord dhimmi is de aanduiding voor een christen of jood die het oppergezag van de islam erkend heeft. Tegen de toenmalige gangbare meningen in laat Bat Ye’or in dit boek zien dat de dhimmi’s het door de eeuwen heen onder het bestuur van de islamitische overheden beslist niet makkelijk hebben gehad. De invloed van dit boek is groot geweest. Voordien werden de meest idyllische voorstellingen van hoe harmonieus moslims, joden en christenen onder de islam geleefd zouden hebben, zo goed als kritiekloos geaccepteerd. Na de verschijning van dit boek zijn steeds meer geleerden gaan beseffen dat deze idyllische voorstelling van zaken propaganda was die als geschiedschrijving werd vermomd.

Sinds 1983 gebruikt Bat Ye’or het woord ‘dhimmitude’ als benaming voor de houding van verinnerlijkte onderwerping aan de islamitische superioriteit die van een dhimmi verwacht wordt, zie www.dhimmitude.org. Het woord is inmiddels grotendeels ingeburgerd, en gaf in de zomer van 2007 op Google ongeveer 650.000 treffers.

Bat Ye’or is niet alleen door haar jarenlange onderzoek maar ook door haar opvoeding in het Cairo van haar jeugdjaren uiteraard goed bekend geraakt met de formele en informele kanten van het leven als dhimmi. Een dhimmi laat zich maar al te gemakkelijk ‘culpabiliseren’, vooral wegens vermeend gebrek aan respect voor de islam en de moslims. Bat Ye’or waarschuwt nadrukkelijk voor de internalisering van de positie van dhimmi. Een jood of christen, of een ongelovige, die maar lang genoeg met de mond de superioriteit van de islam beleden heeft, gaat immers op de lange duur zichzelf als minderwaardig beschouwen.

De overstap naar de godsdienst die zichzelf als superieur beschouwt, gaat dan steeds meer voor de hand liggen want alleen die overstap lost het probleem van de eigen minderwaardigheid op. Zulke (psychologisch ongezonde) ‘minderwaardigheid’, of die nu is opgelegd of geïnternaliseerd, is in strijd met de gangbare opvattingen over mensenrechten. De discussie over dhimmitude hoort dan ook thuis bij de discussie over de universele rechten van de mens, en heeft op de keper beschouwd weinig met de islam en de moslims te maken. Wie zichzelf vernedert, doet dat zichzelf aan.

Dhimmitude is ook in Nederland een, helaas, reëel bestaand verschijnsel. Een burgemeester die na de moord op een islamcriticus thee gaat drinken in een moskee, gedraagt zich als een dhimmi. Een Nederlands bedrijf dat uit voorzorg de te koop aangeboden kleding, drank of spijs maar vast wil gaan aanpassen aan de eventuele islamitische eisen, heeft de facto voor een voortbestaan als dhimmi gekozen. Bat Ye’or kent als geen ander de gevoeligheden van dhimmitude, en ze weet als geen ander de culturele, psychologische, sociale en religieuze consequenties van dhimmitude te herkennen en aan het licht te brengen.

De term Eurabia had in de zomer van 2007 ongeveer 819.000 treffers op Google. Anders dan bij dhimmitude het geval is, heeft Bat Ye’or dit woord niet zelf bedacht. Wel heeft zij er de huidige inhoud aan gegeven. Oorspronkelijk was het de naam van een tijdschrift uit het midden van de jaren zeventig dat werd uitgegeven door het Europese Comité voor de coördinatie van vriendschapsverenigingen met de Arabische wereld, dus een organisatie ter coördinatie van verenigingen als de Nederlands-Arabische Kring. Ook is of was er in Rotterdam een vereniging van Marokkaans-Nederlandse studenten die Eurabia heette.

Het boek, of desnoods dossier, Eurabia van de hand van Bat Ye’or is een belangrijke bijdrage aan een belangrijke discussie. De materie is af en toe zo ingewikkeld en complex dat zelfs wie redelijk Frans of Engels leest, zich niet hoeft te generen om toch een Nederlandse vertaling van dit boek te raadplegen. Het is daarom goed dat van het ingewikkelde Eurabië-dossier nu een Nederlandse vertaling op de markt is. Bovendien is de strijdvaardigheid en de koersvastheid van Bat Ye’or een voorbeeld voor de zo veel meer tot capitulatie en compromis geneigde Nederlanders. Als het aan Bat Ye’or ligt, gaat het licht van de Verlichting niet uit, en blijft het lot van de dhimmi’s Nederland en Europa bespaard.


Hans Jansen
Arabist, Hoogleraar in Utrecht

---------------------------------------------------
http://www.volkskrantblog.nl/bericht/180993

Nu blijkbaar ook verkrijgbaar in Nederlandstalige versie?

http://www.nobelprijsvoordeliteratuur.n ... 9029079691
More diversity always means "less white people"
Diversity is a codeword for white genocide.
Gebruikersavatar
King George
Berichten: 24957
Lid geworden op: zo sep 11, 2011 1:22 pm

Re: EURABIA: Bat Ye'or.

Bericht door King George »

De resolutie van Straatsburg

Afbeelding

De Parlementaire Associatie voor de Europese en Arabische Samenwerking behelst meer dan 200 leden van Westerse Europese parlementen, van verschillende politieke stromingen.

Tijdens haar algemene vergadering in Straatsburg, op 7 en 8 juni 1975 heeft de Parlementaire Associatie unaniem de volgende resolutie aangenomen.


1) De definitieve resolutie van de politieke Commissie.

De algemene vergadering van de Parlementaire Associatie voor de Europese- Arabische samenwerking roepen Europese Overheden op om onmiddellijk initiatieven te nemen die helpen de terugtrekking te bewerkstelligen van Israel uit alle in 1967 bezette gebieden.

Een dergelijke terugtrekking wordt geïmpliceerd door de resolutie 242 en wordt vereist door resolutie 338 van de Veiligheidsraad van de VN, en door het handvest van de VN met de beginselen van het Internationaal recht, die categorisch verbiedt de overnamen van grondgebied door geweld.

De Associatie benadrukt dat er geen rechtvaardige en duurzame vredesregeling kan zijn zonder de erkenning van de nationale rechten van het Palestijnse volk. De Internationale Gemeenschap heeft dit al bijna unaniem geaccepteerd, hetgeen Israël ook moet gaan accepteren.

De gehele Arabische wereld heeft ermee ingestemd dat de P.L.O de enige vertegenwoordiger is van het Palestijnse volk. Dit besluit is door een overweldigende meerderheid van landen vertegenwoordig in de VN onderschreven.

De Parlementaire Associatie dringt bij de Europese regeringen aan om dit fundamentele punt mee te nemen in de initiatieven, die ze nu moeten nemen.

Ten eerste zou men Israel moeten oproepen om onmiddellijk te stoppen met de onteigening en in beslagneming van Arabisch grondgebied in Israël en de bezette gebieden.

In het bijzonder moet Israël het proces van "Judaìsering" van Jeruzalem stoppen, hetgeen ze illegaal hebben geannexeerd en de oprichting van Joodse nederzettingen in bezetten gebieden.

Ten tweede moeten Europese regeringen proberen om alle belanghebbende partijen, Israel en de P.L.O inbegrepen aan de vergadertafel te krijgen, zo mogelijk in de context van de Conferentie van Genève

Europa zelf, hetzij door de lidstaten of de EEG zijn zouden een een waardevolle rol kunnen spelen bij een dergelijke conferentie indien daartoe opgeroepen. Het zou redelijk zijn om van alle betrokkenen te verwachten niet hun toevlucht te nemen tot militaire acties van welke aard dan ook, tijdens de duur van de onderhandelingen.

Ten derde zou aandrang uitgeoefend moeten worden op Israël en de P.L.O om in te stemmen om de latente discussie over de ultieme oplossing te laten rusten en zich te concentreren op de dringende praktische taak om een manier van leven te vinden, wat inhoudt een acceptatie door Israel van de rechten van het Palestijnse volk en het bestaan van een Palestijnse staat op de West Bank en in Gaza, als de Palestijnen beslissen dit te realiseren. Omgekeerd de aanvaarding van het bestaansrecht van Israel binnen de grenzen van 1967.

Ten slotte, zouden de Europese regeringen aan moeten dringen bij alle betrokkenen om het cruciale belang een effectieve vredebewarende - "beweging" op gang te houden en zij zouden moeten instemmen om in dergelijke regelingen een actieve rol te spelen.

De Parlementaire Associatie erkent het probleem dat is ontstaan door het feit dat sommige media en uitgeverijen zich vertragend opstellen in de verspreiding van feiten over de Arabische wereld weergeeft en neemt zich voor zijn invloed te gebruiken om dit probleem op te lossen.

De Parlementaire Associatie erkent de behulpzame bijdragen voor een beter begrip van de Arabische zaak en de groeiende sympathie ervoor in West Europa als gevolg van liberaliseringsmaatregelen genomen in verschillende Arabische landen en de verbeterde toegang tot de Arabische landen voor nieuwsmedia, zakenlieden en andere bezoekers uit Europa.

De Associatie roept de Europese regeringen op om de wettelijke regelgeving met betrekking tot de vrijheid van reizen, en de bescherming van de fundamentele rechten van arbeidsmigranten in Europa te verbeteren, zodat ze gelijk zijn aan de rechten van de burgers van de betrokken landen.

De Associatie is van mening dat de politieke oplossing van het Israëlisch-Arabisch conflict een absolute noodzaak is om een echte Europese-Arabische samenwerking op te richten. Niettemin beschouwt de Associatie dat het politieke aspect van samenwerking niet beperkt is tot enkel dit punt en heeft bijvoorbeeld in gedachten het vrije verkeer van ideeën en mensen in de wereld als een factor voor het behoud van vrede, voor de ondersteuning van de vrijheid en in het bijzonder voor de harmonieuze ontwikkeling van samenwerking tussen West-Europa en de Arabische naties.

De Associatie gelooft dat vooruitzichten voor lange-termijn samenwerking van de Europese-Arabische samenwerking op alle gebied nooit zo gunstig is geweest. maar dat ze afhankelijk is van een vredesregeling op basis van gerechtigheid in het Midden-Oosten.


2) De definitieve resolutie van de Culturele Commissie.

De Algemene Vergadering van de Parlementaire Associatie voor Europese-Arabische samenwerking, bijeen in Straatsburg op 7 Juni 1975,

In beschouwing genomen hebbend de culturele resoluties, aangenomen in de voorbereidende conferentie voor de Europese-Arabische parlementaire samenwerking, gehouden in Damascus van 12 tot 17 November 1974, herbevestigd in de huidige resolutie.

Overtuigd dat significante resultaten mogelijk zijn op cultureel gebied van Europees-Arabische dialoog,

Erkenning van de historische bijdragen van de Arabische cultuur aan de Europese ontwikkeling.

Het benadrukken van de bijdrage welke de Arabische cultuur nog kan geven aan Europese landen in het bijzonder op het gebied van menselijke waarden.

Het is te betreuren dat de culturele relaties tussen de Europese en Arabische landen nog niet frequent zijn en beperkt in omvang.

Betreurend is de relatieve verwaarlozing van het onderwijzen van de Arabische cultuur en de Arabische taal in Europa en men hoopt op ontwikkelingen.

Gehoopt wordt dat Europese Regeringen de Arabische landen zullen helpen de mogelijkheden te creëren voor de deelname van geimmigreerde arbeiders en hun families in de Arabische cultuur en religieuze leven.

Gevraagd wordt of de Europese pers een gevoel van verantwoordelijkheid wil tonen opdat zij de publieke opinie objectief en vollediger wil informeren over de problemen van de Arabische wereld.

Erkenning van de belangrijke rol welke Vriendschapsgroepen en Toerisme kunnen bijdragen aan een verbetering van wederzijds begrip.

Gevraagd wordt of de regeringen van de Negen de culturele aspecten van de Europese-Arabische dialoog in een constructieve geest benaderen en een hogere prioriteit geven aan de popularisering van de Arabische cultuur in Europa.

Roept Arabische regeringen op tot de erkenning van de politieke effecten van actieve samenwerking met Europa.

Nodigt nationale groepen van de associatie uit om de inspanningen te verhogen , die nodig zijn in elk land, om de oorgestelde doelstellingen in Damascus en vandaag in Straatsburg zijn gemaakt naar voren te brengen en vragen hen de bereikte resultaten door te geven aan het Secretariaat.

In ogenschouw nemende de schadelijke effecten van de politieke situatie op de Palestijnse ontwikkeling.

Veroordeelt – tegelijk erkennend het bestaansrecht van Israël - , het Zionistische doel om de Arabische cultuur te vervangen door de Joodse cultuur in de Palestijnse gebieden, teneinde de Palestijnen hun nationale identiteit te ontnemen.

Inachtnemende de opgravingen die gedaan zijn in de heilige plaatsen van de Islam in het bezette Jeruzalem, heeft Israel een internationaal recht geschonden, ondanks waarschuwingen van UNESCO.

In ogenschouw nemende dat deze opgravingen onvermijdelijke vernietiging heeft veroorzaakt aan het bewijs van Arabische cultuur en geschiedenis.

betreurt, dat UNESCO’s besluit om Israel niet toe te laten tot de Europese Regionale Groep, soms is uitgevoerd met een groot gebrek aan objectiviteit.


3) Definitieve resolutie van de economische Commissie.


De Algemene Vergadering van de Parlementaire Associatie voor Europese-Arabische samenwerking, herbevestigt het nut en de noodzaak van een hechte economische samenwerking tussen Europa en de Arabische Wereld. in het belang van hun burgers.

De vergadering spreekt zijn verontrusting uit over de trage voortgang met de Europese-Arabische dialoog en is bezorgd over gebeurtenissen die berusten op politieke motieven die in de laatste maanden Europese en Arabische samenwerking hebben belast, zoals de instelling van een Internationaal Energie Agentschap en de ondertekening van een overeenkomst tussen de EEG en Israël, alvorens de onderhandelingen klaar waren tussen de EEG en de Arabische landen. In dit verband moet er op aangedrongen worden dat economische samenwerking tussen de EEG en Israel niet van toepassing is op de bezette gebieden.

De Vergadering stelt vast dat er geen conflict is tussen de belangen van Europa en de Arabische landen, mits het koophandelskarakter wordt verlaten en daadwerkelijk economisch partnerschap tot stand gebracht kan worden.

Dit is het perspectief waarbinnen het probleem van het recyclen van de oliedollars het best kan worden opgelost. De oliedollars moeten bovenal gebruikt worden voor de behoeften van de Arabische ontwikkeling.

De Vergadering vraagt aandacht voor de rol en status van multinationale ondernemingen en het mogelijke gevaar van bepaalde van hun activiteiten. Het spreekt de hoop uit, dat er stappen genomen worden om deze gevaren te voorkomen.

De Vereniging bekrachtigt het recht van iedere natiestaat om over eigen nationale middelen te beschikken en het recht van nationalisatie inbegrepen.

De Vereniging benadrukt haar wil alles te zullen doen wat in haar macht ligt om de Europese-Arabische samenwerking te promoten op nationaal niveau, binnen de EEG en via internationale organisaties.

© De Patriotten – 2015-04-23



Associatie = verbinding/ samenwerking en vereniging

The Assembly = commentaar/documentatie doeleinde en vergaderen.

Parlementair = regering/ volksvertegenwoordiger ( landelijk, Europees).



http://depatriotten.weebly.com/archief-artikelen.html
Het morele gelijk ligt bij het volk




Citaten van Mustafa Kemal Atatürk over de Islam
Plaats reactie