Islam is angst

[sjun]

Islam is angst
Bob Smith

Islam is angst – deel 1: Geweld en angst
20 November 2011, E.J. Bron op Artikel 7

De theorie, die ik hier voorstel, ontwikkelde zich bij mij nadat ik ongeveer 50 boeken en duizenden artikelen over de islam had gelezen. Ik kon het maar niet begrijpen waarom iemand in de verhalen van de islam zou kunnen geloven. Ik recapituleerde de verhalen van de moslims, die het is gelukt de islam te verlaten. Zij zeiden allemaal hetzelfde – ze waren bang voor andere moslims.

Toen opeens begreep ik het: De islam is een gigantisch systeem, dat in de letterlijke zin van het woord door angst, geweld en een vorm van hersenspoeling een vijfde deel van de mensheid controleert. De kringloop van angst en geweld die ik beschrijf, is de lijm – de zwaartekracht – het net dat alles bijeenhoudt. En ongelukkig genoeg reproduceert deze kringloop ook zichzelf.
Ik denk dat het fantoomleger van de “kringloop van de angst”, die ik in mijn artikel beschrijf, het epicentrum van het wereldwijde islamitische probleem is. Ik denk ook, dat dit “fantoomleger van de kringloop van de angst” voldoet aan de eisen van de “ken je vijand” van de Sun Tzu-doctrine. Helaas wordt dit onzichtbare fantoomleger of door het leger verkeerd begrepen of om redenen van political correctness ontkend.

Ieder niet-islamitisch leger binnen een islamitische populatie moet zich bewust zijn van het gevaar dat de hele bevolking vormt. Alle niet-islamitische veroveraars werden uiteindelijk uit de islamitische landen verdreven. Het systeem islam zal zelf genoeg Jihadisten genereren om dit werk op te knappen. De Amerikaanse betrokkenheid in Afghanistan en Irak ondergaat hetzelfde lot. Er zal niets veranderen binnen de islam, totdat het “ken je vijand” van Sun Tzu wordt toegepast. Zou jij met een T-shirt rondlopen waarop een Mohammed-karikatuur staat gedrukt? In Montana misschien. Maar probeer dit niet in Mekka. Waarom? Omdat de islam aan een klein deel van zijn aller-vroomste gelovigen bijbrengt dat doden oké zou zijn. En aan islamitische moordenaars wordt geleerd om iedereen te doden, die Allah en/of Mohammed beledigt. In Montana maak je een goede kans niet gezien te worden door een islamitische moordenaar. In Mekka zou je echter geen vijf minuten overleven. Een van de islamitische moordenaars zou uit het niets opduiken en je vermoorden. Zo simpel is dat. Geloof je me niet? Vraag maar aan iedere willekeurige moslim!

Dit artikel gaat over de islamitische moordenaars en de angst die zij opwekken.
De islamitische samenleving zit in een zichzelf reproducerende, eindeloze kringloop van geweld en angst gevangen, die wordt aangedreven door de meest overtuigde gelovigen. Deze kringloop functioneert als volgt:

Het geweld

De meest overtuigde gelovigen van iedere generatie vormen bij een klein percentage van de meest overtuigde gelovigen van de volgende generatie de zekerheid, dat het oké zou zijn om geweld te plegen in naam van de islam. Dit wordt een eindeloze kringloop, want deze overtuigde gelovigen worden ook geïnstrueerd om iedereen te doden, die de leer van het geweld wil verzachten of beëindigen.

De angst

Omdat (1) deze potentiële moordenaars overal binnen de islam opgeleid en gelijkmatig over de oemma, de islamitische meerderheidsbevolking, verdeeld worden en (20 niet gemakkelijk te identificeren zijn, betekent dit, dat overal iedere overtuigde gelovige de volgende moordenaar kan zijn. Iedere moslim is zich bewust van dit potentiële gevaar door deze overtuigde gelovigen (angst). Als resultaat lijden alle moslims onder dezelfde angst voor deze meest overtuigde gelovigen, die het systeem aandrijven.

Het geweld en de angst, die door deze overtuigde gelovigen wordt opgewekt, heeft ingrijpende effecten op de islam. Ze zijn de kern van datgene, wat de islam werd. De kringloop van geweld en angst is verantwoordelijk voor al die afwijkingen van islamitische samenlevingen.

• Daarom zijn moslims zo vroom (angst voor een negatieve reactie van de meest overtuigde moslims)
• Daarom verlaten moslims de islam niet en integreren ze zich niet als ze emigreren (de moordenaars zijn opgeleid om iedereen te doden, die het geloof verlaat).
• Daarom verzetten gematigde moslims zich niet (de moordenaars zijn opgeleid om iedereen te doden, die het geloof betwijfelt).
• Daarom zijn moslims van Marokko tot de Filippijnen woedend over een paar cartoons of een commentaar van de paus (de moordenaars zijn woedend en anderen doen mee om vroom te lijken).

Deze kringloop van geweld en angst laat diepe psychische littekens achter in de islamitische samenleving en is er verantwoordelijk voor wat de islam is. Deze kringloop van geweld en angst te begrijpen, is de ultimatieve sleutel tot het begrijpen van de islam. Geen enkele inspanning om om te gaan met het islamitische geweld zal ooit succesvol zijn als niet deze kringloop van geweld en angst ter sprake komt.

Om deze kringloop van geweld en angst van de islamitische moordenaars en hun cyclische aard aan te spreken is om verschillende redenen moeilijk. Ten eerste – het systeem van angst en geweld is massief. Ook al is het overal te zien, de omvang en de uniciteit maken het moeilijk het te herkennen. Bovendien ontkennen de meeste moslims (en niet islamitische islamapologeten) het bestaan van deze moordenaars. En ook is het moeilijk om deze onafhankelijke moordenaars in verband te brengen met een cyclisch systeem, omdat ze gelijkmatig over de islamitische gemeenschappen zijn verdeeld en normaalgesproken onzichtbaar blijven tot zijn hun gewelddaden plegen. En tenslotte is het uitgangspunt moeilijk te herkennen, omdat het systeem cyclisch is.

Dus laten we beginnen met het bekijken van de angst, die deze moordenaars creëren.

Islamitische angst

Als je weet waarnaar je zoekt, is de islamitische angst gemakkelijk te begrijpen en te voelen. Laten we eens naar de islamitische angstscenario´s kijken. Het eerste is het hierboven omschreven geval van het T-shirt met een Mohammed-cartoon. Het tweede, de moord op Theo van Gogh in Amsterdam en de latere publicatie van de Mohammed-karikaturen.

Het Mohammed-cartoon T-shirt scenario


• Het is gemakkelijk te begrijpen dat een mens, die in Montana woont, heel comfortabel een T-shirt met een Mohammed-cartoon kan dragen. Er zijn, als ze er überhaupt zijn, weinig moslims in Montana. De mogelijkheid om door een van deze moordenaars gezien te worden is gering. Als resultaat zouden de meeste mensen dus niet geïntimideerd worden.
  De angstfactor in Montana – laag

• Maar in Dearborn, Michigan, is de situatie anders. Dearborn heeft een tamelijk grote islamitische populatie. Om een T-shirt met een Mohammed-karikatuur in Dearborn in Michigan te dragen zou riskant kunnen zijn. Ergens in de islamitische gemeenschap zou een overtuigde gelovige hieraan aanstoot kunnen nemen. En dit zou tot geweld kunnen leiden. Als resultaat zouden enkele mensen dus geïntimideerd kunnen worden.
  Islamitische angstfactor in Dearborn – gemiddeld
• 
Nu verplaatsen we hetzelfde Mohammed T-shirt scenario naar een nog grotere islamitische populatie – laten we zeggen de islamitische sectie van Londen. De islamitische sectie van Londen bezit een populatie van meer dan een miljoen. Men kan er zeker van zijn dat zich ergens in deze gemeenschap een aantal moordenaars ophoudt. Laten we denken aan de aanslagen in de metro in 2005, die aan meer dan vijftig mensen het leven kostten, en de mislukte bomaanslagen. Dan is het gemakkelijk om je een diep overtuigde moslim voor te stellen, die aanstoot neemt. Als resultaat zouden veel mensen geïntimideerd kunnen zijn.
  Islamitische angstfactor in Londen – hoog

• Laten we ons tot slot de graad van angst voorstellen, die we in een islamitische samenleving van bijna 100% zouden hebben. Laten we ons eens voorstellen het Mohammed T-shirt in Mekka, Cairo of Teheran te dragen. De angst zou enorm zijn. Het simpele feit is, zoals ik hierboven noemde, dat men geen vijf minuten zou overleven. Een van de islamitische moordenaars zou uit het niets komen en je doden. Als resultaat zouden de meeste verstandige mensen geïntimideerd zijn.
  Angstfactor in Mekka, Cairo of Teheran – buitengewoon hoog.

Twee zijdelingse opmerkingen:

1. In een islamitische meerderheidsbevolking zoals in Mekka, Cairo of Teheran zou de moordenaar er hoogstwaarschijnlijk als vrij man mee wegkomen. Voor deze daad zou hij niet strafrechtelijk vervolgd worden. In zijn locale moskee zou hij voor zijn verdediging van de islam met respect behandeld worden.
2. Als moslim in Mekka zou je zonder meer worden vermoord – niet-moslims mogen niet in Mekka komen.
   Ik heb het T-shirt-scenario vanwege twee simpele redenen gekozen. Ten eerste: het is reëel (ik daag iedereen uit om het tegendeel te bewijzen met de volgende ongecompliceerde methode. Trek een T-shirt met een Mohammed-cartoon aan op een beroemd plein in Teheran. Maak een kort filmpje en zet dit op YouTube). Ten tweede: het is gemakkelijk te begrijpen. Montana – bijna geen moslims – geen islamitische angst. Mekka, Cairo en Teheran – bijna alleen maar moslims – buitengewoon hoge islamitische angstfactor.

Als je naar het Mohammed T-shirt-scenario kijkt, wordt het behoorlijk duidelijk – des te groter het percentage moslims in de aangenomen situatie, des te hoger de islamitische angstfactor.
Het belangrijkste element dat we niet zouden moeten vergeten rondom het Mohammed-cartoon T-shirt debat is het volgende: Wat is het precies wat zorgt voor deze angst? Dat is het antwoord. Er bestaat een reële angst, dat diep overtuigde islamitische gelovigen uit het niets opduiken en je zouden kunnen vermoorden (dat is een belangrijk detail. Laten we dit goed onthouden).

De moord op Theo van Gogh en de Mohammed-karikaturen

Laten we nu een blik werpen op de moord op Theo van Gogh in Amsterdam en de latere publicatie van de Mohammed-karikaturen. Theo van Gogh had een kritische film over de behandeling van vrouwen in de islam gemaakt. Van Gogh werd door een islamitische moordenaar genaamd Mohammed Bouyeri vermoord. Volgens gepubliceerde berichten over het proces, zei meneer Bouyeri voor de rechtbank dat Theo van Gogh de islam beledigd zou hebben. “Wat mij ertoe aandreef om te doen wat ik deed, was alleen maar mijn geloof”, zei Bouyeri, “ik werd gemotiveerd door de wet, die me beveelt iedereen te onthoofden, die Allah en zijn profeet beledigt.”

Meneer Bouyeri had inderdaad twee dingen gedaan. Eerst had hij Theo van Gogh vermoord. Maar nog belangrijker was het, dat hij meegeholpen had om diezelfde islamitische angstfactor (de angst, dat een of andere islamitische moordenaar uit het niets zou kunnen komen en je zou kunnen vermoorden in die delen van Europa te verbreiden, waarin nu veel moslims (ook al vormen zij een minderheid van 10%) leven.

De islamitische angst, die de moordenaar van Theo van Gogh verbreidde, was een deel van de motivering van waaruit de publicist van de Deense krant “Jyllands Posten”, Fleming Rose, de Mohammed-karikaturen publiceerde. In een artikel in de “Washington Post” van 19 februari 2006 zei Fleming Rose, dat hij “de karikaturen als een antwoord op meerdere voorvallen van zelfcensuur in Europa in opdracht gaf, die door de zich verbreidende angst en gevoelens van intimidatie bij de behandeling van met de islam verband houdende thema´s werden veroorzaakt… Ons doel was gewoon de zelf opgelegde beperkingen van uitlatingen, die steeds erger leken te worden, af te wijzen.”
Fleming Rose beschrijft een vorm van de islamitische angstfactor (de angst, dat een diep overtuigde islamitische gelovige uit het niets zou komen en je vermoorden). Net zoals waar ik hierboven op attendeerde met het T-shirt-scenario.

Bron: http://europenews.dk/de/node/49661
Auteur: Bob Smith
Bron oorspronkelijk artikel:
http://gatesofvienna.blogspot.com/2011/ ... art-i.html
Vertaald uit het Duits door:
E.J. Bron (http://www.ejbron.wordpress.com)

[sjun]

Islam is angst – deel 2: De moordenaars
11 December 2011, E.J. Bron op Artikel 7

Islamitische angst in cijfers
Laten we nu eens kijken naar de realiteit van de Europese, islamitische angst, zoals deze door Fleming Rose wordt omschreven, en zien of dit ons kan helpen om de angst in een bijna 100% islamitische samenleving te begrijpen. Houd in uw achterhoofd, dat moslims in Europa minder dan 10% van de bevolking uitmaken. Maar ook als moslims maar zo´n klein deel van de totale bevolking uitmaken, dan had de mogelijke aanwezigheid van islamitische moordenaars, volgens Fleming Rose, het effect om de “zelfgekozen grenzen van de vrijheid van meningsuiting” te creëren, die “steeds strakker werden aangetrokken”.

Laten we deze realiteit in de gaten houden. West-Europeanen, die ermee opgroeiden in de vrijheid van meningsuiting te geloven, die in hun eigen vrije en open samenlevingen leven, zijn bang om zich kritisch uit te laten over de islam, terwijl de moslims een aandeel van onder de 10% van de West-Europese bevolking uitmaken. Laten we ons eens voorstellen hoe het moet zijn in een islamitische samenleving, waarin praktisch 100% van de bevolking islamitisch is. De angstfactor moet minstens tienmaal groter zijn.


Stelt u zich eens een islamitische samenleving voor van bijna 100%, een islamitische samenleving, waarin religieuze moordenaars, zoals Mohammed Bouyeri, letterlijk overal rondtrekken. De vrijheid van meningsuiting en het kritische debat van de islam zijn in islamitische samenlevingen feitelijk beëindigd.

• Beëindigd door de duistere macht van de islamitische angst.
• Beëindigd door de angst voor de onzichtbare religieuze moordenaars.

Dit onvermogen binnen de islamitische samenleving om kritisch over de islam te spreken, is een van de belangrijkste redenen dat de islam in zijn eindeloze kringloop vastzit. Moslims kunnen het geweld, waardoor ze omgeven zijn, duidelijk zien. Maar ze weten maar al te goed, dat ieder kritisch debat daarover de aandacht van moordenaars zoals Mohammed Bouyeri op zich zouden kunnen vestigen. Uiteindelijk leven moslims in een systeem van de angst, dat hen stil houdt. In een systeem, waarover ze geen controle hebben. Nu, nu we een begin van een vermoeden hebben wat de islamitische angst betekent, gaan we verder en kijken we wie deze islamitische moordenaars zijn.

Wie zijn de moordenaars?
Voordat we met onze beschouwingen over de islamitische moordenaars beginnen, moeten we kijken naar een kenmerk, dat alle religies gemeenschappelijk hebben. Gelovigen bestaan in alle stadia van het geloof. Velen zijn slechts marginaal gelovig, anderen tamelijk gelovig. Laten we, als hulpmiddel bij deze beschouwing, een horizontale lijn, genaamd “geloofsindex” schaal aanleggen. Daarop kunnen we de gelovigen indelen van het minst gelovig tot uiterst gelovig.
Dat ziet er zo uit:
—————————–geloofsindex——————————–
Minst gelovig——————————————-meest gelovig
1——-2——-3——-4——-5——-6——-7——-8——-9——-10

Aan de linkerkant komen de minst vrome gelovigen. Enkelen daarvan zijn zo weinig gelovig, dat men ze als seculier kan beschouwen. Aan de rechterkant bevinden zich de vroomste gelovigen. We geven de “geloofsindex” nummers van 1 t/m 10. De 1 betekent de minst gelovigen en de 10 betekent de vroomsten.

Islamitische moordenaars komen uit de rijen van de vroomste islamgelovigen. Op de schaal van de “geloofsindex” liggen deze gelovigen ergens in het gebied 9,75 tot 10. Deze gelovigen zouden onder de juiste combinatie van feiten en omstandigheden bereid zijn om in naam van het geloof geweld te plegen. Deze aller vroomste gelovigen werden er religieus voor opgeleid om te geloven in de talrijke oproepen tot geweld, die de islamitische leer bevat. De koran, de Hadith en de soenna, de fundamentele basis van de islam, bevatten allemaal talrijke oproepen tot geweld. Bovendien ondersteunen islamitische geleerden, de infrastructuur van de moellahs, fatwa´s en sociale normen het geweld in naam van de islam. De vroomste gelovigen accepteren het als de waarheid, dat zij de door Allah geschonken autoriteit hebben om geweld te gebruiken ten voordele van de islam.

In reële cijfers vormen hoogstwaarschijnlijk 0,1% tot 10% van de totale bevolking, die bereid zijn om geweld uit te oefenen in naam van de islam. Dat varieert dus tussen 1 op de 1000 en 1 op de 10. De islamitische bevolking bedraagt op dit moment 1,3 miljard mensen. Dat betekent, dat het aantal islamitische moordenaars varieert tussen 1,3 miljoen en 130 miljoen – het gevaar is moeilijk in te schatten.

Deze grote afwijking in het aantal potentiële moordenaars binnen de totale bevolking wordt veroorzaakt door vele factoren. Ten eerste “onderschrijft” de meerderheid van de moordenaars nooit reëel om deel uit te maken van een islamitische strijdmacht, dus is het onmogelijk om erachter te komen hoeveel van hen er werkelijk bestaan. Bovendien handelen de meesten van hen vanuit een diepe religieuze overtuiging, die van dag tot dag kan veranderen. Ook kent de structuur van de islam geen centrale autoriteit, dus kan op iedere willekeurige dag iedere vrome moslim onafhankelijk besluiten zijn religieuze lot te vervullen. Bovendien kunnen voor de islam belangrijke vragen (zoals de verdediging van de islam bij bedreigingen – zoals in Irak) een groter percentage vrome gelovigen ertoe bewegen hun religieuze plichten na te komen. Om de zaak nog erger te maken, bestaat er, ook al is het aantal aller vroomste moslims – dus zij, die bereid zijn om voor de islam geweld te gebruiken – beperkt, een tweede groep, die de werking van deze moordenaars versterkt en uitbreidt. Dat zijn de sympathisanten en ondersteuners van het religieuze geweld.

Deze sympathisanten en ondersteuners ( 8 tot 9,5 op de “geloofsindex” schaal) handelen in de realiteit als ogen en oren van de moordenaars. Ook al zouden de sympathisanten niet van plan zijn om geweld te gebruiken, dan zijn ze toch bereid dit te ondersteunen. Ze zijn ook bereid om te praten over datgene wat ze zien. Als de sympathisanten en de aller vroomste moslims in de moskee samenkomen, of in andere maatschappelijke situaties, doen ze aan small talk en conversaties, die de moordenaars nieuwe informatie leveren.

In cijfers maakt de combinatie van de sympathisanten en de aller vroomsten hoogstwaarschijnlijk ongeveer 20% van de islamitische totale bevolking uit. Dat betekent, dat ongeveer 1 op de 5 personen een moordenaar of een sympathisant is. Omdat hun identiteit doorzichtig of onbekend is, draagt de aanwezigheid van de sympathisanten bij aan de hierboven omschreven angstfactor. (Stelt u zich eens voor binnen dit scenario een moslim te zijn. Iedere keer als u met vijf vrienden of meer bij elkaar komt, kunt u statistisch gezien met een van deze vrome moordenaars of sympathisanten samenzijn. Zou u bereid zijn om openlijk over religieuze zaken te praten, tenzij u echt “zeker” zou zijn van uw vrienden?)

Vanwege het islamitische principe van de Taqiyya (misleiding om de islam te bevorderen) ontkennen de meeste moslims het bestaan van deze “groep” moordenaars. Bovendien zouden de moordenaars iedereen vermoorden die de aandacht op hen vestigen of bekritiseren zou. Niet moslims nemen deze moordenaars normaalgesproken vanuit een combinatie van onwetendheid en politieke correctheid niet waar. Bovendien verwart de sluier van legitimiteit, die de islam als religie bezit, het thema.

Deze moordenaars kunnen onafhankelijke, ongeorganiseerde individuen zijn zoals Mohammed Bouyeri, de moordenaar van Theo van Gogh in Amsterdam. Deze onafhankelijke moordenaars handelen als zelfbenoemde “vrije agenten”. Onder de islamitische wetgeving zijn ze zelfstandig gemachtigd om de islamitische wet van de sharia te volstrekken. Vanwege hun status van “vrije vertegenwoordiger”, hun vermogen om tot de daad onopgemerkt te blijven, hun gelijkmatige verdeling in de islamitische samenleving en hun aantal, zijn deze “zelfstandige” islamitische moordenaars voor een enorm groot deel verantwoordelijk voor de angst binnen de islamitische samenleving. Als deze “zelfstandige” moordenaars hun werk in de niet-islamitische wereld uitvoeren, worden hun daden normaalgesproken als criminele handelingen beschouwd, zonder relatie tot de islamitische oproepen tot geweld.


De moordenaars van de islam kunnen ook in groepen van iedere willekeurige grootte en ieder type georganiseerd zijn – van cellen bestaande uit twee man tot grote organisaties zoals Al Qaida, de Islamitische Jihad, Hamas, Hezbollah of andere terreurorganisaties. De groepen werken onafhankelijk of in samenwerking met andere groepen of individuen. Hun acties hebben geen centrale autoriteit nodig, maar kunnen gecoördineerd zijn met andere groepen. De grootte en de reikwijdte worden alleen begrensd door het organisatorische vermogen van de groep en de deelnemende individuen. Iedereen en al deze groepen kunnen helpen of hulp krijgen van andere groepen. Islamitische regeringen geven routinematig verdekte ondersteuning aan veel van deze groepen, terwijl tegelijkertijd wordt beweerd, dat het “niet-regerings-spelers” zouden zijn.

Terwijl de meeste islamitische moordenaars helemaal aan de rechterkant van de “geloofsindex” schaal staan, vallen enkele van de minder vrome gelovigen ten prooi aan een fenomeen, dat “plotselinge Jihad syndroom” wordt genoemd. Dat betekent, dat onder een bepaalde samenloop van omstandigheden zij ertoe gebracht kunnen worden om geweld te gebruiken. De moordenaars van de islam kunnen anoniem handelen. Net zoals de moordenaars, die bommen op openbare plaatsen achterlaten of de motorrijders, die granaten in een mensenmenigte gooien. Andere moordenaars komen trots naar voren en verrichten hun werk in het openbaar, zoals Mohammed Bouyeri, de moordenaar van Theo van Gogh. Enkele islamitische moordenaars zijn vaak heel eenvoudig te herkennen. Ze kunnen zo in het nieuws gevonden worden. De 19 mannen van 11 september waren islamitische moordenaars. De eindeloze stroom Irakese en Afghaanse zelfmoorddaders zijn islamitische moordenaars.

De mannen, die in Londen het verkeerssysteem bombardeerden, waren islamitische moordenaars. De moordenaars in Belson maakten deel uit van deze groep.

• In Thailand onthoofden islamitische moordenaars schoolmeisjes en schieten ze landarbeiders neer.
• Op de Filippijnen bombarderen ze markten en veerboten.
• In Spanje bombardeerden ze het transportsysteem.
• In Jordanië bombarderen ze bruiloftspartijen en schieten ze professoren neer.
• In Egypte schoten ze toeristen bij de piramides dood en bombardeerden ze hotels. Zij waren ook diegenen, die president Anwar al-Sadat vermoordden.
• In India hebben de islamitische moordenaars meerdere keren toegeslagen en ze maken het leven in Kasjmier ondraaglijk.
• In Afrika waren het islamitische moordenaars, die er aan werkten de bommen aan de Amerikaanse ambassade tot ontploffing te brengen.
• In Soedan zijn ze verantwoordelijk voor de moordpartijen in Darfur.
• In Libanon en Gaza vuren ze raketten op Israël af.
• In Argentinië bombarderen ze de Israëlische ambassade.
• In West-Europa werken de moordenaars in de islamitische getto´s en zorgen ervoor dat de moslims hun geloof niet verlaten.
• In Frankrijk bombarderen ze de metro en hielpen ze in 2006 mee om de onlusten aan te wakkeren.

Zelfs in de VS doen de islamitische moordenaars hun werk.

• Nidal Malik Hasan vermoordde 13 mensen en verwondde 30 anderen in Fort Hood
• John Allen Muhamad schoot rondom Washington DC toen mensen dood.
• In Salt Lake City vermoordde Suleiman Talovic vijf mensen in een warenhuis.
• In Seattle vermoordde Naveed Afzal Haq een mens en verwondde er vier.
• Op de universiteit van North Carolina in Chapel Hill reed een zojuist afgestudeerde student, Mohammed Reza Taheria-Azar, met zjin SUV op een groep studenten in.
• In New Jersey maakten zes moordenaars plannen voor een aanval op Fort Dix

Opmerkelijk is, dat de gepubliceerde opinie ons wil doen laten geloven, dat deze misdaden allemaal onsamenhangende, op zichzelf staande criminele daden zouden zijn. De waarheid is de volgende: deze misdaden maken allemaal onderdeel uit van datgene wat we van het cyclische systeem van het geweld van de islam kunnen verwachten. Op iedere plaats ter wereld waar moslims zijn te vinden, vinden we ook islamitische moordenaars. Omdat deze moordenaars relatief gelijkmatig binnen de islamitische samenleving zijn verdeeld, betekent dit des te meer moslims des te meer moordenaars.

Het soort werk van deze moordenaars hangt af van het percentage moslims in de samenleving waarin ze werken. Binnen de islamitische samenleving is het hun belangrijkste taak om de islam in leven te houden. Dit doen ze door iedereen te doden die:

1. Allah beledigt
2. Mohammed beledigt
3. de islam betwijfelt of probeert deze te veranderen, of
4. probeert de islam te verlaten

Daarom komen moslims zo vroom over, verlaten ze hun geloof niet en spreken gematigde moslims niet openlijk. Bovendien is het in islamitische samenlevingen hun taak om de naleving van de sharia te verbeteren en de islamitische wet van de sharia uit te voeren. In Afghanistan blazen de moordenaars meisjesscholen op om het ideaal van de ware islamitische staat af te dwingen. In Egypte vermoordden ze Anwar al-Sadat, want hij had met de poging om vrede met Israël te sluiten de islamitische wet overtreden.

Op plaatsen, waar de islamitische samenleving in contact komt met de niet-islamitische samenleving, zoals nu in West-Europa, is het hun allerbelangrijkste taak om te garanderen niet assimileren in de samenleving van hun gastland (dus opnieuw: het overleven van de islam garanderen). Hun andere taken bestaan uit het terroriseren van niet-moslims om ze te bekeren of ze de islamitische wet van de sharia te laten accepteren. Dit terroriseren kan een vorm van crimineel gedrag bevatten of een guerrillaconflict op laag niveau. Voorbeelden van de laatste zijn Kasjmier, de Balkan, Thailand, de Filippijnen, de Afrikaanse Sub-Sahara en nu zelfs West-Europa.

De moordenaars zijn overwegend jong en mannelijk. Ook vrouwen maken sinds kort een klein deel van de moordenaars uit. Ze zijn afkomstig uit alle sociale klassen. Armoede is niet de reden, maar vormt een voordeel voor vrome gelovigen bij de zoektocht naar nieuwe “rekruten”. Dit systeem vindt zelfs een mogelijkheid om gebruik te maken van de destructieve macht van zijn jonge, mannelijke, sociale buitenstaanders. Zij kunnen hun destructieve gedrag tot uiting brengen in de vorm van verkrachtingen, roof en lichamelijk geweld en positieve feedback krijgen van de vroomsten. Dat is de reden waarom er in de gevangenissen in West-Europa zoveel islamitische gevangenen zitten.

De droevige waarheid over de islamitische moordenaars is; omdat de islam constant aanspraak maakt op religieuze legitimiteit, kan de islam als systeem vertrouwen op een reusachtige, onbetaalde, onzichtbare, ongeorganiseerde, individueel handelende, tot handelen gemachtigde en wijdverbreide groep van uiterst gemotiveerde vrome gelovigen, die bereid zijn te doden om de islam te houden zoals hij is. Deze vrome gelovigen vertegenwoordigen in de realiteit een onconventioneel, onzichtbaar fantoomleger. Een leger, waarin niemand bevelen nodig heeft en iedere soldaat precies weet wat hem te doen staat. Een leger, waarin niemand echt de controle heeft. Een leger, dat net zo dodelijk is als ieder ander leger ter wereld.

Bron: http://europenews.dk/de/node/49974
Auteur: Bob Smith
Bron oorspronkelijk artikel:
http://gatesofvienna.blogspot.com/2011/ ... rt-ii.html
Vertaald uit het Duits door: E.J. Bron (http://www.ejbron.wordpress.com)

[sjun]

Islam is angst – deel 3: Het systeem
12 December 2011, E.J. Bron op Artikel 7

Hoe kweekt het systeem ononderbroken de moordenaars op?
Nu weten we iets over de islamitische angst. We hebben ook een idee wie sommige van deze moordenaars zijn. Laten we nu eens kijken waar deze moordenaars vandaan komen en naar enkele van de regels en voorschriften, maatschappelijke tradities en normen, die de zichzelf reproducerende kringloop van geweld van de islam creëert.

(Deze keuze van regels, voorschriften e.d. vertegenwoordigt een klein deel van de richtlijnen, die de islam controleren. In werkelijkheid is de islam net een “perfecte storm”, met duizenden voorschriften, die samenwerken om de islam zo te houden zoals hij is. De voorschriften, die ik heb uitgekozen om ze hier te noemen, zijn enkele van de gemakkelijkst om te herkennen en te begrijpen).
De islam is niet alleen een religie. Het is een compleet maatschappelijk systeem (veel schrijvers hebben hem een autoritair systeem genoemd). De islamitische wet van de sharia bevat bijna alles, van de geboorte tot de dood. Een groot deel van de regels werkt er aan om de islam zelf in stand te houden.


Een centrale rol speelt de regel, dat alle kinderen, die als moslims worden geboren, automatisch moslims zijn. Dat betekent, dat alle moslims (behalve bekeerlingen) geen inspraak hebben over wat betreft hun lidmaatschap van de islam. Het betekent ook, dat ouders geen mogelijkheid bezitten om te beslissen of hun kinderen moslims zijn of niet. Het garandeert ook een constante aanvoer van potentieel vrome gelovigen – de volgende generatie islamitische moordenaars.

Een andere belangrijke regel zegt: “De islam is belangrijker dan de familie”. Omdat islamitische families normaalgesproken heel groot zijn, is het moeilijk om je een familie voor te stellen zonder of een diep gelovige (mogelijke moordenaar) of een sympathisant. Dat betekent, dat in iedere wijd vertakte familie de aller vroomste religieuze gelovigen garanderen, dat de rest van de familie volgens de voorschriften islamitisch is. Het betekent ook, dat ouders druk van andere familieleden voelen om te garanderen dat alle kinderen worden blootgesteld aan het islamitische dogma. Als resultaat krijgen alle kinderen vanaf de geboorte een islamitische opvoeding.


Als een kind de schoolgaande leeftijd bereikt, wordt de opvoeding geïnstitutionaliseerd. Dit begint in de laagste groepen en gaat constant tijdens de hele schoolopleiding van het kind door. Ook al zijn niet alle scholen strikt islamitisch, toch eisen alle scholen in islamitische samenlevingen van alle leerlingen om islamitische thema´s te bestuderen. In armere islamitische landen, waar mogelijk geen staatsscholen bestaan of deze niet gratis zijn, bestaan normaalgesproken religiescholen. De meeste islamitische scholen zijn gratis. Deze scholen onderwijzen een intensiever islamitisch programma.

Bovendien bestaan er, verdeeld over de hele islam, duizenden madrassa´s (alleen al in Pakistan meer dan 20.000), die miljoenen leerlingen opleiden. Deze madrassa´s onderwijzen een onverbiddelijke vorm van de islam. Dat kan de routine van het uit het hoofd leren van de koran zijn en het leren van de islamitische passages, die de vrome gelovigen ertoe oproepen om geweld te gebruiken in naam van de islam. Binnen het onderwijssysteem maken opnieuw de vrome gelovigen en sympathisanten hun aanwezigheid merkbaar. Iedereen, die de leren van de islam probeert te verzwakken, riskeert de woede van een onzichtbare moordenaar.


Als de kinderen volwassen worden, wordt een klein percentage van de eigen generatie de aller vroomste gelovigen en ongeveer 20% wordt sympathisant. Omdat dit onderwijssysteem gelijkmatig binnen de islam is verdeeld, zijn de vrome gelovigen en sympathisanten, zoals reeds aangetoond, overal aanwezig. En de kringloop van de angst en het geweld gaat verder. (Let wel: Het is erg genoeg dat moslims deze haat binnen hun eigen samenlevingen leren, maar geïmmigreerde moslims leren dezelfde haat direct onder de neus van lichtgelovige, westerse gastheren. De aanslagen op de metro in Londen in 2005 zijn hiervan een perfect voorbeeld. Ik denk niet dat de jonge islamitische moordenaars van deze gebeurtenissen hun motivatie niet vonden binnen het politiek correcte Engelse onderwijssysteem. Datzelfde kan over het onlangs verijdelde 06 terreurplan in Canada gezegd worden. Ze leerden hun haat tegen Canada niet binnen het Canadese onderwijssysteem. Bovendien bevestigen veel onderzoeksrapporten m.b.t. dit thema dit probleem).

Ongelukkig genoeg is de africhting van de kinderen slechts het begin van een voortdurend proces, dat garandeert, dat iedereen volgens de voorschriften islamitisch is. In de islamitische samenleving zijn praktisch bijna overal extra scholing en het voortdurend doordrukken van het islamitische dogma te vinden.


Laten we nu eens kijken naar enkele van de algemene geloofsstellingen en praktijken, die deel uitmaken van het cyclische systeem. Onthoud u goed, dat (1) al deze thema´s hot items zijn, die de aandacht van de onzichtbare moordenaars op iemand vestigen en (2) dat vanwege de angst voor deze onzichtbare moordenaars er door niemand vraagtekens worden geplaatst bij deze thema´s.

Moslims worden vijfmaal per dag opgeroepen tot gebed. Deze gebedsoproepen zijn een constante herinnering voor de aller vroomsten, dat het hun verantwoordelijkheid is de zuiverheid van de islam te garanderen. Het is ook een constante herinnering voor de minst vromen om geen vragen te stellen over de islam en dat er overal potentiële moordenaars zijn. Deze gebedsoproepen helpen om het angstquotiënt hoog te houden.

In islamitische samenlevingen spreekt zich praktisch niemand uit over deze thema´s, die de islam tegenspreken, want iedereen is zich bewust van de onzichtbare moordenaars. Dit proces vindt praktisch op alle niveaus van de samenleving plaats. Van de markt tot het kantoor, van de groentewinkel tot de schoenwinkel, van de kameelraces tot de autoraces, van de bibliotheek tot het tuincentrum, nergens spreekt iemand slecht over iets islamitisch. Kranten, radio´s en televisie brengen in islamitische samenlevingen voorstellingen, die de voorschriften van het islamitische perspectief doorgeven. Vanwege het brede potentiële publiek, riskeren verslaggevers het zelfs bij de kleinste fouten in hun oordeel om te maken te krijgen met talrijke potentiële moordenaars. Daarom is niemand bereid dit risico te nemen of ook maar minimaal vragen te stellen over islamitische thema´s.


Om de zaak nog erger te maken, nemen de media daarbij ook een actieve rol op zich om het islamitische dogma te bevorderen. Talrijke onafhankelijke organisaties, die de islamitische media observeren, melden bijdrages, die moslims tot geweld aanzetten en druppelsgewijs aanzetten tot haat tegen niet-moslims. Hieronder een lijst van thema´s, die dagelijks bevorderd worden en waar niemand – uit angst – vragen over durft te stellen:

• De koran is het “perfecte woord van God”.
  Dat betekent, dat er geen vragen over gesteld kunnen worden en dat hij niet veranderd kan worden.
• Mohammed was de perfecte mens.
  Het feit dat hij een moordenaar, rover, verkrachter, pedofiel en dief was, wordt genegeerd. Het onvermogen van moslims om daar rationeel over te praten, is verantwoordelijk voor het foutieve gedrag, dat moslims vaak laten zien.
• Alle mensen dienen ernaar te streven zoals Mohammed te zijn.
  Dat leidt bij vrome moslims tot fanatiek en foutief gedrag.
• Liegen is oké om de islam te bevorderen.
  Meer reden voor onberekenbaar gedrag.
• De islam is de enige ware religie. Alle anderen zijn “niet waar”.
  Dit geloof zit zo sterk verankerd in het collectieve bewustzijn, dat zelfs slechts marginaal gelovigen het hiermee eens zullen zijn.
• De islam bevat een vorm van “1984 dubbeldenken”.
  Islam is de vrijheid van god, democratie is de tirannie van de mens.
• Islamitische superioriteit. Moslims hebben een legale plaats voor anderen.
  Dit wordt geloofd door een groot deel van de islamitische bevolking. Zelfs door slechts licht gelovigen.
• Minderwaardigheid van de niet-moslims.
  Dit wordt geloofd door een groot deel van de islamitische bevolking (natuurlijk kunnen niet-moslims hun positie door bekering tot de islam veranderen).
• De hele wereld moet islamitisch zijn.
  God zei het – het moet waar zijn.
• 
Iedere ontering van de islam, Mohammed of de koran is reden voor de dood.
  En de hand van de onzichtbare moordenaars.
• De islam is perfect, geen veranderingen, men kan hem niet verlaten.
  Iedereen wordt ervoor gewaarschuwd een van deze dingen te doen. Ze kunnen gedood worden.
• De islam is belangrijker dan de familie.
  Familieleden vermoorden andere familieleden, die afwijken van de islam. Familieleden hebben, wanneer zij ongelovigen zijn, niets gemeenschappelijk met jou en zouden verlaten of genegeerd moeten worden.
• Moord en andere misdaden in naam van de islam worden normaalgesproken nooit bestraft.
• Vrienden van vertrouwen kunnen alleen moslims zijn.
  Dit is een van de redenen waarom moslims niet integreren als ze emigreren naar niet-islamitische samenlevingen.
• Alle moslims hebben de plicht om de islam te verbreiden of te helpen bij diens verbreding.
  Als een moslim niet in de Jihad kan vechten, schrijft de wet van de islam hem voor om de jihad op de een of andere manier te ondersteunen.
• Islam is een politieke eenheid.
• Islam is de staat.

Dit systeem verheft de religie – de islam – tot de ultimatieve top van het islamitische bewustzijn.

En dan is er nog de moskee/moellah infrastructuur. De moskeeën en moellahs dienen een belangrijke rol in het cyclische systeem te spelen.

• De moskee handelt met haar oproep tot gebed vijfmaal per dag als constante herinnering aan de islamitische aanwezigheid.
• De moellahs handelen als centrum voor de vroomste gelovigen en sympathisanten. De positie van de moellahs bestaat uit het versterken van het islamitische dogma en moedigt vrome gelovigen aan het behoud van het dogma te garanderen.

Een van de meest zeldzame fenomenen is het volgende. Deze moskeeën worden gevaarlijke intellectuele beerputten van het islamitische denken. Alleen de aller vroomste gelovigen lukt het een leidende functie te bemachtigen. Deze mensen zijn diegenen, die het eerst in de islamitische oproepen tot geweld geloven. Het onvermogen om verstandig naar iets in de islam te kijken, vindt in de moskeeën zijn hoogtepunt. Er bestaan talrijke gevallen van Moellahs, die door hun geloofsgenoten vermoord werden, omdat ze niet conservatief genoeg waren.


Laten we eens kijken hoe de angst en de regels een complete kringloop creëren. Al deze componenten komen toevallig samen. De volgorde is niet belangrijk.

• Iedereen wordt als kind geïndoctrineerd.
• De indoctrinatie gaat door bij de volwassenen. Iedereen praat goed over de islam. Niemand zegt ooit slechte dingen over de islam. Er zijn constant preken over de gebreken van de niet-islamitische wereld. Er zijn constant preken over de islamitische perfectie.
• Familieleden observeren familieleden.
• Vrienden observeren vrienden.
• De moellahs voeren het cyclische systeem.
• De aller vroomsten – samen met de sympathisanten – zorgen ervoor, dat alle moslims binnen de verwachte normen blijven.
• Verstandige vragen worden nooit gesteld. Onverstandige overtuigingen worden versterkt. En de hele tijd zorgt het onzichtbare leger vrome moordenaars ervoor, dat dit allemaal gebeurt.

Zo – hier is de zichzelf replicerende cyclus. De angst leidt ertoe, dat niemand vragen stelt over het systeem. Dat niemand vragen stelt over het systeem, leidt tot de feitelijke acceptatie van de uitspraken van de islam. Omdat iedereen het systeem accepteert, moet het systeem wel goed zijn. Omdat de gelovigen het loflied zingen, hoort iedereen alleen maar het loflied op de islam. Niemand hoort ooit iets slechts over de islam. Niemand verlaat hem. Niemand stelt vragen. Niemand is kritisch. Alle kinderen worden deel van het systeem.
Opnieuw, opnieuw en opnieuw, als een langspeelplaat die blijft hangen. Het systeem doet hetzelfde. Steeds opnieuw en opnieuw. Net als een computer, die gevangen zit in een eindeloze glijbaan van software. De islam als samenleving zit gevangen in een zichzelf replicerende kringloop van geweld en angst.

Waarom nu?
Het cyclische systeem, zoals beschreven, is in de islam doorgegaan sinds de tijd van Mohammed. En net als de meeste systemen, heeft het een controlemechanisme. De angst, die de islam aandrijft, reageert op de hoeveelheid geld waarover de moellah/moskeeënstructuur de beschikking heeft. Sinds het eerste olie-embargo van de jaren-70 is de hoeveelheid geld, die in de islamitische olieproducenten werd gepompt, honderden keren groter geworden. Dat maakte het de rijke olielanden mogelijk om ontelbare miljarden in de wereldwijde moellah/moskeeënstructuur te investeren.
Dit geld werd gebruikt voor een enorme expansie van moskeeën in de hele islamitische wereld. Dat is inclusief duizenden nieuwe moskeeën, die in het Westen gebouwd werden. Dit geld werd er ook voor gebruikt om conservatieve moellahs op te leiden en de wereld in te sturen om de meest conservatieve vorm van de islam te prediken.

Als u het gaspedaal van een auto intrapt, is er een korte versnellingstijd – ongeveer een vierde deel van een seconde – en rijdt de auto sneller. Als olierijke, islamitische landen geld pompen in de moellah/moskeeënstructuur, ontstaat er een kleine vertraging – ongeveer 20-30 jaar en men krijgt meer super vromen. Zo oogsten we de vruchten van het geweld, die de laatste 30 jaar uit het zaad van de haat en de angst groeiden.

Bron: http://europenews.dk/de/node/50176
Auteur: Bob Smith
Bron oorspronkelijk artikel:
http://gatesofvienna.blogspot.com/2011/ ... t-iii.html
Vertaald uit het Duits door: E.J. Bron (http://www.ejbron.wordpress.com)

[sjun]

Udo Ulfkotte im Stadtgespräch: Müssen wir Angst haben vor dem Islam?

[sjun]

De islam is meer ‘net als de maffia’ dan Bill Maher beseft
(deel 1) Geplaatst op 20 oktober 2014 door E.J. Bron
(Door: Raymond Ibrahim – Vertaling: Wachteres)

Ben Affleck Vs Maher & Harris On Islam


Tijdens een recent debat op HBO’s Real Time verklaarde gastheer Bill Maher dat de islam “de enige religie is die zich gedraagt ​​als de maffia, die je f *** ing vermoordt als je de verkeerde dingen zegt, het verkeerde beeld schetst [figuurlijk]/de verkeerde tekening maakt [letterlijk], of het verkeerde boek schrijft”.
Maher verwees blijkbaar naar de ‘godslastering’ wetten van de islam, die op straffe van de dood elke ‘belediging’ van de islam en vooral van de profeet Mohammed – zoals die wordt gevonden in een verklaring, een foto, een boek – verbiedt. Terwijl Maher is bekritiseerd vanwege zijn ‘islamofobe’ bewering, zullen hij en anderen misschien verbaasd zijn te horen dat er veel meer overeenkomsten bestaan tussen de islam en de maffia dan [alleen maar] het straffen van degenen die ‘de verkeerde dingen’ zeggen, tekenen of schrijven.

In dit artikel, zullen we kijken naar de relatie tussen Allah en zijn boodschapper Mohammed en de moslims en aandacht schenken aan een aantal parallellen die er zijn in verband met de relatie tussen de peetvader, zijn onderbaas, en de maffia.

Allah als Godfather [peetvader]; Mohammed als Underboss [onderbaas]

De Padrino van grotere maffiaorganisaties en families – letterlijk, de Godfather of ‘baas der bazen’ – heeft de absolute controle over zijn ondergeschikten en wordt vaak door hen gevreesd vanwege zijn meedogenloosheid. Hij heeft een ‘onderbaas’, zijn rechterhand, die zijn bevelen doorgeeft/uitvaardigt en zijn wil dwingend oplegt. De peetvader zelf is vaak onbereikbaar; maffialeden hebben contact via de onderbaas of via andere hooggeplaatste medewerkers.

Vergelijk dit met de relatie tussen Allah en zijn ‘boodschapper’ Mohammed (in het Arabisch wordt Mohammed meestal aangeduid als al-Rasul, ‘de boodschapper’). In tegenstelling tot de joods-christelijke God – die een persoonlijke God is, een Vader, waar volgens Christus rechtstreeks vertrouwelijk mee gesproken kan worden (Matt 6: 9) – is de god van de islam, Allah, onbereikbaar, onkenbaar, onaantastbaar. Net als de peetvader is hij onbenaderbaar. Zijn wil wordt afgedwongen/uitgevoerd door zijn boodschapper, Mohammed.

Als de joods-christelijke God de gelovigen oproept “komt dan nu en laat ons samen een rechtszaak voeren” (Jesaja 01:18), zegt Allah: “Stel geen vragen over dingen die, als ze aan u bekend zouden worden gemaakt, u alleen maar pijn zouden doen” (Koran 5: 101). Volg gewoon orders op.

Hoewel zij grotendeels onzichtbaar zijn en achter de schermen werken, krijgen de peetvader en zijn onderbaas een ‘aandeel’ – een ‘deel’ – van alle geroofde goederen die door hun ondergeschikten, de maffia, zijn buitgemaakt. Dat krijgen Allah en zijn boodschapper Mohammed ook. Koran 8:41 informeert moslims dat “een vijfde [een ’deel’] van al het geroofde dat u buit maakt naar Allah en naar de boodschapper gaat” (gevolgd door Mohammed’s familie en tenslotte de behoeftigen).

De peetvader stuurt via zijn onderbaas regelmatig zijn volgelingen naar geplande moordaanslagen – om degenen te vermoorden die als vijanden van de familie worden beschouwd. Dat deden Allah en zijn boodschapper ook. Een voorbeeld: Een niet-islamitische dichter, Ka’b ibn Ashraf, beledigde Mohammed en bracht de laatstgenoemde ertoe om uit te roepen: “Wie zal deze man doden, die Allah en zijn boodschapper gekwetst heeft?” Een jonge moslim genaamd Mohammed ibn Maslama bood zich aan, op voorwaarde dat hij, om dicht genoeg bij Ka’b te kunnen komen om hem te vermoorden, tegen de dichter mocht liegen. Mohammed ging ermee akkoord. Ibn Maslama reisde naar Ka’b en begon de islam en Mohammed in een kwaad daglicht te stellen tot zijn onvrede zo overtuigend werd dat Ka’b hem in vertrouwen nam. Kort daarna verscheen Ibn Maslama met een andere moslim en terwijl Ka’b’s bewaker beneden was slachtte hij de dichter af en bracht zijn hoofd naar Mohammed, onder de gebruikelijke triomfantelijke kreten “Allahu Akbar!” (“Allah is groter”). Op dezelfde manier wordt er van de maffialeden verwacht dat zij altijd beschikbaar zijn voor de familie, “zelfs als je vrouw op het punt staat te bevallen“, om de eer van de peetvader te verdedigen – zelfs als het hun leven opeist.

Vergelijk dit met het wijdverspreide geweld dat zich voordoet en de opstanden die plaatsvinden als Allah of zijn profeet beledigd worden – steeds wanneer niet-islamitische ‘ongelovigen’ hen bespotten. Of, zoals Bill Maher het formuleerde: “Het is de enige religie die zich gedraagt als de maffia, die u f *** ing vermoordt als u de verkeerde dingen zegt, de verkeerde conclusie trekt/de verkeerde tekening maakt, of het verkeerde boek schrijft”. Tot slot, terwijl de familie zich aan algemene regels houdt, vaardigt de peetvader ook orders uit die anders zijn, om zich aan veranderende situaties aan te passen. Dit doet denken aan de complete ‘openbaring’ van de koran, waar de latere de verzen/opdrachten in strijd zijn met eerdere verzen/opdrachten, afhankelijk van de omstandigheden (in de islamitische jurisprudentie bekend als al-Nasikh wal-Mansukh, of de leer van de afschaffing/intrekking/abrogatie).

Dus, terwijl Allah tegen de profeet zogenaamd zei dat “er geen dwang is in godsdienst” (Koran 2: 256), gaf Allah, nadat de machtsbasis van de boodschapper sterk genoeg was geworden, nieuwe openbaringen uit, waarin wordt opgeroepen tot een totale oorlog/jihad over de hele wereld, totdat de islam zal heersen (Koran 08:39, 9: 5, 09:29, etc.).

La Cosa Nostra: Alive and Well

[sjun]

Over de kliekjesgeest van de maffia vergeleken met het begrip ‘loyaliteit en vijandschap’ binnen de islam – inclusief hoe, bij zowel de islam als de maffia, de leden die willen breken met de islam, om ‘afvallig te zijn’, worden gedood.

Bill Maher Slams 'Soft On Islam' Liberals



Loyaliteit en vijandschap: Parallellen tussen de islam en de maffia
(deel 2) Geplaatst op 28 oktober 2014

Dood aan verraders (ook wel ‘afvalligen’ genoemd)

Als een maffioso de eed van trouw aan de maffia heeft afgelegd – inclusief de omerta, de zwijg- en geheimhoudingsplicht in de erecode [van de Italiaanse georganiseerde misdaad] – wordt een poging om de ‘familie’ te verlaten onmiddellijk gezien als verraad en daarom met de dood bestraft. Aan elk gezinslid, groot of klein, wordt de bevoegdheid gegeven om de verrader, de ‘overloper/afvallige’ te doden. Vergelijk dit met de islam. Als de vader een moslim is, wordt de pasgeborene onmiddellijk een moslim – er hoeft geen eed te worden afgelegd en er is [daarom] veel minder de mogelijkheid om in de gebeurtenis een keuze te maken. En als geboren moslims er op enig moment in hun leven voor kiezen om de islam te verlaten, dan worden ze, volgens de islamitische wet, beschouwd als ‘afvalligen’ – verraders – en gestraft en dat kan ook de doodstraf zijn. Niet alleen de overheid, maar elke vurige moslim heeft het recht om de afvallige te doden (vandaar dat islamitische families die afvallige kinderen doden zelden of nooit vervolgd worden). Met de woorden van Mohammed, de boodschapper (de onderbaas) van Allah (de peetvader): “Wie zijn islamitische geloof verlaat, dood hem.”

De beschuldiging van ‘verrader’ is vooral van toepassing wanneer de moslim zich bekeert tot een andere religie – het meest tot de historische concurrent van de islam, het christendom – tegenover gewoon innerlijk het geloof verliezen. Anders gezegd, het zeer recente lot van Meriam Ibrahim – een Soedanese christelijke vrouw en moeder die, terwijl ze zwanger was, gevangen werd genomen en ter dood veroordeeld voor ‘afvalligheid’ – is het topje van de ijsberg van de benarde situatie waarin de afvalligen onder de islam zich bevinden.

Loyaliteit en vijandschap

Loyaliteit is een absoluut noodzakelijke voorwaarde voor de maffia. Na uitgebreide rituelen met [het afleggen van] bloedige eden, wordt van de maffialeden verwacht dat zij, op straffe van de dood, volkomen loyaal zijn aan de familie. Vergelijk dit met het islamitische dogma aangaande ‘loyaliteit en vijandschap”, dat moslims oproept loyaal aan elkaar en aan hun aangestelde emirs te zijn, zelfs als ze een hekel aan hen hebben.

Koran 9:71, bijvoorbeeld, maakt duidelijk dat “De gelovige [moslim] mannen en de gelovige [moslim] vrouwen bondgenoten van elkaar zijn” (zie ook 8: 72-75). En volgens Mohammed is “een moslim de broeder van een moslim. Hij onderdrukt hem niet, vernedert hem niet en kijkt ook niet op hem neer …. Alles wat van een moslim is, is onaantastbaar voor zijn broeder in het geloof: Zijn bloed, zijn rijkdom en zijn eer “- precies die drie zaken/dingen van een maffioso die onaantastbaar zijn voor zijn maffia ‘broeder’. (Dit is de reden waarom moslims als Nidal Hassan, een majoor in het Amerikaanse leger, wiens ‘ergste nachtmerrie’ was dat hij zou worden ingezet om tegen mede-moslims te vechten, vaak tekeer gaan).

Afgezien van loyaliteit aan de familie wordt van de leden van de maffia ook verwacht dat zij niet bevriend zijn of omgaan met te veel ‘buitenstaanders’. Die zijn per definitie niet te vertrouwen, want ze maken geen deel uit van de ‘familie’ – tenzij zo’n ‘vriendschap’ helpt om de positie van de familie te verbeteren.

Ook de tweede helft van het leerstuk over de loyaliteit en de vijandschap – de vijandschap – roept moslims op om afstand te houden van alle niet-islamitische ‘ongelovigen’ en hen te haten. Zo waarschuwt Koran 5:51 moslims tegen “het nemen van de Joden en de christenen als vrienden en bondgenoten … wie onder u hen als vrienden en bondgenoten neemt, hij is gegarandeerd een van hen”. Volgens de algemeen aanvaarde islamitische exegese van al-Tabari betekent Koran 5 : 51 dat de moslim die “zich met hen [niet-moslims] verbindt en hen erkent in tegenstelling tot de gelovigen, dat die persoon een lid is van hun geloof en hun gemeenschap”, dat wil zeggen, een buitenstaander en een vijand.

Vergelijkbare citaten bevinden zich in Koran 4:89, 4: 144, 5:54, 6:40, 9:23 en 58:22; de laatste tekst stelt eenvoudig vast dat echte moslims niet bevriend zijn met niet-moslims – “zelfs als dat hun vaders, zonen, broers, of verwanten zijn”. Koran 60:1 maakt duidelijk: “O jullie die geloven! Neem mijn vijanden en jullie vijanden niet tot vrienden! Bieden jullie hen vriendschap aan, terwijl zij de waarheid die tot u is gekomen verwerpen [d.w.z.; terwijl zij de islam ontkennen]?”

Onoprechtheid/schijnheiligheid

Zoals gezegd zijn nauwe betrekkingen met niet-maffia individuen/figuren die nuttig blijken te zijn voor de maffia (bijvoorbeeld: samenwerking met een ‘corrupte politieagent’) toegestaan – zolang de maffia de buitenstaander op een veilige afstand houdt. Vergelijk dit met Koran 3:28 die “gelovigen” beveelt “geen ongelovigen tot vrienden en bondgenoten te nemen in plaats van gelovigen … tenzij je voor hen op je hoede bent en voorzorgsmaatregelen neemt.” Volgens het standaard Koran-commentaar van Tabari wordt onder ‘het nemen van voorzorgsmaatregelen’ verstaan:
Als u [moslims] onder hun gezag [van de niet-moslims] valt, en u vreest voor uzelf, gedraag u dan loyaal ten opzichte van hen met de mond, terwijl u uw innerlijke vijandigheid voor hen verbergt… [maar weet dat] Allah de gelovigen verboden heeft om vriendelijk of op intieme voet met de ongelovigen om te gaan, in plaats van met andere gelovigen – behalve wanneer ongelovigen boven hen staan [in gezag]. Mocht dat het geval zijn, laten zij zich dan vriendelijk tegen hen gedragen, met behoud van hun religie.

Nadat hij Koran 3:28 als zodanig heeft uitgelegd dat moslims zichzelf kunnen ‘beschermen’ ‘door uiterlijk vertoon’, als zij onder niet-islamitisch gezag staan, zei Ibn Kathir, misschien wel de meest gevierde/beroemde exegeet van de islam, terwijl hij Mohammed citeert: “Waarlijk, we lachen naar sommige mensen, terwijl onze harten hen vervloeken”. En nog maar een paar jaar geleden beweerde Sheikh Mohammed Hassan – een toonaangevende salafistische geestelijke in Egypte – live op de televisie dat, hoewel moslims nooit rechtstreeks zouden moeten glimlachen tegen niet-moslims, ze dat wel mogen doen, maar niet echt gemeend, als zij, door dat te doen, ervoor zorgen dat de islam meer macht/invloed krijgt, met name in de context van de da’wa [uitnodiging tot bekering].

De opvatting dat de moslims ‘buitenstaanders’ moeten haten is zo ingebakken in de islam dat een andere vooraanstaande salafistische geestelijke erop staat dat, hoewel de islamitische mannen met christelijke en joodse vrouwen mogen trouwen, zij hen innerlijk moeten haten – en ze moeten hen laten zien dat ze hen grondig verafschuwen, in de hoop dat ze zich bekeren tot de ‘familie’ van de islam. (Voor meer informatie over de leer van ‘de loyaliteit en de vijandschap’ zie de omvangrijke verhandeling van Al-Qaeda-leider Dr. Ayman Zawahiri onder die naam in ‘The Al Qaeda Reader”, pgs. 63-115).


https://www.youtube.com/watch?v=9Tu_YdVHGv0

Zie ook Muslim Mafia

[sjun]

https://www.youtube.com/watch?v=KEd2tHazZGY

Islam en de maffia: ”Making an offer you can’t refuse”
Geplaatst op 9 november 2014 (Door: Raymond Ibrahim – Vertaling: Wachteres)


Muslim Mafia: Inside the Secret Underworld that’s Conspiring to Islamize America,
David Gaubatz, Paul Sperry, WND Books 2009, ISBN 9781935071105
Ophalen in Pdf

Dwang en doodsbedreigingen

Hoewel de roman ‘The Godfather’, waarvan een film gemaakt is, fictief is, legt die ook veel vast van de modus operandi [werkwijze] van de maffia. Denk bijvoorbeeld aan die bekendste zin – “I’m going to make him an offer he can’t refuse” [Ik ga hem een aanbod doen dat hij niet kan weigeren] – die uitgesproken werd door de peetvader tegen een van zijn ‘peetzonen’, een eerzuchtige acteur en zanger die, nadat hij door een directeur van een studio was afgewezen voor een rol die hij wanhopig graag wilde, zich tot zijn peetvader om hulp wendt. Naarmate de film vordert, ontdekken we dat het aanbod dat de directeur niet kan weigeren niets minder is dan geweld en dreiging met de dood; nadat de boodschapper van de peetvader, die aan de directeur vraagt of de acteur de rol kan krijgen, opnieuw wordt afgewezen, ontdekt de directeur van de studio, als hij wakker wordt, het bebloede en onthoofde hoofd van zijn favoriete hengst naast zich in bed. Het petekind krijgt vervolgens de filmrol. In de gehele context van de volledige Godfather-trilogie – en inderdaad, [ook] in de context van de maffia – wordt met iemand “een aanbod doen dat hij niet kan weigeren” – bedoeld: “Doe wat ik zeg of accepteer de gevolgen”, mogelijk de dood.

Vergelijk dit met de drievoudige keuze van de islam. Wanneer islamitische Jihadisten op bevel van Mohammed een territorium veroveren, dan geven zij de niet-islamitische inwoners drie keuzes:

1. zich bekeren tot de islam,
2. de eigen religie behouden (een optie die formeel gezien alleen voorhanden is voor christenen en Joden), maar dan belasting/schatting betalen en als een ingetogen derderangs burger, een “dhimmi”, leven, of
3. sterven.

Niet alleen leggen de hoofdzakelijk historische teksten, die geschreven zijn door gezaghebbende moslims, dit aspect van de islam vast, maar tot op de dag van vandaag haalt de drievoudige keuze van de islam de krantenkoppen, het meest recent door de Islamitische Staat.

De ‘protectieorganisatie’

Zodra de maffia een ‘territorium’ verwerft, is één van de eerste manieren waarop zij profiteert het inzamelen van ‘beschermingsgeld’ van de bewoners. Hoewel de ‘protectieorganisatie´ verschillende verschijningsvormen heeft, is één ervan in het bijzonder verwant aan een islamitisch gebruik: het idee om mensen te dwingen om op het grondgebied van de maffia geld te betalen voor ‘bescherming’, zogenaamd tegen krachten van buitenaf, terwijl in feite de bescherming afgekocht wordt van de maffia zelf, dat wil zeggen, dat afpersingsgeld, of “pizzo” wordt betaald. Van potentiële ‘klanten’ die de ‘bescherming’ van de maffia weigeren, worden vaak hun eigendommen vernield en zij worden vanzelfsprekend bedreigd en lastiggevallen.

Vergelijk ‘pizzo’ met het islamitische concept van ‘djizja’: Het woord djizja verschijnt in Koran 9:29: “Bestrijd diegenen onder de mensen van het Boek [christenen en Joden], die niet in Allah geloven, noch in de Laatste Dag, noch voor onwettig houden wat Allah en Zijn boodschapper voor onwettig hebben verklaard, die noch de ware godsdienst belijden, totdat zij de djizja met eigen hand betalen, terwijl zij onderdanig zijn [cursivering van de schrijver].

In de Hadith roept de boodschapper van Allah, Mohammed – in onze analogie, de ‘onderbaas’ – moslims regelmatig op djizja van niet-moslims te eisen: “Als ze weigeren om de islam te accepteren”, zei de islamitische profeet, “eis van hen de djizja. Als zij erin toestemmen om te betalen, accepteer dat dan van hen en onderneem geen actie. Als ze weigeren om djizja te betalen, zoek Allah’s hulp en bestrijd hen”.

De oorspronkelijke betekenis van het Arabische woord “djizja” is “terugbetalen” of “vergoeden”, in principe om iets te “compenseren”. Volgens de Hans Wehr Dictionary, het standaard Arabisch-Engels woordenboek, is djizja iets dat ‘de plaats inneemt’ van iets anders, of dat ‘in plaats daarvan dient’. Eenvoudig gezegd: veroverde niet-moslims moesten hun leven, dat anders geconfisqueerd werd door hun islamitische veroveraars, met geld [terug]kopen. In plaats van dat ze hun leven namen, namen ze hun geld. Zoals een middeleeuwse jurist het beknopt zegt: “Hun leven en hun bezittingen worden alleen beschermd vanwege de betaling van djizja”(Crucified Again, pag. 22).

Interessant is dat, net zoals de maffia het innen van ‘beschermingsgeld’ aannemelijk maakt door het af te schilderen als geld dat betaald wordt om bescherming van de maffia tegen “buitenstaanders” te kopen – terwijl, zoals gezegd, het geld/de belasting alleen dient om de klant te beschermen tegen de maffia zelf – zo schilderen de apologeten van de islam het innen van de djizja af als geld dat bedoeld is om bescherming van moslims tegen buitenstaanders te kopen, terwijl in feite het geld /de djizja bescherming koopt tegen de moslims zelf.

Conclusie: Maffia – Wat zegt een woord nu eigenlijk?

Hoe worden al deze overeenkomsten tussen de islam en de maffia verklaard? Het is veelzeggend dat het woord maffia op zich, dat “vijandigheid jegens de wet, onverschrokkenheid” betekent, vermoedelijk is afgeleid van het Arabische ‘slang’ woord mahya, dat vertaald betekent “opscheppen, pochen, bravoure, en bluffen”. Deze etymologie [historische oorsprong van het woord] herinnert eraan dat Sicilië, de geboorteplaats van de maffia, meer dan 200 jaar onder Arabische/islamitische overheersing was. Afgezien van een geleende etymologie, is het mogelijk dat een groot deel van de modus operandi van de maffia ook is ontleend aan de islam? Is het mogelijk dat inheemse Sicilianen door de eeuwen heen de technieken van sociale controle waaronder ze [in het verleden] hadden geleefd en die ze hadden geleerd van hun voormalige overheersers hebben overgenomen – hoewel die vrij zijn van haar islamitische attributen?

Hoe dan ook, toen de beroemdheid Bill Maher onlangs verkondigde dat de islam “de enige religie is die zich gedraagt als de maffia, die u f *** ing doodt als u de verkeerde dingen zegt, de verkeerde conclusie trekt/tekening maakt, of het verkeerde boek schrijft”, raakte hij nauwelijks het topje van de ijsberg van de overeenkomsten tussen de islam en de maffia.

Bron:
www.frontpagemag.com
Auteur: Raymond Ibrahim

Vertaald uit het Engels door:
Wachteres
(voor www.ejbron.;wordpress.com)



Sam Harris - Are Liberals afraid to face the truth about Islam

[sjun]

Intussen is er al veel meer bekend van gepraktiseerd en georganiseerd maffia-gedrag dat al door de klassieke terrorist geinspireerd werd.

Documents reveal ISIS bureaucracy


Ondanks deze beschikbare kennis van zaken leeft er in sommige kringen een blinde islamapologetie. Het enige dat daar tegen werkt is een paradigmawisseling die slechts door niet aflatende de samenleving doordringende voorlichting bewerkt kan worden. Ieder zou daarin naar vermogen een eigen verantwoordelijkheid kunnen nemen.

Sam Harris - Example of Muhammad