Europees antisemitisme in vroeger tijden

Bestaat God? Wat is de waarde van religie? Mag je een dogma in twijfel trekken?
Plaats reactie
Gebruikersavatar
Pilgrim
Berichten: 51240
Lid geworden op: wo jan 17, 2007 1:00 pm
Locatie: Dhimmistad

Europees antisemitisme in vroeger tijden

Bericht door Pilgrim »

Waarom antisemitisme een deel van de Europese cultuur is

Geplaatst op 7 juli 2015

Afbeelding

Antisemitisme is niet alleen een deel van de geschiedenis van Europa, maar ook een bestanddeel van haar cultuur. De langdurige antisemitische geschiedenis van Europa is vol met laster, discriminatie, meten met twee maten, pogroms, verdrijvingen en andere vervolgingen. Ze bereikte haar absolute dieptepunt in de Holocaust. Deze genocide werd niet alleen gepleegd door Duitsers en Oostenrijkers, maar ook door vele collaborateurs in de bezette landen, die niet per se allemaal voorstanders van de nazi´s waren.

Voor wat betreft de Holocaust bekenden bijna alle bezette landen op den duur de waarheid dat zij gefaald en in verschillende mate met de nazi´s gecollaboreerd hadden. De meeste boden hun excuses aan. Enkele weken geleden werd Luxemburg het nieuwste land dat dit deed. De grote uitzondering vormt Nederland. Minister-president Mark Rutte (VVD) gaf onlangs voor de tweede keer een nietszeggend antwoord op vragen in de Tweede Kamer, om zodoende te vermijden het schandalige falen van de Nederlandse regering in oorlogstijd te moeten toegeven. Tijdens haar ballingschap in Londen toonde de regering geen interesse in de plaatsvindende massamoord – de vernietiging van drie vierde deel van de 140.000 Nederlandse Joden door de Duitse bezetters. De joodse gemeenschap was al eeuwenlang in Nederland aanwezig geweest.

Terwijl er nauwelijks verschil van mening bestaat over de antisemitische geschiedenis van Europa, is er met betrekking tot het antisemitisme als bestanddeel van de Europese cultuur een gedetailleerde uitleg nodig die wat betreft de Joden een dominant deel daarvan was. Om misverstand te voorkomen: dat betekent niet dat tegenwoordig de meeste Europeanen antisemieten zijn.

De onlangs overleden vooraanstaande antisemitismewetenschapper Robert Wistrich heeft veel bijgedragen aan de infrastructuur waardoor begrepen en bewezen wordt dat antisemitisme een integraal bestanddeel van de Europese cultuur is.

Enkele jaren geleden nodigde ik hem uit om te spreken over de traditie van het Europees intellectuele antisemitisme bij het Jerusalem Center for Public Affairs. Wistrich legde uit dat christelijke geestelijken en veel vooraanstaande christelijke theologen in de middeleeuwen en door de millennia heen “verachting van het joodse volk doceerden”. Zulke credo´s beperkten zich niet tot de rooms-katholieke kerk. Over de protestantse hervormer Maarten Luther zei Wistrich: “Zijn aanvallen op Joden behoren tot de meest grove in de geschiedenis van antisemitische belastering.”

Wistrich vermeldde gedetailleerd hoe intellectuele trends in Europa de mutatie van het antisemitisme telkens beïnvloedden. Hij legde uit hoe de antisemitische joodse traditie zich tijdens de Verlichting voortzette en illustreerde dat met de haat die Voltaire tegen het joodse volk koesterde. Wistrich vermeldde ook de volgende generatie intellectuele antisemieten, namelijk de idealistische Duitse filosofen van de 18e en de 19e eeuw, waaronder Kant, Hegel, Schopenhauer en later Karl Marx.

Hij vermeldde dat met zeldzame uitzonderingen de Franse socialisten van de vroege 19e eeuw de fundamenten van het antisemitisme van de late 19e eeuw legden. Hij merkte op dat het antisemitische werk “La France Juive” (Het joodse Frankrijk”) van Edouard Drumont in zijn tijd een bestseller was. Er waren ongeveer honderd herdrukken.

Wistrich voegde er aan toe dat een groot deel van het nationaalsocialisme, het fascisme en zelfs enkele stromingen van het socialisme – die belangrijke anti-intellectualistische componenten bezitten – eveneens intellectuele oprichters hadden. In zijn belangrijke boek “A Lethal Obsession” (“Een dodelijke obsessie”) wijdde Wistrich een groot hoofdstuk aan wat hij “de oud-nieuwe Judeofoben van Brittannië” noemde. Hij vermeldde het wijdverbreide antisemitisme in de Britse literatuurklassiekers door de eeuwen heen. Hij schreef dat in het Verenigd Koninkrijk “antisemitische gevoelens ook deel uitmaken van de discussie van de mainstream, die bij de academische, politieke en media-elites steeds weer naar boven komen.”

Veel andere voorbeelden dat antisemitisme een deel van de Europese civilisatie is, zijn te vinden in het boek “Anti-Judaism, the Western Tradition” (“De westerse traditie van het anti-judaïsme”) van David Nirenberg.

Een serie vooraanstaande Europese romanschrijvers waren extreme antisemieten. Een van de beroemdere was de Fransman Louis-Ferdinand Céline, die na de Tweede Wereldoorlog wegens collaboratie met de bezettingsmacht werd veroordeeld. Bovendien bevinden zich op gebouwen zoals de Notre Dame kathedraal in Parijs oude antisemitische sculpturen. Ook in de Europese populaire cultuur – bijvoorbeeld in tekeningen en karikaturen – vindt men antisemitische grondgedachten. Het studentenuitwisselingsprogramma van de Europese Unie is genoemd naar de fanatieke antisemiet Erasmus. De universiteit van Rotterdam en een brug in de stad eveneens.

Het is verkeerd om te denken dat het nationaalsocialisme en zijn kwaadaardige “cultuur” eindigden met de nederlaag van Duitsland in het jaar 1945. Veel nazi´s bleven trouw aan hun ideeën. Velen probeerden hun kinderen de nazi-ideologie in te gieten. Na de oorlog waren er in Duitsland niet genoeg onbesmette rechters en ambtenaren om de benodigde regeringsposten te bezetten. Tot de voormalige nazi´s die hoge functies in het naoorlogse Duitsland bekleedden, behoorde de christendemocraat Kurt Georg Kiesinger, die van 1966 tot 1969 bondskanselier was. Zelfs vele artsen, die joodse overlevenden onderzochten die om gezondheidsredenen schadevergoedingen eisten, hadden een nazi-achtergrond.

Als men vraagt wie de belangrijkste naoorlogse filosoof van Europa was, zullen velen Martin Heidegger noemen. Zijn onlangs gepubliceerde notitieboekjes later er geen twijfel over bestaan dat zijn gedachtewereld diep antisemitisch was.

Het feit dat een aanzienlijk aantal Europeanen het nu eens is met de uitspraak dat “Israël een vernietigingsoorlog tegen de Palestijnen voert”, is een belangrijk voorbeeld van het moderne Europese antisemitisme. Deze uitspraak werd door meer dan 40% van de EU-burgers in de leeftijdscategorie 16 jaar en ouder als juist beschouwd. Dat past volkomen in de antisemitische cultuur van Europa.

De Amerikaanse politieke wetenschapper Andrei Markovits vat een sleutelelement van de huidige Europese realiteit kort en krachtig samen: “Europa heeft een onopgeloste, belangrijke relatie met haar verleden. Het voortdurend vergelijken van de Israëli´s met de nazi´s komt voort uit de Europese onderbuik. Dat is uiteraard een dubbele brutaliteit. Daarmee bevrijden de Europeanen zich van hun eigen geschiedenis. Tegelijkertijd lukt het hen hun vroegere slachtoffers te beschuldigen zich zo te gedragen als de ergste daders uit het eigen kamp.”

De leidende krachten van het continent, waarop het nationaalsocialisme geboren werd en kon floreren, besteden tegenwoordig relatief weinig aandacht aan de nazi-achtige politiek en uitlatingen die afkomstig zijn van diverse terreurorganisaties van het Midden-Oosten. Hun propaganda voor de volkerenmoord is geen Hitler-nazisme, maar een nazisme dat uit delen van de islam afkomstig is.

De volgende keer wanneer vertegenwoordigers van Europa Israël bekritiseren vanwege haar politiek, zou het Israëlische antwoord moeten luiden dat zij zich gezien het verleden van Europa beter op het islamo-nazisme zouden moeten concentreren. De bureacraten van de EU en haar lidstaten, die constant en buitenproportioneel Israël nadrukkelijk vermanen, stoelen op immorele voet.

Afbeelding
Dr. Manfred Gerstenfeld

Bron: https://heplev.wordpress.com

Bron oorspronkelijk artikel: www.jpost.com

Auteur: Dr. Manfred Gerstenfeld

Vertaald uit het Duits door: E.J. Bron

https://ejbron.wordpress.com/2015/07/07 ... ultuur-is/
De Islam is een groot gevaar!
Jezus leeft maar Mohammed is dood (en in de hel)
Gebruikersavatar
Pilgrim
Berichten: 51240
Lid geworden op: wo jan 17, 2007 1:00 pm
Locatie: Dhimmistad

Re: Europees antisemitisme in vroeger tijden

Bericht door Pilgrim »

Notarissen hielpen bij roof Joodse goederen

26 nov 2016

Afbeelding

Veel notarissen in Nederland werkten in de Tweede Wereldoorlog mee aan de onteigening van Joods onroerend goed. De notarissen profiteerden daar financieel van.

Dat blijkt volgens NRC uit het boek “Kille mist” van Raymund Schütz. Joden moesten in de oorlog hun tegoeden registreren, evenals hun onroerend goed. Uiteindelijk werden die panden onteigend. Aan die onteigening werkten de meeste notarissen mee door verkoopakten te passeren. Ze verdienden daar goed aan. Na de oorlog werd bepaald dat de notarissen 60% van het geld dat was verdiend met overdrachtsakten moesten teruggeven. De meesten deden dat. ,,Het was voor de notaris ook de afkoop van een ambtsmisdrijf”, stelt Schütz.

Bron
De Islam is een groot gevaar!
Jezus leeft maar Mohammed is dood (en in de hel)
Gebruikersavatar
Pilgrim
Berichten: 51240
Lid geworden op: wo jan 17, 2007 1:00 pm
Locatie: Dhimmistad

Re: Europees antisemitisme in vroeger tijden

Bericht door Pilgrim »

De nog nooit vertelde verhalen uit de getto´s die nooit mogen worden vergeten!
Gepubliceerd op 2 mei 2016

De Islam is een groot gevaar!
Jezus leeft maar Mohammed is dood (en in de hel)
Gebruikersavatar
Pilgrim
Berichten: 51240
Lid geworden op: wo jan 17, 2007 1:00 pm
Locatie: Dhimmistad

Re: Europees antisemitisme in vroeger tijden

Bericht door Pilgrim »

DEN VADERLAND GETROUWE...

Geplaatst op 23 april 2017

Afbeelding
De Sintelbaan, Olympiaplein, Amsterdam (1942)

Straks gaan wij de slachtoffers uit den Tweede Wereldoorlog herdenken. Ik vind het altijd een onaangename dag. Vooral het Wilhelmus. Trouwens dien hele herdenking vind ik een hypocriete vertoning, want den Nederlandsche burger maakte zich in 1942, toen de deportaties der Joden begonnen, niet bijster druk over het lot van hun Joodsche medeburgers. Maar goed, ik wil daar niet verder over zeuren. Ik heb dat hier al genoeg gedaan. Maar, spitse lezer van E.J. Bron, waar ik toch dikwijls nog over zit te piekeren, is het feit dat als ook maar ergens ter wereld onrecht wordt gepleegd de regering en den gansche bevolking van Nederland meteen hun stem verheffen en klaar staan met een oordeel. Ik wil dat hier toch even gezegd hebben.

Echter, helaas, slechts weinigen verhieven hun stem toen bitter onrecht op den Nederlandsche bodem werd bedreven. Onder de wrede Duitsche overheersing werd den Joodsche gemeenschap vogelvrij verklaard. Des avonds, wanneer niemand zich nog op straat vertonen mocht, werden zij uit hun huizen gehaald en gedeporteerd. Er was geen regering die hen hielp of de weg wees. Slechts een heel klein deel der Nederlandsche bevolking was de Joden in hun vreselijke doodsstrijd behulpzaam. Een ander deel, bestaande uit ambtenaren, politieagenten, trambestuurders, treinpersoneel en duizenden anonieme werkers, was de Duitsers bij de knechting en de moord op Joden behulpzaam.

Het grootste deel der Nederlandsche bevolking, meer dan 95%, zag wel wat er om hem heen gebeurde, maar keek niet op of om. “De Nederlanders zijn het er niet mee eens, maar werken niet tegen”, berichtte de Duitse vervolger aan zijn meerderen in Berlijn.

Een schrijnend voorbeeld daarvan staat in het Algemeen Handelsblad van 31 mei 1943. Terwijl de Joden tezamen dromden op het grasveld van de Sintelbaan te Amsterdam, waar zij zich moesten vervoegen voor transport naar Westerbork en elders, werd enthousiast in dien Courant geschreven hoe Fanny Blankers Koen bij het hoogspringen, tijdens de trainingswedstrijden voor damesatleten, op de Amsterdamsche Sintelbaan een nieuw wereldrecord vestigde. De onverschilligheid ten aanzien van de Joodsche burgers is werkelijk om te huilen.

Maar, lezer, er zal in het leven van dien generatie altijd wel een moment zijn geweest, misschien voor het naar bed gaan, misschien in de stilte van een mooie zomermiddag, of behaaglijk zittend voor het haardvuur op een koude winterdag, dat hun het geweten heeft opgespeeld. Maar ach, die generatie is inmiddels bijkans uitgestorven. Er is nog maar een enkele verzetsstrijder in leven.

Nu hebben we Marokkanen, die met de op 4 mei gelegde kransen gaan voetballen. Ja, dat doen die Marokkaanse klootzakken uit respect. Voor ons. Voor dien doodsbenauwde Nederlanders die nooit eens in verzet komen tegen dat asociale rot schorem.

En ook nu sluit een nieuwe generatie den ogen voor het Kwaad dat overal rondwaart. Een Kwaad dat erop uit is ons voorgoed te vernietigen.

Ik wens U allen nog een gezegende dag.

Door: “Driek”

https://ejbron.wordpress.com/2017/04/23 ... -getrouwe/
De Islam is een groot gevaar!
Jezus leeft maar Mohammed is dood (en in de hel)
Gebruikersavatar
Pilgrim
Berichten: 51240
Lid geworden op: wo jan 17, 2007 1:00 pm
Locatie: Dhimmistad

Re: Europees antisemitisme in vroeger tijden

Bericht door Pilgrim »

EEN VERWARDE MAN...

Geplaatst op 13 juli 2017

Afbeelding

Als moslims inderdaad dezelfde god aanbidden volgens de Paus, dan rijst den zeer brandende vraag waarom er dan al veertienhonderd jaar in zoveel landen een islamitische uitroeiingsoorlog tegen het Joden – en christendom gaande is. Dorpen en kerken in Pakistan, Nigeria en Syrië worden platgebrand en christenen worden bijna overal waar moslims het voor het zeggen hebben vervolgd en afgeslacht. In Irak daalde het aantal Chaldeese kerken hierdoor van 300 in 2003 tot slechts 57 nu. En ook die overgebleven kerken zijn constant het doelwit van de volgelingen van Mohammed. Over dien Joodsche bevolkingsgroepen in islamitische landen zal ik het maar niet hebben.

Welnu, ik zeg het hier maar ronduit, spitse lezer van “E.J. Bron”, dien man in vrouwskledij leest zelden of nooit een boek, laat staan de koran. De paus heeft geen idee hoe het er in de echte wereld aan toegaat. Het is een verwarde man. Vooral een man met domme uitspraken. Want, lezer, het gebod ‘Gij zult niet doden’ en het ‘Heb uw naasten lief’ zullen wij in den koran niet tegenkomen.

Het christendom is een godsdienst van liefde, die zijn leden de hoogste morele principes leert van goed gedrag. Bemin uw naaste. Streef naar vrede. Help de behoeftige. Leef mee met en verhef de onderdrukten. Behandel anderen zoals jezelf behandeld wilt worden. Met deze tekst begint het zeer interessante boek ‘Een morele afrekening’ van Daniel Jonah Goldhagen. Geen boek voor bij het haardvuur. Neen, het is een sinister boek en lange tijd een verboden boek. Doch zeer interessant en lezenswaardig.

Het christendom is een godsdienst die de haat tegen één groep mensen, de joden, vanuit de kern was toegewijd, en die deze door de geschiedenis heen in zijn hele territorium heeft verspreid. Het beschouwde en belasterde hen, soms in zijn heilige geschriften en doctrine, als zijnde de moordenaars van Christus, als kinderen van de duivel, als schenders en bevlekkers van al het goede, verantwoordelijk voor een enorme reeks rampen en menselijk lijden.

Deze haat – dit verloochenen door het christendom van de eigen wezenlijke en goede morele principes – heeft ertoe geleid dat christenen in de loop van bijna tweeduizend jaar vele ernstige misdaden tegen de joden hebben begaan en hen op andere manieren leed hebben berokkend, onder andere door massamoorden. De bekendste en omvangrijkste van deze massamoorden is de Holocaust.

De vraag voor christenen, vooral voor de rooms-katholieke kerk, is: wat moet een godsdienst van liefde en goedheid doen om haar geschiedenis van haat en onrecht onder ogen te zien, om haar slachtoffers schadeloos te stellen en zichzelf zodanig te rehabiliteren dat ze niet langer de bron is van haat en het onrecht die ze, ongeacht haar verleden, nu niet meer zou tolereren? Dat is de vraag die dit boek stelt.

Afbeelding
Een verwarde man bij de Klaagmuur

Daniel Jonah Goldhagen snijdt zich een weg door de historische en morele nevelen, om zo de betrokkenheid van de katholieke kerk bij de Holocaust volledig bloot te leggen. Hij verbreedt de discussie die zich concentreerde rond paus Pius XII tot een onderzoek naar de kerk in heel Europa. Hij toont aan dat de betrokkenheid van de kerk en de paus bij de vervolging van joden veel verder gaan dan tot nu toe werd aangenomen. De kerkleiders waren volledig op de hoogte van de vervolgingen. Maar zij spraken zich er niet tegen uit en deden ook niets om het verzet ertegen aan te moedigen. In plaats daarvan ondersteunden ze vele elementen ervan. Sommige geestelijken namen zelfs actief deel aan de massamoord.

Afbeelding
Adolf Hitler begroet hoogwaardigheidsbekleders uit Rome

Maar Goldhagen gaat verder in zijn onderzoek. Hij ontwikkelt een exacte manier om de mate van schuld van de Kerk en haar geestelijkheid te bepalen, en die was veel omvattender dan tot nu toe werd verondersteld. Hij toont aan dat de Kerk, volgens haar eigen leer zelfs, een tot nu toe niet erkende plicht tot genoegdoening heeft. Hij verkent die plicht, analyseert de strategieën van de Kerk om daar onderuit te komen, en schetst wat de Kerk te doen staat om de schade die zij de joden heeft berokkend, ongedaan te maken en zichzelf te helen.

(Uit: Daniel Jonah Goldhagen. ‘Een Morele afrekening’. De rol van de katholieke kerk in de Holocaust en haar onvervulde plicht tot herstel. Uitgave Manteau – De Bezige Bij)

Door: “Driek”

https://ejbron.wordpress.com/2017/07/13 ... warde-man/
De Islam is een groot gevaar!
Jezus leeft maar Mohammed is dood (en in de hel)
Gebruikersavatar
Pilgrim
Berichten: 51240
Lid geworden op: wo jan 17, 2007 1:00 pm
Locatie: Dhimmistad

Re: Europees antisemitisme in vroeger tijden

Bericht door Pilgrim »

DE POLITIE IS JE BESTE KAMERAAD...

Geplaatst op 10 augustus 2017

Afbeelding

Toen, lang geleden, het was in die rumoerige naoorlogse jaren, Nederland begon zich al te herstellen van de Duitse bezetting, toen zomaar ineens de Nederlandsche politieagent tot je beste kameraad werd uitgeroepen. Ik heb dat nooit begrepen, want ik weet uit bittere ervaring dat mensen in militair of politioneel uniform het noodlot met zich mede dragen. Zo waren er tijdens de bezetting politieagenten die ijverig Joden uit hun huis ophaalden en daar het zogenaamde ‘kopgeld’ voor kregen. Ach, lezer, wat hebben die Nederlanders in de oorlog eigenlijk een erbarmelijk figuur geslagen. Ons koningshuis nam in 1940 de wijk naar Londen, de Nederlandsche Spoorwegen vervoerden Joden naar de concentratiekampen, het Gemeentelijk Vervoer Bedrijf bracht de Joden naar de Joodsche Schouwburg en het Centraal Station en de ambtenaren en journalisten en de Nederlandsche Omroepverenigingen beijverden zich om toch maar vooral met de Duitsers mede te werken. Neen, lezer, ik heb daar een bittere smaak aan over gehouden.

Nu was het opsporen en arresteren van ondergedoken Joden in Nederland voor een belangrijk deel het werk van de Nederlandsche politie. Veel rechercheurs deden dit verraderlijk handlanger-werk met grote overtuiging. En wie in handen viel van deze zogeheten ‘Kolonne Henneicke’ was niet alleen reddeloos verloren, maar werd vóór uitlevering aan de bezetter ook nog beschimpt, beroofd, afgeperst, dikwijls mishandeld en soms zelfs seksueel misbruikt. Schaamte was deze lieden vreemd. Hebzucht en grof antisemitisme voerden de boventoon. Sommige politieagenten bleken zulke fanatieke Joden-jagers dat het zelfs de Duitse bezetter te gortig werd.

Afbeelding
Amsterdammers verwelkomen de Duitse bezetters (1940).

Grete Weil (1906 – 1999) schrijft in haar boek Tramhalte Beethovenstraat, Uitgeverij Meulenhoff:

Daar beneden stonden vier trams elk met een aanhangwagen, erachter krioelde een donkere menigte, een paar honderd mensen moesten het wel zijn; vale gezichten in het schijnsel van blauwe zaklantaarns die jongens met witte banden om de arm in de hand hielden. Het was griezelig en het was fascinerend. Opzij stonden een paar mannen in uniform (soldaten, politieagenten?) met grote herdershonden aan korte riemen. Half scherpe commando’s: ‘Vlug, vlug, vlugger. Wagen één, één a, twee, twee a, drie’. De jongens met de banden om de arm sleepten met koffers en rugzakken, hielpen oude mensen. Een kind huilde, een vrouw gaf het een klap en riep: ‘Wees niet zo stout’.

Afbeelding

De NSB had als organisatie geen specifieke rol in de Jodenvervolging, de bezetter gaf de NSB het liefst helemaal geen rol, ze vond het een slappe, onbetrouwbare partner. Doch dat gold niet voor de individuele NSB’ers, die kwamen de bezetter juist heel goed van pas. In de gelederen der NSB waren de trouwste handlangers te vinden, de fanatiekste antisemieten en de meest hardvochtig Joden-jagers. Individuele NSB’ers vormden de ruggengraat van de operaties om de Joden van Nederland te elimineren. De Duitse bezetter zou het zonder die NSB-politieagenten veel moeilijker hebben gehad om 107.000 joden op te pakken en te deporteren en daarmee een van de efficiëntste operaties uit te voeren die op het Europese continent hebben plaatsgevonden.

Maar, lezers, stel – ja, het is maar een gedachte, doch een gedachte die dikwijls mij beangstigt – stel dat die kleedjesvreters in opstand komen tegen ons Nederlanders? Dan zijn we mooi de klos. Want, let wel, spitse lezer van “E.J. Bron”, onze politiemacht zit dan waarschijnlijk met de vijand thee te drinken in de moskee, die heeft – evenals toen in de bezettingsjaren – allang partij gekozen. En ons koningshuis en onze ministers? Waar zijn die gebleven? Welnu, lezer, dat antwoord laat zich niet moeilijk raden. Die zijn ‘m allemaal gesmeerd naar veiliger oorden.

Ik wens U allen nog een gezegende dag.

Jodenjacht. Door Ad van Liempt en Jan H. Kompagnie. De onthutsende rol van de Nederlandse politie in de Tweede Wereldoorlog. Uitgeverij Balans.

Kopgeld. Nederlandse premiejagers op zoek naar Joden, 1943. Door Ad van Liempt. Uitgeverij Balans.


Een enkele tekst van mij is afkomstig uit ‘Jodenjacht’, van Ad van Liempt en Jan H. Kompagnie.

Door: “Driek”

https://ejbron.wordpress.com/2017/08/10 ... -kameraad/
De Islam is een groot gevaar!
Jezus leeft maar Mohammed is dood (en in de hel)
Gebruikersavatar
Pilgrim
Berichten: 51240
Lid geworden op: wo jan 17, 2007 1:00 pm
Locatie: Dhimmistad

Re: Europees antisemitisme in vroeger tijden

Bericht door Pilgrim »

Geheim ooggetuigenverslag van gaskamerknecht Auschwitz ontcijferd

Caspar Naber 14-11-17, 15:31 Laatste update: 15-11-17, 08:14

Afbeelding
De halfvergane thermosfles van Marcel Nadjari waarin de 13 velletjes papier met zijn ooggetuigenverslag verstopt zaten. © Screenshot Pavel Polian

Een tot voor kort onleesbaar ‘dagboek’ van een dwangarbeider in de gaskamers en crematoria van Auschwitz is ontcijferd met behulp van moderne computertechnieken. De Nederlandse Sonderkommando-deskundige Bart Nauta spreekt van een ‘zeer bijzonder ooggetuigenverslag’.

,,Wat wij hier meemaken, gaat ons verstand te boven.” Zo begint de Grieks-Joodse Marcel Nadjari (27) medio 1944 zijn verslag over wat hij meemaakt als lid van het Sonderkommando in de gaskamer en in crematorium III van vernietigingskamp Auschwitz. Een ooggetuigenverslag van het gruwelijke werk dat hij op bevel van de nazi’s moet uitvoeren.

Thermosfles
In de veronderstelling dat hem hetzelfde lot beschoren is als de tienduizenden Hongaarse Joden die hij voor zijn ogen ziet sterven, rolt Nadjari de 13 velletjes papier op en verstopt ze in een thermosfles. Die begraaft hij begin januari 1945 – onwetend van de aanstaande bevrijding door de Russen – in een leren tasje bij het crematorium.

Ruim 35 jaar later stuit een Poolse bosbouwstudent tijdens opgravingen in de buurt van het voormalige vernietigingskamp toevallig op de halfvergane resten van een thermosfles in een leren tas. In de verroeste warmhouder ontdekt hij de 'flessenpost'. Het merendeel van de tekst is onleesbaar, op een paar woorden na. Ze blijken te zijn geschreven in het Grieks.

Afbeelding
De Russische historicus en IT-deskundige wisten negentig procent van het gruwelijke ooggetuigenverslag te ontcijferen. © A. Nikitjaev/P.Polian

Multispectrale beeldanalyse
Dankzij multispectrale beeldanalyse wisten de Russische historicus Pavel Polian en IT-deskundige Aleksander Nikitjaev negentig procent van de tekst te ontcijferen, zo meldt het Duitse weekblad Focus. Het baseert zich op een artikel over het onderzoek in het kwartaalblad van het Duitse Instituut voor Hedendaagse Geschiedenis in München.

Dwangarbeider Marcel Nadjari blijkt zeer gedetailleerd te werk te zijn gegaan in zijn 'geheime boodschap'. Zo schrijft hij: ,,Onze eerste taak is de mensen te ontvangen. De meesten beseffen niet wat hen te wachten staat. Degene wiens lot al bezegeld is, vertel ik de waarheid. Onder het terrein bevinden zich twee eindeloze kelderruimtes. In de eerste moeten de mensen zich uitkleden, de tweede is de dodenkamer waar zogezegd douches zijn geïnstalleerd. Pijpen uit het plafond moeten mensen die indruk geven."

,,Iedereen gaat er naakt naar binnen. Met zwepen dwingen de Duitsers hen dichter bij elkaar te gaan staan. Als sardientjes in blik. Pas als er niemand meer bij past en de ruimte gevuld is met zo'n 3.000 mensen worden de deuren hermetisch gesloten."

Afbeelding
Aanvankelijk waren slechts enkele woorden in het Grieks leesbaar op de velletjes (foto rechts). Dankzij de computertechniek kon negentig procent van de tekst worden ontcijferd (foto links). © Aleksandr Nikitjaev/Pavel Polian

640 gram as
De Griekse Jood, die eind 1943 door de Duitsers is opgepakt in Athene vanwege zijn contacten met communistische verzetsstrijders en sinds april 1944 in Auschwitz werkt, beschrijft ook wat er gebeurt na het sluiten van de deuren. Pure horror.

,,Telkens komen twee SS'ers aangereden met bussen gas waarvan de inhoud (bolletjes Zyklon B, een pesticide dat na contact met openlucht verdampt tot blauwzuur, red.) in de pijpen in het plafond van de dodenkamer wordt gegooid. Na een half uur openen we de deuren en beginnen we ons werk. We dragen de lijken van onschuldige vrouwen en kinderen naar de lift die de stoffelijke resten naar de ruimte met de ovens brengt. Daar worden de lichamen verbrand. Zonder vuurversnellers, want het menselijke vet volstaat. Van elk lichaam blijft 640 gram as over. Die moeten we vergruizen. Daarna gooien de Duitsers alle asdeeltjes in de nabijgelegen Sola-rivier om geen enkel spoor achter te laten."

Vergassing wreken
Nadjari schrijft ook dat hij herhaaldelijk overwoog tussen de Hongaarse Joden in de gaskamer te gaan staan, maar dat uiteindelijk niet deed. ,,Mijn wil om te (over)leven en de dood van mijn ouders en zusje te wreken (die al voor zijn komst naar Auschwitz waren vergast, red.) waren sterker."

Na de bevrijding van Auschwitz door de Russen, op 27 januari 1945, keerde de voormalige gaskamerknecht terug naar zijn geboortestad Thessaloniki. Van daaruit emigreerde hij in 1947 naar New York. Nadjari ging er aan de slag als kleermaker, kreeg er tien jaar later een dochter die hij vernoemde naar zijn vergaste zusje Nellie en overleed er op 54-jarige leeftijd in 1971.

Negen jaar later werd zijn 'flessenpost' gevonden. De ontcijfering van Nadjari's geheime ooggetuigenverslag zou nog ruim 35 jaar op zich laten wachten.

,,Een erg bijzonder verslag", reageert onderzoeker Bart Nauta. Hij behaalde een mastergraad in Holocaust- en Genocidestudies en deed onderzoek naar Nederlandse dwangarbeiders in Sonderkommando's in Auschwitz.

'Uniek document'
Nadjari's verhaal is volgens hem om meerdere redenen bijzonder. ,,Het is een uniek document van een ooggetuige die zijn verslag ter plekke én op het moment van het plaatsvinden van de gruwelijkheden beschreef. Dat maakt het betrouwbaarder dan andere verslagen die nadien werden geschreven."

Afbeelding
Een foto van het ooggetuigenverslag van Zalman Gradowski zoals te zien in Pavel Polians boek 'Scrolls from the ashes'. © Screenshot Pavel Polian

De Grieks-Joodse gaskamerknecht was volgens Duitse historici een van slechts vijf leden van het Sonderkommando die een geschreven getuigenis begroeven. Maar alleen Nadjari overleefde 'de hel'.

Nauta: ,,De bekendste getuigenis is die van de Pools-Joodse Zalman Gradowski. Hij beschreef het vernietigingsproces zeer gedetailleerd in een dagboek, begroef dat ook bij het crematorium, maar werd vermoord tijdens de opstand van het Joodse Sonderkommando in oktober 1944."

Nederlandse ooggetuigenverslagen
Van de dertien Nederlandse Sonderkommando-leden in Auschwitz van wie Nauta de identiteit wist te achterhalen, schreven twee ook een ooggetuigenverslag. ,,Dat deden ze niet tijdens hun werkzaamheden maar na de oorlog, in 1945-'46. Een tweede verschil met de verslagen van Nadjari en Gradowski is dat die van de Nederlanders gaan over 1942, toen de gaskamers nog niet op zo'n grote schaal werden gebruikt als in 1944", zegt de onderzoeker, die verbonden is aan het NIOD en de Universiteit van Amsterdam.

https://www.ad.nl/buitenland/geheim-oog ... ~a3bedb37/
De Islam is een groot gevaar!
Jezus leeft maar Mohammed is dood (en in de hel)
Gebruikersavatar
Pilgrim
Berichten: 51240
Lid geworden op: wo jan 17, 2007 1:00 pm
Locatie: Dhimmistad

Re: Europees antisemitisme in vroeger tijden

Bericht door Pilgrim »

MEN DEED ALSOF ALLES NORMAAL WAS...

Geplaatst op 19 november 2017

Afbeelding
Het Joodsche Weekblad (1942)

Toen, tijdens den Duitse bezetting, toen onze Joodsche medeburgers als loslopend wild werden vervolgd, deed den Joodsche Raad onder leiding van Asscher en Cohen alsof er niets aan de hand was. Asher en Cohen waren de prototypes van de Joodse liberale regenten, die als ware filantropen regeerden over een gemeenschap die in overweldigende meerderheid sociaal, politiek en intellectueel mijlenver van hen afstond. Ze wekten de indruk dat het normale leven gewoon doorging. De Joodsche Raad werd in februari 1941 opgericht en bestond uit prominente leden der Nederlandsche joodsche gemeenschap, die zelf de uitvoering van de Duitse anti-joodse maatregelen zou reguleren. Een paar maanden later, op 11 april 1941, gaf de Joodsche Raad voor het eerst het Joodsche Weekblad uit. Zijn bedoelingen waren oprecht. Hij wilden het leed van den Joden verzachten. In het blad was er veel aandacht voor bijvoorbeeld religie, vrijetijdsbesteding en beroepscursussen. Zo schreven de voorzitters van de Joodsche Raad, Abraham Asscher en David Cohen, in de inleiding van het openingsnummer het volgende:

“Het blad zal naast mededelingen en nieuwsberichten, artikelen bevatten, die den lezer uiteenzettingen zullen brengen omtrent Joodsche godsdienst, Joodsche wetenschap en Joodsche cultuur. Op deze wijze hoopt de redactie, die wij bereid hebben gevonden onder ons toezicht het blad samen te stellen, de lezers in te lichten omtrent alles, wat in deze dagen wetenswaardig voor hen mag worden geacht.”

Het uitgaansleven kreeg veel belangstelling, toneel en muziekuitvoeringen werden uitgevoerd in den Joodsche Schouwburg aan den Plantage Middenlaan. Doch den deportaties waren al in gang gezet. Maar men wilde het niet horen, zien en weten. Doch ieder moment kon er op de deur worden gebonsd. Dan werd je op transport gesteld naar Westerbork en vandaar uit naar de vernietigingskampen. Doch Het Joodsche Weekblad wekte den indruk dat het normale leven gewoon doorgang vond. Er hing zelfs een opgewekte sfeer van normaalheid, want er werd gelachen om Joodsche komieken en geluisterd naar Het Joodsche Symfonie Orkest. Niks aan de hand dus.

Afbeelding
Dit pamflet zou van toepassing kunnen zijn op islamieten.

Het doet mij sterk denken aan onze huidige tijd, aan onze Haagse bewindslieden, die doen voorkomen alsof de komst van al die Afrikaanse ‘vluchtelingen’, die het op Joden hebben voorzien, geen bedreiging vormen voor den Joodsche burger en dat alles normaal blijft doorgaan. Welnu, spitse lezer van “E.J. Bron”, niets is minder waar. Het leven onzer Joodsche burgers staat op het spel. Zij worden bedreigd, zoals gedurende den Duitse bezetting. Ook toen werd hardnekkig volgehouden dat het allemaal wel meeviel. Er viel met de Duitsers wel te praten. Welnu, dat was een grove misvatting. En onze Haagse ministers maken nu met die walgelijke mohammedanen wederom dezelfde fout.

Nu ons land wordt overspoeld door islamieten, nu in de straten onzer steden een dreigende sfeer hangt, blijven onze incapabele bewindslieden keihard volhouden dat wij van de volgelingen dezer misdadige religie niets te duchten hebben. Het zijn vredelievende mensen en al die aanslagen hebben niets met den islam te maken. Hoe krijg je het je strot uit. Her en der betonblokken om den Nederlander te beschermen tegen islamitische aanslagen. Zijn die ministers wel goed bij hun hoofd?

De Duitse bezetter gebruikte het weekblad om vorderingen inzake Joden en Joodse aangelegenheden bekend te maken. Ook drukt de redactie de lezer op het hart om een koffer of rugzak van te voren gereed te maken, zodat men niet zonder bagage vertrekt. Er is daarom in het blad een lijst opgenomen met de bureaus van de afdeling Hulp aan Vertrekkende Joodsche burgers.

Het Joodsche Weekblad verscheen in september 1943 voor het laatst. De meeste Joodse Nederlanders waren toen inmiddels weggevoerd of ondergedoken. Vergelijkbaar met andere Europese landen zijn in Nederland de meeste Joden vernietigd. Joden, die zich eeuwenlang in Amsterdam veilig waanden, werden tijdens de bezettingsjaren beroofd van hun eigendommen, identiteit en leven. De Joodsche gemeenschap zou nooit meer dezelfde worden.

Van de 120.000 Joden die in 1939 in Nederland woonden, woonden er 75.000 in Amsterdam, zo’n 10% van de Amsterdamse bevolking. Ruim 100.000 Nederlandse Joden overleefden de Tweede Wereldoorlog niet. Geen reden om trots te zijn op onze houding in de Tweede Wereldoorlog.

Ik wens U allen nog een gezegende dag.

Door: “Driek”

https://ejbron.wordpress.com/2017/11/19 ... rmaal-was/
De Islam is een groot gevaar!
Jezus leeft maar Mohammed is dood (en in de hel)
Gebruikersavatar
Pilgrim
Berichten: 51240
Lid geworden op: wo jan 17, 2007 1:00 pm
Locatie: Dhimmistad

Re: Europees antisemitisme in vroeger tijden

Bericht door Pilgrim »

Geen land wilde Joden hebben

Geplaatst op 21 januari 2018

Afbeelding

Op de Conferentie van Évian in 1938 wezen 32 landen de opname van Joden af en waren zodoende medeverantwoordelijk voor de dood van honderdduizenden. Op 6 juli 1938 kwam het Franse stadje Évian-les-Bains in de schijnwerpers van de internationale politiek te staan. Een globale vluchtelingenconferentie moest over de verdeling van Joden, die uit nazi-Duitsland gevlucht of uitgezet waren, beslissen.

De Amerikaanse president Franklin D. Roosevelt nodigde een serie regeringen uit een commissie te vormen om de emigratie van vluchtelingen uit Duitsland en Oostenrijk te vergemakkelijken. Onder de Joden en hulpcomités ontstond optimisme:

“Duizenden kijken naar deze conferentie als rechters over hun lot”, schreef de Amerikaanse publiciste Dorothy Thompson.

En toch: Was de conferentie voor Roosevelt – die later ook de toegangswegen naar Auschwitz NIET liet bombarderen – alleen maar schijnheilige propaganda?

De 32 deelnemende landen: Argentinië – Australië – België – Bolivia – Brazilië – Canada – Chili – Colombia – Costa Rica – Cuba – Denemarken – Dominicaanse Republiek – Ecuador – Frankrijk – Guatemala – Haïti – Honduras – Ierland – Mexico – Nederland – Nicaragua – Noorwegen – Panama – Paraguay – Peru – Zweden – Zwitserland – Verenigd Koninkrijk – Verenigde Staten – Uruguay – Venezuela

Niet uitgenodigd: Duitse Rijk – Italië – Japan – Sovjet-Unie – Tsjecho-Slowakije – Hongarije

Meer dan tweehonderd journalisten berichtten over de vluchtelingenconferentie, waarvoor diplomaten uit de hele wereld naar het kuuroord waren gekomen.

De truc: Het woord “Jood” viel maar uiterst zelden op de conferentie. Er werd alleen van “vluchtelingen” gesproken, hoewel IEDEREEN wist om wie het in werkelijkheid ging.

Schande:
Slechts 32 (!) landen stuurden hun vertegenwoordigers naar het kuuroord aan het Meer van Genève en dat hoewel de hele wereld was uitgenodigd. 39 organisaties en hulpcomités, meer dan de helft daarvan joodse, lieten zich accrediteren.

In ELK van de deelnemende landen wist men door mediaberichten, activiteiten van de geheime dienst en vluchtelingen WAT er met de Joden in Duitsland en Oostenrijk gebeurde.
Maar in veel landen kwam een opname niet in aanmerking:
  • Tsjecho-Slowakije: te onveilig
  • Hongarije: een antisemitisch regime aan de macht
  • Italië: het fascistische Mussolini-regime bereidde een anti-joodse politiek voor
  • Zwitserland: sloot de grens volledig af
  • Overige westerse landen: probeerden vluchtelingen uit Duitsland en Oostenrijk met wettelijke en administratieve maatregelen weg te houden
VS: Nee!
Al in de uitnodiging had de Amerikaanse regering verzekerd dat “van geen enkel land verwacht of geëist wordt een groter aantal emigranten op te nemen dan zijn wetgeving toestaat.”

Ook de VS zelf waren NIET bereid hun eigen quotum te verhogen, dat jaarlijks 27.370 immigranten uit Duitsland en Oostenrijk toeliet, mits zij voldeden aan de strenge visumvoorwaarden.

Groot-Brittannië: Nee, alleen “geselecteerde gezinnen”
Lord Winterton (Groot-Brittannië) zei heel duidelijk:

“Het Verenigd Koninkrijk is geen immigratieland”. Bovendien zouden klimatologische, racistische en politieke omstandigheden in Britse kolonies en bezittingen een immigratie in de weg staan.

Hij stelde VAAG in het vooruitzicht dat wellicht “een beperkt aantal geselecteerde gezinnen in ieder geval als begin” in bepaalde streken in Oost-Afrika terecht zouden kunnen.

Over het Britse mandaatgebied Palestina, het belangrijkste opnameland voor joodse vluchtelingen, sprak Winterton – tot grote teleurstelling van de zionistische organisaties – met geen woord. En dat niet zonder reden: want de Britten probeerden daar de joodse immigratie te beperken.

Frankrijk: Nee!
De Fransman Henry Bérenger zei dat de financiën van zijn vaderland helaas niet zo onbeperkt waren als de ontembare wil de menselijke gemeenschap te dienen.

Geen van de grote mogendheden wilde joodse vluchtelingen uit nazi-Duitsland opnemen!


De redenen waarom niemand Joden wilde hebben

Het wanhopige appèl van Duitse Joden werd niet gehoord. Waarom zij nergens opgenomen werden en waarom de nazi-propaganda triomfeerde.

Op de Conferentie van Évian, waarop beslist moest worden WAT er met de joodse vluchtelingen uit nazi-Duitsland moest gebeuren, weigerden bijna alle landen Joden op te nemen.

De redenen daarvoor heb ik met rood gemarkeerd:

België: Nee!
De Belgische gedelegeerde sprak eveneens duidelijke taal: zijn land zou niet nog meer Joden willen opnemen, omdat anders gevreesd zou moeten worden voor “maatschappelijke schokken”, ja zelfs een antisemitische golf.

Zwitserland: Nee!
De chef van de Zwitserse vreemdelingenpolitie, Heinrich Rothmund, argumenteerde dat Zwitserland slechts een transitland zou zijn en geen vluchtelingen zou binnenlaten die via Duitsland zouden zijn binnengekomen. Zes maanden later sprak ook hij duidelijke taal:

“We hebben niet al twintig jaar met de middelen van de vreemdelingenpolitie tegen de toename van de vreemde overheersing en in het bijzonder tegen de verjoodsing van Zwitserland gestreden om ons nu emigranten te laten opdringen”. Dat in ieder geval schreef hij in januari 1939 aan een Zwitserse gezant in Nederland.

Overig West-Europa: Nee!
Ook de kleinere West-Europese landen jammerden uitvoerig over de al precaire economische situatie en de hoge werkloosheid.

Canada, Australië, Nieuw-Zeeland: Nee!
Canada, Australië en Nieuw-Zeeland weigerden eveneens. Met die uitzondering dat Canada de binnenkomst alleen toestond aan diegenen die het vermogen hadden om een boerenbedrijf draaiende te houden.

De Australische gedelegeerde: “Men zal ongetwijfeld begrijpen dat wij, die geen echt rassenprobleem hebben, ook niet zo eentje bij ons willen invoeren.”

Latijns Amerika: Nee!
Ook de vertegenwoordigers van de Latijns Amerikaanse landen (behalve de Dominicaanse Republiek) wimpelden af. De gedelegeerde van Peru sprak erover dat zijn land “zou streven naar een veilige en rustige opname van de immigranten”, maar ook “tegen de invasie van andere volkeren”.

Een van de BELANGRIJKSTE redenen om de opname te weigeren, was de vrees dat de Joden ontvangers van sociale uitkeringen zouden kunnen worden.

Het appèl van de Duitse Joden wordt niet gehoord!
Ook de Duitse joden mochten een delegatie naar Évian sturen. Maar hun appèl aan de overige naties stierf zonder resultaat weg.

Men zag eveneens af van een officieel protest tegen nazi-Duitsland en Adolf Hitler!

De truc: Het woord “Jood” viel op de conferentie slechts zelden. In plaats daarvan was er alleen maar sprake van “vluchtelingen”, hoewel IEDEREEN wist om wie het eigenlijk ging.

Slotsom: niemand wilde de Joden
Geen enkel land (behalve de Dominicaanse Republiek) was bereid zich te verplichten tot de opname van een exact aantal joodse vluchtelingen. En dat, hoewel op er op dat moment nog ongeveer 540.000 joden in Duitsland woonden, waarvan 190.000 in het aangesloten Oostenrijk.

De “Zeit” schrijft daarover: “De gedelegeerden hadden tien dagen lang in Évian vergaderd – met desastreus resultaat. Het was duidelijk geworden dat geen enkel land de joodse vluchtelingen wilde opnemen. Des temeer haast hadden de potentiële landen van opname om de laatste gaten in hun immigratiewetten en bij hun grenscontroles te dichten.”

Geen wonder dus dat de nazi-propaganda van een “flop” sprak. In een hoofdartikel van de “Völkischer Beobachter” stond dat niemand de joden zou willen, maar dat men in plaats daarvan “dus voorzorgsmaatregelen zou nemen zich te beschermen tegen een toestroom van joodse immigranten, omdat men de nadelen van een verjoodsing duidelijk herkend heeft.”

Een andere afloop van de conferentie zou de moord op honderdduizenden Joden hebben kunnen voorkomen.

Juist die landen, die na de oorlog zo schijnheilig oordeelden, waren diegenen die geen Joden wilden opnemen.

Bronnen:

http://www.michaelgrandt.de/kein-land-w ... n-haben-1/

http://www.michaelgrandt.de/kein-land-w ... n-haben-2/

Auteur: Dr. Michael Grandt

Vertaald uit het Duits door: E.J. Bron

https://ejbron.wordpress.com/2018/01/21 ... en-hebben/
De Islam is een groot gevaar!
Jezus leeft maar Mohammed is dood (en in de hel)
Gebruikersavatar
Pilgrim
Berichten: 51240
Lid geworden op: wo jan 17, 2007 1:00 pm
Locatie: Dhimmistad

Re: Europees antisemitisme in vroeger tijden

Bericht door Pilgrim »

KATHOLIEKE MORAAL...

Geplaatst op 21 januari 2018

Afbeelding
Bisschop Johannes Maria Gföllner van het Oostenrijkse Linz (1867 – 1941)

Gedurende de Tweede Wereldoorlog wilden de bisschoppen en priesters in gans Europa dat de katholieken terdege wisten dat zij de Joden niet onschuldig vonden. Zij maakten in hun publicaties met veel verve gewag van de schuld van de Joden, die de oorzaak waren van de meest walgelijke misdaden. Eén van die katholieke Jodenhaters was bisschop Johannes Maria Gföllner, die kort voor de machtsovername van Hitler een herderlijk schrijven publiceerde waarin de Joden de schuld kregen van de belangrijkste bedreigingen van de mensheid, het internationale kapitalisme, socialisme en het communisme.

Hij schreef dat er absoluut geen twijfel over bestond dat Joden, los van enige religieuze overweging, een zeer kwaadaardige invloed uitoefenen op vrijwel alle aspecten van de moderne samenleving. De economie, het zakenleven, de gerechtelijke en medische wereld waren volgens deze bisschop geïnfiltreerd en vervuild door materialistische en liberale principes die vooral uit het Judaïsme voortkomen. Wat moest hierop het antwoord luiden?

De bisschop beantwoordde zelf de vraag en schreef: “Het is niet alleen legitiem om de kwaadaardige invloed van het Judaïsme te bestrijden en te beëindigen, het is zelfs een strikte gewetensplicht van elke ontwikkelde christen. We kunnen slechts hopen dat Ariërs en christenen steeds beter de gevaren en problemen zullen herkennen die door het Joodse karakter worden veroorzaakt, en er nog feller tegen zullen strijden”.

Niet alleen Oostenrijkers, maar ook katholieken in andere landen namen kennis van dit herderlijk schrijven, zijn brief werd overal in Europa in de katholieke pers afgedrukt. Zijn medebroeder in het kwaad, kardinaal August Hlond (1881 – 1948), hoofd van de Poolse katholieke kerk, deed in 1936 al een herderlijk schrijven uitgaan met de titel: ‘Over de principes van de katholieke moraal’.

“Zolang de Joden blijven, is er en zal er een Joods probleem blijven bestaan. Het is een feit dat Joden de katholieke kerk bestrijden en dat ze onderlegd zijn in vrijdenkerij, en de voorhoede vormen van het atheïsme, de bolsjewistische beweging en revolutionaire activiteiten. Het is een feit dat Joden een corrumperende invloed op de zeden hebben en dat hun uitgeverijen pornografie verspreiden. Het is waar dat Joden frauderen, woeker bedrijven en zich met prostitutie bezighouden. Het is waar dat de joodse jeugd, vanuit een religieus en ethisch standpunt, een negatieve invloed uitoefent op de katholieke jeugd op onze scholen”.

Het was een zeer kernachtige opsomming met de bedoeling de Polen verre te houden van de schadelijke en morele invloed van Joden. Tot op de dag van vandaag is er niet veel veranderd.

Door: “Driek”

https://ejbron.wordpress.com/2018/01/21 ... ke-moraal/
De Islam is een groot gevaar!
Jezus leeft maar Mohammed is dood (en in de hel)
Gebruikersavatar
Pilgrim
Berichten: 51240
Lid geworden op: wo jan 17, 2007 1:00 pm
Locatie: Dhimmistad

Re: Europees antisemitisme in vroeger tijden

Bericht door Pilgrim »

De Protocollen van de Wijzen van Sion

Geplaatst op 24 januari 2018

Afbeelding

Dit veelbesproken boek stamt uit het jaar 1905. Een Russische professor, Sergei Aleksandrovich Nilus (1881 – 1948), publiceert in dat jaar de Protocollen van de Wijzen van Sion, uitvoeriger omschreven als de ‘Protocollen van de samenkomsten der Wijze Ouderlingen van Sion’. Deze Wijzen zouden de driehonderd hooggeplaatste Joden zijn, die uit alle delen der wereld te samen plegen te komen om de plannen ter verovering van de wereldmacht te ontwerpen. Professor Nilus zou op nimmer verklaarde wijze in de gelegenheid zijn geweest de notulen der geheime vergaderingen aan de wereldopinie voor te leggen.

De echtheid van deze geschriften wordt op goede gronden ontkend. Professor Nilus vermeldt noch de bron, die hem in staat stelt de verslagen te publiceren, noch noemt hij slechts één der namen van de driehonderd samenzweerders, noch de plaatsen van samenkomst. Het blijft onopgehelderd en het zijn juist deze dingen die de mogelijkheid tot onderzoek zouden scheppen.

De protocollen zijn boeiende en goed geschreven opstellen welke ten tijde der Eerste Russische Revolutie aan de fantasie van den schrijver zijn ontsproten. Waren zij meer dan fantasie en mochten zij aanspraak maken op authenticiteit, dan was beantwoording dezer eenvoudige vragen niet achterwege gebleven. Overigens, hoe kunnen bijeenkomsten van driehonderd vooraanstaande, uit vele landen samengestroomde Joden geheim blijven? Desalniettemin is deze grootse fantasie een kolfje naar de hand der antisemieten en Nationaal Socialisten, die de echtheid volhouden op grond van het feit dat de in de documenten ontvouwde en aan de Joden toegeschreven plannen, door de feiten zouden zijn bewaarheid. Om dit aan te tonen wordt een beroep gedaan op de in vele der protocollen uitgesproken stelling, dat het geld “geheel in handen der Joden zoude zijn, waardoor er een ‘Wereld – Economische’ crisis veroorzaakt zal worden. Alle staten in de wereld zouden dan tot de schuldenaren der Joden worden gemaakt”.

Volgens de antisemieten is dit alreeds uitgekomen en daarmede zou de echtheid der stukken vast staan. Wie de feiten onderzoekt, weet dat er natuurlijk rijke Joden bestaan, doch dat al het goud en geld nimmer geheel – en evenmin voor een belangrijk gedeelte – in Joodsche handen is geweest. Wereld Economische crises zijn zowel vóór en na 1905 een met het kapitalisme samenhangend verschijnsel.

De staten in dezer wereld zijn geenszins de schuldenaren van de Joden, die wel betere beleggingen kunnen vinden. Waren de protocollen echt, dan zouden de Ouderlingen van Sion, wetende dat de Joden in ieder land niet meer dan een onbetekenende fractie der bevolking uitmaken, in werkelijkheid domme idioten zijn, die de werkelijke verhoudingen volkomen uit het oog verliezen.

Het geschrift, dat aan den ‘Wijze Mannen van Sion’ wordt toegeschreven, gelijkt in al zijn methoden en doelstellingen op de Nationaal Socialistische leer, zowel zijn praktijk, zijn optreden, zijn wezen, zijn innerlijk en uiterlijk. Het is van geen belang te onderzoeken of Adolf Hitler uit de fantasieën van professor Nilus lering heeft getrokken en ze ten voorbeeld heeft genomen. Belangrijker is vast te stellen dat hetgeen de Jood wordt toegemeten als bewijs van zijn verdorvenheid en misdadige methoden precies overeenkomt met de theorie en praktijk van het Nationaal Socialisme.

Vanuit Europa waaide het antisemitisme, zoals de Protocollen van de Wijzen van Sion en Mein Kampf, over naar de moslimwereld. Deze geschriften verergerden het conflict tussen Israël en de Palestijnen. De Protocollen van de Wijzen van Sion droegen bij aan de verheviging van haatgevoelens tussen moslims en Joden in het Midden-Oosten en Europa.

In de Arabische wereld worden de Protocollen van de Wijzen van Sion steeds weer herdrukt en serieus genomen. In de Palestijnse gebieden zijn ze wijdverbreid. Jonge zelfmoordterroristen van Hamas of de Islamitische Jihad dragen vaak een exemplaar van de protocollen bij zich als ze zichzelf opblazen.

Er zijn 23 protocollen welke ik hier niet ga vermelden. Dat wordt een boekwerk. Doch ik neem aan dat de spitse lezer van “E.J. Bron” ze wel op internet kan vinden.

Ik wens U allen nog een gezegende dag.

(Enkele gegevens in dit artikel heb ik ontleend aan het boek van Mr. H.W.J. Sannes, ‘Onze Joden en Duitslands greep naar de Wereldmacht’. Holland. Uitgeversmaatschappij te Amsterdam, 1946)

Door: “Driek”

https://ejbron.wordpress.com/2018/01/24 ... -van-sion/
De Islam is een groot gevaar!
Jezus leeft maar Mohammed is dood (en in de hel)
Gebruikersavatar
Pilgrim
Berichten: 51240
Lid geworden op: wo jan 17, 2007 1:00 pm
Locatie: Dhimmistad

Re: Europees antisemitisme in vroeger tijden

Bericht door Pilgrim »

DE JODENSTAAT

Geplaatst op 2 maart 2018

Afbeelding

Theodor Herzl (1860 – 1904) geldt als de voornaamste grondlegger van het moderne zionisme. In zijn boek De Jodenstaat schrijft hij op indringende wijze hoe het groeiende antisemitisme de Joden noopt om zich bij elkaar in een staat te vestigen. Argentinië en Palestina zijn kandidaten om de miljoenen Europese Joden te huisvesten. Herzl beschrijft nauwgezet hoe de voorbereidingen van de staat door de Jewish Society moesten geschieden, hoe de ‘overplanting’ van Joodse gemeenschappen zou moeten plaatsvinden en hoe het er bij de ingebruikneming van het nieuwe land zal toegaan. Het boek De Jodenstaat is een blauwdruk van hoe deze staat eruit zou moeten gaan zien.

Uit: De Jodenstaat

Overal hebben wij eerlijk geprobeerd in de ons omringende volksgemeenschap op te gaan en slechts het geloof van onze voorvaderen te behouden. Men staat het niet toe. Tevergeefs zijn wij trouwe en op veel plaatsen zelfs overdreven patriotten. Tevergeefs brengen wij dezelfde offers aan goed en bloed als onze landgenoten. Tevergeefs spannen wij ons in de roem van onze landgenoten in de kunsten en wetenschappen en hun rijkdom door handel en verkeer te vergroten.

In onze vaderlanden, waar wij toch ook al eeuwen woonachtig zijn, worden wij als vreemdelingen uitgejouwd, en dikwijls door lieden wier voorgeslacht nog niet in het land vertoefde toen onze vaderen er reeds een kommervol bestaan leden. Wie de vreemdeling in het land is, mag de meerderheid beslissen. Het is een machtsvraag, zoals alles in het verkeer tussen volkeren. In de situatie waarin de wereld heden ten dage verkeert, en zeker nog gedurende onafzienbare tijd, gaat macht voor recht. Vergeefs zijn wij daarom overal brave patriotten, net als de hugenoten, die men dwong te emigreren. Als men ons maar met rust zou laten…

Maar ik geloof dat men ons niet met rust zal laten. Door onderdrukking en vervolging zijn wij niet te verdelgen. Geen historisch volk heeft zulke strijd en zo’n lijden doorstaan als wij. Alleen de zwakken onder ons hebben zich door de anti-joodse hetzes tot afvalligheid laten bewegen.

* * *
Bovenstaande passage uit ‘De Jodenstaat’ is ruim honderd jaar geleden neergeschreven. Doch veel is er niet veranderd. Wederom hebben de vijanden van het Joodsche volk toegeslagen en is de ruit van een Joods restaurant vernield. Wij, spitse lezers van “E.J. Bron”, hoeven ons niet af te vragen wie de daders zijn. Het wordt dan ook de hoogste tijd dat we al die volgelingen van Mohammed terugsturen naar waar ze vandaan zijn gekomen. Dan wordt Nederland weer een fijn land voor de Nederlanders.

Ik wens U allen nog een gezegende dag.

De Jodenstaat
Poging tot een moderne oplossing van het joodse vraagstuk.
Uitgave: Mets & Schilt uitgevers, Amsterdam en Sander Hendriks, Leiden.


Door: “Driek”

https://ejbron.wordpress.com/2018/03/02/de-jodenstaat/
De Islam is een groot gevaar!
Jezus leeft maar Mohammed is dood (en in de hel)
Gebruikersavatar
Pilgrim
Berichten: 51240
Lid geworden op: wo jan 17, 2007 1:00 pm
Locatie: Dhimmistad

Re: Europees antisemitisme in vroeger tijden

Bericht door Pilgrim »

De Oranjes en Joden in Nederland: ‘Het zwijgen van koningin Wilhelmina heeft levens gekost’

René van Praag, 16-04-2018

Afbeelding

Hans Knoop en Manfred Gerstenfeld over de Oranjes en de Joden (en over Mark Rutte)

Op 17 april opent koning Willem-Alexander in het Joods Historisch Museum te Amsterdam een tentoonstelling over de relatie van de Oranjes met de Joodse gemeenschap in Nederland. Naar verluidt is dat een innige band die inmiddels vier eeuwen beslaat. Royals en Joden, was dat altijd koek en ei of zijn er ook zwarte episoden? Zijn er historische feiten die men ter wille van de lieve vrede maar al te graag onder het koninklijk tapijt schuift? Journalist Hans Knoop en antisemitisme-expert Manfred Gerstenfeld geven antwoord. Met name één royal komt bij beiden niet goed uit de test.

Hans Knoop verwierf wereldfaam met het opsporen van oorlogsmisdadiger Pieter Menten. Als hoofdredacteur van de Joodse krant NIW was hij de eerste die ooit prins Claus interviewde, de vader van onze huidige koning. Manfred Gerstenfeld groeide op in Amsterdam, maar verhuisde in 1968 naar Israël. Tot zijn pensioen was hij consultant van raden van bestuur bij diverse Fortune 500-bedrijven. Sinds begin jaren negentig is hij verbonden aan de Israëlische think tank JCPA, waarvan hij van 2000 tot 2012 de voorzitter was.

‘Een bijzonder pijnlijke affaire’
Gerstenfeld: ‘Wilhelmina komt als een duistere figuur uit de oorlog. In haar radio-praatjes vanuit Londen heeft ze nagelaten de Nederlanders concreet op te roepen Joden te helpen en te laten onderduiken. Een bijzonder pijnlijke affaire. Een dikke smet op het blazoen van de koninklijke familie.’ Knoop concludeert dat het zwijgen van de vorstin in ballingschap levens heeft gekost: ‘Stel je voor dat Wilhelmina bij Radio Oranje de Nederlandse ambtenaren had opgeroepen om niet mee te werken aan welke anti-Joodse maatregel dan ook, dan zouden er ook foute mensen zijn geweest omdat ze ervoor betaald kregen of welke andere reden dan ook, maar dan zouden er veel meer zijn geweest die het niet zouden hebben gedaan.’

Nederlandse ambtenaren waren intensief betrokken bij de praktische uitvoering van de Endlösung. De historicus Ad van Liempt, die onder andere de Jodenjacht van de reguliere Nederlandse politie heeft onderzocht, schat dat speciale politie-eenheiden circa 9.000 Joden hebben opgepakt en op transport gezet. Rond de jaarwisseling ’42-’43 werden bij de politie in de grote steden afdelingen opgericht met vage namen als ‘Centrale Controle’, ‘Groep X’, ‘Politieke Politie’ en ‘Bureau Joodsche Zaken’, divisies die zich specialiseerden in de jacht op Joden. Kamp Westerbork werd bewaakt door de Nederlandse Marechaussee. De Duitse bezetter werd alom door Nederlandse overheidsdienaren bijgestaan bij de uitvoering van de Shoah.

‘Wilhelmina noemde de Joden drie keer in 48 toespraken’
Knoop heeft zelf uit de mond van Wilhelmina’s speechwriter, Loe de Jong, vernomen dat zij zijn teksten veelvuldig ontdeed van de verwijzingen naar het lot der Joden, zo lezen we in het binnenkort te verschijnen boek van Jaap Colthof over Joods Amsterdam van weleer. ‘In de 48 toespraken die zij [bij Radio Oranje] hield, noemde ze de Joden drie keer, meestal in een bijzin,’ constateert NOS royaltyverslaggever Karin Alberts. Gemiste kans op gemiste kans, oordeelt Knoop: ‘Als Wilhelmina bijvoorbeeld in november 1940 had gezegd dat het tekenen van de Ariërverklaring in strijd is met de Grondwet en dat men dat niet zou moeten doen, dan zouden er veel meer mensen hebben geweigerd. Als je de film terugdraait en je met de wijsheid van nu je gaat afvragen of de deportaties anders zouden zijn verlopen als de koningin via Radio Oranje het Nederlandse volk zou hebben opgeroepen massaal steun en hulp te bieden aan Joden kom je waarschijnlijk tot de conclusie dat dat zeer veel effect zou hebben gehad.’

Is het positieve uitgangspunt van de expositie in het Joods Historisch daarmee gebaseerd op een valse mythe? In de delta aan de Noordzee was het voor Joden eeuwenlang relatief goed toeven, zeker wanneer je het vergelijkt met de ellende die hen op veel plaatsen elders in Europa ten deel viel. Het Huis van Oranje dat hier eeuwen met de scepter zwaaide staat symbool voor die tolerantie.

‘Vijf oorlogsjaren wegen zwaarder dan die 395 andere’
De historicus Bart Wallet, die veel over de relatie Joden-Oranjes heeft gepubliceerd, constateert dat Joden traditioneel veel lof en waardering hadden voor het Huis van Oranje. Bij de tentoonstelling verschijnt een boek van zijn hand, gebaseerd op zijn jarenlange research.

In Wallets artikel van 30 januari 2015 in het NIW legt hij uit dat het in 1898 verschenen boek Oranjebloesems van Tobias Tal ‘een eeuw lang de bron was waaruit geput werd om de relatie tussen Nederlandse Joden en de Oranjes’ te duiden. Wallet constateert dat Tal in die publicatie de ‘wortel van de verbondenheid’ van de Joden met het Huis van Oranje legt bij Willem van Oranje, ‘die gestreden had voor godsdienstvrijheid en door wiens tolerantie vervolgde Joden een veilig thuis vonden in de Nederlandse Republiek. (...) Sindsdien hadden alle Oranjes als waarborg voor de vrijheden van de Nederlandse Joden gefungeerd.’

Knoop: ‘Ik erken dat de Joden het 400 jaar onder de Oranjes relatief goed hebben gehad. Veel beter dan elders. Dat is een onmiskenbaar feit. Daar dienen we ze dankbaar voor te zijn, maar helaas in die 400 jaar wegen die vijf oorlogsjaren voor mij zwaarder dan die overige 395.’

Gerstenfeld benadrukt dat Wilhelmina al in de aanloop naar de oorlog zich van haar slechtste kant heeft laten zien: “Toen de Nederlandse regering de Joodse vluchtelingen uit Duitsland op een centrale plek wilde opvangen, liet Wilhelmina de plannen bijstellen. Nanda van der Zee heeft dat in haar boek Om erger te voorkomen heel duidelijk beschreven. De meest voor de hand liggende plek was destijds een leegstaande kazerne in Ermelo. De vorstin heeft zich daar toen tegen verzet, want ze vond dat het te dicht bij haar jachtterreinen was.

“Joodse vluchtelingen kun je echter prima in de buurt van je koninklijke wilde zwijnen huisvesten. Als er iemand wel van die beesten afblijft dan zijn het de Joden. Dat zijn de minste gevaarlijke mensen voor varkens. Dat was natuurlijk een misselijk gebaar van de majesteit. Hierdoor kwamen de vluchtelingen in het beruchte Westerbork terecht, dat toen nog niet berucht was. Het was vrijwel de leegste plek in Nederland. Er was geen station. Die mensen werden ergens op de hei gedumpt, terwijl het heel respectabele mensen waren die uit Duitsland waren gevlucht. Als je dat dan vergelijkt met hoe de regering nu met vluchtelingen omgaat.”

‘De Nederlanders waren altijd zuinig’

Verzuilde maatschappij of niet, als je vluchteling opneemt draag je daar als maatschappij samen de kosten voor?

Gerstenfeld: “Dat is waar. Maar de Nederlanders waren altijd zuinig. Ze waren niet pro-Joods, hoewel het antisemitisme nooit de omvang heeft bereikt van de buurlanden. Al is de situatie in Nederland inmiddels bijzonder zorgwekkend, maar we blijven even bij WOII.

“Bij de meeste leden van de Nederlandse regering in ballingschap had de absurde notie post gevat dat als zij ook onderscheid gingen maken tussen gemiddelde Nederlandse burgers en Joodse Nederlanders, ze – net als de Duitsers – zouden discrimineren. Dat is natuurlijk geen grond om niet heel het land aan te sporen en de ambtenarij voorop, waar mogelijk, Joden te helpen met bijvoorbeeld eten en onderduikadressen. En vooral geen instrument te worden van de Jodenvervolging. Maar de ambtenarij functioneerde maar al te vaak als radertje in de Duitse moordmachine. En Wilhelmina liet het geruisloos passeren. Je mag niet zeggen: wie zwijgt stemt toe. Maar niets zeggen was hier duidelijk het verkeerde signaal.

“Julie-Marthe Cohen, conservator van het Joods Historisch, draait er tegenover de NOS niet omheen: ‘Dat is ook een heel gevoelig punt. [Wilhelmina] had via dat sterke medium (Radio Oranje) de mogelijkheid gehad om mensen te bereiken en aan te zetten om bijvoorbeeld Joodse onderduikers op te nemen. Ze had kunnen zeggen: iedereen die Joden verraadt, wordt streng gestraft na de oorlog. Maar ze heeft dat niet gedaan. Het had veel feller gekund.

“Sommige ministers waren zo dom of immoreel of beide, daar kun je je bijna geen voorstelling van maken. Ook na de oorlog werd er nog alom geblunderd.”

‘Het was de plicht die de Nederlandse regering van u eiste’
In 1946 zegt Van Schaik, minister van Verkeer en Energie, in een toespraak tot NS-personeel: ‘Met uw treinen werden de ongelukkige slachtoffers naar de concentratiekampen gebracht. In uw harten was opstand. Toch hebt ge het gedaan, dat strekt u tot eer, het was de plicht die de Nederlandse regering van u eiste.’ Al deed men het met pijn in het hart, een spoorwegstaking had de Nederlandse economie maar schade toegebracht, was zijn afweging. Wel lekker consequent. ‘Giesberger, die als hoofdinspecteur verantwoordelijk was voor de dienstregeling bij de Nederlandse Spoorwegen , stond tijdens de bezetting via een geheime zender in contact met de Nederlandse ballingenregering in Londen. Al vanaf het begin van de transporten van Amsterdam naar Westerbork op 15 juli 1942 hadden ze herhaaldelijk aan Londen gevraagd wat er in verband met de deportaties gedaan moest worden, maar telkens kregen ze weer te horen dat die moesten doorgaan,‘ lezen we bij Gerard de Boer op zijn historische blog.

Het koningshuis van onze zuiderburen toonde wél betrokkenheid met het lot van hun Joodse onderdanen. Sterker nog, ze grepen persoonlijk in, vertelt Knoop: “Koning Leopold III is zelf naar Mechelen gegaan van waaruit de Joden werden gedeporteerd om Joden uit de trein te halen. Hij heeft zich daarvoor zo ingespannen dat Hitler dreigde hem als krijgsgevangene naar Duitsland te voeren. Leopold had een bijzondere positie want hij was opperbevelhebber van het Belgische leger en daarom krijgsgevangene. Hij mocht de oorlog doorbrengen op zijn paleis in Brussel. Hij werd dus niet in krijgsgevangenschap genomen, maar had wel de status van krijgsgevangene. Zijn moeder, Elisabeth, is de enige royal in Europa die een Yad Vashem-onderscheiding heeft gekregen. Zij heeft zich ontfermt over het lot van honderden, zo niet duizenden Joden, met name kinderen. Dat geeft de extreme verschillen weer tussen België en Nederland, waar het koningshuis niets heeft gedaan, terwijl het daar in Londen de handen volledig vrij voor had. Want wat Elisabeth in België deed was bloedlink, daar kon ze grote problemen met de Duitsers mee krijgen en die kreeg ze ook. Maar als koningin Wilhelmina op veilige afstand in Londen in haar radiopraatje de Nederlanders had aangespoord ballen te tonen liep ze geen enkel risico.”

‘Het grote verhaal is uiteindelijk het falen van Mark Rutte’
Knoop en Gerstenfeld richten hun pijlen op Wilhelmina, maar ze willen het beiden vooral ook breder trekken. Gerstenfeld: “Het grote verhaal is uiteindelijk het falen van Mark Rutte. Voor het falen van Rutte, was daar het falen van Balkenende en daarvoor het falen van Kok. Al decennialang weigeren onze premiers de waarheid onder ogen te zien en klare taal te spreken: simpelweg te erkennen dat de regering in ballingschap in Londen, ministers én koningin, jegens de Joden schromelijk te kort is geschoten.

“Terwijl in Nederland de Joden werden opgehaald door Nederlandse politieambtenaren en door onze NS werden afgevoerd naar de kampen, was dat nooit in de ministerraad in Londen een agendapunt. Bij de officiële geschiedschrijving van Loe de Jong lezen we dat het anderhalf jaar heeft geduurd na aanvang der Jodendeportaties in 1942, voordat de Nederlandse regering in ballingschap bij de Poolse regering in ballingschap eens informeerde naar het lot van de Joden die naar het Oosten waren versleept. Dit is des te schrijnender gezien beide regeringen in ballingschap in hetzelfde pand waren gehuisvest, Stratton House.

“Wanneer Rutte wordt opgeroepen toch eindelijk eens met excuses af te komen, wat bijvoorbeeld concreet vanuit het parlement is gebeurd, in 2012 door Wilders en De Roon en in 2015 door Bontes en Van Klaveren, geeft hij niet thuis. In zijn antwoord op vragen van de laatste twee Kamerleden verwijst hij naar de toespraak uit 1995 van Beatrix tot de Knesset, het Israëlische parlement. Maar wanneer je die speech erop naleest, zie je dat daarin zoiets staat als we konden het niet voorkomen, niet: we zijn tekort geschoten. Het is natuurlijk laf er op te rekenen dat niemand de moeite neemt die tekst van Beatrix erbij te pakken.”

‘Misschien is hij bang voor schadeclaims’
Knoop: “Ik weet niet wat Rutte ervan weerhoudt zijn excuses aan te bieden, misschien is hij bang voor schadeclaims. Andere landen hebben dat wel gedaan. Nederland heeft dat sombere aureool van zo’n beetje het slechtste land van West-Europa te zijn. Ik vind ook dat Rutte namens de regering zijn excuses moet aanbieden, ja. It’s about time. Rutte moet ruiterlijk erkennen: wij als Nederlandse samenleving en zeker de overheid hebben tijdens de Tweede Wereldoorlog met betrekking tot de Joden in ons land gefaald en het zal bij vele generaties die volgen als een zwarte periode in onze geschiedenis blijven bestaan.”

Gerstenfeld: “Het verzwijgen van het eigen verleden is misschien wel karakteriserend voor Nederland. Het heeft wellicht te maken met de poldercultuur. We moeten allemaal door één deur en we kunnen niet door één deur als wij de enorme misdaden uit de Nederlandse historie blootleggen, zoals de massale oorlogsmisdaden in Indonesië, begaan tijdens de politionele acties. Daarom zijn we er vaag over. De regering heeft een uiterst oppervlakkig onderzoek laten doen naar de toedracht bij de politionele acties. En is daarna vrolijk verder gegaan alsof er niets was gebeurd.”

Moet Rutte onze koning niet de ruimte bieden om zich te verontschuldigen voor dit falen van zijn overgrootmoeder? De aanstaande opening in het Joods Historisch is daarvoor een perfecte gelegenheid.

Gerstenfeld: “Het Nederlandse systeem is dat de koning onschendbaar is en de regering verantwoordelijk is voor al hetgeen hij zegt. Een absurde situatie. Uit de Universele Verklaring van de Rechten van de Mens leren we dat ieder individu verantwoordelijk is voor zijn of haar handelen. De wezens voor wie dat niet geldt zijn mensen die niet toerekeningsvatbaar zijn, kinderen en dieren. In Nederland valt ook de koning daaronder. Willem-Alexander zou er goed aan doen zo’n verklaring ooit af te leggen. Maar Rutte is aan zet. Ik pleit er al meer dan vijftien jaar voor, misschien dat het kwartje ooit valt.”

Wat voor toespraak verwacht je dan van Rutte?

Gerstenfeld:

‘Nederlanders, vandaag richt ik mij tot u met een pijnlijk verhaal: de constatering dat we als gemeenschap hebben gefaald in een periode waarin ons moreel kompas zwaar werd beproefd. Waar we als volk ruggengraat hadden moeten tonen, bleken velen van ons laffe opportunisten. Gelukkig waren er ook landgenoten, zij het een veel kleiner aantal, die wel blijk hebben gegeven van het goede normbesef. Maar over hen, op wie we terecht trots zijn, gaat het vandaag niet.

Ik ben tot de conclusie gekomen dat Nederland niet de enige uitzondering kan blijven in heel West-Europa. En dat ik net als alle regeringsleiders die mij voorgingen ruiterlijk moet erkennen waar wij tekort zijn geschoten. Wij zijn sinds enkele jaren het enige West-Europese land dat nog niet de waarheid heeft verteld over het falen van zijn regering tijdens de Tweede Wereldoorlog. Dat is vreselijk dom van mij geweest en van mijn voorgangers. Zelfs kleine staatjes als Luxemburg en Monaco hebben verontschuldigingen aangeboden. Monaco zelfs twee keer. Wij bleven zwijgen terwijl vanuit ons land meer dan 100.000 Joden zijn weggevoerd, vrijwel allen een gewisse dood tegemoet in de moordfabrieken van de nazi’s. We doen maar steeds of we het niet hadden kunnen voorkomen en wij het maximale gedaan hebben.

We hebben níet het maximale gedaan, verre van dat. Voor dit schromelijk falen biedt ik namens de regering excuses aan. Aan de overlevenden van de Shoah, die nog onder ons zijn, en aan hun kinderen en kindskinderen. Net als de Nederlandse Spoorwegen en het Nederlandse Rode Kruis dat eerder hebben gedaan, wil ik namens de Nederlandse regering duidelijke taal spreken, erkennen dat we in de donkere jaren van de Tweede Wereldoorlog de Joden onder ons niet collectief de helpende hand geboden hebben waar ze volledig op hadden moeten kunnen rekenen.

Veelal was zelfs het tegenovergestelde het geval en hebben delen van ons overheidsapparaat, waaronder gemeenteambtenaren, spoorwegmedewerkers en politiefunctionarissen, geparticipeerd in de uitvoering van de Shoah. Dat erkennen doet pijn. Maar juist daarom is het zo belangrijk dat ik deze woorden met u deel.’


In deze context mag de premier ook best even refereren aan het groeiend antisemitisme in Nederland, zo redeneert Gerstenfeld: “Afrekenen met het verleden is noodzakelijk, maar het is ook cruciaal dat we vervolgens de juiste lessen trekken uit de geschiedenis, voorkomen dat we in oude foute patronen terugvallen.

“Daarna kan Willem-Alexander ook iets zeggen als hij iets voelt. Als Rutte dit gezegd heeft, dan zou het zeer gepast zijn als onze koning zich niet alleen in glorieverhalen over de Oranjes en de Joden mee laat slepen, zonder dat daar ook wordt aangeduid het extreme falen van zijn overgrootmoeder.”

http://politiek.tpo.nl/2018/04/16/de-or ... ns-gekost/
De Islam is een groot gevaar!
Jezus leeft maar Mohammed is dood (en in de hel)
Gebruikersavatar
Pilgrim
Berichten: 51240
Lid geworden op: wo jan 17, 2007 1:00 pm
Locatie: Dhimmistad

Re: Europees antisemitisme in vroeger tijden

Bericht door Pilgrim »

Déjà vu in NL: Strijd tegen opkomend antisemitisme 1934-1939 een maat voor niets

Door Edwin Klijn en Robin Te Slaa, 8 juni 2019

Afbeelding

“Aus der Geschichte der Völker können wir lernen, das die Völker aus der Geschichte nichts gelernt haben.” [Georg Hegel 1770-1831] “Van de geschiedenis van de volkeren kunnen we leren dat de volkeren niets geleerd hebben van de geschiedenis.”

Om Joodse burgers te beschermen stelde de Nederlandse overheid vanaf 1934 groepsbelediging strafbaar. In de praktijk wisten veel antisemieten de wet handig te omzeilen: ze meden scheldkanonnades en beperkten zich tot insinuaties.

In 1933 nam de Nederlandse minister van Justitie Josef van Schaik (1882-1962) het initiatief om een aantal bepalingen in het Wetboek van Stafrecht te herzien. De bewindsman wilde daarmee opruiing en openlijke belediging van het openbaar gezag en bevolkingsgroepen tegengaan. Dit verbod op groepsbelediging was een reactie op turbulente gebeurtenissen over de oostgrens.

‘Groepsbelediging’
Nadat Adolf Hitler begin 1933 aan de macht was gekomen, nam de Nederlandse overheid in snel tempo maatregelen tegen het opkomende fascisme. Zij wilde hiermee de democratische rechtstaat en de openbare orde beschermen. Zo mochten beroepsmilitairen en ambtenaren geen lid meer zijn van fascistische en nationaal-socialistische organisaties.

Strafbaarstelling van groepsbelediging was bedoeld om “onze Israëlitische mede-burgers” te beschermen, benadrukte Van Schaik tegenover de Vaste Kamercommissie voor privaat-en strafrecht, de Tweede Kamer en de Eerste Kamer. Met het oog op “de ervaringen in het buitenland” was het noodzakelijk de “excessen van het antisemitisme” te bestrijden. De bewindsman wilde in het nieuwe artikel over groepsbelediging in het Wetboek van Strafrecht (137c) geen afzonderlijke “Jodenbepaling” opnemen, omdat in de toekomst ook andere groepen het onderwerp konden worden van “een gruwelijke Hetze en campagne”.

De Kamercommissie en verscheidene volksvertegenwoordigers uitten scherpe kritiek op het wetsvoorstel. Wat moest er precies worden verstaan onder ‘opruiing’ , ‘belediging’ en ‘groep’? Hiervoor bestonden immers geen objectieve maatstaven. Linkse partijen vreesden dat de maatregelen zich vooral tegen hen zouden keren. In de Tweede Kamer merkte SDAP’ er Albert van der Heide fijntjes op “dat de subjectieve opvatting van de rechterlijke macht of van het Openbaar Ministerie ons hier parten zal spelen”.

Als het wetsvoorstel alleen ‘de invectieven tegen Joden’ strafbaar stelde, had hij graag voor gestemd. Communist Lou de Visser sprak zelfs van ‘fasciseering van den burgerlijken staat’. Ondanks de tegenstemmen van hoofdzakelijk linkse partijen werd het wetsvoorstel in beide Kamers met een ruime meerderheid aangenomen. Op 16 augustus 1934 trad de nieuwe wet in werking.

Gegronde scepsis
Op grond van bepaling 137c kon strafvervolging alleen plaatsvinden wanneer een uitlating over een groep in “beleedigenden vorm” was gedaan. In de praktijk leidde dit niet alleen tot rechtszaken wegens belediging van Joden, maar ook van vrijmetselaars, geestelijken en zelfs nationaal-socialisten.

Zo stond in januari 1936 de voorzitter van het RoomsKatholieke Werklieden Verbond Adrianus de Bruijn voor de rechter, omdat hij NSB’ers had uitgemaakt voor dictatuuraanhangers die “door rijkaards (groote werkgevers) gesteund worden, om de vakbeweging (de arbeiders) te bestrijden” en die “waar zij de kans hebben, kerk en priesters onder hun lompe voeten vertreden” en zelfs “voor moord en doodslag niet terugdeinzen”. Dit was “taal, die in achterbuurten thuis hoort”, oordeelde de officier van justitie. De Bruijn erkende dat hij te ver was gegaan. Hij werd veroordeeld tot een boete van 100 gulden.

De scepsis van critici ten aanzien van de vaagheid van artikel 137c bleek gegrond. Juist strafrechtelijke vervolging van antisemitisme op grond van groepsbelediging, waar het Van Schaik om te doen was geweest, bleek in de praktijk dikwijls moeilijk. Dit was bijvoorbeeld het geval bij demagogische leugens over het Joodsegeloof.

De Nederlandsche Nationaal-Socialist beweerde in november 1934 dat “moord op christenen behoorde tot de gebruiken van het Jodendom, zoals voorgeschreven in het kabbalistische boek Zohar”. Op vragen van de sociaal-democratische senator Henri Polak verduidelijkte Van Schaik dat hier geen sprake was van groepsbelediging. Het Nieuw Israëlietisch Weekblad was het eens met de bewindsman: “De Joodsche godsdienst, het Joodsche boek Zohar zijn beleedigd, doch daarin heeft de wet niet voorzien.”

‘Joodsche wereldmacht’
Ook vervolging wegens uitdrukkingen als “joodsche wereldmacht” en “internationaal Jodendom” was problematisch. Hoewel de antisemitische strekking onmiskenbaar was, viel juridisch niet zo eenvoudig te bewijzen dat zij in hun vorm beledigend waren. Misschien dat het Openbaar Ministerie daarom niet altijd een even grote ijver aan de dag legde.

Politieke druk kon helpen. Op aandrang van verscheidene Eerste Kamerleden stelde Van Schaik begin 1937 een gerechtelijk vooronderzoek in naar een publicatie van NSB’ er Arie van der Oord. Onder het pseudoniem Redemptor publiceerde hij in het najaar van 1936 bij zijn eigen uitgeverij De Batavier de brochure Geheime Machten. Hoewel ook de vrijmetselarij het moest ontgelden, richtte de auteur zijn giftige pijlen vooral op Joden. Van der Oord meende dat de ‘joodsche wereldmacht’ met zijn ‘volken-splijtende, demoraliseerende en anti-christelijke ideeën’ andere volkeren onderwierp met het doel hen uit te zuigen.

De antisemitische complotdenker ontwaarde overal Joden op invloedrijke posities in het pers- en het bankwezen en het openbaar bestuur. Ons trotse Germaanse volk werd bedreigd door het aanstaande “joodsch-marxistische bloedfeest”. Strijd tegen de Joden was geboden voordat Nederlanders tot slaven zouden worden gemaakt van deze “internationale misdadigerskliek”.

‘Niet noodeloos kwetsend’
Het resultaat van het gerechtelijk vooronderzoek was dat de officier van justitie een strafzaak aanspande tegen Van der Oord als uitgever. De NSB’ er had namelijk met succes weten te verhullen dat hij ook de auteur was. Hij stond daardoor alleen terecht voor verspreiding van materiaal betreffende groepsbelediging (artikel 137d van het Wetboek van Strafrecht). Als beledigende uitlatingen waren onder meer aangemerkt dat Joden “een vreeselijke en misdadige rol” speelden, zich schuldig maakten aan ‘schandelijken woeker’, hun enige doel geld was en ‘de menschenvijand die in den Jood steekt’. Van der Oord verklaarde dat de brochure moest worden beschouwd als een Weckruf Hij vond de gebezigde uitdrukkingen ‘niet noodeloos kwetsend’.

De Haagse rechtbank achtte het ten laste gelegde ‘niet wettig en overtuigend bewezen’ en sprak hem in juni 1937 vrij. Uitgeverij De Batavier adverteerde in NSB-bladen onbekommerd verder voor Geheime Machten. ‘Lange winteravonden... lezen maakt u weerbaar!’ luidde de opwekkende reclameslogan. De officier van justitie ging met succes in beroep. De president van het Haagse Gerechtshof veroordeelde op 12 januari 1938 Van der Oord alsnog tot 100 gulden boete of vijftig dagen hechtenis. De rechter sprak van ‘schandelijke taal’ , terwijl bovendien elk bewijs voor de geuite beschuldigingen ontbrak.

Vluchtelingen
Het anti-Joodse geweld na de Anschluss van Oostenrijk bij nazi-Duitsland op 13 maart 1938 en tijdens de Reichskristallnacht van 9 op 10 november 1938 veroorzaakte een enorme vluchtelingenstroom. Geïmproviseerde vluchtelingenkampen voorzagen in de opvang van de ontheemde Joden. Door deze gebeurtenissen raakte het debat over de werking van artikel 137c gepolariseerd.

Zo werd senator Henri Polak, die in Het Volk had geschreven dat het fascisme een heel volk tot moordenaars maakte, veroordeeld tot een boete van 25 gulden. En redacteur van de NSB-krant Het Nationale Dagblad Evert Jan Roskam moest zich tegenover de rechtbank verdedigen voor een ingezonden brief, geplaatst in het nummer van 15 oktober. Naar aanleiding van de moord op het 14-jarige meisje Greta Groen en de profielschets van de dader (een persoon met ‘zwart krulhaar’) klaagde ‘een bezorgde moeder’ dat het altijd Joden waren die zich schuldig maakten aan dergelijke misdaden. Het kwam Roskam te staan op een boete van 200 gulden – 600 gulden minder dan was geëist.

Maar op grond van de bestaande wetgeving kon de stortvloed aan felle antisemitische uitlatingen niet worden beteugeld. Veel antisemieten waren goed bekend met de begrenzingen van artikel 137c. Scheldkanonnades werden vermeden, maar insinuaties waren aan de orde van de dag. Deze situatie leidde tot veel frustratie binnen Joodse kringen en daarbuiten.

De liberaal Gerard Boon, een fervent NSB-bestrijder, nam in november 1938 het initiatief voor een petitie aan minister van Justitie Carel Goseling. Boon drong aan op een hardere” aanpak van “de goorste antisemietische lectuur”, zoals Volk en Vaderland, Het Nationale Dagblad, De Nederlandsche Nationaal-Socialist, Zwart Front en De Misthoorn. Hij vergeleek het antisemitisme met een voortwoekerende epidemie die bedwongen moest worden. De petitie, waarin gepleit werd voor uitbreiding van artikel 137c, werd gesteund door 1500 prominenten uit de Nederlandse samenleving.

Afbeelding
Cynisch antisemitisch grapje uit 1938 in NL: treinticket ‘naar Jerusalem en nooit meer terug’. Het eerste Jodentransport naar Westerbork was op 31 juli 1942 en vanaf oktober ’42 ging het rechtstreeks naar de vernietigingskampen, Sobibor, Treblinka, Auschwitz e.a.

Goseling bleek gevoelig voor deze oproep. Zelf had hij tegenover het parlement herhaaldelijk zijn ergernis laten blijken over de beperkte reikwijdte van artikel 137c.

Het kon toch niet zo zijn dat uitdrukkingen zoals “Joden in het land, welvaart aan de kant” en “De wurgende klauw van het internationale Joodsche bolsjewisme grijpt naar onze vrouwen” onbestraft bleven.

In het artikel ‘Twee werelden botsen’ in Volk en Vaderland kon Mussert vrijelijk schrijven dat Joden aanstuurden op een nieuwe wereldoorlog. Pas toen in een later nummer werd gerept over de “het Internationale Jodendom, dat zijn eeuwige rol van parasiet op den arbeid” vervulde, ging het Openbaar Ministerie over tot vervolging. De nogal gekunstelde verdediging van NSB-jurist Anton van Vessem dat het woord “parasiet” in vorm en inhoud niet beledigend was mocht niet baten. De rechtbank veroordeelde Volk en Vaderland-redacteur Maarten Meuldijk tot een boete van 25 gulden.

Afbeelding
Ariërverklaring in Nederland (1940)
__________________________________________________________

Bronnen:

♦ Naar een artikel van Edwin Klijn en Robin Te Slaa “Verbod op haatspraak tegen antisemitische excessen” in het februari nummer 2 van 2019 van het Historisch Nieuwsblad .

https://brabosh.com/2019/06/08/pqpct-nat/
De Islam is een groot gevaar!
Jezus leeft maar Mohammed is dood (en in de hel)
Gebruikersavatar
Pilgrim
Berichten: 51240
Lid geworden op: wo jan 17, 2007 1:00 pm
Locatie: Dhimmistad

Re: Europees antisemitisme in vroeger tijden

Bericht door Pilgrim »

Onderzoekers: Vaticaan archieven bewijzen dat Paus Pius XII wist van Jodenmoorden tijdens WOII

1 mei 2020

Afbeelding
Eugenio Pacelli als nuncio van Berlijn van 1917 tot 1929 in Duitsland. Pacelli werd in 1939 (tot aan zijn dood in 1958) Paus van Rome aka Pius XII, en werd ook de “Zwarte Paus” genoemd omwille van zijn sympathie voor de nazi’s en werd ook wel de “Zwijgende Paus” omtrent zijn akelig verdacht “zwijgen toen de Joden werden vermoord”...

Onderzoekers die de pas geopende Vaticaanse archieven van paus Pius XII bestuderen, hebben al bewijs gevonden dat de paus uit de Tweede Wereldoorlog op de hoogte was van de massamoord op joden uit zijn eigen bronnen, maar deze voor de Amerikaanse regering verborgen hield, meldde de Washington Post op woensdag, onder verwijzing naar interviews met Duitse geleerden.

De archieven werden geopend op 2 maart jongstleden, maar werden kort daarna gesloten vanwege de coronaviruscrisis. Veel van de 200 geleerden die toegang hadden aangevraagd, hebben hun reis vertraagd. Een Duits team onder leiding van de bekroonde religieuze historicus Hubert Wolf van de Universiteit van Münster maakte echter een begin en heeft al enkele vernietigende ontdekkingen gevonden.

Sommige Joodse groepen en historici hebben gezegd dat Pius, die paus was van 1939 tot 1958, tijdens de Holocaust zweeg en niet genoeg deed om levens te redden. Zijn verdedigers in het Vaticaan en daarbuiten zeggen dat hij stille diplomatie gebruikte en dat hij kloosters en andere religieuze instituten aanmoedigde om joden te verbergen.

Afbeelding

Het Rijksconcordaat tussen Vaticaan en Hitler, het fundament van de Holocaust
Op 20 juli 1933, tijdens een formele ceremonie in Rome, slechts zes maanden nadat Hitler kanselier van Duitsland was geworden, ondertekende kardinaal-staatssecretaris Eugenio Pacelli (de toekomstige Pius XII) namens paus Pius XI het Reichskonkordat (Rijksconcordaat) tussen nazi-Duitsland en het Vaticaan en is daarmee het eerste verdrag tussen het nieuwe regime en een soevereine staat.

Destijds zaten ongeveer dertigduizend mensen in Duitse concentratiekampen. Op de foto hierboven staat vice-kanselier Franz Von Papen, die namens Hitler tekende, rechts van Pacelli, in het midden gezeten, met Reichsminister Rudolf Buttmann aan de linkerkant. Von Papen, ook rooms-katholiek, verzekerde kardinaal Pacelli dat de rechten van de kerk in het Derde Rijk zouden worden gerespecteerd.

Hoewel Pius XI en Pacelli sceptisch stonden tegenover die verzekering, hoopten ze dat Hitler, door te geloven dat Hitler bepaalde bepalingen van het Concordaat zou schenden, per saldo de positie van de kerk in Duitsland zou stabiliseren en haar zou herstellen naar de gunstiger status die ze voor het begin had met name van 1878 tot 1890.

In ruil daarvoor stemde de kerk ermee in zich niet te mengen in seculiere zaken, die in feite de georganiseerde katholieke politieke activiteit in het Derde Rijk verbood. De critici van Pius XII beweren dat de kerk, door het Concordaat binnen te gaan, de Duitse katholieken in wezen de eer heeft verleend om met het nieuwe regime samen te werken en zelfs om zich bij de nazi-partij aan te sluiten.

Hitler, een scherpzinnige politicus, was zich terdege bewust van de symbolische waarde van het Reich Concordat. In een brief van 23 juli 1933 schreef hij:

Het feit dat het Vaticaan een verdrag sluit met het nieuwe Duitsland betekent de erkenning van de nationaal-socialistische staat door de katholieke kerk. Dit verdrag laat de hele wereld duidelijk en ondubbelzinnig zien dat de bewering dat het nationaal-socialisme vijandig staat tegenover religie een leugen is.

Tijdens de daaropvolgende 12 jaar van het Derde Rijk schond Hitler in feite het Concordaat flagrant, wat Pius IX en de scepsis van Pacelli bevestigde. Het Reichskonkordat, gevormd naar aanleiding van het Verdrag van Lateranen van 1929 tussen het Vaticaan en het fascistische Italië, verleende de vrijheid van godsdienst aan de Duitse katholieken; en verleend aan de Duitse Katholieke Kerk, onder andere de vrijheid om parochiale scholen, religieuze verenigingen en een katholieke pers te exploiteren zonder staatsinmenging.

Afbeelding

Paus wist van de moorden en... zweeg
Wolf vertelde vorige week aan Kirche + Leben, een katholiek weekblad in Münster, dat zijn team documenten had gevonden die waren uitgesloten van het elfdelige werk dat door jezuïeten was samengesteld op de Holocaust vier decennia geleden, blijkbaar om Pius en zijn imago te beschermen.

In september 1942 gaf een Amerikaanse diplomaat het Vaticaan een geheim rapport opgesteld door de Jewish Agency waarin de massamoord op ongeveer 100.000 Joden uit het getto van Warschau werd gedocumenteerd. Het zei ook dat ongeveer 50.000 Joden werden gedood in Lviv in het door Duitsland bezette Oekraïne.

De VS vroegen of het Vaticaan het rapport uit eigen bronnen onder katholieken kon bevestigen, maar kregen te horen dat het Vaticaan dit niet kon. Maar in de week dat het archief open was, ontdekte Wolf, een specialist in de relatie van Pius XII met de nazi’s, en zijn team, een briefje waarin werd bevestigd dat Pius het Amerikaanse rapport had gelezen en ook twee gevallen waarin het Vaticaan de rapporten onafhankelijk had bevestigd van de moorden.

In een brief van de Oekraïens Grieks-katholieke aartsbisschop van Lviv, Andrey Sheptytsky, die een maand voor het Amerikaanse verzoek was verzonden, werd gesproken over 200.000 Joden die in Oekraïne waren afgeslacht onder de ‘ronduit duivelse’ Duitse bezetting.

In een ander geval vertelde een Italiaanse zakenman genaamd Malvezzi aan monseigneur Giovanni Battista Montini, de toekomstige paus Paulus VI, over de ‘ongelooflijke slachting’ van joden die hij tijdens een bezoek aan Warschau had gezien. Montini meldde dit aan zijn superieur, de staatssecretaris van het Vaticaan, kardinaal Luigi Maglione, aldus het rapport.

Deze twee rapporten werden in een memo beschreven door een andere medewerker van het staatssecretariaat, Angelo Dell’Acqua, die later kardinaal werd, vertelde Wolf aan het Hamburgse weekblad Die Zeit. In de brief waarschuwde Dell’Acqua voor het geloven van het joodse rapport omdat joden ‘gemakkelijk overdrijven’ en ‘oosterlingen’ – verwijzend naar aartsbisschop Sheptytsky – ‘echt geen voorbeeld van eerlijkheid zijn’.

“Dit is een belangrijk document dat voor ons verborgen is gehouden omdat het duidelijk antisemitisch is en laat zien waarom Pius XII zich niet uitsprak tegen de Holocaust”, vertelde Wolf aan Kirche + Leben. Hij zei dat de eerder gepubliceerde 11 delen van documenten ook de chronologische volgorde hadden verwisseld, waardoor het moeilijk was om de context van de ondernomen acties te begrijpen.

Het rapport zei ook dat onderzoekers drie foto’s hadden gevonden “waarop uitgemergelde concentratiekampgevangenen en lijken in een massagraf werden gegooid.” Een joodse informant had ze aan de Vaticaanse ambassadeur of nuntius in het neutrale Zwitserland gegeven om naar het Vaticaan te sturen, dat twee weken later in een brief bevestigde dat ze waren ontvangen.

Voorafgaand aan de opening van het archief zei Wolf dat hij graag de aantekeningen van Pius’ 70 ambassadeurs wilde ontdekken – de ogen en oren van de paus tijdens zijn tijd als hoofd van de katholieke kerk tussen 1939 en zijn dood in 1958.

Afbeelding
Hitler en de ‘bruine’ bisschop Alois Hudal van de Oostenrijkse Rooms-Katholieke Kerk

Historici hebben de 12 Duitse jaren van Eugenio Pacelli, de echte naam van de toekomstige paus, die hij gebruikte terwijl hij in Duitsland als ambassadeur van de Heilige Stoel in 1917-1929 naar Duitsland werd gezonden, al onderzocht. Daar was hij getuige van de opkomst van het nazisme en keerde vervolgens terug naar Rome om de rechterhand te worden van zijn in 1922 gekozen voorganger Pius XI.

Eerdere archieven hebben uitwisselingen onthuld waarin hij werd gewaarschuwd voor de uitroeiing van Europese joden zodra hij paus werd. “Het lijdt geen twijfel dat de paus op de hoogte was van de moord op joden”, zei Wolf. “Wat ons echt interesseert, is toen hij er voor het eerst over hoorde en toen hij die informatie geloofde.”

Afbeelding

Bronnen:

♦ Naar een artikel van Tom Heneghan “Pope Pius XII, accused of silence during the Holocaust, knew Jews were being killed, researcher says” van 29 april 2020 op de site van The Washington Post.

♦ Naar een artikel “Researchers say Vatican archives show pope Pius XII knew of WWII killing of Jews” van 30 april 2020 op de site van The Times of Israel.

♦ Naar een artikel en een boek van Anthony J. Sciolini “The Reich Concordat — Foundation Stone of the Holocaust” van 30 juni 2014 op de site van The Holocaust and Church.

https://brabosh.com/2020/05/01/pqpct-tps/
De Islam is een groot gevaar!
Jezus leeft maar Mohammed is dood (en in de hel)
Gebruikersavatar
Pilgrim
Berichten: 51240
Lid geworden op: wo jan 17, 2007 1:00 pm
Locatie: Dhimmistad

Re: Europees antisemitisme in vroeger tijden

Bericht door Pilgrim »

Duitse katholieke kerk bekent schuld voor collaboratie met Hitler-regime vóór en tijdens WO-II

Geplaatst op 3 mei 2020

Afbeelding
Op 20 juli 1933 ondertekende in Rome kardinaal-staatssecretaris Eugenio Pacelli (de toekomstige Pius XII) namens paus Pius XI het Reichskonkordat (Rijksconcordaat) tussen nazi-Duitsland en het Vaticaan. Daarmee bezegelde de Duitse katholieke kerk de facto het lot van de Joden en zette het licht op groen voor de Holocaust.

In een nieuw rapport na decennia van ambivalentie heeft de Duitse raad van katholieke bisschoppen eindelijk toegegeven dat de kerk medeplichtig is aan de acties van het nazi-regime tijdens de Tweede Wereldoorlog, meldde The Times op vrijdag 1 mei 2020.

In het 23 pagina’s tellende document van de raad staat naar verluidt: “Aangezien de bisschoppen niet met een duidelijk ‘nee’ tegenover de oorlog stonden en de meesten van hen de wil van de [Duitse natie] ondersteunden, maakten ze zich medeplichtig aan de oorlog.”

Lees verder >>>
De Islam is een groot gevaar!
Jezus leeft maar Mohammed is dood (en in de hel)
Plaats reactie