Het overheersende en verstikkende politiek correcte klimaat

In dit forum kunnen we de problematiek met betrekking tot integratie en multiculturele samenleving bespreken.
Gebruikersavatar
Pilgrim
Berichten: 51240
Lid geworden op: wo jan 17, 2007 1:00 pm
Locatie: Dhimmistad

Re: Het overheersende en verstikkende politiek correcte klimaat

Bericht door Pilgrim »

Bondgenootschap wil “Jodenzeug”-reliëf van de stadskerk in Wittenberg verwijderen – CDU-politica Lengsfeld bekritiseert plan als “zuivering”

Geplaatst op 18 mei 2017

Afbeelding

“Het reliëf van zandsteen op de zuidoosthoek van de kerk toont een rabbi die een varken onder de staart kijkt en Joden die uit de tepels van de zeug drinken”, omschrijft de MDR het reliëf op de stadskerk van Wittenberg, dat nu verwijderd dient te worden.

Het “Jodenzeug” genoemde reliëf aan de stadskerk van Wittenberg dient voor het Reformatiejubileum komend jaar verwijderd te worden. Dat eist het “Bondgenootschap ter verwijdering van het reliëf in het Reformatiejaar 2017”.

“Het reliëf van zandsteen op de zuidoosthoek van de kerk toont een rabbi die een varken onder de staart kijkt en Joden die uit de tepels van de zeug drinken”, omschrijft de MDR het reliëf.

De voorstelling zou afkomstig zijn uit het jaar 1305 en zou volgens historicus Mirko Gutjahr van de Stichting Luther-gedenkplaatsen in de deelstaat Sachsen-Anhalt een van de ongeveer 30 in Midden-Europa zijn.

De “Junge Freiheit” legt uit: “Het 700 jaar oude zandsteen-reliëf laat een zeug zien, aan wier tepels Joden zuigen. Daardoor moesten gelovigen van de religie van Mozes in de middeleeuwen verguisd worden.”

Volgens de “Junge Freiheit” zijn de initiatiefnemers van het bondgenootschap de evangelische predikant Thomas Piehler uit Leipzig en zuster Joela Krüger van de Evangelische Maria-orde in Darmstadt. Zij roepen ertoe op om tussen 17 mei en 21 juni iedere woensdag van 15.00 uur tot 19.00 uur een “stille protestwake” op het marktplein in Wittenberg te houden. Luther´s antisemitisme zou niet langer “in steen gehouwen” mogen blijven, is de motivering in de oproep.

De protestantse bisschop van de deelstaat, Junkermann, ziet in de afbeelding echter een “herinnerings- en waarschuwingssignaal” dat moet blijven. “We moeten deze wonde van onze eigen geschiedenis openhouden”, zegt ze tegenover de MDR. Zodoende zou voorkomen moeten worden dat er opnieuw vreemdelingenhaat de kop zou opzetten. De boodschap in het Luther-jaar zou de verzoening door God zijn en niet het eigenmachtig rechtzetten van de geschiedenis.

De voormalige CDU-politica en publiciste Vera Lengsfeld zegt hierover op haar blog het volgende: “Nu dat ook nog: het is niet genoeg dat we hulpeloos moeten toekijken hoe de Taliban en ISIS in hun machtsbereik antieke culturele erfenissen van de christenen en de boeddhisten verwoesten, nu dient er ook in Duitsland overgaan te worden tot zuivering, d.w.z. verwijdering van historische delicten.”

En verder: “In tijden van vervolging van en de moord op christenen in het Midden-Oosten, de vernietiging van christelijke kerken, het vrijwillig afdoen van het kruis door de protestantse bisschop Bedford-Strohm op de Tempelberg, van als Israël-kritiek gecamoufleerd antisemitisme in de Evangelische Kerk van Duitsland (EKD), vraagt men zich af of de predikant en de ordezuster echt niets beters te doen hebben dan een politiek-correcte knieval voor de tijdgeest te maken.”

Bron: www.epochtimes.de

Auteur: Nancy McDonnell

Vertaald uit het Duits door: E.J. Bron

https://ejbron.wordpress.com/2017/05/18 ... zuivering/
De Islam is een groot gevaar!
Jezus leeft maar Mohammed is dood (en in de hel)
Gebruikersavatar
Pilgrim
Berichten: 51240
Lid geworden op: wo jan 17, 2007 1:00 pm
Locatie: Dhimmistad

Re: Het overheersende en verstikkende politiek correcte klimaat

Bericht door Pilgrim »

Hallo wereld, goeiemorgen!

31 mei 2017

Afbeelding

Wakker worden uit een multiculturele droom en je linksliberale denken afleren is geen sine cure. Je bent voor de gek gehouden. Erger, je hebt je zelf voor de gek gehouden. Je hebt vertrouwen gehad in wat men in kranten schreef en op televisie werd verteld. Want zij, de journalisten, de intellectuelen en de politici, zij waren toch de experts? Zij vertelden ons toch de waarheid en niets dan de waarheid?

De werkelijkheid waarin je wakker bent geworden heeft zich tijdens je slaap ruim veertig jaar ontwikkeld door het denken en handelen van de verworven macht der bestuurlijke elites en hun nieuwsmaffia. De migrantencrisis en het rumoer om de jaarlijkse Sinterklaasviering hebben je definitief uit de droom geholpen.

Daarna eindigt de ontnuchtering echter niet, integendeel. Er komt een woede in je op zodra je beseft hoeveel schade er ondertussen is aangebracht. De posities van bestuurlijke macht zijn niet alleen behouden maar zelfs versterkt. En dan gebeuren er rare dingen.

Zo kan in onze parlementaire democratie een partij haar concurrenten rücksichtslos uitsluiten en kleinere partijen of zelfs grote verliezers charteren. Er zijn meer van dit soort ondemocratische machinaties die top down worden doorgevoerd. Op hoger niveau brengt de Europese Unie haar diversiteitsfilosofie ten uitvoer om de honderdduizenden geïmporteerde migranten over het oude continent te verdelen. De authentieke culturen van Europa veranderen hierdoor drastisch. De reeks van idiote en zelfvernietigende culturele aanpassingen is reeds begonnen en neemt voorlopig geen einde. Een aanzienlijk deel van de bevolking beseft dit, een ander groot deel zal het om het even zijn.

Dit beleid houdt in dat voor de diversiteitsagenda noodzakelijke culturele veranderingen als voldongen feiten worden gezien. Islamitisch geïnspireerde terroristische aanslagen benoem je binnen dit nieuwe normaal niet als zodanig maar typeer je als aanslagen van verwarde losers met onduidelijke motieven. En in plaats dat men eensgezind de wortel van het kwaad bestrijdt, doet men iets anders: diezelfde eensgezindheid geldt voor het bestrijden van haat die niet door terrorisme maar door critici van het jihadisme worden veroorzaakt.

Het nieuwe normaal houdt eveneens in dat ten gevolge van permanente dreiging het straatbeeld meer en meer wordt bepaald door gewapende soldaten op patrouille. Tja, dat is even iets anders dan het rustieke tijdperk van veldwachter Bromsnor. En die bomaanslagen en zo... dat is knap lastig maar dat hoort nu eenmaal bij het leven in een grote stad. Zo wordt het ons verteld. Dat de overheden hun verantwoordelijkheid om zorg te dragen voor veiligheid van burgers op zich behoren te nemen zou betekenen dat ze een minderheid (nog wel) tegen de schenen moeten gaan schoppen, en “da’s woat ze nie will’n hè...?“

De nieuwsmaffia verkondigt ondertussen precies het tegenovergestelde van wat burgers om zich heen zien gebeuren. Daarbij maakt het wel een groot verschil uit wanneer je in een dorpje woont met landerijen om je heen en naar een behaaglijke ogende horizon van loom grazende koeien kan kijken. Zo’n omgeving waar het touwtje van vertrouwen uit de brievenbus hangt, weet u wel? Of neem de blanke enclaves in de voorsteden waar je “ons soort mensen” tegenkomt: de weldenkenden die het ordinaire falderappes van social media links (!) laten liggen. Deze brave borsten lezen hun krantje, volgen journaal en Nieuwsuur en schateren bij Lubach op Zondag. “Och gottegot nog aan toe wat een toestanden toch... nou nou nou, ha ha!”.

Wie de moed heeft om televisie te kijken ervaart de voortbaggerende leegte in het amusement welke een nihilistische verstrooiing aanbiedt aan de vermoeide massa’s. Wie tot de infotainment gedegradeerde wijsheden en zogenaamde feiten aanhoort kan, zelfs bij gezondheid van geest volledig, in de war raken.

Zie de avond na avond uitgezonden bagger van de heer Pauw. Dit is wat nationale bekendheid en de daarbij horende topsalaris met iemand kunnen doen die een icoon kan zijn dankzij de enige kwaliteitsgraad die de show mogelijk maakt: de almacht van de kijkcijfers. De arrogantie van het eigen gelijk en de vernedering van opponenten worden met grimassen en satanisch gelach telkenmale bevestigd. In een dergelijke hel houdt geen zinnig mens het een avond vol.

De selectieve verontwaardiging van het nieuwe fatsoen van de deugdmens ziet niet in –of erger nog, ziet dat juist wel in– dat hun invloed een machtsmiddel is om de kenmerken van een rechtstaat zoals vrijheid van meningsuiting op losse schroeven te zetten. Dat is buitengewoon merkwaardig want onder het mom van alweer die verdomde redelijkheid van fatsoen dat anderen de maat neemt, toont men in eigen publicaties juist datgene wat men in de ander verafschuwt.

Moeten we dan maar, wakker geworden met een kater van al die rozige fantasieën, niets anders doen dan de ondergang om ons heen gelaten aanvaarden?

Bovenstaande tekst is mede geïnspireerd door de film Pleasantville uit 1998 waarin de bewoners van dit stadje langzamerhand ontdekken dat er een andere werkelijkheid is dan de voorgekauwde versie waarmee ze zijn opgegroeid. De film symboliseert voor mij niet het ontwaken van burgers in een autochtone monocultuur. Het gaat over de grenzen van de algemene correctheid waarin iedereen hetzelfde moet geloven en kritiek ongeoorloofd is. Pleasantville is de cultuur van gelijkvormigheid die zelfs verborgen zit in diversiteit. Het is de uitkomst van een gedegradeerd denken dat weigert te twijfelen en diegenen uitsluit die de euvele moed bezitten om dat wel te doen.

https://www.opwegnaarmorgen.nl/2017/05/ ... eiemorgen/
De Islam is een groot gevaar!
Jezus leeft maar Mohammed is dood (en in de hel)
Gebruikersavatar
Pilgrim
Berichten: 51240
Lid geworden op: wo jan 17, 2007 1:00 pm
Locatie: Dhimmistad

Re: Het overheersende en verstikkende politiek correcte klimaat

Bericht door Pilgrim »

Politieke correctheid...

Afbeelding
De Islam is een groot gevaar!
Jezus leeft maar Mohammed is dood (en in de hel)
Gebruikersavatar
Pilgrim
Berichten: 51240
Lid geworden op: wo jan 17, 2007 1:00 pm
Locatie: Dhimmistad

Re: Het overheersende en verstikkende politiek correcte klimaat

Bericht door Pilgrim »

Waarover men niet mag spreken: de grote vervanging

04/08/2017 - Sjors Remmerswaal

Afbeelding

In de zomerse maand juni van dit jaar had een programmamaker op de Franse publieke omroep het lumineuze idee om Renaud Camus uit te nodigen. Camus is schrijver en filosoof en heeft talloze boeken op zijn naam staan, van essays tot dagboeken. Daarbij heeft hij al een aardige leeftijd bereikt en heeft veel gereisd en gezien. De opzet van het programma is het aanhoren van de ideeën van de gast, hierover van gedachte te wisselen, met elkaar in de debat te gaan en verder te bespreken wat er nog meer in Frankrijk gaande is.

Echter, Camus en zijn opvattingen riepen onvrede en onrust op onder de luisteraars en de andere programmamedewerkers, en er vielen na de uitzending harde woorden: men had een dergelijke gast eigenlijk niet mogen uitnodigen, en zulke opvattingen zou geen ruimte mogen worden gegeven. Werd er hier soms een (onnodige) poging gedaan om te provoceren? Had men de uitzending niet simpelweg moeten censureren? Of: men moet dergelijke standpunten laten horen, om ze dan vervolgens te ontmaskeren. Het was een uitbarsting van politieke correctheid in alle hevigheid en de verantwoordelijke programmamaker Alain Finkelkraut moest zich dan ook nog dagen na de uitzenddatum publiekelijk verantwoorden.

Renaud Camus is dus wat men een ‘controversiële’ schrijver noemt. Het pejoratief ‘controversieel’ gebruikt men vooral om aan te duiden dat er hoop mis is met iemand. Als deze schrijver dan ook nog een taboe aanraakt en daarover ongehoorde inzichten naar voren brengt én hij al lange tijd met dergelijke ideeën rondgang doet in het land, dan zijn de rapen gaar. Wie echter de uitzending naluistert kan horen dat het Camus helemaal niet makkelijk werd gemaakt. Zijn woorden werden gewogen en constant bekritiseerd. Het was ook telkens een twee-tegen-één situatie waarin Camus van beide kanten werd aangevallen, door de interviewer en de andere gast. De laatste stak ook telkens een monoloog af om te laten weten dat hij het vooral met Camus fundamenteel oneens was.

Helaas was door het gekrakeel tijdens de radio-uitzending en achteraf, niet veel te begrijpen van wat Camus aan argumenten naar voren bracht. Het was wel duidelijk dat werkelijk niemand bezig was met de elementaire zaken van een goed debat, zoals het aanhoren van de standpunten, tegenargumenten inbrengen, hierover flink debatteren én dan aan de luisteraar het eindoordeel overlaten. Terwijl mensen juist daar wel recht hebben, zeker op een door publiek geld gefinancierd platform. Maar dat kon niet, want het onderwerp is ongepast verklaard en men mag hier niet vrijuit over spreken.

Wat zegt U nu?
Het taboe-onderwerp betrof hier de gevolgen van de massale instroom van niet-Europeanen in Frankrijk, een proces dat zich de afgelopen jaren in versnelde vorm heeft voorgedaan en het land heeft veranderd van een homogeen Europees land in een plek waar vele etniciteiten, culturen en religies leven. Er werd in de bewuste radio-uitzending nu eens niet over korte termijn effecten gesproken, zoals bijvoorbeeld over beleidsnotities over de aantallen migranten die jaarlijks het land binnenkomen en of dit er meer of minder zouden moeten worden. Het onderwerp en de discussie betrof een fundamentele vraag, namelijk de bevolkingspolitiek.

Camus heeft nagedacht over wat er werkelijk aan de hand is wanneer een land hele scheepsvrachten anderssoortige volkeren laat binnenkomen en deze de plek innemen van de oorspronkelijke bevolking. In een van zijn boeken brengt hij het concept van de ‘grand remplacement’ (de grote vervanging) naar voren. Camus definieert de grote vervanging op de volgende wijze: “Er was een volk, stabiel, dat hetzelfde gebied al vijftien of twintig eeuwen bewoonde. En toen opeens, zeer snel, binnen een of twee generaties, voegden een of meer andere volkeren zich bij dit volk. Het wordt het vervangen en bestaat niet meer”.

Dit is een totaal andere visie dan de gangbare, dat iedereen, ook grote groepen uit andere volkeren, kan opgaan in de Franse samenleving en uiteindelijk een goed functionerende, echte Fransman zal worden. Dit is een politieke opvatting die voortkomt uit de Franse revolutie, die zich bijvoorbeeld uit in het ‘recht van de grond’, wat wil zeggen dat ieder die op Franse bodem word geboren automatisch een Fransman is.

Camus ziet dit helemaal anders en stelt dat “verandering van volk, verandering van beschaving betekent”, en dat dus het binnenlaten van andere volkeren in de huidige aantallen een verandering van de maatschappij tot gevolg heeft. Omdat iedereen zijn eigen cultuur meebrengt, zal de oorspronkelijke beschaving veranderen en uiteindelijk verdwijnen.

Het proces van verdringing van de Fransen is al in vergaand stadium, en Camus wil deze weg niet langer volgen. Het is dringende noodzaak zich te keren tegen de politiek van “de volksverandering, de grote vervanging, de opvolgende immigratiestromen, de massale naturalisaties, de deculturalisering, de islamisering en het wegvagen van Frankrijk en zijn cultuur”. Deze processen moeten volgens Camus worden omgebogen.

Kosmopoliet Correct
Ook in Frankrijk is duidelijk sprake van een opgelegde consensus dat er over bepaalde onderwerpen niet mag worden gesproken. Er wordt van bovenaf, beginnend bij de grote instituties, druk uitgeoefend om bepaalde meningen geen ruimte te bieden. Deze druk moet voorkomen dat ‘ongewenste’ opvattingen een groot publiek kunnen krijgen.

De goede opvattingen worden naar beneden gecommuniceerd voor de mensen die staan de trappelen om op de maatschappelijke ladder omhoog te klimmen. Zo weten ze wat wel en niet kan en wat ze moeten zeggen om erbij te kunnen komen. In deze wisselwerking is het publiekelijk neerslaan van ‘verkeerde’ meningen van groot belang. Zo bakent men het terrein van de deugdelijke en wenselijke meningen af en stelt men voorbeelden van wat de gevolgen kunnen zijn wanneer iemand zo onverstandig of naïef is buiten dit gebied te treden.

Zo ziet men dan ook bij populaire programma’s op de televisie met grote regelmaat dat men zeer opzichtig dissidente personen of onwelgevallige meningen tracht belachelijk te maken. Er wordt niet ingegaan op de argumentatie of zelfs maar op de situatie waarover het gaat, maar men valt de persoon zelf aan om zo zijn positie in diskrediet te brengen. Of men tovert een zelfverzonnen morele grens tevoorschijn die zou zijn overschreden. Het doel is dat er geen discussie, noch een uitwisseling van meningen komt en dat het publiek het signaal krijgt zich niet langer te interesseren voor de persoon en zijn opvattingen.

Dit dient de bestaande consensus, met name over wat de koers van de maatschappij in grote lijnen moet zijn, met de ‘welgemeende’ boodschap dat dit voor iedereen beter zou zijn: open grenzen, deculturalisering, etnomasochisme, verheerlijking van het andere, en andere ingrediënten van het zielloos kosmopolitisme dat de maatschappelijke bovenlaag in West-Europa drijft. Wie dat niet ziet zitten hoeft niet te rekenen op veel speelruimte om zijn afwijkende opvattingen te uiten.

Concept
Het is zeker geen makkelijke taak om in het licht van deze verdrukkingsmechanismen, sociale verwachtingen, propagandaverhalen en een machtsbeluste overheid met een arsenaal aan censuurwetgeving, waar te nemen en te vatten wat zich afspeelt in de huidige samenlevingen van West-Europa. Men moet buiten gestelde en afgeschermde kaders denken en zich bewegen op een leeg veld dat volledig onbegrepen, bewust buiten de omheining is gelaten en door onduidelijkheid nauwelijks nog te ordenen is. Echter, het is van wezenlijk belang wat zich in de samenleving voordoet duidelijk in kaart te brengen.

Het is een grote kunst van echte denkers om nieuwe begrippen te ontwikkelen voor onbegrepen en nieuwe processen die zich in de samenleving voltrekken, dat wil zeggen: het conceptualiseren van maatschappelijk ontwikkelingen. Dit houdt in: reflectie over de data, interactie met getuigen en andere zienswijzen, en constructie van de ontwikkeling op basis van deze gegevens en afwegingen. Een goede conceptualisering helpt niet alleen de schrijver om zijn ideeën te ordenen, te testen en te verpakken, maar maakt zijn ideeën en boodschappen beter overdraagbaar naar een breed publiek.

Onze dagelijkse ervaring komt tot stand door de manier waarop we haar mentaal in begrippen vatten. Maar sommige ervaringen kunnen zo nieuw zijn dat deze nog niet mentaal te vatten zijn. Velen uit de hogere klassen leven zo in een wereld van schijn en illusie, op grote afstand van de feitelijke ontwikkelingen, en raken verstrengeld in de begoocheling van cijfers en deelprocessen. Dit ontkennen van de werkelijkheid en het niet goed kunnen vatten van wat er aan de hand is, kan ernstige sociale gevolgen hebben. Men tuigt een eigen realiteit op, en raakt bedwelmd in een zelfgeschapen werkelijkheid. Het is van groot belang dat personen met een breder blikveld hen wakkerschudden. Door een heldere, onderbouwde conceptualisering kan men voorkomen dat mensen niet langer weten wat er aan de hand is en niet juist kunnen reageren op ontwikkelingen die zich in een samenleving voltrekken. De ‘grand remplacement’ is zo’n helder concept.

Slotsom
Wie vandaag een willekeurige West-Europese grote stad opzoekt, ziet dat daar enorme groepen niet-Europeanen wonen. Dat is wat iedereen met zijn eigen ogen kan vaststellen. Oudere mensen kunnen zich nog wel de periode herinneren dat dit niet het geval was. Velen hebben deze verandering voor hun ogen zien gebeuren. Inmiddels zijn in West-Europa alle grote en middelgrote steden in steeds sneller tempo van etnische samenstelling aan het veranderen.

Deze verandering komt uiteindelijk voort uit de idee van de Franse revolutie dat alle mensen gelijk zijn, en dus uitwisselbaar en vervangbaar. Dit wordt vandaag gekoppeld aan de kapitalistische cultuur die deculturalisereert en industrialiseert. In het geval van Frankrijk wordt het Franse volk vervangen door volkeren van voornamelijk Arabisch-islamitisch afkomst. In dit proces verdwijnt de ene identiteit en wordt vervangen door een andere.

We worden vervangen door niet-Europeanen. Het is zichtbaar en meetbaar. Het is een verandering van cultuur en identiteit. Het is een proces dat bewust door de eigen machtselite wordt bevorderd. Deze ontwikkelingen vat Camus samen in één helder begrip, dat het grote publiek kan begrijpen. Wellicht dat gewone mensen met dit concept in het achterhoofd eens navraag kunnen doen bij de politici waarom wij met onze beschaving zouden moeten worden vervangen.

http://www.erkenbrand.nl/artikelen/waar ... ervanging/
De Islam is een groot gevaar!
Jezus leeft maar Mohammed is dood (en in de hel)
Gebruikersavatar
Pilgrim
Berichten: 51240
Lid geworden op: wo jan 17, 2007 1:00 pm
Locatie: Dhimmistad

Re: Het overheersende en verstikkende politiek correcte klimaat

Bericht door Pilgrim »

Islamterreur – we bevinden ons in oorlog

Geplaatst op 18 augustus 2017

Afbeelding

De “Islamitische Staat” heeft de oorlog verklaard aan de westerse beschaving. Meermaals, indringend en op niet mis te verstane wijze. De soldaten in naam van Allah laten hun woorden ook volgen door daden en trekken een spoor van bloed door heel Europa. De “Wir schaffen das”-elites sluiten zich ondertussen op achter kogelwerend glas en antiterreur blokkades voor vrachtwagens, maar de eigen bevolking en zelfs de eigen landsgrenzen laten ze zonder bescherming achter.

Westerse regeringen bombarderen als jarenlang de “Islamitische Staat”, ze voeren daar oorlog. Zelfs de morele grootheidswaanzinnige Merkel neemt deel aan deze oorlog, uiteraard alleen maar op de haar kenmerkende huichelachtige wijze. De Duitse belastingbetaler mag weliswaar miljarden betalen voor het aanschaffen van tanks en gevechtsvliegtuigen, alleen schieten of bombarderen mogen Duitse soldaten natuurlijk niet. De luchtmacht mag alleen foto´s maken, doelwitten uitzoeken, opdat de heerschappij van de kanselier geen krassen krijgt door eventuele onfraaie beelden.

Duitsland bevindt zich in oorlog
Duitsland, Frankrijk, Italië, Polen, Denemarken, Australië, Canada, Groot-Brittannië, Amerika en nog andere landen nemen officieel deel aan deze oorlog. Eerst werden onder het dak van de NAVO op 5 september 2014 in Newport in Wales een internationaal militair bondgenootschap in het leven geroepen. En na de gecoördineerde terreuraanvallen van de “Islamitische Staat” op 13 november 2015 in Parijs, met 130 doden en 352 gewonden, vroeg Frankrijk op 17 november de bijstand van de andere EU-landen in het kader van de regelingen van de gemeenschappelijke veiligheids- en defensiepolitiek volgens Art. 42 alinea 7 van het EU-verdrag aan.

Duitsland bevindt zich dus officieel in oorlog met de “Islamitische Staat”, om het even hoe de woordacrobaten uit Berlijn deze toestand proberen te bagatelliseren.

Als men zich van deze achtergronden bewust is, dan is de actuele berichtgeving van de mainstream media nauwelijks meer te verdragen. Zelfs in het aangezicht van de plassen bloed op de winkel-boulevard van Barcelona, van kapot gereden kinderen en vrouwen, van 100 gewonden en mensen, die nog steeds in de ziekenhuizen voor hun leven vechten, wijken de staatsjournalisten van de ARD en het ZDF niet af van hun dagelijkse hetze tegen Trump, de AfD of het Duitse leger.

De islam is het gouden kalf van de politiek correcten
Ik walg alleen nog maar van deze ideologische journalistiek, net zoals van de in beeld komende teksten van Merkel en consorten, die weigeren om islamitisch terrorisme ook duidelijk als zodanig te benoemen. Wat hebben de massamedia de afgelopen dagen een druk op Trump uitgeoefend dat hij de daders van Charlottesville en hun motieven onbetwistbaar bij de naam noemt en deze ideologie duidelijk veroordeelt.

En nu, na Nice, na Parijs, na Londen, na Berlijn, na Ansbach, na Würzburg en nu na Barcelona – niets. Helemaal niets.

De islam is al lang het gouden kalf van de politiek correcten geworden.

Ook de gepubliceerde differentiatiewaan van de media dient alleen nog maar als middel tot doodslag om iedere discussie over de islam te wurgen.

Islam, islamisme, radicale of politieke islam, het interesseert me niet meer. De terroristen doden in naam van de islam en deze barbarij wordt duidelijk door de koran gelegitimeerd. Punt. Niemand betwist dit serieus.

De aantallen islamitische “bedreigers”, dus vijandige soldaten die ongehinderd West-Europa en Duitsland binnengekomen zijn, worden door de veiligheidsautoriteiten al lang geschat op tienduizenden. Nu, op het moment dat de “Islamitische Staat” de ene na de andere nederlaag wordt toegediend, verwachten mensen van de geheime dienst een ware vloed van ISIS-strijders op het Europese continent. De regering-Merkel houdt desondanks vast aan open grenzen en een ongecontroleerde immigratie uit islamitische oorlogsgebieden. In plaats van vijandige soldaten, spreek bij de autoriteiten bekende islamitische “bedreigers” op te pakken, ze in de gevangenis te gooien of uit te zetten, laat de Duitse regering ze vrij door Duitsland´s straten wandelen en verzorgt ze bovendien nog met woonruimte en financiële middelen. Wat een waanzin.

Bron: www.journalistenwatch.com

Door: Stefan Schubert

Vertaald uit het Duits door: E.J. Bron

https://ejbron.wordpress.com/2017/08/18 ... in-oorlog/
De Islam is een groot gevaar!
Jezus leeft maar Mohammed is dood (en in de hel)
Gebruikersavatar
Pilgrim
Berichten: 51240
Lid geworden op: wo jan 17, 2007 1:00 pm
Locatie: Dhimmistad

Re: Het overheersende en verstikkende politiek correcte klimaat

Bericht door Pilgrim »

Cultureel marxisten hebben geen rust voordat u bent onderworpen

Paul Cliteur, 19-08-2017

'Zo begint onze tijd toch een beetje op Orwell’s 1984 te lijken'

Op 30 april 2017 brachten mijn vrouw en ik een bezoek aan het Free Speech Café op de campus van de vermaarde universiteit van Berkeley in het gelijknamige plaatsje, even buiten San Francisco. Mijn vrouw kwam terug van het damestoilet en zei: “Op het toilet staat dat we vandaag een lokale nazi moeten doden”. Ik was een beetje naïef: “Nazi’s, heb je die hier dan?”

Kennelijk. Ik moest weer even terugdenken aan de school die we hadden gezien in Dresden, Duitsland, één jaar eerder, met op de muur geschreven “Schule ohne Rassismus”. Ook zo’n raadselachtige tekst die toen bij mij – opnieuw, heel naïef misschien – de vraag opriep: “Heb je hier ook scholen met racisme waar je je kind naartoe kan sturen?”.
Nazisme bagatelliseren

Maar met de rellen in Charlottesville en wat ik verder leerde over Berkeley begint mij geleidelijk aan te dagen dat we in een verwoede oorlog verzeild zijn geraakt tussen mensen die beweren antifascist, antinazi of antiracist te zijn enerzijds en mensen die worden beticht van deze onfrisse sympathieën anderzijds (waaronder sommigen wellicht ook wel terecht).

Ja, ja, ik weet het: wat tussen haakjes staat is ergerlijk. Ook de woorden ‘sommigen’ en ‘wellicht’. Hoezo ‘wellicht’? Wil ik nazisme bagatelliseren? Maar ik ga nog even door met mijn verhaal en dan kom ik hierop terug.

Milo Yiannopoulos
Ik wilde wel een foto hebben van de tekst op het damestoilet in Berkeley, al was het alleen maar om te bewijzen dat ik het niet verzonnen had. En wellicht zou het een daad van progressief politiek engagement zijn geweest wanneer ik wat vooruit zou zijn gelopen op de ongetwijfeld spoedig gerealiseerde gender-neutrale omgeving van de toiletten in Berkeley, maar goed, nu liep de progressieve universiteit nog een beetje achter. Dus was mijn vrouw behulpzaam om de foto te maken die u getuige doet zijn van dit, naar mijn idee, uniek historisch document.

Maar de vraag bleef natuurlijk: waar waren de nazi’s?

Afbeelding

Later bleek mij dat de progressieve Berkelianen dat nazisme herkennen in mensen waarvan ik dat niet zou hebben verwacht. De columniste Ann Coulter is een kandidaat. Sommigen wijzen op Charles Murray. En hoofdkandidaat voor de nieuwe nazidom schijnt iemand te zijn die mijn dochter aanduidt als een ‘YouTuber’. Een YouTuber ontleent zijn sterrenstatus voor aan belangrijk deel aan filmpjes op YouTube die dan vele malen worden bekeken (hoe meer, hoe hoger je status op YouTube natuurlijk). Het gaat om Milo Yiannopoulos.

Dangerous Milo
In februari 2017 zou hij een lezing houden aan de universiteit van Berkeley maar dat leidde tot protesten, tot rellen en geweld en zijn lezing werd afgeblazen. Hij was die ‘local nazi‘ die kennelijk geweerd moest worden. Omdat ik niet begreep waaraan hij zijn status van nieuwe nazi ontleende, besloot ik zijn boek Dangerous Milo (2017) te gaan lezen. Hij heeft dat in eigen beheer heeft uitgegeven, omdat fatsoenlijke uitgeverijen (Simon & Schuster) het contact met hem hebben afgebroken.

Dat boek was – hoe zeg ik dit? – eigenlijk zo slecht nog niet. Of liever: het is goed. Ik was verrast door een intelligente analyse van onze tijd en cultuur. Het is vlot en humoristisch geschreven. Het bevat een hoop nieuwe woorden die ik moest opzoeken. En ja, laat ik het maar toegeven, ook een intrigerende filosofische analyse die veel verklaart over de achtergrond van de hysterische conflicten waarin we verzeild zijn geraakt.

Cultuurmarxisme van Antonio Gramsci
Zijn analyse is dit: rond 1920 had de marxist Antonio Gramsci het idee opgevat voor een nieuwe revolutie, een revolutie georiënteerd op ‘cultuur’ en niet op ‘klasse’. De reden waarom het proletariaat niet geslaagd was om macht te verwerven was omdat de oude conservatieve loyaliteit aan natie, gezinswaarden en religie mensen afhield van de volgens marxisten zo noodzakelijke revolutie. Wat zou moeten gebeuren volgens Gramsci is dat de ‘culturele hegemonie’ zou moeten worden gebroken. En om dat te bereiken zouden intellectuelen de dominantie van traditionalisme en conservatisme in de media onder controle moeten krijgen.

Yiannopoulis:

“If you’ve ever wondered why you’re forced to take diversity or gender studies courses at university, or why your professors all seem to hate western civilization, blame Gramsci”

Het was aan de Frankfurter Schule om in de jaren zestig van de 20ste eeuw deze lijn verder te ontwikkelen, een lijn die daarna werd overgenomen door de identiteitspolitiek.

Heersende ideologie
Het succes van Gramsci was (postuum) gigantisch. Yiannopoulis:

“These sneering students who joined the New Left in the 1960s became the professors who are teaching you today.”

Het cultureel marxisme is de heersende ideologie geworden op universiteiten en in de media. Links heeft in navolging van Gramsci voor zichzelf een nieuwe rol uitgevonden. Het cultureel marxisme werpt zich op als woordvoerder van ‘vrouwen’, ‘minderheden’, ‘homoseksuelen’ en vele andere nieuw uitgevonden groepen onderdrukten. Centraal is hierbij de notie van ‘intersectionaliteit’. De ‘intersectionelen’ proberen steeds nieuwe groepen onderdrukten uit te vinden. Het is niet meer voldoende om ‘vrouw’ te zijn, je moet een ‘zwarte vrouw’ zijn om aanspraak te kunnen maken op onderdruktenstatus. Van ‘zwarte vrouw’ gaan we naar ‘gehandicapte zwarte vrouw’. En van ‘gehandicapte zwarte vrouw’ naar ‘dikke gehandicapte zwarte vrouw’. De ‘intersectionelen’ vinden steeds nieuwe categorieën onderdrukten uit, maken daarover kabaal en nagelen iedereen aan de schandpaal als ‘nazi’, ‘fascist’ of ‘racist’ die kritische vragen stelt bij dit proces.

Onderwerping
Onder de cultureel marxisten zelf is ook een oorlog gaande, want elke nieuw uitgevonden minderheidsgroep probeert zichzelf als nog zieliger dan de andere groep neer te zetten. Zo worden de ‘witte feministen’ de tent uitgevochten door de ‘intersectionelen’. De witte feministen zijn namelijk ‘niet etnisch genoeg’.

Nu denkt de lezer: “Laat die gekken hun gang aan, wat heb ik daarmee te maken?”
Ja, begrijpelijk, maar toch niet geheel ongevaarlijk, want de cultureel marxisten hebben geen rust voordat u onderworpen bent. Wie hun engagement in het uitvinden van nieuwe groepen nazi’s relativeert, is volgens de logica van het cultureel marxisme zélf een nazi. Een nazi is namelijk iemand die ontkent dat er nazi’s zijn. En zo zijn er dus toch weer nazi’s, begrijpt u wel?

1984
De nazificatie (het tot nazi bestempelen van mensen die historisch gezien niets met nazisme te maken hebben) is onderdeel van het hele proces dat Gramsci in werking heeft gezet. Volgens die logica is het stukje dat u nu leest een ‘nazistisch’ stukje. En u, als lezer, bent een ‘nazistische lezer’, althans wanneer u niet luidruchtig in protest komt. De universiteit waaraan mensen als ik werken, is een ‘nazistische universiteit’ die dringend moet worden gezuiverd van nazistische hoogleraren. Enzovoorts, enzovoorts.

En zo begint onze eigen tijd dan toch een beetje op Orwell’s 1984 te lijken.

Afbeelding

http://politiek.tpo.nl/column/cultureel ... rpen-bent/
De Islam is een groot gevaar!
Jezus leeft maar Mohammed is dood (en in de hel)
Gebruikersavatar
Pilgrim
Berichten: 51240
Lid geworden op: wo jan 17, 2007 1:00 pm
Locatie: Dhimmistad

Re: Het overheersende en verstikkende politiek correcte klimaat

Bericht door Pilgrim »

Twee nieuwe totalitaire bewegingen: De radicale islam en politieke correctheid

Geplaatst op 25 augustus 2017

Afbeelding

  • De poging in het Westen om een strikte reeks regels op te leggen aan wat men op de universiteiten en in de media mag denken en onder woorden mag brengen – dit gaat zover dat iemand die niet gehoorzaamt, verdacht wordt gemaakt, wordt gedemoniseerd, geïntimideerd en gevaar loopt om zijn of haar bron van inkomsten te verliezen – is net zo giftig en doet ook denken aan de verziekte samenleving van Orwell.
  • Het belangrijkste aspect van deze politiek-correcte onderdrukking, zo perfect voorspeld door George Orwell, is de omkering van goed en kwaad – van slachtoffer en dader. In zo’n universum worden radicale moslims door het Westen tot slachtoffer gemaakt en niet andersom. Dit heeft geleid tot tendentieus onderricht in de geschiedenis van de islam en zijn veroveringen, waarin zowel een rechtvaardiging is voor de vervorming [van de geschiedenis] als voor het vormen van de gedachten erover.
  • Controle op het denken is nodig om bevolkingsgroepen die door despotische regimes worden geregeerd in bedwang te houden. Dat die controle hooghartig en openlijk wordt gebruikt door zelfverklaarde liberalen en mensenrechtenadvocaten in vrije samenlevingen, is niet alleen hypocriet en schokkend; het is een vorm van collaboreren met regimes die uiteindelijk als doel hebben dat zij de westerse idealen willen uitroeien.

De politieke correctheid ondersteunt en verdedigt tot nu toe het radicaal islamisme. Deze invloed was onlangs in juli 2017 weer te zien in een uitgebreide expositie door het Clarion Project, dat de kunst van “opzettelijke leugens verspreiden, terwijl ze er zelf oprecht in geloven, in de praktijk bracht, waarbij elk feit dat ongemakkelijk is geworden, werd vergeten” – of, zoals George Orwell het in zijn roman “1984” noemde: “Doublespeak.” [met gespleten/dubbele tong praten].

Afbeelding

Deze vrijage en dit huwelijk tussen de goed opgeleide westerse middenklasse, die over alles mee kan praten, en de radicale moslimfanatici werden uitgewerkt door Andrew C. McCarthy in zijn cruciale boek uit 2010, “The Grand [uiteindelijke, totale] Jihad: Hoe de islam en links Amerika saboteren”.

Sindsdien is dit huwelijk sterker geworden. Zowel de Verenigde Staten als de rest van de westerse wereld zijn verwikkeld in een liefdesavontuur tussen krachten die, ronduit gezegd, vijandig ten opzichte van de waarden van vrijheid en mensenrechten staan. Om deze schijnbare paradox te begrijpen, moet men goed op de hoogte zijn van wat radicaal islamisme en politieke correctheid met elkaar gemeen hebben. Alhoewel het islamisme alles vertegenwoordigt waar politiek-correct zich ogenschijnlijk tegen verzet – zoals het beteugelen van de vrijheid van meningsuiting, de onderdrukking van vrouwen, homo’s en ‘afvalligen’ – zijn beide ideologieën totalitair geworden. Het totalitaire karakter van het radicale islamisme is duidelijker dan dat van de westerse politieke correctheid – en zeker dodelijker. Soennitische terroristen, zoals ISIS en Hamas – en sjiieten, zoals Hezbollah en zijn sponsor, de staat Iran – gebruiken massamoord om hun uiteindelijke doel, een islamitisch kalifaat dat de wereld domineert en niet-moslims onderdrukt, te bereiken.

De poging in het Westen om een strikte reeks regels op te leggen aan wat men op de universiteiten en in de media mag denken en onder woorden mag brengen – dit gaat zover dat iemand die niet gehoorzaamt, verdacht wordt gemaakt, wordt gedemoniseerd, geïntimideerd en het gevaar loopt om zijn of haar bron van inkomsten te verliezen – is net zo giftig en doet ook denken aan de verziekte samenleving van Orwell.

Dit zijn niet alleen stilzwijgende regels. Terwijl als bewijs een interview van Fox News met de Amerikaanse columniste Rachel Alexander wordt aangehaald, wijst het Clarion Project erop dat de Associated Press – wiens stijlboek door een meerderheid van de Engelstalige kranten wereldwijd wordt gebruikt als de belangrijkste aanbeveling om tot eenvormigheid van grammatica, interpunctie en spelling te komen – nu dient als richtlijn voor schrijvers om bepaalde woorden en termen te vermijden die momenteel onaanvaardbaar zijn voor veronderstelde liberalen.

Alexander schreef onlangs:

“Zelfs wanneer individuele auteurs zich niet houden aan de voorstellen van AP Stijl, maakt dat vaak niet uit. Als zij een artikel via een reguliere mediakanaal plaatsen, zullen die waarschijnlijk hun woorden bewerken om tot aanpassing aan de norm te komen. Een schrijver over pro-life, die een stuk inzendt dat tegen abortus ingaat, zal ontdekken dat de woorden ‘pro-leven’ veranderd zijn in ‘antiabortus’, omdat het AP Stijlboek voorschrijft: ‘Gebruik antiabortus in plaats van pro-leven en pro-abortusrechten in plaats van pro-abortus of pro-choice [voor (abortus) kiezen]’. Het gaat nog verder: ‘Vermijd het woord ‘abortionist’ [voorstander van de abortusbeweging of iemand die een abortus uitvoert]’,’ omdat de term ‘associaties oproept met een persoon die clandestiene abortussen uitvoert’.

“Woorden die verband houden met terrorisme worden in het AP Stijlboek gezuiverd. Activisten, eenzame wolven of aanvallers moeten worden gebruikt in plaats van terroristen of islamisten. ‘Mensen die heel veel moeite doen om Europa binnen te komen’ heeft de voorkeur boven ‘migrant’ of ‘vluchteling’. Hoewel het waar is dat velen moeite doen om Europa binnen te komen, is het juist om erop te wijzen dat zij eigenlijk immigranten of vluchtelingen zijn.

Natuurlijk heeft het AP Stijlboek niet hetzelfde gewicht of gezag als de teksten uit de koran, waarop radicale islamisten hun jihadistische acties en totalitaire plannen baseren. Het vormt echter een cultureel decreet, dat religieus in zijn heftigheid is geworden. Het laat ook een glimp zien van de intellectuele tirannie die is doorgedrongen in de liberale westerse gedachten en instellingen.

Het belangrijkste aspect van deze politiek-correcte onderdrukking, zo perfect voorspeld door George Orwell, is de omkering van goed en kwaad – van slachtoffer en dader. In zo’n universum worden radicale moslims door het Westen tot slachtoffer gemaakt en niet andersom. Dit heeft geleid tot tendentieus onderricht in de geschiedenis van de islam en zijn veroveringen, waarin zowel een rechtvaardiging is voor de vervorming [van de geschiedenis] als voor het vormen van de gedachten erover.

Al in 2003 heeft het Midden-Oosten Forum verslag gedaan van de bevindingen van een studie die is uitgevoerd door de ‘American Textbook Council’, een onafhankelijke onderzoeksorganisatie in New York, die het volgende verklaarde:

“In de afgelopen tien jaar is de berichtgeving over de islam in de handboeken van de wereldgeschiedenis uitgebreid en in sommige opzichten is die verbeterd. Maar in belangrijke islam-gerelateerde onderwerpen laten de handboeken dingen weg of ze worden geflatteerd, opgesmukt en er wordt toevlucht genomen tot opgewekt gepraat, kritiek wordt ingetrokken en harde uitspraken, die provocerende of zelfs alarmerende vragen zouden kunnen opleveren, worden vermeden”.

Controle op het denken is nodig om bevolkingsgroepen die door despotische regimes worden geregeerd in bedwang te houden. Dat die controle hooghartig en openlijk wordt gebruikt door zelfverklaarde liberalen en mensenrechtenadvocaten in vrije samenlevingen, is niet alleen hypocriet en schokkend; het is een vorm van collaboreren met regimes die uiteindelijk als doel hebben dat zij de westerse idealen willen uitroeien. We moeten onderkennen wat die relatie in feite is: een huwelijk dat in de hel is gesloten.

(A. Z. Mohamed is een moslim, geboren en getogen in het Midden-Oosten)

Bron: www.gatestoneinstitute.org

Auteur: A.Z. Mohamed

Vertaald uit het Engels door: “Wachteres” en “Henk V.”

https://ejbron.wordpress.com/2017/08/25 ... rrectheid/
De Islam is een groot gevaar!
Jezus leeft maar Mohammed is dood (en in de hel)
Gebruikersavatar
Pilgrim
Berichten: 51240
Lid geworden op: wo jan 17, 2007 1:00 pm
Locatie: Dhimmistad

Re: Het overheersende en verstikkende politiek correcte klimaat

Bericht door Pilgrim »

Bonusquote: Annabel Nanninga sloopt links, policor, NPO, en De Rest Wat Stuk Moet

Bert Brussen, 09-09-2017

Afbeelding

'Linkse mensen, hier in Amsterdam is het helemaal verschrikkelijk'

“Ik stemde GroenLinks. Nog erger: ik ben zelfs een jaar lid geweest. Ik was echt voorstander van een multiculturele samenleving en ik was ervan overtuigd dat het een succes ging worden. Maar op een gegeven moment ging ik inzien dat er bepaalde dingen toch echt niet kloppen. Dat begon met 9/11. In mijn eigen buurt merkte ik hoe er veel veranderde. Het zijn bijna altijd Marokkanen, die je op een vervelende manier nafluiten en na-sissen. En dat kun je heel lang voor jezelf wegredeneren: andere cultuur, blablabla.

Toen Theo van Gogh werd omgebracht, dacht ik: dit is een glashelder bewijs dat je over bepaalde dingen dus blijkbaar je mond moet houden.

Op internet kun je publiceren wat je wilt. En lezen wat je wilt. Maar wat via de NPO en de kranten tot ons komt, dat kan redelijk door je strot geduwd worden, gemanipuleerd of gestuurd worden. Bijvoorbeeld mensen die samenwerken met salafisten en als islamdeskundige worden opgevoerd, op de universiteit van Nijmegen. Echt heel schokkend. Er zit geen groot duister complot achter. Maar het is zo gegroeid, met name binnen academische milieus. En dan kunnen er wel een recordaantal rechtse Kamerleden zijn, maar dat maakt allemaal niks uit, omdat veel beleidsmakers, mediamensen, burgemeesters en academici, linkse mensen zijn. Hier in Amsterdam is het helemaal verschrikkelijk.

De islam verhoudt zich niet tot westerse vrijheden. De islam is vrouwvijandig. De islam is homovijandig. De islam is vrijheidsvijandig. Het is een heel kwaadaardige ideologie. Die terroristen kunnen we wel hebben. Dat overleven we wel, als maatschappij. Het gevaar komt vooral van mensen die zelf geen moslim zijn of gematigd moslim, maar die niet willen inzien dat de islam een kwaadaardige ideologie is.

Er wordt nu beweerd dat sekse een sociale constructie is. Dat is niet waar. Het is een biologische constructie. Erken dat nou toch eens!”


Nóg een must read: uitgebreid, enorm groot interview met TPO’s eigenste Annabel Nanninga in de Limburgse regiocourant De Limburger. Lezen via Blendle.

http://regio.tpo.nl/2017/09/09/bonusquo ... stuk-moet/
De Islam is een groot gevaar!
Jezus leeft maar Mohammed is dood (en in de hel)
Gebruikersavatar
Pilgrim
Berichten: 51240
Lid geworden op: wo jan 17, 2007 1:00 pm
Locatie: Dhimmistad

Re: Het overheersende en verstikkende politiek correcte klimaat

Bericht door Pilgrim »

Politieke correctheid en de terreur van gelijke behandeling

Door gastauteur Bart Brands / 22 oktober 2017

Afbeelding

Vluchtelingen, migranten, buitenlanders. Verschillende benamingen voor groepen mensen waarvan de oorsprong niet in Nederland ligt. Dat we met elkaar hebben afgesproken dat we vanuit een daad van compassie, mensen in ons land welkom heten die in hun eigen land worden vervolgd of waar oorlog woedt is buitengewoon. Buitengewoon omdat we in West-Europa een lastig te aanvaarden of te leren manier van leven volgen. Manieren van leven die voortkomen uit honderden jaren cultuur-religieuze en opvoedkundige omgang met elkaar en waardoor een fijnmazig web van gedragingen, bewegingen en etiquette ons leven dicteren.

Een olifant in de kamer
De introductie van deze manier van leven aan iemand die vanuit een willekeurig land uit bijvoorbeeld het Midden-Oosten of Afrika naar Nederland komt, heeft een enorme impact. Ook kan de afstand tussen onze culturen over het algemeen ook nooit meer overbrugd worden[1]. Dat wetende en ervaren ontstaan er een aantal vraagstukken die tot de dag van vandaag helaas onbespreekbaar blijken. Vandaag breek ik een lans om de olifant in de kamer zichtbaar te maken en eerlijk te spreken over de gelijke behandeling die in heel Europa en de hele westerse wereld ellende voortbrengt.

Niet elke cultuur is gelijk
Je hoeft maar een wandeling te maken door mijn geliefde Schilderswijk te maken om je soms in een ander land te wanen. Een wijk waar mensen er niet alleen anders uitzien, maar waar de gebruiken vooral verschillend zijn. En ik neem de bewoners van de Schilderswijk geen moment kwalijk dat zij zich gedragen zoals ze dat doen. Om vanuit een ander land of met zo’n fundamenteel andere cultureel religieuze achtergrond in Nederland te moeten leven kan enorm lastig zijn. Het gemak waarmee wij accepteren dat zij hun levenswijze behouden en er zo segregatie wordt gesubsidieerd, maakt ons niet tolerant maar vergroot die afstand tussen onze culturen juist.

Globalisten en aanhangers van een utopische ‘nieuwe wereld orde’
Ik schrijf hier niets nieuws op. Er zijn talloze studies gewijd aan het onderzoeken van trauma’s bij migranten, de moeite van het integreren en iedereen weet dat drie generaties niet westerse allochtonen zichzelf nog steeds meer verbonden voelen met het thuisland van hun grootouders dan dit land. Kunnen we hen dat kwalijk nemen of moeten we kijken naar de mensen die, alle feiten negerend, een ideologie van een geglobaliseerde ‘nieuwe wereld orde’ aanhangen en beleid maken dat deze utopie nastreeft?

Gelijke behandeling in een ongelijke wereld
We zien dat de overheid zich steeds meer probeert te zien als een dienstverlener die zich aan het individu wil aanpassen maar tegelijk zien we dat diezelfde overheid krampachtig vasthoudt aan een gelijke behandeling in ongelijke gevallen. Dat is niet alleen naïef maar kan ook bijzonder gevaarlijk zijn. Ik heb er al over geschreven in mijn column over corruptie en die werd vorige week weer actueel

toen bleek dat een informant van de politie juist aanspoorde tot het plegen van een aanslag.[2] Dat onze overheid er met al dit overweldigende bewijs er voor blijft kiezen om mensen met fundamenteel en cultureel religieus fundamenteel andere achtergrond niet alleen gelijk blijft behandelen zal West-Europa meer kosten dan het nu al doet en zal ondanks het wensdenken van policorpolitici niet met zalvende woorden en subsidies kunnen worden verholpen.

[1] Uitzonderingen daargelaten.

[2] https://www.telegraaf.nl/nieuws/855366/ ... erreur-aan

Dit stuk werd eerder gepubliceerd op Terreur Nieuws

Twitteraccount Bart Brands

http://joostniemoller.nl/2017/10/politi ... handeling/
De Islam is een groot gevaar!
Jezus leeft maar Mohammed is dood (en in de hel)
Mahalingam
Berichten: 52152
Lid geworden op: za feb 24, 2007 8:39 pm

Re: Het overheersende en verstikkende politiek correcte klimaat

Bericht door Mahalingam »

Het is al bijna 2 jaar geleden dat hier gesteld werd:
Politieke correctheid doodt vrij debat.
In onderstaande tekst wordt beweerd dat Trump de taktieken van de linksen heeft overgenomen en nu moet links zich opeens met feiten bemoeien wat vroeger niet nodig was.
Het is een lang stuk.
Linkse feitenvrije wetenschap ging aan Trump vooraf

De ‘alternatieve waarheid’ van het trumpisme is in de academische wereld al decennia gangbaar, betogen Maarten Boudry en Steije Hofhuis.

De hoop dat Donald Trump snel zou vallen is niet uitgekomen. Voorlopig zullen we te maken blijven hebben met een Amerikaanse president die de eerlijke spelregels van het debat schaamteloos aan zijn laars lapt. „It’s true”, zegt hij, wanneer de feiten hem bevallen. Maar wanneer ze net even wat minder goed uitkomen, zoals rond klimaatverandering, of het aantal mensen bij zijn inauguratie, worden de zaken opeens relatief. Een woordvoerder introduceerde zelfs de term ‘alternatieve feiten’, en terecht schokte het de wereld.

Wat minder mensen weten is dat een vergelijkbaar arbitraire omgang met de feiten in grote delen van onze sociale en geesteswetenschappen al decennia doodnormaal is geworden. Ook daar voortdurend dezelfde willekeur: wanneer de feiten uitkomen zijn het gewoon de feiten, en wanneer ze niet uitkomen worden de zaken opeens relatief. Dan horen we over de onherleidbare subjectiviteit van interpretaties, de illusie van objectieve kennis, de meervoudigheid van waarheden.

Sinds de opkomst van het postmodernisme in de jaren zeventig heeft het waarheidsrelativisme als betonrot onze academische instellingen doordrongen, en grote delen van het universitair geschoolde establishment beïnvloed. De ideologie van het postmodernisme is mijlenver verwijderd van die van Trump, maar het intellectuele vandalisme van concepten als ‘waarheid’ en ‘feit’ is gelijksoortig.

Niet dat alles wat het postmodernisme ons gebracht heeft verkeerd is. Feiten zijn soms moeilijk te achterhalen, of ze laten ruimte voor verschillende interpretaties. De werkelijkheid dient zich niet zomaar aan op een dienblaadje, maar wordt altijd vanuit een bepaald perspectief benaderd. Het postmodernisme heeft ons geholpen om simplistische opvattingen over objectiviteit en kennis bij te stellen. Objectiviteit blijft een streven, een limiet die je kan benaderen maar nooit helemaal bereiken. Maar die postmoderne relativeerzucht is doorgeschoten.
Spoiler! :
Neem de beroemde Franse sociale wetenschapper Bruno Latour. In de jaren zeventig ging hij als antropoloog wetenschappelijke laboratoria in en zag hij hoe onderzoekers er in allerlei competitieve machtsspelletjes verwikkeld zijn. Wetenschappelijke ideeën winnen het pleit niet alleen omdat ze ‘waar’ zijn, maar ook omdat ze in allerlei sociale contexten soms gewoon beter uitkomen.

Maar vervolgens ging Latour veel verder door te stellen dat die contexten de onderzoeksobjecten zodanig veranderen, dat we over die objecten zelf niks meer kunnen zeggen. Bestonden er dus eigenlijk al wel microben voordat Louis Pasteur ze in de negentiende eeuw in zijn laboratorium ging onderzoeken? Praktisch gezien niet, zo stelde Latour. Ze bestonden hooguit ‘theoretisch’.
Hopeloos verstrikt

Wanneer je over de consequenties hiervan nadenkt kom je al snel bij absurditeiten uit. Want bestonden laboratoria praktisch gezien eigenlijk al wel voordat Bruno Latour ze ging onderzoeken? En bestond Latour al voordat wij in deze krant over hem gingen schrijven? In andere woorden, wie postmodernistisch gaat redeneren raakt hopeloos in zelfgespannen netten verstrikt. Uiteindelijk kun je helemaal niks meer zeggen.

Maar dat is niet waar de postmodernisten op uitkomen. Ze hebben over van alles een uitgesproken mening, en dan maakt hun relativisme opeens een wonderbaarlijke verdwijntruc door. Bij henzelf werkt bewijsvoering plotseling wel. Postmodernisten trekken nooit de objectiviteit van hun eigen onthullende analyses in twijfel, en zijn zelden bereid om de ideologische lading van de eigen standpunten te onderzoeken. Als de postmodernist over onze samenleving of over wetenschap spreekt, dan hoeft er niet gerelativeerd te worden.

Het is zoals Ishmael uit Moby Dick: het schip is gezonken en iedereen is verzopen, behalve de verteller. Dit is natuurlijk inconsistent, en het maakt de spelregels van het wetenschappelijke debat willekeurig en oneerlijk.
Linkse wetenschap

Om te begrijpen hoe deze stroming voet aan de grond kreeg op onze universiteiten, moeten we naar de sociale context van het postmodernisme zelf kijken. De stroming is in het bijzonder populair in vakgebieden met een sterk links-ideologische inslag, zoals de antropologie, religiewetenschap, en cultuurstudies. Links heeft altijd sympathie gehad voor de underdog, de onderdrukte, de verschoppeling. En het postmodernisme draagt een belofte in zich: de ‘hegemonische’ machtsstructuren zouden bevraagd in vraag gesteld worden, iedereen zou recht hebben op zijn perspectief.

Maar zoals altijd bij ideologische gedrevenheid, ontstaat een confrontatie met een realiteit die zich lang niet altijd naar de ideologische verlangens wenst te schikken. Dan is het natuurlijk heerlijk om een denkkader ter beschikking te hebben waarmee je op totaal willekeurige gronden onwelgevallige informatie onschadelijk kunt maken. Precies wat het postmodernisme te bieden heeft.

Stel dat je als hedendaagse geesteswetenschapper schrijft over het islamitische Andalusië als multiculturele samenleving, om zo de tolerantie van de islam te illustreren. Dan zal er vast niet moeilijk gedaan worden over bewijsvoering als bron van kennis. Of stel dat je empirische bevindingen presenteert over vrouwenonderdrukking door witte mannen. Ook dat zal wel passeren.

Maar wanneer je een argument opbouwt over, pak hem beet, biologische man-vrouw verschillen, gewelddadige aspecten van de islam, het belang van de natiestaat, of bepaalde gunstige effecten van kolonialisme, dan wordt wetenschappelijke bewijsvoering weggezet als onherroepelijk ideologisch gekleurd en onherleidbaar subjectief, als een schaamlapje voor patriarchale, hetero-normatieve, xenofobe en neo-koloniale vooroordelen. Dan hebben we te maken met ideologische ‘constructen’, zonder enige verwijzing naar de realiteit.

Dit gelegenheidsrelativisme is niet onschuldig. Wetenschappelijk is het een probleem, want wie afwijkt van de links-ideologische lijn krijgt in de academische wereld voortdurend met relativistische debatobstructie te maken. Maar maatschappelijk is het misschien nog wel een groter probleem. Aanzienlijke delen van ons progressieve establishment hebben decennialang schaamteloos van dit gelegenheidsrelativisme gebruik gemaakt, bijvoorbeeld als het ging over immigratie of de natiestaat. Het was een kwestie van tijd voordat hun ideologische tegenstanders iets vergelijkbaars zouden gaan uithalen.

In links-progressieve kringen heerst er (terecht) veel verontwaardiging over de vele pertinente leugens van Trump en andere populisten. Maar om leugens te bestrijden, moet je in waarheid geloven. Een demagoog kan je niet ontmaskeren door hem te confronteren met je eigen subjectieve ‘interpretaties’. Zonder geloof in de waarheid en in de mogelijkheid om onze ideologische verschillen te overstijgen, geldt enkel de wet van de sterkste. Als interpretaties botsen, dan zullen de dominante zegevieren. En de machtigste man ter wereld op dit moment is helaas nog altijd Donald Trump.

Precies de wapens die we nodig hebben om tegen de populistische feitenvrijheid een front te vormen, heeft het postmodernisme ons afhandig gemaakt. Die vertwijfeling merk je in vele linkse reacties op Trumpisme: velen beseffen dat ze een beroep moeten doen op de waarheid, maar ze worden er ongemakkelijk van. Rob Wijnberg, hoofdredacteur van De Correspondent, meent dat meer feiten niet het antwoord zijn op nepnieuws, want de ‘waarheid’ bestaat toch niet en ‘objectiviteit’ is een illusie.
Waarheid à la carte

Bruno Latour kwam recent in een stuk tot enige zelfkritiek, omdat hij zich als postmodernist machteloos weet tegen klimaatontkenners en ander waarheidsloochenaars. Maar een plan van aanpak ontbreekt.
De strijd tegen de feitenvrijheid van populisten als Trump is urgent. Maar als die strijd enige kans van slagen wil hebben, zal het daarbij niet kunnen blijven. Dan zullen de eerlijke debatspelregels ook moeten worden hersteld op de plekken die daarvoor de meeste veilige haven hadden moeten zijn: de wetenschap. De waarheid is niet beschikbaar á la carte. Als de universiteiten dat niet eens consistent weten uit te dragen, zullen we van de wereld daarbuiten nog veel minder kunnen hopen.

Als de postmodernist over onze samenleving of over wetenschap spreekt, dan hoeft er niet gerelativeerd te worden
De wapens die we nodig hebben tegen de populistische feitenvrijheid heeft het postmodernisme ons afhandig gemaakt.
Maarten Boudry is wetenschapsfilosoof en doceert aan de universiteit van Gent en auteur van Illusies voor Gevorderden.
Steije Hofhuis is promovendus cultuurgeschiedenis aan de Universiteit van Utrecht.

https://www.nrc.nl/nieuws/2017/10/27/li ... f-a1578932
Wie in de Islam zijn hersens gebruikt, zal zijn hoofd moeten missen.
Gebruikersavatar
Pilgrim
Berichten: 51240
Lid geworden op: wo jan 17, 2007 1:00 pm
Locatie: Dhimmistad

Re: Het overheersende en verstikkende politiek correcte klimaat

Bericht door Pilgrim »

Nieuw links stopwoordje: “VOOR JE HET WEET BEN JE HITLER”

Geplaatst op 4 november 2017

Afbeelding

Het falen van de linkse multiculti-idealen wordt steeds duidelijker. Het sfeertje van flowerpower waarmee het begonnen is, heeft inmiddels geleid tot moord en doodslag, aanslagen, onleefbare stadsdelen en het inleveren van vrijheid en democratische waarden. Praktisch alle idealen van toen zijn opgeofferd aan een grauwe onderdanigheid aan moslim-intriganten. Inmiddels weten ze dat in linkse kringen ook. Geloof gerust dat ze bij de NPO, de NRC, de Volkskrant en de hele verdere reactionaire media wel weten wat er aan de hand is. Er zijn zelfs al journalisten die stiekem in de gaten krijgen dat het met de vrije westerse wereld heel snel richting de afgrond gaat. Maar wat dan?

Belangrijk punt voor die journalisten is dat het heel moeilijk is toe te geven dat ze al die jaren zonder scrupules meegewerkt hebben aan het verpesten van de maatschappij. Als verzachtende omstandigheid mag gelden dat ze door een verlinkste opvoeding gehersenspoeld waren. Dat is echter geen vrijbrief om de met de islamisering gepaard gaande ontwrichting van ons land en de vrije westerse wereld zo lang te ontkennen en zelfs toe te juichen. Waarom moet de terugkeer van het gezonde verstand zo lang duren als ze toch dagelijks zien wat er allemaal gebeurt?

Misschien nét zo belangrijk voor die journalisten (en andere multiculti aanbidders) om niet uit de kast te durven komen, is de sfeer van onverdraagzaamheid die ze zélf geschapen hebben door jarenlang iedereen die met gezond verstand in discussie ging, weg te zetten als racist en erger. Sterker nog, als je afweek van de godsdienst van de linkse kerk kon dat belangrijke gevolgen hebben voor je privéleven tot uitsluiting toe of zelfs de dood, zoals in het geval van Pim Fortuyn en Theo van Gogh.

De nieuwste trend onder het linkse canaille is nu zijn eigen onverdraagzaamheid te gebruiken als argument om nóg steeds niet te benoemen wat er in werkelijkheid gebeurt. Het begon in de kroeg waar de zittende politicus, ondraaglijk rechtschapen, na het zoveelste biertje stiekem toegeeft dat Geert Wilders eigenlijk gelijk heeft, maar dat hij daar niet mee voor de dag hoeft te komen, “ WANT VOOR JE HET WEET BEN JE HITLER”. Maar ze zeggen het nu ook al hardop.

Zoals één dezer dagen op Radio 1. Besproken werden de onlusten in Blerick. De onnozele linkse verslaggever ontvangt een andere linkse gast. De discussie gaat als volgt:

Onnozel: Goedemorgen, wat is daar in Blerick aan de hand?

Linkse gast: Ja, je kunt eigenlijk wel spreken van een multiculti-drama

Onnozel: Zo, daar durft u wel wat te zeggen?

Linkse gast: Ja, dat realiseer ik me ook ineens. Je kunt daar niet zo open over praten, “WANT VOOR JE HET WEET BEN JE HITLER”.

Als luisteraar ben je dan heel benieuwd naar wat er dan gaat komen. Zou het dan toch? Als het niet zo droevig was, kon je van het vervolg cabaret maken:

Onnozel: Hoe zou je het dan kunnen omschrijven?

Linkse gast: Ja, het gaat eigenlijk over de oudere bewoners van de wijk die andere opvattingen hebben dan de jonge. Eigenlijk kun je hier spreken van een generatieconflict, ja, een generatieconflict, dát is het, jongeren tegen ouderen. (Hij bedoelt dus de allochtone oudere blanke Nederlander die weggepest wordt door Turkse en Marokkaanse hangjongeren en drugsdealers, maar dat mag niet gezegd worden).

Hoort u die lijzige linkse stemmetjes verder gaan met de discussie?

Onnozel: Ja, een generatieconflict dus. Tsjonge jonge, hoe denkt u dat we dat generatieconflict aan moeten pakken?

Linkse gast: tuuttuuttuut (want op zo’n moment zet ik de radio uit).

Door: “Weethetwel”

https://ejbron.wordpress.com/2017/11/04 ... je-hitler/
De Islam is een groot gevaar!
Jezus leeft maar Mohammed is dood (en in de hel)
Mahalingam
Berichten: 52152
Lid geworden op: za feb 24, 2007 8:39 pm

Re: Het overheersende en verstikkende politiek correcte klimaat

Bericht door Mahalingam »

Op 28 okt. vermelde ik deze tekst:
Linkse feitenvrije wetenschap ging aan Trump vooraf
https://www.nrc.nl/nieuws/2017/10/27/li ... f-a1578932

Na commentaar van anderen is er een vervolg:
Het vandalisme van ideologische wetenschap
Als cultuurverschil niet kan bestaan, waarom klimaatverandering dan wel, vragen Maarten Boudry en Steije Hofhuis zich af. Dupliek.

Ons opiniestuk over het postmoderne betonrot in de academische wereld deed redelijk wat stof opwaaien. Eerst het goede nieuws: de meeste van onze collega’s waren niet verontwaardigd omdat we het postmoderne relativisme aanvielen, maar omdat we hun academische vakgebied ermee durfden associëren. De hoogleraren Tom Van der Meer en Huub Dijstelbloem – in koor met enkele anderen – verweten ons dat ons stuk zelf “feitenvrij” was en dat we ons aan “alarmisme” bezondigden, en ze eisten meer empirische bewijzen voor onze stelling. Die houding kunnen we enkel toejuichen!
Spoiler! :
Wel is het goed om meteen een misverstand recht te zetten. Volgens Van der Meer en Dijstelbloem richten wij onze pijlen op “de wetenschap als geheel”. Ons stuk sprak echter over “grote delen van de sociale en geesteswetenschappen” en we specificeerden naar een aantal disciplines. Binnen vrijwel alle vakgebieden zijn natuurlijk tegenstemmen te vinden, en vele domeinen van wetenschap zijn zelfs grotendeels immuun gebleven voor het postmoderne virus, zoals bijvoorbeeld de natuur- en levenswetenschappen, psychologie en economie. Maar dan de delen waar we het wel over hadden. Is het betonrot van het relativisme hooguit een marginaal verschijnsel, zoals Van der Meer en Dijstelbloem beweren? We willen het graag geloven, maar we denken dat ze het probleem onderschatten.

In ons betoog noemden wij één concreet voorbeeld, de Franse sociale wetenschapper Bruno Latour. Volgens Van der Meer en Dijstelbloem gaan we daar al meteen uit de bocht. Latour noemt zichzelf geen “postmodernist”, en hoort in een andere stroming thuis. Nu zouden we zeker in het Trump-tijdperk toch moeten weten dat wat mensen over zichzelf zeggen niet per se hoeft te kloppen. Het “postmodernisme” was nooit een coherente doctrine, maar verwijst naar een losse verzameling van voornamelijk Franse denkers die vanaf de jaren ’60-70 vandalisme hebben gepleegd op de kernbegrippen van de wetenschap: waarheid, objectiviteit, werkelijkheid. Dat die denkers zichzelf niet als postmodernist omschrijven, of het onderling oneens zijn, doet niet ter zake. Er zijn ook weinig mensen die zich “neoliberaal” of “populist” noemen, wat niet wil zeggen dat die stromingen niet bestaan. Latours werk biedt wat dat betreft de perfecte casus.

Ter herinnering: Latour beweerde in alle ernst dat microben voorafgaand aan de opkomst van de microbiologie hooguit ‘theoretisch’ bestonden, maar niet in de praktijk. Toen wetenschappers in 1976 na onderzoek van de mummie van Ramses II bekendmaakten dat de Egyptische farao aan tuberculose was overleden, moest Latour dus ook protesteren; over tuberculose kunnen we immers pas spreken vanaf 1882, toen de bacil opdook in het laboratorium van Robert Koch. In een interview op de Nederlandse televisie verkondigde Latour zelfs dat het hemellichaam Pluto door de telescopische ontdekking ervan ook zelf ingrijpend was gewijzigd. Want, zoals hij zei: “elke keer als we een sonde sturen zal de atmosfeer van Pluto compleet veranderen, en zal de samenstelling anders zijn.” En dat terwijl er op dat moment nog nooit een sonde gestuurd was, en zelfs indien dat wel gebeurd was, het voor de atmosfeer en samenstelling weinig zou hebben uitgemaakt.

Klimaatopwarming

Dat Latour hier iets idioots zegt kan hem zelf vast weinig schelen, want, zoals hij schrijft: “Er is geen verschil tussen het “echte” en het “niet echte”, het “echte” en het “mogelijke”, het “echte” en het “imaginaire””. Het enige wat telt is of ideeën zich weten te handhaven, dus of ze aanslaan. En ja, Latours werk slaat aan. Hij behoort tot de meest geciteerde auteurs in de geesteswetenschappen.

In hun reactie negeren Van der Meer en Dijstelbloem onze inhoudelijke kritiek op Latour, maar verwijzen ze wel naar diens indrukwekkende academische CV – “tientallen boeken en meer dan honderd artikelen.” Onbedoeld bevestigen ze daarmee ons punt: het betonrot zit diep. Blijkbaar herkennen onze collega’s nog geen postmoderne nonsens als het hen recht in het gezicht aankijkt, of zijn ze er gewoon aan gewend geraakt. Natuurlijk is niet alles wat Latour schreef onzinnig, en geregeld laat hij wel ruimte voor empirische bewijsvoering (al was het maar die van hemzelf). In een recent interview in NRC, waarin hij ook op ons stuk reageert, waarschuwt Latour voor de gevolgen van klimaatverandering en ontpopt hij zich zelfs als beschermer van “solide feiten”. Maar dat “gelegenheidsrelativisme” was precies wat we aankaartten. Postmodernisten eten van twee walletjes. Feiten als het goed uitkomt, relativisme als het niet bevalt. En aangezien klimaatopwarming nu eenmaal een thema is waar vooral linkse mensen van wakker liggen (wij ook), wordt het geloof in objectieve feiten hier snel in ere hersteld.

Niet dat het lang duurt: verderop vervalt Latour alsnog in ergerlijk postmodern relativisme: “rationeel” zijn vindt hij niet zo belangrijk, want “ik denk niet dat je rationeel hoeft te zijn, als je maar beschaafd bent.” Ideologie gaat boven ratio dus. Maar als je die redenering doortrekt, waarom dan nog van een klimaatontkenner verwachten dat hij “rationeel” is? Waarom kan die niet volharden in zijn standpunt, hoe “irrationeel” ook? Een klimaatontkenner vindt het vast ook “beschaafd” van zichzelf om alarmisme te bestrijden.

Latour is slechts één voorbeeld, maar we hadden net zo goed het werk van Judith Butler, Jacques Derrida, Clifford Geertz, Gilles Deleuze, of Michel Foucault kunnen bespreken. Ook zij waren niet altijd zelfverklaarde “postmodernisten”, maar hun vandalisme van de wetenschappelijke spelregels van waarheidsvinding en controleerbaar bewijs is van een vergelijkbaar kaliber: Foucault herleidde kennis tot een product van hegemonische machtsstructuren. “Waarheid” is louter het product van een interpretatieoorlog, waarbij de overwinnaar zijn dominante discours oplegt aan de verliezer. Derrida schreef boeken vol om te zeggen dat communicatie onmogelijk is en dat we allemaal gevangen zitten in taal die niet naar de werkelijkheid verwijst. En van Clifford Geertz is de bewering dat het een feit is dat feiten gemaakt worden.

Onze collega’s vragen om concrete ondersteuning voor onze stelling. Dat is een terechte vraag: meten is weten. Maar doordat het postmodernisme geen vastomlijnde ideeënschool is en weinig zelfverklaarde aanhangers kent, heeft het een diffuse invloed die niet zo makkelijk te meten is. In sommige disciplines lijkt het op zijn retour, maar duikt het vervolgens op onder een andere naam. Eén indicatie bestaat uit citaties: al de bovenvermelde auteurs prijken bovenaan de ranglijsten van de meest geciteerde auteurs in de geesteswetenschappen, of, zij het in mindere mate, de sociale wetenschappen. En er zijn talloze tekenen aan de wand dat het postmodernisme nog lang niet dood is, ook niet bij ons.

Als er in de wetenschappelijke wereld iets niet marginaal is, dan zijn het de Spinozapremies. Met deze schaarse Nederlandse ‘Nobelprijzen’, zoals ze wel eens worden genoemd, zijn onderzoeksbudgetten van miljoenen gemoeid. Neem een winnares van 2012, professor antropologie Annemarie Mol. Postmodern relativisme heet bij haar de “ontological turn”. Deze stroming, aldus Mol, verwerpt het bestaan van een gedeelde onafhankelijke, fysische werkelijkheid. Mensen hebben volgens haar niet zomaar verschillende perspectieven op de werkelijkheid, er zijn gewoon “meervoudige werkelijkheden”. Het idee van een gedeelde werkelijkheid verwerpt ze als een “mono-realistische erfenis van het monotheïsme”. Eén God, één werkelijkheid, één pot nat. De pretenties van de rationele “westerse” wetenschap en haar “waarheidsmachines” moeten daarbij “ontmaskerd” worden. Of neem een winnares van 2015, hoogleraar religiewetenschap Birgit Meyer. Zij schrijft dat haar onderzoek naar andere culturen “geen correcte representatie van de Ander nastreeft”, zoals oubollige “positivisten” plegen te doen, maar louter een “intersubjectieve en interculturele dialoog” wil opstarten. Religie kan volgens haar “werkelijkheden construeren”. Of de bovennatuurlijke geesten van die culturen ook echt bestaan, maakt voor haar geen verschil uit, want ze hoedt zich ervoor “werkelijkheden van andere culturen te deconstrueren”.

Genderstudies

In het veld van de genderstudies is een doorgedreven vorm van “sociaal constructivisme” de norm geworden, door de enorme invloed van mensen als Judith Butler, ook hier in Nederland. Sekse en seksualiteit maken geen deel uit van een onafhankelijke biologische werkelijkheid, maar zijn louter sociale constructies, oftewel producten van “patriarchale hetero-normativiteit” en “hegemoniale mannelijkheid”. Dat sociaal constructivisme heeft een uitgesproken links-ideologische agenda: biologische man-vrouwverschillen zijn uit den boze, omdat ze in de weg zouden staan van gendergelijkheid (wat overigens niet per se klopt).

In het Handboek Genderstudies in Media, Kunst en Cultuur – het enige beschikbare in ons taalgebied – lezen we bijvoorbeeld: “Deconstructie … problematiseert vaststaande categorieën en demonstreert dat betekenissen waarvan ons wordt geleerd dat ze ‘waar’ of ‘natuurlijk’ zijn (zoals ‘vrouwelijk’ en ‘mannelijk’) eigenlijk sociale constructies zijn”. En de postmoderne beker wordt verderop helemaal leeggedronken: “Deconstructie dwingt tot een radicale herziening van wat eerder onbetwist bleef: er zijn geen waarheden, geen stabiele betekenaren, geen vaste sociale categorieën.” Behalve de inzichten van gender-onderzoekers zelf natuurlijk.

Postmodern gelegenheidsrelativisme wordt ook aangewend door linkse apologeten in de religiestudies en theologie, teneinde de onwelgevallige boodschap van religieuze teksten te deconstrueren. Volgens de bekende religiewetenschapper Karen Armstrong, die recent een eredoctoraat ontving aan de VU, is de kernboodschap van elke religie één van vrede en verdraagzaamheid. Om de talloze haatverzen in Heilige Boeken weg te verklaren, beroept ze zich op de postmoderne taalopvatting van Jacques Derrida: interpretaties zijn altijd meervoudig en betekenis is eindeloos veranderlijk. Elke keer als de gelovige een tekst ter hand neemt, ontstaat er nieuwe betekenis. Woorden kunnen dus eender wat betekenen. In dit postmoderne spiegelpaleis is geen ruimte voor de opvatting dat teksten een onafhankelijke betekenis hebben, namelijk degene die beoogd werd door de auteur, of die het meest waarschijnlijk is gegeven de historische en sociale context. Betekenis is altijd meerduidig, gelaagd, diffuus. Tenzij het natuurlijk om een vers gaat dat de postmoderne theoloog goed uitkomt, zoals dat er “geen dwang is in religie” (Koran 2-256). Dan hebben woorden plots wel een onafhankelijke betekenis en moeten we volgens Armstrong lezen wat er “duidelijk” staat, zonder enige ambiguïteit: namelijk dat Mohammed “nooit iemand dwong om zich tot zijn religie te bekeren”.

Ontkenning cultuurverschillen

Het postmoderne instrumentarium is ook nadrukkelijk herkenbaar in wetenschappelijke debatten over cultuurverschillen. Eén van de meest vooraanstaande Nederlandse experts op dat gebied is professor Europese Studies Joep Leerssen – Spinozaprijswinnaar van 2008. Vanuit zijn “constructivistische paradigma” betoogt hij dat ideeën over culturele persoonlijkheidsverschillen tussen naties of immigrantengroepen een “discours” vormen dat niet naar reële verschillen verwijst. Zoals hij het graag uitlegt: “ze zijn waar, noch onwaar”. Nu kunnen beelden over culturele groepen uiteraard leiden tot schadelijke stereotypen en vooroordelen, maar dat wil niet zeggen dat ze nooit werkelijke verschillen aanwijzen.

Ook hier lijkt het sociale constructivisme doorgeschoten. Wie nog over onwelgevallige culturele verschillen durft te spreken, wordt in veel disciplines al gauw van essentialisme, “Othering”, culturalisme, stereotypering, of zelfs van epistemisch geweld beschuldigd.

Dit is niet zonder gevolgen. De academische wereld heeft de huidige spanningen rondom Europese integratie en de multiculturele samenleving slecht zien aankomen en dat is volgens ons geen toeval: de diepte van de cultuurkloven werd ernstig onderschat. Niet toevallig is Joep Leerssen een voorstander van Europese integratie. Het ideaal van de natiestaat beschouwt hij als “onhoudbaar”, en “het thematiseren van een Europees identiteitsbesef” kan volgen hem dienen als “een tegengif tegen ons denken in nationale categorieën”. Hier zien we opnieuw gelegenheidsrelativisme aan het werk: culturele verschillen tussen Europese naties worden als constructen afgeserveerd, maar een “Europese identiteit” kan plots wel bestaan.

Linkse wetenschap

Nog één belangrijk punt. Van der Meer en Dijstelbloem verwijten ons dat we klakkeloos meegaan in het verhaal over de linkse dominantie in wetenschap, dat volgens hen al “goeddeels ontkracht” werd. Peilingen wijzen nochtans uit dat de academische wereld de afgelopen decennia steeds verder naar links is opgeschoven, in de V.S. maar ook in het Verenigd Koninkrijk en Australië. De cijfers over Europa en Nederland van socioloog Herman van de Werfhorst die onze collega’s aanhalen, zijn daar geen “ontkrachting” van. Ze bevestigen de tendens, maar nuanceren het effect: universitaire docenten zijn iets linkser dan andere professionals, en dat effect is het meest uitgesproken voor geesteswetenschappers (wat in de lijn ligt met onze analyse over postmodernisme).

Overigens, dat Van der Meer en Dijstelbloem naar de Amerikaanse politicoloog Robert Putnam verwijzen als prominent tegenvoorbeeld van linkse dominantie, is nogal ironisch. Putnam belicht in zijn onderzoek weliswaar schaduwzijdes van het multiculturalisme, maar uiteindelijk omarmt hij het wel. In het Amerikaanse politieke landschap profileert hij zich verder als “liberal” en “left-wing”, en met democratische politici als Hillary Clinton en Obama verkeert Putnam op goede voet.

Intellectuele doping

Hoe dan ook, hier dreigen twee discussies wat door elkaar te gaan lopen (toegegeven, mede door ons toedoen). Postmoderne en linkse oriëntaties overlappen vaak, maar lang niet altijd. De invloed van het postmoderne in deze kwestie is indirect: haar kennistheorie is een soort intellectuele doping, die elke reeds aanwezige ideologische bias drastisch uitvergroot. Door het geloof in waarheid en objectiviteit af te zweren, en door de spelregels van het wetenschappelijke debat op te heffen, geef je een vrijgeleide aan een zeer menselijke verschijnsel: de neiging om vooral te zien wat we willen zien en om onwelgevallige informatie te mijden of negeren. En aangezien het postmodernisme vooral door linkse denkers werd ontwikkeld en omarmd – door haar vermeende emancipatorische belofte – zien we vooral linkse vooroordelen doorsijpelen bij postmodernistische denkers.

Maar die linkse agenda kan makkelijk in zijn tegendeel omslaan. In ons stuk schreven we dat postmodernisme ons intellectueel heeft ontwapend tegen een pathologische leugenaar als Trump. Als je niet langer in waarheid en feiten gelooft, hoe kan je dan leugens bestrijden? Een van de schoolvoorbeelden daarvan is de bekende Rotterdamse hoogleraar sociologie, Willem Schinkel. In een stuk voor NRC trok hij alle postmoderne registers open om ons te overtuigen dat Donald Trump wel degelijk “een waarheid” spreekt. De media staren zich blind op “feiten” om Trump te bestrijden, maar ze beseffen niet dat feiten altijd “ideologisch gekleurd” zijn en dat zij zelf ook voortdurend feiten “fabriceren”. Objectiviteit in de journalistiek? Een illusie, want achter zogenaamd “nieuws” gaat altijd een ideologie schuil. Exact hetzelfde discours lezen we bij Rob Wijnberg, hoofdredacteur van De Correspondent; “Er is niet zoiets als waarheid, want – voor zover er één realiteit is – ervaart, interpreteert en beschrijft iedere mens die steeds weer anders.” In het parallelle universum van het postmodernisme bestaan geen feiten, maar geldt enkel de “inherente subjectiviteit” van interpretaties. Het streven naar objectiviteit in journalistiek is voor Wijnberg zelfs een “gevaarlijke illusie”.

Het postmodernisme een dood paard, een marginaal verschijnsel? Was het maar waar. Denk aan de politieke consequenties van dit soort intellectuele zelfontwapening. Als objectiviteit en waarheid niet bestaan, en als iedereen recht heeft op zijn perspectief, waarom dan niet ook Donald Trump, klimaatontkenners, Breitbart News en blanke supremacisten?
Maarten Boudry is wetenschapsfilosoof en doceert aan de universiteit van Gent en auteur van Illusies voor Gevorderden.

Steije Hofhuis is promovendus cultuurgeschiedenis aan de Universiteit van Utrecht.

https://www.nrc.nl/nieuws/2017/11/29/he ... p-a1582915
Wie in de Islam zijn hersens gebruikt, zal zijn hoofd moeten missen.
Gebruikersavatar
Pilgrim
Berichten: 51240
Lid geworden op: wo jan 17, 2007 1:00 pm
Locatie: Dhimmistad

Re: Het overheersende en verstikkende politiek correcte klimaat

Bericht door Pilgrim »

LONGREAD: “Ey Lach isch odda was?” – “ Wat valt er hier nou stom te lachen?”

Geplaatst op 12 december 2017

Afbeelding

Het Duitstalige blog PI-News (Politically Incorrect), waarvan de lezer bij “E.J. Bron” regelmatig op vertalingen wordt getrakteerd, stapelt record op record wat betreft het aantal lezers. Het biedt vooral nieuws dat in de ongelooflijk eenzijdige linkse Duitse pers niet aan bod komt. Daarnaast artikelen over de directe strijd van een groep dappere Duitsers tegen de land-vernietigende politieke elite, maar ook regelmatig goede achtergrondartikelen. PI-News-auteur “Selberdenker” (what’s in a name?) schreef een lezenswaardig essay over de (verharding van de) betrekkingen tussen de Duitsers en islamitische immigranten in dat land. Om de inmiddels diep ingesleten structuren en de daaruit voortvloeiende rolverdeling te doorbreken, moet je ze eerst kennen. Het is het verhaal van de Duitsers (en vergeet de Nederlanders niet) die volgepropt met linkse ideologie aan hun eigen ondergang werken. Maar hij ziet ook lichtpuntjes.

Hoe integratie tot mislukken werd gebracht

Integratie is niet mislukt, het is tot mislukken gebracht. In tegenstelling tot de propaganda van de heersende elite is de immigratie naar Duitsland de afgelopen decennia vooral willekeurig en talrijk geweest. Dit werd, ondanks de falende integratie van bepaalde immigrantengroepen, nog tot een extreem niveau opgevoerd door Merkel’s totale en nog steeds voortdurende opening van de grenzen. Dit druist op onbegrijpelijke wijze in tegen het gezonde verstand. De bewijzen dat Merkel Duitsland en Europa grote schade heeft toegebracht en tegelijkertijd geen enkel probleem op deze manier heeft opgelost, stapelen zich op. Tot op de dag van vandaag heerst daarover onwetendheid, zowel bij de heersende kliek als bij de bevolking, die deze oude, schadelijke elite opnieuw aan de macht heeft gebracht.

De islam speelt een beslissende, waarschijnlijk de meest cruciale, rol in het immigratieprobleem in de vrije, niet-islamitische landen van Europa. Dit is bijna als een mantra herhaald en beschreven, onderbouwd door cijfers, feiten en veel menselijk leed. Iedereen weet het, maar het taboe wordt nog steeds hardnekkig en verbeten verdedigd door de heersende elite. Er wordt veel over de islam in Duitsland gelamenteerd – niet met de bedoeling het probleem onder ogen te zien, maar met de bedoeling het probleem te relativeren, het te camoufleren. De gevolgen zijn groot.

Veel van de immigranten hebben een gebrek aan voldoende capaciteiten en kwalificaties. Als de daaruit resulterende mislukkingen in moderne samenlevingen samenvallen met de islam, kan dat een destructief mengsel opleveren. De islam brengt een vorm van ‘love bombing’ met zich mee. De mislukkeling wordt toch de hemel in geprezen. De persoon in kwestie wordt overdreven geliefd en gerespecteerd door veel mensen. Niet omdat hij zo’n aardige persoon is of speciale kwaliteiten heeft, maar omdat hij moslim-statushouder is. Dit kan ertoe leiden dat sommige mensen juist zeer ijverig moslim willen zijn – met alle bekende gevolgen van dien.

Omdat het woord Nazi’s te pas en te onpas wordt gebruikt, is op dit punt een “Nazi-vergelijking” toegestaan. De vechtjassen van de SA (Sturm Abteilung) in die tijd waren niet bepaald samengesteld uit de parels van de Duitse samenleving. Wie niets was, wie niets kon, kon zich op die plek altijd nog als een “Groot-Duitser” superieur voelen. Dat lijkt erg veel op aanhanger van de islam zijn in de landen van de ‘ongelovigen’. Wie niets is, kan bij de islam toch zo’n gevoel van superioriteit krijgen, een gevoel van exclusiviteit dat hem of haar boven de rest plaatst. Sommige linksen tuigen zich ook graag islamitisch op, waardoor ze weliswaar exotischer zijn, maar zich als linksmens niet bepaald geloofwaardiger maken. Om naar islamitisch ideaal de baard te laten staan, zijn zelfs minder hersens nodig dan van papier een hakenkruis te vouwen. Waarom bekeren gevangenen zich tegenwoordig vaker tot de islam dan tot het christendom? Waarom zijn moslims sowieso oververtegenwoordigd in de gevangenis? Vragen, vragen……

Politieke druk op Duitse Turken
In de jaren zestig kwamen de eerste “gastarbeiders” uit Turkije naar Duitsland. Onlangs deed een Turkse taxichauffeur een uitspraak die boekdelen sprak: “In de jaren ’60 deden de vrouwen uit Istanboel hun hoofddoek af om westers te zijn als ze naar Duitsland gingen – vandaag is het omgekeerd, ze bedekken zich in Duitsland meer dan in Istanboel”. Wat zegt dat? Blijkbaar was de bereidheid om te integreren wel vanzelfsprekend bij de eerste generatie gastarbeiders. Op de een of andere manier is ze dat echter afgeleerd.

Natuurlijk, het sterke vermoeden bestaat dat het ook de Turken-clubs met hun agressieve volgelingen waren die hier de hand in hebben gehad. Turks/islamitische moskee- en politieke organisaties van het soort DITIB, Milli Görüs & Co en andere. Dat is zeker waar. Hier was en is een enorme druk op mensen van Turkse afkomst uitgeoefend om zich naar de wil van deze lieden te gedragen. Deze neo-Ottomaanse Turken-verenigingen in de zin van Erdoğan gaat het om de politieke macht in Duitsland. Wie dat nog steeds ontkent, is gewoon dom.

Politieke correctheid, aangeleerde zelfverloochening
Er is echter een tweede, beslissende factor die het natuurlijke proces van integratie heeft verstoord. Het is de politieke correctheid, de aangeleerde zelfverloochening van de Duitsers.

Kort en bondig gesteld: Wie zich niet geïntegreerd had, werd in Duitsland heel lief en zachtjes zijn achterwerk gepoederd! Van niet-integreren werd een nadeel tot een voordeel gemaakt. Een grote kudde Duitse Gutmenschen was altijd bij de hand om breed voor de boerkadraagster te gaan staan als iemand er alleen al kritisch over sprak. Vreemdeling zijn en afscherming werden in Duitsland tot een bonus, die winst beloofde.

Critici kregen de “Nazi”-muilkorf. Geflankeerd door de inspanningen van de Turkse verenigingen konden de parallelle samenlevingen ontstaan, waarin men in Duitsland prima kon leven zonder integratie en zelfs met een zekere vreemdelingentrots. Op deze manier werd integratie tot mislukken gebracht. De hele integratie-industrie van vandaag is doorgaans in handen van degenen die de natuurlijke integratie verhinderd hebben. Zij profiteren ervan dat integratie nog steeds niet tot stand komt door het ontbreken van vanzelfsprekende maatschappelijke druk op degenen die zich moeten integreren.

Opkomst van de Duitse onderdanigheid en zelfhaat
In de jaren zestig waren er in Duitsland zeer veel verschillende mensen met hun eigen culturen, een samenleving met conservatieve gebruiken en een niet zo verkrampt Duits zelfbeeld. Het was niet allemaal rooskleurig – maar immigranten wisten waar ze in Duitsland mee te maken hadden, en waarin ze moesten integreren. Bovendien verschilde de maatschappij waarin ze moesten integreren niet zo veel van wat ze bij voorbeeld al wisten over de situatie in het toenmalige Turkije. Men werkte samen, religie was een privézaak en deed er verder niet toe. Als er conflicten waren, werd er over gepraat. Dingen werden geregeld zonder dat iemand, natuurlijk steeds van Duitse zijde, de moraliteit- of de Nazi-kaart trok.

Met de generatie van de 68´ers kwam de Duitse zelfhaat als de pest over het land. De overdrijving ten opzichte van het vreemde begon, het culturele relativisme maakte elk eigen cultureel standpunt tot “buitenlander-vijandigheid”. Men begon er mee Duitse kinderen (onder het op zich legitieme uitgangspunt van geweldloosheid) alle zelfrespect en zelfbewustzijn af te nemen. Hier volgt een kleine anekdote om een en ander te verduidelijken:

Een klasgenoot kwam, het was eind 80´er jaren, ’s morgens te laat in de les. Hij had gescheurde kleding en zijn schooltas zat onder de modder. Verder had hij een wond aan zijn oog en zijn jas was volledig onder gespuugd. Hij ging zitten en beklaagde zich bij de lerares: “de Turken” hadden hem aangevallen en met zijn rugzak voetbal gespeeld. Nu komt het: in plaats van zich zorgen te maken over de lichtgewonde leerling en hem in zijn gekwetstheid op te vangen, snauwde de pedagoge de jongeman toe dat hij zich eerst maar eens schoon moest maken voordat hij zo’n onzin uitkraamde. Later werd het incident kort besproken. De jongen was daadwerkelijk door de Turken aangevallen en kon zelfs hun namen noemen. Daarmee was de zaak echter afgedaan. De Turkse jongens hadden het ‘al zwaar genoeg’, aldus de pedagoge. De in elkaar geslagen jongen werd geprezen dat hij gevlucht was en zich niet verdedigd had. Hij moest in de toekomst gewoon een andere route naar school nemen. ‘De wijste gaat aan de kant’ – was de spreuk die hem op moest vrolijken. Maar niet alleen de rugzak van deze jongen had deze dag lelijke krassen op gelopen, ook zijn zelfrespect en zijn gevoel voor rechtvaardigheid.

Dit voorbeeld uit duizenden, die helaas nooit openbaar gemaakt werden, illustreert hoe de autochtone Duitsers systematisch werden vervormd – naar automatische slachtoffers. Jaren geleden heb ik al beschreven hoe raar we hier in Duitsland spoorden als we met conflicten omgingen.

“Ey Lach odda was?” “ Wat valt er hier nou stom te lachen?”
Zo’n opvoeding leidt niet tot een respectabele omgang tussen Duitsers en immigranten, waarmee we aangekomen zijn bij de kop van dit artikel. Er is een conflict tussen een Turk en een Duitser. De Duitser valt onmiddellijk in de geoefende “de-escalatie strategie”. Hij laat duidelijk zien dat hij ongevaarlijk is, wil vriendjes zijn en onderwerpt zich reflexmatig. Maar zijn tegenstander wil zich laten gelden, kan niet geloven dat iemand zichzelf zo vernedert en provoceert verder, wordt handtastelijk. De Duitser lacht alleen maar debiel, waar hij zich nu ten langen leste zou moeten verdedigen. Dit is het moment waar het clichématige gezegde van de Turk op slaat: Op zijn Turks-Duits “Ey Lach isch odda was?” “ Wat valt er hier nou zo stom te lachen?” Er zijn veel grapjes over gemaakt in het multicultilandje – ten onrechte, omdat hier het aan de basis liggende misverstand duidelijk wordt: de Turk wil zich kunnen meten, kan die onderworpenheid van de Duitser nauwelijks bevatten en drijft de provocatie daarom tot het uiterste.

De Duitser is volgepropt met ideologie en wil zich liever in elkaar laten slaan dan te breken met die ideologie die hem met de paplepel is ingegoten. Uiteindelijk voelt de Turk zich niet serieus genomen! Dat beledigt hem en dat maakt hem nog agressiever. Het onderwerp werd al opgepikt in de controversiële film “Wut” (woede) van Züli Aladag uit het jaar 2005. De uitzending van de film vond uit politieke correctheid plaats in de nachtelijke uren om de problemen overdag niet onder ogen te hoeven zien.

De neiging tot agressie samen met Turken-trots botst op de aangeleerde Duitse braafheid. We kennen het resultaat. Ik ben in staat geweest om dergelijke confrontaties een paar keer zelf te voorkomen, niet door geweld – maar door respectvol optreden, niet door onderwerping – maar door een gesprek op ooghoogte. De meeste migranten willen eigenlijk niet anders. Er zijn veel grootbekken, maar weinigen zijn er op uit echt crimineel te worden. Maar ook bij de naar criminaliteit neigende agressors geldt: zelfbewust optreden. Met daadwerkelijke weerbaarheid, voortkomend uit zelfbewustzijn, kun je de zaak de-escaleren. Er is een duidelijke reden waarom dit werkt:

Ze zoeken slachtoffers – geen tegenstanders
Aanvallers zijn niet altijd sterker, ze hebben wel een grote smoel en zijn meer bereid tot geweld, vaak bewapend en meestal in de meerderheid wanneer ze opduiken. Op straat heb je meestal ook niet te maken met de sterkere, maar met degene die als eerste en ongeremd toeslaat of het betere wapen heeft – en het ook gebruikt. Agressie en escalatie van de situatie komt meestal voort uit een verworven superioriteitsgevoel.

Mijn indruk is dat ons ‘Germaanse’ eergevoel totaal anders is dan het islamitische. In de islamitische cultuur is het enige dat telt de overwinning, de buit, niet het eerlijke gevecht. Ze doen niets als ze zich de zwakkere voelen. “Ik haal mijn broer!” – we kennen deze uitdrukking ook. De Turkse verwantschap is er altijd – de Duitse helaas niet meer. Dat is nog een reden waarom we ons de mindere voelen. Wanneer zij, samen met een groep, een enkele weerloze persoon hebben “verslagen”, voelen zij zich groot en sterk. Wij als Duitsers zouden ons stiekem geen overwinnaar voelen, maar eerder ellendig wanneer de duidelijk zwakkere persoon voor ons op de grond ligt. Cultuurverschillen …

Daarbij komt dat hun agressiviteit juist wordt gestimuleerd. De onze is systematisch afgeleerd – vaak voorbij het punt van de eigen existentie. Agressiviteit is niet goed of slecht, maar is soms noodzakelijk. Helaas is dat de realiteit.

Agressors hebben vaak diepgewortelde minderwaardigheidscomplexen, omdat ze vaak falen in het leven. Die complexen proberen ze te compenseren met behulp van kracht- en statussymbolen (bijvoorbeeld door dikke zwarte Duitse merkauto’s). Mislukte mensen moeten constant bewijzen hoe sterk ze zijn, reden waarom ze zich zo vaak zo sterk voordoen. Ze kunnen niet omgaan met mislukkingen en nederlagen – daarom zoeken ze slachtoffers, en geen tegenstanders. Dat ze zich ook kunnen vergissen, blijkt wanneer de aanvallers toevallig niet een volkspedagogisch geremde Duitser aanpakken, maar een wat minder geremde Russische-Duitser treffen. Normaal laten ze zich daar niet mee in. Ze verwachten namelijk geen tegenstand, maar op zo’n moment krijgen ze al snel een koekje van eigen deeg.

Om voor Duitsland te kiezen, is niet afhankelijk van de herkomst
Dit artikel is geen oproep om onnodig geweld uit te oefenen. Over het algemeen vecht je niet tegen criminelen, maar bescherm je jezelf. Er zijn maar weinig getrainde vechtsporters die een situatie kunnen beoordelen en controleren.

Jezelf trainen is natuurlijk nooit een vergissing. Ontsnappen is echter altijd de eerste optie voor gewone mensen. Evenzo moet het verhaal niet worden gegeneraliseerd. Het gaat er niet om de loopgraven te betrekken. Het tegenovergestelde is de bedoeling. We hebben nu een heleboel erg verstandige ‘ex-migranten’ aan de ene kant en een stel blonde inheemse Duitsers met een tik van de molen aan de andere kant. Een beslissing voor Duitsland, liefde voor Duitsland, hangt dus niet af van de herkomst. Integratie is een schuld, die heel bewust ingelost kan en moet worden. Zelfs ondanks de propaganda voor niet-integratie, zoals ‘Love Bombing’, comfortabele slachtofferrollen en gratis applaus van links-groene Gutmenschen. Integratie hoeft alleen maar toegestaan te worden.

Hou je rug recht, Duitser
Immigranten kwamen naar ons land en wilden weten met wie ze hier te maken hebben. Wat ze vonden, gedroeg zich als zwevende kwallen die ze niet begrijpen en met wiens manieren ze niet kunnen omgaan. Mensen die zichzelf niet wilden kennen en hun cultuur verloochenden, omdat dat hen zo opgedragen was. Immigranten willen geen debiel lachend mormel, ze verwachten een respectabel persoon tegenover zich. Ze willen weten waar ze aan toe zijn – “Wat valt er hier nou stom te lachen?” – we hebben de vraag tot vandaag nog niet begrepen. Ze zullen nooit integreren, zelfs niet met miljarden integratiegeld, als wij Duitsers in het dagelijks leven geen voorbeeld zijn en laten zien wie we zijn en wat we willen zijn.

De AfD zit eindelijk in het parlement. Dat was belangrijk voor onze democratie, want nu hebben we weer een oppositie. Bijna 13% in Duitsland, waaronder veel immigranten, heeft begrepen dat er iets fundamenteels moet veranderen, Dat is mooi – maar wel te weinig. De individuele burger heeft echter nog steeds de mogelijkheid om iets te veranderen. Hij kan laten zien dat het respectabel is om Duits of Duitser te zijn – of om het te worden. Kom uit het opgedrongen rollenspel! Kop op, mooi, eerbiedwaardig Duitsland – en de rug recht – dan gaat het ook goed met de integratie! Alleen zo!

Bron: www.pi-news.net

Auteur: “Selberdenker”

Vertaald uit het Duits door: “Weethetwel”

https://ejbron.wordpress.com/2017/12/12 ... te-lachen/
De Islam is een groot gevaar!
Jezus leeft maar Mohammed is dood (en in de hel)
Gebruikersavatar
Pilgrim
Berichten: 51240
Lid geworden op: wo jan 17, 2007 1:00 pm
Locatie: Dhimmistad

Re: Het overheersende en verstikkende politiek correcte klimaat

Bericht door Pilgrim »

Hamburg – Museum voor Volkenkunde krijgt andere naam: “De naam klinkt kolonialistisch”

Geplaatst op 20 december 2017

Afbeelding

Het Museum voor Volkenkunde (foto), dat al 138 jaar in Hamburg staat met dezelfde naam, moet een andere naam krijgen. De reden: de naam zou een koloniale klank hebben, en zou herinneren aan “volks-nationaal gedachtegoed”.

“De naam van het Museum voor Volkenkunde is voor veel groepen jonge personen, geïnteresseerden in kunst en diaspora-gemeenschappen, kritische intellectuelen en kunstenaars uit landen van herkomst of lokale diaspora-communitys een barrière, omdat hij negatieve associaties en emoties oproept”, verklaarde de leiding van het museum.

De kosten voor de naamsverandering zullen meerdere honderdduizend euro bedragen.

Bron: http://unser-mitteleuropa.com

Vertaald uit het Duits door: E.J. Bron

https://ejbron.wordpress.com/2017/12/20 ... alistisch/
De Islam is een groot gevaar!
Jezus leeft maar Mohammed is dood (en in de hel)
Gebruikersavatar
Ariel
Berichten: 89720
Lid geworden op: wo apr 07, 2004 10:30 pm

Re: Het overheersende en verstikkende politiek correcte klimaat

Bericht door Ariel »

Afbeelding
The heart of the wise inclines to the right,
but the heart of the fool to the left.
Gebruikersavatar
Pilgrim
Berichten: 51240
Lid geworden op: wo jan 17, 2007 1:00 pm
Locatie: Dhimmistad

Re: Het overheersende en verstikkende politiek correcte klimaat

Bericht door Pilgrim »

Omul Nou (De Nieuwe Mens)

Geplaatst op 16 januari 2018

Afbeelding

Paradoxaal genoeg, na alle vergeefse pogingen die door de laatste Roemeense dictator in die richting ondernomen werden, is de nieuwe mens in het Westen inmiddels een feit. Het moderne Roemenië wil niet achterblijven en zou het liefst gelijke tred houden met de veranderende tijden. In het verleden was een ieder zich goed bewust van de schizofrenie tussen aan de ene kant de officiële lezing, het fameuze “Limba de lemn” (het houten jargon), en aan de andere kant het privé discours zoals dat bestond onder familie en vrienden. In Roemenië en in de andere Oostblok-landen wist men kundig de officiële propaganda (waaraan niemand enig geloof hechtte) te onderscheiden van de werkelijkheid in de wereld om hen heen. Inmiddels echter liggen de zaken heel wat minder helder.

Want in het Westen kwam een vergelijkbare fictie aan de macht, een fictie naar het model van ‘Newspeak’: de term die George Orwell er met een lugubere vooruitziendheid voor bedacht. Vertrouwde woorden werden ontdaan van hun betekenis, vervangen door anderen en buiten gebruik gesteld. De bedoeling was dat de realiteiten die deze woorden vroeger nog hadden beschreven zodoende eveneens in de vergetelheid zouden raken. Als een besmettelijke ziekte heeft deze ‘politieke correctheid’ zich uitgebreid en haar evolutie is zorgelijk – dodelijk zelfs.

Na ‘de Koude Oorlog gewonnen te hebben’, is het Westen hard op weg de vrede met zichzelf te verliezen. De oorzaken zijn veelvoudig en verward. Een koloniaal schuldgevoel, een suïcidale wens om open te staan voor andere culturen en godsdiensten (met name de islam), en een gebrekkige kennis t.a.v. deze laatst genoemde. Hieraan gekoppeld de wens om ter zake iedere kritische discussie te verdoezelen en onmiddellijk in de kiem te smoren – afgedaan als ‘racistisch’, ’extremistisch’ en ‘intolerant’. Hoe meer islamitische terreurdaden er plaatsvinden, des te meer ook probeert de ‘goedmenschen-pers’ de schuld af te schuiven op ‘islamofobie’. En ongeacht, zo heet het dan, hadden al deze ‘gebeurtenissen’ sowieso niks van doen met de ‘authentieke islam’; een ‘religie van vrede en liefde’ immers.

De nieuwe mens bestaat – helaas. Blindelings vaart hij (zonder eerst onderzoek te doen) op de éénrichting koers die links-progressieve multiculturalisten voor hem hebben uitgezet. Zo mag van Kerstmis of Pasen niet langer gesproken worden, uit angst dat dit de islamieten zou beledigen. Ramadan daarentegen kan niet vaak genoeg genoemd worden – iets waar kennelijk geen enkele christen ooit geacht wordt enige aanstoot aan te nemen.

Diegenen die zich de communistische periode nog herinneren, zullen weten dat Kerstmis en Pasen indertijd ook verboden waren. Dat de traditionele begroetingen “Christos a înviat!” (Christus is verrezen) en “Adevărat a înviat!” (Hij is waarlijk opgestaan) vervangen werden door het aldus voor universeel gebruik voorgeschreven “La mulți ani!” (nog vele jaren).

De nieuwe mens accepteert gedwee alles wat de autoriteiten en hun gelijkgeschakelde media hem voorschotelen. In de Brusselse metro en op haar luchthaven laat hij zich aan gruzelementen blazen, elders suizen de slagersmessen of hakbijlen hem om de oren en op weer andere plekken bevindt hij zich onder de verpletterde slachtoffers van een ‘op hol geslagen vrachtwagen’. Maar aansluitend pakt hij toch weer z’n stukje krijt, tekent een paar bloemen op het asfalt en roept om vrede.

De nieuwe mens is een groot succes. Met hem heeft de westerse beschaving een grote kans om in de nabije toekomst voortijdig te verdwijnen.

Aferim! (Gefeliciteerd!)

http://inliniedreapta.net

https://ejbron.wordpress.com/2018/01/16 ... euwe-mens/
De Islam is een groot gevaar!
Jezus leeft maar Mohammed is dood (en in de hel)
Gebruikersavatar
Pilgrim
Berichten: 51240
Lid geworden op: wo jan 17, 2007 1:00 pm
Locatie: Dhimmistad

Re: Het overheersende en verstikkende politiek correcte klimaat

Bericht door Pilgrim »

Een verslag over iemand die het verstikkende politiek correcte klimaat in Engeland ontvluchtte.
Martha

Geplaatst op 24 januari 2018

Dit gaat over een parel van een meid. Een jonge vrouw, die in het noorden van het Verenigd Koninkrijk in het jeugdwerk en de kinderopvang heeft gewerkt. En die daar zo’n grote aversie tegen politieke correctheid en zogenaamd ”progressief” cultureel marxisme aan heeft overgehouden, dat zij naar het Nederlandse platteland is gevlucht. In de armen van een stoere kerel van 32. Een ex-marinier, met een uitzending naar Afghanistan achter de kiezen, die tegenwoordig in de voetsporen van wijlen zijn grootvader treedt door in hoogspanningsmasten te werken. Hij draagt ook diens voornaam; Remmelt. Zij hebben samen een kindje.

En Martha is voorlopig volkomen tevreden om ”alleen maar” moeder en huisvrouw te zijn. En dit kleine handenbindertje dagelijks te overladen met moederlijke zorg, liefde en aandacht. Want haar vent verdient meer dan genoeg voor hen beiden. Voordat hij Martha via het internet tegen het welgevormde lijf liep, dacht hij er serieus over om zich aan te sluiten bij de motorclub van de hem bekende Henk Kuiper uit Emmen; ”No Surrender”. Maar daar heeft hij, vanwege andere prioriteiten, vanaf gezien. Hij heeft zijn Harley verkocht en van dat geld alles gekocht wat nodig was om een vrouw en een kindje te huisvesten. Die andere prioriteiten bestaan dus uit zijn vrouw en zijn kindje.

En het is werkelijk verbazend wanneer je die rauwe ongenaakbare vent zo liefdevol en teder met dat kleine jochie bezig ziet. Martha had, voordat zij haar Nederlandse christelijke schoonouders leerde kennen, nog nooit van haar leven een Bijbel in haar handen gehad. Maar zij vergezelt haar schoonvader, een door chronische ziekte vroegtijdig gepensioneerde dominee, op zondagen wanneer deze nog her en der in Nederland uit preken gaat. Haar vent kan dan thuis de honneurs voor hun kindje waarnemen.

Want dat moet zij de hele werkweek al doen. Zij vindt dit een goede manier om Nederlands te leren, zichzelf onder te dompelen in een haar geheel onbekende cultuur, die haar niettemin zeer aanspreekt, en te luisteren naar orgelspel en gemeentezang, wat zij prachtig vindt. Bovendien oefent zij zichzelf hiermee in het rechts rijden en het Nederlandse verkeer. Want haar schoonvader zet haar achter het stuur. Maakt ze zich ook nog nuttig.

Ze heeft veel vragen over het haar voordien dus vrijwel geheel onbekende christelijke geloof. En haar schoonvader vervult met liefde de rol van catecheet en onderwijzer. Zij doet haar stinkende best om, met een tenenkrommend Engels accent, de Statenbijbel en de Heidelbergse Catechismus hardop te lezen. Want ook dat acht zij een goed middel om Nederlands te leren en de cultuurgeschiedenis van haar nieuwe land te leren kennen. Zijn zoon en haar vent weet er trouwens ook wel genoeg van af, maar die heeft de kerk tijdens zijn puberjaren de rug toegekeerd. Haar politieke denkbeelden zijn radicaler dan die van haar schoonvader, die toch zeker niet links genoemd kan worden. Zij heeft hem kennis laten maken met Paul Joseph Watson, Alex Jones en Info Wars, alsmede met professor Jordan Peterson en Prager University.

En ze vertelt bloedstollende verhalen over de toestanden in de Britse jeugdzorg, die van A tot Z vergiftigd is met links radicale, politiek correcte en islamofiele ellende. Wat voor haar tenslotte de deur dicht deed, was dat niemand op haar werk ook maar enige kritiek durfde uit te oefenen op het feit dat een meisje van 5, dat onder haar zorg was geplaatst, werd uitgehuwelijkt naar Pakistan. Zij deed dat wel en werd toen voor ”racist” en ”nazi” uitgemaakt. Na dit incident wilde men haar dwingen om, voor straf en op haar kosten, een aanvullende cursus en een seminarie in een Schots vormingscentrum te volgen. Want zij moest van deze ”smerige” denkbeelden worden afgebracht. Weigerde zij, dan zou ontslag volgen. Ze hield de eer aan zichzelf en nam ontslag. Want zij bedankte er feestelijk voor om zich aan linkse psycho-terreur en geestelijke herprogrammering te moeten onderwerpen, louter en alleen omdat zij voor het belang van een van haar cliëntjes opkwam.

Voordat zij haar Nederlandse vent via een datingsite had leren kennen, had zij een vaste relatie met een gymnastiekleraar uit haar woonplaats, met wie zij samenwoonde. Deze vertelde haar echter op een dag dat hij eigenlijk homo was. En hij zette haar van de ene op de andere dag domweg op straat. Zij kon nergens anders heen dan weer terug naar haar moeder, wat voor een volwassen vrouw van 28 niet zo makkelijk was. Deze moeder had haar en haar 11 jaar jongere broertje bewust vaderloos opgevoed. Want zij is feministe. Haar dochter en haar zoon zijn nooit te weten gekomen wie hun vader is. En het valt te betwijfelen of zij dat zelf wel weet. Zij had en heeft een zeer goede baan en liet de eigenlijke opvoeding van haar twee vaderloze kinderen grotendeels aan haar ouders over. Deze twee eenvoudige oude mensen hebben Martha en haar broertje ten minste nog een paar gezonde normen en waarden door gegeven, waar zij hen zeer dankbaar voor is.

Kort nadat Martha noodgedwongen weer bij haar moeder was ingetrokken, vond op haar werk het boven vermelde incident plaats. En het zal niemand verbazen dat haar moeder direct partij koos voor het standpunt van de superieuren van haar dochter. Want hoe kon haar dochter zich toch zo vreselijk misdragen? Hoe haalde ze het in haar hoofd? Waar haalde zij zulke afschuwelijke denkbeelden toch vandaan? Zo had zij haar toch helemaal niet opgevoed? ”Jij hebt mij helemaal niet opgevoed, egoïstische muts!”, zo knetterde Martha terug. ”Dat hebben mijn oma en opa voor jou gedaan. Die ben ik dankbaar. Jou niet! Jouw vader en moeder hebben meer integriteit, fatsoen en gezond verstand in hun pink dan jij in je hele lijf. Ze hebben zich kapot gewerkt om jou en je zuster de universiteit te kunnen laten volgen. En hoe heb je ze terugbetaald? Door mijn opa, die lieve man, uit te maken voor onderdrukker. En je eigen moeder te schofferen, door haar steeds weer te zeggen dat zij dom was. Meer dan 25 jaar achter elkaar. Maar hen intussen bijna elke dag met jouw kinderen opschepen. Want daar waren ze wel goed voor. Ziek ben ik van jou en die hele hypocriete rotzooi hier! Van die smerige kasthomo, die mij als oud vuil op straat heeft gezet. En waar jij het nog voor opnam ook. En nu dit weer. Weet je wat? Ik vertrek! Ik ga naar Nederland. Naar Remmelt, waar jij zo’n hekel aan hebt. Dat is ten minste een echte man. In your face! En kom maar bij ons langs wanneer je je verstand misschien eens terug krijgt. Zo niet, blijf dan ook maar weg. Goodbye!”

Zo kwam zij dus plompverloren op een donkere herfstavond vorig jaar in een dorp in het noordoosten van Nederland aan. Zij wist waar Remmelt woonde, maar die was niet thuis. Zij zocht daarna naar het adres van zijn ouders, die in hetzelfde dorp woonden. In de hoop dat die wel thuis zouden zijn. Dat was nog een hele zoektocht in een haar slechts vaag bekende plaats, waarbij zij ook nog een rolkoffer en een tas met zich mee moest zeulen. De weg vragen kon zij niet, want er liepen maar heel weinig mensen buiten. En Engels zouden die ook wel niet kennen. Tenslotte vond zij eindelijk het bord met de straatnaam. Vier straten bij Remmelt vandaan, maar zij had er twee uur in het donker naar moeten zoeken. Het huisnummer was haar bekend. En er brandde gelukkig nog licht.

De deurbel ging. ”Welke halve wilde ramt `s avonds om elf uur nog bij ons op de bel?”, mopperde haar schoonvader in spe’. ”Ja, ja. Ik kom al.” ”Wie is dat ?”, zo klonk een slaperige vrouwenstem van boven. ”Weet ik het? Zal ik toch eerst moeten opendoen.” ”Martha darling.”, zo zei hij verbaasd, nadat hij de voordeur had geopend. ”What the blazes are you doing here?” ”Can I come in, sir?”, zo vroeg zij timide en welhaast smekend. ”No of course not. We’ll let you stand outside in the cold and the dark. Just who do you think we are? Get in and park yourself next to the fire.” ”O thank you so very much. Remmelt wasn’t home and I’ve been searching for more than two hours for your house.”

Het bleek dat zij hem had willen bellen, maar dat die sukkel zijn beltegoed weer eens had laten verlopen. Onbereikbaar dus. En nadat zij enigszins was uitgerust en op haar gemak gesteld, deed zij haar verhaal. Vanzelfsprekend mocht zij in de logeerkamer bij Remmelt’s ouders overnachten. De volgende dag zouden ze zoonlief wel inlichten. Zes weken later waren Remmelt en Martha getrouwd. En was zij in verwachting van hun eerste kind. Haar moeder weigerde om deze gebeurtenis bij te wonen. Zij uitte via het mobieltje slechts haar afschuw en teleurstelling over dit ”verraad” aan alle beginselen die zij haar dochter zogezegd had bijgebracht. Na de geboorte van hun kindje hebben moeder en dochter hun conflict bijgelegd, omdat Martha haar duidelijk maakte dat zij haar kleinzoontje nooit zou leren kennen wanneer zij in deze houding meende te moeten volharden. Maar de verhouding blijft gespannen. In de richting van haar schoonzoon ijzig. En in de richting van zijn ouders ronduit vijandig.

”Jij vertegenwoordigt alles wat ik haat en veracht”, zo liet zij zich een paar maanden terug, na een halve fles witte wijn achter de kiezen, in de richting van Remmelt’s vader ontvallen. ”En jullie twee en die zoon van jullie hebben mijn dochter helemaal bedorven.” ”Wat het eerste aangaat; geheel wederzijds en tot je dienst, juffie”, zo antwoordde deze. ”Maar waar het je dochter betreft; dat is een volwassen vrouw, met meer verstand dan jij. Zij is waarachtig wel in staat om haar eigen keuzes te maken. Daar heeft ze ons niet voor nodig en jou al evenmin.” Waarna Remmelt’s moeder er de absolute afmaker aan toevoegde; ”Wie haar vader dan ook is; het moet een intelligente en knappe man zijn. Want op jou lijkt ze gelukkig niet.” Hun voordeur is niet vaak zo hard door een vertrekkend iemand achter zich dicht gesmeten. Dit nadat zij in de gang nog op een ingelijste rij foto’s achter glas had gespuwd, van vier generaties jonge mannen in uniform, met daarboven de Nederlandse vlag en het opschrift; ”Den vaderland getrouwe”. Maar dat glas was snel en makkelijk weer schoongemaakt. En gasten als haar kunnen zij missen. Haar dochter hebben zij niettemin in hun hart gesloten. En hun kleinzoontje natuurlijk ook.

Door: “Taljaard”

https://ejbron.wordpress.com/2018/01/24/martha/
De Islam is een groot gevaar!
Jezus leeft maar Mohammed is dood (en in de hel)
Gebruikersavatar
King George
Berichten: 24955
Lid geworden op: zo sep 11, 2011 1:22 pm

Re: Het overheersende en verstikkende politiek correcte klimaat

Bericht door King George »

Kotsja Orwellongen Kajsa Ollongren, de minister van censuur en ander kalt stellen van de democratie, heeft een nieuwe bedreiging in het vizier. Komt er een groot gevaar op ons af of zo? Of slechts een gevaar voor zetelverlies voor het partijkartel? Men schiet er aardig in de kramp, zoveel is duidelijk. Ik vind dit mens met de immer te grote broek aan steeds gevaarlijkere vormen begint aan te nemen. Mag ik dat zeggen? Want ze zegt dit ook als bewindspersoon en de regering wekt nou niet echt de indruk hier afstand van te willen nemen.


Afbeelding

Afbeelding

Afbeelding
Het morele gelijk ligt bij het volk




Citaten van Mustafa Kemal Atatürk over de Islam
Gebruikersavatar
King George
Berichten: 24955
Lid geworden op: zo sep 11, 2011 1:22 pm

Re: Het overheersende en verstikkende politiek correcte klimaat

Bericht door King George »

"Reinier van Dantzig (D66): 'Ik word misselijk van racistisch FvD, Baudet is racistische wolf in schaapskleren'"

Wie volgt? Nu nog een tweede Volkert zoeken en de gevestigde partijen kunnen weer rustig slapen.




Afbeelding
Het morele gelijk ligt bij het volk




Citaten van Mustafa Kemal Atatürk over de Islam
Mahalingam
Berichten: 52152
Lid geworden op: za feb 24, 2007 8:39 pm

Re: Het overheersende en verstikkende politiek correcte klimaat

Bericht door Mahalingam »

Jake Owen Raats (20) uit Etten Leur is kandidaat voor de PVV.
Sindsdien kan hij wel een abonnement nemen op de glazenier.

Afbeelding
ETTEN-LEUR - De 20-jarige Jake Owen Raats uit Etten-Leur heeft zichzelf kandidaat gesteld namens de PVV voor de Provinciale Staten, maar dat blijkt niet zonder risico te zijn. Zijn huis is in twee weken tijd meerdere keren bekogeld met stenen en stokken. De laatste keer was vrijdagmiddag om vier uur. "Ik zag drie jongens al fietsend een steen gooien." Er zit een flink gat in het raam.

Sinds de posters van de PVV voor de ramen hangen is het helemaal mis. Vorige week zijn er twee keer stenen tegenaan gegooid en afgelopen dinsdag en donderdag ook. Toen raakten de ramen flink beschadigd."

Jake heeft de eerste keer meteen aangifte bij de politie gedaan. Daarna heeft hij nog twee meldingen gedaan. "Veel meer dan de aangifte opnemen, konden ze niet doen. Toen het gisteren weer gebeurde, kwam de politie meteen langs. Ze gaan een analyse maken, om te kijken wat ze er verder aan kunnen doen", zo zegt de PVV'er.
Weinig want D666 is niet te beroerd om nog meer olie op het vuur te gooien.
Dit is Jake volgens kandidaat raadslid Steven van der Heijden (22) voor D666 op de lijst in de gemeente Best.
Afbeelding

Afbeelding

http://www.omroepbrabant.nl/?news/22578 ... +Leur.aspx
Wie in de Islam zijn hersens gebruikt, zal zijn hoofd moeten missen.
Gebruikersavatar
Pilgrim
Berichten: 51240
Lid geworden op: wo jan 17, 2007 1:00 pm
Locatie: Dhimmistad

Re: Het overheersende en verstikkende politiek correcte klimaat

Bericht door Pilgrim »

Ollongren opent aanval op Baudet: ‘Grotere bedreiging voor Nederland dan Wilders’

Elif Isitman, 2 feb 2018

Afbeelding

Minister van Binnenlandse Zaken en vicepremier Kajsa Ollongren opende vrijdagavond de expliciete aanval op Thierry Baudet en zijn Forum voor Democratie. De partij is een groter gevaar voor de ‘kernwaarden van Nederland’ dan de PVV van Geert Wilders, vindt Ollongren. Zaterdagochtend kondigt Baudet aan aangifte te doen tegen de minister van Binnenlandse Zaken.

Partijgenoot en Tweede Kamerlid Theo Hiddema treedt daarbij op als zijn advocaat, meldt Baudet op Twitter. Later op zaterdag licht hij zijn besluit toe bij een persconferentie in Amsterdam.
Thierry Baudet
@thierrybaudet

Bij het politiebureau om aangifte te doen tegen de Minister van Binnenlandse Zaken. Om 12:30 uur vanmiddag geef ik met mr. Theo Hiddema, die zal optreden als mijn advocaat, een persconferentie in Hotel de l’Europe in Amsterdam. #FVD
10:15 AM - Feb 3, 2018
Ollongren hekelt uitspraken Yernaz Ramautarsing over IQ rassen
‘De nieuwste afsplitsing van het populisme gaat verder waar Wilders ophoudt,’ zei Ollongren tijdens de Burgemeester Dales-lezing, die zij vrijdagavond in Nijmegen hield.
‘Forum lijkt geobsedeerd te zijn door een van de weinige taboes waar ik als progressieve liberaal aan hecht: het praten over rassen in het politieke debat.’ De minister hekelt de eerdere uitspraken van Baudet over de ‘homeopathische verdunning’ van Nederland door immigratie.

Volgens onze bloggers
Afshin Ellian: ‘Baudet is een verademing, houd eens op met die karaktermoord’


Volgens Ollongren ging Baudet afgelopen week tijdens een debat met ex-GroenLinks-leider Femke Halsema in de Stadsschouwburg in Amsterdam ‘opnieuw verder’. Hij weigerde daar afstand te nemen van uitspraken van zijn partijgenoot en kandidaat-raadslid Yernaz Ramautarsing, die in 2016 zei dat er een ‘verschil in IQ is tussen volkeren’. Ramautarsing voegde daaraan toe: ‘Ik had ook graag gezien dat zwarte mensen hyperintelligent waren, maar dat is niet zo.’

Door er geen expliciete afstand van te nemen, laat Baudet het volgens Ollongren ‘onweersproken als zijn partijgenoten openlijk discrimineren op basis van ras.’ Volgens Ollongren willen politici als Baudet ‘sommige Nederlanders dus anders behandelen dan anderen,’ en bedreigen ze daarmee de ‘kernwaarden van Nederland: de democratie, de rechtsstaat, onze vrije en open samenleving’.

Baudet vindt dat Ollongren vrijheid van meningsuiting bedreigt
Baudet levert niet zelden flinke kritiek op Ollongren, die volgens hem met haar strijd tegen nepnieuws een gevaar vormt voor de vrijheid van meningsuiting. Ollongren reageert vrijdagavond ook op een recente wet in Duitsland, waarmee onwenselijke berichten op sociale media gecensureerd kunnen worden. Met die wet begeeft Duitsland zich in de ‘grijze zone’, aldus Ollongren. Zij zelf wil techbedrijven naar eigen zeggen niks opleggen, maar met ze in gesprek blijven om ze tot meer transparantie te bewegen over de herkomst van politieke advertenties en de werking van algoritmes.

Ze verdedigt de dubieuze database EU vs Disinfo, die eerder blunderde door Oekraïne-kritische artikelen van onder meer GeenStijl en The Post Online als ‘nepnieuws’ aan te merken. Dat werd later gecorrigeerd. ‘Gelukkig,’ vindt Ollongren. Desalniettemin blijft ze achter de dienst staan. ‘Het enige wat ze doen is nepnieuws identificeren en net als techbedrijven zeggen: er is twijfel over de bron van dit nieuws. Niet censureren, maar markeren,’ aldus de minister.

https://www.elsevierweekblad.nl/nederla ... rs-582182/
Zie ook hier:

Baudet doet aangifte wegens smaad en laster tegen minister Ollongren
De Islam is een groot gevaar!
Jezus leeft maar Mohammed is dood (en in de hel)
Mahalingam
Berichten: 52152
Lid geworden op: za feb 24, 2007 8:39 pm

Re: Het overheersende en verstikkende politiek correcte klimaat

Bericht door Mahalingam »

"Ollongren hekelt uitspraken Yernaz Ramautarsing over IQ rassen".
En dan toch maar eens gaan kijken naar wat er gezegd werd. En dan denk ik: Kasja doet een stroman aanval.
https://brandpuntplus.kro-ncrv.nl/brand ... autarsing/
Je moet toch zeker op je werk vrij zijn om te dragen wat je wil?
“Je mag dreadlocks nemen of je hoofd kaal scheren. Neem tatoeages en piercings; allemaal prima. Alleen heeft een werkgever het recht om te zeggen: dat wil ik liever niet. Dat zegt niets over racisme. Sowieso heeft dit meer te maken met intelligentie dan met ras. Ik zou zeggen: racisme? Het gaat op de arbeidsmarkt om IQ.”

Hoe bedoel je?
“Door IQ-testen weten we het gemiddelde IQ van bevolkingen. En wat blijkt? Er is een verschil in IQ tussen volkeren. Dat is wetenschappelijk bewezen."

Pardon? Dit klinkt als schedelmeten.
“Dit doet mij geen plezier, eerder pijn. Ik had ook graag gezien dat het anders was, dat zwarte mensen hyperintelligent waren, dat Surinamers het hoogste gemiddelde IQ van de wereld hadden. Maar het is niet zo. Je kunt iemand uit Syrië halen waar het gemiddelde IQ 84 is, en in Nederland plaatsen, waar het gemiddelde IQ 101 is. Die gaat dan inderdaad minder verdienen dan veel autochtonen. Maar is dat racisme? Nee, er is een verband tussen IQ en inkomen.”
Wie in de Islam zijn hersens gebruikt, zal zijn hoofd moeten missen.
Gebruikersavatar
Pilgrim
Berichten: 51240
Lid geworden op: wo jan 17, 2007 1:00 pm
Locatie: Dhimmistad

Re: Het overheersende en verstikkende politiek correcte klimaat

Bericht door Pilgrim »

En onderdrukte migrantenvrouwen dan, Ollongren?

Philip van Tijn, 4 feb 2018

Afbeelding
Thierry Baudet en Kajsa Ollongren.

Ien Dales (PvdA) was een vrouw met ballen. Ze heeft nogal wat ambtelijke en bestuurlijke functies gehad, waarvan de bekendste is PvdA-minister van Binnenlandse zaken.

Bekend om haar stuursheid, haar forse uitspraken (‘Een beetje integer bestaat niet’) maar vooral haar eigengereidheid. In de goede zin: zij deed en zei wat ze vond dat gedaan en gezegd moest worden en had geen boodschap aan modieuze meningen, behagen van gelijkgezinden. En niet te vergeten haar Rotterdamse daadkracht: Niet lullen maar poetsen.

Kajsa Ollongren is haar verre opvolger als minister van Binnenlandse Zaken. Maar daarmee houden de overeenkomsten op. Een Haagse topambtenaar, daarna voorzichtige wethouder in Amsterdam. Geen PvdA, maar D66 en allerminst wars van modieuze opinies. En volgens mensen in Amsterdam die het weten kunnen, was daadkracht tijdens haar wethouderschap niet de meest in het oog springende eigenschap. En dat terwijl toerisme in haar portefeuille zat, Amsterdammers worden daarmee dagelijks geconfronteerd.

Pijlen op Baudet, die grootste bedreiging vormt bij verkiezingen
Kajsa Ollongren hield afgelopen vrijdag de Ien Dales-lezing. Waarom ook niet? Die lezing hield zich bezig met de betekenis van de Grondwet, een doorwrocht verhaal, geënt op haar eigen levensgeschiedenis. Tot op tweederde; daarna richtte ze haar pijlen op achtereenvolgens Pim Fortuyn, Geert Wilders en Thierry Baudet. Vooral op de laatste, want die belichaamt nu het grote gevaar bij de verkiezingen.

Baudet had geen afstand genomen van een uitspraak van Yernaz Ramautarsing, nummer 2 op de kandidatenlijst van Forum voor Democratie voor de Gemeenteraadsverkiezingen in Amsterdam.

En dat is heel erg, want zoals we weten neemt Ollongrens politiek leider Alexander Pechtold altijd meteen afstand van alle onzin-uitspraken van zijn partijgenoten.

Uitspraak Ramautarsing ging te ver
Nu moet ik eerlijk zeggen dat de gewraakte uitspraak van Ramautarsing (uit 2016 overigens) nogal ver ging: volgens hem zou uit onderzoek zijn gebleken dat mensen met een donkere huidskleur minder intelligent zijn. Dit onderwerp is een eeuwige twistappel en bewijs voor deze categorische uitspraak is nooit geleverd. En als er geen bewijs is, moet je je onthouden van zulke stelligheid en al helemaal bij het meest tricky onderwerp dat er is. Overigens zou het niet gek zijn om er bij te vertellen dat Ramautarsing zelf een behoorlijk donkere huidskleur heeft en dat hij aan zijn uitspraak destijds de zin toevoegde: ‘Ik had het ook liever anders gezien.’

De essentie van het gelijkheidsbeginsel staat in artikel 1 van de Grondwet, de kern ook van Ollongrens verhaal. Dat luidt: ‘Allen die zich in Nederland bevinden worden in gelijke gevallen gelijk behandeld.’ Of de praktijk zich daarnaar richt is iets waarover Groningers en bewoners van de Amsterdamse binnenstad zo hun eigen gedachten hebben. Om maar twee groepen te noemen.

Tienduizenden migrantenvrouwen zwaar gedomineerd
Maar daarbij blijft het niet. Ollongren zei ook: ‘(...) terwijl de Grondwet er juist voor zorgt dat niemand gedomineerd wordt, maar dat alle Nederlanders vrij en gelijk zijn.’ Het is voor u en mij geen geheim – laat staan voor een minister en ex-wethouder van de hoofdstad – dat in ons land duizenden, tienduizenden, zo niet veel meer vrouwen ‘met een migratie-achtergrond’ thuis zwaar gedomineerd worden door hun echtgenoten en andere manlijke familieleden. Vrij en gelijk? Laat me niet lachen.

Het zou mevrouw Ollongren hebben gesierd als zij even de tijd zou hebben genomen om, naast de veilige aanval op ‘de populisten’, tenminste ook deze groep het volle pond te geven. Bij die groep gaat het om achterstelling en discriminatie in de harde werkelijkheid en niet om woorden. En al was het maar duidelijk te maken dat bij ons, in ons land, de Grondwet boven alles gaat. Maar daarover geen woord.

Ien Dales zou het zeker gedaan hebben. In het besef dat het gelijkheidsbeginsel van de Grondwet óók geldt als je mensen aanvalt die er anders over denken dan jij.

https://www.elsevierweekblad.nl/opinie/ ... els_4feb18
De Islam is een groot gevaar!
Jezus leeft maar Mohammed is dood (en in de hel)
Gebruikersavatar
Pilgrim
Berichten: 51240
Lid geworden op: wo jan 17, 2007 1:00 pm
Locatie: Dhimmistad

Re: Het overheersende en verstikkende politiek correcte klimaat

Bericht door Pilgrim »

“Stupiditeit”...

Afbeelding

Als je je meer beledigd voelt door dit dan door dit, dan is jouw vorm van stupiditeit vermoedelijk niet te genezen.
De Islam is een groot gevaar!
Jezus leeft maar Mohammed is dood (en in de hel)
Gebruikersavatar
King George
Berichten: 24955
Lid geworden op: zo sep 11, 2011 1:22 pm

Re: Het overheersende en verstikkende politiek correcte klimaat

Bericht door King George »

Hiddema heeft genoeg van de bedreigingen aan zijn adres: “Zojuist belde er weer iemand die mijn huis in de hens wil steken”

Afbeelding
Foto: Theo Hiddema bij de kickoff van de jongerenbeweging van Forum voor Democratie, JFVD. Bron: Lonneke van de Weijer / De Dagelijkse Standaard.

Door Michael van der Galien 6 februari 2018

En hij legt meteen even uit waarom Thierry Baudet aangifte heeft gedaan tegen minister Ollongren.

“Wat we nu over ons heen krijgen, dat is smurrie,” aldus Theo Hiddema in een groot interview met De Telegraaf. “Dat zijn nachtelijke telefoontjes en af en toe moet je even praten met beveiligingsexperts… daar hebben we helemaal geen zin in.”

Die bedreigingen die hij en Baudet ontvangen zijn één van de voornaamste reden waarom er besloten is om aangifte te doen tegen minister Kajsa Ollongren. Die zette Forum voor Democratie onlangs weg als een racistische partij en een gevaar voor de democratie.

“We willen niet dat de woorden van de minister een ophitsende werking zullen krijgen,” aldus Hiddema, “want dat is nogal een gezag hebbende functie die zij bekleedt. En als er uit haar mond teksten tevoorschijn komen alsof wij Nederlanders willen discrimineren vanwege hun kleur, dat is wat ze zegt, dan kan dat onder bepaalde mensen — beetje gevoelige types van geest — wellicht tot meer bedreigingen leiden.”

Daarbij wijst hij onder meer naar de moord op Pim Fortuyn:
  • “Deze mevrouw is de hoeder van de Grondwet en heeft een statuur van jewelste. Als zo’n minister het bestaat om een gekozen volksvertegenwoordiger neer te zetten als iemand die aanzet tot racisme, dan kan dat een vrijbrief zijn voor de Volkertjes. Volkert is voor minder in actie gekomen.”
“Wij vinden,” ging Hiddema verder in het vraaggesprek, “dat de rechter maar eens moet kijken met de wet in de hand of hier sprake is van smaad of niet. Ik ben ervan overtuigd dat dit wel het geval is.”


DDS
Het morele gelijk ligt bij het volk




Citaten van Mustafa Kemal Atatürk over de Islam
Plaats reactie