'Zorg gehandicapte allochtone kinderen in azc.

[Ariel]

Ja, daar hebben we ook mee te maken. Eenmaal in Nederland gaan deze kinderen met hun ouders nooit meer weg.

'Zorg gehandicapte kinderen in azc's is onder de maat'

De leefomstandigheden en zorg voor gehandicapte kinderen in asielzoekerscentra zijn onder de maat. Dat stelt Defence for Children in een nieuw rapport. Bij deze kinderen zouden stress, lawaai en gebrekkige hygiëne leiden tot extra gezondheidsklachten.

Defence for Children analyseerde 57 zaken en 12 interviews naar de leefomstandigheden van kinderen met een handicap in asielzoekerscentra in Nederland. Deze omstandigheden zijn volgens Defence for Children in strijd met twee VN-verdragen. Gehandicapte kinderen krijgen volgens hen niet de zorg die ze nodig hebben.

Stress, lawaai en gebrekkige hygiëne
Volgens Martine Goeman, woordvoerder van Defence for Children, is een asielzoekerscentrum niet de juiste plek om een kind met een handicap te huisvesten. "De stress, het lawaai, gebrekkige hygiëne en kleine woonruimte hebben gezondheidsklachten tot gevolg voor deze kinderen, die toch al kwetsbaar zijn."

Veel COA-mensen doen hun best om iets te doen voor kinderen met een handicap, maar volgens Goeman is dat nog niet genoeg. "Asielzoekerscentra zijn niet geschikt voor deze kinderen", stelt zij.

Als het aan Defence for Children ligt worden de gehandicapte kinderen in asielzoekerscentra opgevangen in de gemeente met de reguliere zorg die ook geregeld is voor Nederlandse kinderen met een handicap. "Maar in plaats daarvan zetten wij hen apart in een asielzoekerscentrum in een hele stressvolle situatie die nog meer effect heeft op deze kwetsbare kinderen", aldus Goeman.

Geen verblijfsvergunning om medische redenen
Volgens haar druist deze leefsituatie in tegen het VN-gehandicaptenverdrag omdat er geen adequate toegang tot zorg is. Aanleiding om de leefsituatie van deze gehandicapte kinderen te onderzoeken zijn vragen over verblijfsrecht en de opvang die bij de Kinderrechtenhelpdesk van Defence for Children binnenkwamen.

Op grond van artikel 24 van het VN-Kinderrechtenverdrag hebben kinderen recht op de grootst mogelijke mate van gezondheid. Er moet worden gewaarborgd dat geen enkel kind zijn of haar recht op toegang tot voorzieningen voor gezondheidszorg wordt onthouden. Voor kinderen met een handicap in asielzoekerscentra wordt dit recht onvoldoende nageleefd, blijkt uit onderzoek van Defence for Children.

Onaanvaardbaar
Emeritus hoogleraar kindergeneeskunde Tom Heikens ziet dat deze toch al kwetsbare groep kinderen niet de zorg krijgen die ze nodig hebben. "Dat continu verhuizen en de armoedige leefomstandigheden zijn schadelijk voor de mentale ontwikkeling van het kind."

Heikens vindt het onaanvaardbaar dat Nederlandse gehandicapte kinderen geholpen worden in hooggekwalificeerde ziekenhuizen en dat deze kwetsbare groep kinderen met een vergelijkbare handicap aangewezen zijn op zorg in de asielzoekerscentra, ook als zij geboren zijn in Nederland.

Tom Heikens, emeritus hoogleraar kindergeneeskunde, vindt dat er één azc-locatie moet komen waarin speciale zorg geleverd kan worden aan gehandicapte kinderen en andere asielzoekers met een speciale hulpvraag.

Geen steun vanuit Den Haag
Kamerleden Kathalijne Buitenweg (GroenLinks), Attje Kuiken (PvdA) en Jasper van Dijk (SP) dienden op 7 november een motie in over de situatie van gehandicapte kinderen in azc's. Hierin vroegen zij aan de regering om de zorg en voorzieningen voor ernstig zieken en personen met een beperking binnen asielzoekerscentra in lijn te brengen met het VN-gehandicaptenverdrag.

SGP, 50Plus, PvdD en DENK stemden vóór de motie. Regeringspartijen VVD, CDA, D66 en ChristenUnie stemden tegen. Ook PVV en Forum voor Democratie waren tegen. Daarmee is de motie verworpen door de Tweede Kamer. Naar aanleiding van het verschenen rapport van Defence for Children zijn er door Voordewind (CU), Toorenburg (CDA) en Groothuizen (D66) Kamervragen aan de staatssecretaris van justitie en veiligheid gesteld. Staatssecretaris Harbers herkent zich niet in het rapport van Defence for Children, het geschetste beeld doet volgens hem geen recht aan het harde werk van de COA-medewerkers.

• Reactie COA
  "Onze rol gaat vooral over de huisvesting, de behandelend arts bepaalt welke medische zorg de bewoner nodig heeft. Als het een zieke bewoner op locatie verblijft, zorgt het COA indien mogelijk voor aanpassingen van de huisvesting, zoals de plaatsing van een speciaal bed, rolstoel of een tillift die ervoor zorgen dat het thuisblijven vergemakkelijkt wordt. Ook kan thuiszorg en maatschappelijk werk worden ingezet voor de bewoner. Het gaat dus vooral om lokaal maatwerk omdat zowel het verblijf als de de vestiging van een opvanglocatie tijdelijk van aard zijn. Zonder uitzondering zetten COA medewerkers zich dagelijks in om passende maatregelen te faciliteren."

[Ariel]

Je komt als gelukszoeker naar Nederland, je laat je hier zwanger maken door een Afrikaan, je krijgt een geestelijk gehandicapt kind, en dan verwacht je dat de Nederlandse bevolking levenslang de zorg voor haar gaat opnemen en ook betalen .

De gehandicapte Matilda (4) krijgt in het azc niet de hulp die ze nodig heeft

De vierjarige Matilda heeft een zware handicap, maar woont ook in een asielzoekerscentrum. Het is daar lastig voor haar om de hulp te krijgen die ze nodig heeft. Het leven in een azc is dan ook niet geschikt voor kinderen als Matilda, zeggen experts.

De moeder van Matilda, Nanouche Mangenzi, komt in 2011 vanuit Congo naar Nederland. In 2014 wordt Matilda in Groningen geboren met een zware hersenbeschadiging. Daardoor kan ze niet praten, niet lopen en heeft ze constante zorg nodig.

Tijdens haar asielprocedure verhuist Nanouche veel, later samen met Matilda. Op dit moment zitten ze samen in een azc in Emmen. Daarvoor woonden ze in Goes, maar dat azc zou gaan sluiten, waardoor er verhuisd moest worden.

Al deze verhuizingen zijn voor Matilda niet goed. "Het veranderen van omgeving is voor Matilda veel zwaarder dan voor andere kinderen", vertelt Nanouche. Ze merkt dat direct aan het gedrag van Matilda. "Ze kan er erg boos en agressief van worden. Als ze begint te huilen, houdt ze niet meer op."

Een praktisch probleem waar ze tegenaan lopen, is het steeds opnieuw regelen van de juiste zorg voor Matilda. In Goes zou Matilda een elektrische rolstoel en een soort spraakcomputer krijgen. Nu zij en haar moeder in een andere gemeente zitten, moeten deze dingen opnieuw worden aangevraagd. Waar het voor Nederlandse kinderen met een handicap soms al lastig is speciale hulpmiddelen te krijgen, is het voor Nanouche en Matilda nog veel lastiger. Ze moeten maar afwachten welke hulp ze krijgen.

"In Goes ging Matilda ook vijf dagen per week naar school en had ze allerlei therapieën", vertelt Nanouche. "Hier is ze nog niet met school begonnen. Ze heeft alleen drie keer per week therapie. Daar ben ik niet blij mee, want ze is altijd thuis, bij mij." Het zorgen voor Matilda komt non-stop op Nanouche terecht en dat valt haar zwaar.

Geen netwerk
"Ik kan haar niet optillen, omdat ik last heb van mijn rug", geeft Nanouche als voorbeeld. Op haar knieën en vanaf een bed lukt het Nanouche nog net om Matilda omhoog te tillen. Sinds kort hebben ze wel een verhoogd bed gekregen in hun kamer, dat hierbij helpt.

Niet alleen fysiek, maar ook mentaal heeft Nanouche het niet makkelijk. Ze mist vooral een netwerk om haar heen, wat ze in Goes nog wel had. "Daar zeiden mensen uit Tsjaad: 'Kom, breng Matilda een dagje bij ons.' Dan had ik wat tijd voor mezelf. Maar hier heb ik geen vrienden en ken ik niemand."

'Niemand is gelukkig, iedereen is gestrest'
In het azc in Emmen zitten vooral uitgeprocedeerde asielzoekers, die dag in dag uit wachten op een definitief besluit over hun verblijf in Nederland. Het maakt de sfeer er volgens Nanouche niet beter op. "Niemand is gelukkig, iedereen is gestrest. Iedereen blijft in zijn eigen huis. Je wacht af wat er de volgende dag gaat gebeuren."

Deze zomer hoort Nanouche of ze op medische gronden, voor Matilda, een verblijfsvergunning krijgt. In de tussentijd probeert het COA in Emmen te doen wat ze kunnen. "De dokter hoopt dat, als we een status krijgen, we ook voorzieningen krijgen", vertelt Nanouche. "Maar in het AZC is dat nog onmogelijk." Nanouche hoopt erop. In Nederland kan ze Matilda een betere toekomst geven dan in Congo. "Ze krijgt geen speciale zorg in mijn land, maar hier wel. Als daar begrip voor is, zou dat goed zijn voor mij, maar vooral voor haar."

[King George]

Dat hoeft ze niet te verwachten hoor. Ze krijgt het gewoon. Alles voor niks. En de Nederlanders betalen wel weer voor dit Gekke Henkie gedrag.