Pilgrim schreef:
Lees HIER verder.
En hier....
Spoiler! :
Homo of toch niet...?
Rijswijk - Afgewezen asielzoekers zeggen vaak dat ze homo zijn in de hoop dat ze dan alsnog een verblijfsvergunning krijgen. Dat signaleert de Immigratie- en Naturalisatiedienst (IND), die toetst of iemand in aanmerking komt voor bescherming in Nederland.
Volgens directeur Asiel en Bescherming Renger Visser komt een ’substantieel deel’ van de afgewezen asielzoekers bij een nieuwe aanvraag voor verblijf op de proppen met het verhaal dat ze lhbt’er zijn, lesbisch, homo, bi of transgender. Ook bekering tot het christendom, ook lastig te verifiëren, wordt als reden opgegeven.
Hoe groot het aantal precies is, kan hij niet zeggen. Vanwege privacybescherming turft de IND niet op welke grond mensen bescherming aanvragen. Jaarlijks doen ongeveer tweeduizend mensen een herhaalde asielaanvraag. Vaak gebeurt dat op grond van de bescherming die Nederland geeft aan homo’s die thuis vervolging moeten vrezen vanwege hun geaardheid.
Visser: „Als het toelatingsbeleid voor mensen uit een bepaald gebied wordt aangescherpt, stijgt het aantal mensen dat een nieuwe asielaanvraag doet.”
Een voorbeeld hiervan is Irak: in maart werd het beleid aangepast voor bepaalde gebieden. LGBT Asylum Support, een hulporganisatie voor homoseksuele asielzoekers, schreeuwt nu moord en brand over het afwijzen van asielverzoeken van Iraakse niet-hetero’s. De Telegraaf heeft verzocht om deze mensen te spreken en hun dossiers in te zien, maar daar kan de organisatie niet aan meewerken. „Deze mensen zijn te getraumatiseerd om met de pers te praten”, stelt woordvoerder Sandro Kortekaas. Volgens hem worden asielzoekers benadeeld omdat ze niet gewend zouden zijn om over hun homoseksualiteit te praten, omdat dit in hun moederland strafbaar is.
IND-directeur Visser is het niet eens met die kritiek. „Iedereen mag zijn hele verhaal vertellen, en we houden rekening met kwetsbare personen en hoe goed iemand uit zijn woorden komt. Maar soms is een verhaal gewoon niet geloofwaardig.”
De complexe lhbt-dossiers bezorgen de IND handenvol werk. Dat komt omdat het heel moeilijk is om iemands geaardheid te toetsen. Bovendien is de werkinstructie van de IND met strenge regels omgeven. Zo mag niet gevraagd worden naar intieme seksuele details. Ook als de asielzoeker deze zelf uit de doeken doet, mogen ze niet worden gebruikt. De dienst mag alleen vragen naar hoe iemand het ’uit de kast komen’ heeft beleefd, en welk proces van ’zelfacceptatie’ daarbij plaatshad. In de vaak urenlange gesprekken wordt ook getoetst wat de aanvrager weet van de situatie van lhbt’ers in het moederland en in Nederland.
Zo kon het gebeuren dat er geen verblijfsvergunning kwam voor een vrouw uit Sierra Leone die maar niet kon vertellen in welke straat of zelfs wijk in Rotterdam de gayclub was gevestigd die ze vaak zei te bezoeken. Een Nigeriaan werd in december in het ongelijk gesteld toen hij aanvoerde dat hij weliswaar ’timide’ was, maar zijn bezoek aan de Gay Pride in Amsterdam toch onomstotelijk zijn geaardheid zou aantonen. Van de vriend met wie hij een intieme relatie zou hebben gehad in Nigeria, wist hij achternaam noch beroep. Een Irakees die alleen over seksuele uitspattingen kon vertellen, is ook geweigerd.
Rijswijk - Afgewezen asielzoekers zeggen vaak dat ze homo zijn in de hoop dat ze dan alsnog een verblijfsvergunning krijgen. Dat signaleert de Immigratie- en Naturalisatiedienst (IND), die toetst of iemand in aanmerking komt voor bescherming in Nederland.
Volgens directeur Asiel en Bescherming Renger Visser komt een ’substantieel deel’ van de afgewezen asielzoekers bij een nieuwe aanvraag voor verblijf op de proppen met het verhaal dat ze lhbt’er zijn, lesbisch, homo, bi of transgender. Ook bekering tot het christendom, ook lastig te verifiëren, wordt als reden opgegeven.
Hoe groot het aantal precies is, kan hij niet zeggen. Vanwege privacybescherming turft de IND niet op welke grond mensen bescherming aanvragen. Jaarlijks doen ongeveer tweeduizend mensen een herhaalde asielaanvraag. Vaak gebeurt dat op grond van de bescherming die Nederland geeft aan homo’s die thuis vervolging moeten vrezen vanwege hun geaardheid.
Visser: „Als het toelatingsbeleid voor mensen uit een bepaald gebied wordt aangescherpt, stijgt het aantal mensen dat een nieuwe asielaanvraag doet.”
Een voorbeeld hiervan is Irak: in maart werd het beleid aangepast voor bepaalde gebieden. LGBT Asylum Support, een hulporganisatie voor homoseksuele asielzoekers, schreeuwt nu moord en brand over het afwijzen van asielverzoeken van Iraakse niet-hetero’s. De Telegraaf heeft verzocht om deze mensen te spreken en hun dossiers in te zien, maar daar kan de organisatie niet aan meewerken. „Deze mensen zijn te getraumatiseerd om met de pers te praten”, stelt woordvoerder Sandro Kortekaas. Volgens hem worden asielzoekers benadeeld omdat ze niet gewend zouden zijn om over hun homoseksualiteit te praten, omdat dit in hun moederland strafbaar is.
IND-directeur Visser is het niet eens met die kritiek. „Iedereen mag zijn hele verhaal vertellen, en we houden rekening met kwetsbare personen en hoe goed iemand uit zijn woorden komt. Maar soms is een verhaal gewoon niet geloofwaardig.”
De complexe lhbt-dossiers bezorgen de IND handenvol werk. Dat komt omdat het heel moeilijk is om iemands geaardheid te toetsen. Bovendien is de werkinstructie van de IND met strenge regels omgeven. Zo mag niet gevraagd worden naar intieme seksuele details. Ook als de asielzoeker deze zelf uit de doeken doet, mogen ze niet worden gebruikt. De dienst mag alleen vragen naar hoe iemand het ’uit de kast komen’ heeft beleefd, en welk proces van ’zelfacceptatie’ daarbij plaatshad. In de vaak urenlange gesprekken wordt ook getoetst wat de aanvrager weet van de situatie van lhbt’ers in het moederland en in Nederland.
Zo kon het gebeuren dat er geen verblijfsvergunning kwam voor een vrouw uit Sierra Leone die maar niet kon vertellen in welke straat of zelfs wijk in Rotterdam de gayclub was gevestigd die ze vaak zei te bezoeken. Een Nigeriaan werd in december in het ongelijk gesteld toen hij aanvoerde dat hij weliswaar ’timide’ was, maar zijn bezoek aan de Gay Pride in Amsterdam toch onomstotelijk zijn geaardheid zou aantonen. Van de vriend met wie hij een intieme relatie zou hebben gehad in Nigeria, wist hij achternaam noch beroep. Een Irakees die alleen over seksuele uitspattingen kon vertellen, is ook geweigerd.
