Dat was toch precies de bedoeling? De eventuele herrieschopper moet op een rustige wijze tot stilte worden gemaand.Ariel schreef:Molukse leden van de harde kern van Ajax beloven zich vanavond tijdens de Nationale Dodenherdenking rustig te houden. Dat laten ze weten in een verklaring.
In Overvecht waren er ook een stuk of 3-4 Turken die luid toeterend door de wijk reden.
Niet dat het veel uitmaakte. Net zo druk op straat als een half uur ervoor of erna. Groepen met moslims die over straat gingen en riepen en/of lachten als altijd. Voor hun is het precies een dag als gister.
Twee jongens van 13 en 15 jaar hebben vanavond de twee minuten stilte in Nieuwerkerk aan den IJssel verstoord door te schreeuwen. Een handhaver wist ze in de kraag te vatten, waarna een passende 'straf' volgde.
De twee moesten verplicht het vervolg van de dodenherdenking bijwonen en hun excuses maken tegenover wethouder Daan de Haas. Volgens handhaver Raymond IJsselstijn hebben de jongens hun lesje geleerd. ,,Dit had voldoende uitwerking. De heren waren echt onder indruk en toonden gemeende spijt.''
In Capelle toeterde een automobilist tijdens de twee minuten stilte. De bestuurder is beboet.
Teleurstellend. Inderdaad. Ik zal niemand lastig vallen omdat ik zelf ook niet lastig gevallen wil worden. Val ik iemand opzettelijk lastig dan zal ik daarvan de consequentie moeten aanvaarden.Ali Yas schreef:Ons volk is een wolk watjes geworden. Waarom kregen die schreeuwers van de eerste de beste omstander geen draai om de oren? Dát had ik willen lezen!
Meer over hem bekend? Naam en rugnummer? Als je aandacht wil trekken, dan kan je dat toch ook krijgen?Ariel schreef:Er was toch nog geschreeuw tijdens herdenking op de Dam: Er is een knul psychopaat opgepakt. Dit is hem.
Wat stond er op zijn spandoekje?Ariel schreef:En deze oude man zak schreeuwde niet, maar stond met een spandoek op de Dam.
Waren het bontkraagjes waarbij ze werden gevat?Ariel schreef:Jongeren verstoren dodenherdenking Nieuwerkerk aan den IJssel door om 20:00 keihard te gaan schreeuwen.
Twee jongens van 13 en 15 jaar hebben vanavond de twee minuten stilte in Nieuwerkerk aan den IJssel verstoord door te schreeuwen. Een handhaver wist ze in de kraag te vatten, waarna een passende 'straf' volgde.
Spoiler! :
Op het spandoek stond ’Churchill massamoordenaar’.King George schreef:
Wat stond er op zijn spandoekje?
Zijn broer schrok zich rot toen hij van zijn zus een appje kreeg met daarop een foto van politieagenten met een arrestant op de Dam. Hij herkende Leo direct. „Mijn vrouw en ik en ook mijn drie broers en twee zussen en hun gezinnen respecteren elk jaar op 4 mei trouw de twee minuten stilte. Wij zijn van Indische afkomst en de helft van onze familie is omgekomen in de Jappenkampen”, zegt hij in het AD.
De band met Leo en zijn familie is niet meer goed. „Wij zijn Leo al heel wat jaartjes kwijt.” Volgens zijn broer kan hij alleen nog maar over het milieu praten, „tot vermoeiens aan toe.”
Leo D. kampt al langere tijd met psychische problemen, maar heeft in het verleden wel professionele hulp en medicijnen gekregen. Daar is hij nu weer mee gestopt. Hij werd afgekeurd op zijn werk en leeft sindsdien van een WAO-uitkering.
Voor de familie is het nu afwachten. Zijn broer is nog wel benieuwd naar of het een eenmansactie was, of dat Leo iets met anderen had afgesproken over zijn daad.
Er was een speciale herdenking voor kinderen in Madurodam
Ook in Madurodam in Den Haag worden de oorlogsslachtoffers herdacht. Daar is een speciale kinder-herdenking. Van de muziek, tot de toespraken en de kransen: alles wordt door kinderen gedaan.
Ook Raneem Halabi vertelt haar verhaal vanavond. Zij heeft vijf jaar lang de oorlog in Syrië meegemaakt. Nu woont ze anderhalf jaar in Nederland. Zij weet hoe belangrijk het is om in vrijheid te leven.
Boycot deze poppenkast
Geplaatst op 5 mei 2018
(Dit is waar gebeurd.) Tijdens de plechtigheden op de Dam gisteren bevond ik me in een – wat ik het beste kan omschrijven als – ‘semiopenbare ruimte’. De televisie stond aan en het toeval wilde dat er nét na de twee minuten stilte een Duitser kwam binnen wandelen. Hij wierp een blik op het scherm en verwonderde zich hardop of er soms “iemand dood” was; de “vice-chef” wellicht? Een eveneens aanwezige Turk, die de vraag misschien niet helemaal begrepen had, antwoordde met een korte bevestiging: ja ,er was inderdaad iemand dood. Sommige mensen zullen mij respectloos vinden, maar eerlijk gezegd vond ik het hele voorval buitengewoon hilarisch.
Laten we wel wezen, in dit land hebben we niet zo veel meer met ‘plechtigheid’ of ‘uiterlijk betoon van respect’. Vroeger was dit trouwens anders. Bekijk bijvoorbeeld de onderstaande foto uit 1959. Dit is geen ‘oorlogsherdenking’; het is het standbeeld van Albert Plesman dat door zijn kleinzoon onthuld wordt. Er was toen nog een zeker cachet, een zekere gravitas, die we gewoon niet meer hebben. Dit zijn we kwijtgeraakt -zo zijn we niet meer.
En wanneer we de jaarlijkse ceremonieën van 4 mei gadeslaan, dan kan het dus niet anders of we worden getroffen door het gekunstelde, gefabriceerde en onechte karakter van het geheel. Hier zijn wij – een volk dat geïndoctrineerd is om te spugen op onze geschiedenis, onze helden en onze voorouders – en plotseling worden we van hogerhand gemaand de gezichten in de plooi te strijken en de ‘gepaste eerbied’ te betuigen. Vanzelfsprekend klopt hier iets niet, hier is iets niet helemaal pluis.
Verleden jaar verklaarde onze premier het volgende: “Alles wat zij deden in die oorlogsjaren deden zij met één doel: vrijheid. Alles draaide om dat ene woord.” Volgens Mark Rutte was het belangrijkste oogmerk dus niet de nationale onafhankelijkheid, niet de nationale zelfbeschikking, niet het streven om ‘baas in eigen land’ te zijn, maar daarentegen het abstracte ideaal van ‘vrijheid’. Als we deze volksverrader moeten geloven, dacht iedereen in 1945 zo ongeveer het volgende: Wat fijn dat we van die Duitsers af zijn; nu kunnen we tenminste eindelijk weer onze coffeeshops hebben, onze homoparades, onze moskeeën en onze Keti Koti.
En voor het geval we boodschap van deze aartsbedrieger nog niet helemaal begrepen hadden, zette de ‘5 mei-lezing’ de puntjes nog eventjes op de i. Acteur Nasrdin Dchar verwoordde het aldus: “In de jaren zestig zei Nederland tegen mijn vader ‘welkom’. Het Nederland van nu zegt ‘oprotten’.” Verder was deze behulpzame buitenlander zo onbaatzuchtig om ons ook nog enkele aanvullende overpeinzingen aan de hand te doen: “Wat voor impact heeft het dat je als land de vrijheid viert door te zeggen dat we moeten beseffen dat vrijheid geen gegeven is, en ondertussen vluchtelingen in Griekenland laat doodvriezen? Wat voor impact heeft het dat we in een land leven waarbij we de vrijheid van religie moeten koesteren, maar tegelijkertijd de ogen sluiten voor een steeds groter wordende haat tegen alles wat met de islam te maken heeft?”
Wij zijn inderdaad dankbaarheid verschuldigd aan hen die ons bevrijd hebben. Maar we moeten beseffen dat deze hele ‘gedachte’ – om het zo te zeggen – gekaapt is door een volksvijandige kliek die er een geheel eigen agenda op nahoudt. Een agenda die alles behalve vrijheidslievend is. We worden aangespoord ‘onze vrijheid te vieren’, maar we zouden ons moeten afvragen over welke vrijheid we het dan eigenlijk hebben. Welke vrijheid hebben we eigenlijk nog in dit land? Welke vrijheid had Remco de Jong, welke vrijheid had Steve Hofmeyr, welke vrijheid heeft Geert Wilders?
Door: “eg regs”
https://ejbron.wordpress.com/2018/05/05 ... oppenkast/
Tijdens Dodenherdenking is Nederland ineens niet meer multicultureel
Door: Edgy Veggie, 5 mei 2018
Op de website van E.J. Bron staat een foto van de Nationale Dodenherdenking op de Dam. Op de foto: honderden, voornamelijk blanke, mannen, vrouwen en kinderen die de herdenking bijwoonden.
De foto had als onderschrift ‘De multiculturele samenleving is even ergens anders. Druk, druk’. Het valt mij ook al jaren op; de afwezigheid van allochtonen tijdens de Dodenherdenking. Het ergert me, maar het is ook verklaarbaar. Ten tijde van de Tweede Wereldoorlog was Nederland nagenoeg geheel bevolkt door blanken. Rijksgenoten in Suriname en de Antillen kregen de verschrikkingen nauwelijks mee, al raakten ze wel zijdelings bij de oorlog betrokken. Natuurlijk zullen ook sommige Surinamers en Antillianen de gevallenen herdenken, maar de Dodenherdenking is toch vooral een aangelegenheid van autochtonen. Turken en Marokkanen doen er niet aan, omdat die zich pas ver na de Tweede Wereldoorlog in ons land vestigden.
Omdat Turken en Marokkanen hier nog betrekkelijk kort wonen, hebben zij ook geen historische binding met ons land. Het is voor veel Turken en Marokkanen sowieso lastig wat voor een binding dan ook te krijgen met Nederland, omdat ze vaak belijdend moslim zijn. Omdat het leven in een moderne westerse samenleving als Nederland niet strookt met veel opvattingen in hun geloof, zoeken veel moslims hun heil daarom meer en meer in de islam. Onderzoekers concludeerden al dat de moslimidentiteit een alternatief is voor een identificatie als Nederlander. In plaats van de Nederlandse identiteit te omarmen, wordt deze daarom door veel moslims juist verworpen. Als de Nederlandse moslim zich al niet identificeert met Nederland en de Nederlanders, mag het geen verbazing wekken dat het de gemiddelde moslim een (halal-)worst zal wezen welke verschrikkingen de Nederlanders tijdens de Tweede Wereldoorlog hebben moeten ondergaan.
Het zal de gemiddelde moslim een (halal-)worst wezen welke verschrikkingen de Nederlanders tijdens de Tweede Wereldoorlog hebben moeten ondergaan.
Elders in Europa zullen moslims er net zo instaan. Voor moslims doet het er namelijk niet toe waar in de westerse wereld ze wonen en wat de geschiedenis is van hun nieuwe land. Belangrijker vinden zij, dat ze zich ‘gepamperd’ weten door de desbetreffende overheid en dat ze kunnen parasiteren op de gastheer in kwestie. Of die gastheer nu Nederland is, of Duitsland, of België maakt de moslim niet uit. Ze zien zichzelf namelijk op de eerste plaats als moslim, dan als Marokkaan/Turk/Algerijn en noem maar op en op de laatste plaats (maar dan ook echt alleen als ’t meezit) als Nederlander, Duitser of Belg. De geschiedenis van het land waar zij of hun (groot-)ouders zich gevestigd hebben is voor moslims verder totaal onbelangrijk.
‘De moslimidentiteit is een alternatief voor een identificatie als Nederlander’.
In plaats van nog meer moslims te importeren zou de overheid er daarom ook goed aan doen remigratiebonussen in het vooruitzicht te stellen aan Turken en Marokkanen die hier niet kunnen aarden. En dat zijn er nogal wat, naar verluidt voelt 40 procent van de Turken en Marokkanen zich hier niet thuis. Omdat ook tweederde van de autochtonen vindt dat het niet botert tussen moslims en autochtonen, zou het een win-win situatie zijn wanneer een deel van de moslims hun koffers zou pakken. Een Marokkaans- of Turks paspoort hebben ze al, dus dat zal ’t probleem niet zijn. Zoals al zo vaak geconstateerd zijn de islam en de moderniteit bepaald geen match. Sterker nog: de islam zorgt voor tweespalt in de samenleving. Dat is niet alleen een kwalijke, maar ook een [url=http://Naast%20een%20demografische%20is%20er%20dus%20ook%20een%20culturele%20islamisering%20en%20die%20confronteert%20Nederland%20met%20de%20terugkeer%20van%20denkbeelden%20die%20doorgaans%20met%20liefde%20zijn%20verlaten.%20Dat%20leidt%20uiteraard%20tot%20ergernis,%20zoals%20het%20ook%20niet%20helpt%20dat%20nogal%20wat%20moslims,%20leunend%20op%20de%20islam%20of%20anderszins,%20een%20afkeurende%20houding%20jegens%20hun%20land%20van%20aankomst%20etaleren%20en%20nauwe%20banden%20blijven%20onderhouden%20met%20het%20land%20van%20herkomst.]gevaarlijke[/url] ontwikkeling, ook al omdat de overheid in alle opzichten meewerkt aan de islamisering van ons land.
‘De ‘feminiene’ Nederlandse karaktertrekken zijn in beginsel een zacht eitje voor een collectivistische, masculiene, op eer en schaamte gerichte cultuur die bovendien de eeuwigheid als horizon heeft. De Nederlandse morele superioriteit is niet opgewassen tegen de islam.’
Bron: elsevier.nl
https://theedgyveggieweb.wordpress.com/ ... cultureel/
Joods monument Utrecht met bloed besmeurd
Het Joods monument in Utrecht is twee weken voor Dodenherdenking besmeurd met bloed. Dat bevestigt de politie na een bericht van RTV Utrecht.
De politie gaat ervan uit dat het monument bij het Spoorwegmuseum met opzet is besmeurd. Het monument is een paar uur na de bekladding schoongemaakt.
Het Joods monument in Utrecht is in 2015 officieel onthuld. Op de zeven meter lange gedenkmuur staan 1239 namen en overlijdensdata van Utrechtse Joden die in de Tweede Wereldoorlog zijn vermoord.
"Er gebeuren zoveel incidenten"
"Ik ben er niet verbaasd over", zegt Bracha Heintz van stichting Chabad Lubavitch, die betrokken was bij de totstandkoming van het monument.
"Er gebeuren dagelijks zoveel incidenten. Zo zijn er wel eens hakenkruizen in mijn voordeur gekrast. Mijn man is rabbijn, hij draagt een hoed en lange jas en elke keer als hij over straat loopt worden er allerlei dingen naar hem geschreeuwd."
Extra beveiliging
Op 4 mei was er bij alle herdenkingen in Utrecht extra politie aanwezig, maar dat had niets te maken met het bloed op het monument. Aanleiding was de oproep van activisten om Dodenherdenking te verstoren.
’Ook Allahu akbar bij herdenking A’dam’
In het Amsterdamse stadsdeel Nieuw-West is de 4 mei-herdenking op wrede wijze verstoord. Enkele jongens scandeerden tijdens de optocht vanuit de auto ‘Allahu akbar’. Dat melden de 4 en 5 mei-comités van Nieuw-West. Bovendien blijkt het neergelegde bloemstuk van LHBTIQ+-organisatie Pink Nieuw-West op de boulevard aan de Sloterplas te zijn weggehaald. De Amsterdamse 4 en 5 mei-comités zijn woest. ,,Dit is respectloos en bedreigend!”
Volgens de comités werd tijdens de optocht naar het monument aan de Haarlemmerweg in Slotermeer door een aantal jongens ‘Allahu akbar’ geroepen vanuit een auto. Op die avond werden dezelfde teksten al geuit door gedetineerden vanuit de penitentiaire inrichting in Vught, pal achter de fusilladeplaats.
’Respectloos en bedreigend’
De comités zijn geschokt, schrijven ze in een persbericht. ,,Dit is respectloos en bedreigend. Het baart ons grote zorgen. Wij willen in gesprek met lokale en stedelijke organisaties om dergelijke incidenten in de toekomst te voorkomen. Tegelijk spreken wij de wens uit dat er op die manier kan worden toegewerkt naar tolerantie, respect en vrede.”
Krans weggehaald
Ook elders, bij de boulevard aan de Sloterplas, ging het mis. LHBTIQ-organisatie Pink Nieuw-West merkte tot haar grote schrik dat de neergelegde roze krans is weggehaald.
,,Iets verderop troffen we nog wat resten aan. Omdat verder iedere krans en elk bosje bloemen nog keurig bij de gedenkplaats ligt, zijn we bang dat we uit moeten gaan van een daad tegen de LHBTIQ+-gemeenschap in Nieuw-West.”
Vrijheid is kwetsbaar, stelt de organisatie. ,,Met name voor minderheden is die nooit vanzelfsprekend! We moeten die vrijheid vieren zodra ze zichtbaar wordt. We moeten haar onderhouden en beschermen zodat ze niet langzaam, bijna onmerkbaar door onze vingers glipt. We moeten ervoor strijden als ze wordt aangevallen. Pink Nieuw-West voelt zich nu nog meer gedreven om onze vrijheid te vieren, te beschermen en ervoor te strijden.” De organisatie heeft inmiddels aangifte gedaan bij de politie.
https://www.shownieuws.nl/rubrieken/in- ... -kan-best/Denk-politicus: Allahu Akbar op 4 mei roepen kan best
Tijdens de vergadering van de stadsdeelcommissie in Amsterdam werd het incident besproken. Waar veel politici het gebruik van ‘Allah Akbar’ tijdens de Dodenherdenking als ‘schofferend’ en ‘ongepast’ beschouwen, zag Denk-politicus Ayat Zaki er geen probleem in. “Twee jongens die uit een auto Allahu Akbar roepen en het is gelijk een heel drama. Dat begrijp ik niet? Dat vind ik geen verstoring. Waarom mensen dat zeggen, weet ik niet. We hebben die mensen, die jongens, niet gesproken. Waarom hebben ze dat gezegd? Dus we kunnen hier niet direct een conclusie uit trekken. Dat is over de woorden Allahu Akbar. Dus als iemand nu Allahu Akbar zegt, is er gelijk iets aan de hand?
De dodenherdenking bij de fusilladeplaats in Vught is gisteravond verstoord door mensen die vanuit de verte ‘Allahu Akbar’ riepen. Burgemeester Roderick van de Mortel vermoedt dat de Arabische strijdkreten vanuit de penitentiaire inrichting in Vught door gedetineerden werden geschreeuwd. Hij gaat uitzoeken waar het geluid precies vandaan kwam. ,,Het lijkt op een doelbewuste actie. Als het vanuit de gevangenis kwam, ga ik er zeker met de directeur van de PI over in gesprek”, zegt hij.
De verstoring van de dodenherdenking bij de fusilladeplaats in Vught was een gecoördineerde actie door ‘minstens’ tientallen gedetineerden van de gevangenis in Vught. Dat meldt Madeleine van Toorenburg (CDA) op basis van bronnen in het gevangeniswezen. ,,Ze schreeuwden vanuit hun cel door de roosters met als enige doel de herdenking te verzieken. Te triest voor woorden”, zegt ze tegen het Brabants Dagblad.
Precies op het moment van de twee minuten stilte, hoorden honderden aanwezigen een hard geschreeuw vanuit de penitentiaire inrichting in Vught komen. Het ging om de bekende Arabische leus ‘Allahoe Akbar’. ,,Dit is gewoon ziek. Er waren hier mensen die de oorlog hebben meegemaakt. Die dierbaren hebben verloren. En dan doe je zoiets, op zo’n moment. Twee hele minuten lang. Ik heb er echt geen woorden voor”, briest Van Toorenburg.
De gedetineerden die gisteravond de dodenherdenking bij de fusilladeplaats in Vught verstoorden door ’Allahoe Akbar’ te roepen, kunnen rekenen op stevige sancties. De organisator van de respectloze, gecoördineerde actie werd zaterdagavond al meteen in een isoleercel geplaatst.
Dat laat een woordvoerder van de Dienst Justitiële Inrichtingen (DJI) van het ministerie van Veiligheid en Justitie aan De Telegraaf weten. „De aanstichter is meteen in de isoleer geplaatst. Andere deelnemers aan de actie worden vandaag gehoord door de directie en kunnen eveneens rekenen op stevige sancties”, aldus Lennart Wegewijs. De minister komt mogelijk later met een reactie.
Exact op het moment van de twee minuten stilte hoorden de aanwezigen keihard geschreeuw vanuit de penitentiaire inrichting in Vught. De gedetineerden riepen de moslimleus ‘Allahoe Akbar’. De kreten zorgden voor grote afschuw onder de aanwezigen.
CDA-Kamerlid Madeleine van Toorenburg, die bij de herdenking was, vindt dat de minister de organisator van de actie snoeihard moet aanpakken. Ze vindt het niet alleen respectloos, maar ook gevaarlijk gedrag.
Niet uniek
Het geschreeuw vanuit de PI is niet uniek. Het gebeurt regelmatig dat jongeren de herdenking verstoren. In 2015 gebeurde dat in Hoofddorp, Bergen op Zoom en Zoetermeer. In Bergen op Zoom schreeuwden jongeren Palestina-leuzen. In 2003 werd de dodenherdenking in Slotervaart en De Baarsjes in Amsterdam verstoord door Marokkaanse jongeren. De gooiden met eieren en riepen antisemitische leuzen. De leiders van de Marokkaanse gemeenschap in Amsterdam keurden het gedrag toen af en spraken van 'schunnige' teksten.
Het CDA heeft Kamervragen gesteld.
FOTO´S: Dodenherdenking 2019 – Wijk Hoograven, Utrecht (inclusief Marokkaanse vlag!)
Geplaatst op 4 mei 2019
Geplaatst door: E.J. Bron
Ernst Lissauer – Zij die herdenken om te deugen veranderen in genadeloze beulen als ze weer de kans krijgen
Door: Ernst Lissauer, 16:11, 04 mei 2019
Links van het midden de moeder van Ernst Lissauer.
Het is cynisch en bitter, maar als je de politiek internationaal volgt is het iedere dag 4 mei
Waar het precies ophield of waar het inzicht begon dat er iets niet klopte, kan ik niet meer nagaan. Toch hield ik vast aan de datum 4 mei en om 20:00 uur de Holocaust te herdenken, want dat had ik zo geleerd van mijn ouders. Nu heb ik die slechts zestien jaar gekend, omdat de één na de ander ten gevolge van de Tweede Wereldoorlog kort na elkaar overleden, maar in die korte tijd hebben ze kans gezien een heel levenspakket er bij ons – de kinderen – in te stampen. Daar was 4 mei een onlosmakelijk element in. Op die dag kregen we soms warrige flarden over het verzetsleven van onze moeder te horen. Mijn vader heeft er bij mijn weten nooit één woord over gerept. Uit de dossiers van de Stichting 40-45. die ik jaren na hun overlijden in bezit kreeg en die ik als leidraad gebruikte voor een radiodocumentaire, bleek mij dat mijn vader een erg ‘voorzichtige’ jongeman moet zijn geweest. Mijn moeder was ronduit roekeloos. Bij haar waren de sporen dan ook duidelijk te merken. Haar nachtmerries lieten het huis niet onberoerd en overvliegende lijndiensten of de door de geluidsbarrière brekende straaljagers vormden in die dagen een probleem. Het maandelijkse luchtalarm was ook al geen feest. De bikinimode in die dagen was aan mijn moeder niet besteed. Haar buik was het rangeerterrein van de nazi-chirurgen.
Op de verjaardagen van mijn grootmoeder kwam al wat van de familie resteerde naar haar villa in het Gooi. Oma Vaz Dias was gered door een zuivere verzetsgroep die haar voor haar deur in Amsterdam had opgepikt. Haar man, Justus Lissauer, werd tegelijkertijd door een andere ‘verzetsgroep’ opgepikt en daar namen ze dus zonder het te weten voorgoed afscheid. Voor de jongere lezer: er liepen veel verraders rond die om ‘kopgeld’ Joden in de nazi val lokten. Het was sowieso goed geld verdienen want de huisraad van de vaak niet onbemiddelde Joden maar ook het onroerend goed verviel aan de gemeenschap. Geen mens rekende op de terugkeer van de Joden. Musea in de wereld hangen vol met geroofde kunst en die musea weigeren die aan de families terug te schenken. Onze grootmoeder, ‘Oma Laren’ noemde we haar, ontving ieder jaar dus de restanten van familie met exotische Portugese en Oost-Europese achternamen. Jaarlijks werd er een soort bordesfoto gemaakt, maar dat ritueel verdween met het uitdunnen van het gezelschap. Ze overleefde haar man en kinderen en diens echtgenotes en werd 100 jaar.
Van haar kreeg je prachtige anekdotes bijvoorbeeld hoe ze in Parijs de boogiewoogie danste met haar dorpsgenoot Piet Mondriaan en de vriendschap met Lou Loeber van wie er werk boven haar bed hing. Ook de renovatie van het pand in Amsterdam waar Persbureau Vaz Dias huisde zou op haar voorspraak en voor veel geld een koperen trapleuning hebben gekregen. De pettenfabriek aan de Raamgracht 12 waar ook de stenografen verbleven, het rare schouwspel uit een oude film werd mij allemaal verteld, maar over de oorlog bleef het stil. Ik ben als puber op een koude nacht uit die villa gevlucht toen ik op de logeerkamer het nachtelijke gehuil van mijn bijna honderd jarige oma beneden niet meer kon aanhoren.
En nu is het weer 4-mei en herdenken we als gezin de kleine helden. Want de datum zit vast gebeiteld in onze opvoeding al heeft het Joodse volk de Shoah op 2 mei al herdacht. Als gezin doen we dat met dezelfde kaars in huis en niet meer gezamenlijk bij een openbare gelegenheid. Ik probeer deze keer de helden te herdenken die zich over het lot van Joodse gezinnen ontfermden of in verzet gingen. Dat gebeurde georganiseerd maar even zo vaak ongeorganiseerd. Een nuchtere oer-Hollandse jongeman die ‘heil Hitler’ naar een SS’er riep om te vervolgen: ‘en verzuip maar’ om daarna hard weg te rennen. Hij werd uiteraard gepakt en kreeg een kaakslag. De duizenden voedselbonnen die achterover werden gedrukt om ondergedoken gezinnen mee te kunnen voeden. Al die kleine grote helden herdenk ik op 4 mei nadat ik eerder de Shoah al herdacht. Maar ik doe dat niet op de Dam die op 5 mei weer wordt bezoedeld door de wekelijkse Jodenhaat. Ook niet tussen de deugers die ik ontwaar bij het kleine monument voor het Vredespaleis in Den Haag.
Mijn blik op de huidige samenleving is te cynisch en de les van mijn moeder over ‘twee soorten mensen’ te hard ingeslagen om vrijblijvend tussen een menigte te gaan staan die ik niet op hun oprechtheid kan toetsen. ‘De wereld is vol bedoelingen zoals u weet’ zo begon een lezing door een historicus ooit. Het opkomende antisemitisme dat vandaag onder haar steen vandaan kruipt komt voor mij niet als een verrassing. Ik ben daar al vroeg voor gewaarschuwd. Het bestaan van een Joodse staat is een luxe die pas kort in de geschiedenis definitief werd. Het antisemitisme richt zich nu vooral daarop maar treft ook de Joden in de diaspora. De door moslims meegebrachte Jodenhaat viel hier in vruchtbare aarde. Het is cynisch en bitter maar als je de politiek internationaal volgt is het nog iedere dag 4 mei. In de VN in de media en in het onderwijs vind je nog alle sporen die Joden op de wereld een unheimlich gevoel geven.
Het wordt te weinig vanuit Joodse kringen geuit, maar er is een ‘afstand’ ontstaan die mij net zo min bevalt als u. Waren er maar meer helden zoals ik er een paar om mij heen heb verzameld. Het zijn bepaald niet de moslims die ik iets verwijt, maar de lieden die mijn opa voor kopgeld hebben verraden. Die laat ik niet mijn herdenking op 4-mei versjteren want ze zijn nog onder ons. Die ‘herdenken’ om te deugen maar veranderen in genadeloze beulen of aasgieren als ze weer de kans krijgen. Laten we ze die kans niet meer bieden.
https://tpo.nl/2019/05/04/ernst-lissaue ... s-krijgen/
