Trouwen met je hond
Geplaatst op 3 maart 2020
Sinds eind jaren ’60 is het ene na het andere heilige huisje gesloopt. Bevrijd van de knellende banden van calvinisme en regentendom moeten we nu geloven te leven in een wereld waarin we als bevrijde mensen ons naar eigen voorkeur kunnen ontplooien. Maar wat gebeurde? Er kwamen nieuwe ideologieën met nieuwe heilige huisjes, taboes. Streng bewaakt door een politiek correcte gedachtepolitie (GEDAPO) zijn dat de machtsmiddelen waarmee een nieuwe moraal wordt afgedwongen.
Die taboes worden op verjaardagen of onder collega’s angstvallig vermeden of ingeleid met een politiek correct voorbehoud: “Ik heb niets tegen vreemdelingen, maar... “Ik ben het niet in alles met Wilders eens, maar...” “Ik zou nooit op Baudet stemmen, maar...” Want wie kritiek heeft op de islam is islamofoob. Wie migratie niet fijn vindt, is xenofoob, racistisch en complotdenker, een nazizwijn. Van eigen land houden is fascistisch. De klimaathysterie niet omarmen maakt je een slecht mens. Tegen de EU? Dan ben je een nationalist. Wie gender als onwetenschappelijke onzin beschouwt, is een oude blanke man, een
boomer.
Maar het ene taboe is het andere niet. Wie zich doorgaans, en terecht, ergert aan het verdoezelen en verdraaien van de feiten over klimaat, islam, immigratie, EU enz. lijkt vaak minder geschokt als het gaat om de genderideologie. Toch gaat het daarbij om eenzelfde doel: vernietiging van wat was... Ook de strategie is eender. Niet direct opgelegd van boven, maar steels binnen geslopen. Niet plotseling ingevoerd, maar stapsgewijs door voortdurende beïnvloeding. Niet gedragen door democratische meerderheden, maar speeltje van elitaire minderheden en in alle gevallen aangewakkerd door NGO’s en actiegroepen.
Net als in het islamdebat, het klimaatdebat, het immigratiedebat etc. krijgen wetenschappers in het genderdebat te maken met demonisering en uitsluiting. Zeggen dat zelf je geslacht kiezen ontkenning is van het
biologisch feit dat 99,98% van de mensheid
ondubbelzinnig mannelijk of vrouwelijk is, mag niet. Toch bestaan er maar twee geslachten met daarbij een van de twee soorten anatomie voor voortplanting: aangelegd op het produceren van sperma, of van eicellen met de specifieke biologische kenmerken die bij beide horen om geslachtsgemeenschap mogelijk maken.
Genderideologen gebruiken gevallen van
intersekse om het geslacht van elk mens fluïde te maken. Maar intersekse is een uiterst zeldzame medische afwijking die juist impliceert dat de mens maar twee geslachten kent en zeker niet bewijst dat het geslacht een breed spectrum van tussenvormen beslaat of niet meer is dan een sociaal construct of mening.
Genderterreur door jarenlange cultuur-marxistische, mens verachtende hersenspoeling met regenboogvlaggen (Dat kan nog wat worden
als de vlag met halve maan gehesen wordt) en platte exhibitionistische
Gay Prides, heeft ons volk murw gebeukt. Van alle “democratische rechten” scoort gendergelijkheid bij Nederlanders met 92% het hoogst. Lacherig en schouderophalend zijn doorgaans verstandige volwassenen er blind voor dat onze manier van leven en vooral die van onze
kinderen en kleinkinderen serieus bedreigd wordt. “Moet iedereen toch zelf weten hoe hij leven wil”, is het motto. Maar dat is het nu juist. We mogen het helemaal niet langer zelf weten: alle burgers mogen hun leven inrichten zoals zij dat zelf willen, zolang zij maar vinden wat
van overheidswege gepropageerd wordt.
Hoe is het zover gekomen? Het zijn de – nauwelijks bekende –
Jokjakarta-beginselen die ”seksuele oriëntatie” en ”geslachtelijke identiteit” hebben geïntroduceerd. Seksuele oriëntatie sluit geen enkele vorm van seksuele voorkeur uit. Ook seks met kinderen, bloedverwanten, meerdere personen of zelfs dieren niet. Ieder moreel oordeel over seksuele oriëntatie is taboe. Geslachtelijke identiteit is
”het diep ervaren innerlijke gevoel te behoren aan een geslacht”. Dat hoeft niet overeen te komen met de aangeboren geslachtskenmerken. Geslacht is gewoon een keuze, die bovendien veranderlijk kan zijn. Elke claim op een bepaalde geslachtelijke identiteit moet gehonoreerd worden.
De Jokjakarta-beginselen gebruikten dezelfde truc als we steeds zien. Onder het mom van ‘slechts’ bestrijden van misstanden als
verkrachting,
marteling,
eerwraak en discriminatie (ook bij immigratie!) werd nationale soevereiniteit weggesluisd. Dat gebeurde door de genderideologie te onderbouwen met mensenrechten. Toen vervolgens de
Raad van Europa deze beginselen onderschreef en aanbevelingen aan lidstaten opstelde, kon de geldkraan open. De promotors van deze ideologie krijgen jaarlijks honderden miljoenen euro’s via de officiële organisaties van EU en VN en via stichtingen als Rockefeller, Ford en Gates.
Minister
Van Engelshoven (D66) werkt inmiddels aan de seksualisering van jonge kinderen compleet met “alfabet-politie”. Dat dit zal leiden tot toename van transgenders
en grote gevaren meebrengt, zoals identity diffusion, chronische identiteitscrisis en verhoogd zelfmoordrisico bij jongeren, schijnt haar niet te interesseren. De obsessie met gelijkheid gebiedt nu eenmaal het opheffen van het verschil tussen man en vrouw.
Horrorverhalen uit de VS laten zien op wat voor
gekte en rampen we afstevenen.
De genderideologie doet een frontale aanval op het huwelijk als levenslang verbond tussen één man en één vrouw. Het traditionele huwelijk wordt gesloopt en omgevormd tot leefeenheid van twee of meer mensen, ongeacht seksuele oriëntatie. (Waarom eigenlijk ook niet
trouwen met de hond waar je van houdt) Seksualiteit wordt losgekoppeld van voortplanting. Kinderen zijn een recht voor iedereen en moeten genderneutraal opgevoed worden.
Het gevaar is zo groot, omdat ouders al vroeg de opvoeding van hun kinderen uit handen (moeten) geven. Thuis is niet meer dé plaats waar kinderen leren hoe ze moeten handelen en denken. Dat maakt hen een makkelijke
prooi voor overheidspropaganda op al die terreinen waar de ideologie het wint van gezond verstand. Ook dus als het gaat om de genderideologie. Verpakt in lessen seksuele voorlichting en burgerschap, wordt door volgzame overheidsrobots die voor de klas staan de onzin ingeprent of anders doet Netflix dat wel. Dat steeds meer kinderen in vaderloze, gebroken of disfunctionerende huishoudens worden opgevoed zorgt alleen maar voor snellere acceptatie. En waar het gezin nog intact is gebleven, verdwijnt de bindingskracht. Triest, want ouders hebben zich misschien nooit eerder zoveel moeite voor hun kinderen gegeven als heden ten dage... Er is iets heel erg mis in dit land.
Door: Wim van Schaik
https://ejbron.wordpress.com/2020/03/03 ... t-je-hond/