Pleister schreef:Spanning :) :) :) :) :) :)
In de Heilige Koran spreekt Allah over één van de slechte ongelovigen die de Profeet Mohammed (vzmh) verbood om in de Ka'bah te bidden:
Niets daarvan!
Maar als hij niet ophoudt zullen Wij hem bij de nasayah (voorhoofd) pakken,
nasayah (voorhoofd) leugenachtig en zondig!
(Koran 96:15-16)
Waarom beschreef de Koran het voorhoofd als zijnde leugenachtig en zondig?
Waarom zei de Koran niet dat de
persoon leugenachtig en zondig was?
Wat is de relatie tussen het voorhoofd en leugen en zonde?.
Als we in de schedel naar het voorhoofd kijken, vinden we het prefrontale gebied van de cerebellum (grote hersenen).
Wat vertelt de fysiologie ons over de functie van dat gebied?
In een boek getiteld "Essentials of anatomy & physiology", staat over dit gebied: "De motivatie en het overleg om bewegingen te plannen en te initiëren gebeurt in het voorste gedeelte van de frontale lobben, het prefrontale gebied.
Dit is een gebied van associatie cortex..."
In dat boek staat ook: "In verhouding tot zijn betrokkenheid
bij motivatie, denkt men dat het prefrontale gebied ook het functionele centrum is voor agressie..."
Dus dit gebied van de cerebellum is verantwoordelijk voor het plannen, motiveren en initiëren van zowel goed als slecht (zondig) gedrag, en het is verantwoordelijk voor het vertellen van leugens en het zeggen van waarheid.
Dus het is juist het voorhoofd als leugenachtig en zondig te beschrijven
als iemand liegt of een zonde verricht, zoals in de Koran staat vermeld; "nasayah (voorhoofd) leugenachtig en zondig!"
Waarom hebben jullie zoveel testamenten?
En dit beschouw jij als een bewijs?
Waar bestaat dit bewijs dan uit?
Jij denkt dat het leggen van een correlatie met wat zich onder de schedelpan afspeelt en, een
zeer voor de handliggende, maar verder
toevallige zin uit een boek een bewijs is?
Dit is absurd!
En
natuurlijk kan ik bewijzen dat dit absurd is!
Deze vorm van 'logica', de 'logica' van bij het beginnen van een conclusie en dan
terug redeneren naar uit z'n verband gerukte tekstgedeeltes uit wat voor boek dan ook is zeeeeeer eenvoudig te ontzenuwen.
Nu breng jij hier natuurlijk tegen in dat al het bovenstaande irrelevant is met de opmerking: "Het staat toch letterlijk zo in de Koran!".
Met deze opmerking zijn een groot aantal problemen!
Bijvoorbeeld: Als je hetzelfde argument gebruikt voor de zon die 's avonds in een modderige poel zakt dan geeft iedere Moslim aan dat je deze vers niet
letterlijk moet nemen maar moet
interpreteren binnen een bepaalde
context.
En hier geef je aan dat het ene woord "voorhoofd" letterlijk genomen moet worden
ongeacht een eventuele
context.
Dit laatste zal je ongetwijfeld ontkennen!
Het probleem is echter dat ik een wiskundige achtergrond heb en ik weet hoe moeilijk het is en welke kennis benodigd is voor het
formeel eenduidig weergeven van een exacte betekenis.
En voor mij is het simpel aan te tonen dat jouw voornoemde vers niet voldoet aan de eisen van zelfs de meest simpele patronen van de formele logica.
Dat toont het probleem aan van een alwetende God die blijkbaar te stom was om zijn bedoelingen en betekenissen eenduidig te formuleren. Wat een idioot!
Nu kun je daar weer tegen inbrengen dat deze vers juist
geïnterpreteerd moet worden. In dat geval is God inderdaad niet meer (noodzakelijk) een achterlijke onwetende idioot! Maar dit introduceerd het probleem van de
vele mogelijke interpretaties! En waarom zou jouw 'wishful thinking' interpretatie, gelijk de 'wishful thinking' Paluxy voetafdrukken, nu net de enige juiste zijn!?!
Dus hier is mijn
zeer voor de handliggende interpretatie:
- Of iemand liegt is vaak te zien aan zijn gezicht, dus aangezicht, dus voorkant.
- Als iemand zich realiseert dat hij een fout heeft gemaakt dat is het vaak een natuurlijke reactie om jezelf tegen het voorhoofd te slaan.
- Als iemand nadenkt over 'de waarheid' dan ondersteunt hij vaak zijn voorhoofd.
- als iemand liegt dan is er vaak een onnatuurlijke beweging van het hoofd en de ogen die 'verraden' dat iemand liegt. Wederom het voorhoofd.
- Als iemand liegt dan wordt hij/zij vaak aan zijn haren erbij gesleept en doordringend in zijn aangezicht aangekeken. Wederom het voorhoofd.
Al met al is het aangezicht één van de belangrijkste, zo niet
het belangrijkste kenmerk - noem het 'zetel' - van iemands emoties en expressies.
Als zodanig ben ik niet echt onder de indruk dat dit menselijk kenmerk, het voorhoofd, aangaande menselijke emoties beschreven is in relatie tot één (of meer) van die emoties.
In het licht van al het bovenstaande is jouw 'wishful thinking' relatie uitermate zwak en vergezocht. En mijn voor de handliggende verklaring een veel betere verklaring voor de door jouw willekeurig geselecteerde vers.
Geloven is één! Een
geloof bewijzen is twee!
Jouw 'wishful thinking' opmerking is niet meer dan dat, namelijk: 'wishful thinking'!
En jouw 'wishful thinking' voldoet zelfs niet aan de minimaalste eis om zelfs maar overwogen te worden om mogelijk te gebruiken als argument voor het aantonen van ook maar de geringste hint naar een wetenschappelijk feit in bijgelovig boek.
MvG, Wim Ahlers.
