De waarheid over de islam op de scholen

[Navane]

De waarheid over de islam op de scholen
Het Obin rapport

In het voorjaar van 2003 werd de Franse regering door berichten van sociaal werkers, schooldirecties en leerkrachten in zo een mate verontrust, dat besloten werd om een onderzoekscommissie in te stellen. Dit onderzoek gaat over de plaats van de laïcité in Frankrijk (het geloofsneutrale karakter van de overheid werd in 1905 in een wet geregeld). In Frankrijk vindt een toenemende segregatie langs etnische lijnen plaats; tegelijkertijd hebben gelovigen hun gedrag tegenover de geloofsneutrale instellingen veranderd, en als we het over gelovigen hebben, dan spreken we bijna uitsluitend over moslims.

De commissie bestond uit 9 inspecteurs, die tientallen scholen en instellingen bezochten in totaal 26 departementen verspreid over heel Frankrijk (er zijn er 95).

Het uitgangspunt van het onderzoek was de vaststelling dat de uitingen van religiositeit in korte tijd (sinds 2001) sterk waren toegenomen. Er was op dat moment geen enkele studie op dit gebied beschikbaar (!), zodat er besloten werd om een verkennende opdracht te geven. Dit verklaart de losse en exploratieve werkwijze van de inspecteurs. In eerste instantie werden scholen gevraagd om zelf een rapport samen te stellen over hun ervaringen. Daarna werden de scholen bezocht, waarbij gesprekken werden gevoerd met directie en leerkrachten werden gevoerd. Volgens een vast protocol werden bovendien bezoeken gebracht aan de omringende wijk onder begeleiding van sociaal werkers en anderen die op de hoogte waren van de plaatselijke verhoudingen. Ook met het personeel van de school werd gesproken.

De commissie merkt in haar rapport op dat het gaat om een veelheid aan verschijnselen, die nauw samenhangen met snelle veranderingen in de wijken, de veelheid van de etnische groepen die er wonen en het optreden van de overheidsinstanties.
Desondanks komen bepaalde elementen in het hele land terug. De uitingen van religieus gedrag duiken vooral op onder jongeren, die nog niet al te lang in Frankrijk wonen. Bovendien willen deze jongeren gebruiken gaan naleven waar men voorheen niet veel belang aan hechtte, zoals het vasten, het vermijden van onrein voedsel en willen ze invloed uitoefenen op de inhoud van het lesmateriaal. Ten derde, de leiding van scholen is doorgaans aanvankelijk geneigd om te ontkennen dat deze ontwikkelingen zich op hun school voordoen.

In de wijken ziet men steeds dezelfde ontwikkeling en hoort men dezelfde verhalen. De wijken zijn in toenemende mate veranderd in ghetto's omdat de Fransen er weg trokken en er nieuwe migranten families voor in de plaats kwamen. Deze nieuwe migranten beschikten over het algemeen over weinig middelen. De Europeanen zijn vertrokken en zij die achterbleven, waren steeds meer aangewezen op hun eigen kring. Deze segregatie was geen spontaan proces, maar ook het gevolg van religieuze en politieke groeperingen en opvattingen van sociaal werkers die het hergroeperen langs etnische lijnen steunden, vaak op geïdealiseerde aannames.

In het hele land wordt een snelle islamisering in de wijken gemeld, die meteen zichtbare gevolgen heeft voor de leefwijze en het gedrag in de sfeer van werk, familie en op straat. Aan de basis hiervan is de invloed van jongeren die steeds religieuzer worden. De recente immigranten (de gebaarden genoemd) zijn vatbaar voor bekering, vooral door oudere leerlingen die door een verblijf in de gevangenis een speciale status hebben gekregen. Bovendien zoeken geradicaliseerde jongeren de moskeeën op om andere jongeren te werven.
Deze oudere jongeren stellen aan de jongere migranten een positieve, universele moslim-identiteit voor, die aantrekkelijker is dan de negatieve, regionale identiteit die deze jongeren van hun ouders meekrijgen. De ouders van deze nieuw geworven jongeren voelen zich vaak gepasseerd en bang. Naast activiteiten in moskeeën zijn ze ook actief in andere centra, vaak half-illegaal.

De ontwikkeling die het meest opvallend is zowel op de scholen als in de wijken, is de morele controle die de mannen uitoefenen over de vrouwen. Deze controle neemt vaak obsessieve vormen aan. De vrouwen worden gedwongen om sombere, wijde kleding te dragen. In het weekend moeten ze een pyjama dragen om te voorkomen dat ze het huis verlaten. Als ze voor het bord moeten komen, trekken ze een jas aan. Activiteiten die een gemengd samenzijn met mannen veronderstellen zijn verboden. Er zijn berichten over gedwongen of gearrangeerde huwelijken, al vanaf 14 of 15 jaar. In de klassen worden vrouwen waargenomen die van top tot teen in het zwart gekleed gaan en een vouwstoel bij zich hebben om contact met de onreine omgeving te vermijden. De omgeving doet alsof ze niets opmerken. Veel meisjes klagen over de morele dwang die over hen wordt uitgeoefend en die steeds openlijker in naam van de religie wordt ingesteld.

De instanties weten vaak niet goed hoe ze zich moeten opstellen ten aanzien van deze op zijn minst verontrustende ontwikkelingen. Als men bemerkt dat een meisje onttrokken wordt aan gemengde activiteiten, dan wordt er vaak toegegeven in de vorm van een alternatief dat niet-gemengde activiteiten formuleert. Het is dan ook niet verwonderlijk de religieuze pressie zich concentreert op het enige instituut in de wijk dat de gemengdheid nog verdedigt, de school.

Op de lagere scholen zijn er over het algemeen weinig problemen met kinderen, maar de problemen tussen de kinderen en de ouders nemen wel steeds toe. Al op deze jonge leeftijd weigeren jongens mee te doen aan gemengde activiteiten en verschijnen meisjes gesluierd op school, weigeren kinderen vlees te eten dat niet halal is. Soms weigeren kinderen mee te doen aan dansen of zingen of het tekenen van een gezicht. Moeders komen meer en meer gesluierd op school, soms zelfs onherkenbaar. Een school heeft een soort sluis gebouwd, door middel waarvan de directrice de moeders kan herkennen als die hun kind komen ophalen. De vaders komen zelden op school, maar bij die gelegenheden weigeren ze soms de hand te schudden van een vrouw of zelfs maar het woord te richten tot haar. De obsessie met onreinheid kent geen grenzen. Een bepaalde school had gescheiden toiletten ingericht, één voor moslims, één voor Fransen. Vervolgens dienden ze een verzoek in om ook gescheiden kleedruimtes in te richten in de sporthal, omdat 'een besnedene zich niet kan omkleden in het bijzijn van een onrein persoon'.

Het dragen van kleding die bedoeld is om te uiten dat men deel uit maakt van een bepaalde groep is bedoeld om andere leerlingen te provoceren, met name om zich te onderscheiden van de Fransen. In veruit de meeste gevallen zijn deze uitingen gericht op de islam. Het gaat dan om kleding zowel voor jongens als meisjes, die hun niet-Europese karakter duidelijk maakt. In 2003 werd op basis van steekproeven geschat dat het landelijk om 1000 tot 2500 gesluierde leerlingen gaat.
De veranderingen in de kleding staan niet direct in verband met de mate van islamisering van de naburige wijk, wel van de mate van activiteit van islamitische organisaties en de onderlinge naijver daartussen.

Dan is er een groeiend aantal leerlingen dat weigert vlees te eten dat niet halal is. Dit hangt samen met veranderingen in het aanbod van winkels in de wijk. Als de winkels van Europeanen verdwijnen, worden die vervangen door islamitische. Sommige scholen hebben het probleem van het eten opgelost door de kantines in te delen in tafels voor moslims en andere voor niet-moslims.
Een andere belangrijke manier om het behoren bij een groep uit te drukken is het naleven van de feestdagen van die groep. Steeds vaker zijn moslim leerlingen afwezig op vrijdag, op het offerfeest en het suikerfeest. Sommige scholen leggen zich erbij neer dat ze op die dagen bijna leeg zijn en geven het personeel dan een vrije dag.
In sommige scholen heeft men een hoekje ingericht als bidruimte. De ramadan wordt massief nageleefd, door steeds jongere leerlingen en is een gelegenheid waarbij de verschillende religieuze instellingen tegen elkaar opbieden in naijver.

De bekeringsijver van moslims is vooral gericht op de eigen groep, op het opnieuw islamiseren van groepen waarvan het geloof is verwaterd en gemengd met bijgeloof. Hierdoor is vooral de ramadan een verplichting geworden, zelfs in het geval dat de ouders van de school eisen dat hun kind de maaltijden gebruikt. Leerlingen worden vaak gedwongen om van dit recht af te zien. Zelfs Europese leerlingen zien zich soms gedwongen hieraan mee te doen, zonder dat hun ouders dat weten. Ook personeel van de school wordt ondervraagd door leerlingen op dit punt.

Een belangrijk punt in de islamisering van de school is de weigering om het gemengde karakter te ondersteunen. Sport is verboden voor meisjes. Vrouwelijke docenten worden regelmatig lastig gevallen en bedreigd. Sommige leerlingen weigeren haar aan te kijken of haar een hand te geven.

Discriminatie van joden komen regelmatig voor en wordt verdedigd met koranteksten. Soms wordt Hitler en het nazisme verdedigd. Een Turkse leerling werd gepest omdat zijn land een bondgenoot van Israël is.

Veel middelbare scholieren antwoorden 'moslim' indien gevraagd naar hun nationaliteit. Als men hen mededeelt dat zij Frans zijn, antwoorden dat dit onmogelijk is, omdat ze moslim zijn. Ben Laden is voor veel jongeren het symbool van de overwinnende Islam, die zich revancheert en bovendien de waarden van de westerse beschaving verwerpt.

De leraren volgen zeer verschillende reactiepatronen als ze geconfronteerd worden met de uitingen van moslim jongeren. Deze verscheidenheid komt voort uit het gebrek aan voorbereiding op dit soort confrontaties. Bovendien zijn de reacties van moslim jongeren per vak verschillend. Sport wordt vermeden en als de jongeren meedoen, trekken ze wijde kleding aan, die hun lichaam zo veel mogelijk verhult. Bij letteren en filosofie wil men geen onderwijs hebben met als onderwerp de Bijbel en Jezus. Religieuze teksten kunnen niet op een tekstkritische of historische manier benaderd worden, maar alleen als gesloten geheel. Veel leraren klagen over de onwetendheid van leerlingen over hun eigen heilige teksten. Bij geschiedenis en aardrijkskunde willen de leerlingen niets weten van gebouwen of boeken die iets vertellen over christelijke gebouwen of architectuur, willen ze niet toegeven dat er pre-islamitische geloven waren in Egypte, of dat de Soemeriërs het schrift uitvonden. Ook grote onderwerpen als de Holocaust, de kruistochten, de oorlogen tussen Israël en de Arabische buurstaten zijn vaak heel moeilijk.

Vaak reageren de leraren met zelfcensuur, omdat ze een vrees voor de leerlingen ontwikkelen. Sommige leraren doen alsof ze interesse hebben in de Koran en leggen het boek op tafel in klas. Er vindt een theologisering van de pedagogiek plaats.
Bij wiskunde zijn er leerlingen die weigeren om bepaalde symbolen te gebruiken (rechte hoek, enz.) omdat die op een kruis zou lijken.
Bij biologie wordt het creationisme door leerlingen naar voren geschoven als tegenhanger van het darwinisme. Sexuele voorlichting wordt afgewezen met als argument dat moslims maagd blijven. Sommige leerlingen willen geen dierlijk weefsel aanraken, ook niet met handschoenen.
Vooral jonge leraren toonden zich ontredderd bij deze confrontaties en vluchten in een relativisme uit zelfbehoud. Ze presenteren wetenschap als een soort geloof.
Het onderwijzen van Engels wordt bemoeilijkt omdat het 'de taal van het imperialisme' is, de leraren Arabisch worden terechtgewezen dat ze niet het goede Arabisch zouden spreken.
Op de hotelschool weigeren leerlingen het bereiden van varkensvlees en vlees dat niet halal is. Schooluitstapjes naar nationaal erfgoed dat een religieuze betekenis had of heeft worden
geweigerd.

Veel leraren hebben het gevoel een strijd tegen het obscurantisme te moeten leveren. Ze moeten zich vaak verdedigen in situaties waar ze niet op voorbereid zijn en vragen van leerlingen serieus nemen die ten koste gaan van het onderwijs. Vaak moeten ze schipperen met hun lesdoelen. De schoolleiding is meestal slecht geïnformeerd over wat er in de klassen gebeurd. Maar ook de inspecties weten er weinig van.

Al deze ontwikkelingen beschrijft de commissie als uiterst zorgwekkend. Sommige wijken keren zich af van de moderne samenleving en ontwikkelen een soort substituut identiteit, die moslim genoemd wordt. Het verdedigen van de laicité wordt door deze leerlingen als een nieuwe vorm van discriminatie beleefd en versterkt hun gevoel van onrechtvaardigheid. De oorzaken liggen niet in het onderwijs, maar zij is daar wel het slachtoffer van. Het is nodig om de laicité te verdedigen door de leraren voor te bereiden op deze situatie en meer informatie te verspreiden op een systematische manier. Uit de waarnemingen van de commissie blijkt dat juist op de scholen waar men ons aanvankelijk voorhield dat er niets aan de hand was, de ergste compromissen waren gesloten om confrontaties uit de weg te gaan.



Voor de originele tekst van het rapport zie:

http://www.jpobin.com/

Samenvatting van het rapport op:
http://www.educacionenvalores.org/artic ... rticle=117


Interessant commentaar :

Post-Scriptum à l’analyse du rapport Obin :
Lu sur un site de défense du voile :
http://www.al-muslimah.com/forum/viewtopic.php?t=3653
Soubhanallah Posté le: Mer Déc 29, 2004
voilà j'aimerais savoir les métiers pour soeurs qui seraient à l'avenir utiles pour qu'enfin nous développions l'Islam et les infrastructures islamiques dans les pays de kufr?
Nafisâh: Posté le Ven Déc 31, 2004
Les métiers dans le médical ou dans le paramédical, dans l'éducation pour enseigner...
Soubhanallah Posté le: Sam Jan 01, 2005
c'est bien ce que je pensais...
Ontleend aan:

http://www.c-e-r-f.org/voileobin.htm

Voor kritiek op Obin: (vooral methodologisch en constructivistisch gericht)
http://jeanbauberotlaicite.blogspirit.c ... -obin.html

Reactie van een moslim:
http://oumma.com/spip.php?article2277

Reactie in een boek, waarvan een samenvatting;
http://www.communautarisme.net/L-ecole- ... ml?print=1

Reacties in Nederlands taalgebied:@ webmaster + Marij
ik vind dit verschrikkelijk.
Onderwijs is de basis van alles
Ik volg al jaren de spanningen in Frankrijk, ook binnen het onderwijs. Daar ging het zelfs zover dat het + teken in de wiskundeles werd gecontesteerd, wegens een mogelijke christelijke referentie.
In een lijvig rapport "rapport Obin"
werd een analyse gemaakt hierover. ook over het fenomeen dat onderwijskrachten ontmoedigd de armen lieten zakken.
De hand werd ook in eigen boezem gestoken. Waar de republiek wijkt, neemt het communautarisme de bovenhand, zeg maar moslim-communautarisme.
Tijdens de rellen in Frankrijk verleden jaar verscheen er een interview van de Joodse (Franse) filossof Alain Fienkielkraut in het Israëlische blad Haaretz.
Hij kreeg zowaar gans Frankrijk op zijn dak. Zelfs de gezag hebbende krant "Le Monde " haalde toen bepaalde uitspraken uit zijn context. Frankrijk spaart nochtans kosten nog moeite. Probleemgebieden kregen de naam ZEP, (Zone d'éducation prioritaire)
Wat er op neer komt, altijd maar meer geld naar de zee dragen.
Fienkielkraut werd gepakt op een uitspraak, dat ook toekomstige potentiële werkgevers die jongeren niet wilden aanwerven.
Een verschrikkelijke verdraaiing van het betoog van Fienkielkraut.
Die stelde dat jongeren, met een lage opleiding, die niet eens behoorlijk Frans spreken, maar een soort mengelmoes van slang, rap en dialect... op de arbeidsmarkt kansloos zijn. Omdat geen enkele werkgever bv in horeca kan toestaan dat zijn klanten niet fatsoenlijk worden aangesproken.
Hij benadrukte door deze stelling dat onderwijs een prioriteit MOET zijn, en dat het dus onvergeefelijk was, dat "une certaine gauche" begrip toonde (slachtofferisme) voor jongeren die hun eigen scholen in brand staken tijdens de rellen in de banlieues.

Geplaatst door: johan gerber | 3 augustus 2006 om 21:21
Johan, van dat plus teken is me bekend. De idioterie ten top. Mijn ervaring is ook dat leerkrachten niet bepaald uitblinken in kritisch denken. Mijn opmerkingen over bepaalde gedragingen van cursisten werden dikwijls beantwoord met een diep zwijgen.De meesten passen zich snel aan de omstandigheden aan. Wat jij schrijft over de franse jongeren die door hun eigen gedragingen geen baan vonden, lijkt me helemaal te kloppen.Nu ook wordt er steen en been geklaagd over bedrijven die geen stageplaatsen verlenen aan allochtonen, terwijl dat ook dikwijls door hun eigen gedrag komt. Weken niet komen op het bedrijf omdat er familiebezoek is. Dat ook volstrekt normaal vinden. Veel te laat komen enz. Natuurlijk waren er ook cursisten die het prima deden op hun stageplek. Het is niet alleen maar ellende. Maar over het algemeen waren ook op het ROC waar ik werkte veel problemen met het vinden van stageplaatsen. Waaruit natuurlijk volgt dat het vinden van werk daardoor steeds moeilijker wordt. Er moet een bepaalde werkhouding aanwezig zijn om daarin te slagen. En die ontbreekt nog al eens.In Frankrijk zowel als in Nederland.
Geplaatst door: Marij van Eck | 3 augustus 2006 om 22:30

[Manon]

In grote lijnen wordt hier net hetzelfde gezegd als wat Marij Uijt den Bogaard zelf constateerde.

Het verschil is dan wel dat men er in Frankrijk een commissie opzet en in Antwerpen de deskundige buitenkiepert!

[Alba]

Mijn eerste reactie is, dat hier sprake is van een vorm van zelfsabotage en ondermijning van een groot en belangrijk maatschappelijk onderdeel: het onderwijs. Een steeds verdergaande vorm van (zelf)censuur, afkalving van verworvenheden, vervlakking van kennis... ik vond het beangstigend om te lezen. Als kinderen massaal zouden gaan spijbelen zouden de gevolgen misschien nog minder ernstig zijn.

[Mahalingam]

Een oom van me geeft les aan een school in Rotterdam waar leerlingen worden opgeleid voor o.a. technische vakken. Het aantal allahtonen dat monteur e.d. wil worden is minimaal. Willen ze geen vuile handen krijgen?
Willen ze een baan met een witte boord en niet met een blauwe overall?
Tegenwoordig hoort hij steeds meer als reden: "dan moet ik kruiskopschoeven aandraaien enzo. Dat mag niet van mijn geloof."

[stropke]

Een oom van me geeft les aan een school in Rotterdam waar leerlingen worden opgeleid voor o.a. technische vakken. Het aantal allahtonen dat monteur e.d. wil worden is minimaal. Willen ze geen vuile handen krijgen?
Willen ze een baan met een witte boord en niet met een blauwe overall?
Tegenwoordig hoort hij steeds meer als reden: "dan moet ik kruiskopschoeven aandraaien enzo. Dat mag niet van mijn geloof."

Pfffffff, alsk met dat argument bij de baas kom stuurt hij mij naar Geel. Nie te filme zoiets.

[Silly]

Een oom van me geeft les aan een school in Rotterdam waar leerlingen worden opgeleid voor o.a. technische vakken. Het aantal allahtonen dat monteur e.d. wil worden is minimaal. Willen ze geen vuile handen krijgen?
Willen ze een baan met een witte boord en niet met een blauwe overall?
Tegenwoordig hoort hij steeds meer als reden: "dan moet ik kruiskopschoeven aandraaien enzo. Dat mag niet van mijn geloof."

stikkk... naja dan toch niet :?
dan blijven ze maar onopgeleid werkeloos thuis.. bah wat een walgelijke mensen :S:S

als een niet-moslim iets doet wat met de islam te maken heeft, dan noemen ze dat interesse in de islam en integratie van de nederlandse kant.. maar zelf nemen ze de moeite niet eens een schroefje aan te draaien :S walgelijke ziekelijke dieren :S

[Alba]

dan blijven ze maar onopgeleid werkeloos thuis..

@Silly, daar gaat het misschien steeds meer op aan. Er zijn tal van redenen te bedenken om vanuit #%#%# religieuze motieven werk te weigeren: dus niets wat met wiskunde te maken heeft, vanwege het plusteken; geen baan waar je vrouwen tegenkomt want dan krijg je dat gedoe met handen schudden; geen boekwinkel want dan moet je de bijbel ook verkopen en zo zijn er vast nog legio voorbeelden te bedenken.

@Mahalingam, dat voorbeeld van jou geeft wel weer waar het gemis aan diploma's vandaan komt. Maar ik betwijfel of de overheid deze kulredenen wil horen en er iets aan doen.

[Silly]

@Silly, daar gaat het misschien steeds meer op aan. Er zijn tal van redenen te bedenken om vanuit #%#%# religieuze motieven werk te weigeren: dus niets wat met wiskunde te maken heeft, vanwege het plusteken; geen baan waar je vrouwen tegenkomt want dan krijg je dat gedoe met handen schudden; geen boekwinkel want dan moet je de bijbel ook verkopen en zo zijn er vast nog legio voorbeelden te bedenken.

zo delven ze hun eigen graf. het ergste is nog wel dat ze het lef hebben te spreken over discriminatie op de werkvloer

[Mahalingam]

De belangstelling voor het Obin report is weer opgelaaid door recente gebeurtenissen.

Jihad in France Just Beginning door Guy Millière
The Obin Report showed a deep infiltration by radical Islam into the vast majority of French schools and a vitriolic hatred for Jews. What the Report showed was so alarming that the text was not initially disclosed. Nobody dares to say that more than thirty mosques all over the country broadcast incendiary remarks that have « nothing to do with the teachings of Islam, » and that the same remarks are received daily on television by tens of thousands of Muslims in France through the Arabic version of Al Jazeera.

The Congress of the French branch of the Muslim Brotherhood (UOIF) will take place in the city of Le Bourget, near Paris, from April 6-9. Over 100,000 participants are expected. Six anti-Semitic Islamic preachers who were invited to speak were denied entry into France. Other anti-Semitic Islamic preachers will speak anyway ; they are French, they cannot be expelled. They will not be condemned. The French government knows that if it condemned them, it might be confronted by riots in many suburbs. Every year, openly anti-Semitic books are on sale at the Congress of the UOIF, among them the fabricated « Protocols of the Elders of Zion. » This year will be no different.

http://www.gatestoneinstitute.org/2985/jihad-in-france
Er is een Googelse vertaling van:

Het Obin-verslag toonde een diepe infiltratie door de radicale Islam in de overgrote meerderheid van de Franse scholen en een venijnige haat voor Joden. Wat het verslag bleek was zo alarmerend dat de tekst niet in eerste instantie werd bekendgemaakt. Niemand durft te zeggen dat meer dan dertig moskeeën over het hele land uitgezonden opruiende opmerkingen die «niets te maken met het onderwijs van Mohammedanisme» hebben, en dat dezelfde opmerkingen dagelijks worden ontvangen op televisie door tienduizenden van moslims in Frankrijk via de Arabische versie van Al Jazeera.

Het Congres van de Franse tak van de Moslim Broederschap (UOIF) zal plaatsvinden in de stad van Le Bourget, in de buurt van Parijs, van April 6-9. Meer dan 100.000 deelnemers worden verwacht. Zes antisemitische islamitische predikers die waren uitgenodigd om te spreken waren geweigerd binnenkomst in Frankrijk. Andere antisemitische islamitische predikers zal spreken toch; ze zijn Frans, zij kunnen niet worden uitgezet. Zij zullen niet veroordeeld. De Franse regering weet dat als het hen veroordeeld, het zou kunnen worden geconfronteerd met rellen in veel voorsteden. Elk jaar, zijn openlijk antisemitische boeken te koop bij het Congres van de UOIF, onder hen de verzonnen «protocollen van de wijzen van Zion.» Dit jaar zal niet anders zijn.

Spoiler! :

Diverse radicale islamitische organisaties advocaat openlijk--zonder inmenging--jihad op Frans grondgebied. Een van hen, Forsane Alizza (trots Riders), werd verboden door de Franse regering aan het einde van februari: het had begon te formulier strijders op Frans grondgebied. Hoewel officieel de organisatie verdwenen, zijn de leden nog steeds actief. Achttien van hen werden gearresteerd op 30 maart; ze zal waarschijnlijk binnenkort worden vrijgegeven.

Ook, zoals het is nu algemeen bekend, op 19 maart, een man ingevoerd een joodse school, Ozar Hatora, in Toulouse, Frankrijk, waar hij gedood een rabbi, zijn twee kinderen, dan een acht jaar oud meisje door schieten haar drie keer in het hoofd na het slepen haar door het haar naar haar plaats in de voorkant van de camera die hij droeg. Dit waren de ergste antisemitische handelingen op Frans grondgebied sinds de drie weken durende ontvoering, marteling en moord op Ilan Halimi in februari 2006.

Na de moorden in Toulouse, zoals commentatoren en zo veel andere mensen, volgde de politie aanvankelijk het spoor van de «extreemrechts.» Een mobilisatie in het hele land was te verwachten. De mobilisatie begon snel.

Het was al snel bleek dat de moordenaar die had schoot net vier Joden dezelfde man die drie Franse soldaten was, waaronder twee moslims, de week vóór had vermoord. Alle de commentatoren aangeklaagde woest «uiterst rechts.» Antiracistische verenigingen afgegeven verklaringen aan de kaak stellen «fascistische barbarij verhogen zijn lelijke kop weer».

Vervolgens bleek dat de man was een Franse moslim die had reisde naar de bergen van Afghanistan in te trainen voor de jihad, islamitische heilige oorlog. De politie vond hem, en schoot hem dood na een ruwe vuurgevecht.

De mobilisatie opgehouden zo snel als het begonnen was. Commentatoren niet langer sprak van antisemitisme. Antiracistische verenigingen werd stil. Alle aandacht naar de moordenaar, Mohamed Merah. Hij werd gepresenteerd als een «aardige jonge man» door zijn buren, dan als een «kleine crimineel» die onverklaarbare wijze dreef, en ten slotte als een «lone wolf» zonder enig verband met terroristische bewegingen.

Geleidelijk werd onthuld dat zijn oudere broer, Abdelkader, nu in de gevangenis, had koppelingen met islamisten in België en het Verenigd Koninkrijk, en georganiseerde netwerken helpen jonge Franse moslims toetreden jihadi organisaties in Irak, Afghanistan en Pakistan.

Bleek dat de moordenaar, Mohamed Merah voor aanplant bommen in Kandahar in Afghanistan gevangen waren gezet, en was geplaatst op de lijst van gevaarlijke mensen nauwgezet te worden gevolgd door de veiligheidsdiensten van de Verenigde Staten.

Ook bleek dat hij onder toezicht van het Franse departement van binnenlandse zaken, een omstandigheid die niet voorkomen dat hem was van het verkrijgen van een indrukwekkende arsenaal, en het doden van meerdere malen zonder onmiddellijke vermoedens wekken.

Meer informatie zal ontstaan. De Franse mainstream media zal onthullen, met voor de hand liggende tegenzin. Elke keer dat journalisten spreken of schrijven over de zaak, wijzen ze voortdurend dat Mohamed Merah «niet echt een moslim», en dat niemand mogen vergeten dat de Islam is een «godsdienst van vrede».

Antiracistische verenigingen hun stilte hebben gebroken en noemen voor waakzaamheid tegen «racisme» in het algemeen, en tegen het risico van «divisies».

Nicolas Sarkozy heeft beloofd sancties tegen Franse jongeren die gaan trein in jihadi kampen en degenen die naar websites prees jihad. Bijgevolg, Sarkozy onmiddellijk door bijna alle andere politieke leiders werd beschreven als een gevaarlijke man.

Graffiti Merah op de muur van een Franse huis prees: "je was een dappere ridder van Islam! U vochten de shit zionistische en de valse moslims. U stierf kanonnen in de hand... Ik groet u Mohamed mijn broer, mijn vriend... Rust in vrede!"
De ergste antisemitische misdaad begaan op Franse bodem voor decennia niet langer wordt beschreven als een antisemitische misdaad door iedereen,




behalve de Joden, en zelfs Joden zorgvuldig hun woorden kiezen. Nu de joodse school, die werd aangevallen, alsmede andere Joodse scholen in Frankrijk zijn ontvangen van bedreigende e-mails, volgens Agence France-Presse, joodse begraafplaatsen zijn vernield wordt in Parijs en Nice, en prees Merah graffiti is weergegeven over de muren van de huizen.De moordenaar heeft zijn wet gerechtvaardigd door een beroep te doen op het «lijden van Gaza kinderen,» een lijden beschreven door een groeiend aantal journalisten als een «verzachtende omstandigheid». Toen Richard Prasquier, voorzitter van CRIF (vertegenwoordiger Raad van joodse instellingen in Frankrijk) zeggen tijdens een newscast wilde dat media moest ophouden met vervormde afbeeldingen aanzetten tot haat van Israël, het anker onmiddellijk gestopt hem, zeggende, «Dit is een moment van meditatie, niet controverse.»

Het punt dat de moordenaar is een jonge Franse moslim, die draaide tot de radicale Islam en joodse kinderen gedood alleen omdat zij Joods waren niet langer opgeroepen. Het enige risico vermeld voortdurend op televisie, in kranten, en in de meeste politieke discours is die vrees kon duwen mensen om te «stigmatiseren moslims,» die dreigen «gediscrimineerd.» «»De moordenaar, zei Dalil Boubakeur, rector van de grote moskee van Parijs, «heeft niets te maken met het onderwijs van Mohammedanisme.»

Niemand durft te zeggen dat tientallen jonge Franse moslims elk jaar ga naar jihadi trainingskampen en volg precies dezelfde cursus als Mohamed Merah. Hoeveel van hen zullen willen handelen in één keer of een andere?

Niemand durft te zeggen dat meer dan dertig moskeeën over het hele land uitgezonden opruiende opmerkingen die, volgens Boubakeur, «niets te maken met het onderwijs van Mohammedanisme» hebben, en dat dezelfde opmerkingen dagelijks worden ontvangen op televisie door tienduizenden van moslims in Frankrijk via de Arabische versie van Al Jazeera. Hoe vele moslims zijn wordt geïndoctrineerd met dezelfde ideeën als Mohamed Merah en zal beginnen om te delen zijn haat voor Joden en het westen?

Volgens het nationale Bureau van waakzaamheid tegen antisemitisme (BNVCA), bijna vier honderd fysieke aanvallen tegen Joden vond plaats in Frankrijk in 2011--meer dan één een dag. Sammy Ghozlan, voorzitter van BNVCA, wordt overigens gesteld dat het aantal aanvallen die het onderwerp van juridische klachten niet hebben is veel hoger.

Alle aanvallen opgenomen door BNVCA zijn begaan door moslims. Niet een was toe te schrijven aan een lid van een extreem-rechtse beweging. Franse wetten verbieden publiekelijk verklaren die precies assaults Joden op Frans grondgebied; degenen die het risico zware boetes en vervolging.

In 2004, de regering opdracht een rapport, genaamd de Obin verslag, op «de tekenen en uitingen van religieuze overtuiging in onderwijsinstellingen.» Het Obin-verslag toonde een diepe infiltratie door de radicale Islam in de overgrote meerderheid van de Franse scholen, en een venijnige haat voor Joden. Wat het beschreven was zo alarmerend dat de tekst niet in eerste instantie werd bekendgemaakt. Als niets werd gedaan om te protesteren tegen wat het verslag bleek, kan men afleiden dat acht jaar later, de situatie is niet verbeterd. Joodse families trekken hun kinderen uit openbare scholen om ze te plaatsen in Joodse privé scholen, waar ze potentiële doelwit zijn geworden van islamitische extremisten. Elk jaar, echter verlaten tweeduizend Joden Frankrijk te vestigen in Israël, soms in Canada of de Verenigde Staten.

Joden in Frankrijk nummer vijfhonderd duizend, en dat aantal afneemt. Moslims het totaal meer dan zes miljoen, en voor het grootste deel, zijn ze Franse burgers die hun stemrecht uitoefenen.

De vraag is niet of er een andere antisemitische moord in Frankrijk, maar eerder, wanneer zijn zal? Jihad in Frankrijk is net begonnen.