De boel belazeren en toch gaan de asielpoorten openWeet je wat? We geloven ons Ans voor één keer op haar woord. Dat is wel heel veel gevraagd, zeg je? Ik geef toe dat het om gezondheidsredenen aanbeveling verdient je vrije weekeinde met een zo licht mogelijk gemoed aan te vangen. Een buitenproportionele dosis geestelijke belasting in de vorm van ernstige twijfels over een getuigenis van Ans Boersma, voormalig journalistiek jihadiliefje, waarbij ik overigens wil benadrukken dat ’voormalig’ zowel voor haar correspondentencarrière in Erdoganistan als voor haar amoureuze betrekkingen met dat Al Nusra-heerschap geldt, garandeert dan niet bepaald een ideale start.
Maar laten we het toch eens doen, jongens en meisjes.
Gewoon, voor de gein.
Het gaat mij om deze uitspraak over haar ex, zoals uit haar mond opgetekend door Trouw: „Hij is die aanvraag ingegaan (op basis van het valse paspoort, red.) en een paar weken later zijn ze er in Nederland achter gekomen dat zijn paspoort vals was. Maar toen heeft hij dus alsnog een verblijfsvergunning gekregen voor vijf jaar en een reisdocument.”
Nogmaals: wij gaan nu even uit van het hypothetische geval dat Ans Boersma, de in Istanbul woonachtige FD-correspondente uit de Oost-Grunninger kleigronden die na een rechtshulpverzoek van het Nederlandse OM Turkije werd uitgebonjourd, hier voor de verandering de waarheid spreekt.
Wat zou dat betekenen?
Dat de Nederlandse autoriteiten er niet voor terugdeinzen om iemand van wie ze weten dat hij bij zijn aanvraag valse identiteitspapieren heeft overlegd – in deze zaak bovendien een Al Nusra-kopstuk dat daarbij volgens het OM door zijn Nederlandse liefje middels het plegen van valsheid in geschrifte werd geholpen, vandaar ook dat rechtshulpverzoek – toch een verblijfsvergunning en visum voor vijf jaar te geven.
En ik maar denken dat mij op asielgebied niets meer kan verbazen in dit land.
Nou, mooi wel.
De boel belazeren en dan toch, terwijl de dienstdoende autoriteiten buigend als een knipmes de poorten voor je openen, gewoon het land mogen binnentreden: als ons Ans gelijk heeft, en als daar niet een in het diepste geheim voorbereid AIVD-plan achter schuilt waarmee bijvoorbeeld een compleet terroristisch netwerk kon worden blootgelegd, is het bespottelijk.
Enfin, over bijna drie weken komt haar ex voor de rechter en buigen de staatsadvocaten zich wellicht nog nadrukkelijker dan nu over de eis tot schadevergoeding die ons Ans, wier activistische functioneren in die regio helaas niet op zich staat, bij de Nederlandse Staat heeft ingediend: zes jaarsalarissen als ik het goed heb begrepen.
Zes journalistieke jaarsalarissen, welteverstaan.
Meteen overmaken die fooi, Mark.
Boeken onder Onvoorziene kosten, niemand die het merkt.
„Ik pak ze allemaal terug”, zei Ans Boersma strijdvaardig in dat Trouw-interview.
Laten we dus maar hopen dat haar verkering echt uit is.
Door ROB HOOGLAND
