"de zegening voor vrouwen in iran"

Bestaan gelijkheid en gelijkwaardigheid tussen man en vrouw in de islam? Begon de emancipatie van de vrouw 1400 jaar geleden? Bevrijdt de islam de vrouw?
Plaats reactie
Gebruikersavatar
AREND
Berichten: 129
Lid geworden op: wo mar 12, 2003 6:22 pm

"de zegening voor vrouwen in iran"

Bericht door AREND »

Hierbij wilde ik nog even een bijdrage leveren,wat betreft de paradijselijke
akkers van allah die in iran vertoeven.

Het Vrouwenparadijs

In het recente verleden hebben veel islamieten en islamofielen de islam de hemel in geprezen
als zijnde een zegen voor vrouwen. Zij spaarden kosten noch moeite om
vrouwen te vertellen hoe vriendelijk, rechtvaardig, vooruitstrevend,
niet-discriminerend en eerlijk de islam tegen hun is.
Ze hebben deze verhalen geschreven als antwoord op berichten
over een onmenselijke behandeling van vrouwen zoals die in de koran en hadith vermeld worden.
Na het lezen van deze verhalen van de islamisten zal iedere vrouw zich
waarschijnlijk afvragen waar ze dan wel een dergelijk "paradijs" zouden kunnen vinden.
De islamisten echter, zullen hun nooit vertellen waar dit vrouwen-paradijs bestaat en óf het wel bestaat
. Om hun woorden op waarheid te controleren hebben we een absoluut bewijs nodig.
Laten we daarom eens een bezoek brengen aan een dergelijk islamitisch "paradijs": Iran.

In dit "paradijs" (Jannat) worden de vrouwen overspoeld met de volgende
"zegeningen" van Allah:

1. De hijab (hoofddoek) moet door vrouwen gedragen worden, of ze het leuk vinden of niet.
Het niet dragen van de hijab kan tot strenge straffen leiden. En wat zijn die straffen dan wel ?
Laten we eens luisteren naar de woorden van de procureur-generaal Abolfaz Musavi-Tabrizi:
"Iedereen die in Iran het dragen van de hijab afwijst is een afvallige
en de straf voor een afvallige is de dood volgens de islamitische wet.

2. Vrouwen zijn baar-machines volgens ayatolla Mutahari. Hij zei:
"De specifieke taak voor vrouwen in deze maatschappij is trouwen
en kinderen baren".

3. Studies op technisch, landbouwkundig, archeologisch, chemisch etc. zijn verboden voor vrouwen.

4. Tijdelijke huwelijken zijn wettig. Een man kan 4 "permanente
" vrouwen hebben en zoveel "tijdelijke" als hij wil.

5. De huwelijksleeftijd voor meisjes is eerst verlaagd naar 13 en later naar 9 jaar.
Dit om in de traditie van de profeet Mohammed te blijven die op 51-jarige leeftijd trouwde
met een 6-jarig meisje (Ayesha) waarmee hij sex had toen ze 9 werd.

6. Iraanse vrouwen kunnen niet met een buitenlander
trouwen als ze geen toestemming hebben van het Ministerie van Binnenlandse Zaken.

7. Echtscheiding is het alleen-recht van mannen
. Zij kunnen scheiden zonder enige reden.

8. Een gehuwde vrouw mag niet reizen, werken, lid worden van een club,
op bezoek gaan bij een collega of haar vrienden en familie bezoeken zonder de toestemming
van haar man.

9. Gehuwde vrouwen kunnen niet naar het buitenland zonder een geschreven
toestemming van haar man. Deze toestemming moet aan de autoriteiten getoond worden

10. Een echtgenoor kan iedere vorm van geweld of marteling toepassen op zijn vrouw.
Volkomen in-acceptabel in de islam ?
Laten we eens horen wat een islamitische leider (Hojatoleslam Imani) daarover zegt:
"Elke gehuwde vrouw moet elke vorm van geweld of marteling
door haar echtgenoot verdragen omdat zij volledig tot zijn beschikking dient te staan.
Doet zij dat niet, dan zullen al haar gebeden niet door Allah geaccepteerd worden en de vloeken
van hemel en aarde zullen op haar neerdalen".

11. Vrouwen worden gestenigd als hun echtgenoot hen beschuldigd van overspel.
Er is zelfs een vrouw gestenigd terwijl er niemand gevonden werd die het overspel
met haar bekende. De Mullah had slechts 60 seconden nodig om een beslissing te nemen
en de vrouw werd de volgende dag gestenigd.
Voordat ze gestenigd werd schoren de mullah's haar hoofd kaal en werd ze
tot haar middel in de modder begraven.
Haar echtgenoot en kinderen waren getuigen van deze "toorn" van Allah.

12. Vrouwelijke politieke gevangenen worden behandeld als oorlogsmisdadigers.
De bewakers kunnen met hun doen en laten wat ze willen en dus worden
ze regelmatig verkracht.

13. Maagdelijke meisjes die ter dood veroordeeld zijn worden
niet eerder geexecuteerd totdat hun bewakers sex met hun hebben gehad om ze te ontmaagden.
Maagden gaan immers naar de hemel als ze overlijden en de mullah's willen er zeker
van zijn dat ze nooit in dit "paradijs" komen.

14. Een rapport, opgesteld door de Organisatie van Vrouwen tegen executie in Iran ,
geeft de volgende cijfers over de periode 1981-1990:

1428 vrouwen geexecuteerd waarvan :
187 jonger dan 18
9 jonger dan 13
de jongste 10 jaar
de oudste 70 jaar
"leest u ons ook voor uit de
fabeltjeskoran,t"
[url=http://ah_52.tripod.com/zeg-het-maar/]mijn homepage[/url]
Afbeelding
Dutch
Berichten: 3285
Lid geworden op: ma jan 20, 2003 7:10 pm
Locatie: Darul Hourria

Bericht door Dutch »

Bij het lezen van al deze gruwelijke wetten in verband met en voor vrouwen, komt me zoals steeds één vraag in het hoofd : WAAR ZITTEN DE FEMINISTEN ONDER ONS ? Hebben de vrouwen in het westen dan hun strijd voor niets gestreden? Zijn hun moslim-zusters niet even veel waard? Moeten zij 2e rangsburgers blijven? Hoe kan ooit één enkele westerse vrouw het zich in het hoofd halen, zonder schaamte voelen, van de islam het voordeel van de twijfel te bieden? Zolang er vrouwen onder moslim-wetten dienen te leven, zou elke rechtgeaarde westerse vrouw voortdurend hun treurig lot moeten aanklagen!

Dutch
Gebruikersavatar
AREND
Berichten: 129
Lid geworden op: wo mar 12, 2003 6:22 pm

Bericht door AREND »

http://www.democrates.net/islam/index.htm

Ik vind het ronduit ergelijk,waarmee deze vrouwen te kampen hebben in landen zoals iran.
Het kromme van dit geheel is,dat islamitische vrouwen in nederland zichzelf het liefst naar zon soort land toe willen werken.
En hoe kan het ook anders. Ze zijn er nog trots op ook om in de dwangbuis van hun man te zitten .

De vooruitstaanden islamitische organizaties dienen zich nu eens te bedoelen van protest,inplaats van het zwijgende toestemmen.

Er komt niets van hun
"leest u ons ook voor uit de
fabeltjeskoran,t"
[url=http://ah_52.tripod.com/zeg-het-maar/]mijn homepage[/url]
Afbeelding
Gebruikersavatar
Pilgrim
Berichten: 51240
Lid geworden op: wo jan 17, 2007 1:00 pm
Locatie: Dhimmistad

Re: "de zegening voor vrouwen in iran"

Bericht door Pilgrim »

De VN en hun loepzuivere democratieën...

Geplaatst op 17 maart 2019

Afbeelding

Een dag nadat in Iran de advocate Nasrin Sotudeh tot 38 jaar gevangenisstraf en 148 zweepslagen werd veroordeeld, kort na Internationale Vrouwendag op 8 maart, gaf de VN een sterk signaal af voor vrouwenrechten en gaf uitgerekend Iran een zetel in de VN-commissie voor vrouwenrechten. Wat absurd klinkt, en ook absurd is, ontmaskert de politieke agenda die achter de VN zichtbaar is. Deze staat natuurlijk niet voor westerse waarden zoals gelijkberechtiging en democratie, maar vertegenwoordigt keiharde staatsbelangen, dus ook de belangen van die landen die walging zouden moeten veroorzaken. De VN openbaart daarbij het eigen onvermogen om als morele instantie in de wereld te mogen ageren.

En ook bij vrouwenrechten, die onze media immers zogenaamd zo belangrijk vinden, wordt Iran niet gewoon aan de schandpaal genageld, maar bericht men over vermeende benadelingen van vrouwen in Israël, en dat uitgerekend op Internationale Vrouwendag. In zoverre zijn onze media geen haar beter. Of hebt u in de mainstream pers gehoord van de ontbrekende inspanningen van de Duitse politiek wat betreft Nasrin Sotudeh? Daar kunt u ook niet van gehoord hebben, omdat de journalistiek hier wat betreft de islam en diens misdaden zwijgt. Die houdt zich liever bezig met de devaluatie van “oude blanke mannen”, die in z´n geheel meer gedaan hebben voor de gelijkstelling van de vrouw dan alle quotavrouwen samen.

Welke rechten vrouwen en meisjes in Iran hebben – vooral welke rechten ze nog steeds niet hebben – daarover beslissen in de Islamitische Republiek Iran uitsluitend mannen. Mannen, vaak islamitische geestelijken, bezetten de centrale posities van de macht.

Vrouwen in Iran
Vrouwen worden door het in Iran toegepaste islamitische rechtssysteem – de sharia – op bijna alle juridische gebieden sterk benadeeld en worden systematisch van hun rechten beroofd. Dat is geen toeval, vergissing of gewoon “alleen maar” een langdurig overblijfsel uit de voor-moderne tijd. Het is het verklaarde doel van de “vaders” en “leiders” van de Islamitische Republiek. Het islamitisch recht en de heerschappij (uitsluitend mannelijke) van islamitische geestelijken vormen de fundamenten van de Islamitische Republiek Iran. Het klassieke islamitisch recht sluit een gelijkberechtiging echter categorisch uit. Dat geldt zowel voor de gelijkberechtiging van vrouwen en mannen als voor de gelijkberechtiging van moslims, niet-moslims en mensen zonder geloof.

Beroven van rechten door de wet
De Iraanse grondwet schrijft voor dat alle wetten en regels in overeenstemming met islamitische maatstaven moeten zijn en wel in de interpretatie van de heersende geestelijken. Het islamitisch recht heeft daarbij voorrang op alle andere, inclusief het volkerenrecht. Een hele serie wetten in Iran minacht daarom openlijk volkenrechtelijk bindende mensenrechtenverdragen, hoewel Iraanse regeringen deze zelf ondertekend en geratificeerd hebben. In de praktijk zijn de bekentenissen van vertegenwoordigers van Iran over mensenrechten pure lippendiensten.

Bijzonder opvallend zijn de benadelingen bij het getuigenrecht, bij het huwelijks- en scheidingsrecht, bij het zorgrecht, maar ook bij het strafrecht. Daartoe behoort het zogenaamde “vergeldingsrecht”: het leven en de gezondheid van vrouwen zijn maar de helft waard van die van de man.

Enkele voorbeelden: vrouwen in Iran mogen alleen met toestemming van de vader of grootvader trouwen. Volgens Iraans recht zijn meisjes op hun 13e huwbaar. Bovendien kan een huwelijk met toestemming van de rechtbank al eerder worden gesloten. Een islamitische man kan tegelijkertijd meerdere vrouwen hebben en heeft het recht om, ook tegen de wil van de vrouw in, het huwelijk te ontbinden, terwijl een vrouw alleen in zeer specifieke gevallen aanspraak kan maken op het scheidingsrecht: wanneer een man geen levensonderhoud aan haar betaalt, hij verslaafd is aan drugs, hij langere tijd in de gevangenis zit of een afvallige is van de islam – en zij dit kan bewijzen. Een moeder mag niet bepalen waar haar kind woont of het zonder toestemming uit het land brengen. De vader heeft alle voorrechten, de moeder kan alleen maar een soort verzorgingsachtige positie voor haar kind innemen en krijgt nooit alleen het zorgrecht.

Volgens de wet zijn meisjes al met negen jaar strafrechtelijk aansprakelijk, jongens pas op hun 15e. Wanneer een 9-jarig meisje een delict pleegt, dat volgens Iraans recht met de dood bestraft moet worden, dan ligt de uitvoering van de doodstraf bij de rechtbank. Bij wijze van uitzondering kan de rechtbank het meisje tot haar 18e gevangen zetten om daarna opdracht te geven tot de executie.

De schadevergoeding (het “bloedgeld”) voor een vrouw bedraagt bij ongevallen slechts de helft van dat voor een man. De getuigenis van één enkele vrouw is volgens Iraans recht “niet voldoende”, die van een man daarentegen wordt erkend. Deze regeling wordt door enkele islamitische rechtsgeleerden gemotiveerd met het “eigen welzijn van de vrouw”. Omdat zij de vrouw niet als volledig rechtsbevoegd beschouwen, zou zodoende de “last van de verantwoording” van haar worden weggenomen.

Het staatsburgerschap kan niet overgedragen van de moeder op de kinderen, zodat er in Iran duizenden kinderen met Iraanse moeders en Afghaanse vaders zijn, die geen staatsburgerschap krijgen. Deze kinderen leven zonder bewijs van hun bestaan en grotendeels rechteloos, ook zonder het recht een school te mogen bezoeken.

Vrouwen wordt in Iran de weg naar bepaalde beroepen geblokkeerd. Ze mogen geen rechter worden – op grond van hun vermeende “emotionaliteit” en de daardoor beperkte objectieve besluitvorming. Als een vrouw zich niet “voldoende” verzet bij een verkrachting, bijvoorbeeld uit angst, dan dreigt haar vanwege “ontucht” de steniging tot de dood erop volgt. Wanneer een vrouw echter haar verkrachter doodt, dan moet zij volgens de “vergeldingswet” geëxecuteerd worden door ophanging.

“Recht” op seksuele gehoorzaamheid
In Iran hebben volgens het islamitisch recht echtgenoten “het recht” om hun vrouwen ook met geweld tot seksuele gehoorzaamheid te dwingen. Volgens deze “rechts”logica bestaan er geen verkrachtingen binnen het huwelijk. Ook huiselijk geweld wordt in Iran met verwijzing naar de koran en islamitische overleveringen gerechtvaardigd. De echtgenoot mag zijn vrouw slaan wanneer hij “ongehoorzaamheid zou vrezen”. Volgens islamitisch recht vormen slaag of seksueel geweld door de echtgenoot ook geen reden om te scheiden voor de vrouw. Tegelijkertijd kunnen islamitische echtgenoten op ieder moment hun vrouwen verstoten. Als het tot een juridische strijd komt, dan is – opnieuw onder verwijzing naar het islamitisch recht – de uitspraak van een vrouw voor de rechtbank maar half zoveel waard als die van een man. In bepaalde gevallen wordt een vrouw überhaupt niet als getuige toegelaten.

Volgens informatie van de IGFM worden vrouwen in Iraanse gevangenissen vaak seksueel geïntimideerd, vernederd en in veel gevallen ook verkracht. In enkele gevallen sloten Iraanse geestelijken zelfs “tijdelijke huwelijken” tussen de Pasdaran, de zogenaamde “Wachters van de Islamitische Revolutie”, en vrouwelijke gevangenen – tegen de nadrukkelijke wil van de vrouwen. Op deze wijze konden revolutiewachters de gevangenen “legaal” verkrachten voor hun executie. De Iraanse autoriteiten betwisten dat er in de Islamitische Republiek verkrachtingen in gevangenschap plaatsvinden, hoewel zelfs enkele hoge Iraanse politici dit bevestigden.

Iraanse vrouwenrechtenbeweging
In Iran werden en worden vrouwen en mannen, die zich inzetten voor een juridische gelijkstelling van de vrouw, vervolgd. Velen van hen werden zonder officiële aanklacht gearresteerd of tot lange gevangenisstraffen veroordeeld. Anderen werden pas na betaling van een enorme borgtocht uit de gevangenis ontslagen. Meerderen werden mishandeld en gefolterd.

In augustus 2006 richtten vrouwen en mannen in Iran de burgerrechtenbeweging “Een miljoen handtekeningen campagne voor vrouwenrechten” op, een initiatief voor de wettelijke gelijkberechtiging van vrouwen in Iran. Het idee voor deze campagne ontstond na het gewelddadige neerslaan van een protest voor meer gelijkberechtiging in Teheran op 12 juni 2006. Er diende een petitie met een miljoen handtekeningen van Iraanse burgers aan de wetgever overhandigd te worden om deze op te roepen de wetten te veranderen. De organisatoren wilden de bedoeling van de vrouwen in de samenleving bekendmaken en het idee van de gelijkberechtiging in het openbaar bewustzijn verankeren. Door het grote aantal arrestaties van activisten van de vrouwen- en mensenrechtenbeweging is de handtekeningencampagne echter tot stilstand gekomen.

Hoop voor de nabije toekomst?
In Iran leven niet alleen aanhangers van de dictatoriaal geregeerde Islamitische Republiek – juist daarom heeft de leiding van het regime behalve de reguliere strijdkrachten en de politie als parallelstructuur het “Leger van de Wachters van de Islamitische Revolutie” nodig en de hieraan ondergeschikte paramilitaire hulppolitie en knokploegen, de Basij. Tegelijkertijd bestaat er in Iran een brede, zeer goed ontwikkelde en liberale burgerlijke middenklasse. Maar via verkiezingen is er maar weinig te veranderen in de Islamitische Republiek, want de grondwet werd door de sjiitische geestelijken op het lijf gesneden voor hun eigen heerschappij. Met deze grondwet trekken de hardliners aan het langste eind. Liberale kandidaten worden bij verkiezingen helemaal niet toegelaten, de media en de organen van de staat zijn gelijkgeschakeld, de burgersamenleving grotendeels stukgeslagen, in ballingschap of in de gevangenis.

Hoop op een snelle vrijheid en verbeteringen is er daarom nauwelijks. Toch schijnt de positieve maatschappelijke verandering op privégebied steeds meer voortgang te boeken. De vrouwen – en ook de mannen – van de vrouwenrechtenbeweging lijken ondanks verboden, represailles en arrestaties toch dichterbij hun doel van gelijkberechtiging te zijn gekomen. Moeizaam, onder de oppervlakte en veel langzamer dan gehoopt. Tot ergernis van het regime, maar met een kennelijk niet te stuiten vastberadenheid.

Bron: https://heckticker.blogspot.com

Door: Thomas Heck

Vertaald uit het Duits door: E.J. Bron

https://ejbron.wordpress.com/2019/03/17 ... ocratieen/
De Islam is een groot gevaar!
Jezus leeft maar Mohammed is dood (en in de hel)
Gebruikersavatar
Pilgrim
Berichten: 51240
Lid geworden op: wo jan 17, 2007 1:00 pm
Locatie: Dhimmistad

Re: "de zegening voor vrouwen in iran"

Bericht door Pilgrim »

Iraanse vrouwen vechten voor vrijheid

Geplaatst op 22 september 2019

Afbeelding

Drie Iraanse vrouwen, die in Teheran´s beruchte gevangenis in Qarchak werden vastgehouden, werden onlangs veroordeeld tot een gevangenisstraf van meer dan 10 jaar. Hun “misdaad”? Het niet dragen van de hoofddoek en zodoende het uitdagen van de islamitische kledingorde van het land. De vrouwen werden gearresteerd, nadat een video, die ze tijdens Internationale Vrouwendag online publiceerden, viraal ging. In de clip zijn ze te zien hoe ze in een metro in Teheran blootshoofds rondlopen en bloemen aan vrouwelijke passagiers uitdelen.

“De dag zal komen, waarop vrouwen niet gedwongen zijn om te vechten”, hoor je een van hen zeggen, terwijl een ander de hoop uitspreekt dat vrouwen in hidjabs op zekere dag in staat zullen zijn om zij aan zij met vrouwen te lopen die beslissen deze niet te dragen.

De strijd voor het recht van een vrouw haar hoofd niet te moeten bedekken, spoorde de Iraans-Amerikaanse journaliste en onderscheiden activiste Masih Alinejad – schrijfster van “The Wind in My Hair: My Fight for Freedom in modern Iran” – aan om een sociale mediabeweging genaamd “My Stealthy Freedom” op te richten.

De beweging heeft in het kader van haar inspanningen de hashtag #White Wednesdays in het leven geroepen, waarmee de Iraanse vrouwen foto´s van zichzelf op openbare plekken zonder hoofddoek kunnen uitwisselen – of beelden van zichzelf met symbolische witte hoofdbedekkingen en andere kledingstukken – en over hun opvattingen betreffende vrouwenrechten discussiëren.

In de vijf jaren sinds haar oprichting heeft “My Stealthy Freedom” duizenden foto´s en video´s gekregen en meer dan een miljoen aanhangers.

In een onlangs met “Gatestone Institute” gevoerd interview zei Alinejad, die in New York in “zelf-ballingschap” leeft:

“Al 40 jaar gebruiken de autoriteiten van de Islamitische Republiek dwang, openbare schaamte en geweld om tegen vrouwen op te treden. Wat nu anders is, is dat de vrouwen zich verzetten en hun rechten opeisen. Ik ben in 2014 mijn Stealthy Freedom campagne tegen de “obligatoire hidjab” begonnen, en sindsdien is ze massaal gegroeid, met initiatieven zoals ´White Wednesdays´, die het regime constant hoofdpijn bezorgen, omdat vrouwen moediger geworden zijn om de autoriteiten vanwege hun burgerrechten uit te dagen.

De autoriteiten van de Islamitische Republiek zeggen dat de ´obligatoire hidjab´ wet zou zijn en opgevolgd zou moeten worden. Er moeten echter vragen gesteld worden bij slechte wetten en ze moeten gewijzigd worden. Op dit moment zijn vrouwen die tegen de achterlijke obligatoire hidjab-wet vechten de grootste uitdaging voor het klerikale regime in Iran, en als een rivier, die uiteindelijk elke hindernis zal overwinnen, kunnen deze vrouwen niet worden tegengehouden.

Maar uiteindelijk hebben we de ondersteuning van de internationale gemeenschap nodig om dit probleem bij de Iraanse autoriteiten te thematiseren en maatregelen te nemen.”


Alinejad´s geschriften en politieke voorspraken hebben echter een hoge tol geëist. Zoals ze in 2018 in de “New York Times” schreef, kon ze sinds 2009 Iran niet meer bezoeken uit angst gearresteerd te worden. Ook haar familie, die “nog altijd in het arme dorp woont, waarin zij in het noorden van Iran is opgegroeid” , werd door het regime geïntimideerd – zo erg zelfs, dat haar zuster haar op de Iraanse televisie openlijk verloochende.

Onder verwijzing naar het twee uur durende verhoor, waaraan de al oudere moeder van Alinejad onlangs werd onderworpen, liet Amnesty International zich er bezorgd over uit dat “de autoriteiten met het oog op hun langjarige ervaring met zulke misbruikpraktijken verklaringen, die zij onder druk heeft gegeven, in toekomstige propagandavideo´s zouden kunnen gebruiken.”

Vaak worden geweldvrije mensenrechtenactivisten door het regime met geweld aangevallen. Akbar Mohammadi, de broer van de in de VS wonende Iraanse vrouwenrechtenactiviste Nasrin Mohammadi, werd bijvoorbeeld tijdens de studentenopstand van 1999 gearresteerd. Akbar werd gefolterd en uiteindelijk na zeven jaar gevangenisstraf vermoord. Nasrin publiceerde het boek “Ideas and Lashes: The Prison Diary of Akbar Mohammadi” in het jaar 2012 over de foltering van haar gestorven broer.

“De gewelddadige onderdrukking van vrouwen door Iran is nog een voorbeeld voor de onderdrukking die het Iraanse volk iedere dag meemaakt”, zei Nasrin Mohammadi tegenover “Gatestone Institute”.

“De basis van deze tirannie is de religie-wet, die de regering sinds de revolutie van 1979 doordrukt. Vrouwen zijn in Iran tweederangs burgers en in principe slaven. De internationale gemeenschap moet de moed hebben om het religierecht te delegitimeren en zijn tirannieke karakter helder te benomen. Net zoals de vrije wereld tijdens de Koude Oorlog het communisme delegitimeerde, moet hij nu hetzelfde doen met de religie-wet.

De internationale gemeenschap zou zich op Iran moeten concentreren en zich inspannen om aan dit regime en andere gelijksoortige regimes in de hele wereld een einde te maken. In Iran zou ze ook moeten wijzen op de corruptie, waarbij de religie als voorwendsel wordt gebruikt om van het volk geld en macht te stelen.”


Een andere in de VS wonende activiste, Nasim Basiri – docentenassistente aan de afdeling Women, Gender and Sexuality Studies van de Oregon State University – zei tegen “Gatestone Institute” dat ondanks de daaraan verbonden risico´s de feministische beweging in Iran groeit.

Basiri zei te geloven dat “buitenlandse feministes bondgenoten zouden zijn en als stem voor Iraanse vrouwen en vrouwenrechtenactivisten kunnen dienen.”

Verder zei ze:

“Veel Iraanse feministes denken dat de westelijke politiek de dictatuur in Iran begunstigd heeft, wat leidde tot een toename van het culturele en politieke geweld tegen vrouwen. Ze willen niet meemaken wat Afghaanse en Irakese vrouwen op grond van oorlogen meegemaakt hebben. Dat leidt niet tot de bevrijding en geeft aan autoritaire regimes uitvluchten om vrouwen in naam van de bescherming van de natie en van de strijd tegen het ´imperialisme´ tot zwijgen te brengen.”

Faranak Rostami, een Iraanse vluchtelinge in Qatar, zei tegen “Gatestone Institute”:

“Iraanse vrouwen willen dit regime echt inruilen tegen een liberale regering. We hebben vrijheid en gelijkstelling van de geslachten op alle terreinen nodig. Als we dat niet hebben, dan zouden we in het buitenland de vluchtelingenstatus moeten krijgen.”

Bron: https://de.gatestoneinstitute.org

Vertaling: Daniel Heiniger

Bron oorspronkelijk artikel: www.gatestoneinstitute.org

Door: Uzay Bulut

Vertaald uit het Duits door: E.J. Bron

https://ejbron.wordpress.com/2019/09/22 ... -vrijheid/
De Islam is een groot gevaar!
Jezus leeft maar Mohammed is dood (en in de hel)
Gebruikersavatar
Pilgrim
Berichten: 51240
Lid geworden op: wo jan 17, 2007 1:00 pm
Locatie: Dhimmistad

Re: "de zegening voor vrouwen in iran"

Bericht door Pilgrim »

DE DAG DAT IK VROUW WERD... Ik was pas 9 jaar oud

Geplaatst op 3 december 2019

Afbeelding

Het einde van mijn kinderjaren op de leeftijd van 9 jaar. Het leven van jonge Iraanse meisjes in de 21ste eeuw. Laat ik U Anni Cyrys voorstellen. Zij woont tegenwoordig in de Verenigde Staten. Ik laat haar aan ’t woord:

De dag waarop ik vrouw werd volgens de islam! Hallo, ik heet Anni Cyrus. Ik zou met een foto willen beginnen.

Afbeelding

Dat ben ik. Ik was 9 jaar en dat wat ik draag is een kledingstuk dat speciaal voor mij is gemaakt.

En niet alleen voor mij, maar voor alle kleine meisjes die op dezelfde dag 9 jaar werden. We waren er “klaar” voor om die speciale dag te vieren, een dag die de “DAG van de TOEWIJZING” wordt genoemd. In Farsi (de taal van Iran): JASHNE TAKLIF. Dat zich laat vertalen als “hetgeen vereist is” en ik zal ’t uitleggen om verwarring te voorkomen. Ik zal de betekenis voorlezen: een klein meisjes dat de leeftijd van verantwoordelijkheid bereikt, moet de religieuze aanwijzingen, voorschriften volgen en hieraan voldoen en alles vermijden wat Allah heeft verboden. (en een kleine opmerking hierover: deze leeftijd is voor jongens 16 jaar in Iran )

En wat gebeurt er op deze dag? Op die dag zijn we allemaal bij elkaar in een heel grote zaal. Ik weet niet wie daar voor zorgt en deze uitkiest, maar als we daar aankomen en gaan zitten, komen de volwassenen binnen en beginnen tegen ons te praten. Dit is wat ze zeggen: Jullie, kleine meisjes, zijn nu volgens de islam wetten volwassen geworden en jullie moeten de verantwoordelijkheden inzien die jullie worden opgelegd. En wat zijn die? Jullie zullen Allah moeten volgen, de regels door de islam opgelegd volgen en voor de profeet Mohammed strijden. Jullie zullen moeten trouwen wanneer men je dit zegt en kinderen krijgen, want jullie moeten voor volgende generaties zorgen.

Vergeet niet, ik was 9 (negen!) jaar oud en al die andere meisjes ook. Niet ouder dan 9 en we moesten stil zitten, luisteren en alles begrijpen. Gisteren was ik nog een klein meisje dat kon spelen, rennen en me met niets anders bezighield dan naar school gaan, me met mijn vriendinnetjes amuseren, eten met vader en moeder en NU? Vandaag ben ik ineens volwassen. Ik moet klaar staan om te doen wat me opgedragen wordt en ik was bang. Want vanaf nu kon iedereen voor me beslissen om te trouwen met wie dan ook en de leeftijd speelt ook geen rol.

* * *

Op de leeftijd van 13 jaar werd zij gedwongen te trouwen met een onbekende die 30 jaar was (in feite verkocht aan haar toekomstige man voor het equivalent van 50 dollar). Als ze niet deed wat hij wilde, sloeg hij haar. Op de leeftijd van 15 jaar ontsnapte zij naar Turkije en ging 3 jaar later naar de Verenigde Staten. Tegenwoordig is zij Amerikaans staatsburger en een militant voorvechtster voor mensenrechten. Ze geeft spreekbeurten en schrijft om anderen te helpen, andere vrouwen en meisjes zoals zij. In haar laatste toespraak prees zij de Iraanse vrouwen die in opstand komen tegen het repressieve Iraanse bewind in haar geboorteland. Zij prees de vrouwen die heldhaftig hun hidjab uit deden en daardoor gevangenis of zelfs de dood riskeerden.

Zij heeft van de Iraanse religieuze leiders een Fatwa gekregen, die haar de doodstraf oplegden. Ze kiest steeds andere adressen en spreekt alleen onder strenge beveiliging. Toen zij 14 jaar was, werd zij al eens gearresteerd en kreeg ze 100 zweepslagen.

De slagen bedekten m’n lichaam van nek tot enkels en werden 15 tot 25 keer toegediend per keer. Na de vijfde viel ik meestal flauw, dus de andere voelde ik niet. Zij was 18 maanden getrouwd toen haar grootmoeder van moeders kant een manier vond om haar te laten vluchten uit Iran naar Turkije.

Mijn grootmoeder was ongeveer 40 jaar toen de islamitische revolutie in Iran uitbrak. Zij wist dus nog hoe het leven in Iran voor die revolutie was, voordat de sharia werd ingevoerd. Haar grootmoeder vertelde tegen haar echtgenoot dat Anni ziek was en dat haar kleinkind haar hulp nodig had. Die nacht had zij geregeld dat mensensmokkelaars haar meenamen en zorgden dat ze in Turkije kwam. We deden er 3 dagen en drie nachten over voordat we daar aankwamen. Ze was een vluchteling van 15 jaar toen ze in Turkije aankwam. Ze nam allerlei baantjes aan om te overleven. Ik moest tot mijn achttiende wachten voordat ik als sociaal vluchteling naar de VS kon emigreren.

Met behulp van een immigratieagentschap kwam zij in Chicago terecht. Ze werd Amerikaans staatsburger in 2010 en zei: “IK HAD HET IDEE DAT DIT HET BEGIN VAN M’N LEVEN WAS”. Ze werd door haar familie verstoten en heeft er geen enkel contact meer mee. Volgens de sharia staat op het verlaten van de islam de doodstraf. Zodra haar adres bekend is geraakt,verhuist ze. Ze is sinds 2015 al 10 keer verhuisd. Ze staat in contact met een ondergrondse Iraanse verzetsorganisatie genaamd “Live-Up-to-Freedom” om te helpen bij vluchtpogingen.

UIT DE KORAN: U moet Uw man gehoorzamen en hij heeft het recht om U te slaan.

Er zijn op dit moment geen hervormers in Iran en alle grote islamitische organisaties willen mijn dood.

CAIR, (Council on American Islamic Relations), geaffilieerd aan de Moslimbroederschap, probeert haar het spreken in Amerika te ontzeggen.

www.jewishboston.com

Bron: https://resistancerepublicaine.com

Vertaald uit het Frans door: “delamontagne”

https://ejbron.wordpress.com/2019/12/03 ... -jaar-oud/
De Islam is een groot gevaar!
Jezus leeft maar Mohammed is dood (en in de hel)
Gebruikersavatar
King George
Berichten: 24943
Lid geworden op: zo sep 11, 2011 1:22 pm

Re: "de zegening voor vrouwen in iran"

Bericht door King George »

En zo'n land heeft dan zitting in de VN-raad voor de mensenrechten. Allen dat lijkt me al een reden om dat instituut op te doeken of om ons als betalend lid terug te trekken.
Het morele gelijk ligt bij het volk




Citaten van Mustafa Kemal Atatürk over de Islam
Gebruikersavatar
Hans v d Mortel sr
Berichten: 17458
Lid geworden op: za jun 18, 2011 7:07 pm

Re: "de zegening voor vrouwen in iran"

Bericht door Hans v d Mortel sr »

Waarom vertelt ze niks over haar seksleven als negenjarige? Dat wil ik verdomme weten. Zonder dit is haar verhaal ingeboet aan geloofwaardigheid. Hoe kunnen we nu de historische Arabische profeet veroordelen als sadistische verkrachter wanneer we geen vergelijkbaar materiaal hebben?
Ik weet niks met zekerheid. Ik ben ontoerekeningsvatbaar gelovig atheïst wegens gebrek aan de vrije wil.
Mahalingam
Berichten: 52064
Lid geworden op: za feb 24, 2007 8:39 pm

Re: "de zegening voor vrouwen in iran"

Bericht door Mahalingam »

Kimia Alizadeh: Iran's only female Olympic medallist defects
Iran's only female Olympic medallist, Kimia Alizadeh, says she has defected.

Alizadeh, 21, posted on social media that she had left Iran because she didn't want to be part of "hypocrisy, lies, injustice and flattery".
She described herself as "one of the millions of oppressed women in Iran".
Alizadeh did not say where she was, amid reports that she has been training in the Netherlands. She made history for Iran in 2016 when she won a bronze medal in taekwondo at the Rio Olympics.
But in her social media posts she said authorities in the Islamic republic had used her success as a propaganda tool.

Her defection comes as Iran is gripped by protests - stemming from the accidental shooting down of a Ukrainian airliner on Wednesday, in middle of a major confrontation with the US.

Officials 'humiliated me'
"I am one of the millions of oppressed women in Iran whom they've been playing for years," she wrote.
"I wore whatever they told me and repeated whatever they ordered. Every sentence they ordered I repeated. None of us matter for them, we are just tools."
She added that although the government would exploit her sporting success politically, officials would humiliate her with comments such as: "It is not virtuous for a woman to stretch her legs."
Alizadeh denied she'd been invited to Europe or given a tempting offer and did not confirm which country she had gone to.

Iranians reacted with shock last week when news of Alizadeh's disappearance first emerged.
Iranian politician Abdolkarim Hosseinzadeh accused "incompetent officials" of allowing Iran's "human capital to flee".
On Thursday, the semi-official Isna news agency carried a report that said: "Shock for Iran's taekwondo. Kimia Alizadeh has emigrated to the Netherlands."
The agency reported that Alizadeh was hoping to compete at the 2020 Tokyo Olympics but not under the Iranian flag.

Announcing her intention to leave Iran, the sportswoman did not mention her plans but said she would remain "a child of Iran" wherever she is.
https://www.bbc.com/news/world-middle-east-51084620
Wie in de Islam zijn hersens gebruikt, zal zijn hoofd moeten missen.
Gebruikersavatar
Ariel
Berichten: 89675
Lid geworden op: wo apr 07, 2004 10:30 pm

Re: "de zegening voor vrouwen in iran"

Bericht door Ariel »

Het bezoek van Sigrid Kaag aan Iran voelde voor Masih Alinejad als een mes in haar rug.

Masih Alinejad vecht vanuit ballingschap tegen Iraans regime: ’Westerse politici zijn hypocriet en laf’

Voor de Iraanse moellahs is Masih Alinejad een heuse nachtmerrie. Nog vanuit ballingschap in New York leidt de journaliste en activiste het verzet van Iraanse vrouwen tegen het islamistische regime in Teheran. „Het optreden van Sigrid Kaag daar voelde als een mes in mijn rug.”

Graag had ze dit weekend gedebatteerd met Sigrid Kaag. „De foto waarop jullie minister te zien is met hoofddoek, buigend voor de president van Iran, is zo eerloos. Haar optreden deed mij denken aan de vrouwelijke ministers in het Zweedse kabinet. Die gingen met z’n achten op de foto, afficheerden zich als ware feministes, maakten Trump belachelijk. Maar toen ze in Iran waren deden ze allemaal gedwee een hoofddoek op! Net als dat beeld van Kaag voelde dit als een mes in mijn rug. Het is zo hypocriet en laf.”

Hoofddoek
Masih Alinejad (45) windt er geen doekjes om: westerse feministes die de islamitische hoofddoek verdedigen zijn in haar ogen geen knip voor de neus waard. Maar ook westerse moslima’s die beweren dat zij geheel uit vrije wil hun haar bedekken, wantrouwt zij. „Volgens de sharia zijn vrouwen eigendom van de man. Vrouwen in de islamitische wereld worden al eeuwen onderdrukt, gegeseld, gefolterd, gestenigd, vermoord. Homo’s worden in overeenstemming met de islamitische wet vermoord”, zegt Alinejad in het Amsterdamse debatcentrum De Balie, waar zij deze vrijdag zal optreden.

„En terwijl wij lijden vraagt men zich in het Westen af: ’Is dit nu wel of niet de ware islam?’ Als die westerse moslima’s werkelijk de ware islam belijden, hebben zij ook de vrijheid om mee te helpen hun onderdrukte zusters in Iran te redden van de terreur van de moellahs. Zolang zij niets zeggen over de mensenrechtenschendingen uit naam van de islam, helpen zij IS, de Taliban en de Iraanse moellahs.”

Al op jonge leeftijd kritiseerde Masih Alinejad, die onder meer werkte als politiek verslaggever, het Iraanse regime, wat haar allerlei problemen opleverde. In 2009 week ze uit naar de Verenigde Staten en zette via sociale media – Facebook, Instagram – een beweging op van Iraanse vrouwen (én mannen) die zich verzetten tegen de verplichte hoofddoek. Alinejad plaatst op haar sites onder meer video’s en selfies die Iraanse vrouwen haar sturen, waarop zij te zien zijn zonder hoofddoek. „Ik heb zes miljoen volgers op Instagram en ik ben geen model of actrice of zo, hè. Dat enorme aantal laat zien dat mensen dit platform nodig hebben. Mijn Instagram is de stem van die vrouwen.”

Haar volgers riskeren arrestatie en fysiek geweld, verkrachting en langdurige eenzame opsluiting. „Hoe die vrouwen zo dapper kunnen zijn? Vanaf je zevende kun je in Iran als vrouw niet naar school als je geen hoofddoek draagt, je krijgt geen rijbewijs, geen opleiding, geen baan. Je bestáát niet zonder hoofddoek. Die vrouwen moeten elke dag vechten om zichzelf te kunnen zijn. Daarom zijn ze zo dapper en gelukkig zijn er ook veel moedige mannen die hen steunen. De sociale media zijn hun wapens.”

Kidnappen
Alinejad wordt tijdens haar verblijf in Nederland beveiligd, want ook zij loopt gevaar. Afgelopen zomer ontrafelde de FBI een Iraans complot om Alinejad te kidnappen en per speedboot naar Venezuela te brengen. Van daaruit zou ze naar Iran worden overgebracht. „Mijn man en ik hebben de afgelopen maanden in wel zes of zeven safe houses doorgebracht.”

Volgens de Iraanse autoriteiten is het verhaal van de FBI onzin, ’een typisch Amerikaans Hollywood-scenario’. Maar kidnapping is niet uniek: in 2019 werd de dissidente Iraanse journalist Ruhollah Zam door Iraanse agenten vanuit Parijs naar Irak gelokt. Daar werd hij gegijzeld en naar Iran gebracht, waar hij later werd geëxecuteerd.

Wrang detail: de FBI adviseerde Masih Alinejad om niet naar Nederland af te reizen uit angst voor de activiteiten van de Iraanse geheime dienst in ons land. „Zij achten het veiligheidsrisico te groot. Maar ik laat me de mond niet snoeren. Moet ik in het Westen bang zijn terwijl mijn mensen in Iran arrestatie en kogels riskeren? Ik weiger om in angst te leven. Dat heb ik de FBI gezegd. Wij zijn zo lang bang geweest voor het islamistische regime, nu is het regime bang voor mij en voor de miljoenen Iraniërs die zich verzetten.”

Verraden
Haar familie in Iran wordt onder druk gezet om haar te verraden. „Mijn broer kreeg acht jaar gevangenisstraf en kwam pas vrij onder druk van de Amerikaanse regering. Mijn 70-jarige moeder werd ondervraagd en ik moest toezien hoe mijn zus op de Iraanse tv openlijk afstand van mij nam.”

Wat haar vooral dwarszit, is het – in haar ogen – gebrek aan westerse daadkracht jegens Iran. „Ik realiseer me dat veel westerse politici zich helemaal niet druk maken om mensenrechten. Zij willen gewoon zaken doen met Iran. Dat breekt niet alleen mijn hart, het brengt mijn leven in gevaar. Sigrid Kaag, de Zweedse ministers, vrouwelijke vertegenwoordigers van de EU: allemaal droegen ze de hoofddoek en knielden ze voor het regime. Natuurlijk zegt de Iraanse regering dan: het Westen steunt Masih Alinejad niet. Zij staat alleen.”

Maar het verzet in Iran groeit, zegt Alinejad. „Ik ben vol hoop. Waar eerder de middenklasse demonstreerde, protesteren nu ook de arbeiders want de economie is een puinhoop: al het geld gaat naar president Assad van Syrië en naar Hezbollah, bondgenoten van de moellahs. De armen in Iran worden armer en de Revolutionaire Garde en de religieuze leiders rijker.”

Wat westerse leiders en het westerse publiek zich moeten realiseren, zegt Masih Alinejad, is dat ’de politieke islam zich, als de kans zich voordoet, verspreidt als een virus’. „Ik zeg niet dat het Westen Teheran de oorlog moet verklaren, maar legitimeer het Iraanse regime niet. Zonder gekheid, ik moet het Westen echt opvoeden. Jullie weten niets over de politieke islam. Wij wel. Wij kunnen jullie zoveel leren.”
The heart of the wise inclines to the right,
but the heart of the fool to the left.
Plaats reactie