Nu al krijgt Anbar (23) kritische opmerkingen over haar veranderde uiterlijk. Ze heeft de ghimaar (halflange hoofddoek, die over de boezem valt en de vormen van armen bedekt) afgedaan. Maar ze draagt nog wel een hoofddoek. Geregeld krijgt ze te horen dat ze te sexy gekleed is, dat er stukjes van haar armen en benen zijn te zien. 'Als een jongen daar wild van wordt, hoort hij in een inrichting thuis, denk ik dan.'
Meer hier.
Spoiler! :
Anbar durft niet met haar echte naam in de krant. Ze gelooft niet meer, maar heeft dat thuis en in haar vriendenkring nog niet verteld. 'Ik was heel praktiserend, ging stevig gesluierd over straat. Dan ineens niet meer geloven, dat zal een te grote klap zijn voor mijn moeder. Die is heel emotioneel.'
Ze houdt ook rekening met fysiek geweld als haar afvalligheid in bredere kring bekend wordt. 'Afvallen van je geloof wordt niet geaccepteerd. Ik ben bang dat ik dan ook weinig bescherming van de politie zal krijgen. Zo'n aanval zal worden gezien als een incident. Er zal begrip zijn voor de culturele context. Hoogstens rolt er een taakstrafje uit. In de Nederlandse cultuur moeten conflicten worden uitgepraat. Maar als je gisteren hebt verteld dat je geen moslim meer bent, dan houdt het bedreigen morgen echt niet op in islamitische gemeenschappen.'
'Ik wil gewoon vrij kunnen leven zonder geloof'
Ik ben me pas echt in de islam gaan verdiepen toen het even niet mee zat, ik thuis problemen had
Anbar
Anbar komt uit een streng religieus gezin. Als meisje van 7 droeg ze al een hoofddoek. 12 was ze toen ze naar de Koranschool ging. Toch was ze als tiener meer met haar vriendinnetjes bezig, dan met het geloof.
'Ik ben me pas echt in de islam gaan verdiepen toen het even niet mee zat, ik thuis problemen had. Ik wilde afleiding en ben boeken gaan lezen over de islam. Ongemerkt salafistische boeken, ben ik me later gaan realiseren. Ik werd heel vroom, las andere zaken dan wat ik van huis uit gewend was. Voor mij was het als meedoen aan een soort Voice of Holland. Daar richten ze zich op de stem. Ik wilde dat men alleen naar mijn karakter zou kijken en niet naar mijn uiterlijk. Daarom ging ik er zwaar gesluierd bijlopen.'
De ghimaar bracht haar dichter bij Allah, was haar overtuiging. 'Ik las van alles, veel over de hoofddoek. Onder andere dat vrouwen in de tijd van de profeet erover klaagden dat ze werden lastiggevallen door mannen, alsof ze seksslavinnen waren. De oplossing van de profeet was moslima's hoofddoeken te laten dragen om ze te onderscheiden van de slaven.'
Voor mij was het als meedoen aan een soort Voice of Holland
Anbar
Het lapje stof liet haar niet los. Ze bleef erover lezen, denken, malen, tot de eerste kritische vragen opwelden. 'Als de hoofddoek in beginsel bedoeld is om vrouwen tegen mannen te beschermen, komt dat niet neer op blaming the victim? Wordt dan niet gezegd dat ik als vrouw vies en in beginsel onrein ben?'
Dat moslims homo's aanvielen heeft ze altijd al veroordeeld, ook toen ze zelf nog zwaar gesluierd door het leven ging. Ze zag de ex-GroenLinks-politicus Tofik Dibi worstelen met zijn geaardheid. Homo en moslim zijn zou samen moeten kunnen gaan, vindt hij. Anbar: 'Prima voor hem. Maar eigenlijk kan het niet, want de islam accepteert geen andere geaardheid.'
Ze trof wetenschappelijke ongerijmdheden aan in islamitische teksten. 'Moslims nemen het woord van God letterlijk. Als Gods woord juist is, dan moet alles kloppen. Dan kunnen er geen wetenschappelijke onjuistheden in de Koran staan.
'Tobbend in bed'
Ik was helemaal in shock. Wat ik mezelf vijf jaar lang had wijsgemaakt, leek niet te kloppen. Ik ging twijfelen aan mijn intelligentie. Het knaagde aan me, ik lag 's nachts wakker, in bed te tobben.'
Toen ze de twijfel eenmaal had toegelaten, ging het snel. Na drie maanden was ze klaar met het geloof. Even zocht ze het nog in de richting van islamhervormers. 'Ik las: God vergeeft je foute gedachten, zolang je ze maar niet uitspreekt. Dat bevredigt niet. Uiteindelijk bedacht ik dat als Gods woord hervormd wordt, het Gods woord niet meer is.'
Anbar heeft zich inmiddels aangesloten bij een Faceboekgroep voor ex-moslims, waarin Marokkanen van over de hele wereld met elkaar van gedachten wisselen. Het zijn er duizenden, zegt ze verheugd. Daarom voelt ze zich niet eenzaam, hoewel ze in Nederland geen afvalligen kent. 'In mijn Facebookgroep alleen al zijn ruim drieduizend ongelovigen actief. Er zijn meerdere groepen. Islam kent geen dwang, wordt vaak gezegd. Maar dat klopt niet. Daar hebben we het vaak over. Als je uitgaat van vrije keuzen, kunnen daar geen consequenties aan worden verbonden. Het kan toch niet dat een vrouw, die verder gelovig is en zich keurig gedraagt, alleen omdat ze met parfum op langs een man loopt, naar de hel gaat. Meisjes van 7 die een hoofddoek dragen, doen dat ook niet uit vrije wil.'
Religieus verzet
De kiem van religieus verzet zat waarschijnlijk al langer in haar. Want over de ongelijkheid van vrouw en man, die in de islam is ingebakken, heeft ze zich altijd al opgewonden. 'Ik had daar heftige discussies over met mijn vriendinnen. Nu begrijp ik helemaal niet meer dat hoogopgeleide Marokkaanse vrouwen die ongelijkheid accepteren. Ik word dan streng toegesproken: 'Je gaat tegen Gods wil in.' Tja, denk ik nu, kan je zelf niet nadenken. Alles wordt met een islamitische bril bekeken. Ik heb die afgezet en zie de dingen nu heel anders.'
Neem de discussies die ze onlangs las op Facebook over caissières die alcohol moeten afrekenen. Omgaan met alcohol is haram, verboden volgens de islam. Moslima's die twijfelen worden berispt. Anbar: 'Hoe kunnen ze hun geloof riskeren voor een baantje, wordt gezegd. Het alternatief is met een uitkering thuis gaan zitten. Dan kan je toch niet maken. Op kosten van de belastingbetaler thuis niks gaan zitten doen.'
Helemaal in het reine met zichzelf is ze nog niet. 'Ik weet niet of ik een atheïst ben. Heel moeilijk te verkroppen vind ik dat er geen hoger doel meer is in het leven.'
Ze houdt ook rekening met fysiek geweld als haar afvalligheid in bredere kring bekend wordt. 'Afvallen van je geloof wordt niet geaccepteerd. Ik ben bang dat ik dan ook weinig bescherming van de politie zal krijgen. Zo'n aanval zal worden gezien als een incident. Er zal begrip zijn voor de culturele context. Hoogstens rolt er een taakstrafje uit. In de Nederlandse cultuur moeten conflicten worden uitgepraat. Maar als je gisteren hebt verteld dat je geen moslim meer bent, dan houdt het bedreigen morgen echt niet op in islamitische gemeenschappen.'
'Ik wil gewoon vrij kunnen leven zonder geloof'
Ik ben me pas echt in de islam gaan verdiepen toen het even niet mee zat, ik thuis problemen had
Anbar
Anbar komt uit een streng religieus gezin. Als meisje van 7 droeg ze al een hoofddoek. 12 was ze toen ze naar de Koranschool ging. Toch was ze als tiener meer met haar vriendinnetjes bezig, dan met het geloof.
'Ik ben me pas echt in de islam gaan verdiepen toen het even niet mee zat, ik thuis problemen had. Ik wilde afleiding en ben boeken gaan lezen over de islam. Ongemerkt salafistische boeken, ben ik me later gaan realiseren. Ik werd heel vroom, las andere zaken dan wat ik van huis uit gewend was. Voor mij was het als meedoen aan een soort Voice of Holland. Daar richten ze zich op de stem. Ik wilde dat men alleen naar mijn karakter zou kijken en niet naar mijn uiterlijk. Daarom ging ik er zwaar gesluierd bijlopen.'
De ghimaar bracht haar dichter bij Allah, was haar overtuiging. 'Ik las van alles, veel over de hoofddoek. Onder andere dat vrouwen in de tijd van de profeet erover klaagden dat ze werden lastiggevallen door mannen, alsof ze seksslavinnen waren. De oplossing van de profeet was moslima's hoofddoeken te laten dragen om ze te onderscheiden van de slaven.'
Voor mij was het als meedoen aan een soort Voice of Holland
Anbar
Het lapje stof liet haar niet los. Ze bleef erover lezen, denken, malen, tot de eerste kritische vragen opwelden. 'Als de hoofddoek in beginsel bedoeld is om vrouwen tegen mannen te beschermen, komt dat niet neer op blaming the victim? Wordt dan niet gezegd dat ik als vrouw vies en in beginsel onrein ben?'
Dat moslims homo's aanvielen heeft ze altijd al veroordeeld, ook toen ze zelf nog zwaar gesluierd door het leven ging. Ze zag de ex-GroenLinks-politicus Tofik Dibi worstelen met zijn geaardheid. Homo en moslim zijn zou samen moeten kunnen gaan, vindt hij. Anbar: 'Prima voor hem. Maar eigenlijk kan het niet, want de islam accepteert geen andere geaardheid.'
Ze trof wetenschappelijke ongerijmdheden aan in islamitische teksten. 'Moslims nemen het woord van God letterlijk. Als Gods woord juist is, dan moet alles kloppen. Dan kunnen er geen wetenschappelijke onjuistheden in de Koran staan.
'Tobbend in bed'
Ik was helemaal in shock. Wat ik mezelf vijf jaar lang had wijsgemaakt, leek niet te kloppen. Ik ging twijfelen aan mijn intelligentie. Het knaagde aan me, ik lag 's nachts wakker, in bed te tobben.'
Toen ze de twijfel eenmaal had toegelaten, ging het snel. Na drie maanden was ze klaar met het geloof. Even zocht ze het nog in de richting van islamhervormers. 'Ik las: God vergeeft je foute gedachten, zolang je ze maar niet uitspreekt. Dat bevredigt niet. Uiteindelijk bedacht ik dat als Gods woord hervormd wordt, het Gods woord niet meer is.'
Anbar heeft zich inmiddels aangesloten bij een Faceboekgroep voor ex-moslims, waarin Marokkanen van over de hele wereld met elkaar van gedachten wisselen. Het zijn er duizenden, zegt ze verheugd. Daarom voelt ze zich niet eenzaam, hoewel ze in Nederland geen afvalligen kent. 'In mijn Facebookgroep alleen al zijn ruim drieduizend ongelovigen actief. Er zijn meerdere groepen. Islam kent geen dwang, wordt vaak gezegd. Maar dat klopt niet. Daar hebben we het vaak over. Als je uitgaat van vrije keuzen, kunnen daar geen consequenties aan worden verbonden. Het kan toch niet dat een vrouw, die verder gelovig is en zich keurig gedraagt, alleen omdat ze met parfum op langs een man loopt, naar de hel gaat. Meisjes van 7 die een hoofddoek dragen, doen dat ook niet uit vrije wil.'
Religieus verzet
De kiem van religieus verzet zat waarschijnlijk al langer in haar. Want over de ongelijkheid van vrouw en man, die in de islam is ingebakken, heeft ze zich altijd al opgewonden. 'Ik had daar heftige discussies over met mijn vriendinnen. Nu begrijp ik helemaal niet meer dat hoogopgeleide Marokkaanse vrouwen die ongelijkheid accepteren. Ik word dan streng toegesproken: 'Je gaat tegen Gods wil in.' Tja, denk ik nu, kan je zelf niet nadenken. Alles wordt met een islamitische bril bekeken. Ik heb die afgezet en zie de dingen nu heel anders.'
Neem de discussies die ze onlangs las op Facebook over caissières die alcohol moeten afrekenen. Omgaan met alcohol is haram, verboden volgens de islam. Moslima's die twijfelen worden berispt. Anbar: 'Hoe kunnen ze hun geloof riskeren voor een baantje, wordt gezegd. Het alternatief is met een uitkering thuis gaan zitten. Dan kan je toch niet maken. Op kosten van de belastingbetaler thuis niks gaan zitten doen.'
Helemaal in het reine met zichzelf is ze nog niet. 'Ik weet niet of ik een atheïst ben. Heel moeilijk te verkroppen vind ik dat er geen hoger doel meer is in het leven.'