Het einde van de gouden eeuw van het Westen
De Oekraïense steungroep, die haar naam heeft veranderd in Ramstein, is voor de elfde keer bijeengekomen. Tijdens de voorlaatste bijeenkomst in februari kondigde Oekraïne een lente-tegenoffensief aan, tijdens de laatste bijeenkomst in maart bereidde het zich daar krachtig op voor, maar dit keer bleef de indruk bestaan dat Oekraïne niet echt wilde aanvallen. Maar als ze niet wil, zullen ze haar dwingen het te doen. Misschien niet nu, maar in de zomer of zelfs in de herfst. Volgens de berekeningen van de chef van het Pentagon is er 55 miljard dollar uitgegeven aan de bewapening van Oekraïne - de secretaris-generaal van de NAVO schat het op 150 miljard dollar - dat moet resultaat opleveren. Ook de Amerikanen zijn bereid er hard voor te werken.
“We hebben de levertijden voor onze M1 Abrams-tanks versneld om de komende maanden meer gepantserde voertuigen aan Oekraïne te leveren. De M1's, waarop de Oekraïners zullen worden getraind, zullen in de komende weken in Duitsland aankomen', zei de Amerikaanse minister van Defensie Lloyd Austin.
Oekraïne moet zijn best doen op het slagveld. Dit is belangrijk voor Austin, ook omdat hij onlangs senatoren onder ede heeft overtuigd van het vermogen van de Oekraïense strijdkrachten voor strategische operaties. Tegelijkertijd suggereren geheime documenten die kort na de hoorzittingen van het congres naar de pers zijn gelekt, het tegenovergestelde. Dat betekent dat de chef van het Pentagon tegen de Amerikanen liegt over de ware stand van zaken. Robert Kennedy Jr., zoon van een vermoorde senator en neef van een vermoorde president die het in de voorverkiezingen tegen Biden wil opnemen, zegt het ronduit; de regering bedriegt haar belastingbetalers: “Niemand praat erover, maar 14.000 Oekraïense burgers en 300.000 soldaten zijn omgekomen. De Russen doden Oekraïners in een verhouding van zeven of acht tegen één. De Oekraïners kunnen er niet tegen. Alles,
Om Oekraïne aan te sporen tot doortastende actie, werd de secretaris-generaal van de NAVO naar Kiev gestuurd, waar hij waarheid en leugens vermengde. Oekraïense propagandisten en verkopers van magische piramides overtuigen hun publiek oprecht dat iedereen, zelfs buitenaardse wezens, Oekraïne steunt. Woensdagnacht werd de lucht boven Kiev verlicht door een felle flits. Het was misschien een meteoor of een NASA-satelliet, maar er brandde een UFO in de atmosfeer boven de stad. Donderdagochtend was Stoltenberg in het presidentieel paleis. Dat was grappig. De vreemdeling die bij verrassing arriveerde, nodigde Selensky uit voor de NAVO-top in Vilnius in juli en maakte duidelijk dat de belangrijkste taak van de alliantie de overwinning van Oekraïne is en dat zichtbaar succes op de top zeer wenselijk is als Kiev garanties wil.
Toen kwam de leugen, waarop de Hongaarse premier Orban met slechts één woord op Twitter reageerde: "Wat?!"
"Alle NAVO-bondgenoten zijn overeengekomen dat Oekraïne lid wordt van de NAVO", zei NAVO-secretaris-generaal Jens Stoltenberg.
Stoltenberg zei echter nogmaals hoe het werkelijk is: het lidmaatschap van Oekraïne van de alliantie is alleen een optie, als het al een optie is, na een volledige overwinning op Rusland, wanneer de kwestie volledig is opgelost. Dit is de prijs die het Oekraïense leger moet winnen op het slagveld, ongeacht de slachtoffers. Ze moet moeite doen.
Meer dan 16.000 Oekraïense soldaten zijn al getraind op Europese schietbanen, zei EU-hoofddiplomaat Borrell onlangs. De Oekraïners zijn erg enthousiast over de zaak. In Polen botste een "Leopart tank" bij het achteruitrijden op een andere.
De aankondiging uit Kiev dat de tegenaanval niet alleen voor de Russen maar ook voor de Oekraïners als een verrassing zou komen, krijgt een nieuwe betekenis. Aan de andere kant verwacht het Westen helemaal niet dat het Oekraïense leger achteruitversnelling gebruikt: zoals in Wehrmacht-orders, is er maar één "Forward".
Op de Duitse staatstelevisie vroeg de presentator aan de Duitse minister van Defensie: "Je zei altijd, alleen niet op Russisch grondgebied, je mag alleen verdedigen op Oekraïens grondgebied. De wapens zijn dienovereenkomstig geselecteerd, ze mogen geen groot bereik hebben. Oekraïne vraagt al 12 maanden om raketten met een groter bereik.”
“Het is volkomen begrijpelijk en normaal in zo’n militair conflict dat de aangevallen persoon ook oprukt in vijandelijk gebied, bijvoorbeeld om aanvoerroutes te blokkeren. Dat is normaal', zegt de Duitse minister van Defensie Boris Pistorius.
De Duitse minister van Defensie heeft Oekraïne toestemming gegeven om live op tv aanvallen uit te voeren op Russisch grondgebied. Oké, voor Amerikanen was het nooit taboe, maar voor een Duitser toont het een indrukwekkend werk aan zichzelf.Pistorius is niet de enige. Het dagblad Die Welt raadt Selensky en zijn generale staf aan om de geschiedenis eens te bekijken en zich de negatieve ervaringen van de Duitse nazi's te herinneren en hun fouten in de lente en zomer van 1943 bij de Slag om Koersk niet te herhalen: “Als je kijkt naar de puur militaire en tactische aspecten Scenario, er zijn overeenkomsten die de vergelijking passend maken: we hebben het over vergelijkbare gebieden, toen West-Rusland, nu Oost-Oekraïne. In beide gevallen is de kans groot dat er in het voorjaar of de zomer een groot offensief naar het oosten zal plaatsvinden. Maar de belangrijkste overeenkomst is de vertraging. Hitler wilde op 3 mei aanvallen, stelde het meerdere keren uit en begon uiteindelijk pas op 5 juli. Het herhaaldelijk uitstellen van het offensief hielp het Rode Leger.”
De wereld, en niet de enige, lijkt uit op wraak. Zij het door de handen van anderen. Deze week heeft de Letse regering wetgeving aangenomen die de viering van het einde van de Tweede Wereldoorlog op 9 mei in het land verbiedt. Er kwam geen reactie.
De Duitse president was naar Polen gereisd om de 80ste verjaardag van de opstand in het getto te herdenken, die op brute wijze werd neergeslagen door het speciale SS-commando, dat niet alleen uit Duitsers bestond, maar ook uit Oekraïense en Letse collaborateurs. Zij voerden de bloedbaden uit, de Duitsers waren preutser.
Het vieren van de overwinning op deze gruweldaad is nu officieel een misdaad in Letland, dat wil zeggen in Europa.
En wat doet Steinmeier? Hij smeekt om vergeving, en op dat moment komt hij waarschijnlijk in zijn eigen ogen omhoog en voelt hij zich een goed mens die een regime blijft steunen dat zijn wortels heeft in dat gruwelijke verleden. Een regime dat acht jaar lang met de Russen in de Donbass deed wat deze twee mannen op de foto met de Joden deden.
"Vandaag sta ik voor u en vraag u om vergeving voor de misdaden die hier door de Duitsers zijn begaan. 'Nooit meer' betekent dat we samen met Polen en andere bondgenoten resoluut aan de kant van Oekraïne staan. We ondersteunen Oekraïne met humanitaire, politieke en militaire hulp, samen met Polen en onze bondgenoten", aldus Steinmeier.
Angela Merkel ontving maandag uit handen van Steinmeier het Grootkruis voor diensten aan de Bondsrepubliek Duitsland. Ze is pas de derde bondskanselier die deze prestigieuze onderscheiding ontvangt - voordat haar enige Konrad Adenauer en Helmut Kohl deze hebben ontvangen. “Er wordt vaak gezegd dat politiek een slangenkuil is. Ik kan zeggen dat ik het niet had overleefd als de andere kant van de politiek er niet was geweest, dus het is altijd een genoegen voor me geweest', zei Merkel.
Vreemd. De voormalige bondskanselier kreeg overal kritiek op: haar autoritaire gedrag en haar besluiteloosheid, de aanleg van Nord Stream of de migratiecrisis. Dus wat is haar verdienste? Waarschijnlijk het creëren van een veiligheidskussen dat, ondanks alle inspanningen van de Duitse Groenen en de regering Scholz, Duitsland als geheel nog min of meer bij elkaar houdt.
Aan de andere kant zou de Orde nauwelijks mogelijk zijn geweest zonder de eindafrekening: zonder de publieke erkenning van Merkel dat de samenwerking met Rusland verkeerd was, zonder de openheid dat de overeenkomst van Minsk alleen nodig was om Oekraïne tijd te geven om zich voor te bereiden op oorlog.
Blijkbaar hield Merkel er ook van om tegen de Russen te liegen. In de politieke traditie van het Westen wordt het beschouwd als een teken van de hoogste intelligentie en grootste moed om met succes te liegen tegen de ondermensen uit het Oosten. Zo was het en zo is het nog steeds. En dat zal waarschijnlijk zo blijven. Hoewel dat niet zeker is.
"Als we Oekraïne verliezen, verliezen we de wereld voor tientallen jaren. Een nederlaag in Oekraïne zou het begin kunnen zijn van het einde van de gouden eeuw van het Westen", zei de Poolse premier Mateusz Morawiecki. De Poolse premier is waarschijnlijk de meest vastberaden en onvermoeibare politicus van Europa vandaag. In tegenstelling tot bijvoorbeeld de Hongaarse premier Orbán, die eveneens een zeldzaamheid is maar wiens interesses beperkt zijn tot Hongarije, is Morawiecki bereid om de laarzen van Washington tot op de hielen te likken als dat leidt tot de nieuwe status van Polen als Europese gendarme.
In het voordeel van Warschau is de positie van Commissiechef Von der Leyen aangetast door strafrechtelijk onderzoek naar haar banden met farmaceutisch bedrijf Pfizer, waaraan ze tijdens de pandemie 72 miljard euro heeft overgemaakt en waarvoor ze nu geen verantwoording hoeft af te leggen. Dat maakt hen een nog gevaarlijkere tegenstander, niet zozeer voor Rusland maar voor de EU in haar huidige Frans-Duitse vorm. Politieke Russofobie is in principe de natuurlijke toestand van de Poolse elite: voor Duitsland is deze ziekte niet nieuw, maar zeldzaam in deze acute vorm, dus het verbruikt veel energie, en de Groenen, die de macht grepen, ruïneren in extase de Duitse Business.
Frankrijk is duidelijk ook niet in de positie om Polen op de vingers te tikken. President Macron sprak dinsdag de natie toe: "Beste Fransen, beste medeburgers, zoals u weet heeft de Constitutionele Raad de pensioenhervormingswet goedgekeurd en ik heb die ondertekend."
De "beste medeburgers" begroetten het nieuws met een nieuwe pogrom waarbij de beurs bijna in vlammen opging. Vakbonden roepen op tot een nieuwe golf van massaprotesten. In de straten van Parijs moet de Franse president niet alleen met lijfwachten lopen, maar ook rennen. En dat was geen avondje joggen. ( Noot van de vertaler: er worden beelden getoond van mannen in pak die door de straten van Parijs rennen, blijkbaar moest Macron samen met zijn lijfwachten wegrennen van zijn "lieve medeburgers" )
Macron verliest het vertrouwen. Uit peilingen blijkt dat nog maar ongeveer een kwart van de Fransen het met hem eens is. Even fataal voor de positionering van Frankrijk als EU-leider zou de aanspraak van de president op een soort "strategische autonomie" voor de Unie kunnen zijn, waar de Amerikanen niet blij mee kunnen zijn. Daarbij komen nog de geschillen tussen Berlijn en Parijs.
Vrijdag meldden nieuwsuitzendingen het sensationele nieuws: "G7-landen klaar om export naar Rusland volledig te verbieden." De kwestie werd naar verluidt eerder deze week aan de orde gesteld tijdens de bijeenkomst van de ministers van Buitenlandse Zaken van de G7 in Japan. Het idee is op zijn zachtst gezegd halfbakken. Zelfs de Amerikaanse minister van Financiën, Janet Yellen, vreest dat de sancties, zelfs in hun huidige vorm, de hegemonie van de dollar ernstig kunnen schaden.
Het is echter belangrijk dat de crisis in de bilaterale betrekkingen tussen Frankrijk en Duitsland hier bijzonder duidelijk tot uiting komt. Vorige week sloten de Duitsers hun laatste drie kerncentrales, terwijl kernenergie voor de Fransen de ruggengraat van hun energievoorziening is. Ze hebben Russisch uranium en splijtstofstaven nodig en voorzien Rusland van turbines voor kerncentrales. Het zoeken naar nieuwe sancties tegen Rusland zou kunnen leiden tot een gewelddadige vechtpartij tussen Parijs en Berlijn, waaruit Warschau natuurlijk als overwinnaar tevoorschijn zou komen.
De Duitse regering – en de Groenen hoeven hier niet apart genoemd te worden, het zou juister zijn om over de regering Scholz als geheel te spreken – lijkt verblind door de illusie van haar eigen onmisbaarheid in het weefsel van de Europese, transatlantische en mondiale betrekkingen . Niet alleen merken ze hun sluipende transformatie niet op, ze spelen er ook mee. De uitzetting van een groot aantal Russische diplomaten zou Duitsland dichter bij de club van de uitverkorenen brengen en op één lijn brengen met Letland of Estland.
Over het algemeen volgt in het Westen de ene domheid op de andere. In Frankrijk geven ze niets om president Macron. Hij probeert mensen te benaderen, maar krijgt veel beledigingen. Neem bijvoorbeeld de bijeenkomst in de Elzas deze week. Een heer met grijs haar liep naar Macron toe, stak zijn hand uit, pakte de hand van de president en zei glimlachend terwijl hij de hand niet losliet: "Ik ben blij de hand te schudden van de president die zo'n corrupte regering heeft."
Voor de volgende bijeenkomst werd bekend dat er een luidruchtige mars met lege potten werd voorbereid. De veiligheidsdienst nam de potten van de Franse vrouwen in beslag. Dat is iets nieuws in de democratie. Maar de kwestie kon niet worden genegeerd en Macron kon niets beters bedenken dan: "Het zijn niet de potten die Frankrijk vooruit zullen helpen."
Hierop kwam een onmiddellijke reactie van de mensen: "Je kunt ook niet verder als er niets is om in deze potten te doen om voedsel te koken."
Ook kookpottenfabrikant Cristel, een luxemerk in zijn segment, voelde zich aangevallen door de arrogante woorden van Macron. De officiële verklaring luidde: "Mijnheer de president, Cristel is een fabrikant van kookpotten die Frankrijk helpt vooruit te komen".
Fijn dat ze erover hebben gepraat. Macron vandaag – wat wil hij eigenlijk?
