Activisten vechten op klimaattop tegen ’vuile leugen’ biomassa
SHARM-EL-SHEIKH - Wie denkt dat de kaalkap van bossen voor ’klimaatneutrale’ biomassa alleen een Europees probleem is, komt bedrogen uit op de VN-klimaattop in Egypte. Uit alle windstreken klinken bittere verhalen over de verwoesting die de Europese – en Nederlandse – zucht naar houtpellets veroorzaakt. De bron van alle ellende? Die ligt in eerdere klimaatverdragen.
„Mijn ogen brandden, mijn keel deed pijn en ik voelde me ziek binnen twintig minuten. Toen ik de gaten zag in de caravans van het trailerpark, dacht ik: ’deze mensen ademen dit elke dag in’.” Katherine Egland is een Afro-Amerikaanse dame die zich al jaren sterk maakt voor arme, zwarte gemeenschappen in het diepe zuiden van de VS. Maar toen ze Gloster, Mississippi bezocht, wist ze: „Dit is het ultieme voorbeeld van onrechtvaardig klimaatbeleid.”
In het Amerikaanse dorp worden bomen vermalen en gedroogd voor de export van biomassa, dat opgestookt wordt in onder meer Europese energiecentrales. Het proces verhakselt niet alleen de lokale biodiversiteit, het spuwt bovendien giftige stoffen de lucht in, aldus Egland, voorzitter van de Environmental & Climate Justice Council.
Boetes voor overtreding van milieuregels zijn al uitgedeeld. „Biomassa is een vuile leugen. En het zijn de armste gemeenschappen die eronder lijden.”
Nederland grootste importeur
Het probleem met houtpellets in het zuidwesten van de Verenigde Staten is geen ver-van-ons-bed-show. De totale Europese import van biomassa bereikte vorig jaar een record en stijgt dit jaar verder tot zo’n 24,3 miljoen ton, schat het Amerikaanse ministerie van Landbouw (USDA).
Rekenmeesters in Washington verklaren die groei onder meer door de bijstook in onze kolencentrales. En, zo blijkt uit de cijfers, Nederland is de grootste Europese importeur van Amerikaanse biomassa, met in 2021 circa 1,2 miljoen ton.
De ellende stopt niet in Mississippi. Een rondgang langs activisten tijdens een bijeenkomst op de klimaattop in Sharm-el-Sheikh leert dat industriële boomverbranding overal diepe sporen achterlaat. De Chileense Camila Pez klaagt hoe pelletfabrikanten land inpikken van haar indiaanse gemeenschap.
De Ghanees Elvis Oppong verhaalt hoe in zijn land dorpelingen wordt verboden nog het bos te betreden dat ze ooit voor levensonderhoud gebruikten. „Men komt thuis in je pan roeren om te zien of je geen bushmeat hebt gepikt.”
Boekhoudkundige truc
De drang naar biomassa wordt gestuwd door een boekhoudkundige truc. In tegenstelling tot kolen en olie hoeft de CO2-uitstoot van houtverbranding niet te worden meegeteld in klimaatboekhoudingen. De basis voor die truc ligt niet bij slimme Brusselse ambtenaren, maar in het Protocol van Kyoto dat klimaatonderhandelaars al in 1997 sloten.
„Misschien was het nooit de bedoeling, maar dit heeft de deur geopend voor bosverbranding voor energie op industriële schaal”, zegt de Canadese campagneleider Maya Menezes.
’Kolencentrales op biomassa’
Als extra dreun kwam daar de klimaattop van 2021 in Glasgow bovenop. „Daar is besloten tot ’uitfasering van het gebruik van kolen’, wat op zich goed is want kolenverbranding geeft veel CO2”, zegt de voormalige groene politica Peg Putt uit Tasmanië. „Maar het effect is vreselijk. Indonesische en Japanse kolencentrales schakelen nu deels over op biomassa. Op papier zijn ze ineens een stuk groener, maar het is dezelfde wolf in schaapskleren!”
Putt was een van de eerste groene parlementariërs ter wereld. Ze leverde al eerder een gevecht met bosbedrijven. „Rond de eeuwwisseling kwamen ze naar Australië met het argument alleen ’resthout’ te willen oogsten voor de papierindustrie in Korea en Japan. Maar er verdwenen bomen van 400 tot 2000 jaar oud in de versnipperaars. In de vallei waar ik woon klonken de ontploffingen waarmee ze de grootste exemplaren omver bliezen. Van alle houtvolume werd echter 90% weggeboekt als ’restafval’.”
’Hele boomstammen verdwijnen in shredder’
Daarom steigert Putt zodra ze hoort dat biomassabedrijven alleen ’resthout’ verwerken tot pellets. „Nee, het zijn hele boomstammen die in de shredder gaan, ook in Europa, zo wijst onderzoek uit.” Dat klimaatcommissaris Frans Timmermans spreekt over afvalhout en twijgjes, noemt Putt ’een vorm van misleiding’.
In Australië benaderden activisten als Putt uiteindelijk de retailers van elektriciteit. „We vroegen: ’Willen jullie dat de schande van biomassa ook jullie bedrijfsimago besmeurt?’ De ene na de andere aanbieder is eruit gestapt.”
Timmermans houdt poot stijf
Zover is het in Nederland niet. Dagelijks gaat geïmporteerd hout in honderden ovens in vlammen op: van kleine biomassaketels tot de enorme Amercentrale in Geertruidenberg. Kritiek van wetenschappers, actiegroepen en bezorgde burgers heeft minister Jetten wel overtuigd om geen subsidies meer toe te kennen aan nieuwe biomassa-projecten.
Maar in Brussel houdt Timmermans zijn poot stijf. Ook in nieuwe Europese regels wenst hij het groene etiket voor biomassa overeind te houden.
Hoewel de strijd in Brussel nog niet is gestreden, zou de meest snelle reparatie kunnen komen van klimaatconferenties zoals die nu in Egypte. Menezes: „We moeten de fout herstellen in de VN-klimaatregelgeving, zodat bosverbranding niet langer als nul uitstoot telt.”
Vooralsnog hebben landen er geen oren naar. Menezes erkent: „Het ligt hier niet op tafel.”
Ondergang
In het armoedige hotel waar biomassastrijders samenkomen, op flinke afstand van de officiële top waar delegaties mooie woorden spreken over ’eerlijke transitie’ en ’klimaatrechtvaardigheid’, begint de luide stem van predikant Michael Malcom te bulderen. „Ik ben geen politicus of ondernemer”, zegt de Amerikaanse leider van The People’s Justice Council. „Maar als voorganger zie ik wel het morele aspect.”
„Je kunt als politicus of burger niet langer zeggen dat je deze misstanden niet kent. En nu je het weet, moet iedereen zijn verantwoordelijkheid nemen. Alleen wie een slecht hart heeft, is bereid om mensen te vergiftigen. Dit probleem moeten wij wereldwijd aanpakken. Zo niet, dan subsidiëren we onze eigen ondergang.”