Toenemende hongersnood

Deze afdeling is voor algemene topics die niet passen in wat reeds voorzien is. Ze moeten wel aansluiten bij ons thema.
Mahalingam
Berichten: 52066
Lid geworden op: za feb 24, 2007 8:39 pm

Re: Toenemende hongersnood

Bericht door Mahalingam »

Deze reportage kwam mede tot stand met subsidie van het Postcode Loterij Fonds van Free Press Unlimited
Afrika is dolblij met Nederlandse ui en plofkip

Afbeelding
NEDERLANDSE UIEN VINDEN GRETIG AFTREK IN SENEGAL. FOTO: SVEN TORFINN

De Nederlandse voedselexport is van levensbelang voor Senegal en andere landen in Afrika. Als die wegvalt, bijvoorbeeld door de stikstofnormen, zou dat zomaar een ernstige voedselcrisis kunnen veroorzaken.

Afbeelding

‘Ha Nederland, het land van de koeien.’ Mamadou Bah (46), boer uit een dorp bij de Senegalese stad Podor, zegt het met ontzag. Net als elders in Afrika staat Nederland hier bekend om de hoogwaardige agrarische technologie. Vooral de gigantische melkproductie oogst bewondering. ‘Ik heb zelf ook koeien,’ zegt Bah, terwijl hij met een paar vrienden thee drinkt. ‘Maar die produceren lang niet zo veel als die van jullie.’ Terwijl een koe in Nederland dagelijks bijna 30 liter melk geeft, is de productie hier hooguit 3 liter.

Winkels in Senegal liggen vol met melk uit Nederland. La Belle Hollandaise, de naam waaronder FrieslandCampina hier geconcentreerde melk in blik verkoopt, is tot in de kleinste dorpen te vinden. Ook melkpoeder komt in veel gevallen uit Nederland. ‘Zelf produceren we in Senegal helaas niet voldoende,’ zegt Bah. ‘Alleen in de regentijd, als er voldoende gras is, kunnen we onze koeien melken.’ De rest van het jaar staan de dieren droog. ‘Om ook dan melk te kunnen drinken, moeten we die importeren.’
Met een waarde van ruim 122 miljard euro is Nederland na de Verenigde Staten de tweede exporteur van landbouwproducten ter wereld. Het grootste deel daarvan gaat naar andere landen in Europa, maar ook Afrika importeert veel. Zuivel, uien, aardappels, vleeskuikens, vis – volgens cijfers van Wageningen University verkochten Nederlandse bedrijven vorig jaar verspreid over het hele continent voor ruim 3 miljard euro aan agrarische producten.
De Nederlandse voedselexport is van levensbelang voor Afrika. Alternatieven zijn op veel plaatsen niet beschikbaar of aanzienlijk duurder. Het inkrimpen van de Nederlandse export, bijvoorbeeld wegens de stikstofuitstoot, zou in een land als Senegal zomaar een ernstige voedselcrisis kunnen veroorzaken. Illustratief is wat er gebeurde na het begin van de oorlog in Oekraïne, toen er door het wegvallen van graan uit Oekraïne in meerdere Afrikaanse landen tekorten aan brood ontstonden.
Spoiler! :
Ruim 80 procent van alle Nederlandse uien is bestemd voor de export
‘Ik importeer uien uit Nederland,’ zegt voedselhandelaar Mor Gaye (40), directeur van Agro-Business Trading in de Senegalese hoofdstad Dakar. In zijn kantoor vlak bij de haven vertelt Gaye dat vrijwel nergens ter wereld zo veel uien worden gegeten als in West-Afrika. Volgens cijfers van het ministerie van Landbouw eten Senegalezen 27 kilo per persoon per jaar en komt 30 procent van alle geconsumeerde uien uit Nederland. ‘Ik koop ze bij Waterman in Emmeloord,’ vertelt Gaye, gekleed in een glimmend groen gewaad. ‘Goede kwaliteit voor een lage prijs. Per schip arriveren ze in Dakar.’

Ruim 80 procent van alle Nederlandse uien is bestemd voor de export, Senegal is met 132 miljoen kilo per jaar de belangrijkste importeur. Zelf produceert het 18 miljoen inwoners tellende land ook uien, maar lang niet genoeg om in de binnenlandse vraag te voorzien. ‘Zo gaat het met vrijwel al het voedsel dat we telen,’ zegt Gaye. ‘De agrarische opbrengsten zijn zo laag dat import noodzakelijk is om een voedselcrisis te voorkomen.’ Veel Afrikaanse landen kampen met hetzelfde probleem. De bevolking werkt overwegend in de landbouw, maar slechts een paar landen produceren voldoende om zichzelf te kunnen voeden.

Pieter Jaarsma: ‘Afrika kan enorme stappen maken’
Ontwikkelingswerkers proberen al decennialang de landbouwproductiviteit in Afrika te verhogen. Mede daardoor zijn in de meeste landen de opbrengsten per hectare weliswaar gestegen, maar de productiviteit is nog steeds aanmerkelijk lager dan elders in de wereld. Met uitzondering van Marokko en Algerije heeft bijvoorbeeld geen enkel Afrikaans land een eigen zuivel­industrie van betekenis.
Oneerlijke concurrentie is volgens critici een van de oorzaken van de lage Afrikaanse landbouwopbrengsten. Boeren uit Nederland, en andere Europese landen, kunnen door omvangrijke subsidies relatief goedkoop produceren. Mede doordat de meeste Afrikaanse landen nauwelijks importtarieven heffen, kan dit buitenlandse voedsel concurreren met lokaal geproduceerde equivalenten. Voor de stadsbevolking is dit positief, omdat daardoor veel goedkoop voedsel beschikbaar is. Maar Afrikaanse boeren zijn de dupe, omdat de subsidies de vrije marktwerking verstoren, waardoor investeren in techniek minder loont.

Biologische landbouw is een doodlopende weg
‘Allerlei factoren spelen een rol bij de lage landbouwproductiviteit in Afrika,’ zegt gepensioneerd agro-bioloog Henk Breman (80). ‘Maar de geringe toepassing van kunstmest is zonder twijfel een van de belangrijkste knelpunten. Per hectare is het gebruik slechts zo’n 15 procent van het gemiddelde gebruik wereldwijd.’ Volgens Breman, die als ontwikkelingswerker voor onder meer de Verenigde Naties jaren in Afrika woonde, dienen naast stikstof ook voldoende fosfor en kalium te worden toegevoegd. ‘Dat bevordert de wortelgroei, waardoor gewassen in droge gebieden meer water kunnen opnemen.’ Om het verschil te laten zien, toont hij een foto van twee proefvelden.

Biologische landbouw is volgens Breman een doodlopende weg als je de landbouwproductiviteit in Afrika significant wil verhogen. ‘Ik ondersteun het belang van biodiversiteit en een gezonde bodem, maar op biologische wijze kun je nooit voldoende bouwstoffen toevoegen om planten optimaal te laten groeien.’ Door op deskundige wijze kunstmest te gebruiken, en precies dat toe te voegen wat de plant nodig heeft, is die slag volgens Breman wel te maken. ‘De landbouwproductiviteit in West-Afrika kan zo met een factor 3 tot 5 omhoog.’
Hoe je met slimme technologie meer voedsel produceert, laten Afrikaanse kippenboeren zien. In Senegal wemelt het van de kleine ondernemers die plofkippen vetmesten. De kuikens komen in veel gevallen per vliegtuig uit Nederland: als eendagskuikens in kratten, of als bevruchte eieren die op de plek van bestemming worden uitgebroed. Het voordeel van plofkippen is dat ze door rasveredeling met evenveel voedsel ongeveer twee keer zo snel groeien als traditionele kippen: meer vlees voor minder geld. In Nederland zijn ze omstreden, maar in Afrika is de plofkip razend populair.
Westerse ontwikkelingshulporganisaties stimuleren het vetmesten van plofkippen. Volgens de Amerikaanse Bill & Melinda Gates Foundation, die geld doneert aan kippenhouders in Afrika, is het een laagdrempelige manier om armoede te bestrijden. Iedereen met een stukje grond kan een stal bouwen en vleeskuikens vetmesten. Bovendien levert het pluimvee een bijdrage aan de voedselzekerheid. Plofkip is immers een goedkope bron van eiwit. Scharrelkip, ook in Senegal te koop, kost al snel het dubbele.
‘We kunnen niet zonder voedsel uit Nederland’
‘Intensieve landbouw heeft de toekomst,’ zegt Boubacar Sall (66), uienboer uit het dorp Niandane en voorzitter van de Nationale Vereniging van Uientelers. In het gemeentehuis, een modern stenen gebouw aan de rand van het grotendeels uit leem opgetrokken dorp, vertelt Sall dat hij een van de grootste boeren is uit de omgeving. ‘Ik heb 17 hectare. Als ik die volzet met uien en voldoende kunstmest gebruik, maak ik in een goed jaar zo’n 40 miljoen CFA (60.000 euro) winst.’ Dat is veel geld in Senegal, waar het gemiddelde jaarsalaris circa 1.200 euro is.
Zoon van uienboer Boubacar Sall op de akker. Foto: Gerbert van der Aa
De akkers van Sall liggen op de oever van de rivier de Senegal. Met dieselpompen voert hij water aan om de net aangeplante uien te irrigeren. Van concurrentie uit Nederland zegt Sall geen last te hebben. ‘De Nederlandse uien zijn duurder. En de overheid staat de import alleen toe als er geen lokale uien op de markt zijn.’ Door het warme Senegalese klimaat en het geringe aantal pakhuizen met klimaatregeling zijn uien hier maar kort houdbaar. ‘We kunnen niet zonder voedsel uit Nederland,’ lacht Sall. ‘Anders zouden we honger lijden.’
https://www.ewmagazine.nl/economie/acht ... ip-48073w/
Wie in de Islam zijn hersens gebruikt, zal zijn hoofd moeten missen.
Plaats reactie