DOORGEPRIKT STAAT NETJES. En mag ook ,,hoezee, alle Arabieren in de zee''?
Mia Doornaert
02/05/2003
Sale juif . Mort aux juifs . ,,Joden, die zijn verboden, die moet je doden''. En het afschuwelijke ,,Hamas, Hamas, alle joden aan het gas.'' Het is verschrikkelijk dat zulke kreten weer te horen zijn in Europa, na het absolute nulpunt van beschaving dat de deze week herdachte barbaarse uitmoording van joden en zigeuners geweest is. En nog beangstigender is dat zoveel fijnbesnaarde zielen die te keer gaan tegen het Vlaams Blok of het Front National van Jean-Marie le Pen zwijgen als vermoord over allochtoon racisme.
In Frankrijk is nu toch een deel van de linkerzijde zich daarover gaan bevragen. De aanleiding was een betoging tegen de oorlog in Irak op 22 maart. Vier jonge joden, die mee opstapten, werden in elkaar geslagen door Arabische medebetogers, onder de kreet il y a des juifs ici!''.
Een paar maanden voordien had een college in het zeer ,,multiculturele'' twintigste arrondissement van Parijs een joodse scholier naar huis gestuurd. Zijn ouders moesten een andere school zoeken. Reden: de school kon zijn veiligheid niet meer garanderen.
Er is ook grote deining ontstaan over een verzamelwerk van leraars en rectoren van het openbaar onderwijs. Les territoires perdus de la république (Mille et Une Nuits) schildert een alarmeren beeld van het anti-joods racisme in vele scholen. Heel wat ,,progressieve'' leraars van de école laïque et républicaine durven niet eens reageren tegen het anti-semitisme dat nu van jongeren van Arabische origine komt. Ze zitten vast, aldus het boek, in een simplistisch anti-kolonialisme en tiersmondisme dat kritiek op allochtonen taboe maakt.
In Nederland is vorige maand in enkele kranten ontzet gereageerd op de afschuwelijke kreet ,,Hamas, alle joden aan het gas'', die in eerste instantie ,,niet afgekeurd'' werd door de Nederlandse woordvoerster van de Arabisch Europese Liga (AEL), Naïma Elmaslouhi.
De Europese voorzitter van de AEL, Dyab Abou Jahjah, deed er een schepje bovenop. Hij pareerde in een debat in Amsterdam op 7 maart de kritiek op de ,,joden aan het gas'' met de vraag: ,,Waar is uw sympathie als (de Nederlandse moslima van Somalische oorsprong) Hirsi Ali ons geloof en onze profeet met de grond gelijk maakt?''
Dat is dan een aanfluiting van de principes van een democratische maatschappij. Joden opnieuw de verschrikking toewensen van de gaskamers van de uitmoordingskampen is zonder meer racisme. De islam daarentegen is een godsdienst, geen ras of volk. Kritiek op de profeet Mohammed mag voor Abou Jahjah heiligschennend zijn, zulke uitspraken vallen net zo goed onder de vrije meningsuiting als brandhout maken van de katholieke kerk of welk geloof ook. De essentie van de vrije meningsuiting is nu eenmaal dat je tegen heilige huisjes mag schoppen.
In België, gidsland van de vrede, dringt dat nog steeds niet door. De aanhoudende islamitische propaganda dat kritiek op de islam gelijk staat met racisme slaat hier duidelijk aan. In onze Vlaamse pers zie je lezersbrieven die anti-semitische slogans en kritiek op de profeet Mohammed simpelweg op één lijn plaatsen als ,,beledigingen aan elkaars geloof''.
Ook de gauche caviar van de Cogels-Osylei houdt de zaken liefst simpel. Dit is ten slotte België, en wat in dit land telt is niet wat iemand zegt maar wie het zegt. Filip Dewinter is slecht maar Abou Jahjah is goed, ook al lijken hun denkbeelden sterk op elkaar. Amerika en Israël zijn slecht, elke anti-Amerikaanse dictatuur behoort tot het vredeskamp. Anti-semitisme van uiterst-rechts is fout, het sterk opzettende anti-semitisme van (uiterst-)links is progressief.
Kritiek op Israëls onderdrukking van de Palestijnen mag en moet natuurlijk. Maar waarom wordt alleen Israël zo fel en onophoudelijk bekritiseerd? Waarom wordt alleen van die staat het bestaansrecht aangevochten, hoewel ze bij besluit van de Verenigde Naties, die alom geroemde ,,internationale gemeenschap'', is opgericht? Waarom is het alleen erg als een moslim wordt gedood door een jood maar niet door een medemoslim? Waarom doet ook Pax Christi via het Palestina-platform Codip mee aan een hate speech tegen Israël die met pax noch met Christus uitstaans heeft?
Als de kritiek op een staat zo exclusief wordt, dan wordt de grens tussen rechtmatige kritiek op Israël, anti-zionisme en anti-semitisme onzichtbaar. En dan rijst ook de vraag, zoals de Franse filosoof Alain Finkielkraut over Jacques Chirac stelt (DS 26 april), of het Irak-beleid van bepaalde West-Europese regeringen niet vooral op appeasement van de moslimimmigratie gericht was. Die vraag rijst des te meer als regeringen zo traag (in Frankrijk) of vrijwel niet (in België) reageren op toenemend anti-semitisch verbaal en lijfelijk geweld, met het ,,excuus'' dat het niet om autochtoon anti-semitisme gaat.
Het argument van ,,weldenkende'' kringen dat Arabische jongeren, of jongeren van Arabische origine, niet altijd beseffen wat ze roepen, is pas echt racistisch. Mort aux juifs of ,,joden, die moet je doden'' is niet minder duidelijk dan een kreet als ,,hoezee, alle Arabieren in de zee'' zou zijn. Racisme tegen joden gedogen om niet racistisch te lijken, dat is een totaal onaanvaardbare versie van ,,multiculturaliteit''.
Uit 'DE Standaard' 2/5/03 :
Uit 'DE Standaard' 2/5/03 :
Soms denk ik juist,soms denk ik fout,maar ik dénk tenminste
Dubitando ad Veritatem pervenimus (Cicero)
Sapere aude!
In het 'Huis van de Vrede' is het steeds Oorlog.
Dubitando ad Veritatem pervenimus (Cicero)
Sapere aude!
In het 'Huis van de Vrede' is het steeds Oorlog.
