'Daders zijn bekend, waarom worden ze niet opgepakt?'
door Riet Pijnappels
ZUNDERT - Drie mannen en een vrouw zitten dinsdagavond in de showroom van garagebedrijf Van Elsackers samen aan tafel.
Vorige week kenden ze elkaar alleen nog van naam en gezicht. Nu voelen ze zich diep met elkaar verbonden door het noodlot: alle vier werden ze recent in hun eigen huis overvallen. Bedreigd, mishandeld en beroofd door gewapende criminelen.
Kees (59) en Marianne (60) van Elsacker, garagehouders, zitten op het puntje van hun stoel. Gespannen als een boog, klaar om van wal te steken. Op de kale schedel van bakker Gerard van Hassel (52), uit Wernhout steekt de zwarte hechtingsdraad schril af tegen de roodgekleurde wonden. Totaal vierentwintig hechtingen op zijn hoofd en een in zijn bovenlip. Het regende klappen, vertelt hij later. De stresshormonen gieren zichtbaar door zijn lijf, het is nog maar een week geleden. Dinsdagmiddag had hij nog een gesprek met de wijkagent. 'Jullie doen te weinig', heeft hij boos geroepen.
Boomkweker Frans van Hassel (67) leunt schijnbaar onbewogen wat achteruit, maar in zijn lijf woedt de agressie als een kwaaie storm. "Ik wil diegenen die mij dit hebben aangedaan nog graag een keer tegenkomen."
Ze hebben hun verhaal inmiddels al vaak verteld, aan politie, familie, vrienden. Maar iedereen moet het weten, vinden ze. Omdat het zo niet langer kan. Zundert wordt geterroriseerd, zeggen ze. De plaatselijke ondernemers zijn bang, slapen slecht en vragen zich af: ben ik de volgende?
Als de één vertelt, luisteren de anderen als verstijfd. De ontzetting is van hun gezichten af te lezen. Marianne slaat af en toe de hand voor haar mond. Kees zit wijdbeens, handenwringend.
Vandaag een week geleden ging bij Gerard van Hassel om vijf voor half vier de wekker af. Hij begon aan zijn ochtendritueel. Even de bakkerij in, machines aanzetten, wassen. "Plotseling zie ik twee schimmen recht op mij afkomen, allebei met een pistool in de hand. 'Liggen, liggen!' schreeuwden ze. Ik begon enorm te gillen, zo schrok ik." Hij weigerde om te gaan liggen. In plaats daarvan sloeg hij de pistolen weg en schreeuwde tegen de zwartgemaskerde mannen: 'Opdonderen jullie!' "Ze wilden mij onderwerpen, en ik dacht: dat gaat niet gebeuren. Niet in mijn eigen huis. Ik wilde niet de held spelen, maar ik werd enorm kwaad, strijdbaar. Ik kreeg meteen een enorme klap met een pistool op mijn hoofd. En daarna nog negen, tien keer. Ik ben achterover gevallen, tegen het keukenblok aan. Ik wilde naar mijn vrouw toe die van de traf afkwam, maar ze sloegen me weer tegen de grond. 'Ik schiet je dood', riepen ze. En daarna: 'Kluis, kluis, kluis!' Ik heb geen kluis, zei ik, en toen riepen ze: 'Geld, geld, geld!' Ik gaf ze mijn portemonnee, en daarna de autosleutels. Mijn verzet was gebroken. Ik wilde nog maar een ding: dat ze weggingen. Ik had genoeg klappen gehad. Ik zat van onder tot boven onder het bloed.''
Kees van Elsacker was vroeger voor de duvel nog niet bang, vertelt hij. Nu ziet hij dagelijks dezelfde, nare beelden aan zijn geestesoog voorbijtrekken. De zwarte maskers, met daarin de gaten voor ogen, neus en mond. En de pistolen. Op hem gericht.
Zijn vrouw, Marianne, herleeft de angstige momenten vooral 's nachts. "Hoe ze me aan mijn haren uit bed trokken, een pistool voor mijn neus hielden en me op mijn knieën dwongen." Sinds de overval durft ze 's nachts nauwelijks nog naar de wc. "Dan ben ik bang dat ze er weer staan." Het was rond half vijf dat twee mannen, gemaskerd, in de ochtend van 14 maart plots in hun slaapkamer stonden. Marianne: "Ik dacht eerst: dit is niet echt. Dit droom ik, het leek zo onwerkelijk. Maar ik wist dat ik rustig moest blijven. We worden binnenkort voor de eerste keer opa en oma. Ik had maar één gedachte: ik doe alles wat je vraagt, als ik maar blijf leven.'' Kees sliep eerst gewoon door. Totdat hij een klap op zijn hoofd kreeg. Hij schrok wakker, begon meteen te vloeken en terug te slaan. Marianne: "Ik zei: rustig blijven, Kees. Dan doen ze niks."
De overvallers eisten geld, en Marianne ging met ze naar beneden. "Ik gaf eerst een geldkistje, een portemonnee en een sporttas, maar dat vonden ze niet genoeg. Ze wilden mijn pinpas. Ik schreef het meteen op. 'No good', riepen ze. 'Wel goed', zei ik. Ik wilde alles geven, als ze maar weggingen." Het echtpaar werd vervolgens opgesloten in de meterkast. Kees: "Toen dacht ik: het is gebeurd met ons. Ze schieten een paar keer door de deur en het is afgelopen. Die doodsangst was verschrikkelijk. Maar het werd stil. Met alle kracht in mijn lijf heb ik daarna de deur geforceerd."
Boomkweker Frans van Hassel, die eind februari beroofd werd, lag zes dagen zwaargewond in het ziekenhuis. Ook hij werd overvallen in zijn slaap, drie inbrekers sloegen meteen met hun wapens op hem in. Ze zaten op zijn borst en op zijn benen, en timmerden op zijn hoofd. "Het was aardedonker, ik zag helemaal niets, behalve
blauwe lichtflitsen. Waarschijnlijk van stroomstootwapens. Ik voelde alleen vreselijk veel pijn. Ze zetten een wapen op mijn hoofd en schreeuwden in gebrekkig Nederlands: 'Geld of ik schiet je kapot'. Er lag geld op het nachtkastje, daar heb ik naar gewezen. Ik wilde ontsnappen, probeerde nog uit het raam te springen. Het glas brak wel, maar ik bleef in het kozijn hangen. 'Help, help!', heb ik geroepen'. Ik zag die mannen toen over straat wegrennen."
Als de verhalen verteld zijn, kijken ze elkaar aan. Aangeslagen. Het moet afgelopen zijn, is hun boodschap. De maat is vol. Om zo gepakt te worden. In je eigen huis, in je eigen slaapkamer, dat slaat diepe wonden in de zekerheid van je bestaan. Diep teleurgesteld zijn ze in de burgemeester, gemeenteraad en politie. Ondernemers pikken het niet meer, waarschuwen ze. Er smeult een brandje in Zundert, dat snel zal uitslaan als er niks gebeurt. Kees: "De daders zijn bekend, waarom worden die niet opgepakt?" Gerard: "We willen dat ons dorp weer veilig wordt. En dat de daders gestraft worden. Burgemeester en politie moeten optreden voordat het hier uit de hand loopt. We willen niet meer dat ze ons zo'n pijn doen."
http://www.bndestem.nl/regio/breda/6881 ... gepakt.ece" onclick="window.open(this.href);return false;