In Memoriam ....

Moderator: M

Plaats reactie
Gebruikersavatar
sprot
Berichten: 4146
Lid geworden op: ma jan 27, 2003 11:25 pm
Locatie: Hel
Contacteer:

In Memoriam ....

Bericht door sprot »

:cry:

Samira Bellil 1972 - 2004

HEENGEGAAN

‘In dit spel wil ik tot het uiterste gaan’, zei Samira Bellil een jaar geleden in een gesprek met deze krant. Haar verkrachter K., die wraak had gezworen, vreesde ze niet en voor de minachting van anderen haalde ze haar schouders op. Op 3 september kwam er voortijdig een einde aan Bellils kruistocht tegen de machowet in de Franse quartiers, die ‘zedeloze’ meisjes brandmerkt als hoer en bestraft met groepsverkrachtingen.

De jonge activiste stierf op 31-jarige leeftijd aan maagkanker.

Les filles du quartier, daar was het Samira Bellil om te doen. De meisjes, bijna altijd van allochtone afkomst, die vernederd en onderdrukt werden door ouders en broers. De vriendinnetjes die seksueel misbruikt werden door de kaïds van de wijk. Sinds Bellil er twee jaar geleden een boek over schreef zijn tournantes(groepsverkrachtingen) niet meer weg te denken uit de ‘gettoproblematiek’ in Franse banlieues. “Ik heb er genoeg van telkens te moeten horen dat het probleem van de groepsverkrachtingen in onze cités wordt overdreven en dat de tournantes seksuele spelletjes zijn waar de meisjes in toestemmen”, schrijft ze in Ontsnapt uit de hel.

De Frans-Algerijnse Bellil was meter van Ni Putes, Ni Soumises (Hoeren Noch Slavinnen), een beweging die ontstond als reactie op de gruwelijke ontdekking van 4 oktober 2002 in Vitry-sur-Seine. Die dag vond de brandweer het halfverkoolde lijk van de zeventienjarige Sohane Benziane in de kelder van een appartement.

Het Marokkaanse meisje was overgoten met benzine en in brand gestoken. Djamal, haar ex-vriendje, geraakte zelf zwaar gewond toen hij de lucifer bij haar lichaam hield. Ik kon niet verdragen dat ze mij niet meer wilde, mompelde hij later.

Er zijn veel Sohanes in Frankrijk, verklaarde Samira Bellil aan de Franse pers. Verstopt in huis, vaak onder een hoofddoek, en afgestraft als ze de lijn tussen goede reputatie en zedeloos gedrag overschreden. Bellil had alle recht van spreken: jarenlang was ze zelf een Sohane.

‘Zusters’ in het getto Op haar veertiende is Samira een stoere meid in Garges-lès-Gonesse, een grauwe Parijse voorstad.

Ze incasseert de klappen van haar vader zonder verpinken, steelt bier en vliegt om de haverklap van school. Haar ouders hebben dan allang de hoop opgegeven een braaf meisje van haar te maken. Samira zal nooit kleedjes haken, op haar zusjes passen of wachten tot ze kan trouwen met een goede moslimman.

Op straat loopt ze rond als een halve jongen, altijd in jeans en baskets. Coole meid, vinden de jongens in de quartier. Tot de dag dat ze naar bed gaat met de knappe bendeleider.

Plots blijkt ze een gewoon tienermeisje dat verliefd wordt en huilt als Jaïd haar aan de kant schuift. Plots vinden de jongens haar een hoer. Nette meisjes werpen zich niet gewillig voor jongens. En omdat ze toch een hoer is, kunnen we haar evengoed zo gebruiken, grijnzen jongens met blinkende ogen. Samira wordt loslopend wild. Ze wordt door K., de beste vriend van Jaïd, in elkaar geslagen en verkracht.

K. trakteert die nacht ook zijn twee vrienden op een portie van deze hitsige meid.

Enkele maanden later ondergaat ze hetzelfde, weer is de dader K.

Pas maanden na haar verkrachtingen doet Samira aangifte. Twee andere meisjes, ook slachtoffers van K., dienen ook klacht in. Samira hoopte op medelijden en steun, maar krijgt minachting van het quartier. Haar ouders zetten haar op straat. De schande is te groot om dragen. “Maak niet de fout dit als een ‘islamitisch’ probleem te zien”, zei ze vorig jaar in het interview met De Morgen. “Dit gaat niet over godsdienst, maar over le quartier die de wetten dicteert en over de gemeenschap die absurde en verstikkende regels oplegt.” Verkrachter K. krijgt uiteindelijk acht jaar cel. Die zit hij sneller uit dan dat Samira haar trauma verwerkt. Meer dan tien jaar heeft ze nodig om de juiste therapie te vinden. Haar boek Ontsnapt uit de helschrijven, helpt een beetje. Het doorbreekt het heersende stilzwijgen over de groepsverkrachtingen in Franse voorsteden. Ze schrijft het niet alleen voor zichzelf, maar ook voor de andere ‘zusters’ in het getto. “Opdat ook zij beseffen dat er een uitweg is.” Niet iedereen begreep het boek op die manier. Bellil durfde zich na de publicatie niet meer te vertonen in haar wijk. Omdat ze haar verkrachter K. wel eens zou kunnen tegenkomen. En omdat de andere jongens haar doorbreking van de omerta nooit zouden vergeven.

Verbijstering alom toen Bellils boek in Frankrijk, en later ook in andere landen waaronder België, verscheen. Tournantes werden hoog op de politieke agenda gezet bij onze zuiderbu ren. Processen over groepsverkrachtingen werden voorpaginanieuws. Maar een mentaliteit veranderen is niet makkelijk, besefte Samira Bellil snel. En het gerecht was nog te soft voor de daders, vond ze. “Er worden nog altijd verzachtende omstandigheden gevonden. Kansarm, werkloze ouders, moeilijke integratie. En de verkrachte meisjes dan? Die leven ook in de quartiers, zijn even kansarm, hebben even werkloze ouders. Voor hen geen verzachtende omstandigheden. Zij worden een schande voor de familie.” Samira Bellil was behalve meter en activiste bij Ni Putes, Ni Soumises ook maatschappelijk werkster in een voorstad van Parijs. “Het helpt me om na al die jaren van psychische verwardheid en zelfmoordneigingen opnieuw te geloven in het leven”, zei ze.

Bellil was al enkele maanden ernstig ziek.

Maar de maagkanker tastte haar nieuwe levenslust niet aan, zei een medewerkster van Ni Putes, Ni Soumises aan AFP. “Ze had zich echt verzoend met het leven, met de wereld.

Ze begreep sinds kort dat niet alle mannen wa ren zoals degenen die zij had gekend.”
http://www.aftenposten.no/multimedia/ar ... 64202a.jpg
Soms denk ik juist,soms denk ik fout,maar ik dénk tenminste
Dubitando ad Veritatem pervenimus (Cicero)
Sapere aude!
In het 'Huis van de Vrede' is het steeds Oorlog.
Mahalingam
Berichten: 52151
Lid geworden op: za feb 24, 2007 8:39 pm

Re: In Memoriam ....

Bericht door Mahalingam »

Afbeelding

Heden kwam het bericht dat Hiltrud Schröter overleden is. Ze was zeer bekend in het Duitstalige gebied en was een gerespecteerde critica van de Islam. Zij is 70 jaar oud geworden.
Haar Opus Magnum was een studie naar de Ahmadiyya beweging en de verhouding van deze sekte tot de Islam. Ze was veel bezig met de thema's Islam en immigratie. Het is een verlies voor de anti-Islam beweging in Duitsland.
Die Autorin und Sozialwissenschaftlerin Hiltrud Schröter aus Frankfurt beschäftigt sich seit gut 20 Jahren mit Islam und Migration. Die 66-Jährige gilt als eine strenge Kritikerin. Die Wissenschaftlerin erhielt wegen ihrer Arbeit bereits mehrere Drohungen und für ihre Studie "Ahmadiyya-Bewegung des Islam" eine Strafanzeige von dieser muslimischen Sekte. Das Strafverfahren wurde allerdings von der Staatsanwaltschaft eingestellt. Für ihre Doktorarbeit "Arabesken - Studien zum interkulturellen Verstehen" erhielt sie 1998 den Elisabeth-Selbert-Preis des Landes Hessen. Ihr Sachbuch "Das Gesetz Allahs" ist soeben im Ulrike-Helmer-Verlag erschienen.
Hier is een rede van haar:





Hier een transcriptie van een 4 jaar oud interview:
http://www.welt.de/welt_print/article11 ... sicht.html
"Der Islam hat ein Doppelgesicht"
Schröter: IIch trenne ganz deutlich zwischen Menschen und dem Islam als System. Das zeigt besonders gut mein Buch "Mohammeds deutsche Töchter". Aber wenn ein Muslim hier islamische Gesetze einführen will, dann lehne ich das ab. Das Wichtigste ist aufzuklären, dass der Islam auch totalitär ist.
Enige artikelen van haar hand hier:
http://zoelibat.blogspot.com/2010/01/di ... egung.html
Ahmadyya: eine totalitäre Politreligion
Wie in de Islam zijn hersens gebruikt, zal zijn hoofd moeten missen.
Plaats reactie