Die multiculturele prietpraat is niet waar’

[Ariel]

Die multiculturele prietpraat is niet waar’

Matthé Sjamaar (71) is oud-rector van het katholieke Niels Stensen College in Kanaleneiland. Elf jaar geleden pleitte hij voor sluiting van zijn school en spreiding van allochtone leerlingen over witte scholen. Denkt hij nog steeds dat spreiding de oplossing is voor de integratieproblematiek?

Esther Raaijmakers
Meer dan dertig jaar stond hij “in de branding”, zoals Sjamaar dat zegt. In 1964 begon hij met lesgeven op het Niels Stensen College, dat van een witte prestigieuze school langzamerhand uitgroeide tot een zwarte school. Op 2 mei 1998 pleitte hij in Het Onderwijsblad voor sluiting van zijn school, omdat het leerklimaat zo was verslechterd vanwege het hoge percentage allochtonen op het college. Hij zag geen andere uitweg meer en vroeg via een interview aandacht voor de problematiek.

Het hek was van de dam. De media doken op hem en de journalisten kwamen uit de struiken rondom zijn huis tevoorschijn. Hij kreeg veel kritiek over zich heen, werd voor racist uitgemaakt. Maar daarmee was het nog niet klaar: in 1999 drong het schoolbestuur op zijn vertrek aan en ging Sjamaar met “vervroegd” pensioen. Nu is het tien jaar later. De oud-rector wilde graag “buiten het stadsgevoel eindigen” en dat is hem goed gelukt. Samen met zijn vrouw woont hij op een idyllisch boerderijtje verscholen in het groen met een wijds uitzicht over de polder. Matthé Sjamaar is niet de enige die plaats heeft genomen in de bank. Zijn hond wijkt niet van zijn zijde.

Kunt u iets vertellen over de periode dat u rector op het Niels Stensen College was. Tegen welke problemen liep u aan?
“Tussen 1980 en 1985 werd voor mij duidelijk dat er problemen waren. In de grote steden ontstonden scholen waarvan de meerderheid allochtoon was. Ik had contact met deze scholen en wist dat wanneer de grens van dertig procent allochtone leerlingen was bereikt, het mis zou gaan. Onder deze grens kunnen zwakke leerlingen zich nog omhoogtrekken aan betere leerlingen, maar boven deze marge gaat het leerklimaat zo ontzettend achteruit. De leerlingen hebben totaal geen discipline en maken geen huiswerk meer. Bovendien vertrekken de Nederlandse leerlingen naar andere scholen, waardoor het aantal buitenlandse leerlingen in verhouding steeds meer toeneemt.”

U pleitte voor spreiding van allochtonen over andere scholen. Wat bedoelde u daar precies mee?
“Begin jaren negentig bereikte het Niels Stensen College de marge van dertig procent. Als bijzondere school konden wij geen allochtone leerlingen meer weigeren. De mavo-afdeling werd steeds groter, terwijl de havo- en vwo-afdelingen slonken. Er was een groot probleem. Binnenskamers gaf iedereen mij gelijk, maar in het openbaar moest ik mij koest houden en de gedachte in stand houden dat de multiculturele samenleving mooi is. ‘Met hoogopgeleide Marokkanen hadden we geen problemen gehad’
Ik moest wat doen en heb toen een artikel in het vakbondsblad gepubliceerd ten tijde van de verkiezingscampagne in 1998. Daarin stelde ik voor het Niels Stensen College te sluiten vanwege het slechte onderwijsklimaat en de allochtone leerlingen te verspreiden over andere scholen in de stad.

Ik had verwacht dat het artikel voor reacties zou zorgen, maar niet dat het zo massaal zou zijn. Het waren roerige, maar ook leuke tijden waarin ik misschien wel 300 á 400 interviews heb gegeven. Net na de publicatie van het artikel stonden journalisten mij op Schiphol op te wachten toen ik terugkwam van vakantie.”

Denkt u nog steeds dat spreiding de oplossing is voor integratieproblematiek of is uw mening veranderd?
“Ik zie spreiding nog steeds als oplossing en uit onderzoek is ook gebleken dat het werkt. Maar dit is in de grote steden al niet meer mogelijk. Daar is het te laat. Ik hoop dat de kleinere gemeenten ermee beginnen. Gemeenten hebben vaak plannen om spreiding op scholen in te voeren, maar op het laatste moment haken ze dan toch af. Nijmegen is een plaats waar ze nu leerlingen over basisscholen spreiden om te voorkomen dat er te witte of zwarte scholen ontstaan. Wat ook werkt zijn de zogenaamde buddysystemen, waarin een Nederlandse jongere aan een allochtone jongere wordt gekoppeld. Het komt op kleine schaal voor, maar is succesvol. En ik denk dat het belangrijk is dat 2-jarige kinderen uit achterstandsmilieus gedwongen onderwijs volgen voordat zij naar de basisschool gaan. De ouders van deze kinderen zouden verplicht taalles in buurtcentra moeten volgen.”

Is de integratieproblematiek iets wat zich afspeelt tussen allochtoon-autochtoon of tussen moslimallochtoon-autochtoon?
“Het is in de eerste plaats een achterstandsprobleem en met godsdienst of ras heeft het niets te maken. Ik trek dit achterstandsprobleem ook door naar de Nederlandse bevolking, bijvoorbeeld woonwagenbewoners of de landarbeiders uit Friesland, maar het is nu eenmaal zo dat allochtonen eerder een achterstand hebben. Neem nu de Iraniërs en Vietnamezen. Waarom horen we helemaal niets negatiefs over deze mensen en wel over Marokkanen? ‘Ook de allochtone leerlingen stonden pal achter mij’
De Iraniërs en Vietnamezen zijn allemaal middenstanders of hoogopgeleiden en zij integreren veel beter. Het grootste gedeelte van de Marokkanen is van Berberse komaf. Zij gingen op de vlucht voor armoede en kwamen uit een achterstandsmilieu. Als we hoogopgeleide Marokkanen uit Marrakesh hadden geïmporteerd, hadden we geen problemen gehad. Ik zal dit illustreren met een voorbeeld: ter gelegenheid van de verjaardag van koning Hassan II was ik uitgenodigd op de Marokkaanse ambassade, omdat ik rector was op een zwarte school. Ik raakte in gesprek met een Marokkaanse mevrouw van de ambassade. Zij verklaarde Nederland voor gek, omdat ze al die Berbers in hun land hebben toegelaten. ‘In Marokko zijn ze blij dat ze van hen af zijn, omdat ze tot de meeste armoedige mensen van het land behoren. Straks wordt Nederland nog een kolonie van Marokko’, waarschuwde ze.”

Wat heeft u bereikt met uw ideeën?
“In 1998 en in 1999 doorbrak ik een taboe, namelijk dat die multiculturele prietpraat niet waar is. Ik heb door het artikel de weg geopend voor serieuze discussie, want er werd om het probleem heen gedraaid. Het schoolbestuur legde mij een spreekverbod op, maar de leerlingen en docenten stonden pal achter mij, ook de allochtone leerlingen. De toenmalige staatssecretaris van Onderwijs, Netelenbos, noemde mijn uitspraken een schande en hulpbisschop J. Niënhaus die verantwoordelijk was voor het katholiek onderwijs vond dat het Niels Stensen College zich moest opofferen voor de andere katholieke middelbare scholen in de omgeving van Utrecht. Dan konden dat witte middenstandsscholen blijven. Maar ik ben de eerste die niet is verguisd door de media en journalisten.”


http://www.katholieknieuwsblad.nl/actueel26/kn2628f.htm" onclick="window.open(this.href);return false;

[King George]

Wat hebben al deze drie scholen met elkaar gemeen? Teveel Marokkanen? Dit speelde al in 2002!

• Drie 'zwarte' scholen sluiten hun deuren
  
  UTRECHT - Het katholieke Niels Stensen College en het openbare Thorbecke College in Utrecht sluiten de deuren. Ook de interreligieuze basisschool Juliana van Stolberg in Ede gaat na het schooljaar 2002-2003 definitief dicht.
  
  Van onze redactie onderwijs19 april 2002, 0:00
  
  De Utrechtse scholen kampen al jaren met een teruglopend aantal leerlingen, van rond de duizend in hoogtijdagen tot 280 nu. In een nieuwe multiculturele scholengemeenschap, het Utrechts Lyceum, wilden ze na een fusie samen verdergaan. Maar volgens fusieleider P. Post is dat niet gelukt omdat het lyceum in Kanaleneiland zou worden gevestigd.
  
  Deze wijk komt vanwege problemen met Marokkaanse jongeren vaak negatief in het nieuws. ,,Ouders en leerlingen worden daardoor afgeschrikt en dat heeft ons uiteindelijk de kop gekost'', aldus Post. De fusieschool wist voor het nieuwe schooljaar nog geen veertig brugklassers te trekken. Het hadden er minimaal zestig moeten zijn.
  
  In 1998 pleitte de toenmalige rector, M. Sjamaar, van het Niels Stensen College al voor sluiting, omdat hij vond dat er te veel Marokkaanse jongeren op zijn katholieke school kwamen. Dit veroorzaakte een flinke rel, waarbij de rector zwaar onder vuur lag.
  
  Het aantal leerlingen op de Juliana van Stolberg-school in Ede zit al jaren onder de opheffingsnorm. De van origine christelijke school werd in 1990 interreligieus. Om de overeenkomsten tussen christendom en islam te benadrukken werden zowel de Koran als de Bijbel bestudeerd. De groepen kregen wel apart godsdienstonderwijs. Ondanks goede resultaten haalden steeds meer Nederlandse ouders hun kinderen weg. De laatste jaren had de basisschool alleen nog 'zwarte' leerlingen, nu 75 in totaal.
  
  De Juliana van Stolbergschool was niet de enige school met problemen in de Edese wijk Veldhuizen. Eerder zakten al twee openbare scholen onder de opheffingsnorm. En ook de openbare basisschool De Prinsenhoef staat er met zo'n honderd leerlingen, van wie zestig zwart, niet best voor.
  
  Met de christelijke basisscholen in Veldhoven gaat het beter, maar zij tellen minder allochtonen, zo tussen de tien en dertig procent. De vrijgemaakt-gereformeerde school De Triangel heeft zelfs geen enkele moslimleerling.

https://www.trouw.nl/nieuws/drie-zwarte ... b95a9357d/

[Ariel]

Ede is een hervormd kerkdorp, maar erg coulant wat betreft islam. Ik heb dat nooit begrepen.

Christenen en moslims samen in de moskee:‘We moeten elkaar leren kennen’

Spoiler! :

Christenen en moslims kwamen gisteren bij elkaar in de Turkse moskee in Ede. ‘Natuurlijk zijn er verschillen, maar we kunnen beter kijken wat ons verbindt.’



De viering van christenen en moslims in de Turkse moskee in Ede moet nog beginnen, bij het buffet schenkt Hakan Baykus bekertjes thee in. Maar niemand komt erop af; een vrouw legt hem uit dat kerkgangers niet voor maar na de dienst koffie drinken, of thee. “Waarom, thee is toch lekker?”, reageert Baykus verwonderd.

Achterin de zaal doet dominee Jan-Peter Prenger van de oecumenische gemeenschap Emmaus zijn witte toga om, met een groene sjaal. De imam, Zühdü Elveren, is er nog niet. Hij leidt boven in de gebedsruimte het middaggebed, zijn stem is door de luidsprekers ook in de benedenzaal te horen.

Tegen tweeën komt ook hij de zaal binnen, in een witte jas met borduursels en een hoofddeksel. Een paar jaar geleden heeft de imam al in de Emmauskerk gesproken, nu ‘hebben we wat meer uitgepakt’ en is er een viering in de moskee, waarin dominee en imam beiden preken, over hetzelfde thema: Abraham of Ibrahim.

Rijen en ronde tafels
De christelijke bezoekers zitten bijna allemaal op de in rijen klaargezette stoelen. Daar achter staan ronde tafels, eromheen zitten vooral islamitische vrouwen, mannen en kleine kinderen. Oudere kinderen spelen in hun eigen zaal, de Ottomaanse kamer, die met een glaswand is afgescheiden van het hoofdgedeelte.

Achterin klinkt applaus als de voorzitter van de moskee, Hüseijin Durmus, heeft gezegd dat dit soort bijeenkomsten nodig zijn, “omdat we allemaal leven op dezelfde aarde”. De handen gaan ook op elkaar voor Erna Hulstein, lid van de werkgroep pluriformiteit van de Raad van Kerken in Ede. Ze heeft kritiek gekregen op dit initiatief uit behoudende christelijke hoek. “Iedereen weet dat er verschillen zijn”, zegt ze in de moskee. “Maar in plaats van daar vanuit te gaan, kunnen we beter kijken wat ons bindt”.

Wat de dominee betreft: heel veel. Zoals Abraham op reis ging, zo maakt ieder mens een reis door het leven, zegt hij, iedereen verandert, iedereen maakt mooie en moeilijke dingen mee. Dat geldt voor autochtone Edenaren net zo goed als voor mensen die uit Turkije naar Nederland zijn gekomen. Hij roept op niet te oordelen over elkaar: “Het ene is niet beter dan het andere.”

Er is muziek, bij de deur eten twee jongetjes hun aardappelspies, in de vensterbank zit een tiener op zijn telefoon, een moeder kamt een nieuwe staart in het lange haar van haar dochter.

Het echte geloof
Dan neemt de imam de stoel op het podium. Hij reciteert eerst een aantal koranverzen. De preek die daarop volgt zou in het Turks zijn, de vertaling was al klaar. De imam is vijf jaar in Nederland en vertrekt over negen maanden weer naar Turkije. Maar op het laatste moment besloot hij zijn verhaal toch maar in het Nederlands voor te lezen.

De imam blijft dichtbij de tekst van de Koran, hij leest zogenoemde soera’s met het verhaal van Ibrahim voor, inclusief een aantal passages waarin afkeurend over de liefde tussen mannen wordt gesproken. Ook wordt de islam benoemd als ‘het echte geloof’. En Abraham was “noch jood, noch christen, maar moslim.”

Het zijn teksten waarbij de aandachtig luisterende christenen elkaar eens even aankijken. “Dat is niet mijn woord, maar het zijn citaten uit de Koran”, zegt de imam na de viering. Maar daar had de islamitische voorganger het volgens schrijver Daniel van den Bos niet bij hoeven laten: “Hij had er ook zélf iets over kunnen zeggen. Het is jammer dat hij hierdoor verschillen zo benadrukte.”

Murat Mataraci heeft dat niet zo gemerkt, voor Turkse bezoekers heeft de imam niks bijzonders gezegd. De vrachtwagenmonteur werkt in Barneveld, met christenen, en hij heeft nog nooit problemen met ze gehad. “Het is goed om hier in de moskee ook met christelijke mensen te zijn”, zegt hij. Maar dát is Van den Bos zeker met hem eens: “We moeten elkaar leren kennen. Dit is een eerste stap.”

[Mahalingam]

...christenen en moslims in de Turkse moskee ....
waarom lees ik nou nooit:
...christenen en moslims in de Katholieke kerk...
?

[King George]

En geef ze de kost hoeveel van die Christelijke meisjes vallen voor een Marokkaanse pooierboy.

[Mahalingam]

Een voordeel van de multikul voor iedereen dat altijd genoemd wordt is de buitenlandse keuken.
Die begon voor het gewone volk niet bij de Franse liflafjes maar bij de indische keuken met bami goreng en wat later een immmaterieel erfgoed is geworden: de indische rijsttafel. (totaal onbekend in Indonesië).

En al jaren zie ik dozen met opschrift "wereldgerechten' o.i.d.
Maar soms gaan de grootgrutters te ver met hun culturele toe-eigening en aanpassen aan wat ze denken dat 'onze smaak' is. Nu zijn de Vietnamezen boos. En A. Heijn haalt bakzeil.

Albert Heijn haalt Vietnamese soep uit schappen

Zaandam - Albert Heijn heeft besloten de kant- en klaar variant van de Vietnamese Pho soep uit de schappen te halen. Volgens een woordvoerder heeft dit niks te maken met de ophef die deze week is ontstaan omtrent de kant- en klaar variant van het Aziatische gerecht.

Deze week vertelde de Nederlands-Vietnamese Tessa Yên Nguyên aan EditieNL dat het ‘steekt’ als ze ziet hoe de Albert Heijn variant in geen velde of wege overeenkomt met de echte Vietnamese Pho. ,,Er zat kippendijfilet in, terwijl de authentieke Pho urenlang wordt getrokken uit botten van rund en kip. Daarnaast gebruiken ze gele noedels, terwijl Pho letterlijk ‘rijstnoedels’ in het Nederlands betekent”, luidde haar beklag. ,,Het komt erop neer dat ze ingrediënten bij elkaar gooien en het Pho noemen, terwijl dat het helemaal niet is. De supermarkten hebben de verantwoordelijkheid om aan de consument de juiste Pho te serveren”, hervatte ze.

Lekker en gezond

De prioriteit van Albert Heijn zit hem volgens woordvoerder Ronald Van den Aart ook niet in de eerste instantie in het zo accuraat mogelijk nabootsen van een traditioneel gerecht. ,,Het gaat ons erom of ons product lekker, makkelijk en gezond is.”

Toch werd niet lang daarna bekend dat Albert Heijn de soep uit de schappen haalt. Maar, stelt de supermarktketen: dit staat los van de reactie van Yên Nguyên. Er was namelijk al weinig vraag naar het gerecht. ,,Wel nemen we de feedback van deze mevrouw natuurlijk erg serieus”, vertelt Van den Aart die daaraan toevoegt dat Albert Heijn graag in gesprek met de klant naar manieren zoekt om maaltijden te verbeteren.

https://www.telegraaf.nl/nieuws/1902508 ... t-schappen

[King George]

...christenen en moslims in de Turkse moskee ....
waarom lees ik nou nooit:
...christenen en moslims in de Katholieke kerk...
?

Omdat de Islam geen wederkerigheid kent.