Lale Gül: Ik ga leven

Gebruikersavatar
xplosive
Berichten: 8906
Lid geworden op: do jun 30, 2011 11:18 pm

Re: Lale Gül: Ik ga leven

Bericht door xplosive »

   
Door Eva Hoeke, VIVA Redactie, 20 april 2021

Haar autobiografische debuut Ik ga leven deed nogal wat stof opwaaien. Schrijfster Lale Gül (23) werd overstelpt met doodsbedreigingen én verstoten door haar familie. 'Het belangrijkste is dat ik nu in vrijheid leef.'

Lale Gül verschijnt in badjas voor de Zoom-camera, het haar in een staart, meerdere gouden ringen om haar vingers. De achtergrond vormt een nogal non-descript decor van witgrijze vitrage en kunststof kozijnen. Niets om je aan te storen, niets om van te houden.

Je zoomt vanuit een hotelkamer?

'Ja, daar woon ik nu. Ik ben druk bezig met een appartement, maar dat is moeilijk in Amsterdam.'

Ik begreep dat VIVA een Uber voor je had besteld om je naar de fotoshoot te brengen, maar dat de uitgever daar een stokje voor stak.

'Klopt. Uber-chauffeurs, die kunnen iederéén zijn. Moslims bijvoorbeeld. Dat hoeft natuurlijk niet meteen onveilig te
zijn, maar ik zit er niet op te wachten om voortdurend veroordeeld te worden. Wat wel gebeurt, want ik sta inmiddels bekend als vijand in de gemeenschap. Dus dan is een taxi van de uitgeverij veiliger voor me.'

Ben je bang om naar buiten te gaan?

'Ja, zeker wel, ik ga ook alleen met petje, oordoppen en mondkapje de straat op. En ik vermijd groepjes jongens, want anders word ik geheid achternagelopen en geïntimideerd. Laatst werd ik toch ineens herkend in de supermarkt door lezers, ondanks mijn vermomming, daar schrok ik enorm van. Deze mensen waren me goed gezind, maar dat weet je natuurlijk niet van tevoren.'

In je boek schrijf je dat de lichtste vorm van eerwraak een 'sociale slachting en boycot' is. Is dat wat er nu met jou gebeurt?

'Zeker. Niet alleen van mijn familie, maar van iedereen: vrienden, buurtgenoten, eigenlijk de hele islamitische gemeenschap. Dat is ook de reden dat ik niet meer thuis woon: we werden continu lastiggevallen door scheldende en schreeuwende flatgenoten. Ook mijn ouders, die zelf ook boos op mij zijn. Daarom ben ik weggegaan, om ze dan in elk geval van die last te verlossen.'

Is er in jouw omgeving helemaal niemand geweest met een vriendelijk woord?

'In het begin, toen ze dachten dat ik vooral het klimaat eromheen zou beschrijven, had ik bijval van één neef en van mijn broer. Maar dat was voorbij toen ze het boek eenmaal hadden gelezen. Vooral de seksscènes vinden ze schandalig. Er komen vrienden naar mijn broer toe die zeggen dat ik een hoer ben. 'Hoe kun jij daarmee leven?' vragen ze hem dan. Hij schaamt zich gewoon dood, ondanks dat hij aan een focking universiteit studeert. Maar ook het feit dat ik op televisie kom en interviews zoals deze blijf geven. Mijn broer zegt letterlijk: 'Dat je een boek heb geschreven oké, maar jij blijft maar doorgaan. Wilders heeft je zelfs geprezen.''

Heb je wel bijval gekregen van je studiegenoten aan de Vrije Universiteit?

'Ja, maar dat zijn er maar vijf, want niemand studeert meer Nederlands, haha. Eén meisje vond het trouwens jammer dat in een samenleving waarin moslims vaak te maken hebben met vooroordelen, ik dat nog eens vererger met dit boek.'

Buiten dat: het is jóuw boek. Het kan niet zo zijn dat omdat jouw ervaring niet staat voor die van iedereen, die minder bestaansrecht heeft.

'Precies, ik kan als schrijver niet denken: laat ik dit maar niet opschrijven, want straks geef ik mensen een verkeerd beeld. Ik vind: je schrijft zonder zelfcensuur, en anders schrijf je maar niet.'

Uit Ik ga leven: 'Het leveren van kritiek is een kwestie van beschaving, en niet het opeisen van fatsoen.' Is dat inderdaad de dure plicht van de schrijver die iets teweeg wil brengen?

'Dat is wel de kern van het boek inderdaad. Veel moslims zeggen nu: oké, als zij dat heeft meegemaakt dan heeft ze dat meegemaakt, maar waarom moet ze daar een boek over schrijven? Ja, omdat er anders niks verandert. Punt is: zij wíllen ook niet dat er iets verandert. En zij snappen heel goed dat zo'n boek invloed heeft. Als een leerling straks dit boek leest, kán dat dingen in werking zetten. Misschien dat diegene denkt: goh, best vreemd inderdaad, dat mijn broer veel meer mag dan ik. Op dat soort reflecties zit de streng islamitische gemeenschap niet te wachten. Dat merkt mijn uitgever ook: we proberen dit boek in Turkije uit te geven, maar tot nu toe durft niemand zijn vingers eraan te branden. Niet één uitgeverij. Omdat niemand zin heeft in kogels in de brievenbus.'

Jouw uitgeverij, Prometheus, gaf eerder boeken uit van auteurs Mano Bouzamour en Özcan Akyol. Zij hadden dus ervaring met dergelijke ophef. Hebben zij jou daar niet op voorbereid?

'Jawel, Mai Spijkers (directeur van uitgeverij Prometheus, red.) zei van tevoren: 'Er is een kans dat je niet langer met je familie door één deur kan.' Maar de bedreigingen zagen ze niet aankomen. Zij worden nu zelf ook bedreigd, omdat ze mij hebben uitgegeven. Die bedreigingen kregen ze niet bij Eus en Mano.'

Maar dat is nu juist waar het hele boek over gaat: dat van vrouwen niet wordt gepikt wat mannen wel is toegestaan.

'Dat is waar. En dan doe ik ook nog eens veel meer controversiële uitspraken over religie, daar brandden Mano en Eus zich niet aan. Maar wat is het alternatief, het niet uitgeven? Ik zie gewoon niet hoe het anders kan. Ook al weet je dat er gezeik van komt, soms móet je iets doen.

Als je nu terugkijkt op wat er de afgelopen maanden allemaal is gebeurd, is dit het dan waard geweest?

'Dat is een moeilijke vraag. Aan de ene kant ben ik mijn familie kwijt, dat is supermoeilijk. Ik las laatst een stuk in de Volkskrant over het homohuwelijk. Daarin stond dat als je ouders je steunen, je alles aan kunt in de wereld. Ik denk dat dat waar is. Je ouders zijn je safehouse. Dus ja, in dat opzicht heb ik spijt. Vooral
dat ik mijn kleine zusje niet meer mag zien, dat vind ik verschrikkelijk.
Aan de andere kant maak ik door dit boek ook leuke dingen mee. Ik krijg zo veel lieve berichten, ik word gevraagd voor spelletjesprogramma's op tv… Maar het belangrijkste is dat ik nu in vrijheid leef. Ik kan dragen wat ik wil, ik kan me opmaken wanneer ik wil, ik kan daten, alles. Dat is heel raar in het begin. Van de week zat ik bij vrienden thuis een spelletjesavond te doen, en niemand die me controleerde! Ik heb zelfs laatst een wijntje gedronken, ongelooflijk! En als het straks zomer is, kan ik gewoon met blote benen lopen. Daar staan anderen niet bij stil, maar voor mij is dat een totaal nieuwe vrijheid.'

.....

Het hele interview met Lale Gül lees je in VIVA-16-2021. Deze editie ligt vanaf 21 april in de winkel
Gun jezelf wat je een ander toewenst     islam = racisme   & de hel op aarde voor mens en dier
                                   koran = racistisch & handboek voor criminelen
      Moslimlanden bewijzen dagelijks:    meer islam = meer verkrachte mensenrechten
Mahalingam
Berichten: 52064
Lid geworden op: za feb 24, 2007 8:39 pm

Re: Lale Gül: Ik ga leven

Bericht door Mahalingam »

Lale Gül na arrestatie van 15-jarige Belg: ‘Er loopt al andere zaak tegen hem’

De politie heeft vrijdag opnieuw iemand opgepakt op verdenking van het online bedreigen van de Amsterdamse schrijver Lale Gül. Het gaat om een 15-jarige jongen uit Vlaanderen.


Dat bevestigt Gül na berichtgeving van de politie. Gül: “Het gaat geloof ik om het sturen van afbeeldingen van geweren, maar ik weet het niet zeker. Ik heb het niet gevraagd. Het maakt me ook niet uit om welke doodsbedreiging het precies gaat. Het gaat erom dat hij dat doet.”

De verdachte is volgens haar een bekende van de politie. Gül: “Hij is aanhanger van Sharia4Belgium, en er loopt al een rechtszaak tegen hem over een bommelding. Ook schijnt hij die jongen uit Noord-Brabant te kennen. Ze zitten in hetzelfde netwerk.”

Begin deze maand werd een 19-jarige man uit Noord-Brabant aangehouden op dezelfde verdenkingen. Volgens de schrijver had hij haar foto's gestuurd van vuurwapens, waaronder een AK47, met de tekst ‘S4H’ (Sharia for Holland).

Gül werd de afgelopen weken doelwit van intimidaties en doodsbedreigingen via sociale media. Aanleiding was het uitkomen van haar debuut Ik ga leven, waarin ze kritiek levert op Turkse en islamitische tradities waarmee zij is opgegroeid.

Gül: “Dit zijn pas twee doodsbedreigingen, maar ik heb er veel meer gehad. De politie is er hard mee bezig, gelukkig.”

De 15-jarige jongen heeft bekend Gül online te hebben bedreigd. Vanwege zijn leeftijd wil de politie verder niets over hem kwijt.
https://www.parool.nl/amsterdam/lale-gu ... ~b9523eb8/
Wie in de Islam zijn hersens gebruikt, zal zijn hoofd moeten missen.
Gebruikersavatar
King George
Berichten: 24943
Lid geworden op: zo sep 11, 2011 1:22 pm

Re: Lale Gül: Ik ga leven

Bericht door King George »

Waarom wordt deze Islamitische allochtoon een Belg genoemd?
Het morele gelijk ligt bij het volk




Citaten van Mustafa Kemal Atatürk over de Islam
Mahalingam
Berichten: 52064
Lid geworden op: za feb 24, 2007 8:39 pm

Re: Lale Gül: Ik ga leven

Bericht door Mahalingam »

Bonusquote: zo goor probeert deugend Nederland schrijfster Lale Gül kapot te deugen

'Schrijver Jamal Ouariachi zegt dat ik verantwoordelijkheid heb geen vertekend beeld te geven van moslimgemeenschap'

“Abdelkader Benali zegt op Twitter dat het een verschrikkelijk slecht boek is, dat het gebakken lucht is, dat het niet overtuigt, dat hij twijfelt aan de geloofwaardigheid en mijn intenties, dat het maatschappelijk niet relevant is en dat mijn bokkige houding verraadt dat ‘de issue misschien ergens anders ligt’.

De man die zei aangifte te doen als iemand iets beledigends zegt over de islam of Marokkanen, vindt het maatschappelijk irrelevant als een collega-schrijver wordt bedreigd.

Schrijver Jamal Ouariachi zegt dat ik een verantwoordelijkheid heb, of ik wil of niet, om geen vertekend beeld te geven van de moslimgemeenschap.

Een boekenrecensent van De Groene Amsterdammer, Warda El-Kaddouri, schrijft op Facebook dat mijn boek extreem slecht is geschreven en bovendien extreem-rechts en racistisch is – en dat ze de hele dag heeft zitten huilen, omdat dit kennelijk is wat heel Nederland wil lezen. Toen ik een foto maakte van haar Facebook-post en die op Twitter plaatste, verweten sommigen, onder wie Benali, mij dat ik haar ‘voor de bus gooide’.

Cabaretier Sezgin Güleç van Comedytrain, die een fanatiek Erdogan-aanhanger schijnt te zijn, plaatst op zijn Instagram-account dat ik geen zuurstof en schoon drinkwater verdien.

Ene Zeki Baran van de PvdA noemt mij een ophitser. Numan Yilmaz, fractievoorzitter van DENK in de Amsterdamse gemeenteraad, noemt mij een pr-campagne voor islamofobie.

Cabaretier Sezgin Güleç van Comedytrain, die een fanatiek Erdogan-aanhanger schijnt te zijn, plaatst op zijn Instagram-account dat ik geen zuurstof en schoon drinkwater verdien.

Ene Zeki Baran van de PvdA noemt mij een ophitser. Numan Yilmaz, fractievoorzitter van DENK in de Amsterdamse gemeenteraad, noemt mij een pr-campagne voor islamofobie.

Journalist Kemal Rijken schrijft in HP/De Tijd dat hij zich ergert aan het debat rondom mij, omdat het vooral opiniemakers, mijn uitgever en rechtse politici dient.

De jonge historicus Nuri Kurnaz schrijft in de Volkskrant dat de media via mijn boek de diversiteit ontkennen en alle moslimouders wegzetten als onderdrukkers – en dat die zich daarom terecht aangevallen voelen.

Cihan Gucluer, een scholier van 16, schrijft op Joop.nl: ‘De meeuw van het PVV-logo, symbool voor rechts Nederland, pikt gretig het voer uit de hand van Lale.’”
Fatsoenskanker is een vreselijke en kwaadaardige ziekte die net als het woke-gif maar blijft uitzaaien in Nederland. Het is te hopen dat Lale Gül, die in dit uitstekende essay in het helaas ook door fatsoenskanker fors aangetaste ‘magazine’ Elsevier Weekblad nogmaals aantoont hoe ver de Miko Flohrisering van de fatsoensverkankerde woke samenleving is gevorderd, voorlopig niet gaat parkeren op een parkeerplaats van het Mediapark. Want juist vandaag, 19 jaar nadat de eerste uitzaaisymptomen van de fatsoenskanker zo terminaal zichtbaar werden, herinneren we ons weer waartoe fatsoenskanker kan leiden.[

En vergeet niet: ‘vrijheid is nooit vanzelfsprekend’! Je moet immers ‘fatsoenskanker’, ‘dobbernegers’, ‘zeikhoer’ of een Islam- en Turkse cultuurkritisch boek kunnen schrijven zonder te worden bedreigd of onophoudelijk te worden kapotgedeugd voordat vrijheid ook écht vanzelfsprekend is.

(Wat waren jullie stil trouwens eergisteren. Is er iemand dood ofzo?)
/quote]https://tpo.nl/2021/05/06/bonusquote-zo ... te-deugen/
Wie in de Islam zijn hersens gebruikt, zal zijn hoofd moeten missen.
Gebruikersavatar
sjun
Berichten: 12512
Lid geworden op: zo mei 11, 2014 8:29 pm
Locatie: Visoko

Re: Lale Gül: Ik ga leven

Bericht door sjun »

Die broeders en zusters in de subsidieruif waren bang dat steeds meer mensen. eigen ideeën zouden komen en gaan leven. Dat zou immers betekenen dat men ook hen links zou laten liggen en dat de gevulde subsidiepotten weldra bevraagd op enig maatschappelijk nut steeds minder gevuld zouden raken. In zulke gevallen worden aloude instrumenten van verkettering en intimidatie ingezet. Want wat er in zit, komt er nu eenmaal uit.
Het recht op vrije meningsuiting wordt algemeen geaccepteerd, totdat iemand er daadwerkelijk gebruik van wil maken.
Mahalingam
Berichten: 52064
Lid geworden op: za feb 24, 2007 8:39 pm

Re: Lale Gül: Ik ga leven

Bericht door Mahalingam »

https://www.geenstijl.nl/5159663/terugk ... -gul/#more
Terugkijken (of niet). NPO-lieveling Ismail Ilgün laat maffe islamdocent uurtje losgaan op Lale Gül

"Een vrouw die op het strand ligt, jij noemt dat vrijheid, maar sta je er wel bij stil wat dat veroorzaakt?"

Wat wij allemaal niet voor u overhebben, lieve mensen van het internet. Nou hebben we meer dan een uur lang zitten kijken naar de nieuwste video van NPO-vriendje Ismail Ilgün over mediafenomeen Lale Gül. Een uurtje staren naar een soort Café Weltschmerz met een iets gekker accentje en een iets betere belichting, door Ilgün zelf aangekondigd met de volgende tekst: "Na maanden reageren mijn vrienden en ik op Lale Gul haar boek & beweringen over de Islam. De reden dat ik dit doe is omdat er vanuit de media geen ENKELE vorm van kritiek is gekomen.

Ze werd omarmd en geprezen maar niemand stond stil bij de argumenten die niet klopten. Enes Ulusoy van @madrasahdarulerkam heeft het hele boek uitgelezen en aantekeningen gemaakt, we hebben bijna alle tv uitzendingen terug gekeken om de video compleet te maken. Waarom krijgt iemand die de Islam verkeerd naar buiten brengt geen kritiek en iemand die de Islam omarmd een storm van kritiek? (Tv talkshows & interviews heb ik het over). Goed, wij komen het beeld even rechtzetten.

De reden dat we het nu pas doen is omdat ze een zware tijd had en we wilde het niet erger maken, nu is het de juiste moment✌️!!"


Nou willen wij het ook niet niet erger maken, maar je moet wel heel diep met je hoofd in het hol van je eigen achterlijke wereldbeeld zitten als je denkt dat 'het beeld' over de islam met deze opeenvolging van malle drogredeneringen is rechtgezet. Het argument tegen deze uur lang durende hersenloze waanzin is niet zozeer dat het de bedreigde Lale Gül nog wat extra bedreigingen oplevert. Het argument tegen deze uur lang durende hersenloze waanzin is vooral dat het een uur lang durende hersenloze waanzin is.

Islamdocent Enes Ulusoy beweert onder meer dat Lale Gül niks over de islam mag zeggen omdat ze geen Arabisch kent en wil eigenlijk überhaupt niet over de regels van de islam discussiëren met mensen die niet in Allah geloven.
Ook is het volgens hem heel erg goed dat vrouwen niet op het strand mogen liggen (zie fragment hierboven) omdat ze daarmee alleen maar chaos binnen gezinnen creëren.
Tegelijk beweert Ulusoy dat feminisme typisch Westers is, omdat binnen de islam vrouwen alle rechten krijgen en ze dus helemaal geen feminisme nodig hebben. Dat is toch een beetje als zeggen dat de aanslag op Charlie Hebdo niet erg was, omdat je de vermoorde slachtoffers niet hoort klagen.

Ondertussen bestaat Ilgüns eigen bijdrage er vooral in dat hij er nog even op wijst dat Lale Gül heel erg respectloos is tegen haar eigen familie en neemt hij op Instagram de absurde bewering van Ulusoy over vrouwenrechten binnen de islam over. Enfin. Weinig verheffend allemaal. U mag er naar kijken. Maar het hoeft niet!

Kijken op eigen risico


Dus. In een uur lang durende video wordt Lale Gül aangevallen omdat ze beweert dat vrouwen in de islam minderwaardig zijn. Maar vervolgens deelt Ismail Ilgün zelf deze tekst. Legt u het ons maar uit hoor.
Afbeelding
Lale Gül
@Amsterdam Lale
Ik hoef niet van mijn belasting een bedreigingen-relativerende eindredacteur van NPO, weetjewel.
https://twitter.com/AmsterdamLale/statu ... gul%2Fmore
Wie in de Islam zijn hersens gebruikt, zal zijn hoofd moeten missen.
Gebruikersavatar
Ariel
Berichten: 89675
Lid geworden op: wo apr 07, 2004 10:30 pm

Re: Lale Gül: Ik ga leven

Bericht door Ariel »

Lale Gül kreeg weer gezellige post na de uitzending.
Het is weer gezellig in mijn inbox sinds gisteren, na het filmpje van Ismail Ilgun over mij. Check ook vooral dat filmpje en besef daarbij dat hij een programma krijgt op tv.
Spoiler! :
Afbeelding
Afbeelding
Afbeelding
Afbeelding
The heart of the wise inclines to the right,
but the heart of the fool to the left.
Mahalingam
Berichten: 52064
Lid geworden op: za feb 24, 2007 8:39 pm

Re: Lale Gül: Ik ga leven

Bericht door Mahalingam »

Lale Gül: Nederland geeft Jezidi-vrouwen trap na

Vrouwen die naar het IS-kalifaat zijn vertrokken, zijn samen met hun kinderen gewoon weer welkom in Nederland. Terwijl de slachtoffers van de gruweldaden van IS, zoals de Jezidi’s en Koerden, met lede ogen toekijken. Stel je het eens voor, betoogt schrijfster Lale Gül in een artikel voor EW Podium.

Stel je eens voor: je bent geen Nederlandse, maar een Jezidi-vrouw, lid van een kleine religieuze minderheid uit de regio Sinjar in Noordwest-Irak. Je leefgebied is vijf jaar geleden door Islamitische Staat veroverd, je gemeenschap is geknecht, gekneveld, onderworpen en vernederd. Vaders, broers en zoons zijn in koelen bloede voor jouw ogen en die van andere vrouwen onthoofd. Hun lichamen rotten weg in 73 massagraven in het gebied. Dochters, zussen en moeders, zoals jijzelf, zijn ofwel verkracht, ofwel tot slaaf gemaakt, of allebei.

Verkrachte vrouwen kregen kinderen van IS-terroristen

Vervolgens hebben jullie, de verkrachte vrouwen tezamen, na jarenlange mishandeling, kinderen gekregen van IS-terroristen die jullie verder nooit meer hebben gezien. Best luguber, hè?

De trauma’s zijn daarmee nog niet voorbij: vervolgens hebben jullie massaal jullie kinderen moeten achterlaten in een kamp dat jullie nooit meer zouden bezoeken, omdat het tegelijk ook kinderen van de vijand zijn en de geestelijkheid van jullie gemeenschap die niet accepteert. Als je ze niet zou achterlaten bij een of ander erbarmelijk weeshuis, was je niet welkom meer. Men gelooft namelijk in jouw dorp dat een kind bij geboorte automatisch de religie van de vader heeft en die is in dit geval (een nogal extreme) moslim: dat mag niet. Na het verlaten van het kind, moet je maar zien hoe je je geweten sust.

Bovendien: de helft van de vrouwen van je gemeenschap is nog altijd onvindbaar.

Of stel je eens voor dat je geen Jezidi-vrouw bent, maar een Koerdische. Eentje met een overleden broer, vader of zoon, vermoord door een IS-terrorist.

IS-vrouwen volgens veel Jezidi-vrouwen erger dan hun mannen

Stel je nu eens voor dat de vrouwen uit Nederland die deze inhumane omstandigheden gretig en geheel vrijwillig faciliteerden als echtgenoten van dit beestachtige systeem, zelfs erger waren dan de mannelijke terroristen, waarover veel Jezidi-vrouwen bij Nederlandse journalisten hebben getuigd. Stel je voor dat je leest en hoort dat diezelfde vrouwen willen terugkeren naar Europa, nu ze de oorlog verloren hebben, en Nederland oproepen om ten minste hun kinderen een toekomst te geven.

Stel je voor dat zij automatisch een Nederlandse advocaat krijgen die in hun belang strijdt en dat ze zich beroepen op hun rechten. Stel je voor dat jij jouw kinderen, na bovengenoemde afranselingen, hebt moeten afstaan in een kamp en dat hún kinderen een veilige en gezonde toekomst in Nederland wacht. Stel je voor dat je in de media leest dat het ook nog heel moeilijk is om aan te tonen welke strafbare feiten ze hebben begaan, omdat niets is vastgelegd en al het bewijsmateriaal is vernietigd, en ze daarom waarschijnlijk een lage straf krijgen en over een tijdje weer hun veilige leven in Noordwest-Europa kunnen oppakken, alsof er niets is gebeurd, tot er een nieuw kalifaat wordt gesticht. En zo niet, dan kunnen ze altijd nog het paradijs verdienen met een aanslag of het aanzetten tot een aanslag. Er leiden meer wegen naar Mekka.

Ilham B. heeft geen spijt

Stel je nu ook nog voor dat Nederland ene Ilham B. en haar kinderen heeft teruggehaald, die openlijk en schaamteloos van de daken schreeuwt dat ze geen spijt heeft van haar daden, en dat de reis naar het kalifaat ‘haar op een positieve manier heeft gevormd’.

Stel je het gewoon even voor.
https://www.ewmagazine.nl/ewpodium/acht ... na-829853/
Wie in de Islam zijn hersens gebruikt, zal zijn hoofd moeten missen.
Mahalingam
Berichten: 52064
Lid geworden op: za feb 24, 2007 8:39 pm

Re: Lale Gül: Ik ga leven

Bericht door Mahalingam »

Afbeelding

Lale Gül wil DM's (van advocaten)

Lale wil leven. Heeft ze helaas juridische bijstand bij nodig

Lale Gül wordt, zoals was te verwachten als ook genoegzaam bekend, bedreigd door boze Turksnationalisten, dito moslims en mengvormen van die abberatie in onze vrije samenleving. Daar wil de debutant van het jaar (koop dat boek en léés het ook vooral) graag aangifte van doen, als ook een redelijk (dus: strenge) straf uit zien te peuren. Maar bij Slachtofferhulp, dat je natuurlijk gratis bij een aangifte krijgt in dit rubberentegelland, denken ze dat een foto van een vuurwapen plus een doodsbedreiging hooguit 100 tot 200 piek boete is voor de dader:

"Volgens de mevrouw is mijn zaak best uniek en niet echt vergelijkbaar met eerdere zaken, hooguit met die van NRC-columniste Clarice Gargard. Die had niet zo lang geleden ook te maken gehad met bedreigers wegens haar anti-zwartepiet-standpunt; dat leidde ertoe dat 25 personen een bedrag tussen de 100 en 200 euro aan schadevergoeding hadden moeten betalen.

Ik leg de mevrouw uit dat ik begrijp dat het aan de oppervlakte vergelijkbare zaken zijn, en dat ik de laatste ben om zo’n bedreiging van een pro-zwartepiet-activist of blokkeer-Fries te relativeren, maar ook dat er nog nooit in de geschiedenis iemand is vermoord wegens zijn standpunt over zwarte piet en dat de bedreigingen aan mijn adres toch wel van een andere aard zijn, een heel andere context en geschiedenis hebben, en daarom ook een andere urgentie en vervolging moeten kennen.

Geweld uit radicaal-islamitische hoek is inmiddels eerder regel dan uitzondering. Honderden mensen zijn vanuit Europa, ook Nederland, afgereisd naar IS-gebied om daar terreur aan te richten. En dan zijn er de bedreigingen aan het adres van Salman Rushdie, Ayaan Hirsi Ali, Zineb el Rhazoui, Geert Wilders, de slachtpartijen op Theo van Gogh, Samuel Paty en vele anderen, de willekeurige aanslagen en de (veelal verijdelde) pogingen daartoe in Nederland… Dat hoef ik deze mevrouw van Slachtofferhulp toch niet uit te leggen?"


Eh. Jawel dus. Of heeft ze de zaak rond die arme Hümeyra soms ook al gemist?

Oproep: ECHTE advocaat gezocht

Lale doet een oproep aan de advocaten van Nederland, of iemand haar "belangeloos en uit principe" wil bijstaan, omdat ze weigert genoegen te nemen met pietluttige ‘straf’: "Ik heb al moeten slikken dat slechts één van mijn honderden bedreigers is opgepakt", dat ze tot haar eigen taxikosten alles moet betalen om bedreigers te kunnen vervolgen en dat er zelfs al een bedreiger die lid is van Sharia4Belgium én verdachte in een bommeldingszaak, is vrijgelaten wegens minderjarig. "Wat zegt dat over de vrijheid van meningsuiting in dit land? Wat voor boodschap is dit aan alle andere schrijvers, opiniemakers, cartoonisten en journalisten die het wagen kritiek te hebben op de fundamentalistische islam? En aan alle andere jonge Nederlandse vrouwen uit orthodox-islamitische milieu, die een eigen leven willen leiden en zich willen uitspreken? Dat ze er alleen voor staan? A bloody shame."

Kortom: wie helpt? Melden bij de DM-griffier van @AmsterdamLale of eventueel in onze mailbox (redactie at geenstijl punt en el), dan komt het ook wel aan want we zijn cool met elkaar. Tevens zijn wij ook nog best bereid een donatiepot te openen voor out of pocket kosten of een klein honorarium voor de held die deze taak op zich wil nemen. Want we willen tenslotte geen Hongarije zijn, TOCH?
Afbeelding

Screenshots: Interview in de LINDA. van deze maand.
https://www.geenstijl.nl/5159823/lale-g ... advocaten/
Wie in de Islam zijn hersens gebruikt, zal zijn hoofd moeten missen.
Gebruikersavatar
Ariel
Berichten: 89675
Lid geworden op: wo apr 07, 2004 10:30 pm

Re: Lale Gül: Ik ga leven

Bericht door Ariel »

OM: Bedreiger van schrijfster Lale Gül geradicaliseerd

De 19-jarige Oguz Ö., die schrijfster Lale Gül met de dood zou hebben bedreigd, is volgens het OM geradicaliseerd. Justitie verdenkt de man uit Noord-Brabant ook van diverse bedreigingen met een terroristisch misdrijf, kwam vandaag naar voren tijdens een inleidende zitting in de rechtbank in Amsterdam.

De man duldt volgens de officier van justitie geen kritiek op de islam of Turkije en beschouwt mensen die moslims beledigen als vijanden. Op sociale media zou hij hebben geschreven: ,,Ik hoor bij ISIS” en ,,Ik ga Nederlanders onthoofden”. Ook schreef hij: ,,Ik ben de grootste bedreiging voor de Nederlandse samenleving.” Op andere accounts dreigde hij met het plegen van een aanslag.

Gül wordt online bedreigd sinds haar boek Ik ga leven uitkwam. In de roman, die gaat over een Turks streng-islamitisch gezin in Amsterdam-West, is ze kritisch over veel Turkse en islamitische tradities waarmee zij is opgegroeid. Ö. stuurde Gül onder meer de tekst: ,,Jij staat officieel op de zwarte lijst van sharia4holland”. Bij een screenshot van haar boekcover schreef Ö. onder meer: ,,Grote plannen met Lale Gül. We zijn overal in Amsterdam actief.” En hij postte volgens het OM een bewerkte een foto met bakstenen.

Terroristische motieven
Deskundigen van bureau NTA concluderen dat Ö. de bedreigingen heeft geuit met terroristische motieven. De rapporten van een psychiater en psycholoog worden in augustus verwacht. Zolang niet duidelijk of en welke psychische stoornis Ö. heeft en in hoeverre die invloed heeft op zijn radicaliseringsproces, is het volgens het OM onverantwoord om zijn voorarrest op te heffen. Bovendien ontbreekt het hem aan ziektebesef en begrijpt hij niet dat zijn bedreigingen aanleiding waren voor Gül om onder te duiken.

De advocaat van Ö. vroeg de rechtbank tevergeefs om opheffing van de voorlopige hechtenis. Volgens haar acht de reclassering het risico op herhaling laag. Ook zijn er volgens haar geen aanwijzingen dat O. zijn bedreigingen in de praktijk ten uitvoer zou brengen. Hij heeft geen strafblad en heeft alles bekend. Zijn advocaat vertelde dat O. autisme heeft en een benedengemiddeld intelligentieniveau.

Ö. blijft vastzitten tot de inhoudelijke behandeling van zijn strafzaak op 29 september. De rechtbank noemde in de argumentatie de ernst en de hoeveelheid bedreigingen, die ook doorgaan nu hij in detentie zit. Het gevaar op herhaling is daarmee te groot, vindt de rechtbank.

Ö. zweeg voornamelijk tijdens de zitting. Hij sprak van ‘een domme grap’ toen de rechtbank hem vroeg over een bedreiging van politici. Zo schreef hij volgens de politie dat hij de deuren van de Tweede Kamer kapot zou willen trappen en daar iedereen met een machinegeweer zou willen doodschieten met een dikke sigaar in zijn mond.

Eerder werd ook al een 15-jarige jongen uit Vlaanderen gearresteerd op verdenking van het online bedreigen van de Amsterdamse schrijfster. De 15-jarige jongen heeft bekend Gül online te hebben bedreigd. Gül zei eerder: ,,Dit zijn pas twee doodsbedreigingen, maar ik heb er veel meer gehad. De politie is er hard mee bezig, gelukkig.”
The heart of the wise inclines to the right,
but the heart of the fool to the left.
Mahalingam
Berichten: 52064
Lid geworden op: za feb 24, 2007 8:39 pm

Re: Lale Gül: Ik ga leven

Bericht door Mahalingam »

Bizar dat deze zieke geest straks misschien ook vrijkomt

Onlangs had ik een afspraak op het politiebureau, omdat ik voor de zoveelste keer aangifte ging doen van bedreigingen. Berichten met foto’s van doodshoofden, berichten waarin staat dat men mij ‘flink aan gaat pakken’, dat mijn ‘adres is gelekt in een Telegramgroep’, wensen als ‘ik hoop dat je binnenkort wordt doodgeschoten, het zal niet lang meer duren’ en ‘jou gaat 100 procent wat gebeuren als je doorgaat met provoceren’ en ‘ga je graf maar zoeken’.

De agenten vertelden me, ze waren met z’n tweeën, dat ze erg goed snappen dat dit naar voor me is. En toen kwam de maar: ze konden hier strafrechtelijk niets mee, en dus zouden de dreigers geen consequenties van hun berichten ondervinden of getraceerd worden. De bedreigingen waar ze eventueel wél iets mee konden omdat die ‘urgent’ genoemd kunnen worden, bijvoorbeeld als iemand beelden van wapens stuurt, zouden helaas ook onbestraft blijven. Er werden er namelijk een aantal gelokaliseerd in het buitenland: Turkije, Azerbeidzjan en Frankrijk. “Dan houdt het voor ons op,” vertelde een van de agenten.

Op 29 september is de inhoudelijke zitting in de rechtbank van een verdachte die al een tijdje vastzit. Op twee juli moest hij voor de rechter verschijnen vanwege het sturen van bedreigingen en foto’s van vuurwapens aan mijn adres.

Ik was er zelf niet bij, dus volgde ik de zaak op Twitter via Saskia Belleman van De Telegraaf, die verslag deed van de berichten die deze verdachte met een verstandelijke beperking de wereld instuurde: ‘Ik hoor bij IS, I’ll do absolutely anything voor Allah, there are going to be a lot of deaths.’ Deskundigen bevestigden dat hij is geradicaliseerd, vooral ook omdat hij een fascinatie heeft voor wapens en daar online naar heeft gezocht.

Volgens de officier van justitie is er gevaar voor herhaling, omdat hij naar eigen zeggen mensen met kritiek op de islam als vijanden beschouwt. Ook vroeg de rechtbank hem naar zijn bericht waarin hij dreigt met een aanslag op een demonstratie en zijn plan om meer dan 200 doden te veroorzaken. Er werd besloten hem langer vast te houden, tot de volgende zitting.

Het valt me enorm zwaar dat we kennelijk een systeem hebben waarin bedreigers iemands leven totaal overhoop kunnen gooien en vervolgens zelf alle vrijheid houden. Nog zwaarder vind ik het idee dat deze zieke geest straks misschien ook vrijkomt, gezien zijn beperkingen en het feit dat er geen sprake is van fysiek letsel.

Ik hoop dat we op een dag écht de vrijheid van meningsuiting kunnen waarborgen door bedreigingen hard aan te pakken.
https://www.parool.nl/columns-opinie/bi ... ~b12feaef/
Wie in de Islam zijn hersens gebruikt, zal zijn hoofd moeten missen.
Mahalingam
Berichten: 52064
Lid geworden op: za feb 24, 2007 8:39 pm

Re: Lale Gül: Ik ga leven

Bericht door Mahalingam »

Waarom een fusie tussen PvdA en GroenLinks is gedoemd te mislukken

De podcast van Sander Schimmelpenninck over plattelandsbewoners was doordrenkt met dedain, schrijft Lale Gül in een ingezonden opinie. Datzelfde dedain is precies ook de reden dat de PvdA zo vervreemd is van haar achterban en waarom een fusie met GroenLinks een ontzettend slecht idee is.

Ik ben een fervent podcastluisteraar, vooral tijdens mijn dagelijkse avondwandeling. Ik ken daarom ongeveer alles wat er qua podcasts te vinden is, maar omdat ik helaas niet overal aan toekom, zijn er altijd weer shows die ik nog niet heb gehoord. Deze week luisterde ik voor het eerst naar de megapopulaire podcast van Volkskrant-columnist Sander Schimmelpenninck en zanger Jaap Reesema. Ik had er wisselende gevoelens bij.
Spoiler! :
Het begon goed: in de eerste show die ik beluisterde, hadden ze het erover dat het schandalig is dat er mensen met astma en hartproblemen zijn die in een beschimmeld huis en allerlei andere onveilige en ongezonde toestanden moeten wonen. Zo was er ene Sandra uit Schiedam die woonde in de Schimmelpennickstraat, in een huis vol schimmel, waar de woningbouwvereniging WoonPlus niets aan deed om het op te lossen.

Sander was zwaar ontgoocheld en voelde zich door zijn achternaam geroepen om deze vrouw te helpen door met zijn neven en nichten een stichting op te richten en een potje te maken om te doneren aan mensen die in dit soort erbarmelijke omstandigheden wonen in een van de Schimmelpennickstraten. Ik vond dat een zeer nobel gebaar.

Snacken op het platteland

Bij het luisteren van mijn tweede aflevering, genaamd e-Drugs, bekroop me een naar gevoel toen Sander over zijn bezoek aan Twente begon te vertellen. En dan vooral over hoe verschrikkelijk hij het horecapubliek aldaar vond.

Zijn rant ging als volgt: ‘Je kan nergens iets normaals eten op het platteland. En die ménsen Jaap, oh oh oh. Dan zit je in zo’n snackbar een frietje te eten, omdat er niets anders is, zit je naast zo’n Mien uit Albergen die een broodje kroket en een cola naar binnen zit te schuiven, een vrouw van 55 denk ik, ja ze zien er altijd tien jaar ouder uit in het Oosten, en die gaat dan afrekenen en krijgt een bonnetje van 3,70, en daar gaat ze over klagen, dat ze dat te duur vond!’

“Oh nou nou, de prijzen zijn wel verhoogd hè (met een Twents accent).’ Een koe is doodgegaan en jij met je dikke hol zit dat op te vreten en dan vind je dat duur!? Die klanten willen zo goedkoop mogelijk, zo veel mogelijk. Het liefst willen ze voor 2,50 euro een appelgebak en koffie. En je hoort normaal zo veel over inflatie, maar dat je dus 3,70 afrekent terwijl je ergens zit, bediend wordt, en een kroket krijgt is toch belachelijk? En dan ga je lopen janken over de prijs. Ik kan me er echt over opwinden!’

Met dedain spreken over plattelands bewoners

Nou is het tragische hieraan dat het nota bene Schimmelpennick is die dit zegt, iemand die met een gouden lepel in de mond is geboren en in zijn wieg al meer bezat dan die mensen met een kleine portemonnee, over wie hij vol dedain spreekt.
Lees ook van Lale Gül: ‘Ik weet dat ik mijn eigen waarheid niet hoef te begraven’

En dit is nou precies het verschil tussen het meer elitaire links van D66 en GroenLinks, en het links van SP en PvdA aan de andere kant; het traditionele links waar het meer om sociaal-democratische waarden gaat die opkomen voor de zieken, de zwakken, de schoonmaker, de postbode, de vuilnisman, de tegelzetter, de caissière, automonteur, kapper, magazijnmedewerker, callcentermedewerker, beveiliger of vrachtwagenchauffeur, die wél moeten letten op de kleintjes. Die elke dag de bonusfolders van de supermarkten napluizen om te kijken wat ze die week kunnen eten.

Mensen die liever naar de andere kant van het dorp of de stad fietsen om naar de Aldi of Lidl te kunnen, in plaats van de Albert Heijn of de EKO Plaza. Mensen die nog naar een kledingreparatiewinkel of schoenmaker gaan als hun kleren kapot zijn. Mensen die kleren kopen op de markt, bij de Zeeman, Wibra, de Action of geregeld een bezoekje brengen aan de kringloopwinkel.

GroenLinks en PvdA? Fiasco

En dit is ook de reden dat zo’n fusie tussen GroenLinks en PvdA een fiasco zal zijn; dat zijn andere mensen, met heel andere prioriteiten. GroenLinksers en D66-ers hebben nooit een fabriek vanbinnen gezien. Ook zijn er grote verschillen tussen deze partijen als je kijkt naar de kosten van hun politieke voorstellen en maatregelenpakketten; de extra kosten voor bedrijven, burgers en overheden samen lopen uiteen van 4 miljard euro per jaar bij de SP, 5 miljard bij de PvdA tot 9 miljard bij GroenLinks, zo is te lezen op de website van Planbureau voor de Leefomgeving.

Verder valt op dat er grote verschillen zijn met betrekking tot het aantal vliegbewegingen op de luchthavens. Bij GroenLinks en D66 daalt het aantal het meest, met wel meer dan 40 procent, en bij CDA en PvdA het minst: een daling van ‘slechts’ 5 procent.

Fusie gaat ten koste van sociaal-democratie

Voormalig PvdA-Kamerlid en politicoloog Keklik Yücel denkt er hardop over na om haar lidmaatschap op te zeggen vanwege deze fusie. Bij WNL betwijfelde ze of een fusie met GroenLinks niet ten koste gaat van de sociaal-democratie.

‘Het is niet goed doordacht, niet goed doorgesproken, de aanleiding is verkeerd en de vorm waarin ze het doen ook, ik had liever dat de PvdA en GroenLinks na de verkiezingen na gingen denken over hoe het komt dat ze op respectievelijk 9 en 8 zetels zijn uitgekomen, ik had liever dat ze de komende jaren gingen focussen op het worden van een brede volkspartij. Hoe kun je denken dat je met 17 zetels samen een sterke vuist bent, terwijl ikzelf heb ervaren bij Rutte II dat we met 38 zetels ook niet sterk genoeg waren? Je kon beter als twee linkse actoren focussen op druk zetten tegen Rutte IV, ik vind het hartstikke dom,’ aldus Yücel.

Het grootste verschil zit volgens Yücel bij de sociaal-culturele onderwerpen: ‘GroenLinks heeft Kauthar, die bestuurslid is geweest voor FEMYSO, dat is een beweging die zit in het conservatisme, het fundamentalisme, die vergelijkbaar is met SGP-jeugd of Forum-jeugd. Daar heb ik als PvdA-lid niets over kunnen zeggen, ik voel me niet vertegenwoordigd door dat soort stromingen.’

Caroline van der Plas heeft nog wel binding met maatschappij

Volgens Hans van Soest, chef politiek bij het AD is dit precies de reden dat de PvdA niet meer grote groepen kiezers aanspreekt. ‘Die partij is gewoon veranderd, het is een identiteitspartij geworden die gewone, hard werkende mensen buiten de Randstad de hele tijd laat weten dat ze dingen verkeerd doen, dan stem je niet meer op de PvdA.’

Ikzelf voorspel dat de gewone arbeider bij de eerstvolgende verkiezingen kiest voor de BoerBurgerBeweging onder leiding van Caroline van der Plas. Die heeft zich de afgelopen tijd bewezen als integere politicus die nog wel zichtbaar die binding heeft met de maatschappij buiten de Randstad en de mensen die ze vertegenwoordigt.
https://www.ewmagazine.nl/opinie/opinie ... en-843022/
Wie in de Islam zijn hersens gebruikt, zal zijn hoofd moeten missen.
Gebruikersavatar
Ariel
Berichten: 89675
Lid geworden op: wo apr 07, 2004 10:30 pm

Re: Lale Gül: Ik ga leven

Bericht door Ariel »

Oguz Ö. wil zaak rond doodsbedreigingen aan adres Lale Gül achter gesloten deuren.

: nono3: "liever koekjes" worden niet gebakken Oguz zei de moeder van Kees van der Staay, en zij was een wijze vrouw.
De 19-jarige Oguz Ö., die schrijfster Lale Gül met de dood zou hebben bedreigd, staat woensdag terecht in de rechtbank in Amsterdam. Justitie noemt de man uit Noord-Brabant geradicaliseerd en verdenkt hem ook van diverse bedreigingen met een terroristisch misdrijf.

Der advocate van Ö. verzocht de rechters de zaak verder te voeren achter gesloten deuren, maar dat werd afgewezen. Volgens de advocate zou de verdachte het ’erg lastig’ vinden om in het bijzijn van veel mensen te praten.

De man duldt volgens de officier van justitie geen kritiek op de islam of Turkije en beschouwt mensen die moslims beledigen als vijanden. Op sociale media zou hij hebben geschreven: „Ik hoor bij ISIS” en „Ik ga Nederlanders onthoofden.” Ook schreef hij: „Ik ben de grootste bedreiging voor de Nederlandse samenleving.” Op andere accounts dreigde hij met het plegen van een aanslag.

Gül wordt online bedreigd sinds haar boek Ik ga leven uitkwam. In de roman, die gaat over een Turks streng-islamitisch gezin in Amsterdam-West, is ze kritisch over veel Turkse en islamitische tradities waarmee zij is opgegroeid. Ö. stuurde Gül onder meer de tekst: „Jij staat officieel op de zwarte lijst van sharia4holland.” Bij een screenshot van haar boekcover schreef Ö. onder meer: „Grote plannen met Lale Gül. We zijn overal in Amsterdam actief.” En hij postte volgens het OM een foto waarbij Gül is bewerkt met bakstenen.

O. werd op 1 april gearresteerd. Hij heeft geen strafblad en heeft alles bekend. Zijn advocaat vertelde al eerder dat O. autisme heeft en een benedengemiddeld intelligentieniveau. Volgens haar zijn er geen aanwijzingen dat O. zijn bedreigingen in de praktijk ten uitvoer zou brengen.
Afbeelding

Hij vond het boek 'Ik ga leven' ,,beledigend", zegt Oguz Ö. Vond hij dat Lale Gül gestraft moest worden? ,,Nee", zegt hij.Dacht hij aan haar en hoe zijn teksten zouden overkomen? ,,Nee", zegt Oguz Ö

,,Ik was gewoon dom bezig", zegt hij. Eerder verklaarde hij dat hij boos was en de schrijfster ,,bang wilde maken." Waarom? ,,Ja, ik weet het niet, ik was gewoon heel erg boos.

Hij verstuurde zijn dreigementen samen met een vriend, zegt Oguz Ö. Er was sprake van een chatgroep waarin een man of 20 zat. De deelnemers deelden dingen met elkaar. Maar niet altijd over de islam, zegt de verdachte

Wat weet hij over het boek? ,,Dat het tegen de islam is", zegt hij. Maar er wordt zoveel geschreven over de islam, zegt de oudste rechter. ,,Ik zeg niet dat je het moet doen, maar dan kun je ook Geert Wilders wel bedreigen."

Behalve Lale Gül richtte Oguz Ö. zich met zijn bedreigingen ook tegen burgers in het algemeen. ,,Ik hoor bij IS, sukkels” en ,,Ik ga Nederlanders onthoofden”. Dat was voor de grap, zegt hij. Wat er grappig aan is, vraagt de rechtbank? ,,Niets."

,I’ll do absolutely anything for Allah, to protect islam from disbelievers. We have big plan', publiceerde hij op Instagram. Deed hij dat op zijn profiel, of in een groepschat, vraagt de jongste rechter? Dat weet hij niet meer. ,,Stomme grap", zegt hij nu

Ook schreef Oguz Ö.: ,,Turken zoals jij gaan onthoofd worden. Op de meest gruwelijke manier." Dat was gericht ,,tegen een Turk, die PVV stemde of zo". Waarom hij dat deed? Er komt niet echt een antwoord.

Het bleef niet bij dat ene dreigement. Ö. dreigde ook met een aanslag op een Joodse kerk, ,,there are going to be al lot of deaths” en meer van dat fraais. Hij vroeg ook vrienden om berichten te plaatsen ,,om het groter te laten lijken."

Ö. zegt eigenlijk weinig te weten over de islam. Hij gaat tijdens feestdagen naar de moskee, maar verder niet

Oguz Ö. zou in de gevangenis tegen een vrouw hebben gezegd dat hij haar keel zou doorsnijden of haar tot seksslaaf zou maken als zijn voorlopige hechtenis verlengd zou worden. Maar dat hebben ze volgens hem verkeerd begrepen in de bajes, zegt hij.

De psychiayer en psycholoog zeggen dat Ö. autisme heeft. Hij vindt zelf van niet. Daarnaast heeft hij ADHD, een taalprobleem en is hij laagbegaafd. Omdat hij moeite heeft met zijn beperkingen trekt hij zich vaak terug.

Zijn advocate zegt dat Ö. hulp nodig heeft bij het zoeken naar een baan. Hij wil ook praten met een imam om te weten hoe hij als een goed moslim in het leven moet staan. Hij wil geen contact met Lale Gül.
The heart of the wise inclines to the right,
but the heart of the fool to the left.
Gebruikersavatar
Ariel
Berichten: 89675
Lid geworden op: wo apr 07, 2004 10:30 pm

Re: Lale Gül: Ik ga leven

Bericht door Ariel »

Volgens de psychiater en psycholoog is Oguz vooral een kwetsbare jongen. :scratch:
Lale Gül-bedreiger biedt excuses aan in rechtbank: ’Het was een grapje’

Ze had er wel rekening mee gehouden dat haar boek ’Ik ga leven’ niet bij iedereen lekker zou vallen. Na de publicatie kwamen er tientallen bedreigingen binnen, variërend van „Ik hoop dat je wordt doodgeschoten’ tot „Als ik je ergens tegenkom moet je maar snel rennen.” Maar de berichten die de 19-jarige Oguz Ö. haar via verschillende accounts stuurde, hakten er bij schrijfster Lale Gül harder in dan de eerdere bedreigingen.

Misschien door de optelsom, zei Gül woensdag via haar advocate Veerle Hammerstein tegen de rechtbank van Amsterdam, die de strafzaak behandelde tegen Oguz Ö. „Ik was het niet eens met haar boek”, zei Oguz Ö. tegen de rechtbank. „Ik vond het beledigend.” Ook al moest hij toegeven dat hij er geen letter van heeft gelezen.

„Ik kreeg het idee dat het over de islam ging.” Zijn woede werd vooral veroorzaakt door een optreden van Gül in een talkshow. „Ik wilde haar bang maken, ik was gewoon heel erg boos.”

Dom
Tegen de rechtbank zei hij woensdag dat hij „gewoon dom bezig was geweest”, dat hij zich inmiddels „heeft neergelegd” bij het boek en dat hij niet de bedoeling had om de schrijfster daadwerkelijk iets aan te doen.

Zijn advocate las aan het eind van de zitting de excuusbrief voor die Ö. samen met een begeleider schreef, maar die hij niet aan Lale Gül stuurde. De schrijfster hoorde dat niet meer. Zij volgde de zaak vanaf een andere locatie, maar haakte in de loop van de ochtend gefrustreerd af omdat de „sorry” van Oguz Ö. volgens haar niet oprecht is.

Op haar misten de bedreigingen de afgelopen maanden hun uitwerking niet. Zij durfde nauwelijks nog de deur uit, terwijl haar thuissituatie ook al niet florissant was.

„Ik werd doorlopend uitgescholden en beledigd. Mijn moeder vertelde me elke dag dat ze liever een steen had gebaard. Mijn vader had trillende handen als hij aan de telefoon sprak met kopstukken van de Koranschool. Ze zeiden dat hij mij móest stoppen. De manier waarop lieten ze onbesproken.”

Vuurwapens
In dat klimaat kwamen de dreigementen die Oguz Ö. haar stuurde hard aan. Hij stuurde foto’s van vuurwapens met de tekst „Jij staat op de zwarte lijst van Sharia4Holland” en foto’s waarop de jonge schrijfster was bewerkt met bakstenen.

Lale Gül: „Ik besloot het schrijven over mijn afkeer van religie en de cultuur waarin ik ben opgegroeid te staken. Wat had ik aan boeken schrijven als ik straks dood ben?”

Volgens het Openbaar Ministerie handelde Oguz Ö. berekenend. Hij verstuurde de berichten via verschillende accounts, zodat het leek alsof ze van meer mensen afkomstig waren. En hij liet het niet bij dreigementen aan het adres van Lale Gül.

Volgens het OM dreigde hij ook met een terroristisch misdrijf, getuige zijn posts op onder meer Instagram: „Ik hoor bij IS, sukkels” en „Ik ga Nederlanders onthoofden” en „I’ll do absolutely anything for Allah, there are going to be al lot of deaths.” In het Engels, want daarmee kon hij meer mensen bereiken, zei Oguz Ö. Tegelijkertijd zei hij het niet eens te zijn met IS en het gedachtengoed van Sharia4Holland „vrijheidsbeperkend” te vinden. „Ik deed het voor de grap.”

Radicalisering
Volgens gedragsdeskundigen is Ö. verminderd toerekeningsvatbaar omdat hij laagbegaafd is, een taalstoornis heeft, autisme en adhd. Volgens de psychiater en psycholoog is hij vooral een kwetsbare jongen. Maar het Bureau NTA dat adviezen geeft op het gebied van radicalisering, sociale spanningen en religieus extremisme, constateerde dat bij Oguz Ö. wel degelijk sprake is „van een proces van radicalisering.”

Waar alle deskundigen het wel over eens waren is dat Oguz Ö. berecht moet worden volgens het jeugdstrafrecht, omdat dat de beste garantie biedt voor strakke begeleiding. Het OM eiste daarom een jaar jeugddetentie, waarvan vijf maanden voorwaardelijk, een gedragsbeïnvloedende maatregel, toezicht van de Reclassering, een verbod op het gebruik van social media, een locatieverbod voor Amsterdam en een contactverbod met Gül.

Zijn advocate vroeg vrijspraak. Volgens haar waren de teksten en foto’s die Oguz Ö. stuurde geen dreigementen in de zin van de wet. Uitspraak 13 oktober.
The heart of the wise inclines to the right,
but the heart of the fool to the left.
Mahalingam
Berichten: 52064
Lid geworden op: za feb 24, 2007 8:39 pm

Re: Lale Gül: Ik ga leven

Bericht door Mahalingam »

De man die mij bedreigde zei niet één keer sorry

Vorige week woensdag zat ik klaar om de 19-jarige jongeman die mij zeven maanden geleden met de dood heeft bedreigd voor de rechter te horen spreken. Hij is een van de zovelen die zich aan die zonde gewaagd hebben, maar wel de enige die volgens de politie gevaarlijk genoeg was om gearresteerd en vastgezet te worden.

Ik wist van tevoren niet wat ik moest verwachten, ik had de verdachte nooit eerder gezien. Wat voor persoon zou hij zijn? Hoe ziet een bedreiger eruit? Als een verveelde puber, een potentiële terrorist of als een psychopaat? Zou hij zijn spijt betuigen en zeggen dat hij strontlazarus was toen hij het deed? Zou hij uit schaamte z’n hoofd buigen en zeggen dat het onderdeel van een weddenschap was met zijn vrienden? Een traantje laten, omdat hij zo dom was geweest en nu voorgoed een strafblad heeft en waarschijnlijk z’n ouders heeft teleurgesteld? Zou hij toegeven dat hij geradicaliseerd is en hulp vragen?

Helaas, geen van bovenstaande gebeurde.

De rechter somde alle feiten op: de verdachte werd verhoord wegens het sturen van foto’s van geweren vanuit meerdere accounts, het bewerken van mijn foto’s met bakstenen, het sturen van IS-filmpjes en het bedreigen van twee andere mensen met een onwelgevallige mening die ‘zijn geloof beledigen’. De verdachte zat de hele zitting lang achterovergeleund, met de armen over mekaar heen en keek vooral verveeld. Zijn onverschillige houding haalde na drie uur het bloed onder mijn nagels vandaan. Niet één keer sprak hij verstaanbaar of in een volzin. Niet één keer hoorde ik een sorry.

De rechter bevroeg hem: waarom had hij dit gedaan? Nadat we de verdachte voor de dertigste keer niet verstonden, omdat hij consequent weigerde in de microfoon te praten, hoorden we een aantal keer: ‘domme grap’. “Het was een domme grap?” “Ja.” “Wat vond je er grappig aan?” Het antwoord wederom onhoorbaar en daarna: “Weet ik niet.” “Je hebt vrienden gewaarschuwd een VPN te gebruiken bij het bedreigen, dus je wist dat je met iets strafbaars bezig was?” “Weet ik niet.” “Je hebt gezegd van een vrouwelijke medewerker een seksslaaf te maken en haar keel door te snijden als je voorlopige hechtenis verlengd wordt, klopt dat?” “Nee, dat was in het Turks,” verklaarde hij, meer mompelend dan pratend. “Klopt dat dan niet?” We hoorden een binnensmondse, haast onhoorbare ‘nee’.

Enfin, de verdachte komt zeer waarschijnlijk vrij.

Wat als hij me opzoekt? Of wat als er nog zo’n jongen buiten loopt die wel de daad bij het woord voegt? Is het mijn vrijheid die stopt waar zijn vrijheid begint of is het mijn veiligheid die stopt waar zijn bedreiging begint?

Beide zijn waar, hoewel ik liever over vrijheid droom dan om veiligheid wakker lig. Dat zal voor hem denk ik niet anders zijn.
https://www.parool.nl/columns-opinie/de ... ~b85a6485/
Wie in de Islam zijn hersens gebruikt, zal zijn hoofd moeten missen.
Mahalingam
Berichten: 52064
Lid geworden op: za feb 24, 2007 8:39 pm

Re: Lale Gül: Ik ga leven

Bericht door Mahalingam »

1 jaar cel voor bedreiger Lale Gül: ‘Teleurstellend vonnis’

De rechtbank in Amsterdam heeft Oguz Ö. (19) woensdag veroordeeld tot twaalf maanden jeugddetentie, waarvan vijf maanden voorwaardelijk, wegens het bedreigen van schrijfster en Paroolcolumnist Lale Gül.

Het vonnis betekent dat Ö. op korte termijn de cel kan verlaten. Hij zit al ruim een half jaar gevangen en komt eind deze maand vrij. Wel is hij onderworpen aan een fors aantal restricties en staat hij onder toezicht van de reclassering. Hij moet zich vanuit de cel direct melden bij een kliniek, voor een behandeling door een forensisch psychiater wegens persoonlijkheidsstoornissen.

De rechtbank spreekt van zeer ernstige bedreigingen gericht tegen een schrijfster, een vertolker van het vrije woord pur sang. De rechtbank neemt het Ö. zeer kwalijk dat hij niet heeft stilgestaan bij de impact van de bedreigingen op Gül, die moest onderduiken en niet meer alleen over straat durfde.

Primitief

In het vonnis heeft de rechtbank rekening gehouden met de persoonlijkheidsstoornissen bij de dader en diens grote ontwikkelingsachterstand. Hij wordt omschreven als een zeer oppervlakkige man die op een wat primitieve manier van zich afbijt.

De uitspraak is grotendeels conform de eis van het Openbaar Ministerie (OM). De rechtbank acht bewezen dat Gül is bedreigd door Ö. en dat hij heeft gedreigd met een terroristisch misdrijf. Er geldt een contactverbod richting Gül. Ook geldt een verbod op het gebruik van sociale media en moet Ö. inzage geven in zijn gegevensdragers. Een locatieverbod voor Amsterdam, zoals het OM wilde, gaat de rechtbank te ver.

De strafeis hing samen met de grote impact van de bedreigingen op Gül, die tot de dag van vandaag bang is, aldus het OM. De 23-jarige schrijfster zelf eiste een symbolische schadevergoeding van 500 euro, die is toegewezen.

Onveilig

Gül, die net als Ö. niet aanwezig was bij de uitspraak, noemt het vonnis teleurstellend. “Omdat ik geen zekerheid heb gekregen dat ik echt veilig ben. Hij heeft geen verplichting gekregen een enkelband te dragen en geen locatieverbod voor Amsterdam opgelegd gekregen. Hij kan straks in de trein stappen en naar me toe komen, ook al is er een contactverbod.”

Gül hield aan de rechtszaak niet het gevoel over dat Oguz Ö. berouw heeft. De excuusbrief die vorige maand namens hem werd voorgelezen in de rechtszaal, vond ze niet oprecht klinken. “Zijn advocaat was betrokken bij het opstellen daarvan. Wie zegt dat dat zijn woorden waren? Gedurende de rechtszaak straalde hij desinteresse uit.”

Daar komt bij dat Ö. in het verleden ook anderen heeft bedreigd. Dat hij volgens de rechtbank persoonlijkheidsstoornissen heeft en daarom verminderd toerekeningsvatbaar is, stelt evenmin gerust. “Eigenlijk is hij een ongeleid projectiel. Ik kan uit dit vonnis geen enkele hoop putten dat ik nu veilig ben.”

Schuiladres


De bedreigingen begonnen in februari dit jaar, pal na het verschijnen van Güls boek Ik ga leven. Een maand lang werd de schrijfster digitaal bedreigd door Ö. Dat droeg ertoe bij dat ze uitweek naar een schuiladres.

Gül ontving meer dreigementen. Vooral sommige Turkse Nederlanders voelden zich beledigd door haar roman. Daarin beschrijft ze haar jeugd in een streng-islamitisch gezin in Amsterdam-West en is ze kritisch over veel Turkse en islamitische tradities.

Ö., die het boek niet heeft gelezen, stuurde via vier Instagramaccounts berichten naar Gül (23). Naast foto’s van vuurwapens, waaronder een AK47 met de tekst ‘S4H’ (Sharia4Holland), schreef hij: ‘Jij staat officieel op de zwarte lijst van sharia4holland’ en ‘Sharia4holland is aanwezig in Amsterdam we weten hoe je eruitziet’.

De 19-jarige Ö. uit Noord-Brabant schreef Gül ook dat hij haar ‘op de meest barbaarse manier’ zou onthoofden ‘in de naam van Allah’.

Beginnende radicalisering

Tegenover de rechtbank zei Ö. woede te hebben gevoeld over Güls boek en dat hij haar angst wilde aanjagen. Hij ontkende extremistisch gedachtegoed aan te hangen.

Ook volgens de rechtbank is daar geen sprake van. Ö. heeft een beperkte kennis van de islam en is makkelijk beïnvloedbaar. De hoop is dat intensieve begeleiding en behandeling daartegen helpt.

Hij heeft autisme, adhd en een identiteitsprobleem, en is daardoor verminderd toerekeningsvatbaar. De rechtbank nam het advies van het OM over om hem te berechten volgens het jeugdstrafrecht, waarbij de nadruk ligt op behandeling en begeleiding van daders.

Ö. had nog geen strafblad. Zijn advocaat meent dat er geen terroristische motieven waren. Volgens haar waren zijn berichten veelal niet serieus bedoeld.
https://www.parool.nl/nederland/1-jaar- ... ~b68a253a/
Wie in de Islam zijn hersens gebruikt, zal zijn hoofd moeten missen.
Mahalingam
Berichten: 52064
Lid geworden op: za feb 24, 2007 8:39 pm

Re: Lale Gül: Ik ga leven

Bericht door Mahalingam »

Lale Gül wint NS Publieksprijs 2021

Herman Brusselmans kan tevreden zijn. ’Wijnen, wijnen, wijnen’ is er voor Martien Meiland en Jan Dijkgraaf niet bij. Want niet deze mannen, maar Lale Gül heeft met haar autobiografische roman Ik ga leven de NS Publieksprijs 2021 gewonnen.

Dat heeft Margriet van der Linden zojuist bekend gemaakt in haar talkshow M op NPO1. Gül, die sprakeloos was met dit publieke eerbetoon, kreeg ruim 32% van de ruim 210.000 stemmen die werden uitgebracht. Een recordaantal. Nooit eerder brachten zoveel lezers hun online stem uit voor deze prijs.

De Vlaamse schrijver en dwarsligger Brusselmans had zijn geld al weken geleden op de jonge Amsterdamse gezet, die in haar rauwe boek vertelt hoe zij zich ontworstelde aan haar droevige jeugd in een streng islamitisch gezin in Amsterdam Oud-West. In een van zijn columns riep hij treinreizigers op om op haar te stemmen. „Want de andere genomineerden zijn het niet waard dat ze ooit, al was het één cent van de Nederlandse Spoorwegen ontvangen”, zo schreef hij.

Baanbrekend boek


Ook diverse Bekende Nederlanders hoopten dat Gül, die overduidelijk de gunfactor had, er met de prijs - bestaande uit een geldbedrag van €7500, een sculptuur van Jeroen Henneman en een jaar lang gratis eersteklas treinreizen - vandoor zou gaan. Zo liet eerder al Jeroen Dijsselbloem, de oud-minister van Financiën in een promotiefilmpje voor de prijs weten dat hij op Gül ging stemmen. Hij noemde haar roman ’een prachtig, baanbrekend boek.’

Barbara Barend schaarde zich op Twitter eveneens onder de fans van Gül. De sportjournaliste bekende dat zij de roman ’ademloos in een ruk’ had uitgelezen en ook op de Turks-Nederlandse schrijfster had gestemd. En ook de Amsterdamse burgemeester Femke Halsema bekende kleur en bleek #teamlale te zijn. De bedreigde schrijfster liet in de uitzending te weten Halsema als een soort bonus-moeder te beschouwen. „Ze heeft zich toen ik helemaal stuk zat geheel over mij ontfermd.”

Kennelijk hebben die oproepen via sociale media goed gewerkt. Gül liet de andere genomineerden ver achter zich. Onder hen de al zeven keer genomineerde thrillerschrijfster Saskia Noort met Bonuskind, Hendrik Groen voor zijn tragikomische Opgewekt naar de eindstreep, Toren C-actrice Maike Meijer en haar hilarische overgangsperikelen in Wen er maar aan en de biografie van Johan Derksen, geschreven door Michel van Egmond en Antoinnette Scheulderman.

Gevaarlijke outsider

Grote kanshebber vooraf leek echter het boek Martien van Jan Dijkgraaf te zijn, over de reality soap-ster Martien Meiland. Maar kennelijk is zijn populariteit tanende. Bovendien was er een gevaarlijke outsider. Stemmers konden immers ook een eigen titel aandragen die volgens hen de prijs verdient. Van die mogelijkheid werd gretig gebruik gemaakt. Het boek Ziek gelukkig van de onlangs veel te jong aan kanker overleden Ruud ten Wolde, verslaggever bij RTL Boulevard, kon zo tot grote hoogte op de populariteitslijst stijgen. Saskia Noort raadde haar volgers zelfs aan om niet op haar, maar op Ten Wolde te stemmen.

Boek van het Jaar


Gül mag haar roman nu officieel ’Het boek van het Jaar’ noemen. Vorig jaar ging deze eretitel nog naar het boek De meeste mensen deugen van Rutger Bregman. In 2019 werd de onderscheiding postuum toegekend aan Martine Bijl voor haar zeer persoonlijke verhalenbundel Rinkeldekink.
Wie in de Islam zijn hersens gebruikt, zal zijn hoofd moeten missen.
Gebruikersavatar
xplosive
Berichten: 8906
Lid geworden op: do jun 30, 2011 11:18 pm

Re: Lale Gül: Ik ga leven

Bericht door xplosive »

 
Paroolcolumnist Lale Gül wint NS Publieksprijs met overmacht aan stemmen
 
Daaruit :
 
Ze moest het opnemen tegen 'mediagiganten met een enorme aanhang', maar de NS Publieksprijs, de grootste publieksprijs van Nederland (er komt een sculptuur van Jeroen Henneman, een geldbedrag van 7500 euro bij en een jaar vrij treinreizen eerste klas), is voor Gül een enorm eerbetoon en een erkenning voor haar werk.
 
Ik weet niet of het verstandig is dat Lale Gül van die gratis treinreizen gebruik gaat maken met al die jihadisten die graag treinmoorden willen plegen.
 
Gun jezelf wat je een ander toewenst     islam = racisme   & de hel op aarde voor mens en dier
                                   koran = racistisch & handboek voor criminelen
      Moslimlanden bewijzen dagelijks:    meer islam = meer verkrachte mensenrechten
Mahalingam
Berichten: 52064
Lid geworden op: za feb 24, 2007 8:39 pm

Re: Lale Gül: Ik ga leven

Bericht door Mahalingam »

Mijn boek heet ‘Ik ga leven’ – en toen kwam de pandemie

Lale Gül 26 november 2021

We leven in bijzondere tijden en de pandemie vraagt van ­iedereen opofferingen: van het niet meer ­kunnen knuffelen van je ­familie en vrienden tot het verliezen van je inkomen of zelfs mensen om je heen. Van geen normale studententijd kunnen beleven tot slechtere schoolprestaties door leerachterstanden.

Een jaar geleden probeerde iedereen nog het positieve ervan in te zien: we konden bij veel zaken op afstand communiceren, we konden thuis werken in plaats van naar kantoor, we hadden meer tijd om stil te staan bij dingen waar we normaal te druk voor zijn. Dj’s gingen voor het eerst zelf koken en de was doen, topsporters (en vele anderen) ontdekten boeken, bedrijven zagen een kans om innovatiever te worden, wandeldates waren zo verschrikkelijk nog niet, we hadden geen excuus meer nodig om niet naar dingen te gaan waar we eigenlijk geen zin in hadden en van die drie kussen bij het begroeten waren we eindelijk af.

Maar nu zie je dat steeds meer mensen de hoop verliezen: met het opduiken van de nieuwe, nog ­besmettelijker mutatie in Zuid-Afrika lijkt het licht aan het einde van de tunnel steeds kleiner te worden – en dat is ronduit verschrikkelijk.

Ook ik moet offers brengen. En dat terwijl ik me eindelijk heb verlost van het juk van de religie en haar orthodoxe regels. Best ironisch: mijn boek heet Ik ga leven, maar hoe kan ik beginnen met ­leven als de rest van de wereld stopt? Het begon al met de slutty summer die nooit kwam: ik zou naar Lowlands en een paar andere festivals gaan, tot ze op het laatste moment niet doorgingen. Ik zou een Boekenbal meemaken, zou mijn verjaardag deze maand voor het eerst groots vieren en zou na het winnen van de NS Publieksprijs vorige week een ­afterparty meemaken met vrienden.

Het ging natuurlijk allemaal niet door. Ook de ­lezingen en optredens die mijn agenda sierden in alle kleuren van mijn markers, zijn stuk voor stuk afgezegd. Nu staat er een groot kruis op elke bladzij, net zoals in zovele agenda’s.

En toch mag ik eigenlijk niet zeuren; de medische wereld en inmiddels veel andere sectoren hebben wel belangrijker kopzorgen. Terwijl in veel grote steden de pleuris uitbrak en ondernemers, politieagenten en welzijnorganisaties werden belaagd met zwaar vuurwerk, omdat een deel van de ­bevolking in de veronderstelling verkeert dat ze de ­‘Nieuwe Joden’ zijn, zitten de ziekenhuizen vol met mensen aan de beademingsapparatuur en spreekt men, onder anderen Diederik Gommers, over een naderende ‘code zwart’, waarbij sommige mensen straks zorg moet worden geweigerd en ze aan hun lot worden overgelaten. En tegelijkertijd hebben we te maken met een Hugo de Jonge die zegt dat code zwart nog ver weg is.

Op Twitter werd gespeculeerd over de achtergrond van het tuig bij de rellen. Het maakt mij ­eerlijk gezegd geen reet uit wat hun achtergrond is. Wat mij wel uitmaakt, is dat we als samenleving zwaar gefaald hebben in voorlichting en opvoeding.
https://www.parool.nl/columns-opinie/mi ... ~b13ea297/
Wie in de Islam zijn hersens gebruikt, zal zijn hoofd moeten missen.
Mahalingam
Berichten: 52064
Lid geworden op: za feb 24, 2007 8:39 pm

Re: Lale Gül: Ik ga leven

Bericht door Mahalingam »

Lale gul “Alles waar ik bang voor was, gebeurde”

En óf ze is gaan leven. Ondanks doodsbedreigingen en de breuk met haar familie toen haar boek ‘Ik wil leven’ verscheen, is schrijfster Lale Gül (24) gelukkig. “Eindelijk kan ik dragen wat ik wil en zeggen wat ik wil.”


Op een rustige maandagmiddag stopt een taxi voor een Amsterdams grachtenpand. Een meisje in een korte zwarte jurk met rode stippen, een pet diep over haar ogen getrokken, stapt snel uit en schiet een van de huizen binnen. Hier doet ze haar interviews. Dat meisje is Lale Gül, net 24 jaar oud. In februari verscheen haar autobiografische roman Ik ga leven en veranderde alles. Er was succes: er zijn inmiddels ruim 150.000 exemplaren van het boek verkocht, vertalingen én een Netflix-serie zijn in de maak. Lale werd in no time een Bekende Nederlander. Maar tegenover de glorie stonden helaas ook minder fijne ervaringen: ze werd online overstelpt met haatberichten, kreeg talloze doodsbedreigingen (foto’s van geweren, begeleid met teksten als ‘Ik weet je te vinden’ of ‘Ga je graf alvast maar uitzoeken’) en moest breken met haar streng islamitische Turkse familie.

Is dit hoe je nu leeft: een pet op, schichtig om je heen kijkend? “Ik let vanwege de bedreigingen wel heel erg op, ja. Ik verplaats me vrijwel altijd per taxi omdat ik in het ov vaak word herkend. Dat voelt niet veilig. Ondanks die pet werd ik net herkend door die taxichauffeur. ‘Jij bent toch die schrijfster?’, vroeg hij. Die halve vermomming helpt dus niet altijd. Gelukkig ben ik tegenwoordig vaak in Deventer, omdat mijn vriend daar in de buurt woont, en daar word ik nooit herkend. Ik denk er weleens over om daar te gaan wonen, maar voorlopig heb ik in Amsterdam nog van alles te doen. Zo kom ik nu net terug van een lunch met Jort Kelder, die graag met me wilde kennismaken. Heel leuk.”
Spoiler! :
Was succes als schrijver iets waarvan je als kind droomde? “Ik zag boeken wel als een manier om me los te maken van mijn milieu. Toen ik een jaar of veertien was, zag ik dat alle meisjes om me heen min of meer zoals mijn moeder eindigden: als huisvrouw. Nederlandse vrouwen hadden meer keuze: zij konden naast het huwelijk en het moederschap ook carrière maken. Dat leek me interessanter. Ik realiseerde me: als ik dat ook wil, zal ik daar iets voor moeten doen. Mijn Nederlands schiet tekort, ik heb niet genoeg culturele bagage. Vanaf dat moment ben ik daar bewust aan gaan werken door veel leeskilometers te maken en op mijn laptop naar talkshows te kijken. De helft van wat ik las en zag, begreep ik niet of vond ik saai, maar zo breidde ik wel mijn woordenschat uit, ontdekte ik welke mediapersoonlijkheden er zijn, wat de beste kranten zijn, waar al die politieke partijen zo’n beetje voor staan. Ik ontwikkelde mezelf.”

En al doende begon je aan je geloof te twijfelen? “Dat liep inderdaad enigszins parallel aan elkaar. Op de middelbare school had ik een homoseksuele Turkse vriend. Op de Koranschool waar ik elk weekend naartoe moest, leerde ik dat homoseksualiteit een grote zonde is. Toen begonnen mijn twijfels: er zijn dus mensen die zo zijn geboren en dat mag dan niet? Zo waren er steeds meer dingen binnen ons islamitische geloof die ik niet logisch vond. Dat je als vrouw niet je schoonheid mag laten zien en dus in de zomer niet naar het strand kunt, en als man wel. Een vrouw die iets van haar huid laat zien is zinnenprikkelend. Dus als een man zich aan haar vergrijpt, heeft zíj het gedaan. Dat is toch onlogisch? Die hoofddoek slaat nergens op. Als je over al dit soort dingen gaat nadenken, kun je alleen tot de conclusie komen: dit klopt van geen kant. Ik houd van feiten, rationaliteit. Mijn vriend is niet-gelovig opgevoed, maar hij heeft meer met spiritualiteit dan ik. Als ik klaag over iets, zegt Tim: ‘Schat, het komt allemaal wel goed, vertrouw maar gewoon op de positieve energie.’ Ja ja, denk ik dan, maar hij krijgt meestal wel gelijk.”

Wanneer ben je aan Ik ga leven begonnen?
“Tijdens mijn studie Nederlands kregen we lessen creatief schrijven van gastdocenten: eerst van Kees ’t Hart, later van Arnon Grunberg. Je rondde het vak af met een zelfgeschreven tekst. Ik had geen tijd om een verhaal te verzinnen, dus ik schreef gewoon iets over mezelf. Het is wat nu de eerste paar hoofdstukken zijn van Ik ga leven. Ik kreeg een negen en het advies om ermee door te gaan. Als double check heb ik later nog zo’n stuk bij Arnon Grunberg ingeleverd en hij zei hetzelfde: ‘Dit is een project om voort te zetten.’ Dus dat heb ik gedaan. Naast mijn studie en mijn werk schreef ik aan het boek en toen het na anderhalf jaar af was, ging ik op zoek naar een uitgever.”

Ik hoorde dat je uitgever Mai Spijkers mailde met de boodschap: ik heb een bestseller geschreven.
“Klopt! Uitgeverijen krijgen dagelijks manuscripten toegestuurd, ze lezen ze vaak niet eens. Ik wist dus dat ik moest opvallen om uitgegeven te worden. Daarom schreef ik iets als: ‘Beste meneer Spijkers, ik zou mij maar uitnodigen, want ik heb een enorme bestseller geschreven. Dat weet ik, want Arnon Grunberg en Kees ’t Hart hebben het bevestigd. Als ik niet binnen twee dagen een reactie krijg, ga ik naar de Bezige Bij.’ Het was een gok, maar het werkte: ik kreeg onmiddellijk een mail terug of ik de volgende dag om twaalf uur kon langskomen. Na ons gesprek bood Mai me een contract aan. ‘Maar je hebt nog niks gelezen’, zei ik. ‘Ik geef geen boeken uit, ik geef schrijvers uit’, zei Mai. ‘Met jouw zelfvertrouwen weet ik dat dit goed komt.’”

Je woonde toen nog bij je ouders, die van niks wisten.
“Ik had niemand iets verteld. Het boek kwam uit tijdens de lockdown toen alle boekhandels dicht waren en daardoor zou het vast totaal onopgemerkt blijven. Mijn familie komt sowieso nooit in boekhandels, de buren evenmin, dus ik dacht dat niemand erachter zou komen dat ik dat boek had geschreven. Maar Ik ga leven kreeg tot mijn verbazing meteen veel publiciteit. De televisieverzoeken stroomden binnen: Op1 wilde me, Beau wilde me, De Vooravond, WNL, de radio, iedereen. Wat te doen? Voor mijn gevoel was de keuze: overal ja óf overal nee op zeggen.”

Voor iemand die naar die talkshows keek om zich verder te ontwikkelen was ja zeggen waarschijnlijk verleidelijk?
“Ooit zit ik bij zo’n programma, heb ik weleens gedacht, maar ik had geen idee dat nu het moment al zou zijn gekomen. Ik wilde graag gaan, maar wist ook: als ik dat doe, is er geen weg meer terug. Dan word ik verstoten door mijn familie, zal ik mijn zusje niet meer zien, krijg ik nog meer bedreigingen van mensen die vinden dat ik mijn nest bevuil…”

Dat besefte je toen meteen?
“Ja. Het was een bittere pil om in één keer te slikken. Maar ik ging en alles waarvoor ik bang was geweest, gebeurde. Nadat ik bij Op1 was geweest, stond mijn telefoon roodgloeiend. Mijn nichten, die Nederlands spreken, bestelden het boek en deelden de meest pijnlijke passages met de rest van de familie. Iedereen sprak er schande van en was boos. Het was verschrikkelijk.”

En toen moest je thuis weg. “Nadat Wilders me ‘een dappere Turkse mevrouw’ noemde in een verkiezingsdebat was de boot helemaal aan. Omdat veel mensen in de moslimgemeenschap geen Nederlands spreken en de politiek niet op de voet volgen, weten ze alleen: Wilders is de man die de koran heeft verbrand en alle moslims wil doodmaken. Als zo’n man een boek aanprijst, dan moet het wel heel erg zijn! Op een avond stond iedereen – de familie, de buren – bij ons thuis in de woonkamer tegen me te schreeuwen. Ik probeerde me te verdedigen, maar niemand luisterde en bovendien: begrippen als literaire vrijheid of vrijheid van meningsuiting zeggen die mensen niks. Ik wist dat ik weg moest voordat het uit de hand zou lopen. Ik heb mijn spullen in een paar AH-tassen gepropt en ben ervandoor gegaan. Een paar dagen daarvoor had burgemeester Femke Halsema vanwege alle bedreigingen contact met me opgenomen en gezegd dat ik haar altijd kon bellen. Het was toen drie uur ’s nachts. Kon ik dat wel maken? Ik doe het gewoon, dacht ik. Ik belde, er werd niet opgenomen. Ik belde weer en weer, uiteindelijk nam ze op en kreeg ik een adres waar ik naartoe kon. Sindsdien heb ik mijn ouders niet meer gezien.”

Mis je hen? “Ik dacht dat ik iedereen heel erg zou missen. Het is toch je basis, het zijn de mensen die je hebben opgevoed. Maar afgezien van mijn zusje, die ik nog via de app spreek, mis ik niemand. Misschien is het te vers en komt het missen nog, maar ik denk nu vooral: wat heb ik een heerlijk leven. Ik kan dragen wat ik wil, ik kan zeggen wat ik wil, ik heb een gelukkige relatie met mijn vriend, bij wie ik gewoon kan blijven slapen, ik ontmoet interessante mensen. Ik hoef geen dubbelleven meer te leiden. Ik moest de gewoonste dingen, zoals mijn vriendje zien, stiekem doen. Op een gegeven moment loog ik over alles. Ik kon nergens meer mezelf zijn, niet thuis en niet in de buitenwereld. Ik walgde van mijn eigen nepheid. Mijn moeder begon steeds vaker over mannen die om mijn hand wilden vragen. Ik voelde: er komt een moment waarop het oorlog wordt. Want er komt geen enorme Turkse bruiloft, ik ga niet pas samenwonen met iemand als ik getrouwd ben. Ook zonder dit boek was de breuk met mijn familie er gekomen.”

Zie je het nog goed komen met je ouders? “Niet in de nabije toekomst. Misschien als ik ooit kinderen krijg, dat ze dan denken: dat zijn onze kleinkinderen, als we die willen zien moeten we haar erbij nemen.”

Daarvoor zou jij wel openstaan? “Waarom niet? Als ik mijn eigen leven maar kan leiden. Ik verwijt mijn ouders niks. Ik had een rotleven, dat wel, maar zij weten ook niet beter. Ik zie nu dat ik met dat boek ook deels hun leven heb verpest. Mijn zusje kreeg problemen op school, mijn moeder schaamt zich kapot en komt nauwelijks nog onder de mensen. Ik heb me afgevraagd: had ik het recht om hen dit aan te doen? Ik wil mezelf emanciperen, maar niet dat zij daarvan last zouden hebben. Daarom probeer ik nu op te passen met wat ik zeg en schrijf. Ik hoef het niet nog erger te maken. Mijn tweede boek had moeten gaan over de nasleep van Ik ga leven: mijn familie, de burgemeester, mijn ruzies met bepaalde schrijvers en wat ik van iedereen in de literaire wereld vind. Maar nu denk ik: nee, dat kan niet. Als ik onverbiddelijk blijf in mijn schrijven, raak ik ook iedereen kwijt die nu aan mijn kant staat. Ik kan niet altijd de vuile was buiten blijven hangen als ik nog iets van een sociaal leven wil hebben. Over mijn seksuele leven schrijven kan ook niet meer, want dat heeft Tim liever niet. Dat respecteer ik.”

Voelt dat niet als een nieuwe beknelling? “Een beetje wel, maar dit is natuurlijk toch iets anders. Ik mag dragen wat ik wil, gaan en staan waar ik wil. Ik word alleen in mijn schrijverschap een beetje beknot en daar zit ik nu niet zo mee. Ik krijg er veel liefde voor terug. Ik werk nu aan een gedichtenbundel.”

Het klinkt alsof je dit jaar een enorme ontwikkeling hebt doorgemaakt. Zie je dat zelf ook zo? “Ja. Er is zo veel gebeurd en daarin heb ik steeds mijn positie moeten bepalen. Aan de ene kant was er veel succes, een nieuwe liefde, mijn vrijheid. De berichten van meiden die schrijven: nu ik jou heb gezien, durf ik zelf ook veel meer. Of: ik had het leven in mijn islamitische familie geaccepteerd als mijn lot, maar dankzij jou zie ik dat het ook anders kan. Dat is heel bijzonder. Maar aan de andere kant was er dit jaar ook veel conflict, angst, onzekerheid, niet weten wat ik wil en waar ik naartoe moet. Nu ben ik natuurlijk een hype, maar dat kan ook zo weer voorbij zijn. Wat als mijn tweede boek straks enorm wordt afgekraakt? Ik schrijf columns voor Het Parool, maar dat is op freelancebasis, ik kan er ieder ogenblik uit gegooid worden. Het is een onzekere wereld. Dat zijn kwesties waarover ik nu weleens kan piekeren. Maar zoals Tim zegt: het komt vast goed.”
Lale Gül (1997) groeide op in een streng islamitisch gezin in de Amsterdamse Kolenkitbuurt. Deze winter verscheen haar autobiografische debuutroman Ik ga leven (€ 20,-, Prometheus), waarin ze korte metten maakt met haar opvoeding en de islam.

https://www.tijdschrift.nl/artikelen/la ... _source=ad
Wie in de Islam zijn hersens gebruikt, zal zijn hoofd moeten missen.
Gebruikersavatar
Ariel
Berichten: 89675
Lid geworden op: wo apr 07, 2004 10:30 pm

Re: Lale Gül: Ik ga leven

Bericht door Ariel »

De bedreigde bestsellerauteur Lale Gül haalt op Twitter flink uit naar GL-Kamerlid Kauthar Bouchallikht. De winnares van de NS-publieksprijs en auteur van het boek ’Ik ga leven’ is door Elsevier Weekblad uitgeroepen tot Nederlander van het jaar. Kamerlid Bouchallikht heeft op haar eigen Instagram een bewerkte versie van de cover van het weekblad gedeeld. Daarop is niet schrijfster Lale, maar Kamerlid Kauthar te zien.

Afbeelding

Lale schrijft: Je zou maar Tweede Kamerlid en volksvertegenwoordiger zijn, hoogste publieke functie mogelijk in dit land, en uit een onverklaarbare rancune en rivaliteit jegens mij impliciet zeggen dat ik een prijs van ewmagazinenl niet verdien en dat jijzelf het had moeten zijn.

De orginele cover.

Afbeelding
The heart of the wise inclines to the right,
but the heart of the fool to the left.
Gebruikersavatar
King George
Berichten: 24943
Lid geworden op: zo sep 11, 2011 1:22 pm

Re: Lale Gül: Ik ga leven

Bericht door King George »

Dat zegt toch wel weer iets over waar GL podium aan biedt en waar GL voor staat.
Het morele gelijk ligt bij het volk




Citaten van Mustafa Kemal Atatürk over de Islam
Gebruikersavatar
Maarten
Berichten: 975
Lid geworden op: di mar 21, 2017 3:00 pm
Locatie: Twente

Re: Lale Gül: Ik ga leven

Bericht door Maarten »

Wat een ziek wijf die GL...
Mahalingam
Berichten: 52064
Lid geworden op: za feb 24, 2007 8:39 pm

Re: Lale Gül: Ik ga leven

Bericht door Mahalingam »

Het nieuwe kabinet wil meer bezieling uitstralen, een beter asielbeleid is een beginLale Gül

Het asielprobleem is een van de grootste problemen waar het nieuwe kabinet mee te maken gaat krijgen, zoveel is duidelijk. Al weken horen we dat Ter Apel de komst van asielzoekers niet meer aankan. Burgemeester Jaap Velema heeft al de noodklok geluid en gezegd dat de controle ver te zoeken is.

De problematiek komt erop neer dat er geen plek meer is voor asielzoekers, terwijl de instroom wel gestaag blijft doorgaan. Wegens gebrek aan ruimte en voorzieningen moeten mensen nu slapen op stukken karton of in de kantoren van de Immigratie- en Naturalisatiedienst. Ook moeten lokale supermarkten regelmatig de politie bellen wegens diefstal en hebben conducteurs te maken met agressieve zwartrijders waar ze niet van afkomen.

Het ministerie van Justitie lijkt geen oplossing te weten; het enige wat ze daar tot nu toe zeggen is dat ze eraan werken. Geert Wilders, die hier uiteraard garen bij spint, bracht daarom een bezoek aan Ter Apel om te verkondigen dat een stem op hem het wél allemaal ging oplossen.

Staatssecretaris Ankie Broekers-Knol wil andere gemeenten in feite dwingen duizenden asielzoekers op te nemen die niet meer in Ter Apel passen; alsof andere gemeenten wél alle ruimte van de wereld hebben. Een ronduit dramatische situatie.

Veel van de asielzoekers die dit jaar in Nederland zijn gekomen zijn afkomstig uit Turkije, Marokko en Algerije. Dat zijn veilige landen waar geen oorlog heerst. Een groot deel van hen heeft überhaupt geen recht op asiel, maar ze gaan niet vrijwillig terug en Nederland weigert ze daartoe te dwingen.

Iemand die vaak te horen is over dit dossier is Bente Becker van de VVD. Zij solliciteert daarmee openlijk om de nieuwe staatssecretaris van Asiel te worden in het komende kabinet, want ze is ook de enige die ik structureel realistische en concrete oplossingen hoor verkondigen tot nu toe.

“De rapporten laten zien dat we door migratie in het jaar 2050 weleens 22 miljoen inwoners kunnen hebben,” zei ze onlangs. “De politiek wordt om een serieus antwoord gevraagd door onder anderen Paul Scheffer en Jan Latten. We moeten genoeg woningen, voorzieningen en een verzorgingsstaat overeind kunnen houden en ook nog door een deur kunnen met elkaar door gedeelde Nederlandse normen en waarden. Het harde feit is dat van de mannen uit Syrië en Eritrea die tussen 2014-2016 hierheen kwamen nog maar 25 procent respectievelijk 32 procent werk heeft. Bij vrouwen ligt dat nog lager. Mensen zijn dus vooral afhankelijk van een uitkering.”

We zitten echter in een Europees stelsel van open grenzen; dat betekent dat asielzoekers in theorie binnen Europa vrij naar Nederland kunnen reizen. De oplossing ligt dus bij het strenger maken van het Europese asielstelsel en dat vraagt om een nieuwe aanpak, vooral met het gegeven dat er in de toekomst meer vluchtelingencrises zullen komen; door de gevolgen van klimaatverandering, door etnische en ideologische botsingen, door economische rampen en de pandemie.

Het nieuwe kabinet heeft beloofd meer elan te zullen uitstralen; wat mij betreft is een humaan en redelijk asielbeleid een goede eerste stap.
https://www.parool.nl/columns-opinie/he ... ~b5c57215/
Wie in de Islam zijn hersens gebruikt, zal zijn hoofd moeten missen.
Gebruikersavatar
Ariel
Berichten: 89675
Lid geworden op: wo apr 07, 2004 10:30 pm

Re: Lale Gül: Ik ga leven

Bericht door Ariel »

Lale Gül, hét literaire debuut van 2021: ‘Ik vrees dat er voor mij geen weg terug meer is’

Hallucinant portret van Turks gezinsleven in Amsterdamse achterstandswijk

Met het boek Ik ga leven leverde Lale Gül – amper 24 – het felst besproken literaire debuut van het jaar af in Nederland. In het boek breekt ze radicaal met haar anonieme en weinig aanlokkelijke leven in een Amsterdamse achterstandswijk. Tegelijk haalde ze zich de woede van haar familie en zowat de hele Turkse gemeenschap op de hals. ‘Met wat ik nu weet, zou ik iedereen stellig afraden om een kritisch boek over de islam te schrijven.’

Onzichtbare groep
De redactie van Elsevier Weekblad riep je enkele weken geleden uit tot Nederlander van het Jaar, eerder won je ook al de NS Publieksprijs 2021 en Ik ga leven was ook wekenlang het best verkochte boek in Nederland. Hoe belangrijk is die brede erkenning nu voor jou?

Lale Gül: ‘2021 was een bijzonder turbulent jaar voor mij, een soort rollercoaster, zeg maar. Wanneer ik nu de berichten teruglees van toen ik het ouderlijke huis ontvluchtte, besef ik pas echt wat er allemaal gebeurd is. Ergens heb ik geprobeerd alles in mijn achterhoofd te parkeren, maar blijkbaar was ik ook heel wat dingen al min of meer vergeten. Het is intussen tien maanden geleden dat mijn boek uitkwam, maar soms heb ik het gevoel dat dit al twee jaar aan de gang is.’

‘Ik werd de voorbije maanden ook een beetje geleefd, het ging allemaal bijzonder snel. De erkenning die ik nu krijg is heel fijn en beschouw ik effectief als een soort van bevestiging, maar dit geldt net zo goed voor de stroom aan berichten die ik dagelijks ontvang. Heel veel meisjes blijken in dezelfde ellendige situatie te zitten als ikzelf tot begin dit jaar, en zij vragen me nu om hulp. Helaas vormen zij voor de doorsnee Nederlander doorgaans een totaal onzichtbare groep.’

‘Ergens begrijp ik dat wel: vroeger dacht ik van mezelf ook dat mijn situatie heel uitzonderlijk was. In mijn eigen omgeving zag ik amper mensen die tegen vergelijkbare problemen aanbotsten, of ze leken daar in ieder geval minder mee te worstelen. Tussen vier muren en in kleine kring was er vaak wel kritiek en onvrede, maar in het openbaar werd dat nooit echt uitgesproken. “Laat maar, dat is nu eenmaal onze cultuur”, was dan zowat de teneur. Nadat ik die muur van stilzwijgen doorbrak, ontving ik plots duizenden berichten. Niet alleen van moslims overigens, ook van joden of christenen of zelfs getuigen van Jehova.’

‘Het probleem is natuurlijk ook dat de leidende elite in Amsterdam een besloten clubje vormt, dat heel ver van dit soort problemen en van deze mensen staat. ‘Wie gelooft er nu nog, anno 2021? En of je nu hetero, homo of transgender bent, dat maakt vandaag toch allemaal geen zier meer uit?’ Niets is minder waar.’

Je boek komt bijzonder hard binnen omdat je de situaties die jij beschrijft misschien wel nog diep op het Turkse platteland verwacht, maar niet in een uiterst moderne en vrijgevochten stad zoals Amsterdam?

‘Heel veel mensen hebben geen flauw idee van wat er zich in bepaalde buurten van de stad afspeelt, net omdat het om heel gesloten gemeenschappen gaat. Vooral de vrouwen zijn er min of meer onzichtbaar, en hun verhalen halen nooit de buitenwereld, laat staan de media. Zij komen niet op televisie, zij schrijven geen columns. Net omdat ze heel goed weten dat de hele gemeenschap zich dan tegen hen zal keren, en dat het risico bijzonder groot is dat hun hele familie dan met hen breekt of ze zelfs moeten vrezen voor hun leven.’

‘Ook een deel van de zogenaamd progressieve gemeenschap in dit land gaat in deze niet bepaald vrijuit. Ze zetten mensen die het stilzwijgen durven te doorbreken weg als spelbedervers en excuus-allochtonen, die zich laten misbruiken door rechts. Vertel me nu eens: waarom zou je dat doen?’

Geert Wilders heeft jou al bij herhaling geprezen omdat je de moed hebt gehad de problemen binnen de islam te benoemen: beschouw je zijn lof dan als een soort vergiftigd geschenk?

‘Ik wil daar niet hypocriet over doen: ik deel heel wat van de zorgen van Wilders over de opmars van de conservatieve islam. Als we in Nederland zo doorgaan en niet méér inspanningen doen om die uiterst conservatieve gemeenschappen te emanciperen, dan rijden we recht op een muur af. In enkele grote steden vormen de moslims vandaag al de meerderheid van de bevolking en dit laat zich ook almaar meer voelen in het dagelijkse leven.’

‘Tijdens de ramadan gaat het ook op televisie almaar vaker over die ramadan – de politie schuift tegenwoordig gewoon gezellig mee aan bij de iftar – en het idee dat je moslims niet mag beledigen in cartoons is intussen zelfs in het uiterst tolerante Nederland breed aanvaard.’

‘Vijftien jaar geleden was dit ronduit ondenkbaar, en in een land als Frankrijk is het gelukkig nog altijd ondenkbaar. De Nederlanders stellen zich wel heel meegaand op. Ik had daarover onlangs nog een discussie met Freek de Jonge, nadat hij me verteld had dat iemand beledigen voor hem net hetzelfde was als iemand slaan. Ik was echt in shock toen ik dat hoorde.’

Bij het lezen heb ik me meermaals afgevraagd waar een meisje van amper 24 de moed haalt om zo’n indringend boek te schrijven. Op welk moment heb jij voor jezelf uitgemaakt dat je hiermee naar buiten wilde en durfde komen?

‘Ik heb bijzonder lang gewacht en getwijfeld. Ik hield al jarenlang een dagboek bij, en de eerste werktitel van dit boek was dan ook Dagboek van een afvallige. Schrijven was voor mij al jarenlang een uitlaatklep: de facto leefde ik immers al jarenlang met een avondklok. Toen ik Nederlandstalige literatuur ging studeren, moesten we op een gegeven moment een schrijfopdracht inleveren bij twee gastdocenten. Ik heb toen beslist om een stukje van mijn dagboek in te dienen, en onder meer Arnon Grünberg toonde zich meteen bijzonder lovend over mijn werk. Hij moedigde me aan om hier ook echt iets mee te doen.’

‘Ik heb eerst ernstig overwogen om dit boek onder een pseudoniem uit te brengen, maar mijn uitgever vond dat geen goed idee. Dat zou immers koren op de molen zijn van criticasters, die me dan snel konden wegzetten als een bange blanke man die onder een schuilnaam de moslimgemeenschap in diskrediet wilde brengen. Tegelijk besefte ik wel dat de publicatie van dit boek mijn leven volledig op zijn kop zou zetten, en dat ik hiermee nooit weg zou raken bij mijn familie en binnen de Turkse gemeenschap in Amsterdam.’

Doodongelukkig
Toch heb je doorgezet met je plannen?


‘In die periode kregen we thuis haast wekelijks mannen over de vloer die me om mijn hand vroegen. De druk om te trouwen en kinderen te maken werd opgevoerd en ik raakte dat steeds meer zat. Toen ik nog iets jonger was, geloofde ik nog dat ik het wel zou redden door me thuis anders te gedragen en waar nodig een beetje water bij de wijn te doen, gewoon om de lieve vrede te bewaren.’

‘Ik was toen ook nog doordrongen van de gedachte dat ik het echt niet zou aankunnen om volledig te moeten breken met mijn familie. Mijn oma was toen nog in leven en ik heb ook een kleiner zusje met wie ik een zeer goede band heb. Was het dan niet egoïstisch om op een dag gewoon mijn koffers te pakken? Naarmate ik ouder werd, kreeg ik het steeds lastiger met die dubbelzinnigheid: de hoofddoek dragen omdat mijn ouders en de hele gemeenschap dat zo wilden, de ramadan volgen terwijl ik al lang niet meer geloofde, van kleding veranderen zodra ik thuiskwam, liegen over de plaatsen waar ik was geweest… Het viel gewoonweg niet langer vol te houden, ik werd daar doodongelukkig van.’

Hoe reageerde je familie toen het boek begin dit jaar uiteindelijk in de rekken lag?

‘Ik moet eerlijk zijn: ik had zelf ook niet verwacht dat het boek zo’n grote maatschappelijke impact zou hebben. Ik werd haast meteen op televisie uitgenodigd, maar in tegenstelling tot wat ik verwacht had, zetten mijn ouders me niet meteen aan de deur. Zelf begrijpen ze onvoldoende Nederlands om het boek te kunnen lezen, maar ze vernamen via nichtjes en neefjes wat ik geschreven had. In hun lezing beledigde ik de profeet, getuigde ik over de wilde seks die ik had en gaf ik toe dat ik al jarenlang stiekem werkte op plaatsen waar alcohol werd geschonken. Bovendien werd mijn boek ook nog eens geprezen door Geert Wilders, de baarlijke duivel in de ogen van de meeste moslims. Kan je nagaan.’

‘Aanvankelijk heb ik de boel nog wat proberen te bedaren, maar tevergeefs: ik mocht het huis niet meer uit, ze sloten alle deuren af en namen de koffers weg zodat ik niet zou kunnen vertrekken. Ze verboden me ook om nog interviews te geven en eisten dat ik de verkoop van het boek zou stopzetten en me in het openbaar zou excuseren. Ook voor mijn zusje – die op een islamitische school zit – werd het leven een hel. Zelfs mijn opa werd weggestuurd uit de moskee omdat ik zijn kleindochter ben.’

‘Iedereen in mijn omgeving was woedend op me, en op een gegeven ogenblik ben ik ’s nachts letterlijk met een broek en een trui in een tasje van Albert Heijn het huis uit gevlucht. Zonder telefoon, want die hadden ze me afgenomen. Enkel mijn broer heeft me toen geholpen, uit angst dat het écht uit de hand zou lopen en op fysiek geweld zou uitdraaien. Midden in de nacht heb ik toen de burgemeester kunnen bereiken – zij kende me al – en zij heeft me naar een vluchthuis geholpen.’

Heb je intussen nog contact met je familie?

‘Mijn broer is het niet met me eens, maar kan het allemaal iets beter plaatsen. Hem hoor ik af en toe wel. Met mijn zusje houd ik contact via sociale media, maar mijn ouders en de rest van de familie en sociale omgeving hebben totaal met me gebroken.’

Had je ooit verwacht dat de prijs die je zou moeten betalen zo hoog zou oplopen?

Ik wist uiteraard wel dat een kritisch boek over de islam de nodige opschudding zou veroorzaken, maar naar mijn gevoel heb ik de godsdienst niet echt beledigd

‘Nee, toch niet. Ik wist uiteraard wel dat een kritisch boek over de islam de nodige opschudding zou veroorzaken, maar naar mijn gevoel heb ik de godsdienst niet echt beledigd. Ik had verwacht dat ik er finaal wel weg zou mee komen, maar dat was duidelijk een verkeerde inschatting. Ik krijg nu al maandenlang de meest gore beledigingen toegestuurd en word met de dood bedreigd. Vaak met verzen uit de islam, en daar kan de politie natuurlijk niet zo gek veel mee.’

‘Eenmaal kreeg ik ook een onthoofdingsfilmpje in mijn mailbox. Die kerel hebben ze opgepakt en zeven maanden opgesloten, maar intussen is hij weer op vrije voeten. Met wat ik nu weet, zou ik iedereen stellig afraden om een kritisch boek over de islam te schrijven. Ik ben er intussen dan wel behoorlijk ongevoelig voor geworden, maar je hebt er vooraf écht geen idee van wat je daarmee over jezelf uitroept. Marokkaanse jongens die me in de smiezen krijgen, schelden me uit op straat. Ik ontvang filmpjes waarin ze mijn hoofd tot bloedens toe met bakstenen wegwerken, berichten dat ik zal eindigen zoals Peter R. De Vries… Het stopt nooit meer. Een normaal mens kan hier niet mee omgaan, vrees ik.’

Krijg je intussen bewaking?

‘Nee, en dat vinden heel veel mensen best merkwaardig. Op straat draag ik vaak een pet en probeer ik niet al te veel op te vallen, daar voel ik me nog relatief veilig. Als ik in een televisieprogramma word gevraagd, is het een ander verhaal: die locaties zijn gewoon bekend en het verleden heeft helaas bewezen dat dit mensen ook op heel foute ideeën kan brengen. Daar probeer ik dus wel de nodige voorzorgsmaatregelen te nemen, maar het moet natuurlijk maar één keer misgaan. Een normaal leven kan je dit niet meer noemen.’

U geeft met dit boek een inkijk in het leven van Turkse gezinnen – en dan vooral jonge vrouwen – in het vrijgevochten Amsterdam, maar het zou net zo goed een beschrijving kunnen zijn van het leven van pakweg vijftig jaar geleden ergens op het platteland in Turkije of Marokko. Hoe verklaart u nu dat jonge vrouwen die hier geboren en getogen zijn dit leven blijven aanvaarden?

‘Dé hamvraag is: geloof je in al deze religieuze regels, en in de culturele tradities en gewoonten die eruit voortvloeien, of niet? Ikzelf ben daar ook mee opgegroeid, en heb al die regels ooit ook zelf onderschreven en gedwee gevolgd. Ik was amper 6 toen mijn ouders me naar de koranschool stuurden in Amsterdam, die overigens geheel gratis is. De Nederlandse overheid subsidieert dus je reinste indoctrinatie met geld van de belastingbetaler. Net zoals ze vrolijk toelaat dat puissant rijke oliestaten dat ook nog eens doen. Als kind krijg je dus geen andere waarheid binnen dan die waarheid, terwijl je ook nog eens 24 uur per dag in een omgeving leeft die je dezelfde onzin inlepelt. Hoe zou je dan verwachten dat die meisjes daar kritisch tegenover staan, of zich er uiteindelijk zouden tegen verzetten?’

Je kan de vraag ook omdraaien: waarom blijven wij Belgen of Nederlanders aanvaarden dat jonge vrouwen in ons eigen land in dergelijke omstandigheden moeten opgroeien? Hoe groot is onze eigen verantwoordelijkheid in dat verhaal?

‘In mijn boek richt ik mijn pijlen vooral op de islam, maar intussen besef ik dat ook de overheid hier een verpletterende verantwoordelijkheid draagt. Ze hebben mensen uit de bergen van Turkije of Marokko – doorgaans analfabeten zonder enige vorm van opleiding of intellectuele bagage – hier zomaar neergepoot en allemaal in dezelfde wijken gestopt. Het resultaat? Mijn moeder – en zij is beslist geen uitzondering – woont intussen 50 jaar in Nederland maar spreekt de taal nog altijd niet. Fysiek is zij dan wel hier, mentaal leeft zij nog altijd in haar dorp in Turkije.’

‘Tot vandaag reageert de Nederlandse politiek liever niet op wat ik nu aanklaag, tenzij Geert Wilders uiteraard. Integendeel: Sigrid Kaag twitterde onlangs dat ze in de Schilderswijk in Den Haag fietste en dat er enkele meisjes van amper 6 of 7 vrolijk op haar toe kwamen gelopen. Ze hadden al een hoofddoek op en kwamen net van de koranschool. ‘Wat fijn toch, al die diversiteit in dit land,’ klonk het. Dit houd je toch niet voor mogelijk? Uitgerekend een progressieve politica die het normaal vindt dat meisjes op die leeftijd al met een hoofddoek rondlopen en naar de koranschool worden gestuurd?’

In de meeste westerse landen is de maatschappelijke rol van religie – tenzij uiteraard als het over de islam gaat – fel teruggedrongen, en is het min of meer een privézaak geworden. Moeten we dan niet hoopvol zijn, en verwachten dat dit op termijn ook binnen de islam zal gebeuren?

‘Die evolutie is er in het Westen natuurlijk ook niet zomaar gekomen. Het geloof is uitgebreid bestudeerd, er werden hele bibliotheken over volgepend, er zijn grappen over gemaakt, noem maar op. Bovendien is ook het onderwijsniveau hier de voorbije decennia spectaculair gestegen. Dit alles heeft ongetwijfeld ook bijgedragen tot de ontkerkelijking. In Turkije zie je stilaan een elite ontstaan die zich kritisch opstelt tegenover dat geloof, maar binnen de Turkse gemeenschap in Nederland zie je eigenlijk het omgekeerde gebeuren. Hier ontpoppen sommige universiteiten zich net tot broeihaarden van een zeer conservatieve visie op de godsdienst. In die mate zelfs dat een hoofddoek daar vandaag min of meer beschouwd wordt als een blijk van feminisme, of dat ook niet-moslims zich nauw betrokken voelen bij pakweg de ramadan.’

‘Tijdens de katholieke vastenperiode is die betrokkenheid merkwaardig genoeg heel ver te zoeken. Heel wat progressieven hier lijken alle islamitische tradities kritiekloos te idealiseren. En ze tonen zich daarbij bewust blind voor alles wat er fout loopt binnen de moslimgemeenschappen hier. Wie daar toch durft op te wijzen, wordt meteen weggezet als islamofoob. Merkwaardig toch dat er dan blijkbaar geen christianofobie bestaat?’

Hoe blik jij nu naar de toekomst? De stempel van ‘vrouw met een missie’ staat wellicht voor eeuwig op je voorhoofd gebrand, ben je bereid daarmee te leven?

‘Ik heb het nog steeds lastig om aan dit idee te wennen. Ik werk intussen aan een tweede boek, en mijn eerste boek wordt nu door Netflix verfilmd. Ik besef heel goed dat dit me ongetwijfeld nog veel meer ellende en bedreigingen zal opleveren – ook internationaal nu – maar ik probeer daar voorlopig niet al te veel bij stil te staan. Ik betaal een hoge prijs voor mijn openheid en mijn streven naar vrijheid, maar ik vrees dat er voor mij helaas geen weg terug meer is.’
The heart of the wise inclines to the right,
but the heart of the fool to the left.
Plaats reactie