Lale Gül: Ik ga leven

Gebruikersavatar
Pilgrim
Berichten: 51240
Lid geworden op: wo jan 17, 2007 1:00 pm
Locatie: Dhimmistad

Lale Gül: Ik ga leven

Bericht door Pilgrim »

Lale Gül schreef een boek over haar streng islamitische opvoeding en werd verketterd: ‘Ik word een nestbevuiler genoemd’

Ashwant Nandram, 25 februari 2021

Afbeelding

Met haar debuutroman Ik ga leven gaf Lale Gül een inkijkje in de islamitische gemeenschap waarin ze is opgegroeid. Na publicatie keerde die gemeenschap zich tegen haar. Nu legt Gül haar pen neer, uit angst verstoten te worden.

Twee weken na de verschijning van haar boek moet Lale Gül (23) erkennen dat ze naïef is geweest. Ze had het plan opgevat een verhaal te schrijven dat is gebaseerd op haar eigen leven. Een boek over een Amsterdams meisje dat zich ontworstelt uit de grip van een streng islamitische gemeenschap. Bang dat dat thuis gedoe zou opleveren was ze niet. Haar ouders spreken gebrekkig Nederlands: die zouden niets van het boek hoeven meekrijgen. En wanneer ze er onverhoopt toch over zouden horen, zou Gül beweren dat ze het verhaal uit haar duim had gezogen. Het was immers een roman.

Dat plan is jammerlijk mislukt. De dag nadat ze bij talkshow Op1 had gezeten, stond de telefoon van de familie Gül roodgloeiend. Familieleden, kennissen, zelfs onbekenden kwamen verhaal halen. Het boek zou de gemeenschap te schande maken. ‘Met trillende handen stond mijn vader iedereen te woord. Ik had thuis gezegd dat ik een liefdesverhaal had geschreven. Maar met elk telefoontje kreeg papa een beter beeld van wat er echt in het boek stond. Hij zei: ‘Kind, wat heb je gedaan, je hebt ons hele gezinsleven op straat gelegd.’’

Het boek, met de titel Ik ga leven, leest als één lange tirade van het hoofdpersonage. Ze mag van haar ouders niet naar muziek luisteren of naar films kijken waarin wordt gezoend. Geen sieraden of make-up dragen en geen selfies maken. Geen verjaardagen vieren en beslist niet uitgaan. Niet op schoolreisjes of vakanties zonder mannelijk familielid. Vriendschap met jongens is ongepast, laat staan het hebben van een vriendje.

Terwijl de hoofdpersoon wel de behoefte voelt om zo te leven. Ze vraagt zich in het boek af wat ze met die verlangens moet. ‘Moet ik leven als een kamerplant? Moet ik dan dadelijk in een huwelijk treden waar alle seks uit is geramd nog voordat het begonnen is, omdat mijn verwekkers een volstrekt humorloze, Koranvaste lul voor mij hebben uitgekozen? Is dat waarvoor ik leef? Is God dan blij met mijn tragedie?’

Het boek biedt een verbluffend eerlijke inkijk in de belevingswereld van Gül. Ruzies tussen moeder en dochter worden in detail beschreven. Onverbloemde beschrijvingen van hoe het hoofdpersonage stiekem seks heeft met haar Nederlandse vriend worden afgewisseld met bespiegelingen over de islam. Haar ouders worden minachtend ‘verwekkers’ genoemd, moeder krijgt de bijnaam ‘Karbonkel de kakkerlak’ en ‘islamofascistische despotin’.

Die giftige toon was aanvankelijk niet de bedoeling, zegt Gül. ‘Ik was van plan om de gebeurtenissen zo feitelijk mogelijk op te schrijven en het oordeel aan de lezer te laten. Maar tijdens het schrijven werd ik weer boos op mijn ouders. Toen besloot ik: die woede mag de lezer best proeven.’

De ouders van Gül emigreerden in de jaren negentig naar Nederland. Ze wonen in een Amsterdamse volkswijk. Haar moeder ontfermt zich als huisvrouw over de drie kinderen, haar vader werkt als postbode en treinschoonmaker. ‘Maar in hun hoofd hebben ze het Turkse dorp nooit verlaten. In Amsterdam omringen ze zich met Turken. Ze kijken naar Turkse tv-programma’s en kunnen hun traditionele normen en waarden niet loslaten. Ze zijn bang dat wanneer ik spijkerbroeken draag, hun reputatie in de gemeenschap wordt aangetast.’

Daarnaast speelt het geloof een grote rol. ‘Als devote moslims geloven ze in een hemel en hel. Ze willen niet dat hun kinderen in het eeuwige vuur zullen branden, daarom leggen ze mij beperkingen op. Mijn moeder gelooft bovendien dat mijn zonden voor haar rekening zullen komen. Op de dag des oordeels zal God vragen: wat deed jij, toen je dochter de duivel achterna ging?’

Volgens Gül hebben de meeste jonge moslima’s net als zij te maken met een strikte opvoeding. Toch vindt ze het opvallend dat de meerderheid daar niet onder gebukt lijkt te gaan. ‘Op de Vrije Universiteit, waar ik Nederlands studeer, spreek ik regelmatig hoogopgeleide moslima’s die niet zomaar mogen uitgaan of vriendjes mogen hebben. Die voelen minder de behoefte om openlijk te rebelleren. Ze doen op school hun hoofddoek af en nemen stiekem vriendjes. Maar de strijd in de gemeenschap gaan ze uit de weg.’

Güls strijd begon op de koranschool van de Turkse stichting Milli Görüs. Van haar 6de tot haar 17de leerde ze daar elke zaterdag en zondag koranteksten uit haar hoofd. Ook werden leerlingen er onderwezen in islamitische normen en waarden. Wat haar opviel, was het gebrek aan ruimte voor persoonlijke ontwikkeling. Terwijl ze op de basisschool werd aangespoord haar mening te geven, leerde ze in het weekend haar mening in te slikken. Toen ze zich hardop afvroeg waarom meisjes het hoofd dienden te bedekken en jongens niet, werd dat weggewoven. ‘Volgens de leraar zou die vraag me zijn ingefluisterd door de duivel.’

In haar boek beschrijft Gül hoe de hoofdpersoon blijft proberen westerse opvattingen te verzoenen met de leer van de Profeet. ‘Toen ik 16 was, keek ik naar YouTube-filmpjes van linkse Turken. Die vinden dat je de geloofsregels niet letterlijk moet nemen, maar moet herinterpreteren in onze tijdsgeest. Daar was ik zo blij mee: eindelijk vond ik mensen met wie ik me kon identificeren.’

‘Een week later zat ik in de les. Toen ik betwijfelde of homoseksualiteit een ziekte was, werd ik streng toegesproken. Dat waren gedachten van een hypocriet, zei de docent, en hypocrieten zijn vele malen erger dan ongelovigen. Want terwijl een ongelovige zich in de kaart laat kijken, zijn hypocrieten verraders van binnenuit, gehuld in hetzelfde uniform.’

Sinds haar 18de beschouwt Gül zichzelf als islamofoob. ‘Ik ben me zorgen gaan maken over de invloed van het geloof. Ik ken geen enkel islamitisch land waar het als homo, afvallige of feministische vrouw aangenaam leven is. Elke poging om de islam te moderniseren, van vrouwelijke imams tot moskeeën waar homo’s welkom zijn, wordt tegengewerkt. Men ziet de herinterpretatie van een religieuze tekst als verzwakking van de leer – een van de redenen waarom de Turks-Nederlandse gemeenschap nog steeds zo conservatief is, een soort oriëntaalse SGP.’

Ze noemt het teleurstellend dat er amper progressieven zijn die haar inzichten op waarde schatten. ‘Links denkt: allochtonen hebben het al zwaar. Dus laten wij tegenwicht bieden aan de harde woorden van rechts en de loftrompet steken over de multiculturele samenleving. Maar geloof mij, daar bewijs je ons geen dienst mee. Durf te zeggen: jullie zien man en vrouw niet als gelijkwaardig, koranscholen staan integratie in de weg.’

Toen Gül zich in 2019 met die mening roerde op sociale media, werd ze door rechts georiënteerde twitteraars op het schild gehesen. Ze ontving uitnodigingen om te dineren van onder anderen Telegraaf-journalist Wierd Duk, Forum voor Democratie-voorman Thierry Baudet en talkshowpresentator Fidan Ekiz. Het waren prettige kennismakingen, vertelt ze, waarbij er bewondering werd getoond voor haar moed. Baudet nodigde haar uit om op campagnebijeenkomsten te komen spreken. Achteraf is de 23-jarige blij dat ze daar niet op is ingegaan. ‘Ik had toen de hoop dat Baudet een constructieve houding zou aannemen. Nu wordt duidelijker dat dat niet het geval is.’

Ook na de publicatie van haar roman staat Gül in de belangstelling. Ze ontvangt berichten van jonge vrouwen die zich in haar situatie herkennen en om advies vragen. Lezers die haar danken voor het inkijkje in de cultuur. En brieven van collega-schrijvers als Franca Treur, die zelf ook een roman schreef over haar gelovige opvoeding en de debutant stimuleert door te gaan met schrijven.

Maar thuis hangt de vlag er anders bij.

De dag na het optreden bij Op1 brak daar ‘de pleuris’ uit. De voorzitter van Milli Görüs belde op en beloofde haar voor de rechter te slepen. ‘Een oom kwam langs en noemde me een ‘vieze hoerendochter’. Hij beloofde de tanden uit mijn mond te slaan. Mijn moeder zei: ‘Ik kan je oom niet eens ongelijk geven, je hebt er met dat boek om gevraagd.’’

Op straat werd ze herkend en gevolgd, waarna ze aangifte deed wegens intimidatie. Sindsdien is ze maar weinig het huis uit geweest. Ook haar vader wil liever niet naar buiten, om te voorkomen dat mensen verhaal komen halen. Sinds het verschijnen van het boek gaat hij niet meer naar de moskee. Maar vanwege zijn werk als postbode moet hij nog wel de straat op.

Gül: ‘Als hij in de wijk brieven rondbrengt, wordt hij met de nek aangekeken. Onbekenden zeggen: je dochter is een tweede Ebru Umar (uitgesproken Turks-Nederlandse opiniemaker, red.) geworden. Waarom heb je haar niet tegengehouden? Mijn vader zegt dan: ‘Wat wil je dat ik doe, moet ik haar keel doorsnijden?’ Als hij thuiskomt, zegt hij: ‘Je wist toch hoe onze mensen zijn. Kon je hier geen rekening mee houden?’

Tegenover buitenstaanders nemen haar vader, broertje (20) en neef (22) haar wel in bescherming. ‘Mijn broertje waarschuwt mensen: wie mijn zus aanraakt, krijgt met mij te maken. Zonder zijn steun was ik verloren. Dan had ik allang klappen gekregen.’

Gül had gehoopt op de steun van andere familieleden, maar die keren zich juist van haar af. Het valt haar zwaar. ‘Ik word een nestbevuiler genoemd. Maar wat ik heb opgeschreven is mijn leven. Het is toch mijn recht om dit verhaal te vertellen? Dat blijf ik herhalen, maar dat gaat er maar niet in. Het is alsof we langs elkaar heen praten.’

Tegelijkertijd voelt ze zich schuldig. ‘Eerst dacht ik: ik heb geen kwade bedoelingen gehad, ik wilde slechts mijn verhaal kwijt. Maar zo zit de praktijk niet in elkaar. Ik zie dat mijn ouders er ziek van worden. Mijn moeder ligt nu al twee weken in bed te jammeren. Tegen mijn 10-jarige zusje zegt ze: ‘Als ik een verlamming krijg of zelfmoord pleeg, is het Lales schuld.’ Dat maakt dat kind van streek. Gisteren kwam mijn zusje naar me toe. ‘Beloof me dat je niets meer doet’, zei ze huilend, ‘ik wil niet dat mama iets overkomt.’

‘Als ik dit aan Nederlandse vrienden vertel, zeggen ze: je moet je niet schuldig voelen, dit is niet hoe het hoort. En toch moet ik er rekening mee houden.’ Want een groot deel van haar familie heeft haar verstoten. Haar ouders nog niet. ‘Dat heeft mijn vader en moeder de grootst mogelijke moeite gekost. Ze boden me een keus. Ze zeiden: we gaan ervan uit dat je berouw hebt. We vergeven je het boek, op voorwaarde dat je je niet meer zult mengen in het publieke debat.’

‘Ik mag blij zijn met die reactie. Ik heb een boek geschreven en daarmee mijn verhaal de wereld in geslingerd. Nederland heeft een inkijkje gekregen in mijn gemeenschap, het doel is bereikt. Nu gaan de luiken weer dicht. Om mijn ouders tegemoet te komen, stop ik met publiceren.’

Of dat een makkelijke beslissing is? ‘Het blijft aan me knagen. Er wordt gezegd dat ik talent heb. Ik ben de afgelopen week talloze malen gebeld. Of ik columns wil schrijven voor het maandblad Elle. Of weer wil aanschuiven bij Op1 om over de Turkse president Erdogan te vertellen. Ik begin dan weer te dromen van een carrière als schrijver of opiniemaker. Maar dat moet ik niet doen. Anders wrijf ik alleen nog maar meer in de vlek. Dan komt het niet meer goed.’

Door jarenlang te rebelleren heeft ze bepaalde vrijheden verworven, zegt Gül. ‘Ik hoef geen hoofddoek meer op en mag met make-up op rondlopen. In de zomer kan ik op het strand liggen. Ik heb veel gelezen over hoe andere Turks-Nederlandse vrouwen zich hebben ontworsteld aan de grip van de gemeenschap. Ik las dat theatermaker Nazmiye Oral en presentator Fidan Ekiz beiden thuiskwamen met een niet-Turkse vriend. Die verhalen stemden hoopvol. Ik dacht: er is dus toch een pad denkbaar waarbij ik voor een Nederlandse vriend mag kiezen, zonder dat mijn ouders zich van me afkeren.

‘Nu weet ik: Nazmiye en Fidan waren uitzonderingen. Ik mag niet thuiskomen met een Nederlandse jongen, en ik mag ook niet meer publiceren. Daar berust ik in. Het lijken muizenstapjes, maar dit is de meest vergaande concessie die mijn ouders kunnen doen. En ik wil geen afscheid nemen van mijn ouders. Ik wil niet stiekem moeten afspreken met mijn broertje en zusje. Ik wil dat mijn kinderen straks grootouders hebben.’

Dus geeft Gül, zonder medeweten van haar ouders, de laatste paar interviews over haar boek. En dan komt er een einde aan de schrijverscarrière van de 23-jarige, nog voordat die echt van start is gegaan. Ze gaat haar studie Nederlands afmaken en wenst ‘in de vergetelheid te raken’. Ze zal een Turkse huwelijkspartner vinden en een gelukkig leven proberen te leiden. Misschien dat ze ooit nog eens de pen oppakt. Maar daar moet ze nu niet aan denken.

Of dat een onbevredigend einde is? Gül moet lachen. ‘Ik had je liever een ander verhaal verteld. Maar mijn leven is geen sprookje.’

Lale Gül: Ik ga leven. Prometheus; 304 pagina’s; € 19,99.

https://www.volkskrant.nl/cultuur-media ... ~b279c388/
De Islam is een groot gevaar!
Jezus leeft maar Mohammed is dood (en in de hel)
Gebruikersavatar
Ariel
Berichten: 89720
Lid geworden op: wo apr 07, 2004 10:30 pm

Re: Lale Gül: Ik ga leven

Bericht door Ariel »

Arnoud v Doorn stookt het vuurtje verder op. Hij tweet in het Turks :
Hollanda'da Lale Gül, İslam'ı bıraktığı bir kitabı gururla yazmıştır. Kitapçığında Allah'ın "konuşmasına" izin vererek anne babasının hayatını mahvetti. Ancak Hollanda'daki medya ve İslam'dan nefret edenler onu övüyor. Çünkü İslam'ı terk edersen bir kahramansın.

In Nederland schreef Tulip Gul trots een boek waarin ze de islam verliet. Zij ruïneerde het leven van haar ouders door God te laten "praten" in zijn boekje. Maar de media in Nederland en degenen die de islam haten prijzen haar. Want als je de islam verlaat, ben je een held.
Hij brengt het meisje nu nog meer in gavaar.

Afbeelding
The heart of the wise inclines to the right,
but the heart of the fool to the left.
Mahalingam
Berichten: 52154
Lid geworden op: za feb 24, 2007 8:39 pm

Re: Lale Gül: Ik ga leven

Bericht door Mahalingam »

Afbeelding
Wie in de Islam zijn hersens gebruikt, zal zijn hoofd moeten missen.
Gebruikersavatar
King George
Berichten: 24957
Lid geworden op: zo sep 11, 2011 1:22 pm

Re: Lale Gül: Ik ga leven

Bericht door King George »

Ariel schreef:
za feb 27, 2021 2:03 pm
Arnoud v Doorn stookt het vuurtje verder op. Hij tweet in het Turks :
Hollanda'da Lale Gül, İslam'ı bıraktığı bir kitabı gururla yazmıştır. Kitapçığında Allah'ın "konuşmasına" izin vererek anne babasının hayatını mahvetti. Ancak Hollanda'daki medya ve İslam'dan nefret edenler onu övüyor. Çünkü İslam'ı terk edersen bir kahramansın.

In Nederland schreef Tulip Gul trots een boek waarin ze de islam verliet. Zij ruïneerde het leven van haar ouders door God te laten "praten" in zijn boekje. Maar de media in Nederland en degenen die de islam haten prijzen haar. Want als je de islam verlaat, ben je een held.
Spoiler! :
Hij brengt het meisje nu nog meer in gavaar.

Afbeelding
Kan mallootje Arnoud van Doorn uitleggen hoe zij god heeft laten praten en daarmee het leven van haar ouders geruïneerd heeft? [icon_lol.gif] [icon_lol.gif]
Het morele gelijk ligt bij het volk




Citaten van Mustafa Kemal Atatürk over de Islam
Gebruikersavatar
Ariel
Berichten: 89720
Lid geworden op: wo apr 07, 2004 10:30 pm

Re: Lale Gül: Ik ga leven

Bericht door Ariel »

King George schreef:
zo feb 28, 2021 1:13 pm

Kan mallootje Arnoud van Doorn uitleggen hoe zij god heeft laten praten en daarmee het leven van haar ouders geruïneerd heeft? [icon_lol.gif] [icon_lol.gif]
Ik heb zijn tweet vertaald met een vertaalmachine. Arnoud heeft mij geblokt, dus kom ik de vertaling van twitter niet gebruiken. Misschien kan jij dat nog wel?
The heart of the wise inclines to the right,
but the heart of the fool to the left.
Gebruikersavatar
King George
Berichten: 24957
Lid geworden op: zo sep 11, 2011 1:22 pm

Re: Lale Gül: Ik ga leven

Bericht door King George »

Je had gewoon de juiste vertaling. Ik durf te wedden dat degenen die mijn vraag op twitter aan Arnoud van Doorn durft te stellen gelijk door hem geblokt wordt.
Het morele gelijk ligt bij het volk




Citaten van Mustafa Kemal Atatürk over de Islam
Gebruikersavatar
Ariel
Berichten: 89720
Lid geworden op: wo apr 07, 2004 10:30 pm

Re: Lale Gül: Ik ga leven

Bericht door Ariel »

Afbeelding

Arnoud heeft aangifte gedaan. Bij de politie.... :scratch: Die kerel is knettergek.

Afbeelding
The heart of the wise inclines to the right,
but the heart of the fool to the left.
Gebruikersavatar
King George
Berichten: 24957
Lid geworden op: zo sep 11, 2011 1:22 pm

Re: Lale Gül: Ik ga leven

Bericht door King George »

Die dorpsgek is dan wel en bekende van de politie. Iets met drugs dealen aan minderjarigen.

Werkstraf en boete voor raadslid Arnoud van Doorn
Het morele gelijk ligt bij het volk




Citaten van Mustafa Kemal Atatürk over de Islam
Gebruikersavatar
xplosive
Berichten: 8906
Lid geworden op: do jun 30, 2011 11:18 pm

Re: Lale Gül: Ik ga leven

Bericht door xplosive »

   
Lale Gül schreef een boek over haar streng islamitische opvoeding en werd verketterd: 'Ik word een nestbevuiler genoemd'.

Met haar debuutroman Ik ga leven gaf Lale Gül een inkijkje in de islamitische gemeenschap waarin ze is opgegroeid. Na publicatie keerde die gemeenschap zich tegen haar. Nu legt Gül haar pen neer, uit angst verstoten te worden.

Twee weken na de verschijning van haar boek moet Lale Gül (23) erkennen dat ze naïef is geweest. Ze had het plan opgevat een verhaal te schrijven dat is gebaseerd op haar eigen leven.

Haar ouders spreken gebrekkig Nederlands: die zouden niets van het boek hoeven meekrijgen. En wanneer ze er onverhoopt toch over zouden horen, zou Gül beweren dat ze het verhaal uit haar duim had gezogen. Het was immers een roman.

Afbeelding
                                                                                                                                                                Lale Gül

Dat plan is jammerlijk mislukt. De dag nadat ze bij talkshow Op1 had gezeten, stond de telefoon van de familie Gül roodgloeiend. Familieleden, kennissen, zelfs onbekenden kwamen verhaal halen. Het boek zou de gemeenschap te schande maken.

Ik had thuis gezegd dat ik een liefdesverhaal had geschreven. Maar met elk telefoontje kreeg papa een beter beeld van wat er echt in het boek stond. Hij zei: "Kind, wat heb je gedaan, je hebt ons hele gezinsleven op straat gelegd."

In haar boek beschrijft Gül hoe de hoofdpersoon blijft proberen westerse opvattingen te verzoenen met de leer van de Profeet. 'Toen ik 16 was, keek ik naar YouTube-filmpjes van linkse Turken.

Die vinden dat je de geloofsregels niet letterlijk moet nemen, maar moet herinterpreteren in onze tijdsgeest. Daar was ik zo blij mee: eindelijk vond ik mensen met wie ik me kon identificeren.'

Sinds haar 18ᵈᵉ beschouwt Gül zichzelf als islamofoob. 'Ik ben me zorgen gaan maken over de invloed van het geloof. Ik ken geen enkel islamitisch land waar het als homo, afvallige of feministische vrouw aangenaam leven is.'

Elke poging om de islam te moderniseren, van vrouwelijke imams tot moskeeën waar homo's welkom zijn, wordt tegengewerkt.

Toen Gül zich in 2019 met die mening roerde op sociale media, werd ze door rechts georiënteerde twitteraars op het schild gehesen. Ze ontving uitnodigingen om te dineren van onder anderen Telegraaf-journalist Wierd Duk, Forum voor Democratie-voorman Thierry Baudet en talkshowpresentator Fidan Ekiz.

Kennismakingen

Het waren prettige kennismakingen, vertelt ze, waarbij er bewondering werd getoond voor haar moed. Baudet nodigde haar uit om op campagnebijeenkomsten te komen spreken.

Achteraf is de 23-jarige blij dat ze daar niet op is ingegaan. 'Ik had toen de hoop dat Baudet een constructieve houding zou aannemen. Nu wordt duidelijker dat dat niet het geval is.'

Ook na de publicatie van haar roman staat Gül in de belangstelling. Ze ontvangt berichten van jonge vrouwen die zich in haar situatie herkennen en om advies vragen. Lezers die haar danken voor het inkijkje in de cultuur.

Door jarenlang te rebelleren heeft ze bepaalde vrijheden verworven, zegt Gül. 'Ik hoef geen hoofddoek meer op en mag met make-up op rondlopen. In de zomer kan ik op het strand liggen. Ik heb veel gelezen over hoe andere Turks-Nederlandse vrouwen zich hebben ontworsteld aan de grip van de gemeenschap. Ik las dat theatermaker Nazmiye Oral en presentator Fidan Ekiz beiden thuiskwamen met een niet-Turkse vriend. Die verhalen stemden hoopvol. Ik dacht: er is dus toch een pad denkbaar waarbij ik voor een Nederlandse vriend mag kiezen, zonder dat mijn ouders zich van me afkeren.

Dus geeft Gül, zonder medeweten van haar ouders, de laatste paar interviews over haar boek. En dan komt er een einde aan de schrijverscarrière van de 23-jarige, nog voordat die echt van start is gegaan. Ze gaat haar studie Nederlands afmaken en wenst 'in de vergetelheid te raken'. Ze zal een Turkse huwelijkspartner vinden en een gelukkig leven proberen te leiden. Misschien dat ze ooit nog eens de pen oppakt. Maar daar moet ze nu niet aan denken.

Of dat een onbevredigend einde is? Gül moet lachen. 'Ik had je liever een ander verhaal verteld. Maar mijn leven is geen sprookje.'

Bron: Nederlandse media
Gun jezelf wat je een ander toewenst     islam = racisme   & de hel op aarde voor mens en dier
                                   koran = racistisch & handboek voor criminelen
      Moslimlanden bewijzen dagelijks:    meer islam = meer verkrachte mensenrechten
Gebruikersavatar
King George
Berichten: 24957
Lid geworden op: zo sep 11, 2011 1:22 pm

Re: Lale Gül: Ik ga leven

Bericht door King George »

Afbeelding
Het morele gelijk ligt bij het volk




Citaten van Mustafa Kemal Atatürk over de Islam
Gebruikersavatar
Pilgrim
Berichten: 51240
Lid geworden op: wo jan 17, 2007 1:00 pm
Locatie: Dhimmistad

Re: Lale Gül: Ik ga leven

Bericht door Pilgrim »

B.B. Solocast: Lale Gül (23), schrijfster van bestseller 'Ik ga leven'
ThePostOnline TPO - 5 mrt. 2021


Spoiler! :
Lale Gül (23) schreef de autobiografische bestseller 'Ik ga leven' waarin zij de lezer een ontluisterende blik gunt op de streng gesloten Turkse islamitische cultuur die als een onzichtbaar parallel universum binnen Nederland bestaat.

De reacties op haar roman zijn, behalve positief, extreem hatelijk en bedreigend: "Het gaat altijd over ne*ken en moeders, ‘ik ne*k je k*nkermoeder’, het is echt een obsessie. Het is gewoon één en al vrouwenhaat."

Maar het heeft ook wat losgemaakt: "Nu ik hiermee naar buiten ben gekomen krijg ik zoveel berichten van meisjes die zich in mijn verhaal herkennen. Ik heb nog maar een klein gedeelte kunnen lezen. Ik wist niet dat het er zoveel waren. Ze leven stilzwijgend."

Een ontluisterend gesprek over islam, een onzichtbare onderdrukkende cultuur en de totaal gefaalde integratie van moslims in Nederland.

ALS DANK KUNT U DONEREN: tpo.nl/doneren-tpo-podcast/
De Islam is een groot gevaar!
Jezus leeft maar Mohammed is dood (en in de hel)
Gebruikersavatar
Ariel
Berichten: 89720
Lid geworden op: wo apr 07, 2004 10:30 pm

Re: Lale Gül: Ik ga leven

Bericht door Ariel »

Halsema: Amsterdamse politie alert op veiligheid bedreigde schrijfster Lale Gül

Na vragen vanuit de Amsterdamse gemeenteraad liet burgemeester Femke Halsema woensdag weten dat de politie scherp het oog houdt op de veiligheid van de bedreigde schrijfster Lale Gül.. „Als er aanleiding voor is, zullen maatregelen worden getroffen”, aldus Halsema. Zij heeft daar ook zelf contact over gehad met Gül.

Een online-advertentie van Denk, waarin de partij stelt vijanden van de islam aan te pakken, werd eerder boven een artikel geplaatst waarin de bedreigde Amsterdamse schrijfster Lale Gül voor vijand van de islam wordt uitgemaakt. Gül reageert op Twitter verbolgen dat de advertentie, met daarin de foto van Kamerlid Tunahan Kuzu, boven het artikel van de Turkse onlinekrant Son Haber staat.

Dat Turkse media haar tot vijand van de islam bestempelen, is volgens Gül niks nieuws. Maar zij roept Denk op daar afstand van te nemen. „Dus je mening geven en daar een boek over schrijven is vijandschap?”, vraagt zij zich daarbij hardop af.

Doelwit intimidaties
In haar onlangs verschenen debuutroman ’Ik ga leven’ is de 23-jarige Gül kritisch over veel Turkse en islamitische tradities waarmee zij is opgegroeid. Wegens dat boek en optredens daarover in talkshows is de jonge schrijfster doelwit geworden van intimidaties en doodsbedreigingen via social media.

Kuzu stuurde woensdag op Twitter een bericht aan Gül, waarin hij schrijft dat in Nederland vrijheid van religie geldt en het haar dus vrijstaat wel of niet te geloven. Hij zegt dat de advertentie ook in Nederland bij uiteenlopende nieuwsberichten verschijnt. „Dus wees gerust, niets persoonlijks.”

’Ongelukkige plaatsing’
Desgevraagd zegt Kuzu dat hij de plaatsing „ongelukkig” vindt en contact met Gül heeft gelegd om binnenkort kennis te maken. Hij heeft haar boek niet gelezen en heeft geen standpunt over haar, maar zegt „dat ze mag schrijven wat ze voelt.” Ook vindt hij „het goed dat ze aandacht besteedt” aan de door haar ervaren druk van een traditionele opvoeding. De eigen keuze van vrouwen is het belangrijkste, stelt hij.

De bedreigingen tegen haar noemt Kuzu „vreselijk. Ik keur intimidaties en bedreigingen ten stelligste af.” Hij voelt zich echter niet geroepen om het op Twitter op deze manier voor haar op te nemen.

Een woordvoerder van Denk zegt ook dat de partij „absoluut niets” te maken heeft met de plaatsing van de advertentie boven het artikel. Volgens hem bepaalt een algoritme waar advertenties terechtkomen en gaat de partij kijken of de advertentie daar kan worden weggehaald.
The heart of the wise inclines to the right,
but the heart of the fool to the left.
Mahalingam
Berichten: 52154
Lid geworden op: za feb 24, 2007 8:39 pm

Re: Lale Gül: Ik ga leven

Bericht door Mahalingam »

https://www.sonhaber.eu/hollanda/hollan ... 69161.html
Lale Gül @AmsterdamLale
De Turkse media hebben mijn verhaal opgepikt, aangedikt en van mij een islamvijand gemaakt. Nothing new. Maar dan zie je daarbij een ad van DENK: &quot;Wilt u dat we vijandschap tegen de islam stoppen? Stem Denk&#39;. Dus je mening geven en daar een boek over schrijven= vijandschap? <a href="https://t.co/7IZcycpfd9">pic.twitter.com/7IZcycpfd9</a>
Met dood bedreigde schrijfster (23) haalt uit naar Denk om advertentie

Een online advertentie van Denk, waarin de partij stelt vijanden van de islam aan te pakken, is boven een artikel geplaatst waarin de bedreigde Amsterdamse schrijfster Lale Gül voor vijand van de islam wordt uitgemaakt. Gül reageert op Twitter verbolgen, omdat de advertentie met daarin de foto van Kamerlid Tunahan Kuzu, boven het artikel in de Turkse online krant Son Haber staat.

Dat Turkse media haar tot vijand van de islam bestempelen, is volgens Gül niks nieuws. Maar zij roept Denk op daar afstand van te nemen. ,,Dus je mening geven en daar een boek over schrijven is vijandschap?” vraagt zij zich daarbij hardop af.
[...]
Een woordvoerder van Denk zegt ook dat de partij ‘absoluut niets’ te maken heeft met de advertentie boven het artikel. Volgens hem bepaalt een algoritme waar advertenties terechtkomen. De partij gaat kijken of de advertentie boven het stuk kan worden weggehaald.
https://www.ad.nl/binnenland/met-dood-b ... ~a9632bad/
Wie in de Islam zijn hersens gebruikt, zal zijn hoofd moeten missen.
Mahalingam
Berichten: 52154
Lid geworden op: za feb 24, 2007 8:39 pm

Re: Lale Gül: Ik ga leven

Bericht door Mahalingam »

GS Boekverslag. Lale Gül - Ik Ga Leven

Ja sorry nu pas, we lezen nou eenmaal een beetje langzaam

We zijn een beetje in de ban van Lale Gül. Uit het niets zit ze al wekenlang in onze gedachten, als een zonovergoten kroegterras in de lente, tijdens grijze tijden waarin iedereen langzaam mentaal wegkwijnt. En dan bedoelen we niet alleen vanwege corona, we zijn als land al langer de bibberende begeleidingsband die de grafmuziek verzorgt achter de rouwstoet van onze eigen rebellie, op de platgetreden wegen naar het crematorium van het conformisme.

Het conformisme van de partijpolitiek, een door enkele honderden hoge heren bestuurd kartel dat louter nog regeert in bijzinnen omdat de echte wetten door Brussel worden gedicteerd. Het conformisme in de media, die zich steeds opzichtiger als hoeder en helper van die macht hebben opgeworpen, uit angst voor een veelkoppig populistisch monster dat ze eerst zelf onder hun bed verzonnen hebben voordat ze er in zijn gaan liggen. Zwijg ons nog harder van het conformisme van de culturele sector, waarin satire een persiflage op zichzelf is geworden, subsidie van individuele creativiteit een platgeslagen pastiche heeft gemaakt, en je louter nog geacht wordt de eigen bron te vergiftigen met woke identitair vitriool tegen de nationale geschiedenis, de autochtone samenleving en de artistieke, literaire of polemische vrijzinnigheid.

Maar plots en uit het culturele niemandsland van Amsterdam-West is daar de Turks-Nederlandse Lale Gül. Uiterlijk zou je haar in eerste opslag zo verwarren met een voluptueuzer uitgevulde Famke Louise. Het Amsterdamse straataccent. De neiging tot uiterlijke oververzorging. Een licht loensende oogopslag, die je steeds doet twijfelen of ze nou onwetend of uitdagend is. Maar dan neemt ze het woord. Of liever, het geschrift. Haar roman Ik Ga Leven is als een dagboek dat vanaf de eerste pagina explodeert om een jong leven in één rollende bal van vuur, rook en drukgolven te bevrijden van de religieuze lockdown waar het twee decennia onder gebukt ging. De taal gejaagd maar de vertelling bedrukt, in een verhaal dat alles tegelijk naar buiten perst in een tempo alsof het vreest te worden onderbroken, alsnog in de knop gebroken - de vrijheid toch nog afgenomen.

De hoofdpersoon heeft een andere naam - Büsra - en betrokkenen zijn onherkenbaar gemaakt. Sommige conversaties zijn ongetwijfeld louter fictief gevoerd. Maar het is onmiskenbaar de autobiografie van Lale zelf, een jonge Turkse vrouw wier leven in Nederland niet over tulpen gaat. Omdat niet de aardse vrijheid, maar de wil van Allah regeert via de imam, familie en een sociaal-culturele omgeving die haar ouders (of ‘verwekkers’, zoals zij ze consequent noemt) in een greep van verwrongen vroomheid houden, waarin Büsra wordt gewurgd tussen redeloze geloofsdwang en hypocriete groepsdruk.

Vergeef ons de blanke blik maar het allerergste van haar hele boek is de absolute herkenbaarheid van het verhaal. Je moet wel heel erg diep met je kop in het vaderlandse veen gestoken zitten, wil je als autochtone niet-moslim nog steeds doof en blind zijn voor de bekrompen beperkingen waarin te veel meisjes en (jonge) vrouwen moeten leven in een Nederlandse samenleving waarin eenzelfde hypocriete groepsdruk heerst, maar dan om de lasten van lafheid samen te delen onder een verhullend vaandel van de hier zo gevierde tolerantie.

Onze herkenbaarheid is echter niet gebaseerd op eigen ervaring (wij zijn immers vrij geboren), maar afkomstig van buitenaf, van horen zeggen, van niet blind willen zijn voor wat zich in de schotelwijken afspeelt en van je hardop durven afvragen waarom cartoonisten kapotgeschoten worden, cineasten op straat worden afgeslacht en Parijse poptempels in bloederige altaren van Allah kunnen veranderen.

Een leven in vertwijfeling
Wat Gül doet en wat haar daarmee zo dapper (en laten we dat doodse woord maar gewoon gebruiken: belangrijk) maakt, is dat ze details invult bij de brede schets die iedere wakkere buitenstaander al jaren van het vaak zo bekrompen islamitische (sociale) leven kan maken. Details die een leven in vertwijfeling en frustratie beschrijven, een dubbelleven tussen culturen - eentje waar ze enerzijds niet bij wil horen, en die ze anderzijds niet uit kan, wil of durft te leggen. Het is een onmacht die Gül vertaalt naar een tsunami van tekst, waarin de metaforen je om de oren vliegen, waarbij de taal soms hapert, waar laten we zeggen de allochtone invloeden duidelijk spreken in nét niet goed gebruikte gezegdes of naar voren komen in woorden of fragmenten die niet precies betekenen wat de schrijfster bedoelt te zeggen.

Maar tuimel niet in de valkuil van taalkundige verbeterdrift - achter dat licht lonkende racisme van de lage verwachtingen trachtte NRC zich ook al te verbergen en dat leidde tot een absurd dissonante recensie waarin de krant alle open zenuwen van onderontwikkelde culturele overtuigingen, gefaalde integratie, sociale hypocrisie en religieuze gevangenschap wist te missen (of omzeilen?) door volstrekt misplaatste ontroering te vinden in “de moeder, die op haar meest menselijke moment in de hele roman haar dochtertje voor wil lezen, zoals andere moeders dat kunnen. Ze is analfabeet en verzint zelf moeizaam een verhaaltje bij plaatjes.” Oh, die arme moeder! Wat moet het moeilijk zijn, in een land waar je van Meden noch Perzen weet, en je niets kunt omdat je alles mag.

Moslimmannen en hun snikkels
Die moeder, door Büsra geduid als “Karbonkel” of (veel) erger, die de ketenen van het kwaad verpersoonlijkt. De vrouw die Büsra een eigen leven ontzegt, die religieuze regels en culturele normen boven alles stelt, de vrouw die Nederland, zijn cultuur en zijn inwoners verwerpt, de vrouw die van moslimmannen en hun snikkels net zo veel accepteert als ze haar eigen dochter misgunt en ontzegt, de vrouw wier eigen intellectuele onderontwikkeling een cultuur-religieus gevolg is en geen intrinsiek motief, precies die omkering waarmee de islamknuffelende goegemeente altijd symptomen voor de gehele ziekte verwart en daarom nooit een goede diagnose kan stellen.

Lale Gül maakt die diagnose wel, in een stijl die hartvochtigheid acteert maar het sentiment niet los kan laten, bijvoorbeeld over zusje Defne, die zowel naar de koranschool moet (“een instantie die er puur op is gericht waarheidsvinding te frustreren”) als op een islamitische basisschool zit en over wie Büsra zich bezorgd afvraagt of het “ooit nog goed komt met de reeds ontketende intellectuele mutilatie die ronduit desastreus is”. Zelf wordt ze niet gegijzeld door het geloof, maar wel door haar liefde voor gezinsleden: “Eigenlijk haat ik mijn verwekkers. In alles wat ik wil en waar ik voor sta in het leven, zitten ze me alleen maar dwars, maar ik voel me bezwaard om Oma en Defne voorgoed te verlaten”. Zo’n zin verklaart ook waarom Gül niet verwacht had dat haar boek zo veel stof zou doen opwaaien en zo veel (internationale) haat zou aanwakkeren in de Turks-islamitische gemeenschap.

Daarom is Ik Ga Leven ook meer een dagboek van een ontdekkingsreis dan een ‘coming out’ als vrijheidsstrijder. Waar verbetenheid soms lijkt te winnen, zijn er dan plots weer scenes waarin de wraakgevoelens hun zoete bron vinden - zoals in de bijna banaal beschreven seksscènes met haar vriendje Freek, oppervlakkig in de luie lust-metaforen van een streekroman, maar waarin ze ook de eerste momenten van échte vrijheid voelt. Uit haar verhouding met en tot Freek volgt het besef van gelijkheid, of zelfs de macht die vrouwen moeiteloos over een man kunnen hebben. Niet zoals in haar eigen cultuur, waar ze als een stuk koopwaar waarvan de vroomheidszegel moet worden bewaakt, moet wachten totdat ze van mannenhand kan wisselen op een veiling waar cultuur en Koran de klok bedienen.

Geliefde schapen en het zwaard van fatsoen
Toch wist ze heus wel wat ze deed. Al vroeg in het boek staat de passage “Als ik er in slaag vijanden te maken, getuigt dat van talent, immers zijn enkel schapen alleen maar geliefd. En talent is slechts het vermogen iets beter te kunnen dan de meesten, dus in mijn geval is dat weigeren te zwijgen. Originaliteit is soms niets anders dan een frisse variant op onze gekoesterde eenzijdigheid.”

Is Lale Güls relaas thans Reviaans te noemen? Niet echt, want de ironie zit niet in vileine pen van Gül, die zit in het machtige zwaard van het fatsoen waarmee, onder dreiging van sociale onthoofding, een hele maatschappij in ontkenning wordt gehouden over een zeer reëele parallelle samenleving waarbinnen de patriarchale machtsverhoudingen worden bewaakt onder het alziend oog van de islamitische profeet. Wat dat betreft heeft Gül - gelukkig - ook geen goed woord over voor de vele conformisten in de Nederlandse samenleving: “Ik minacht ze met grote innigheid, de mensen die zich ontslaan van de plicht om alles met macht te krenken en met enige regelmaat te provoceren. [...] Fatsoen is voor kannibalen die satire bedrijvende mensen opeten met tafelmanieren.”

Mannen zijn kroonprinsen in de korancultuur, die zullen hun beloofde troon nooit zomaar opgeven in ruil voor liberale vrijheden die ook verantwoordelijkheid en meer vrouwvriendelijkheid verlangen. Ayaan Hirsi Ali, Nazmiye Oral, Fidan Ekiz of Nadia Ezzeroili: steeds zijn het de vrouwen die het vuile werk moeten opknappen om hun eigen vrijheid te vinden tussen twee culturen. Twee, ja, want voor de dames van drie hoog achter in de schotelsamenleving is het ook geen gelopen race tegen het modefeminisme van volkskrantvrouwtjes, Kaagkiezers of vrome knotjesmannen die zich "feminist" noemen maar feitelijk helemaal niet zitten te wachten op vrijgevochten vrouwen zonder doek die de op hen geprojecteerde zieligheid niet heilig achten, maar verwerpen en verachten. Lale Gül is de jongste telg in een nog veel te kleine stamboom en eentje die twijfelt of ze wel moet blijven schrijven na alles wat er over haar heen spoelt. Maar dit verhaal ligt er, het staat geschreven, en voor wie de realiteit niet vreest is het een waar Woord.

Lale Gül - Ik Ga Leven (Prometheus) - We doen hier niet aan ballen of sterren, lees Het Boek gewoon lekker zelf
Passage: ranten tijdens de Romereis

Hieronder nog een hele fijne bonuspassage uit het boek, over allochtonen, autochtonen, (schijn)heiligheid en gedroomde zieligheid. Het speelt zich af tussen allochtone scholieren op een (goedkope) hotelkamer tijdens een Romereis - een goed gekozen setting voor onderstaande waarheidsbom:

"In Nederland hebben wij Turken toch wel de meest verfijnde cultuur", zei Emre.

“Maak nou van de bok geen tuinman. Zowel jullie als de Marokkanen zijn zandnegers. Jullie hebben achterlijke collectivistische culturen en schieten jullie dochters neer op straat als ze een vriendje hebben. In jullie landen zitten die garnalenbreinen nog altijd tot in den treuren te bakkeleien over zaken zoals of je wel of geen tanden mag poetsen als je vast in de ramadan en zijn ze nog altijd vergeefs bezig met het stichten van een democratie, aldaar een tamelijk onontgonnen begrip.

Toen Noord-Europa jullie als skillloos volk reeds in vrachtladingen onthaald had in de paternalistische roes van de naoorlogse, getraumatiseerde, antipatriottistische Germaanse zelfoverschattingssentimenten, vroegen ze zich decennia later af wat ze eigenlijk aan hun fiets hadden hangen. Ze hadden toen nog uit bravoure het idee dat hoe secundair een cultuur ook is en hoezeer de mensen ook aan lagerwal geraakt waren, dat het wel allemaal maakbaar is, ze sublimeerden het zaakje oneindig, want schuldgevoel doet de waarheid nog geweld aan.

Dat is het residu van het christendom; hoe zieliger, hoe heiliger. Er zijn te veel mensen die men een dienst bewijst wanneer men ze een aanleiding geeft om hun medelijden te tonen, en dit hebben de Sylvana Simonsen van dit land goed door.

Ze hebben de kansloze migranten vervolgens over zich uitgestort in de vitale randsteden en daar de boel laten overwoekeren, nadat de deugelite bleef volhouden dat er geen vuiltje aan de lucht was. Diezelfde deugmensen zitten nu de allochtonen allerlei problemen en smoezen in de schoenen te schuiven, racisme dit en uitsluiting dat, hou toch op, die zien dingen die er niet zijn, ze zijn religieuzer dan ze denken met dat schromelijke overdrijven. Elke scheet die je laat die zou kunnen rieken naar kritiek op de meer gepigmenteerde medemens wordt weggezet als rancune.

Misschien dat Turken in sommige gevallen het voordeel van de twijfel krijgen vanwege de relatief lagere criminaliteit en een respectabel arbeidsethos in tegenstelling tot de oblomovistische overigen die niet weten van kikken noch mikken, ze zijn wellicht uit iets beter cultureel hout gesneden en geen lapzwansen, maar het zaakje is nog steeds verre van gevorderd en is niet zelden publiekelijk ontaard in een vijfde colonne, dus dat hoeven we niet op het schild te hijsen.

Men zegt dat het Trojaanse paard in Turkije staat, nou, het staat nu midden in Europa en is gegroeid, heeft nu de omvang van een miljoenendiaspora. De sympathieksten en gelijk het hoogst haalbare onder de Turken zijn degenen die passanten zijn met een eigen agenda, de geldwolven, de gezellige rakidrinkers, de mensen die geloven zonder god en die verder niets verraderlijks aan de dag leggen, maar hoeveel Turken ken je die nou echt uitgesproken loyaal aan dit land zijn, die meer begaan zijn met Nederlandse problematiek dan de Turkse? Die zijn in de minderheid, en die wetenschap met het bijbehorend toekomstvooruitzicht grijpt menig patriottistische tatta bij de keel.”
https://www.geenstijl.nl/5158097/gs-boe ... even/#more
Lale Gül
@AmsterdamLale
Ik heb een challenge voor alle progressieve moslima's die mijn ervaringen ontkennen like Emine: kom thuis met een NLse man, word buikdanseres/actrice in nlse film/lingeriemodel/zangeres met decolletee en als je je familie behoudt kom ik je een bos bloemen bezorgen
Red heart
https://twitter.com/AmsterdamLale/statu ... 2058883074
Wie in de Islam zijn hersens gebruikt, zal zijn hoofd moeten missen.
Gebruikersavatar
King George
Berichten: 24957
Lid geworden op: zo sep 11, 2011 1:22 pm

Re: Lale Gül: Ik ga leven

Bericht door King George »

''Een ontluisterend gesprek over islam, een onzichtbare cultuur van onderdrukking en de totaal gefaalde integratie van moslims in Nederland.'' Lale Gül zegt dat we moeten stoppen met het importeren van meer islam.

Het morele gelijk ligt bij het volk




Citaten van Mustafa Kemal Atatürk over de Islam
Gebruikersavatar
King George
Berichten: 24957
Lid geworden op: zo sep 11, 2011 1:22 pm

Re: Lale Gül: Ik ga leven

Bericht door King George »

Lale Gül krijgt ook wel eens wat gezellige fanmail.

Afbeelding

Afbeelding
Het morele gelijk ligt bij het volk




Citaten van Mustafa Kemal Atatürk over de Islam
Gebruikersavatar
King George
Berichten: 24957
Lid geworden op: zo sep 11, 2011 1:22 pm

Re: Lale Gül: Ik ga leven

Bericht door King George »

PvdA-bestuurslid Zeki Baran vindt boek Lale Gül "ophitserij". En beschermt de PvdA de bedreigde Lale Gül of de agitators die haar verdacht maken?

Afbeelding
Het morele gelijk ligt bij het volk




Citaten van Mustafa Kemal Atatürk over de Islam
Gebruikersavatar
King George
Berichten: 24957
Lid geworden op: zo sep 11, 2011 1:22 pm

Re: Lale Gül: Ik ga leven

Bericht door King George »

Boek van Lale Gül verdeelt islamitische gemeenschap

Islamkritisch boek Het boek Ik ga leven van Lale Gül leidt tot bedreigingen aan haar adres. Ze wil stoppen met schrijven.

Sheila Kamerman
13 maart 2021
Leestijd 3 minuten


Afbeelding
Schrijfster Lale Gül.
Foto Prometheus


Ik wist niet dat mensen zó boos op mij zouden worden, zei de jonge Turks-Nederlandse schrijfster Lale Gül deze week in het televisieprogramma De Vooravond. Sinds het verschijnen van haar boek Ik ga leven krijgt ze een golf van kritiek vanuit de islamitische gemeenschap over zich heen, tot doodsbedreigingen aan toe. Ze wil stoppen met schrijven, laat ze nu weten.

Lale Gül is een 23-jarige studente Nederlands die opgroeide in een Turks-Nederlands gezin in de Amsterdamse Kolenkitbuurt. Elk weekend ging ze naar de weekendschool van de Turks-islamitische beweging Milli Görüs. Büsra, de hoofdpersoon in haar boek, zet zich af tegen het streng islamitische milieu van haar ouders. Büsra zegt in het boek: ‘Muziek mag niet, daten is verboden, het hebben van vrienden van het andere geslacht is onwettig. Je leuk kleden en opmaken is ongepast, ’s avonds buiten zijn is niet geoorloofd.’

Büsra is niet Lale Gül, maar de strenge regels kent zij maar al te goed, blijkt uit interviews. De kritiek op het verstikkende milieu wordt onder veel Turkse Nederlanders hoog opgenomen. De schrijfster zou de familie-eer geschonden hebben. Ze wordt als afvallige moslim beschreven – een ernstige zaak in strenge moslimkringen – hoewel ze dat zelf, voor zover bekend, niet expliciet zo benoemt.

Kritiek komt ook uit Turkije

In De Vooravond vertelde ze dat ze rekening hield met kritiek, maar niet in de mate waarop het haar nu treft. Haar uitgever Mai Spijkers, die naast haar zat, reageerde tamelijk laconiek toen hem gevraagd werd of hij niet te veel dacht aan zijn uitgeversbelangen en te weinig aan haar veiligheid. Hij zag vooral een vrouw die een „verbijsterend goed boek” schreef.


Delen van het boek en interviews met haar werden vertaald in het Turks, waardoor felle kritiek niet alleen uit Nederland, maar ook uit Turkije komt. Volgens Gül worden zaken ook aangedikt en verdraaid. De politieke partij Denk adverteerde in een onlineadvertentie met de slogan: ‘Wilt u de vijanden van de islam een halt toeroepen?’ De advertentie stond boven een artikel over Gül. Volgens Denk was dat per ongeluk.

Intussen durft Gül niet meer alleen over straat. De Amsterdamse burgemeester, Femke Halsema, heeft contact met haar gehad en zegt dat de politie extra op haar veiligheid let. Als een Amsterdams gemeenteraadslid van Denk Gül tijdens een vergadering betitelt als islamofoob, antwoordt ze dat het wijs zou zijn als hij haar niet in de beklaagdenbank zet maar haar verdedigt.

‘Bedek je zonden’

Arabist Gert Jan Geling is niet verbaasd door de heftige reacties die het boek van Lale Gül oproept. Hij houdt zich sinds 2015 bezig met de positie van ex-moslims en werkt aan een boek. „Ze zitten meestal diep in de kast. Uittreden doe je gewoon niet.” Als je je negatief uitlaat over de gemeenschap waar je uitkomt, word je gezien als verrader, zegt Geling. „Je ziet het aan alles wat Gül nu over zich heen krijgt. Daar zit niemand op de wachten.”

Daarnaast wordt uitstoting gevreesd. Geling: „Men vreest de familie te verliezen, vrienden, maar ook de hele gemeenschap. De kracht van roddel is groot. Ouders schamen zich dood, worden aangekeken op jouw gedrag in de winkel of in de moskee. Je kan dan behoorlijk alleen komen te staan.”

Natuurlijk zijn er veel meer moslims die niet meer geloven of de strakke regels niet volgen, zegt Geling. „Daar is best ruimte voor, zolang je er niet mee te koop loopt. ‘Bedek je zonden’. Hang de vuile was niet buiten. De meeste doen het zo. Daarom valt zo’n verhaal als dat van Gül zo op. Ik denk dat het nog een generatie kan duren voordat daar wat makkelijker mee om wordt gegaan.”

Reacties op afvalligheid

Wie op de sociale media kijkt, ziet wat Geling bedoelt. Behalve de haatberichten krijgt Lale Gül overigens ook veel steun. Privé nog veel meer, vertelde ze in interviews – van zowel moslims als niet-moslims, die soms een vergelijkbaar verhaal hebben over een streng christelijke gemeenschap.

Ook wordt er heftig gediscussieerd over de reactie op afvalligheid. Moet er rekening gehouden worden met de gevoelens van de „achterblijvers” als een gezinslid besluit de islam de rug toe te keren? En er zijn ook ex-moslims met goede ervaringen – krijgen die wel voldoende ruimte?

Zeki Baran, voorzitter van het Inspraakorgaan Turken, vindt dat iedereen moet kunnen vinden wat hij of zij vindt. Ook Lale Gül. Hij vindt vooral de timing van het boek – vlak voor de verkiezingen – heel opvallend. „Dat is geen toeval. Het is iedere keer hetzelfde liedje. Er wordt geprobeerd om de Turkse gemeenschap boos te maken, want dat levert de rechtse partijen stemmen op.”


NRC
Het morele gelijk ligt bij het volk




Citaten van Mustafa Kemal Atatürk over de Islam
Gebruikersavatar
King George
Berichten: 24957
Lid geworden op: zo sep 11, 2011 1:22 pm

Re: Lale Gül: Ik ga leven

Bericht door King George »

Column Paul Cliteur: Voor Sigrid Kaag (D66) en Attje Kuiken (PvdA) is Lale Gül niet keurig genoeg

Afbeelding
Paul Cliteur. Bron: Niels Wenstedt / ANP, via Paul Cliteur

Door Paul Cliteur

15 maart 2021

Paul Cliteur nam met instemming kennis van het manifest “Laat Late vrij,” waarin wordt opgeroepen te stoppen met het bedreigen van auteur Lale Gül. Maar hoe betekenisvol is die lange lijst met meevoelende prominenten nu écht? De Leidse hoogleraar vraagt het zich af. Wat als puntje bij paaltje komt, is zij niet salonfähig genoeg voor mensen zoals D66-lijsttrekker Sigrid Kaag.

Met het manifest “Laat Lale vrij” wil een groep bekende Nederlanders, politici en columnisten Lale Gül een hart onder de riem steken. Het manifest stelt: “Lale verdient het te gaan leven zoals zij wil. Ondubbelzinnig. Dus laten we dat uitspreken, vaststellen, verdedigen, ervoor opkomen.”

Ja, goed gezegd, laten we dat doen.

Het manifest besluit met: “We staan niet toe dat enkelingen in onze samenleving het gemeenschapsgevoel aantasten door hun intolerantie. De hardheid van de harten van mensen zullen we bestrijden door onze armen om Lale heen te slaan.”

Ja, ook goed gezegd.

Afbeelding

Toch heb ik nog wel een vraag. Wat betekent dat “opkomen”? Wat houdt “onze armen om Lale heenslaan” feitelijk in? Betekent het nu alleen maar dat je onderschrijft wat hierboven aan mooie idealen is neergezet of onderschrijf je ook de analyse die Lale Gül zelf in haar boek Ik ga leven geeft van de oorzaken van de ellende waarin zij, maar ook vele andere meisjes en vrouwen verkeren in Nederland?

Over die oorzaken zegt Lale op pagina 196 van haar boek zelf dit:
“Het huwelijk tussen links Nederland en lichtgetint-orthodox-Nederland is er een dat barst van de ongerijmdheden en dat niet te doorgronden valt. Een gemeenschap die voor het leeuwendeel een geïmporteerd Staphorst is, een soort oriëntaalse SGP, met gesluierde vrouwen, vrouwen die achter de mannen bidden in de moskee, tegen abortus, tegen homo’s en transgenders, tegen genderneutraliteit, tegen vrijheid van meningsuiting in de vorm van satire, tegen godslastering, vóór besnijdenis, vóór nationalisme en een eigen-volk-geloof-eerst-mentaliteit, met duidelijke rollen voor de geslachten, waarbij de vrouwen de piepers schillen en de mannen brood op de plank brengen, moderniteit-sceptisch en antifeministisch, wat had die gemeenschap in godesnaam te zoeken bij het inclusieve links met de geheven regenboogvlaggen? Wie stemt er nu Erdoğan in het ene land en PvdA in het andere?”
Wie van de ondertekenaars slaat nu nog zijn arm om Lale heen?

Ja, ik wel. Arthur van Amerongen ook. Mai Spijkers ook. Vanzelfsprekend. Eddy Terstall trekt dit ook nog wel. Geerten Waling tekent nog steeds van harte. Boris van der Ham ook. Maar PvdA-Kamerlid Attje Kuiken? Die haakt af. Boris Dittrich ook, net als Sigrid Kaag. Voor Sigrid Kaag is dit niet keurig genoeg.

Het probleem is: voor velen is dit omarmen van Lale niet vaag genoeg. Je moet het namelijk vaag houden. Wel zeggen dat je een wereld wilt waarin meisjes van 23 jaar vrijheid krijgen, maar niks zeggen over de oorzaken waarom dat niet het geval is. Doe je dat wel, dan valt de gelegenheidscoalitie uit elkaar. Gül doet dat.


DDS
Het morele gelijk ligt bij het volk




Citaten van Mustafa Kemal Atatürk over de Islam
Gebruikersavatar
Ariel
Berichten: 89720
Lid geworden op: wo apr 07, 2004 10:30 pm

Re: Lale Gül: Ik ga leven

Bericht door Ariel »

Schrijfster Lale Gül ontvlucht ouderlijk huis

De Amsterdamse schrijfster Lale Gül is haar ouderlijk huis ontvlucht. „Ik ben verstoten door mijn familie. De pleuris brak uit toen ik door Geert Wilders werd geprezen”, zegt Gül tegen Het Parool.

„Het was de enige uitweg”, zegt Gül over haar vertrek. Ze neemt nu tijdelijk haar intrek bij een kennis en heeft het contact met haar familie verbroken.

De 23-jarige Gül debuteerde onlangs met haar roman Ik ga leven. In het werk levert ze kritiek op Turkse en islamistische tradities waarmee zij is opgegroeid. Vanwege dit boek en optredens daarover in talkshows werd de jonge schrijfster doelwit van intimidaties en doodsbedreigingen via sociale media.
The heart of the wise inclines to the right,
but the heart of the fool to the left.
Gebruikersavatar
King George
Berichten: 24957
Lid geworden op: zo sep 11, 2011 1:22 pm

Re: Lale Gül: Ik ga leven

Bericht door King George »

Laat 1000 Lales bloeien

15 maart 2021
Spoiler! :
Haar naam betekent ‘tulp’. Symbool van Nederland, maar ook van Turkije – je zou bijna denken dat de schizofrene toestand waarin ze zich bevindt, komt door haar naam: Lale.

Vanaf het moment dat ze in de media kwam, intrigeerde ze. Welbespraakt, jong, vrouw, van Turkse komaf en opgegroeid in een streng islamitisch gezin dat zich in de jaren 90 in Amsterdam vestigde. Haar verhaal vertelde ze luid en duidelijk, zonder enige terughoudendheid. De naïviteit dat haar ouders er geen kennis van zouden nemen, was schrikbarend maar minder schrikbarend dan het gedrag van haar uitgever: Mai Spijkers. Hoe dóm kun je zijn om zo’n meisje niet voor te bereiden op de publiciteit en de hoon, niet te waarschuwen voor de bedreigingen en het schisma dat haar boek te weeg zou brengen. Dom is niet eens het juiste woord. Meedogenloos en laconiek zijn betere omschrijvingen. Mai Spijkers ziet geen auteur, maar een product, een verhaal en hoort een kassa.

Afbeelding

Maar waar is Lale?

Terwijl Nederland schrikt van haar openhartigheid over hoe ze opgroeit in het Turkse gezin, leeft zij nog steeds in datzelfde gezin. Een gezin waarin Allahs wil wet is, het hiernamaals belangrijker is dan het leven nu, een gezin waarbij vrouwen ondergeschikt zijn aan mannen, waarbij moeder niet werkt, vader de eindjes aan elkaar knoopt, het een wonder is dat de kinderen Nederlands spreken, een gezin waar de koran het belangrijkste boek is, de islam beleden moet worden thuis, op straat, op school en op de weekendschool, waar contact met Nederlanders overbodig is, verboden zelfs, waar het individu niet bestaat, vriendjes uit den boze zijn en de seksualiteit van jongvolwassenen ontkend en verboden wordt. Wie denkt dat Lale’s familie hierin de uitzondering is, komt bedrogen uit.

Met Lale leven nog duizenden zo niet tienduizenden Lales onder de verstikkende omstandigheid die islamitisch gezin heet. Lale is niet uniek, Lale is een product van het Nederlandse migratiebeleid, het Nederlandse integratiebeleid, de Nederlandse vrijheid van Godsdienst en het Nederlandse cultuurrelativisme. En ondanks al dat ‘Nederlandse’, is er niets Nederlands aan de omgeving waarin zij en met haar vele anderen opgroeien. Een omgeving die mede mogelijk is gemaakt door ú, de belastingbetaler die politici islamisme ziet financieren op Nederlands grondgebied. Meer dan 500 moskeeën staan er inmiddels op Nederlands grondgebied, waar burgers met een Nederlands paspoort maar islamitische identiteit zich door laten leiden. In 2019 waren er 54 islamitische basisscholen en twee middelbare scholen waar volksstammen islamitische ingezetenen van Nederland hun kinderen liever naartoe stuurden dan naar de lokale Montessorischool. Als je je islamitische kinderen weghoudt van de Nederlandse, als er geen contact tussen ze is, krijg je geen integratie maar seggregatie. Islamitische ouders houden hun kinderen weg omdat ze geen contact tussen jongen en meisjes willen, geen contact tussen de goddelozen en henzelf, vrome moslims. Je mag het niet zeggen omdat de woordvoerders van de islamitische instellingen zelf het in alle toonaarden ontkennen, maar op deze instellingen wordt de afkeer van Nederland en het vrije westen, er van kinds af aan ingepeperd. Je moet sterk in je schoenen staan, wil je dan nog zelfstandig en kritisch leren en dúrven denken.

Lale durft dat.

Afbeelding

Lale kán dat. Lale’s beheersing van de Nederlandse taal is, in ieder geval verbaal, onvoorstelbaar. Nederlands leren spreken is niet vanzelfsprekend, zeker niet als je in een omgeving opgroeit waar je ouders niets anders dan Turks spreken, de Turkse tv aanstaat, er geen Nederlandse boeken zijn en geen volwassene in de buurt is om je te corrigeren. Tel daarbij op dat migrantenkinderen niet met Nederlanders omgaan op die islamitische scholen en je ziet een ramp zich voltrekken.

Elke. Dag. Weer.

De ramp die in de volksmond islamisering heet, heeft ook een andere kant: mishandeling van jongeren, jongens én meisjes. In plaats van dat politici dát inzien en afkeuren dat zich een bevolkingsgroep ontwikkelt die zich afkeert van de Nederlandse samenleving, stimuleren ze het. Lale beschrijft hoe de PvdA zieltjes kwam winnen op de koranschool in plaats van de meisjes uit de lappen te bevrijden waarin ze zich moeten hullen. Bevrijden is een stap te ver, doet inbreuk aan de integriteit van een gezin en groep. Is koeltoer. Dan maar de moslims voor het eigen gewin inzetten door een folder uit te delen: stem PvdA.

Anno 2021 is er geen gewin, maar zijn de mogelijkheden voor islamieten om hun kinderen te vergiftigen, alleen maar toegenomen. In het gunstigste geval wordt er een onderdrukte bevolkingsgroep gecreëerd van wie je, onder normale omstandigheden, geen weet hoeft te hebben. Wie kent ze, de behoofddoekte meisjes die toegeven thuis mentaal en wellicht ook fysiek mishandeld te worden? Wie kent ze, de jongens die tegen hun zin politieagentje moeten spelen binnen het gezin? In het ergste geval creëren de islamieten een bevolkingsgroep die de samenleving terroriseert; daarover lees je dag in dag uit in de Amsterdamse krant Het Parool. En dan is daar Lale, die beschrijft hoe zoiets kan. Dag in dag uit, in dezelfde stad waar de duurste woningen staan en de hipste mensen van Nederland wonen. We weten allemaal dat dit gebeurt, we willen er geen kennis van nemen. Totdat een meisje van 23 het openbaart, tot op het punt dat ze bedreigd wordt (business as usual) en binnen haar familie uitgekotst. Maar als ze doet wat zij willen (trouwen met een Turk, liefst vandaag nog), dan vergeven ze haar alles.

Pamflet

Bert Bakker is een petitie gestart met een pamflet: Laatlalevrij.nl – uiteraard heb ik getekend, al is het met dubbele gevoelens. Het lijkt wel of niemand om dat meisje heen, in staat is om vanuit haar te denken. Niemand weet wat het is om in haar schoenen te staan. Niemand kan haar beschermen voor wat op haar afkomt. Hoe kunnen ze ook, het zijn ‘normale’ Nederlanders voor wie de waanzin die Lale beschrijft, iets uit boeken is maar nu dichterbij komt. Het is simpel om wat woorden op een site te zetten en er een handtekening onder te plaatsen, natúúrlijk zijn we in Nederland vrij ons leven te leven zoals we willen – maar niet allemaal. Dankzij politici is het zo ver gekomen dat vrijheid helemaal niet meer vanzelfsprekend is. Politici die prima de andere kant uitkijken als we het over de criminaliteit in Amsterdam hebben – er valt niets aan te doen. Politici die prima hun afschuw uitspreken – woorden – als er weer ‘ns homo’s uit hun woning worden gepest in Amsterdam. We zijn in Nederland kampioen dader helpen en slachtoffer straffen. Enkel en alleen omdat we te bang zijn om uit te spreken wat de basis is van die criminaliteit, van die fysieke en mentale mishandeling: de islam en de indoctrinatie van de islam die verspreid wordt op de islamitische basisscholen, middelbare scholen, koranscholen, weekendscholen en moskeeën. Allemaal op Nederlands grondgebied, medegefinancierd door Nederlands belastinggeld. Waarom zijn wij kampioen zelfkastijding? Waarom financieren we onze ondergang?

Lale doet met haar verhaal een beroep op ieders rechtvaardigheidsgevoel en drang naar vrijheid maar er zijn in Nederland duizenden, zo niet tienduizenden Lales. Tienduizenden Lales die hun leven ondergeschikt maken aan dat wat hun familie van ze eist. Lales die niet vrij zijn om te gaan en staan waar ze willen, waar moeten ze heen, zonder enig netwerk in de échte, Nederlandse wereld? Het initiatief van Bert Bakker is mooi, het is vooral lief maar echt: alle duizenden Lales van Nederland verdienen het om te bloeien, om jong en vrij te zijn. Wat gaan al die politici die dat pamflet ondertekend hebben doen om ál die Lales, die duizenden Lales, te bevrijden? Mijn ervaring zegt: he-le-maal NIETS. Vandaag is het Lale, morgen is het een ander onderwerp waarop ze zich kunnen profileren. Prima hoor, hun woorden voor de bühne maar we kunnen het ons niet permitteren om nog langer het monster dat islam heet, te negeren. Waar blijft de politicus die het aandurft de onderdrukking, hersenspoeling en afzondering van jonge kinderen die opgroeien in islamitische gezinnen te STOPPEN?

https://www.ebruumar.nl/516/laat-1000-lales-bloeien/

viewtopic.php?f=6&t=11172&p=510452#p510452
Het morele gelijk ligt bij het volk




Citaten van Mustafa Kemal Atatürk over de Islam
Gebruikersavatar
Pilgrim
Berichten: 51240
Lid geworden op: wo jan 17, 2007 1:00 pm
Locatie: Dhimmistad

Re: Lale Gül: Ik ga leven

Bericht door Pilgrim »

Steun Lale Gül: vrijheid is de norm in dit land

Carla Joosten, 22 mrt 2021

Afbeelding

Nederland telt immigrantengemeenschappen met eigen normen en waarden. Met hart en hoofd staan ze buiten de Nederlandse samenleving. In die parallelle samenlevingen hebben vrijheidslievenden, vooral vrouwen, het moeilijk, blijkt weer eens uit (de reactie op) de romans van de Turkse Nederlanders Lale Gül en Erdal Balci. Dat vrijheid in dit land de norm is, moet veel meer worden uitgedragen door de politiek, schrijft Carla Joosten.

Indoctrinatie op koranscholen, onderdrukking van vrouwen, geen vrije keuze om al dan niet te geloven of de hoofddoek af te werpen. Een stukje Nederland waar zelfontplooiing en zelfbeschikking ver te zoeken zijn.

Hulde aan hen drie vrijheid opeisen
Hulde aan de moedigen die vrijheid opeisen. Schande dat ze worden beschimpt en met de dood bedreigd. Onverdraaglijk dat het Amsterdamse DENK-raadslid Numan Yilmaz schrijfster Gül van islamofobie beticht en zo de kwaadwilligen aanmoedigt, gelukkig gecorrigeerd door burgemeester Femke Halsema.

De 23-jarige schrijfster van het boek Ik ga leven is intussen zelfs het ouderlijk huis moeten ontvluchten. Haar streng islamitische ouders hebben haar naar eigen zeggen verstoten.

Het begrip vrijheid is te weinig ingedaald bij sommige bevolkingsgroepen. Dat vreet aan de vrije samenleving. Als de politiek hiervoor geen oplossing vindt, blijft dit van kwaad tot erger gaan.

Vrijheid is in Nederland een onvervreemdbaar mensenrecht
Regering en parlement mogen vrijheidsstrijders als Lale Gül niet in de steek laten en zich in woord en daad om hen bekommeren en de immigrantengemeenschappen duidelijk maken dat vrijheid in Nederland een onvervreemdbaar mensenrecht is, zoals een manifest ten bate van de bedreigde Gül terecht stelt.

https://www.ewmagazine.nl/opinie/opinie ... f%20Header
De Islam is een groot gevaar!
Jezus leeft maar Mohammed is dood (en in de hel)
Gebruikersavatar
Ali Yas
Berichten: 7662
Lid geworden op: zo apr 15, 2012 3:24 pm
Contacteer:

Re: Lale Gül: Ik ga leven

Bericht door Ali Yas »

King George schreef:
ma mar 29, 2021 1:15 pm
Gül zwicht voor het mohammedaans fascisme
Dat kun je zo niet zeggen, vind ik. Zij voelt er gewoon niet voor de Kop van Jut te spelen terwijl de rest wegkijkt en heimelijk blij is als ze een kopje kleiner wordt gemaakt zodat het weer rustig wordt. Ik snap niet dat het OM niet keihard optreedt tegen de bedreigers en ze allemaal maximale straffen probeert te laten krijgen. Die bedreigers van Wilders gaan ook al anderhalf decennium hun gang en hoeven blijkbaar niet voor justitie te vrezen. Maar goed, onze Kamer heeft met Halsema dan ook gevonden dat de islamisering van Nederland niet hoeft te worden tegengegaan dus dan krijgen we waar we voor hebben gestemd.
Truth sounds like hate to those who hate truth.
Mahalingam
Berichten: 52154
Lid geworden op: za feb 24, 2007 8:39 pm

Re: Lale Gül: Ik ga leven

Bericht door Mahalingam »

Bedreiger van schrijfster Lale Gül aangehouden

De politie heeft in Brabant een 19-jarige jongen aangehouden voor het bedreigen van Lale Gül. Zij ontvangt al weken bedreigingen vanwege het verschijnen van haar boek Ik ga leven, waarin ze zich kritisch uitlaat over de Turkse conservatief-islamitische omgeving waarin ze is opgegroeid.

"De auteur uit Amsterdam werd al lange tijd bedreigd vanuit verschillende online accounts. Na intensief onderzoek heeft de recherche de persoon achter deze afgeschermde accounts op kunnen sporen", zo vertelt de politie in een kort bericht.

Stoppen

De 24-jarige Gül vertelde eerder al dat ze zoveel doodsbedreigingen binnenkreeg dat ze heeft besloten om in de toekomst niet meer over de islam te schijven. "Je staat er toch echt alleen voor als je dat wel doet", zei ze in Buitenhof. "Ik wil niet het lot tarten en de goden verzoeken."
https://www.nieuwnieuws.nl/5153833/bedr ... ngehouden/
Wie in de Islam zijn hersens gebruikt, zal zijn hoofd moeten missen.
Plaats reactie