Die Selbstgerechten -

Mahalingam
Berichten: 52152
Lid geworden op: za feb 24, 2007 8:39 pm

Die Selbstgerechten -

Bericht door Mahalingam »

Afbeelding

wat is Links ? – Analyse van Sahra Wagenknecht

Sahra Wagenknecht kreeg aandacht en erkenning voor haar nieuwe boek, dat werd gepubliceerd in het jaar van de federale verkiezingen van 2021 - verrassend (of misschien niet) van publicisten en theoretici die de voorkeur geven aan kritische analyse boven lauwe gladheid, ongeacht hoe ze zich politiek positioneren. De doctor in de economie, die goed bekend is met de "Kritiek van de politieke economie" van Karl Marx , heeft een studie gepresenteerd waarvan de gedurfde, gewaagde titel uitdagend klinkt. Na het verkiezingsdebacle van de partij "Die Linke" is er reden om de analyses en observaties van de auteur onder de loep te nemen.

Sahra Wagenknecht ontleedt en becommentarieert politieke en maatschappelijke debatten in de Bondsrepubliek Duitsland: "De discussiecultuur heeft onze samenleving niet zomaar verlaten met Corona. Eerdere controverses werden op een vergelijkbare manier aangepakt. Moralisatie werd gebruikt in plaats van argumenten. Geconcentreerde emoties vervangen inhoud en rechtvaardigingen." Het is niet nodig om het categorisch eens te zijn met dit summiere vonnis, maar de constatering dat de botsingen zijn geïntensiveerd en dat het niveau van aangrijpende vijandigheid exponentieel toeneemt, is correct. Wie zou er niet soms verborgen willen zijn voor de wereld en weg van alle politieke arena? Wagenknecht verwerpt eenzijdige en veelvoorkomende antwoorden door te wijzen op de economische grondslagen van de samenleving: 

Er wordt een heel andere klimaatverandering gediagnosticeerd dan waar steeds weer over wordt gesproken. De 'opinieleiders' van vandaag komen uit een 'geprivilegieerde klasse': 'De typisch links-liberaal daarentegen wordt gekenmerkt door precies het tegenovergestelde: extreme onverdraagzaamheid jegens iedereen die zijn standpunt niet deelt.' Als voorbeeld noemt ze de "Fridays-for-Future"-demonstraties: "In plaats van verandering draait het allemaal om zelfbevestiging, zelfs deelname aan de demo wordt een daad van zelfrealisatie: je voelt je gewoon goed als je met gelijkgestemde mensen voor het goede gaat op pad." De auteur spreekt typisch van een vorm van arrogantie die de zelfingenomen burger die zich voordoet als links-liberaal, kosmopolitisch en geïnspireerd door de tijdgeest, niet eens in de gaten en meteen verontwaardigd afgewezen. Wagenknecht zou zeggen dat zo'n tijdgenoot tolerant is ten opzichte van al diegenen die dezelfde kijk op de wereld hebben als hij en blind blijven voor de economische fundamenten waarop hun wereldbeeld is gebaseerd. 

Het "aanwakkeren van angst" is geenszins voorbehouden aan politiek rechts - men denkt hierbij bijvoorbeeld aan de opvattingen over klimaatverandering die worden vertegenwoordigd door mensen die zichzelf als links beschouwen en die als wetenschappelijk verantwoord worden bestempeld. Sahra Wagenknecht spreekt nadrukkelijk van 'levensstijl links'. Het "centrum van de linkse politiek" zijn "niet langer sociale en politiek-economische problemen, maar kwesties van levensstijl, consumptiegewoonten en morele attitudes. ... Aangezien de linkse levensstijl nauwelijks in persoonlijk contact is gekomen met de sociale kwestie, zij zijn meestal alleen geïnteresseerd in de rand." De auteur is ervan overtuigd dat gendersensitief taalgebruik allerminst echte vormen van discriminatie uitbant. Dit vindt overigens ook instemming bij veel docenten, die cursussen Duits voor migranten geven en leren dat de nieuwe taalpraktijk een reëel obstakel blijkt te zijn bij het leren van de Duitse taal. Sahra Wagenknecht legt ook uit: "Wie wil deelnemen aan linkse levensstijldiscussies zonder te worden uitgescholden, heeft vooral één ding nodig: voldoende vrije tijd om op de hoogte te blijven van kwesties van correct uiten." Daarnaast stelt ze: “Het aantal denk- en gedragsregels groeit in een tempo dat normale mensen – d.w.z. mensen die overdag met andere zaken dan discursief bewustzijn omgaan – geen kans hebben om bij te houden. Uiteindelijk , dat is het voor hen Best, zeg gewoon niets meer." Terugkomend op een grotendeels burgerlijk instituut: kerkgangers ervaren verwondering wanneer in de zondagsdienst een goedbetaalde medewerker van de kerk gekleed in aartsbisschoppelijk gewaad de preek houdt in plaats van de predikant, in dienst van de kerk en in de kerk spreekt van machtsmisbruik en schoolmeesterschap van 63 geslachten. Denk wat je leuk vindt aan de sociologie van diversiteit, maar welk goed nieuws wordt hier verkondigd aan de behoeftigen in de Kerk? Wie kan er serieus verbaasd over zijn dat arme mensen en vele anderen zich niet serieus genomen voelen en gewoon per direct of in de toekomst vertrekken? Met het oog op de politiek en haar eigen partij schrijft Sahra Wagenknecht: "De voormalige voorzitter van de Duitse Linkse Partij beschreef eens openhartig de levensstijl van linkse opvattingen over politiek met de woorden: Politieke eisen zijn in de eerste plaats "een kwestie van houding en niet van onmiddellijke uitvoeringsmogelijkheden". Het is moeilijk te zeggen waarom mensen politici moeten kiezen die, hoewel ze uitblinken door min of meer nobele houdingen, laten weten dat ze de daadwerkelijke uitvoering van de eisen die ze hebben gesteld als bijzaak beschouwen. kan ook denken aan de symbolische daad toen de Linkse Partij in de Bondsdag tegen de reddingsoperatie in Afghanistan stemde - je kunt natuurlijk tegen buitenlandse inzet van de Bundeswehr zijn, maar wie begrijpt het linkse web van meningen in deze stemming?Gregor Gysi zei over "Deutschlandfunk" : "Ik zou het veel beter hebben gevonden als we allemaal hadden gezegd: ja, dat is een motie, we hebben er onze kritiek op, maar het maakt een einde aan de oorlog, en aangezien we altijd wilden dat de oorlog stopte waren, stemmen we ervoor."

Sahra Wagenknecht ontkent ook dat degenen die zichzelf tegenwoordig als 'links-liberaal' zien, in werkelijkheid links zijn: 'De links-liberalen, d.w.z. de links-liberalen in de moderne zin van het woord, zijn strikt genomen links noch liberaal.' In die zin bekritiseert de auteur de zogenaamde 'identiteitspolitiek' als voorbeeld: 'Identiteitspolitiek komt neer op het richten van de aandacht op steeds kleinere en steeds bizarrere minderheden, die elk hun identiteit vinden in een of andere eigenaardigheid die hen onderscheidt van de meerderheid. samenleving en waaraan ze de claim ontlenen slachtoffer te zijn.... Afkomstig uit een sociaal moeilijke achtergrond, armoede of een baan waarin men zijn gezondheid ruïneert, zijn nogal ongeschikt om als slachtoffer te worden beschouwd in de context van identiteitspolitiek.

Wie de doordachte, gedifferentieerde verklaringen van Sahra Wagenknecht volgt, zal zich ook afvragen waarom links zich heeft afgesplitst, geëmancipeerd of de kritiek op de politieke economie de rug heeft toegekeerd. Dat een marxistisch getinte argumentatie voor duidelijkheid kan zorgen en ook veel conservatieve journalisten kan overtuigen of bijval kan vinden, toont aan dat de stem van Sahra Wagenknecht in het spectrum van politieke opinies moet worden meegenomen en dat haar analyses niet verontwaardigd moeten worden weggewuifd, maar juist serieus worden besproken. De auteur levert krachtige kritiek op de programmatische uitholling van links. Als je vandaag zou worden gevraagd: "Wat is links?" – hoe zou je dat beantwoorden? Of haal je gewoon je schouders op? Wie leest het nieuwe boek van Sahra Wagenknecht, 

https://www-rezensionen-ch.translate.go ... x_tr_hl=nl
Wie in de Islam zijn hersens gebruikt, zal zijn hoofd moeten missen.
Plaats reactie