Vrucht van de boom - geschiedenis van de islam

Deze afdeling dient niet voor discussies. Het is een databasis van documenten, websites, boeken en andere bronnen teneinde sceptici te voorzien in materiaal om hun artikels op te stellen, zodat ze islam kunnen weerleggen. Plaats uw links in de juiste topic. Indien u een nieuwe topic wil inleiden, gelieve mij dat dan eerst te laten weten, we willen gelijklopende topics vermijden. Geen copy paste. Geef volledige referenties en ga na of uw bron betrouwbaar is. Indien u één van de aangehaalde bronnen wil weerleggen, vragen wij u dat te doen in de andere afdelingen van dit forum.
Gebruikersavatar
Pilgrim
Berichten: 51240
Lid geworden op: wo jan 17, 2007 1:00 pm
Locatie: Dhimmistad

Re: Vrucht van de boom - geschiedenis van de islam

Bericht door Pilgrim »

LONGREAD: “Vrucht van de boom” (20)

Geplaatst op 20 maart 2020

Afbeelding

Lees hier deel 1 t/m 19 van “Vrucht van de boom”

Vikingen en de islamitische slavenhandel

Vanaf de 8e eeuw hebben de Vikingen als niet-moslims een behoorlijk grote rol gespeeld in de enorme slavenhandel binnen de moslimwereld. Ze voerden aanvallen uit in heel Noordwest- Europa en in Rusland, o.a. langs de Wolga. De periode van 793 tot 1066 wordt wel het Vikingtijdperk genoemd. De Vikingen zijn zwaar bekritiseerd voor hun deelname aan slavenjacht, waarbij ze vreedzame gemeenschappen overvielen en de volwassenen doodden en de kinderen en jonge vrouwen als slaven verkochten. (...) Er is echter nog weinig aandacht voor de stimulerende invloed van de islam op hun betrokkenheid in de slavenhandel.


Omdat de moslims bij Poitiers hadden verloren en reeds veroverde gebieden moesten prijsgeven, werden door de vermindering van het aanbod de prijzen van blanke slavinnen erg hoog. Doordat het vangen van blanke seksslavinnen door oorlogvoering minder gemakkelijk werd, won de handel erin aan belangrijkheid. Scandinavische bonthandelaren ontdekten door contacten in de handelscentra langs de Wolga dat de moslims grote vraag hadden naar blanke vrouwen voor hun harems. Deze Vikingen begonnen daarom speciaal te jagen op jonge blanke vrouwen, die ze in de moslimwereld konden verkopen. Dit opende voor het eerst de Oost-Europa route voor de slavenhandel met de moslimwereld. De bevoorradingsroute van slaven via Spanje volgde spoedig daarna. Toen het christendom Noord-Europa bereikte, werd de slavenhandel van de Vikingen minder en verdween geleidelijk aan geheel.

Ibn Fadlan ontmoet de Vikingen
Ibn Fadlan was een Arabische kroniekschrijver, die een verslag schreef van zijn reizen, waarbij hij vertelt over zijn ontmoeting met de Vikingen. In 921 zond de Kalief van Bagdad Ibn Fadlan met een gezantschap naar de koning van de Bulgaren in het Midden-Wolga gebied. In 921 vond daar een ontmoeting plaats van deze Arabische afgezant van de Kalief met een groep Vikinghandelaren. Ibn Fadlan schrijft daarover onder meer:

Ibn Fadlan was de secretaris van de afvaardiging van de Kalief in Bagdad aan de Koning van de Bulgaren, een Turks volk dat ontvankelijk was gebleken voor de islam. Ondanks de toestroom van Vikingen stond de markt van Bulgarije nog onder gezag van de koning en Ibn Fadlans delegatie had tot taak de koning te onderrichten in de islamitische rituelen en te helpen bij de bouw van een permanent fort dat de verdediging van Bulgarije moest versterken.

In Bulgarije werd kostbare waar als Chinese zijde en Arabisch zilver verhandeld, en Ibn Fadlan en de zijnen waren niet van zins de Roes (Russen) of wie dan ook de vrije hand in de stad of met haar schatten te geven. Scandinaviërs, Arabieren en anderen verdrongen zich waakzaam, maar zonder al te grote vijandigheid in de nauwe straten, die bezwangerd waren van de stank van kamelen en andere lastdieren die de straten in modderpoelen veranderden. Roes met tatoeages en dikke beurzen dongen af bij kooplui in kaftan uit Bagdad, terwijl karren volgeladen met bont af- en aanreden.

In de ogen van een ontwikkelde moslim als Ibn Fadlan waren de Roes en Bulgaren heidenen en barbaren, maar hij was eerlijk en opmerkzaam in zijn beschrijving van hun gebruiken, zij het niet onbevooroordeeld. Zoals veel buitenlanders was hij onder de indruk van de lange, fiere gestalte van de Vikingen die hij in de modderige straten van Bulgarije zag. “Nergens zag ik zulke gave fysieke exemplaren”, zo schreef Ibn Fadlan, “Hoog als dadelpalmen, blond en blozend”. De Vikingen waren gemiddeld een paar cm langer dan andere Europeanen en hun lengte werd nog benadrukt door de opvallende wapens en sieraden die zij droegen. “Iedere man draagt altijd een bijl, een zwaard en een mes bij zich”, schreef Ibn Fadlan. Al even imposant waren de donkere tatoeages die hen “van de vinger toppen tot de nek” bedekten, in kronkelige patronen, die Ibn Fadlan met bomen vergeleek.

In andere opzichten maakten de Vikingen echter alles behalve indruk op de Arabier. “Ze zijn de smerigste van Allah´s wezens”, verklaarde hij. “Ze ontberen alle zeden bij het ontlasten en urineren, ... en wassen na de maaltijd hun handen niet. Daarin zijn zij als wilde ezels”. Als ze zich al wasten, dan was dat op wat hij aanduidde als “de meest stuitende en smerige wijze”. Iedere morgen bracht een slavin haar meester een bekken met water waarmee hij zijn handen, gezicht en haren afspoelde. Tot slot snoot hij zijn neus en spuwde hij in het water. “Wanneer hij klaar is”, scheef Ibn Fadlan vol walging, “brengt de dienares het bekken naar de volgende, die hetzelfde doet”. Kennelijk was het op deze manier delen van een wasbekken een blijk van kameraadschap.

Als ze uit hun land komen en aanleggen op de oever van de Wolga, dat is een grote rivier, dan bouwen ze grote huizen van hout op de oever, elk voor tien tot twintig personen. Iedereen heeft een bank waarop hij zit. Ze hebben mooie slavinnen bij zich, bestemd voor de verkoop aan handelaren: een man kan dan ongegeneerd geslachtsgemeenschap hebben met zijn slavin, terwijl zijn metgezel toekijkt. Soms komen hele groepen samen op deze manier, elk in het bijzijn van anderen. Een handelaar die aankomt om een slavin van hen te kopen, moet soms wachten en toekijken tot de Rus klaar is met de slavin.”

[Deze beschrijving van Ibn Fadlan komt op diverse plaatsen in boeken en webstekken voor; Vert. Peter Bontenius]

Toen de Vikingen aan het einde van hun tijdperk de leveringen staakten, begonnen de moslims zelf op pad te gaan om aan de vraag te voldoen.

Islam en Europese slavenhandel
De Europese slavenhandel naar de Nieuwe Wereld begon met een goedkeuring van keizer Karel V in 1519. Als eerste stortten de Spanjaarden en de Portugezen zich op deze lucratieve handel, gevolgd door de Nederlanders, de Engelsen en de Fransen. De Engelse koning Charles I keurde de slavenhandel in 1631 goed en zijn zoon bekrachtigde dat in 1672. Volgens schattingen zijn er ongeveer 11.100.000 Afrikaanse slaven naar Amerika getransporteerd. Ongeveer 4.000.000 gingen naar Brazilië; 2.500.000 gingen naar de Spaanse gebieden in Zuid- en Midden-Amerika. 2.000.000 gingen er naar de Britse West-Indische eilanden, de meesten daarvan naar Jamaica; 1.600.000 gingen naar de Franse West-Indische gebieden; 500.000 gingen naar de Nederlandse West-Indische koloniën en 500.000 gingen naar Noord-Amerika; opgeteld dus 11.100.000 mensen.

De Europese slavenhandel is ten sterkste te veroordelen als een wrede misdaad tegen de menselijkheid. De moslims doen erg hun best om te doen of ze beter zijn dan anderen, vooral als het gaat om het schoonpoetsen van hun geschiedenis met betrekking tot de slavernij. In werkelijkheid speelden ze zelfs in de Europese slavenhandel een belangrijke rol. Maar ze zijn er muisstil over en zelfs niet-moslim geleerden in het Westen zijn voornamelijk stil over de islamitische bijdrage aan de trans-Atlantische slavenhandel.

Islamitische rol in de trans-Atlantische slavenhandel
De rol van de islam in de trans-Atlantische slavenhandel door slavenjagers en slavenhandelaren is gelegen in de aanvoer van slaven naar de zeehavens. De Europeanen kochten de slaven van moslimhandelaren om ze naar Amerika te brengen. Toen de Europeanen met de slavenhandel begonnen, hadden de moslims al een eeuwenlange ervaring met de “kunst” van de slavenhandel en ze werden de gretige leveranciers van de Europeanen. De handel valt in twee delen uiteen:

De Europeanen verkregen ongeveer 20% van de Afrikaanse slaven direct, zonder de tussenkomst van moslimhandelaren, vanuit allerlei bronnen, zoals ouders die hun kinderen verkochten en stammen die hun slaven doorverkochten, en vaak speelden droogte en hongersnood hierin een rol. Senegal beleefde tussen 1746 en 1754 een serie droogtes en slechte oogsten, die de slavenhandel enorm deden toenemen.

Ze verkregen ongeveer 80% van de slaven van moslimhandelaren en slavenjagers. De moslimstrijders veranderden Afrika in een slaven fokkend en slaven vangend gebied om aan de vraag naar slaven in de moslimwereld te kunnen voldoen, wat later ook het leveringsreservoir voor de Europese handelaren werd.

Sayyid Sa’id, een prins uit Oman, trok naar Oost-Afrika met de piraten uit de haven van Musqat, die door de Engelsen zonder werk waren geraakt. Hij vestigde zich in 1806 op Zanzibar en zijn slavenjagers drongen vanaf de oostkust diep het binnenland in tot aan Oeganda en Kongo om slaven te vangen. Op deze wijze grondvestte hij een bekend slavenrijk in Oost-Afrika. Curtin schrijft:

“In Afrika zijn er slavenjagers met bendes van 40 tot 50 man. Ze gaan in groepen op pad naar nabijgelegen dorpen en stelen vee en mensen, trachten dan individuen of kleine groepen te vangen, zoals vrouwen op weg naar hun dorpen (...). De opening van nieuwe markten in de Nieuwe Wereld betekende een erg lucratieve handel voor de moslim slavenjagers en handelaren van Afrika.”

Ontkenning
Kahn gaat in zijn boek verder in op een aantal onderwerpen die betrekking hebben op de slavernij; hier in het kort samengevat:

De ontkenning van de islamitische slavernij: “Voor de meeste moslims is de slavenhandel die ze kennen de trans-Atlantische handel naar Amerika. Voor hen bestaat de nog veel uitgebreidere en barbaarse slavernij in de moslimwereld, die tot ver in de 20e eeuw duurde, helemaal niet.”

De behandeling van slaven in de islam: Hoewel een goede behandeling van slaven in overeenstemming is met de voorschriften in de Koran, was dat op zichzelf geen nieuwe ontwikkeling, want ook bij de oude Grieken bijvoorbeeld werd een humane behandeling van slaven al aanbevolen (Solon, ca. 638-558 v. Chr.) en werden slaven bij bepaalde gelegenheden in vrijheid gesteld. Een goede behandeling en soms bevrijding van slaven bestond ook al in het voor-islamitische Arabië, en toen Mohammed nog een heiden was, liet hij al zijn slaaf Zaid vrij en adopteerde hem als zijn zoon. Daarom kan worden gezegd dat Mohammed en de islam niets nieuws toevoegden aan het menselijke aspect van de slavernij.

De islam stelde in eigen kring de slavernij als gebruik in. Het is een leugen om te stellen dat de islam de deur naar slavernij sloot of de eerste stap zou hebben gezet naar afschaffing. Mohammed had voordat hij de islam oprichtte slechts één slaaf, Zaid. Tijdens zijn 23 jaar als moslim verwierf hij 59 slavinnen en 38 slaven voor huishoudelijk werk. Zubair, een directe metgezel van Mohammed, had bij de dood van Mohammed meer dan 1000 slaven. Deze voorbeelden maken duidelijk dat, in plaats van naar afschaffing te streven, de Profeet van de islam en zijn trouwste metgezellen de slavernij op een hoger plan brachten, zeker vergeleken met wat daarvoor in Arabië gebruikelijk was.

Slavernij is theologisch en historisch een onlosmakelijk deel van de islam. Ondanks de wijdverbreide ontkenning van het bestaan van de slavernij binnen de islam en de stelling dat de islam de eerste stap zou hebben gezet naar de afschaffing ervan, is de slavernij ontegenzeggelijk een heilig en van hogerhand ingesteld gebruik in de islam. Alle islamitisch scholen en jurisprudentie, de sharia en de religieuze geleerden door de hele geschiedenis heen, hebben unaniem en met trots de slavernij geaccepteerd als een integraal bestanddeel van de islam. Kahn stelt:

“Ondanks de wijdverbreide ontkenning van slavernij binnen de islam en de stelling dat de islam de eerste stap zou hebben gezet naar afschaffing, is de slavernij onweerlegbaar een heilig gegeven in de islam, dat standhoudt tot het einde van de mensheid.”

De islamitische denker Ibn Khaldun erkent met trots de slavernij op grote schaal van niet-moslims als hij spreekt over hoe de moslims Afrika veranderden in een continent van slavenjacht en slavenfokkerij. De kostbaarste handelswaar die islamitische handelaren meebrachten uit de handelscentra langs de Wolga waren blanke slavinnen, meestal gekocht van de Vikingen.

Speciale wreedheid en slachtoffers van de islamitische slavernij: Kahn gaat hier in op zaken als de castratie van de mannelijke slaven, vooral uit Afrika, en de hoge mortaliteit tijdens de transporten over grote afstanden door de Sahara, maar ook over de Himalaya, en stelt: “... de instelling van de slavernij door de islam is zonder twijfel een van de grootste tragedies voor de mensheid geweest...”

Kahn gaat verder nog in op onderwerpen als de islamitische weerstand tegen afschaffing van de slavernij, de Europese strijd tegen de islamitische slavernij, de weerstand tegen de afschaffing van de slavernij onder de Ottomanen, de tegenwoordige herleving van de slavernij in sommige moslimlanden zoals in Soedan en de slavernij die de moslims naar het Westen brengen.

Deze punten uit het boek van Kahn zullen we hier niet behandelen, het boek is via de bekende internetwinkels binnen 3 weken overal ter wereld leverbaar en zeer aan te bevelen.

Slavernij elders

Azië
Het is al genoemd dat, nadat de moslims in Zuidoost-Azië aan de macht kwamen, ze slavernij bevorderden op zo’n schaal dat de Portugezen, die een eeuw later kwamen, ontdekten dat bijna de hele bevolking eigendom was van voornamelijk Arabische meesters. Ook werden na verovering hele bevolkingen weggevoerd.

In Java verkleinden de heersers de bergbevolking, een deel daarvan door slavenjacht en verkoop. Sultan Iskander Muda (1607-1636) van Atjeh bracht met zijn verovering van Malaya duizenden slaven mee naar zijn hoofdstad.

Het sultanaat Sulu (Filipijnen) nam in de periode 1665 tot 1879 ongeveer 2.300.000 Filippino’s mee als slaven uit het Spaanse deel van de Filipijnen.

Afrika
In de late 17e eeuw wordt verteld van de Marokkaanse Sultan Moulay Ismael (1672-1727) dat hij “een leger van 250.000 zwarte slaven had.” In 1721 stuurde Moulay Ismael een leger naar het Atlasgebergte waar rebellen weigerden de schatting te betalen. Van de verslagen rebellen werden alle mannen gedood en de vrouwen en kinderen mee teruggenomen naar de hoofdstad. Hetzelfde gebeurde onder zijn zoon Moulay as Sharif, die de stad Guzlan innam na weigering van de schatting. Toen de rebellen zagen dat ze niet konden winnen, gaven ze zich over in de hoop op clementie. Maar Moulay as Sharif gaf opdracht alle mannen te onthoofden en de vrouwen en kinderen werden weggevoerd.

Korte berichten
Van Perzië tot Egypte tot Marokko bestonden er slavenlegers van 50.000 tot 250.000 soldaten. Net zoals de Ottomaanse Janitsaren soldaten was Sultan Moulay Ismael gewoon om 10-jarigen uit de zwarte slavenfokkerijen en kinderhuizen te halen, ze te castreren en ze te trainen tot betrouwbare en gevreesde vechters, de “Bukhari”, omdat ze trouw zwoeren aan de Sultan. Hij had er 25.000 in zijn hoofdstad en 75.000 in de garnizoensstad Mahalla.

Guinee (Afrika, nu 85% moslim) kwam in de 18e eeuw onder moslimoverheersing. In 1823 zag major Laing een “slavenstad” in Fabala. De slaven werkten voor het opperhoofd in de landbouw.

Het Oost-Afrikaanse rijk van de beroemde Sultan Sayyid Saíd, met zijn hoofdstad Zanzibar (1806-1856), “was gegrondvest op slavernij (…) slaven werden verscheept naar de markten van Arabië en Perzië als huispersoneel en concubines.”

Ronald Segal, die met de islam sympathiseert, vermeldt dat Afrikaanse kinderen van 10-11 jaar in grote aantallen gevangen genomen werden om getraind te worden voor het moslimleger.

Volgens een schatting van Paul Lovejoy in “Transformations in Slavery, 1983” werden alleen in de 19e eeuw ongeveer 2.000.000 slaven van Afrika en de Rode Zeekust naar de islamitische wereld overgebracht, waarbij door het hoge sterftecijfer van 80 tot 90 mensen stierven voor ze hun bestemming bereikten.

In de 18e eeuw was het aantal daadwerkelijk geleverde slaven ongeveer 1.300.000.

Lovejoy schat dat tot de 19e eeuw in totaal 11.512.000 zwarte Afrikanen naar de islamitische wereld zijn overgebracht als slaven, terwijl Raymond Mauvy (geciteerd in “The African Slave Trade from the Fifteenth to the Nineteenth Century, UNESCO, 1979”) het aantal van 14.000.000 noemt, inclusief 300.000 slaven in de 1e helft van de 20e eeuw.

Muray Gordon, “Slavery in the Arab World”, stelt het totale aantal zwarte slaven door moslim handelaren verkregen op 11.000.000; ongeveer hetzelfde aantal dat de Europeanen naar hun kolonies in de Nieuwe Wereld brachten.

Aan het einde van de 18e eeuw transporteerden karavanen uit Darfur zo`n 18.000 tot 20.000 slaven in één enkel transport naar Cairo.

Zelfs nadat Europa in 1815 de slavernij had afgeschaft en de moslimregeringen gedwongen had er mee te stoppen: “In 1830 had de Sultan van Zanzibar 37.000 slaven per jaar; in 1872 verlieten 10.000 tot 20.000 slaven per jaar de haven Suatin (in Afrika) naar Arabië.”

Barbarijse zeerovers
Kahn geeft in zijn boek een uitgebreide beschrijving over het lot van Europeanen die door toedoen van de Barbarijse zeerovers in Noord-Afrika in slavernij raakten. Verder beschrijft hij het lot van slaven in diverse landen: Arabië, Sindt (India), de slaven die door het leger werden opgenomen, die in fabrieken moesten werken, die in paleizen en aan hoven moesten werken, in huishoudens en op het land. Hij beschrijft het lot van vrouwen die in seksslavernij raakten en in concubinaat moesten leven. Ook komen de eunuchen en schandknapen aan de orde, die in overvloed aanwezig waren. De reden dat er in de islamitische Arabische wereld bijna geen zwarten leven, komt doordat de overgrote meerderheid van de slaven werd gecastreerd.

Kahn gaat ook in op de slavenhandel, de oorsprong van de slavenhandel, de prijs die slaven opbrachten en de slavenhandel tussen verschillende landen. Hij gaat ook in op de Europese slaven. Hij citeert Lewis als volgt:

“In Europa was er een belangrijke handel in slaven, moslims, Joden en heidenen en zelfs orthodoxe christenen en Oost-Europese slaven. Algemeen bekend als Sagaliba (slaven). Ze werden langs drie hoofdroutes aangevoerd: over land via Frankrijk en Spanje; vanuit Oost-Europa via de Krim en overzee over de Middellandse Zee (…). Sommigen werden gevangen tijdens overvallen op Europese kusten, vooral in Dalmatië. De meesten werden geleverd door Europese, vooral Venetiaanse, slavenhandelaren, die ladingen van hen leverden naar de markten in Spanje en Noord-Afrika ”

De Europese slavinnen werden speciaal gevraagd voor dienst in koninklijke paleizen en als concubines en in de vestigingen van de rijken in Marokko, Tunesië, Algerije en Libië.

Korte berichten
In 1544 werd het eiland Ischia bij Napels geplunderd en 4.000 inwoners werden gevangen genomen, terwijl er 9.000 inwoners van het eiland Lipari aan de noordkust van Sicilië als slaven werden meegenomen.

In 1663 plunderde het Turkse piratenopperhoofd kustnederzettingen bij Granada in Spanje en voerde 4.000 mensen in slavernij mee.

In 1625 veroverde Barbarijse zeerovers het eiland Lundi in het Kanaal van Bristol en plantten er de vlag van de islam. Vanuit die basis plunderden ze de omliggende steden en dorpen en pleegden daden van plundering en moord. Volgens Milton:

“Dag aan dag vielen ze ongewapende vissersgemeenschappen aan, namen de inwoners mee en staken hun huizen in brand. Aan het einde van de vreselijke zomer van 1625 telde de burgemeester meer dan 1.000 vissersboten die vernield waren en een vergelijkbaar aantal mensen dat in slavernij was weggevoerd.”

Tussen 1609 en 1616 veroverden de Barbarijse zeerovers een verbijsterend aantal van 466 Engelse handelsschepen.

In 1627 ondernam Murad Rais, een Europese bekeerling tot de islam, die leider van de Barbarijse zeerovers was geworden in de rovershoofdstad Salee in Marokko, een plundertocht en slavenjachtcampagne naar IJsland. Na het anker te hebben laten vallen in Reykjavik plunderden zijn strijdkrachten de stad en kwamen terug met 400 mannen en vrouwen en kinderen, die ze in Algiers verkochten. In 1631 maakte hij met een brigantijn met 200 piraten een tocht naar de kust van Zuid-Ierland, plunderde Baltimore en nam 237 mannen, vrouwen en kinderen mee naar Algiers.

”What of the people of the town of Baltimore in Ireland, all carried off by “Corsairs” Raiders in a single night”

De Barbarijse slavenjacht van de moslimpiraten hadden een behoorlijk effect op Europa. Frankrijk, Engeland en Spanje verloren duizenden schepen, wat de overzeese handel veel schade toebracht. Grote delen van de kust van Spanje en Italië waren tot in de 19e eeuw nagenoeg door hun bewoners verlaten. De visserij werd praktisch verwoest.

Paul Baeplers boek “White Slaves, African Masters: An Anthology of American Barbary Captivity, Narratives” geeft een lijst van verslagen van negen Amerikanen die in Noord-Afrika gevangen gehouden zijn. Volgens zijn boek waren er in 1620 in Algiers meer dan 20.000 blanke christelijke slaven. Hun aantal nam toe tegen 1630 tot 30.000 mannen en 2.000 vrouwen, etc. ... De Barbarijse piraten namen gedurende drie eeuwen jaarlijks gemiddeld 5.000 Europeanen in slavernij gevangen.

In 1658 zag Consul d’Arvieuw hoe christelijke slaven, Polen, Russen en Circassiërs, als dieren op de slavenmarkt te koop stonden.

Oost-Europa
Enorme aantallen slaven kwamen van de Krim, de Balkan en de steppen van West-Azië naar de islamitische markten. B. D. Davis klaagt: “Tataren en andere Zwarte Zeevolken verkochten miljoenen Oekraïners, Georgiërs, Circassiërs, Armeniërs, Bulgaren, Slaven en Turken, zonder veel ruchtbaarheid”.

De Krim-Tataren verkochten tussen 1468 en 1694 ongeveer 1.750.000 Oekraïners, Polen en Russen. Volgens andere schattingen exporteerden de Krim-Tataren jaarlijks 10.000 slaven; totaal 2.500.000 alleen al naar het Ottomaanse Rijk. De Tataarse slavenjagers kwamen terug met:

18.000 Polen in 1463;
100.000 uit Lvov in 1498;
60.000 uit Zuid-Rusland in 1515;
50.000 tot 100.000 uit Galicië in 1516;
800.000 uit Moskou in 1571;
50.000 uit Polen in 1612;
60.000 uit Zuid-Rusland in 1646;
100.000 uit Polen in 1648;
300.000 uit de Oekraïne in 1654;
400.000 uit Vilynia in 1676;
en duizenden Polen in 1694.

Behalve deze grote vangsten deden ze talloze kleinere Jihad-rooftochten in dezelfde periode, wat ook duizenden slaven opleverde. Deze aantallen slaven moet men vergelijken met de grootte van het Krim-Tartaarse Kahnaat, dat slechts ongeveer 400.000 mensen telde.

Tot zover dit deel.

Het volgende deel bestaat uit beschrijvingen van de invallen in het zuidoosten van Europa, de veldslagen en de wreedheden uitgevoerd door de Ottomanen.

Door: “Henk der Niederländer”

https://ejbron.wordpress.com/2020/03/20 ... e-boom-20/
De Islam is een groot gevaar!
Jezus leeft maar Mohammed is dood (en in de hel)
Plaats reactie