Europa ontvoerd – 4. De vervangingsfactor

Plaats reactie
Navane
Berichten: 577
Lid geworden op: do nov 16, 2006 12:25 pm

Europa ontvoerd – 4. De vervangingsfactor

Bericht door Navane »

Europa ontvoerd – 4. De vervangingsfactor

De huidige politiek van de EU wordt geheel beheerst door de vervangingsfactor. In de 19de eeuw was ook in Europa het krijgen van veel kinderen normaal in verband met kindersterfte.
Moderne techniek, hygiëne en kleinere behuizing in de steden maakten een einde aan de grote gezinnen. Het verschijnsel dat eerst de kindersterfte daalt en vervolgens de gezinsgrootte, wordt de demografische transitie genoemd. In landen zoals Engeland en weden, die vroeg industrialiseerden duurde deze transitie lang. De meeste landen hadden een gemiddeld geboortecijfer van 3 kinderen per vrouw vóór de transitie. Dat is ver boven de vervangingsfactor van 2,1 kinderen per vrouw. Daarboven groeit de bevolking, daaronder wordt ze kleiner.
Als de transitie traag verloopt, ontstaat er een overwegend jonge bevolking. Als de demografische transitie zich gelijkmatig over een periode van tachtig jaar zou afspelen, zou een bevolking daar erg weinig van merken.

De oorlogsperiode 1914-1945 deed de geboortecijfers dalen. Het was dan ook voorspelbaar dat vanaf 1960 het aantal geboorten in alle Europese landen zou gaan dalen. Sommige landen gingen deze fase al in rond 1960 (Polen, Finland, Hongarije), heel West-Europa en Portugal volgde in 1964, Italië en Spanje volgden in 1967. Op zich was een daling geen probleem. Nederland had in 1964 nog een gemiddelde van 3,2 kind per vrouw, het hoogste van de EU-25, samen met Portugal. In 1983 bereikte Nederland een voorlopig dieptepunt met 1,5 kind per vrouw. Het laagterecord staat op naam van Spanje (1,2 in 1998).
Rond 1975 was de EU-25 onder het vervangingsniveau van 2,1 kind per vrouw gezakt en het ziet er niet naar uit dat die grens ooit weer gepasseerd zal worden in bovenwaartse richting. Dat betekent dat vanaf ongeveer 1975 de bevolking van Europa zou gaan afnemen, omdat elke nieuwe generatie iets kleiner in omvang was dan de vorige. Het effect is niet meteen merkbaar omdat niet alle jaargangen in de opbouw van de bevolking even groot zijn.

Deze ontwikkelingen waren al rond 1930 voorzien door de toenmalige Volkenbond, maar werden versneld door de Tweede Wereldoorlog. De studie van Sauvy toont aan dat ook toen al duidelijk was dat de bevolkingsgroei zich in de toekomst geheel in het arme deel van de wereld zou gaan afspelen. Inmiddels kunnen we vaststellen dat de verwachtingen van toen bijna geheel zijn uitgekomen. In landen die later begonnen met de industrialisering, is de transitie vaak nog gaande. Het sterftecijfer is in die landen door de moderne techniek veel sneller teruggedrongen dan het geval was in het Europa van de 19de eeuw. Vanaf ongeveer 1960 is het sterftecijfer in de arme landen bijna net zo laag als in de rijke, maar de geboortecijfers dalen veel trager, zodat de bevolking geleidelijk steeds jonger van samenstelling wordt. ( De grenzen voorbij, 49).

Op dit moment vindt de meeste bevolkingsgroei plaats in gebieden die grenzen aan Europa.
In deze gebieden verwacht men tot 2050 een bevolkingsgroei als volgt: (huidige bevolkingsomvang ter vergelijking toegevoegd tussen dubbele haakjes)
Westelijk Azië (alleen islamitische landen) : 160 miljoen ((218 miljoen))
Noord Afrika: 130 miljoen mensen. ((198 miljoen))
West Afrika (waaronder Nigeria) 360 miljoen ((271 miljoen))
Oost Afrika : 380 miljoen ((284 miljoen))
Noord Afrika en Westelijk Azië zijn voor Europa direct aangrenzende gebieden, die bovendien door een bijna uitsluitend islamitische bevolking bewoond worden. In West Afrika en Oost Afrika is een groot deel van de bevolking islamitisch.
Als we deze getallen optellen, krijgen we het volgende beeld. Tot 2050 zal de bevolking van deze gebieden groeien met ongeveer 1030 miljoen (nu 971 miljoen) naar 2001 miljoen mensen.
In dezelfde periode zal de bevolking van Europa afnemen van 732 miljoen naar 665 miljoen. (Cijfers: Population Reference Bureau).
Het is aannemelijk dat als nu al miljoenen mensen huis en haard verlaten om armoede, burgeroorlog en een verarmd milieu achter te laten, dat deze beweging alleen maar zal toenemen. Hoe meer mensen leven in een gebied dat onvoldoende draagkracht heeft, hoe meer zij zich genoodzaakt zullen zien om elders een beter bestaan te zoeken.

De EU heeft het immigratiebeleid altijd gezien als een onderdeel van het werkgelegenheidsbeleid. In de periode na 1990 traden er een aantal belangrijke veranderingen op. De EU werd uitgebreid met nieuwe lidstaten, maar de arbeidsmobiliteit tussen de lidstaten onderling nam er nauwelijks door toe. In de nieuwe lidstaten, vooral Spanje, is het geboortencijfer al ver onder de vervangingsfactor gedaald. In Oost-Europa bestaat dezelfde situatie. Toetreding van nieuwe lidstaten kan dus nooit een oplossing zijn voor de kosten van de vergrijzing.

In het Groenboek stelt Vladimir Spidla, Europees commissaris: 'Het is moeilijk denkbaar dat ons continent een economische groei kan kennen zonder een bevolkingsgroei. Het is dan ook tijd om te reageren. We moeten de juiste vragen durven te stellen en taboes doorbreken. Welke waarde hechten we aan kinderen en aan het gezin? (…) En tot slot: welke bijdrage kan immigratie daarbij leveren, ook al is ze niet de enige oplossing voor onze problemen?' (p. 3)

Het Groenboek is de uitkomst van de Lissabonstrategie (2000) voor werkgelegenheid en een beslissing van het Europese Parlement in 2004, die goedkeuring gaf aan een voorbereidende actie.

De immigratie van buiten Europa zou de daling van de bevolking tussen nu en 2025 kunnen compenseren, hoewel daarmee alleen alle problemen rond de vergrijzing niet optelost kunnen worden of economische hervormingen overbodig worden. Zoals in het recente groenboek van de Commissie werd onderstreept, zouden grotere immigratiestromen steeds vaker noodzakelijk kunnen zijn om te voldoen aan de behoeften van de Europese arbeidsmarkt en om de welvaart in Europa te waarborgen. (Groenboek demografie, p. 21-22)

In hetzelfde jaar 2005 vindt er een evaluatie plaats van wat de Lissabonstrategie heeft opgeleverd. De resultaten blijken slechts ten dele positief. De prestaties van de Europese economie op het gebied van groei, productiviteit en werkgelegenheid zijn bij de verwachtingen achtergebleven. (//europa.eu/scadplus/leg/nl/cha/c11325.htm) Volgens dit rapport moeten de lidstaten zich concentreren op hervormingen met macro-economisch beleid gericht op stabiliteit en een gezonde begroting. Modernisering, innovatie en onderzoek zijn sleutelbegrippen om de problemen op te lossen.

In Thessaloniki (juli 2003) had de Commissie onderstreept dat er 'moet worden gezocht naar legale middelen voor derdelanders om naar de Unie te migreren, met inachtneming van de opvangcapaciteit van de lidstaten […]'. Eerst werd het besluit genomen, vervolgens moest er nog worden gezocht naar de juiste manier om dit nieuws aan het volk te brengen.
En: Inmiddels heeft de Commissie, (…), gewezen op de noodzaak het immigratiebeleid voor de langere termijn aan een evaluatie te onderwerpen, met name in het licht van de gevolgen die een economische migratiestrategie zou hebben voor de mededinging, en bijgevolg voor de verwezenlijking van de doelstellingen van Lissabon. (Groenboek immigratie, p. 3)

Tussen 2010 en 2030 zal de achteruitgang van de bevolking in de beroepsgeschikte leeftijd in de Unie van 25 lidstaten, wanneer de huidige immigratiestromen ongewijzigd zullen blijven, leiden tot een vermindering van het aantal werkenden met ongeveer 20 miljoen personen. (…)
In dit verband, en omdat immigratie op zich geen oplossing is voor de demografische veroudering, zullen in toenemende mate duurzamere immigratiestromen noodzakelijk zijn om te voldoen aan de behoeften van de Europese arbeidsmarkt en om de welvaart in Europa te waarborgen. (Groenboek immigratie, p. 4)

In het Groenboek wordt voorgesteld een beleid op EU niveau te ontwikkelen, omdat de toegang van immigranten op de arbeidsmarkt een zeer gevoelige kwestie is, die maar beter niet op nationaal niveau behandeld kan worden.

Ook Wellink van De Nederlandse Bank waarschuwde dat de economische groei de komende jaren tekort kan schieten om de vergrijzing te financieren. Bankpresident Wellink is voorstander van instroom van buitenlandse arbeidskrachten om de kosten op te vangen. (Bron: Het Financieele Dagblad, 23 mei 2002).

Bevolkingsgroei wordt steeds maar aangeduid als de sleutel tot economische groei. Dit is uitsluitend gebaseerd op ervaringen in het verleden en juist die zouden ons moeten waarschuwen. Rond 1820 waren er nog maar één miljard mensen op de wereld. De migratie in die tijd vond plaats naar óf de steden in de ontwikkelde gebieden óf naar de onontgonnen delen van Amerika en Australië. De migratie van de 21ste eeuw vind uitsluitend plaats naar de steden, waar nog steeds nieuwe welvaart wordt geschapen. We hebben dus te maken met een volle wereld. Uit studie naar de voetafdruk van de mens zoals gedaan door Wackernagel en het WWF, blijkt dat begin jaren '80 de biocapaciteit van de aarde is overschreden. Er wordt langzaam maar zeker steeds meer een beroep gedaan op het kapitaal van de aarde en steeds minder op de opbrengsten van dat kapitaal. Dit effect is nog niet merkbaar omdat er nog veel kapitaal is in de vorm van wouden en energie, met name in Afrika.
Er is dus alle reden om te streven naar afname van de bevolking, met name in het rijkere deel van de wereld. Door een afname van de bevolking kan in de toekomst meer evenwicht in ecologisch opzicht bereikt worden.
In het Groenboek Demografische veranderingen staat: De Europeanen hebben echter niet het aantal kinderen dat zij wensen. Dit is het symptoom van allerlei beperkingen waarmee bij persoonlijke keuzes in het leven rekening moet worden gehouden, waar nog bijkomt dat het steeds moeilijker wordt geschikte huisvesting te vinden. (p. 7)
De EU constateert dat het overheidsbeleid mannen en vrouwen meer stimulansen moet bieden om gezins- en beroepsleven te combineren. In het Groenboek doet men verder niets met deze constatering. Er wordt geen verband aangebracht met overbevolking, de steeds toenemende druk tot meer productiviteit en de financiële onzekerheid over de toekomst.
In het Groenboek stelt men verder vast dat na 2050 de verhouding tussen jongeren en ouderen stabiliseert om vervolgens om te slaan in afnemende vergrijzing ten gunste van het aantal jongeren (p. 25). Er zal dan minder productiviteit per persoon verlangd worden bij een kleinere bevolkingsomvang, waardoor er vanzelf een ander evenwicht tussen prioriteiten ontstaat. Dan pas kan het geboortecijfer weer stijgen naar de gewenste 2,1 en kan een stabiele, duurzame samenleving ontstaan.
Met een dergelijke langetermijnvisie is er geen omvangrijke immigratie noodzakelijk, waardoor tientallen miljoenen mensen ontworteld worden om als economische eenheid ver van huis ingezet te worden. Immigratie die alleen maar dient om de economische groei van Europa te verzekeren is niet humaan en niet gericht op een duurzame samenleving. Het streven naar immigratie van ongeveer twee miljoen personen per jaar, zoals voorgesteld door de EU, is een oplossing op de korte termijn, die veel sociale en culturele onrust tot gevolg heeft.

Er is nog een aspect dat de EU studie onbelicht laat. De bevolking bestaat uit drie delen: jongeren, werkenden en ouderen. Immigranten die snel inzetbaar zijn op de arbeidsmarkt, zijn meestal tussen de 20 en 40 jaar oud. Ze gaan dus ook een gezin vormen en krijgen daarbij meestal meer kinderen dan in Nederlandse gezinnen het geval is. Immigratie heeft dan tot gevolg dat zowel het aantal ouderen als het aantal jongeren zou toenemen en dat is nu precies de dubbele belasting die vermeden zou moeten worden. Een studie (1998) die uitgevoerd is met behulp van Poptrain, een prognosemodel van het NIDI, laat zien dat vergrijzing geen probleem is als tegelijkertijd het aantal jongeren afneemt, omdat dan de werkende bevolking als percentage steeds rond de 45 % blijft. Dat aandeel zou juist dalen door het toelaten van immigranten en de daarbij behorende gezinsvorming met alle gevolgen van dien.

Er is dus geen economische, geen demografische en geen sociale noodzaak om immigratie toe te laten op een nog grotere schaal dan nu al plaatsvindt. Door natuurlijk verloop zal na ongeveer 2040 de verhouding tussen werkenden en anderen vanzelf weer in evenwicht raken.

De tactiek van de vervangingsfactor betekent het toelaten van immigranten als werkkrachten en daarbij verzwijgen dat ze eveneens gezinsvormers zijn. Het eerste is onlosmakelijk verbonden aan het tweede. Juist dit verzwegen tweede element is bedoeld om het geboortecijfer in Europa omhoog te brengen naar 2,1. Kennelijk maakt het de Europese Commissie niet uit hoe het gebeurt, als het maar gebeurt.

Bronnen:
Club van Tien Miljoen, De vergrijzing geen probleem. 1998.
Europese Commissie, Demografische veranderingen: naar een nieuwe solidariteit tussen de generaties. Groenboek. 2005.
Europese Commissie, Groenboek over het beheer van de economische migratie: een EU-aanpak. Januari 2005.
D. Meadows, De grenzen voorbij, 1992.
A. Sauvy, Het probleem van de overbevolking, 1963.
Population Reference Bureau, 2006 World Population Datasheet.
WWF, Living Planet Report 2002

Noot: het cijfer van twee miljoen immigranten per jaar is een eigen berekening. Momenteel komen er per jaar iets meer dan één miljoen migranten naar de EU. De gemiddelde jaargang in de EU omvat ongeveer 6 miljoen personen (450 gedeeld door 75), met 4 miljoen geboorten per jaar. Het verschil is twee miljoen.
Als wij onze cultuur niet verdedigen, wie gaat het dan wel doen?
tomc
Berichten: 1152
Lid geworden op: wo feb 21, 2007 11:55 pm

Bericht door tomc »

Eigenlijk is de schade die je hier zet nog maar de helft van het verhaal ... je vergeet de schade die de migratie aanricht in de landen van oorsprong. "Brain drain" en nihilisme (moslims hebben hun eigen landen al lang opgegeven en doen geen inspanningen) zijn geen loze termen spijtig genoeg.

Met andere woorden. Nog afgezien van de miserie die de migratie in Europa veroorzaakt, is er nog de miserie dat de migratie in de landen van oorsprong veroorzaakt.

Kijk naar de economie van marokko. Deze steunt ... letterlijk ... voor 50% op "gratis" geld van geemigreerde familieleden. En voor nog eens 12% op "ontwikkelingshulp". Dat is, op zijn zachtst gezegd, geen goed principe om mee te werken natuurlijk. Uiteraard gaat dat opdrogen en als er niets dat vervangt ... Uiteraard gaat de ontwikkeling van marokko onbestaande zijn, en marokko is een van de landen die het goed doet. De meesten zijn veel erger.

Immigratie is heel zeker heel slecht voor Europa, maar het is nog veel erger voor Afrika.
stained_saint
Berichten: 112
Lid geworden op: wo mei 16, 2007 3:53 pm

Bericht door stained_saint »

1. Kleine vs grote gezinnen

Bij gezinnen met weinig kinderen wordt de volgende generatie steeds rijker, trek dit een paar generaties verder en je komt vanzelf uit tot een nieuwe rijk-arm verdeling tussen de autochtonen en de allochtonen. En dan hebben we het enkel over eigen kapitaal, en niet over kapitaal verworven door arbeid. Onze allochtoon mag dus nog keihard werken, op een generatie tijd zal hij het niet redden.

2. Eigen emigratie

In Europa kennen we een 'pamper-maatschappij', hierdoor betalen de sterkeren voor de zwakkeren. Op zich niets mis mee, maar zeer fragiel. Het gevaar bestaat erin dat de zwakkeren worden aangetrokken, en de sterkeren steeds zwaarder belast worden. De welstellenden zullen emigreren naar plaatsen met minder sociale voorzieningen, waar dus minder belasting moet betaald worden.

Als de immigratie stijgt in Europa voorspel ik dat deze emigratie mee zal stijgen. Er is nu al een witte vlucht uit de steden, niet enkel autochtonen maar ook welstellende allochtonen. Wat overblijft zal een sociaal kerkhof zijn.

Hebzucht (economische groei) is een slecht motief. Met een dalende bevolking zou een passende dalende economie (of economische/ecologische verademing) geen probleem mogen vormen. In Japan kennen ze dezelfde (misschien nog grotere) problemen, daar wordt volop de kaart getrokken van eigen kinderen krijgen en is immigratie uit den boze.
stop de mea culpa cultuur !
bass
Berichten: 4
Lid geworden op: vr nov 09, 2007 8:45 pm
Locatie: Hoek van Holland

Bericht door bass »

Ik kom er niet helemaal uit en kan het niet opmaken uit jullie suggesties.
Mijn vraag is aan jullie :

Wat zijn economische en demografische veranderingen in Marokko als gevolg van de nabijheid van de Europese Unie?
stained_saint
Berichten: 112
Lid geworden op: wo mei 16, 2007 3:53 pm

Bericht door stained_saint »

bass schreef:Wat zijn economische en demografische veranderingen in Marokko als gevolg van de nabijheid van de Europese Unie?
Zij zijn uiteraard sterk afhankelijk van de europese unie, enerzijds door geldzendingen, anderzijds door handel met vooral spanje en frankrijk. (zie export partners in the world fact book)

Met een bevolking van 33.7 miljoen waarvan 64% tussen 15 en 65 jaar is, en een netto bevolkingsgroei van 1.5% (cfr: NL: 0.46% BE: 0.12%) moet er dus niet voor gevreesd worden dat ze daar zonder mensen zullen vallen.
Burojansen schreef:De Nederlandse werfagenten zochten de minst ontwikkelde bevolking, omdat daarvan de grootste mate van gedweeheid werd verwacht en de koning van Marokko zag ze gaarne een lastige bevolkingsgroep wegvoeren.
Burojansen schreef:Het is zonder meer duidelijk dat de geldzendingen naar «huis» van de emigranten een belangrijke bron vormen van de Marokkaanse economie en de overheid doet er alles aan om deze te continueren.
stop de mea culpa cultuur !
Mahalingam
Berichten: 52064
Lid geworden op: za feb 24, 2007 8:39 pm

Bericht door Mahalingam »

Dr E. van Imhoff en drs N. van Nimwegen, NIDI (Nederlands Interdisciplinair Demografisch Instituut) hebben geschreven over de onzin van de immigratie van geitenhoeders en koeienmelksters (oid) dus laaggeschoolden in Europa.
http://www.uitkijk.net/chaos.php?do=grijs
Immigratie GEEN remedie tegen vergrijzing
Van tijd tot tijd steekt het weer de kop op: het idee dat de naderende vergrijzingsgolf eenvoudig kan worden vermeden door extra immigranten aan te trekken. Hierbij een reactie op één van deze "rapporten" en wel dat van de Population Division van de Verenigde Naties. Een club die Europa graag overstroomd wil zien met nietsnuttende exemplaren van de gekleurde medemens.

Zijn VN-demografen niet meer voor rede vatbaar? Hier enkele reacties uit demografische kring ter nuancering. De achtergrond van het probleem is bekend: in Europa en andere 'rijke' landen was er eerst een (uitzonderlijke) babyboom, maar sinds circa 1970 is er een babybust. Het gemiddeld kindertal per vrouw ligt tegenwoordig ruimschoots beneden vervangingsniveau. Als gevolg van deze ontwikkeling is de bevolking in deze landen sterk aan het verouderen; op termijn zal de bevolking ook gaan krimpen.

Helpende hand

Voor veel mensen is de oplossing simpel: als we de toekomstige generaties niet zelf baren, moeten we ze gewoon uit het buitenland halen. De VN biedt deze mensen de helpende hand door voor diverse Europese landen precies uit te rekenen hoeveel migranten ze jaarlijks nodig hebben om hun bevolkingsomvang en leeftijdsstructuur op peil te houden. Zo zou, volgens de VN, Duitsland over de periode 1995-2050 jaarlijks bijna 500.000 immigranten nodig hebben om het absolute aantal 15-64 jarigen op peil te houden, en jaarlijks 3,4 miljoen immigranten om de verhouding tussen het aantal 65-plussers en 15-64 jarigen niet verder te laten oplopen.

Ter vergelijking: in de tweede helft van de jaren negentig bedroeg de feitelijke (netto) immigratie in Duitsland ruwweg 250.000 per jaar. Hoe zit dat in Nederland? Bij ons is van krimp voorlopig geen sprake: in Nederland zijn in de jaren vijftig en zestig zóveel kinderen geboren dat de bevolking in de 'werkende' leeftijd van 20-64 jaar tot 2010 nog licht blijft groeien.Pa s na 2020 begint de potentiële beroepsbevolking serieus te krimpen. Tegen die tijd zouden jaarlijks meer dan 100.000 migranten nodig zijn om die krimp te voorkomen. Nu is de nettomigratie ongeveer 45.000 en volgens de bevolkingsprognose van het CBS vanaf 2020 circa 25.000 per jaar .

Topdrukte

Anders wordt het als we zouden willen bereiken dat de leeftijdsstructuur van de bevolking niet verder veroudert. In 1997 was 13,4 procent van de bevolking 65 jaar of ouder. Volgens de prognose van het CBS zal dit aandeel stijgen tot 22,0 procent in 2050. Stel dat we die 13,4 procent via migratie zouden willen vasthouden. Over de gehele periode 1997-2050 hebben we dan in totaal 17 miljoen immigranten nodig, ruim 300.000 per jaar (daarbij is geen rekening gehouden met bestaande vruchtbaarheidsverschillen tussen migranten en autochtonen). Het jaar 2011 geeft topdrukte aan de grens: 1,1 miljoen migranten, om de AOW van de jubelgeneratie 1946 te helpen meebetalen. Waarom zouden we trouwens bij 2050 stoppen? Omdat die migranten zelf ook ouder worden, moeten we immers vers bloed blijven aanvoeren om het aandeel 65-plussers op 13,4 procent te houden. Van immigranten heeft men steeds grotere doses nodig om hetzelfde effect te bereiken. Zodoende zou de bevolking van Nederland in 2025 zijn toegenomen tot 27 miljoen, in 2050 tot 39 miljoen, en in 2100 tot 109 miljoen.

Extreem jong

Deze absurde aantallen maken duidelijk dat migratie niet helpt tegen bevolkingsveroudering. Die veroudering vindt zijn oorzaak namelijk in processen die niets met migratie te maken hebben: primair de vruchtbaarheidsontwikkelingen (vroeger hoog, nu laag), secundair de sterfteontwikkelingen (steeds hogere levensverwachting). Het is overigens een misverstand om te menen dat de bevolking over 30 jaar 'extreem oud' zal zijn. Veeleer is het zo dat de bevolking in het verleden 'extreem jong' was en dat op dit moment nog steeds is. We zullen eenvoudigweg moeten accepteren dat die jonge structuur als gevolg van onze moderne patronen van sterven en kinderen krijgen nooit meer terugkeert. Voor zover dat maatschappelijke problemen oplevert, moeten we de organisatie van onze samenleving daarbij aanpassen en niet in paniek over immigratie gaan praten.

Vol of oud?

Daarnaast speelt natuurlijk de wisselwerking tussen bevolkingsgroei en bevolkingsstructuur. 'Nederland is vol' en 'Nederland wordt oud' zijn beide tot op zekere hoogte waar, maar we kunnen niet beide problemen tegelijk ontlopen: een jonge bevolking kan alleen maar een groeiende zijn, en een stationaire of krimpende bevolking kan alleen maar een oude zijn. Een stuk ouder in elk geval dan we de afgelopen eeuw in Nederland gekend hebben. De Wetenschappelijke Raad voor het Regeringsbeleid (WRR) heeft onlangs in een behartenswaardige studie aangegeven hoe met een 'generatie-bewust beleid' de gevolgen van de vergrijzing tegemoet kunnen worden getreden.

Onwerkelijk

Overigens hadden de VN-demografen zich (althans voor Nederland) de moeite van hun berekeningen kunnen besparen als zij de Maandstatistiek van de Bevolking van het CBS beter hadden bijgehouden. In 1990 stond daarin geschreven dat, om de leeftijdsstructuur in 2025 niet ouder te doen zijn dan in 1989, over de gehele periode zes à zeven miljoen (netto)migranten nodig zouden zijn, leidend tot een bevolkingsomvang van 26 miljoen in 2025. Daaraan werd toegevoegd: "... een demografisch scenario dat niet alleen onwerkelijk aandoet, maar ook bewijst dat een verdere veroudering van de bevolking gewoon een gegeven is". Tien jaar na dato hebben wij aan deze conclusie weinig toe te voegen.

LITERATUUR Beer, J. de (1999), Bevolkingsprognose 1998-2050. Maandstatistiek van de Bevolking, januari 1999, blz. 8-19 en 66-75. Cruijsen, H. (1990), Buitenlandse migratie kan ontgroening en vergrijzing niet tegenhouden. Maandstatistiek van de Bevolking, april 1990, blz. 10-11. UN Population Division (2000), Replacement migration: Is it a solution to declining and ageing populations? Het volledige rapport verscheen in maart 2000 WRR (1999), Generatiebewust beleid. Rapporten aan de regering, 55. Den Haag: Sdu.
Wie in de Islam zijn hersens gebruikt, zal zijn hoofd moeten missen.
Gebruikersavatar
Scarlatti
Berichten: 5268
Lid geworden op: vr mei 09, 2008 10:12 pm

Bericht door Scarlatti »

Indrukwekkend wat ik steeds weer bij leer, al moet ik zeggen ook beangstigend..

waarom gaat 'men' dan toch steeds door met immigranten toe te laten?

en eerlijk gezegd.. waar kunnen emigranten nog naar toe? welk land is nog vrij van deze idiote redeneringen? Ik heb eens ergens de naam Cuba gelezen.. en ms kunnen we nu ook op Zwitserland gaan rekenen?
Islam=LEVENSBEDREIGEND

'LOQUENDI LIBERTATEM CUSTODIAMUS'
Laten wij waken over de vrijheid van het spreken... (Pim Fortuyn 1948-2002)
Plaats reactie