Salarissen van EU-politici: de grootste zelfbediening aller tijden
Posted on 25 januari 2014
De EU wordt door de gevestigde partijen zo hartstochtelijk verdedigd, omdat zij niets anders is dan een geniaal zakenmodel voor politici: afgevaardigden, uitgerangeerde partijgrootheden en ambtenaren verdienen topsalarissen, zonder belastingen te betalen. De burgers van Europa moeten dit geld verdienen. En als er niet meer genoeg is voor iedereen, moeten de burgers bezuinigen. Men kan volkomen terecht spreken van een feodaal systeem, dat gebaseerd is op uitbuiting.
De komende maanden zullen de politieke partijen in alle EU-landen zich in de verkiezingscampagne voor de Europese verkiezingen storten. Ze zullen elkaar aan populisme overtreffen – bijvoorbeeld de voorzitter van het Europees Parlement Schulz, die, zoals Reuters bericht, zich solidair verklaart met de eurocritici en zijn eigen nest besmeurt. Schulz zei:
“Zweetvoeten en de EU hebben in veel kringen hetzelfde niveau.”
Dat zijn echter allemaal alleen maar toenaderingspogingen om het geniale zakenmodel van de EU in leven te houden: de politiek in Europa heeft voor zichzelf een tweede niveau gecreëerd, waar een ieder – om het even wat hij kan of dat hij ooit bewezen heeft wat hij kan – fantastische salarissen kan “verdienen”.
Want
in de kern functioneren de EU-instellingen als een moederconcern, in de branche “politiek en lobbyisme”: de burgers (arbeiders) in de dochterondernemingen (staten) moeten steeds harder werken, zodat de verschillende management hiërarchieën (EU-commissies) een vorstelijk inkomen hebben.
Want de
salarissen en begunstigingen van de EU-politiek en van het Brusselse bestuur zijn
fabelachtig. Deze worden opgehoest door de belastingbetalers. Want de politici zelf betalen geen belastingen –
de EU is de veiligste belastingoase ter wereld.
Dat is niet de schuld van “Europa”, maar van het politieke systeem, dat erop gebaseerd is dat de burgers zowel voor de landen en hun politici en voor de bovenlaag werken tot ze er bij neervallen.
De cijfers in detail zijn opmerkelijk.
De meest fantastische en snelste salarisverhogingen wereldwijd (zonder risico, zonder prestatieverhoging of winstdeling, want als men de
gigantische jeugdwerkloosheid tot maatstaf zou maken voor de prestatie van het EU-concern, dan zouden alle afgevaardigden minder salaris moeten krijgen) vond in 2009 in de Europese Unie plaats. Niet voor de burgers, maar voor de EU-parlementariërs. Voor 2008 verdiende een Hongaarse Europarlementariër
€ 840,- per maand, een Europarlementariër uit Litouwen € 800,- en eentje uit Bulgarije € 990,- per maand. Maar toen in 2009 besloten werd om de salarissen van de Europarlementariërs niet meer te koppelen aan de salarisschema´s in hun landen van herkomst,
explodeerden de salarissen van de Europarlementariërs uit de armere EU-landen
met het tien- tot twintigvoudige.
Zo verdient een Bulgaarse Europarlementariër 2051% (!) meer dan een gemiddelde Bulgaarse burger en tweemaal zoveel als de Bulgaarse president. Tegenwoordig kan iedere Europarlementariër bij gebruikmaking van alle toeslagen enz. op ongeveer
€ 214.000,- euro jaarlijks respectievelijk op € 17.800,- in de maand komen. Of zoals de Weense “Kronenzeitung” het op 5 april 2013 uitdrukte: “
108 jaar normaal werken of 5 jaar in het Europees Parlement.”
Dit bericht was echter voor de Europarlementariër Andreas Mölzer (FPÖ) aanleiding om iets “duidelijk te maken”. Hij noemde (correct)
€ 7.956,- als basisinkomen, net zoals de voormalige Europarlementariër Sahra Wagenknecht (Die Linke) in de uitzending van het ZDF met Markus Lanz: toen haar gevraagd werd naar het salaris van een Europarlementariër noemde zij een bedrag van € 7000,- Maar hier wordt geprobeerd de royale toeslagen zo mogelijk te
bagatelliseren.
Volgens informatie van de Europese Unie zelf “verdienen” alle 37 zogenaamde topambtenaren ca. € 24.000,- per maand (dus duidelijk
meer dan de Duitse bondskanselier) en op 22 november 2012 berichtte “Der Spiegel” over 214 “hoge” EU-vertegenwoordigers die met € 220.000,- meer dan de Britse minister David Cameron krijgen. Maar volgens Vanessa Mock, correspondente van “The Wall Street Journal” in Brussel, zijn het zelfs
3000 ambtenaren die meer verdienen dan David Cameron. Zeverwees daarbij naar onderzoeken respectievelijk peilingen van EU-afgevaardigden (uitzending van ORF III “Inside Brussels” van 29 november 2012). Maar juist voor hen, de politici in de hogere salarisschaal, moet je oppassen. Ze zijn gevaarlijk.
Maar ook diegenen in de lagere salarisschalen knagen niet aan een hongerdoek. Exact 5.461 ambtenaren (dit aantal kan inmiddels groter zijn) verdienen meer dan € 10.000,- in de maand. Zij profiteren allemaal bovendien van een
uitermate gunstige belastingregeling.
Als dan de tijd is aangebroken om met pensioen te gaan, dan krijgt de EU-ambtenaar een pensioen van gemiddeld € 4.300,-. Ter vergelijking: Duitse ambtenaren in overheidsdienst krijgen gemiddeld € 2.250,- en gewone employés € 1200,-. Volgens Eurostat betalen EU-ambtenaren maar
12% loon- en sociale belasting en de bijdragen aan de ziektekostenverzekering van de EU bedragen maar 2% van het basisinkomen. Iedere Duitse of Oostenrijkse burger kan op zijn loonstrookje zien wat hij moet betalen voor zijn sociale bijdragen en ziektekosten.
Ja, dit paradijs bestaat werkelijk, bovendien in een zelf geschapen belastingoase, waarin niemand verantwoordelijkheid hoeft te nemen. Tot dit paradijselijke besef kwam zelfs de president van het Europese Gerechtshof, de Griek Vassilios Skouris:
“Deze baan bij het gerechtshof is het beste wat me kon overkomen”, zei de hoogste rechter in een interview met “Welt Online” op 18 december 2012. En zo citeerde “Der Spiegel” in 2012 de Duitse bond van belastingbetalers: “De burgers van Europa hebben het gevoel dat
een kaste in Brussel zichzelf schaamteloos en zonder controle bedient.” Maar wie over de uitwassen of privileges van de eurocraten bericht, wordt er door de ambtenarenvereniging (FEPE) jaloers te zijn en anti-Europees ressentiment te gebruiken.
Nee, beste, impopulaire eurocraten, jullie privileges, jullie zwaar overtrokken salaris is jullie gegund – zelfs de meerde tienduizenden euro´s kostende lift naar de privé wijnkelder van de weduwe van een EU-ambtenaar die betaald werd met belastinggeld – zouden jullie beoordelen als tegenprestatie voor vooruitziend, duurzaam, verstandig werk in het belang van de burgers van Europa. Maar hoe zei de intussen tot vier jaar voorwaardelijke gevangenisstraf veroordeelde voormalige Europarlementariër Ernst Strasser, die helemaal over de rooie ging door als lobbyisten gecamoufleerde verslaggevers van de “Sunday Times”, het nog maar weer:
“De meeste Europarlementariërs zijn net zo lui als ik. Al het werk wordt gedaan door de medewerkers.” (“Kurier”, 5 augustus 2012). In deze opvatting staat hij niet alleen. Ook het jongste, en nog niet door Brussel ingepalmde, lid van het Europees Parlement, de 24-jarige Zweedse Amelia Anderskotter, maakt zich in een FM4 radio-interview (14 september 2012) zorgen over de toestand van het Europees Parlement: “Het Europees Parlement is vol goede bedoelingen, maar heeft geen zin deze bedoelingen ook in de praktijk om te zetten.”
Voor de uitstekende verzorging van de EU-afgevaardigden moet de burger eigenlijk verantwoordelijk werk van de Europarlementariërs kunnen verwachten, maar met het politieke reageren op de korte termijn en het solidariteitspopulisme zullen de eurocraten de doodgravers, niet alleen van de euro en van de Europese Unie, maar van heel Europa zijn. De EU is verantwoordelijk voor voortdurende verdragsbreuken, zoals bij de “No-bailout-clausule”, de “Criteria van Kopenhagen” of de “convergentiecriteria”. Dat was niet alleen een beschadiging van het recht, maar
misleiding en keihard bedriegen van de EU-burgers. Maar voortdurende rechtsbreuken vernietigen de fundamenten van een democratie. Zo zijn de eurocraten ook medeverantwoordelijk voor miljoenen werklozen, armoede en uiteindelijk opstanden, zoals deze al in enkele EU-lidstaten uitbreken.
In februari 2013 rechtvaardigde de hoogste personeelschef van de EU en vicevoorzitter van de Europese commissie, de Sloveen Marcos Sefcovic, de hoge salarissen van de EU-medewerkers met het argument: “… je moet de besten halen die je kunt krijgen.” (“Der Spiegel”, februari 2013).
Welnu, zonder vakkundig gekwalificeerde EU-medewerkers in diskrediet te brengen, mag met permissie worden vastgesteld: dat is – in ieder geval bij de
topfuncties in de Europese Commissie en het Europees Parlement – niet per se gelukt.
En zo wordt ook voor de Europese verkiezingen in mei 2014 het oude schema weer zichtbaar. Opnieuw worden niet de besten, maar
tweede- of derderangs kandidaten uit de thuislanden opgesteld.
In Oostenrijk bijvoorbeeld.
Ook de topkandidate van de op één na grootste Oostenrijkse partij, de ÖVP, Beatrix Karl, een veeleer niet succesvolle en afgezette minister van Justitie, wordt afgeserveerd naar de
gourmetmetropool Brussel. Men zorgt goed voor elkaar. Want als je eenmaal door je partij op een van de bovenste plaatsen wordt gezet, dan ben je bijna verzekerd van een plaatsje in de zon – voordat de kiezer “überhaupt gestemd heeft.
Natuurlijk is de situatie in Duitsland en andere landen niet anders. Niet de besten, maar diegenen met de beste politieke relaties zullen in de Europese commissie, het Europees Parlement en in de Brusselse gourmetrestaurants zitten.
Zij regeren Europa – ook in de toekomst. Maar dat heeft Europa niet verdiend.
EU-afgevaardigden en andere EU-beleidsmakers mogen dan allemaal ooit integere mensen geweest zijn, maar
Brussel, de lobbyisten, het grote geld,
corrumpeert snel (
hier meer over de EU-luxe)
Een gecorrumpeerd systeem echter, terwijl het eigenlijk gebaseerd moet zijn op vertrouwen en de burgers moet dienen,
gewijd aan het verval.
Net een slecht bedrijf, waarbij de
winst voor de luxueuze levensstijl van een veel te groot en overbetaald management wordt misbruikt.
Het zakenmodel EU van de politieke branche is achterhaald.
Omdat de prijs en het product absoluut niet meer in verhouding tot elkaar staan.
http://ejbron.files.wordpress.com/2014/ ... .png?w=640
Bron:
http://deutsche-wirtschafts-nachrichten.de
Vertaald uit het Duits door: E.J. Bron
http://ejbron.wordpress.com/2014/01/25/ ... more-54563