Massa-immigratie naar Europa

Gebruikersavatar
Ariel
Berichten: 89675
Lid geworden op: wo apr 07, 2004 10:30 pm

Re: Massa-immigratie naar Europa

Bericht door Ariel »

’Deze vluchtelingenstroom zal niet de laatste zijn’

Terwijl de aandacht in Nederland uitgaat naar de acute hulp aan Afghaanse vluchtelingen, zet Jan Latten in perspectief welk effect vluchtelingenstromen hebben gehad en zullen hebben op de groei van het aantal inwoners van Nederland. „De politiek blijft dit onderwerp mijden.”

„De Afghaanse brandhaard kan grote aantallen vluchtelingen naar Europa op gang brengen. Griekenland heeft inmiddels aan de grens met Turkije een muur opgetrokken om vluchtelingen tegen te houden; Polen bouwt stalen hekken.

Politici nemen bekende polariserende posities in: wel of geen grenzen stellen aan opvang. Wie afstapt van de waan van de dag, ziet dat telkens weer andere brandhaarden, ver van ons vandaan, nieuwe vluchtelingenstromen veroorzaken. Degenen die als vluchteling worden erkend en mogen blijven – de asielmigranten – dragen op langere termijn bij aan een aanhoudende groei van de bevolkingsomvang. Het aandeel dat asielmigranten, hun navolgers en hun kinderen hebben in de groei, kan niet worden gebagatelliseerd, net zo min als dat van arbeidsmigranten en gezinsmigranten. Migranten zijn de belangrijke aanjagers van de bevolkingsgroei.

De afgelopen decennia hebben tal van brandhaarden invloed gehad op de groei van het aantal inwoners van Nederland. Inmiddels wonen hier ruim 50.000 Afghanen. Daarnaast ruim 66.000 Irakezen, 50.000 Iraniërs, ruim 40.000 Somaliërs, 30.000 Egyptenaren, ruim 25.000 Ghanezen, bijna 25.000 Eritreeërs, 27.000 Ethiopiërs en 115.000 Syriërs, al dan niet inmiddels met Nederlands paspoort. Samen telt deze selectie van herkomstgroepen nu 425.000 inwoners. Tien jaar geleden waren dat er 225.000. Daarmee waren de asielmigranten en hun gezinnen in de afgelopen tien jaar goed voor minstens een kwart van de Nederlandse bevolkingsgroei.

Blijvers
Vooral vluchtelingen zijn blijvers. Arbeidsmigranten keren vaker terug naar hun herkomstland, al dragen ook Polen en bijvoorbeeld Indiërs flink bij als het gaat om extra inwoners. Na tien jaar wonen de meeste vluchtelingen nog in Nederland. Dat heeft onmiskenbaar ingrijpende gevolgen voor de leefsituatie in Nederland. Het raakt niet alleen het integratievraagstuk of de arbeidsmarkt, maar ook bevolkingsdichtheid, ruimtegebruik of de woningbehoefte.

De politieke aandacht gaat nu uiteraard naar acute hulp aan Afghaanse vluchtelingen. Het is een noodsituatie, maar het is slechts een momentopname in een lange reeks landverhuizingen. Een vluchtelingenstroom uit Afghanistan zal niet de laatste zijn. Afrika telt nu 1,3 miljard inwoners. Dit zal volgens de VN groeien tot 4,3 miljard in 2100.

Bevolkingsgroei in Afrika
De komende enorme bevolkingsgroei in Afrika zal spanningen en conflicten met zich meebrengen. De druk op Europa zal toenemen. Miljoenen "klimaatvluchtelingen" zullen komende jaren economische vluchtelingen en oorlogsvluchtelingen aanvullen en naar Europa willen verhuizen voor een beter leven.

Terwijl Nederland kampt met demografische ontgroening, zullen regio’s in andere werelddelen geconfronteerd worden met een bevolkingsexplosie. Dat gaat schuren. De kans bestaat dat de Haagse politiek dat niet in samenhang wil zien met de mondiale vluchtelingen- en klimaatcrisis. De focus ligt nu vooral op de Afghaanse crisis, maar het gaat in werkelijkheid om een groter verhaal dat uiteindelijk de kwaliteit van leven in Nederland zal veranderen.

Stabiel aantal
Terwijl een groot deel van de Nederlandse bevolking zich uitspreekt voor beperking van verdere bevolkingsgroei door immigratie, reduceren politici het thema bevolking tot vluchtelingenopvang. Het zou in dat licht juist passen om, net als bij de CO2-reductie, beperking van de bevolkingsgroei als serieuze optie te overwegen. Het streven naar een min of meer stabiel aantal inwoners van 18 miljoen over 30 jaar zou op zijn minst een thema van politieke discussie moeten zijn.”

Prof. dr. Jan Latten is demograaf
Samen telt deze selectie van herkomstgroepen nu 425.000 inwoners. En dan zijn de Turken en Marokkanen nog niet meegeteld. :shock:
The heart of the wise inclines to the right,
but the heart of the fool to the left.
Gebruikersavatar
hans van de mortel
Berichten: 7918
Lid geworden op: zo jun 03, 2007 12:41 pm

Massa-immigratie maakt van Nederland een rattenhol

Bericht door hans van de mortel »

Reeds 425.000 voornamelijk islamitische parasieten op onze kenniseconomie en beschaving in korte tijd, lees ik hierboven.

Marokkaanse en Turkse moslims die reeds van het voor hen begerige Nederlandse paspoort zijn voorzien, zijn niet meegerekend in bovenstaande telling. Dit aantal komt dik boven het miljoen uit.

Marokkanen en Turken die al tientallen jaren hier zijn, prima! Voor mij geen probleem. Zolang zij zich maar geen moslim (blijven) noemen. Maar er mag vanzelfsprekend niet één asiel eisende vluchtelingen hier meer binnen worden gelaten. Ten eerste is dit land overbevolkt. Ten tweede bestaat er een schrijnend woningtekort. Ten derde, last but not least, heeft de criminaliteit in ons land met de komst van de Allah-aanbidders een ongehoord record en Allah-is-akbar hoogte bereikt.
Geen eigen mening verkondigen is de vrijwillige celstraf van het verstand.

CITATEN OVER PROFEET MOHAMMED
Gebruikersavatar
Ariel
Berichten: 89675
Lid geworden op: wo apr 07, 2004 10:30 pm

Re: Massa-immigratie naar Europa

Bericht door Ariel »

Barbed wire fencing surrounds the new camp on the island of Samos, which is also installed with surveillance cameras, x-ray scanners and magnetic doors.

Afbeelding
The heart of the wise inclines to the right,
but the heart of the fool to the left.
Gebruikersavatar
Ariel
Berichten: 89675
Lid geworden op: wo apr 07, 2004 10:30 pm

Re: Massa-immigratie naar Europa

Bericht door Ariel »

Nieuw plan voor opvang in de regio: ’We kunnen immigratieproblematiek oplossen’

Elke maand ontvangt Nederland evenveel eerste asielaanvragen als Denemarken in een heel jaar: zo’n 1500. Met daarbovenop de nareizigers gaan die aantallen het absorptievermogen van ons land ver te boven, waarschuwt Tom de Veer, directeur van hulporganisatie Connect International. Hij heeft een plan voor opvang in de regio. „We kunnen de hele immigratieproblematiek oplossen.”

De vluchtelingencrisis van 2015 was voor Tom de Veer (58) de druppel. „We werden overlopen door mensen uit een zeer afwijkende cultuur en met een heel andere religie. Dat levert spanningen op, dat ziet iedereen. Ik dacht: hoe kan het nou dat wij vluchtelingen, die toevallig ons land binnenkomen, opvangen – uiteindelijk mogen ze zelfs Nederlander worden – terwijl de zwakken en armen uit diezelfde landen, degenen die geen smokkelaars kunnen betalen, achterblijven? Dan komt mijn ontwikkelingshulpachtergrond in opstand: dit klopt niet.”

’Linkse jongen’
De Veer, die zichzelf een ’linkse jongen’ noemt, werkte lang als hulpverlener in vluchtelingenkampen. „Albanië, Afghanistan, Tanzania, Rwanda, Oeganda, noem maar op.” Hij zag de vluchtelingenstromen en de problemen met de integratie van vluchtelingen uit het Midden-Oosten en Afrika in westerse landen. „We dachten: valt hier nou niet een win-winoplossing voor te bedenken?”

Dat kan, zo bleek. De Veer kwam met een model voor opvang in de regio, met belangrijke, ook financiële steun uit ontwikkelde landen. Daar wil hij mee de boer op. „Je maakt een deal met landen in de regio, die al vluchtelingen opvangen. Je helpt hen de opvang goed op orde te krijgen. Daarnaast help je de lokale bevolking door ze geld te geven – met 12 euro per maand voor een volwassene trek je die mensen al uit de armoede – en je assisteert de opvanglanden met het repatriëren van vluchtelingen zodra dit weer veilig kan. Denemarken heeft met Rwanda al deels zo’n deal gesloten.”

Landbouwveldjes
De winst voor de ontvangende landen zit ’m onder meer in de zogeheten cash transfers. „Een soort beperkt basisinkomen voor de bevolking daar, waar al veel ervaring mee is. Rond de 95 procent van de mensen die zo’n deelinkomen ontvangen doet daar echt iets zinvols mee: een dak op hun huis bouwen, kinderen naar school sturen, investeren in landbouwveldjes. Dit kan allemaal gefinancierd binnen de huidige ontwikkelingshulp-budgetten. Het verschil in kosten tussen de opvang van asielzoekers en vluchtelingen in Nederland en dit soort steun in de regio bedraagt een factor vijftig, hebben we berekend. Dat is aanzienlijk. We kunnen onze immigratieproblematiek ermee oplossen en we geven de mensen ter plekke de kans om grotendeels zelf uit de armoede te klimmen.”

Staan politieke partijen in de rij voor dit alternatief? De Veer: „Nee, als je bijvoorbeeld met CDA of D66 spreekt zeggen ze: interessant, maar in mijn fractie loop ik tegen een muur.” De Veer hoopt op partijen als JA21, die interesse tonen in het Deense asielmodel. Denemarken ontvangt per jaar evenveel eerste asielaanvragen als Nederland in een maand: gemiddeld 1500. De Deense sociaaldemocratische regering streeft ernaar om geen enkele asielzoeker meer in Denemarken op te vangen, maar in plaats daarvan hen onder te brengen in partnerlanden in de regio. Daar kunnen ze hun procedure afwachten. Zo wordt het aanvragen van asiel in Denemarken onaantrekkelijk. En waar Nederland vorig jaar vijftigduizend paspoorten uitreikte aan nieuwkomers (meest Syriërs en Eritreeërs), stuurt Denemarken vluchtelingen terug naar huis als het daar weer veilig is. Doordat de Denen – anders dan Nederland – in 1992 in de EU een opt-out bedongen, worden ze door Brussel niet voor de voeten gelopen.

De Veer voelt veel voor navolging van het Deense beleid. „Juist doordat ik zoveel in ontwikkelingslanden werk, weet ik wat de mogelijkheden voor opvang in de regio zijn. Een les die ik in het veld heb geleerd: houd altijd rekening met de wensen en belangen van de lokale bevolking. Maar als het om de wensen en belangen van Nederlanders gaat, gebeurt dat niet.”

Identiteit
Tom de Veer weet dat hij veel van zijn linkse collega’s ermee tegen de haren instrijkt, maar hij vindt het belangrijk om te wijzen op de negatieve aspecten van migratie. „Volgens het SCP maakt 43 procent van de Nederlanders zich ernstige zorgen over de gevolgen van de immigratie, dus ik ben niet de enige. Die angst voor verlies van de eigen culturele identiteit begrijp ik. Ik vind het ook niet prettig als hier straks vijf keer per dag de islamitische gebedsoproep zou klinken. Veel van die religieus-culturele uitingen zijn ons wezensvreemd.”

„Nu al is de helft van de allochtone bevolking niet-westers en de praktijk is: als we hier niet-westerse vreemdelingen binnen krijgen, raken we die niet meer kwijt. Er zijn vijfentwintigduizend Ghanezen in Nederland. Waarom eigenlijk? Ghana is een veilig land. Ik snap dat niet. En let op: de snelheid waarmee de asielmigratie nu gaat – 1500 per maand en dan nog de nareizigers – dat hebben we nog nooit zo meegemaakt. Het is onomkeerbaar en zal bij ongewijzigd beleid zelfs toenemen.”

In de nabije toekomst dreigen met de klimaatverandering in de Sahelzone hele gebieden onleefbaar te worden. „Naar verwachting zullen tussen de vijftig en tweehonderd miljoen mensen op drift raken. Wat gaat het betekenen voor ons als 15 procent naar Europa komt? We moeten in Afrika landen vinden die zeggen: wij hebben nog voldoende ruimte, we stellen structureel gebieden open voor vluchtelingen. In Oeganda zijn de Soedanezen bijvoorbeeld meer dan welkom.”

Verzorgingsstaat
De Nederlandse politiek blinkt niet uit in het anticiperen op dit soort dramatische ontwikkelingen, zegt De Veer. „Anderen zien wél dat de veranderingen in de samenleving veel te snel gaan en dat we immigranten niet meer goed kunnen integreren. Jaarlijks tachtigduizend mensen erbij uit heel andere culturen, niet alleen asielzoekers, daar valt niet tegenop te boksen. Bovendien ondermijn je er de verzorgingsstaat mee: de kosten per niet-westers gezin kunnen oplopen tot meer dan een half miljoen euro.”

Veel politici weten zich met deze ontwikkelingen kennelijk geen raad, zegt De Veer. „Of ze beroepen zich op internationale verdragen. Maar die verdragen staan het plaatsen van asielzoekers in een veilig derde land wel degelijk toe. De Denen laten zien dat het kan.”

Het Verenigd Koninkrijk sluit zich inmiddels bij de Denen aan. Tom de Veer: „Als wij ook mee gaan doen en de aanpak blijkt succesvol, verwacht ik dat die zich als een olievlek over Europa zal uitbreiden. Maar dan moet Nederland wel de politieke wil ervoor opbrengen.”
The heart of the wise inclines to the right,
but the heart of the fool to the left.
Gebruikersavatar
Ariel
Berichten: 89675
Lid geworden op: wo apr 07, 2004 10:30 pm

Re: Massa-immigratie naar Europa

Bericht door Ariel »

Hoe onze buurlanden omgaan met de opvang van asielzoekers

De asielopvang in Nederland is binnen korte tijd volgeraakt. In het Groningse aanmeldcentrum Ter Apel neemt de druk nu wat af, maar er is wekenlang te weinig plek geweest om net aangekomen asielzoekers op te vangen. Na stagnatie door de coronacrisis neemt het aantal asielaanvragen in Nederland sinds mei elke maand weer toe, al is het niet te vergelijken met de vluchtelingencrisis in 2015.

Eerder deze maand deed het kabinet een oproep aan de provincies om asielzoekers op te vangen. Nog altijd zijn er te weinig extra opvangplekken.

Hoe zit het eigenlijk met de opvang in Europa? Wij spraken vier correspondenten.

België: opvang al onder druk door overstromingen
De discussie over de opvang van migranten in België is niet zo groot als in Nederland, maar het is wel degelijk een onderwerp, zegt correspondent Aïda Brands. Ook België moet genoeg opvang regelen voor migranten. In september alleen al werden 3200 asielaanvragen gedaan, waarvan 700 uit Afghanistan. Dit zijn de grootste aantallen sinds de vluchtelingencrisis van 2015.

De regering gaat ervan uit dat er sprake is van een tijdelijke piek. België verwacht geen massale migratiestroom uit Afghanistan. Toch zijn er grote problemen met de opvang. Het personeel van het aanmeldcentrum in Brussel staakte al twee weken uit protest tegen de hoge werkdruk en het gebrek aan opvangplaatsen.

Extra druk
De opvangcapaciteit staat sinds de overstromingen deze zomer extra onder druk. Een aantal opvanglocaties is toen verdwenen of wordt gebruikt om Belgen op te vangen die door de overstromingen zonder huis zitten.

Ondertussen werft de regering extra personeel en wordt er gezocht naar meer opvanglocaties. Daarnaast wordt er gekeken naar een aanpassing van de asielwet. België wil migranten die elders in Europa asiel hebben aangevraagd niet langer opvangen. Volgens de huidige wetgeving heeft een asielzoeker in België recht om opgevangen te worden, ook als er bijvoorbeeld al een procedure loopt in buurland Duitsland.

Duitsland: de meeste asielaanvragen
In absolute aantallen krijgt Duitsland verreweg de meeste asielaanvragen in Europa te verwerken, zegt correspondent Charlotte Waaijers. In de eerste negen maanden van dit jaar hebben zo'n 80.000 mensen een eerste aanvraag gedaan. Dat is 35 procent meer dan vorig jaar. Toen waren er veel minder aanvragen door corona.

De opvang is er per deelstaat geregeld. Van de totale opvangcapaciteit zijn geen actuele cijfers. In Brandenburg, de deelstaat rond Berlijn, komen de meeste migranten binnen. In september stond de teller op meer dan 1500. Nu zijn het er er al rond de 120 per dag. De opvanglocaties aan de grenzen raken steeds voller, maar tot dusver kunnen de centra het aan door op te schalen.

De autoriteiten merken een toename van vluchtelingen die vanuit Wit-Rusland via Polen de Duitse grens over komen. Dat is het gevolg van een tactiek van de Wit-Russische president Loekasjenko. Als reactie op EU-sancties stimuleert hij vluchtelingen om de EU in te reizen.

Hoewel de meeste partijen dat niet zien als een Duits probleem maar vooral een tussen EU en Wit-Rusland, heeft Berlijn inmiddels 800 extra douanebeambten naar de grens met Polen gestuurd. Deze agenten registreren zoveel mogelijk mensen om te voorkomen dat ze uit het zicht raken en uit de officiële asielaanvraagprocedures verdwijnen.

Daarnaast wordt ingezet op het vangen van mensensmokkelaars. Nu zijn er meer patrouilles en steekproeven door de grenspolitie, maar de politiek discussieert over het tijdelijk invoeren van grenscontroles. Tegenstanders vinden dat onwenselijk, omdat dan het grensverkeer - en dus veel handel - tussen Polen en Duitsland wordt opgehouden.

Italië: op korte termijn plek geregeld
Ook in Italië is de opvangcapaciteit opgekrikt. Boven op de migrantenstroom via de Middellandse Zee heeft Italië eind augustus via een luchtbrug bijna 5000 Afghanen geëvacueerd.

Daar is op korte termijn op drie manieren plek voor gecreëerd. Burgemeesters hebben in hun gemeente extra opvangplekken voorzien. Het Rode Kruis tuigde in snel tempo een tijdelijk azc op in de Abruzzen, waar zo'n 2000 mensen zijn ondergebracht. En tot slot hebben private organisaties mensen opgevangen. In Rome verblijft bijvoorbeeld een groep Afghanen in een karmelietenklooster.

Volgens correspondent Heleen D'Haens stond het thema migratie in Italië lange tijd hoog op de politieke agenda, maar krijgt het sinds de coronacrisis veel minder aandacht omdat de focus nu meer ligt op de herstel van de economie.

Frankrijk: geen extra discussies
In Frankrijk is er niet tot nauwelijks discussie over opvangplekken. Althans nu niet, zegt correspondent Frank Renout. Veel migranten kiezen er in Frankrijk namelijk voor om niet naar de officiële asielopvang te gaan. Ze wonen bijvoorbeeld in tentenkampen in en rond Parijs of verblijven tijdelijk in Calais om daarna door te reizen naar Groot-Brittannië.

De Franse asielprocedures zijn lang en ingewikkeld en de regels om erkend te worden als vluchteling zijn streng, zeggen hulporganisaties. Bovendien zit de officiële opvang 'vol'. Vluchtelingenorganisatie La Cimade berekende een maand geleden dat er 112.000 bedden zijn in verschillende soorten centra terwijl er nu 137.490 mensen in een asielprocedure zitten. Ter vergelijking: in Nederland zijn dat er zo'n 30.000.

Heel veel van de officiële opvangplaatsen zijn overigens geen officiële asielcentra: volgens La Cimade zijn meer dan 20.000 asielzoekers ondergebracht in goedkope hotels. Dat is vooral het geval in grote steden zoals Parijs, Marseille en Lyon, waar volgens hulporganisaties al sinds jaar en dag een structureel gebrek is aan goede opvang.

En Nederland?
In de Nederlandse asielopvang is momenteel geen bed over. Waar gaat het precies mis en hoe heeft het zo ver kunnen komen?
The heart of the wise inclines to the right,
but the heart of the fool to the left.
Gebruikersavatar
Ariel
Berichten: 89675
Lid geworden op: wo apr 07, 2004 10:30 pm

Re: Massa-immigratie naar Europa

Bericht door Ariel »

Wordt dit de nieuw route naar Europa?
Human traffickers market Russia-Finland as new illegal migrant border route to EU

After facing robust border controls in Poland and the Baltic States, human traffickers have abandoned routes into the EU from Belarus and are now marketing the Russia-Finland route as the best way for illegal migrants to reach the bloc, Finland’s Security Intelligence Service (SUPO) has confirmed.

Since mid-November, human traffickers have been advertising the rarely-traveled Russia-Finland migration route into the EU, according to an intelligence and risk assessment firm who’s analyzed Kurdish and Arab forums on social media, especially Facebook, established to help migrants make their way to Europe.

“Right now, it is very difficult to say whether this will result in a new route for the migrant flows and whether we will see people arriving at the Finnish border, for example. But on social media, the reactions have been very positive,” Monika Richter, the head of the intelligence firm Semantic Visions, said while speaking with Radio Free Europe.

Milla Meretniemi, the communications director of Finland’s intelligence service SUPO, also confirmed that security services had observed an uptick in online marketing for the Russia-Finland migration route.

“We are aware that this kind of marketing has occurred. As one of the EU’s external border countries, Finland is following the development stage very closely. But we cannot comment on our operational tasks any more than that,” Meretniemi told the Finish daily newspaper Hufvudstadsbladet, adding that increased marketing of a specific route doesn’t necessarily mean it will be used.

She then noted that the situation along the EU-Belarusian border had been directed by the Belarusian authorities.

“Right now we have no reason to assume that Russia would act in the same way at the Finnish border,” Meretniemi continued, adding that the decisive factor in whether or not a new migration route would be opened is whether Russia decides to grant tourist visas to countries from the Middle East as Belarus did.

In November, amid the height of the EU-Belarusian border crisis, Finland’s Interior Minister Maria Ohisalo announced that the country would seal off its borders if Russia began conducting itself like the Lukashenko government, as Remix News previously reported.

Mikko Lehmus, the head of the Situation and Risk Analysis Center at the Broder Guard Headquarters, has acknowledged that Finland’s lengthy eastern flank may not be able to be secured so easily.

“Finland has a long EU external border. It must be clear to everyone that it cannot be comprehensively fenced or covered by other obstacle devices,” Lehmus said.

According to Teija Tiilikainen, the director of the European Centre of Excellence for Countering Hybrid Threats, it’s possible that Russia could use migration as a tool to wage “hybrid warfare” against Finland and the EU if relations deteriorate further over Ukraine.

“At the moment, it is difficult to comment on whether Russia would like to make bilateral relations with Finland more difficult if it intends to conduct a military operation in Ukraine. But that’s not an impossible thought,” Tiilikainen told Hufvudstadsbladet.
The heart of the wise inclines to the right,
but the heart of the fool to the left.
Gebruikersavatar
Ariel
Berichten: 89675
Lid geworden op: wo apr 07, 2004 10:30 pm

Re: Massa-immigratie naar Europa

Bericht door Ariel »

CBS: immigratie ook komende jaren grootste oorzaak van forse stijging

’Bevolking naar twintig miljoen’

Twintig miljoen mensen, op dat hele kleine stukje aarde: volgens het CBS is dat binnen veertig jaar realiteit. De bevolkingsgroei in Nederland trekt weer aan en al in 2025 tikken we een inwonertal van 18 miljoen aan. Dat komt vooral door immigratie, die de komende jaren waarschijnlijk verder gaat toenemen.

Dit jaar biedt ons land ruimte aan 118.000 mensen meer dan vorig jaar. De komende vijf jaar komen daar nog weer 100.000 mensen per jaar bij. De bevolking groeit de komende jaren niet alleen doordat meer mensen naar Nederland komen dan er vertrekken, maar ook doordat er meer kinderen geboren worden dan er mensen overlijden.

Levensduur
De levensduur stijgt. Sinds het begin van de coronacrisis sterven er wel meer mensen dan daarvoor, zegt het CBS. Maar die sterfte neemt naar verwachting de komende jaren weer af.

In 2040 is een kwart van de bevolking ouder dan 65, zo is de verwachting. Nu is dat één op de vijf. Ook lijkt het erop dat er over ruim twintig jaar twee keer zoveel tachtigplussers zijn in Nederland. In 2053 zijn het er volgens de prognose maar liefst 2,1 miljoen.

De asielmigratie in 2021 lag hoger dan verwacht, maar voorspellingen op langere termijn zijn moeilijk te maken, zeggen de statistici. Pieken en dalen hangen samen met internationale crises zoals de Balkanoorlogen in de jaren negentig en de burgeroorlog in Syrië tussen 2015 en 2017. Na een dip in de cijfers neemt dit jaar het aantal eerste asielverzoeken weer toe dankzij een groot conflict: het zijn met name Afghanen die voor asiel onze kant op komen.

"In 2041 zal aantal tachtigplussers verdubbeld zijn"
Voor 2021 wordt het aantal asielmigranten geraamd op 17.000, meer dan in een eerdere prognose geschat. Dat is maar een relatief klein deel van de hele immigratiestroom. In totaal houdt het CBS rekening met gemiddeld ruim 290.000 immigranten per jaar.

De afgelopen jaren kregen jonge mensen minder kinderen dan voorheen. Dat leek veroorzaakt door onzekerheid bij het krijgen van een vaste baan of een huis door de krapte op de woningmarkt. Door onzekerheid stellen vrouwen hun kinderwens uit, is het idee.

Inhaalslag
Dertigers en veertigers blijken nu wat meer kinderen te krijgen – ze zijn bezig met een inhaalslag, zo ziet het CBS. Dat betekent 180.000 baby’s.

„Onder jonge twintigers nam het aantal geboorten wel verder af. De redenen die vóór de coronapandemie voor uitstel zorgden, gelden voor hen nog steeds.”

Dat blijkt uit buitenlandse studies: veel 35-minners die begin 2020 nog plannen hadden voor gezinsuitbreiding, hadden die aan het begin van de pandemie in de koelkast gezet. Stellen twijfelden over zwangerschap uit angst voor de impact van corona op de economie en gezondheidszorg en vreesden het gevaar van het virus op de zwangerschap.

In Spanje bijvoorbeeld liepen de geboorten met twintig procent terug. Maar in Nederland viel het mee. Vanaf februari werden er meer kinderen geboren. „Mogelijk speelde daarbij een rol dat de economische gevolgen voor veel mensen meevielen, terwijl de focus op het huiselijke groot bleef.”
The heart of the wise inclines to the right,
but the heart of the fool to the left.
Gebruikersavatar
Ariel
Berichten: 89675
Lid geworden op: wo apr 07, 2004 10:30 pm

Re: Massa-immigratie naar Europa

Bericht door Ariel »

Tunesische influencers onder vuur na fotoshoot op illegale boottocht naar Europa

Influencers poseren doorgaans op dure jachten, maar twee Tunesische dames, populair op sociale media, liggen onder vuur omdat zij hun illegale boottocht naar Europa aangrepen om er een fotoshoot van te maken. De glamourisering van een levensgevaarlijke oversteek, waarbij jaarlijks duizenden mensen omkomen.

De TikTok-video van Sabee al-Saidi heeft inmiddels meer dan drie miljoen views. De beelden zijn ook op haar Instagram-account te zien, gevolgd door foto’s van na haar aankomst in Italië, waar ze in Rome poseert. Hetzelfde geldt voor Chaime Ben Mahmoude die de boottocht met haar verloofde vastlegde en vervolgens kiekjes schoot bij de Eiffeltoren.

Hulporganisaties vrezen dat Al-Saidi en Ben Mahmoude met hun posts Tunesische jongeren zullen aanzetten om in een gammel bootje richting Europa te stappen. Die vlucht wordt sowieso steeds populairder in het land dat al jaren in de greep is van een economische crisis. De jeugd ziet geen toekomst in Tunesië, waar de democratische hervormingen in rap tempo om zeep worden geholpen door president Saied.

Uitbuiting
Buurland Libië is de belangrijke vertrekplaats voor vluchtelingen en illegale migranten richting Europa. In dat land worden ze uitgebuit door mensensmokkelaars, waar in Tunesië de gelukszoekers steeds vaker zelf hun tocht organiseren. Zij regelen met vrienden of buurtgenoten een boot en beginnen aan de gevaarlijke reis van enkele honderden kilometers.

Alleen al in Italië kwamen vorig jaar meer dan 67.000 illegale migranten aan, een verdubbeling in vergelijking met het jaar ervoor. In totaal ging het om zo’n 115.000 mensen die in 2021 in Europa met een bootje arriveerden, aldus cijfers van de Verenigde Naties. Zo’n 2500 mensen kwamen om of raakten vermist. De Tunesische kustwacht hield meer dan 23.000 mensen tegen die de oversteek wilden wagen, een flinke stijging in vergelijking met twee jaar geleden, toen het er nog 5000 waren.

’Geen toekomst in Tunesië’
Influencer Ben Mahmoude vertelt in een interview met persbureau AP dat ze in Tunesië geen toekomst meer voor haarzelf zag. „Ik heb een kappersdiploma, maar ik kan geen werk vinden. En toen dat wel lukte was mijn maandsalaris hopeloos.” Uiteindelijk betaalde ze een kleine 1500 euro voor de oversteek, die ondanks de foto’s een verschrikkelijke ervaring was. „Ik was zo bang. Ik keek de dood in de ogen.”
The heart of the wise inclines to the right,
but the heart of the fool to the left.
Gebruikersavatar
Ariel
Berichten: 89675
Lid geworden op: wo apr 07, 2004 10:30 pm

Re: Massa-immigratie naar Europa

Bericht door Ariel »

Veiligheidsregio's komen met 2000 extra plekken voor ’reguliere’ asielzoekers

Niet alleen voor Oekraïense vluchtelingen, maar ook voor reguliere asielzoekers uit andere landen moet zo snel mogelijk opvang geregeld worden; eventueel onder dwang. Dat is de uitkomst van het Veiligheidsberaad maandagavond, waar de voorzitters beloofden voor nu met 2000 extra opvangplekken te komen om het COA uit de brand te helpen.

De voorzitters van de Veiligheidsregio’s zijn het erover eens dat er snel wat moet gebeuren om Ter Apel te verlichten. Maar, stelde Hubert Bruls, voorzitter van het beraad: ,,Dit is nu al de zoveelste keer dat deze problemen er zijn. Er moet een structurele oplossing komen, waarbij het Rijk dwang kan uitoefenen op gemeenten.” Momenteel zou die dwang alleen toegepast kunnen worden voor de opvang van Oekraïense vluchtelingen, omdat het hierbij om een acute oorlogssituatie gaat. Het COA heeft aangegeven voor 1 april 1500 extra plekken nodig te hebben. Per 1 januari volgend jaar komen ze zelfs 10.000 plekken tekort.

Momenteel vangt Nederland ruim 18.000 vluchtelingen uit Oekraïne op. Gemeenten hebben tot dusver echter ruim 29.000 plekken gecreëerd, waarvan er dus nog zo’n 11.000 beschikbaar zijn. Als het aan Bruls ligt zouden ook die plekken eventueel gebruikt kunnen worden voor de opvang van reguliere vluchtelingen. ,,De Veiligheidsregio’s zijn niet verantwoordelijk voor de reguliere vluchtelingenstroom. Dat vind ik echt nog steeds wel een uitdaging voor het COA.” Maar: ,,Het is voor de hand liggend om daar waar je opvangplekken kunt realiseren niet het onderscheid te maken wie de vluchteling is. Iemand die een plekje in de herberg zoekt moet op elk plekje aanspraak kunnen maken dat we hebben.” Ook Femke Halsema, voorzitter van Veiligheidsregio Amsterdam-Amstelland zegt het ‘van groot belang’ te vinden dat er geen tegenstelling ontstaat.

Verantwoordelijkheid dragen
Een aantal gemeenten had eerder al verklaard ook te willen helpen bij de opvang van reguliere asielzoekers, waaronder Amsterdam, Haarlemmermeer en Utrecht. Die laatste heeft tweehonderd extra crisisopvangplekken gerealiseerd in het voormalig Holland Casino-pand, waar maandagavond al asielzoekers aankwamen. Dit is echter slechts een tijdelijke oplossing.

Staatssecretaris Eric van der Burg (Asiel en Migratie) zei voorafgaand aan het beraad nog ,,de blaren op mijn tong te kletsen om Veiligheidsregio’s in te laten zien welke verantwoordelijkheid ze moeten dragen”. Dat bleek uiteindelijk echter niet nodig. ,,Bij vrijwel alle voorzitters merkte ik enorme betrokkenheid bij Ter Apel.” Hij merkt echter wel dat het een stuk makkelijker is om plekken te vinden voor Oekraïners, dan voor niet-Oekraïners. ,,Je ziet dat heel veel Nederlanders zeggen: wij vinden dat opvang in de regio moet plaatsvinden. En Oekraïne is onze regio.”
The heart of the wise inclines to the right,
but the heart of the fool to the left.
Gebruikersavatar
Ariel
Berichten: 89675
Lid geworden op: wo apr 07, 2004 10:30 pm

Re: Massa-immigratie naar Europa

Bericht door Ariel »

France’s former intelligence chief warns against possible civil war due to mass immigration

“All my accumulated experiences make me foresee a dark, and even very dark, future for our children and grandchildren,” said the former director of France’s top intelligence agency in a widely discussed interview

France and Europe must abandon mass immigration and radically change their immigration policies, warned Pierre Brochand, who served as director of the French DGSE from 2002 to 2008, during an interview published in one of France’s most influential newspapers, “Le Figaro.”

“All ‘multicultural’ societies are doomed to more or less deep rifts,” explains Brochand, who was one of the longest-serving directors of the DGSE, an agency he headed for six years and which is the French equivalent of the American CIA and the British MI6. “In such a situation, it happens that minorities are violent winners, and majorities placid losers.”

During his career, Brochand has also been a French ambassador, notably in Hungary and Israel. Already in July 2019, he publicly expressed his fear of a civil war in France because of uncontrolled immigration.

His interview for Le Figaro was published on March 24 in the context of a new conflagration in the French ethnic suburbs, particularly in Paris and Lyon. Since last week, the cities of Sevran and Aulnay-sous-Bois in the suburbs of Paris have been the scenes of true urban guerrilla warfare, and similar scenes have been seen in Villeurbanne and Vénissieux, in the suburbs of Lyon. Each time, it is incidents between police officers trying to enforce the law and violent multi-recidivist criminals that were the initial cause of riots, shootings, and multiple fires, with ambushes set up against the police squads called in as reinforcements.

For the former DGSE head, if there is so much talk about immigration in France today, it is because it is “increasingly difficult to prevent the French from seeing what they see,” and also because “a breakthrough personality has suddenly appeared in the formulaic world of politics that has encouraged them to open their eyes.”

Clearly, Brochand is referring to Éric Zemmour, who has succeeded in placing immigration at the heart of the current electoral campaign, even if he does not seem to benefit from it himself, according to the latest polls, which place him at only about 10 percent of voting intentions, far behind Marine Le Pen, who is at about 20 percent for the first round due to be held on April 10. But should we believe the polls when Zemmour continues to draw crowds to his election rallies and break audience records during his television appearances? Zemmour succeeded in gathering several tens of thousands of supporters last Sunday at the Trocadero square in Paris, which no other candidate has managed to do.

Or maybe through Zemmour’s politically incorrect speech, his role will be limited to giving Marine Le Pen an image of moderation that will allow her to win against Emmanuel Macron in the second round of the presidential election on April 24? This is what supporters of Macron are beginning to fear if we are to believe the comments coming from the French mainstream (mostly pro-Macron) media in recent days.

In any case, according to the former head of the DGSE, who is by no means the first personality to warn the French on this subject, if Emmanuel Macron is re-elected and France does not radically change its policy, a civil war is on the horizon.

“For my part,” Brochand insists, “I hold the type of immigration, which we have been experiencing for half a century, to be an event ‘out of category,’ without precedent in our history. And, quite honestly, I confess that I do not understand how free and enlightened minds can still underestimate its seriousness.”

And yet, he explains, in order to see the seriousness of it “one just needs to enumerate coldly its characteristics” and look at “the impact of what is happening to us:” The massive immigration flows, the type of immigration, with mostly migrant settlers, the “absence of political and economic regulation,” the fact immigrants are mostly from outside Europe and in large part Muslims, their “spirit of post-colonial revenge,” their “reluctance to mix” with the French, their “preference for endogamy,” their “crystallization in diasporas,” their fertility rate, which is higher than that of the French, and above all their “non-convergent evolution over generations,” i.e. the fact that younger generations born of immigrants are “even less integrated with French society than their parents.”

For the former head of French intelligence, “this gradual upheaval of the French population, if not the only challenge we face, is the only one that directly threatens civil peace on our territory.”

Brochand gives a solution, however, which happens to be the one advocated by Marine Le Pen and Éric Zemmour: “If we really want to regain control over our demography, we have no other choice than to make a 180-degree turnaround, that is to say, to send the message, urbi et orbi, loud and clear, that France will no longer be, for the foreseeable future, a welcoming country. This implies a global approach to the problem and unabated resolve in its implementation.”


French mayor says foreigners are ‘ethnically cleansing’ French natives in certain neighborhoods
Immigrant communities are harassing and pushing out the indigenous population, according to a French mayor

Indeed, he explains in words that we have heard in the past from the leaders of the Visegrád Group and in particular from Hungarian Prime Minister Viktor Orbán, “all immigration is activated by both a ’push’ factor (which encourages people to leave their country of origin) and a ’pull’ factor (which attracts them to the country of destination). Since we do not have much leverage on the first factor — the ritual invocation of ‘co-development’ no longer fools anyone — we have no other solution than to reduce our attractiveness to zero.”

To achieve this, Brochand says, it is necessary to do a “colossal, historical ‘backpedaling’ work in order to restore the national state’s ‘power to do and prevent,’ in place of the usual ‘laissez-faire, laissez-passer’ approach, that the society of the individuals and its European extension propose to us.”

“Is it too late?” the Figaro interviewer asked him. Brochand’s answer was: “In any case, it is very late. Let us face it: We are no longer dealing with dispersed individuals, that is to say, so many ‘special cases,’ each in search of a better future, but with diasporas.” Now, explains the former DGSE director, “a diaspora is an entity, formed by immigrants and their descendants — including, crucially, French nationals — who are grouped together and whose numbers reach a critical mass sufficient for social pressure to encourage the perpetuation of the beliefs and ways of life of the countries of origin, with which relations remain tense. This way, more or less closed foreign enclaves are spontaneously formed that turn their backs on the host country and its customs.”

Unfortunately, the former head of French intelligence is very pessimistic about his country’s future:

“While I refuse to give up hope, I do not have too much illusion either about the possibility of the authorities regaining control over immigration flows. When we see that the program of the incumbent president, who is running for his re-election, continues to superbly ignore the subject, one cannot but reflect on how much history can be inescapable and irreversible, even when it leads us straight to the greatest misfortunes. (…) All my accumulated experiences make me foresee a dark, and even very dark, future for our children and grandchildren. At best, they are heading toward an unsuspected collapse of their quality of life (an implosion); at worst, we are leading them to terrible confrontations (an explosion). Most likely, there will be a combination of the two amid growing confusion.”
The heart of the wise inclines to the right,
but the heart of the fool to the left.
Gebruikersavatar
hans van de mortel
Berichten: 7918
Lid geworden op: zo jun 03, 2007 12:41 pm

Massa-immigratie naar Europa: wachten op de ondergang

Bericht door hans van de mortel »

Fijn dat bevestigd wordt wat wij allang eerder wisten.
Geen eigen mening verkondigen is de vrijwillige celstraf van het verstand.

CITATEN OVER PROFEET MOHAMMED
Gebruikersavatar
Ariel
Berichten: 89675
Lid geworden op: wo apr 07, 2004 10:30 pm

Re: Massa-immigratie naar Europa

Bericht door Ariel »

Duizenden asielzoekers wachten op gezinshereniging door drukte bij IND

Een op de drie aanvragen voor gezinshereniging wordt momenteel buiten de wettelijke termijn van zes maanden afgehandeld. Dat laat de Immigratie- en Naturalisatiedienst (IND) weten op vragen van de NOS.

Volgens de organisatie zijn er meerdere oorzaken voor de vertraging. Zo kwamen er de afgelopen maanden meer aanvragen binnen dan verwacht. Ook ontstond er door de coronamaatregelen een wachtrij. Het lukte mensen in die periode nauwelijks om het benodigde inreisvisum op te halen bij een Nederlandse ambassade. Nu de maatregelen grotendeels zijn opgeheven, worden alsnog veel aanvragen ingediend.

Het is niet voor het eerst dat er grote vertragingen zijn bij de IND. Enkele jaren geleden was dat ook al het geval.

Onrust en wanhoop
Een asielzoeker met een verblijfsvergunning mag gezinsleden laten overkomen naar Nederland. Het kan dan gaan om een partner, echtgenoot en kinderen. Een aanvraag moet binnen zes maanden worden behandeld.

Maar volgens Vluchtelingenwerk wachten duizenden statushouders langer dan zes maanden op een besluit en leidt dat tot onrust en wanhoop in asielzoekerscentra. De organisatie wil dat staatssecretaris Van der Burg zo snel mogelijk ingrijpt. "Er is een structureel tekort aan personeel en de procedure voor gezinshereniging is veel te ingewikkeld", zegt een woordvoerder.

Volgens de organisatie heeft de IND momenteel te weinig ervaren mensen in dienst en moeten de medewerkers die de aanvragen behandelen "snoeihard werken".

Strenge eisen
"Vluchtelingen voelen zich vergeten. Ze hebben hun kinderen vaak al langer dan een jaar niet gezien. Elke dag dat ze langer moeten wachten is er één te veel", zegt Vluchtelingenwerk over de situatie in de asielzoekerscentra, waar de statushouders vaak noodgedwongen nog verblijven.

Wat Vluchtelingenwerk betreft worden er structureel meer mensen aangenomen bij de IND. Ook wil de organisatie dat de "strenge en onrealistische eisen" bij de procedure voor gezinshereniging van tafel gaan. "De afgelopen jaren zijn duizenden afgewezen verzoeken na een bezwaar of tussenkomst van de rechter alsnog ingewilligd. Dat zijn er schrikbarend veel. Dit laat zien dat er iets mis is met de gezinsherenigingsprocedure."

"Het belang van hereniging van gezinsleden die door de vlucht van elkaar gescheiden zijn is groot", erkent de IND. "Daarom spannen we ons onverminderd hard in om nareisaanvragen zo snel mogelijk af te handelen."

Van der Burg: nu meer nareizigers
Staatssecretaris Van der Burg wijt de achterstanden van de IND aan verschillende factoren. "Door corona konden veel mensen niet nareizen en zij melden zich nu wel. Bovendien hebben ook medewerkers van de IND zelf met corona te maken gehad en we zijn op zoek naar personeel, dat moeilijk te vinden is in een krappe arbeidsmarkt."

De staatssecretaris wil er alles doen om de herenigingen zo snel mogelijk te beoordelen. "Maar je moet het ook zorgvuldig doen", vulde hij aan.
The heart of the wise inclines to the right,
but the heart of the fool to the left.
Gebruikersavatar
King George
Berichten: 24943
Lid geworden op: zo sep 11, 2011 1:22 pm

Re: Massa-immigratie naar Europa

Bericht door King George »

Iemand verbaasd over wat wij in onze eigen woonplaatsen krijgen opgedrongen, terwijl het draagvlak tanende is? Er is gewoon geen capaciteit meer.
Wie gaat dadelijk bepalen waar de asielzoekers met dwang worden geplaatst?




Befehl ist befehl, het kabinet gaat gemeenten verplichten op te vangen!

Doordat Nederland denkt de hele wereld te moeten opvangen is er steeds minder plek om asielzoekers te huisvesten. Het kabinet denkt er daarom over om gemeenten te verplichten om asielzoekers op te vangen. De wal keert het schip, vol is vol!

Staatssecretaris Eric van der Burg (Asiel) zit met de handen in zijn haar doordat er geen plekken meer zijn om asielzoekers in Nederland te huisvesten. Gemeenten zien ook wel als zij asielzoekers voorrang blijven geven dat er dadelijk helemaal geen draagvlak meer is in de samenleving om echte vluchtelingen op te vangen. Bij veel Nederlanders leeft al het idee dat de Nederlander op de laatste plaats komt bij de overheid.

Wie gaat dadelijk bepalen waar de asielzoekers met dwang worden geplaatst? Dat kan de staatssecretaris van der Burg (VVD) zijn die deze verantwoordelijkheid krijgt of de provincies krijgen deze bevoegdheid als doorzettingsmacht. Het belooft er allemaal niet gezelliger op te worden in Nederland. De ongekozen Veiligheidsregio’s en commissarissen van de koning vragen erom. Zo hoeven burgemeesters geen verantwoordelijkheid te nemen als zij te maken krijgen met boze burgers die nog langer op een huis moeten wachten.

De oplossing is simpel. Dit probleem was er nooit geweest als Nederland vluchtelingen had opgevangen in de regio. Voor Oekraïners is dit een ander verhaal zij komen uit Europa en dat is ons continent we kunnen ze moeilijk weigeren. Voor asielzoekers moet selectie aan de poort worden toegepast. Het Verenigd Koninkrijk wil dit toepassen door een selectie te maken van asielzoekers in Rwanda. Laat Nederland dit voorbeeld zo snel mogelijk volgen.
Het morele gelijk ligt bij het volk




Citaten van Mustafa Kemal Atatürk over de Islam
Gebruikersavatar
King George
Berichten: 24943
Lid geworden op: zo sep 11, 2011 1:22 pm

Re: Massa-immigratie naar Europa

Bericht door King George »

Van immigratie krijg je overbevolking en daar staan we in dit land niet op te wachten. In 1995 zongen we nog over 15 miljoen mensen op dat hele kleine stukje aarde...

Afbeelding
Het morele gelijk ligt bij het volk




Citaten van Mustafa Kemal Atatürk over de Islam
Gebruikersavatar
Ariel
Berichten: 89675
Lid geworden op: wo apr 07, 2004 10:30 pm

Re: Massa-immigratie naar Europa

Bericht door Ariel »

Brussel wil meer migranten naar EU halen: ’Heel slecht plan’

Deskundigen zeggen dat Nederland de komst van nieuwkomers nog amper kan bolwerken, maar Brussel lanceerde woensdag plannen om juist meer migranten naar de Europese Unie te halen.

Nog dit jaar zouden de poorten open moeten gaan voor arbeidsmigranten uit Marokko, Egypte en Tunesië. Met deze landen wordt nog gesproken over de precieze aanpak en het is nog niet duidelijk of Nederland meedoet.

Voorwaarden versoepelen
De Europese Commissie wil verder voorwaarden voor verblijf van werknemers van buiten de EU versoepelen. Door bijvoorbeeld tijdelijke werkloosheid toe te staan.

Nu moet iemand bij baanverlies terug naar zijn vaderland. Volgens het dagelijks EU-bestuur kan het landenblok niet zonder extra arbeidsmigranten. „Er zijn in bijna alle lidstaten personeelstekorten en de problemen worden door de vergrijzing en energietransitie alleen nog maar nijpender”, stelt eurocommissaris Ylva Johansson.

Niet iedereen uit Marokko, Egypte en Tunesië is zomaar welkom. Brussel wil met deze landen een project opzetten waarbij werkgevers arbeidskrachten kunnen selecteren uit een ’EU-talentenvijver’. Dit moet niet verward worden met regelingen voor kennismigranten. De selectie is gericht op vakmensen uit de zorg en geschoolde jongeren. Komende zomer komt er eerst een proef met gevluchte Oekraïners.

Quota of specifieke aantallen worden niet genoemd. Geen wonder: arbeidsmigratie is een bevoegdheid van lidstaten. Toch gaat de Commissie zelf aan de bak met de drie Noord-Afrikaanse landen, later volgen mogelijk Nigeria en Senegal. De bemoeienis van Brussel heeft een andere pijnlijke reden: falend Europees migratiebeleid.

Overlast in en rond opvangcentra
Veel Noord-Afrikanen profiteren daar al jaren van. In Nederland vangen ze bot in de asielprocedure. Regelmatig zorgt deze migrantengroep voor overlast in en rond opvangcentra. Bovendien is het door tegenwerking van landen vaak moeilijk om ze terug te sturen.

Door verdeeldheid onder lidstaten lukt het al jaren niet om tot een Europese oplossing te komen. Brussel gooit het daarom over een andere boeg door nu maar legale migratieroutes te creëren.

„We hebben een poort voor legale migratie nodig om de smokkelaars te stoppen”, beweert eurocommissaris Margaritis Schinas. Hij spreekt van een ’win-win’: „Een kans voor migranten op een beter leven en een stimulans voor onze economie.”

"Immigratie zelf is het probleem"
Over het gevoelige thema integratie zwijgt Brussel in alle Europese talen. Terwijl ruim tien jaar geleden de leiders van Duitsland, Groot-Brittannië en Frankrijk nog in koor riepen: ’De multiculturele samenleving is mislukt’. Moeten arbeidsmigranten bijvoorbeeld niet eerst de taal leren? De eurocommissaris kan hier geen zekerheid over bieden.

De romantische voorstelling van zaken door Brussel kan niet bij iedereen op enthousiasme rekenen. „Dit is een heel slecht plan”, reageert JA21-Europarlementariër Rob Rooken. „De EU hoopt dat dit plan voor minder illegale immigratie uit Noord-Afrika zorgt. Maar de immigratie zelf is het probleem. Het etiketje ’legaal’ doet niets af aan de problemen die wij in Nederland ervaren.”
„We hebben een poort voor legale migratie nodig om de smokkelaars te stoppen”, beweert eurocommissaris Margaritis Schinas. Hij spreekt van een ’win-win’. De EU hoopt dat dit plan voor minder illegale immigratie uit Noord-Afrika zorgt.

:rolleyes: Simpele ziel. Denkt die dwaas nou werkelijk dat illegale immigratie onmiddelijk stopt? Ieder mens met een beetje boerenverstand weet dat dat niet zal gebeuren.
The heart of the wise inclines to the right,
but the heart of the fool to the left.
Gebruikersavatar
Ariel
Berichten: 89675
Lid geworden op: wo apr 07, 2004 10:30 pm

Re: Massa-immigratie naar Europa

Bericht door Ariel »

Kritiek op EU-plan om migranten te halen: ’Leer van het verleden’

Om de problemen op de arbeidsmarkt op te lossen moet Nederland, net als in de jaren zestig en zeventig, een nieuwe golf aan migranten binnenhalen, zo vindt Brussel. Kenners van de materie zijn niet zo overtuigd van de noodzaak van krachten uit vooral (Noord-)Afrika en Azië. We moeten lering trekken uit het verleden, benadrukken ze.

Nederland kan de komst van nieuwkomers nog amper bolwerken, stellen veel betrokkenen. Donderdag werd, uit cijfers van het CBS, bekend dat we dit jaar in ons land op een recordaantal migranten afstevenen. Brussel lanceerde daar deze week plannen bovenop om juist nog méér mensen naar de Europese Unie te halen. Nog dit jaar zouden de poorten open moeten gaan voor arbeidskrachten uit landen als Marokko, Egypte en Tunesië. Volgens het dagelijks EU-bestuur zijn ze absoluut noodzakelijk.

’Vooral behoefte aan hoogopgeleide migranten’
Publicist Syp Wynia, die jaren in het Europese bolwerk in Brussel werkte en thuis is in sociale vraagstukken, ziet dat daar tal van redenen voor worden aangevoerd. „Maar het zijn vooral drogredenen”, stelt hij vast. „Er is zeker behoefte aan bepaalde arbeidskrachten, maar we moeten er echt terughoudend mee zijn. Er is vooral behoefte aan hoogopgeleide migranten, maar die kunnen via de kenniswerkersregeling al naar ons land komen, onder gunstige voorwaarden. Kortom, hoogopgeleide Egyptenaren en Marokkanen kunnen op die basis allang komen, daar zijn helemaal geen nieuwe immigratieplannen voor nodig.”

Gastarbeiders bleven
Hij ziet de problemen van decennia geleden opnieuw opdoemen. Na de Tweede Wereldoorlog kwam de wederopbouw en industrialisatie goed op gang, en ontstond er een grote vraag naar laaggeschoolde arbeidskrachten. Vanuit Zuid-Europa, Marokko en Turkije kwamen grote groepen mensen naar ons land om aan die vraag te voldoen. „Bedrijven ontvingen ze met open armen”, weet de publicist. „Ze zouden hier tijdelijk aan de slag gaan, maar velen bleven en belandden, nadat er geen werk meer was, in de bijstand of kregen een WAO-uitkering.”

Dat weet ook wiskundige en cultureel antropoloog Jan van de Beek, die zich heeft verdiept in asiel en migratie. „Ik zie een groot risico”, schetst hij. „Precies de regio’s die nu worden genoemd, leverden in het verleden arbeidskrachten die het gemiddeld niet goed bleken te doen in ons land. Het zou economisch goed voor Nederland moeten zijn, maar het heeft altijd vooral heel veel geld gekost. Waarom zou het dan nu anders zijn? Ik hoop het uiteraard, maar het zou wel gek zijn.”

Wynia denkt terug aan de jaren zestig en zeventig. „In die jaren was de overheid júist op zoek naar ongeletterden, analfabeten, om aan handjes te komen. De praktijk is dat deze mensen nauwelijks bijdragen aan de verzorgingsstaat, maar er wel volop gebruik van maken. Voor werkgevers kunnen deze mensen heel interessant zijn, maar ze kosten de maatschappij inderdaad vooral heel veel geld; en ze sluiten zich, zo is in de loop der tijd wel gebleken, ook niet aan bij onze samenleving.”

Van de Beek noemt het van werkgevers en overheid ook een vorm van luiheid. „De regering heeft de neiging zijn oren te laten hangen naar werkgeversorganisaties. Daardoor worden bedrijven niet gedwongen hun omstandigheden te verbeteren, door bijvoorbeeld de bestaande lonen te verhogen, of te investeren.” Terwijl dat makkelijk kan, zegt hij. „Een mooi voorbeeld is de aspergesteekmachine. Die is ontwikkeld omdat het ook steeds moeilijker werd om personeel uit Midden- en Oost-Europa te werven. Daar hoeven dus helemaal geen mensen meer voor naar Nederland te komen.”

Wynia stelt zich eveneens de vraag of een massale stroom aan migranten de enige manier is om het tekort aan arbeidskrachten op te lossen. „Volgens mij niet. We hebben in Europa tientallen miljoenen mensen die al toegang hebben tot onze arbeidsmarkt. En in Nederland honderdduizenden mensen die werkloos zijn of in deeltijd werken, zoals veel vrouwen. Die willen niet meer werken, want als je van twee naar drie dagen per week gaat, kom je al in een hoger belastingtarief waardoor dat helemaal niet lonend is.”

Ook het veelgehoorde aspect over vergrijzing, het betaalbaar houden ervan, ziet hij niet. „Dat probleem zou ook worden opgelost door migranten binnen te halen. Maar die vergrijzen zelf ook weer. Dus hoe lossen we dat dan op? Door dan ook weer nieuwe immigranten binnen te halen? Hoeveel kan een land als Nederland aan?”

Van de Beek: „De Verenigde Naties hebben dat in 2000 voor de EU uitgerekend. Om de vergrijzing constant te houden op het niveau van 1995 heb je dan tot het jaar 2050 liefst 12,7 miljoen immigranten per jaar nodig. In dat jaar zou de EU-bevolking 1,2 miljard zielen tellen, voor driekwart immigranten en hun nakomelingen.” Voor Nederland rekende hij dat ook uit, in het rapport ’Grenzeloze verzorgingsstaat’. „We kwamen uit op 75 miljoen inwoners in Nederland in het jaar 2100.”

Het argument dat het plan illegale migratie tegen zal gaan, veegt hij ook van tafel. „Dat is echt onzin. Asielmigranten zijn binnen elke regio doorgaans het laagst opgeleid, hebben geen kans om op andere wijze naar Nederland te komen dan op die manier. Zij zullen nog steeds blijven komen.” Hij schudt zijn hoofd. „Het zijn dromers die dit soort plannen bedenken.” Wynia beaamt dat. „Het is in geen enkel opzicht – historisch, economisch en sociaal – een goed plan. Het kabinet zou meteen moeten zeggen: dit gaan we niet doen.”
The heart of the wise inclines to the right,
but the heart of the fool to the left.
Gebruikersavatar
Ariel
Berichten: 89675
Lid geworden op: wo apr 07, 2004 10:30 pm

Re: Massa-immigratie naar Europa

Bericht door Ariel »

Afbeelding
The heart of the wise inclines to the right,
but the heart of the fool to the left.
Mahalingam
Berichten: 52064
Lid geworden op: za feb 24, 2007 8:39 pm

Re: Massa-immigratie naar Europa

Bericht door Mahalingam »

Migratieplan Brussel schuift nadelen af op de kwetsbaren

De Europese Commissie wil meer arbeidsmigranten uit Afrikaanse landen halen. Inderdaad is er een groot tekort aan werknemers in bijvoorbeeld de landbouw en de zorg, maar het is de vraag of dit voorstel daar een oplossing voor biedt, schrijft politiek verslaggever Hans van Soest in dit commentaar.

Deze week meldde uitzendorganisatie Randstad dat er alleen al in ons land een recordaantal van 400.000 vacatures openstaat. Dat is in veel andere Europese landen niet anders. Er is een groot tekort aan vakmensen. Reden voor de Europese Commissie om voor te stellen afspraken te maken met landen waaruit nu veel migranten illegaal naar Europa komen, zoal Egypte en Tunesië.

Voor hun inwoners wordt het makkelijker om hier een werkvisum te krijgen en ook te behouden als ze even werkloos zijn, mits die landen beloven illegale landgenoten terug te nemen. Een idee dat ook al in het regeerakkoord van ons kabinet stond. Zo komt er een rem op mensensmokkel naar de EU en kunnen wij mensen selecteren die we nodig hebben, is de redenering.

Dat eerste deel van de redenering lijkt wensdenken. Alsof al die vaak ongeschoolde jongemannen die in dat toekomstige systeem geen werkvergunning krijgen, de oversteek ineens niet meer zouden wagen. Mogelijk helpt het wel om uitgeprocedeerde asielzoekers die nu niet kunnen worden uitgezet, uit bijvoorbeeld Marokko, alsnog terug te sturen.

Voor het tweede deel van de redenering doen de Europese lidstaten er beter aan eerst eens te kijken naar alle mensen die hier nog aan de kant staan. Alleen al in Nederland zijn er 700.000 mensen zonder baan die wel willen werken en 500.000 die graag méér uren willen draaien. Een arbeidspotentieel van 1,2 miljoen mensen dat nu onaangeboord blijft.

Goedkope mensen van elders halen is de makkelijkste oplossing. Investeren in om- en bijscholing van mensen hier is veel ingewikkelder. Maar migratie heeft vooral voor de onderkant van de samenleving grote nadelen: nu al is er woningtekort en verdringing op de arbeidsmarkt met lage lonen en flexcontracten. De politiek kan niet gaan voor de makkelijkste oplossing en dan de nadelen afschuiven op de meest kwetsbaren.
https://www.ad.nl/commentaar/migratiepl ... ~abce4173/
Wie in de Islam zijn hersens gebruikt, zal zijn hoofd moeten missen.
Gebruikersavatar
Ariel
Berichten: 89675
Lid geworden op: wo apr 07, 2004 10:30 pm

Re: Massa-immigratie naar Europa

Bericht door Ariel »

Inspectie: Stop met aantrekken arbeidsmigranten

Nederland moet stoppen met het aantrekken van arbeidsmigranten. Volgens de Arbeidsinspectie moet het kabinet kiezen voor een koers waarin de bevolking niet verder groeit.

De baten van arbeidsmigratie komen vooral terecht bij werkgevers en uitzendbureaus, terwijl de kosten bij de samenleving liggen. Dat stelt inspecteur-generaal Rits de Boer in het jaarverslag van de Nederlandse Arbeidsinspectie.

In de strijd om malafide werkgevers aan te pakken en arbeidsuitbuiting te voorkomen, is het soms ‘dweilen met de kraan open’. Vooral arbeidsmigranten zijn kwetsbaar en durven misstanden niet aan te kaarten, bang om werk en woning te verliezen.

Het gebrek aan fatsoenlijke huisvesting is daarbij een groot probleem. De keuze om nog meer arbeidskrachten naar Nederland te halen, zal ‘in toenemende mate miserabele woonsituaties’ opleveren, schrijft De Boer. Tegelijkertijd worden de problemen op de woningmarkt − en ook op het gebied van ongelijkheid, stikstof en klimaat – alleen maar groter als de omvang van de bevolking (en dus de economie) stijgt.

Harde conclusie
De Boer trekt daarom een harde conclusie: ‘Er lijkt, binnen de beperkingen waaraan we onszelf hebben gebonden, weinig andere keuze dan dat Nederland als ‘oriëntatie’ een stabilisatie van de bevolkingsomvang neemt.’

Juist het ‘ruime aanbod van goedkoop buitenlands personeel’ zorgt ervoor dat bedrijven weinig prikkels voelen om te innoveren of arbeidsvoorwaarden te verbeteren, stelt De Boer. Nederland moet zich daarom ‘bezinnen’ op de vraag welke arbeidsmarkt we eigenlijk willen, welke bedrijvigheid daarbij hoort en welke niet.

Tekort aan arbeidskrachten
Het signaal van de inspecteur-generaal is opvallend. Het kabinet heeft in het regeerakkoord juist afgesproken de mogelijkheden voor arbeidsmigratie te verruimen, door met landen buiten de Europese Unie strikte afspraken te maken. In ruil daarvoor zouden zij uitgeprocedeerde asielzoekers moeten terugnemen. Ook de Europese Commissie wil het mensen van buiten de Unie makkelijker maken om hier te kunnen werken. Belangrijke reden hiervoor is dat er in heel Europa een groot tekort is aan arbeidskrachten.
The heart of the wise inclines to the right,
but the heart of the fool to the left.
Mahalingam
Berichten: 52064
Lid geworden op: za feb 24, 2007 8:39 pm

Re: Massa-immigratie naar Europa

Bericht door Mahalingam »

Ze wensen dus een rem op mensen die hierheen komen om te werken.
Een rem op mensen die hier komen om niet te werken blijft onbespreekbaar.
Wie in de Islam zijn hersens gebruikt, zal zijn hoofd moeten missen.
Gebruikersavatar
Ariel
Berichten: 89675
Lid geworden op: wo apr 07, 2004 10:30 pm

Re: Massa-immigratie naar Europa

Bericht door Ariel »

Systeem is niet meer houdbaar

Asielbeleid moet nodig op de schop

Vierhonderdduizend vacatures, smekende werkgevers en niemand die aan de slag wil.

Niemand van de vele honderdduizenden mensen in ons land die kúnnen werken, is kennelijk bereid om op te staan uit de luie stoel die bijstand heet.

Omdat onze economie wel door moet draaien, wil de EU dit jaar haar deuren openzetten voor arbeidsmigranten van buiten de EU, bijvoorbeeld uit Afrikaanse landen. Het zal hun gemakkelijker worden gemaakt om bij ons te werken én wat de EU betreft mogen ze, als ze hun baan verliezen, ook best een tijdje werkloos zijn in ons land. Ziet u het voor zich?

Het schrikbeeld is natuurlijk dat ze als arbeider hier komen, maar na een tijdje eindigen in diezelfde luie stoel in een sociale huurwoning, volop profiterend van ons sociale systeem waarvan de kosten uiteindelijk door steeds minder belastingbetalende Nederlanders opgehoest moeten worden.

Ik vraag me al een tijdje af of onze politiek nog wel een goede visie op het asielbeleid heeft. En dan bedoel ik een visie die toekomstbestendig is en past bij de huidige tijd en onze samenleving.

Vorige week zondag keek ik naar WNL op zondag, waar onder anderen VVD-Kamerlid Ruben Brekelmans en tech-ondernemer Ali Niknam te gast waren. Ali Niknam is op jonge leeftijd met zijn ouders uit Iran gevlucht en is inmiddels de oprichter van internetbank Bunq.

Ouderwetse denkbeelden
Gaandeweg het programma ontspon zich een interessante discussie tussen beiden. Ali Niknam is een voorstander van het openstellen van onze grenzen voor arbeidsmigranten vanwege het schrijnende tekort aan mensen en verwijt de politiek dat zij er ouderwetse denkbeelden op nahouden. Ruben Brekelmans aan de andere kant, had alleen maar bezwaren. „Hoe gaan we die mensen integreren?” En: „Waar gaan die mensen wonen?”

Ali Niknam antwoordde: „Als jij 10.000 mensen naar Nederland kunt halen, dan kan ik een groepje ondernemers bij elkaar brengen die huizen voor hen bouwt.” Ruben Brekelmans reageerde vervolgens door te zeggen dat er ook nog 13.000 asielzoekers in onze asielzoekerscentra zitten die ook allemaal een woning nodig hebben, en Ali Niknam antwoordde: „Als die 13.000 mórgen aan de slag mogen, dan doe ik dat.”

En daar zit precies de crux: die 13.000 asielzoekers waar Brekelmans het over heeft, kunnen morgen namelijk helemaal niet aan de slag, want wij hebben regels bedacht die dat in de weg staan. Asielzoekers zitten in ellenlange procedures en ondertussen laten wij ze jarenlang wennen aan lanterfanten en gratis geld, terwijl ze zich misschien dood vervelen en liever werken.

Verblijfsvergunning
Pas als een asielzoeker zes maanden of langer in de asielzoekersprocedure zit en een verblijfsvergunning heeft gekregen, mag hij een maximaal 24 weken per jaar gaan werken. Wie heeft die 24 weken bedacht? Welke werkgever wil iemand voor 24 weken? Ondertussen laten wij werkwillige asielzoekers alvast wennen aan 28 weken nietsdoen.

Als een asielzoeker vervolgens na vijf jaar het inburgeringsexamen heeft gehaald, wordt de tijdelijke verblijfsvergunning vrijwel automatisch omgezet in een permanente verblijfsvergunning en mag hij de rest van zijn leven in ons land blijven, ongeacht of hij of zij werkt, ongeacht of hij of zij belasting betaalt, ongeacht of hij of zij zich aanpast aan onze samenleving of fikse overtredingen heeft begaan. Geen enkele prikkel om te gaan werken, met als gevolg dat van alle asielmigranten die sinds 2015 in ons land zijn aangekomen slechts 17 procent betaald werk schijnt te hebben. Ik vind het een bewijs dat ons asielbeleid niet functioneert, niet meer houdbaar is en zo snel mogelijk vervangen moet worden door een beter systeem.

Begrijp me niet verkeerd: natuurlijk moeten wij het vluchtelingenverdrag van Genève uit 1951 respecteren, maar we zijn als Nederland wel héél belabberd in de uitvoering ervan. Ellenlange procedures, talloze beroepsmogelijkheden bij een negatief oordeel, nodeloos tijdrekkende advocaten en automatisch afgegeven permanente verblijfsvergunningen als je hier vijf jaar woont.

Nieuwe aanpak
Laten we de uitvoering van ons asielbeleid eens helemaal op de schop nemen. Stel dat we in een nieuwe aanpak geen onderscheid meer maken tussen asielzoekers en laaggeschoolde arbeidsmigranten. We noemen beiden gewoon nieuwkomers en behandelen iedere nieuwkomer, ongeacht of hij in ons land blijft of niet, gelijk.

We maken een nieuw systeem waarbij iedereen die binnenkomt een verblijfsvergunning krijgt voor maximaal twee jaar en meteen mag werken. Na die twee jaar beoordelen we diegene aan de hand van een puntensysteem: spreekt wel/geen Nederlands, heeft wel/niet gewerkt en belasting afgedragen, kan wel/niet omgaan met onze normen en waarden en is wel/niet in aanraking geweest met de politie.

Pas als de score goed is, komt hij of zij in aanmerking voor een nieuwe verblijfsvergunning van weer twee jaar. Geen permanente verblijfsvergunningen meer en geen wennen aan luilekkerland. Wij zijn Nederland, een fijn en integer land, maar met een sociaal stelsel dat piept en kraakt onder ons huidige lamlendige asielbeleid. Hoog tijd om dat te veranderen.
The heart of the wise inclines to the right,
but the heart of the fool to the left.
Gebruikersavatar
Ariel
Berichten: 89675
Lid geworden op: wo apr 07, 2004 10:30 pm

Re: Massa-immigratie naar Europa

Bericht door Ariel »

De gemeente Velsen wil in Velsen-Noord een zeecruiseschip plaatsen om onderdak te bieden aan ongeveer 1.000 vluchtelingen. Dit heeft het college van burgemeester en wethouders vandaag besloten. Het schip moet vanaf 1 augustus voor een half jaar beschikbaar zijn voor het Centraal orgaan Opvang Asielzoekers

Raadslid Leo Aardenburg uit Velsen-Noord van de lokale partij LGV is woedend op het besluit. "Dit drijft tegen alles in. Velsen-Noord is weer de klos. Waarom kan dit niet ergens anders?”

Sinds het nieuws naar buiten is gekomen, staat zijn telefoon roodgloeiend. “Ik ben al de hele middag aan de telefoon”, zegt hij. Niemand die hij spreekt heeft begrip voor het voorstel. “Wij gaan strijden”, waarschuwt Aardenburg. “Wij blijven vechten om elke stoeptegel die in de grond ligt.”

De Velsen-Noorder, die met ruim 600 voorkeursstemmen in de raad is gekozen, benadrukt dat het ‘niet gaat om de mensen, maar om de locatie’. “Wij zijn een achterstandswijk, en we zijn er nog trots op ook. Maar met dit soort dingen wordt het weer verder naar beneden getrapt. Het zit hier al overvol, dit kan er gewoon niet bij.”
Grote groep Velsenaren protesteert tegen komst vluchtelingenboot, veel emotie bij bewoners

Afbeelding


Met een protestmars zijn bewoners van Velsen-Noord vanavond in het geweer gekomen tegen de komst van een groot cruiseschip in het dorp voor zeker duizend vluchtelingen. Dat is een te groot aantal voor een dorp van vijfduizend inwoners, vinden veel Velsen-Noorders. Er liepen tientallen mensen mee in een protestmars. De burgemeester gaat op dit moment het gesprek aan met de inwoners in de loods.

Dat er 'heel veel' interesse was voor de protestmars deze avond, was duidelijk. Ongeveer 50 tot 60 mensen liepen in het begin mee, maar al snel werden dat er meer. Bij het eindpunt, de loods, waar de inspraakavond werd gehouden, stonden uiteindelijk wel meer dan 200 man.

Er werd in totaal een kilometer afgelegd en bij aankomst op de eindlocatie, klonk het volkslied van Velsen-Noord, dat uit volle borst door de inwoners werd meegezongen.

Reacties
Volgens NH Nieuws-verslaggevers ter plaatse werden er ook spandoeken gedragen. "Er zijn spandoeken van FvD te zien en ook is er veel politie aanwezig."

Tijdens de mars deelden meerdere inwoners hun visie tegen de komst van de vluchtelingen. "Het gevoel dat Velsen-Noord er nog steeds niets voor terugkrijgt."

Na het zingen van het Velsen-Noord-lied werden medewerkers van de gemeente en politici nog flink toegesproken. "Jullie komen wel naar buiten, maar gaan de confrontatie niet aan", klonk een schreeuwende vrouw, vlak voordat de livestream werd beëindigd.

Wijkplatformen
Het protest is één van de laatste wapenfeiten van Wijkplatform Velsen-Noord. Velsen heeft verschillende van die wijkplatformen die als brug dienen tussen de burgers van de verschillende dorpen en steden, en de gemeente. Na deze beslissing voelt het zich niet serieus genomen en zegt het op zijn website zichzelf te gaan opheffen.
The heart of the wise inclines to the right,
but the heart of the fool to the left.
Mahalingam
Berichten: 52064
Lid geworden op: za feb 24, 2007 8:39 pm

Re: Massa-immigratie naar Europa

Bericht door Mahalingam »

Protest heeft geen effect, cruiseschip komt in Velsen-Noord: "Inspraak voor de show"

Het felle protest van inwoners van Velsen-Noord tegen de komst van een cruiseschip met duizend vluchtelingen, heeft geen effect gesorteerd. Gisteren besloot het college van burgemeester en wethouders dat het 'botel' er komt, voor een half jaar. Ook de huisvesting van honderd jonge asielzoekers in Driehuis gaat door.
[...]
Helemaal zinloos is de protestmars maandagavond naar de plek waar het schip komt te liggen niet geweest. Als tegemoetkoming gaat Dales serieus werk maken van walstroom. Daardoor hoeven de motoren van de boot niet te blijven draaien waardoor een aanslag op het milieu wordt voorkomen.

Ook heeft hij toegezegd in te grijpen zodra zich incidenten voordoen met de vluchtelingen. Dan zal het schip worden verplaatst.
Maar de meest opmerkelijke tegemoetkoming is dat er weer een bus gaat rijden in het dorp. De bus wordt ingezet om de vluchtelingen naar het centrum van Velsen-Noord en Beverwijk te vervoeren, maar de Velsenoorders mogen er ook gebruik van maken. "Bijzonder dat het nu wel kan", zegt een man in het centrum. "Ze hebben het eerst wegbezuinigd. De oudjes hier moesten hun uitjes maar zelf regelen. En nu kan het opeens wel."
https://www.nhnieuws.nl/nieuws/305789/p ... or-de-show

Fijn toch voor al die sukkelige oudjes en ander slecht ter been zijnde personen: ze kunnen weer met de bus die vol zit met behulpzame asieligen.
Of komen er toestanden zoals in de bus van/naar Ter Apel?
Ik denk het niet. De bus zal voor asieligen wel gratis zijn, zo maak ik op uit het verhaal van de gemeente.
Wie in de Islam zijn hersens gebruikt, zal zijn hoofd moeten missen.
Boudewijn Atsma

Re: Massa-immigratie naar Europa

Bericht door Boudewijn Atsma »

“asieligen”

Ja, het betreft inderdaad gezinnen in wanhopige omstandigheden.
Gebruikersavatar
Ariel
Berichten: 89675
Lid geworden op: wo apr 07, 2004 10:30 pm

Re: Massa-immigratie naar Europa

Bericht door Ariel »

In de Volkskrant staat een lang artikel hoe en waarom 'vluchtelingen' naar Europa komen.

Er zijn drie opties om papieren te krijgen zegt een asielzoeker. Een arbeidscontract krijgen met werkvergunning. Een Frans kind verwekken of een vrouw trouwen"

De lange weg naar een plek in Europa.

Afbeelding

Oumoar.
Spoiler! :
Het is te danken aan twee listen dat Oumar op het bootje zit dat op 1 augustus 2016 wordt gered voor de kust van Libië. Zijn naam staat niet op de lijst die de mensensmokkelaars voor deze overtocht hadden opgesteld. Maar hij heeft zijn hand opgestoken toen de naam van Diallo Boubakar werd omgeroepen en er niemand anders reageerde. ‘Waarom duurde het zo lang?’, wordt hem gevraagd. ‘Ik lag te slapen’, verzint hij.

Eenmaal op het strand moet hij opnieuw inventief zijn. Diallo Boubakar staat weliswaar op de lijst, maar helemaal onderaan – en voor de laatsten is vaak geen plek meer aan boord.

Als de Zodiac eenmaal in het water ligt, en iedereen op het strand moet gaan zitten om in volgorde aan boord te gaan, verstopt Oumar zich dus achter het bootje, in het water. Alleen zijn hoofd komt nog boven de golven uit. Het is nacht, niemand die hem ziet.

Op een gegeven moment ontstaat er tumult op het strand. Dat is het moment dat Oumar opduikt naast de boot, zijn handen uitsteekt en aan boord wordt geholpen. Plan geslaagd.

Alpha Oumar (nu 28) – door zijn vrienden kortweg Oumar genoemd – komt uit Guinee. Tot zijn 20ste gaat hij naar school. Zijn vader, een schooldirecteur, wil graag dat hij gaat studeren, dat hij journalist wordt, want hij houdt van schrijven. ‘Maar ik zag dat mijn oudste broer met zijn diploma nog steeds weinig verdiende’, zegt hij. ‘Daarom wilde ik naar Europa.’

Er volgen omzwervingen door Algerije, Marokko, Libië. Als hij in augustus 2016 eindelijk Europa bereikt, wordt hij door de Italiaanse autoriteiten naar Carovigno gebracht, niet ver van Brindisi. Oumar, een bedachtzame en diepgelovige jongen, is een trouw bezoeker van de Italiaanse lessen, zes dagen per week. Soms gaat hij ervoor naar Brindisi, soms zijn de lessen in het opvangcentrum. Hij gaat rap vooruit en oefent zijn nieuwe taal met de medewerkers in de asielopvang.

Zijn asielaanvraag wordt afgewezen. Oumar weet dat hij voor een belangrijke keuze staat: welke advocaat schakelt hij in? In het opvangcentrum werken er drie. Hij kiest voor een man die net gestart is met zijn advocatenpraktijk. ‘Die zal extra zijn best doen’, denkt hij, ‘want hij moet zijn naam nog vestigen.’

En inderdaad, hij heeft geluk, net als ongeveer een op de drie asielzoekers in Italië: zijn aanvraag voor een verblijfsvergunning wordt ingewilligd. Na één jaar en vijf maanden verleent Italië hem asiel om humanitaire redenen, en mag hij legaal aan het werk. Waarom hij wel en anderen niet? Dat is gissen. Misschien is het de advocaat, misschien zijn Italiaanse taalbeheersing, misschien het verhaal dat hij vertelt aan de asielcommissie. Misschien het feit dat hij alles wat hij geschreven heeft in het Italiaans meeneemt en laat zien.

Het lijkt in elk geval meer te zijn dan alleen een kwestie van toeval: als je de verhalen van een aantal migranten aanhoort, begin je na verloop van tijd een patroon te ontwaren. Want wie in zijn eigen land langdurig naar school ging en iets voorstelde in de maatschappij, lijkt vaak ook in de Europese bureaucratie beter zijn weg te kunnen vinden. Naast toeval kan ook slimmigheid het lot bepalen.

Hoe het ook zij: Oumar huilt van geluk. Hij wordt, met verblijfsvergunning en al, overgeplaatst naar Palagiano, de ‘hoofdstad van de clementine’ in het zuiden van Italië. Ook Oumar gaat clementines en mandarijnen plukken, en olijven. Hij verdient zo’n 1.000 euro in de maand, soms meer.

Met vijf andere migranten deelt hij een huis dat ze voor 370 euro per maand huren. Daarvoor moeten ze de schimmelige plafonds en de wind die door de ramen fluit voor lief nemen. Soms schrijft hij nog, alleen voor zichzelf. Hij bewaart zijn schrift in zijn nachtkastje waarover af en toe een kakkerlak voorbij loopt. Het zijn verhalen of gedichten, in het Italiaans en het Frans, van hemzelf maar ook van anderen. Eén van die bestaande gedichten is deze:

Toen ik geboren werd was ik zwart. Toen ik opgroeide was ik zwart. Als de zon schijnt ben ik zwart. Wanneer ik zal sterven ben ik zwart. Ik ben altijd zwart en jij bent een witte man. Als je geboren wordt ben je roze. Als je in de zon komt ben je rood. Als je het koud hebt ben je blauw. Als je bang bent ben je groen. Als je ziek bent ben je geel. Wanneer je sterft zul je grijs zijn. Dus zeg mij wie er een persoon van kleur is.

Tevreden is hij niet met zijn baan in de landbouw. ‘Dit is niet wat mijn vader droomde’, zegt hij erover. Hij zou meer willen, een beroep waarbij hij kan schrijven – en als het hem niet lukt, dan misschien zijn vrouw?

In 2019 is hij met haar getrouwd, tijdens de enige reis die hij tot nu toe heeft gemaakt naar Guinee. Hij kent haar van vroeger, zag haar altijd langslopen als ze naar school ging. ‘Ik houd heel veel van haar’, zegt hij, met een glimlach. ‘Elke dag praten we met elkaar.’

Oumar probeert te regelen dat zijn vrouw, die een aantal jaar jonger is dan hij, naar Italië kan komen. Hij zoekt een huis voor hen samen. En hij hoopt dat zij dan haar studie voort kan zetten. Literatuur, zou dat niet mooi zijn?
Neboth
Spoiler! :
‘Je moet proberen je herinneringen uit te wissen. Niet denken aan het verleden’
Als Neboth op 1 augustus 2016 aan boord gaat van het reddingsschip, is er geen opluchting of blijdschap op zijn gezicht te lezen. Hij kijkt zorgelijk. Ja, hij heeft Europa bereikt. Maar zonder zijn vrouw Joy, met wie hij ooit uit Nigeria is vertrokken.

Neboth (nu 36) werkte in zijn thuisland als decorateur van bruiloften en andere evenementen. Weemoedig denkt hij terug aan het huis waarin hij opgroeide, een ruime woning met vier slaapkamers. ‘We zetten buiten altijd bloemen neer’, vertelt hij. ‘Ik gaf ze water en haalde ’s ochtends de slechte eruit.’

Hij heeft een wispelturig karakter. Soms is hij kalm en rationeel, dan weer kwaad en opvliegend. Op een gegeven moment besluit hij uit Nigeria te vertrekken, in de hoop op een beter leven elders. Zijn dochter blijft achter bij zijn ouders. ‘Al het geld dat ik verdiende, gaf ik daar uit aan eten’, zegt hij. ‘En je hebt in Nigeria niet altijd licht, geen goede wegen of scholen, niet genoeg ziekenhuizen. Als Nigeria maar 10 procent had van wat Italië heeft, dan was ik daar gebleven.’

Neboth en zijn vrouw reizen samen, totdat ze na een tocht door de woestijn in Libië aankomen, in Sabha. ‘Daar namen ze mijn vrouw mee, terwijl ze een pistool op mijn hoofd zetten’, zegt hij vlak. ‘Als ik iets had gezegd, hadden ze me doodgeschoten. Het is beter om rustig te blijven, tranquilo. In Nigeria zeggen we: een levende hond is beter dan een dode leeuw.’

Overal waar hij komt in Libië zoekt hij zijn vrouw, maar hij vindt haar niet. Na een halfjaar besluit hij de overtocht alleen te maken. In het kamp waar de groep migranten verblijft in de weken voor het zover is, in de duinen bij Sabratha, probeert hij iets van de huiselijkheid van vroeger terug te halen door voor zichzelf een soort privékamer te maken. Hij stapelt betonblokken op elkaar en maakt van afval een overkapping. Zijn kamer is zo laag dat hij er alleen in kan liggen, maar hier kan hij zijn spullen bewaren en heeft hij enige privacy.

Van de overtocht herinnert Neboth zich dat hij zijn jasje moet uittrekken om het water uit de boot te dweilen. ‘We dweilden en gaven de kledingstukken aan degenen die aan de rand van de boot zaten, om ze uit te wringen’, zegt hij.

Eenmaal in Italië wordt hij naar Senigallia gebracht, een stadje aan de Adriatische kust. Na zes maanden weet hij het telefoonnummer van zijn vrouw te bemachtigen. Hij belt haar en hoort dat ze in Tripoli is. ‘Het ging oké met haar’, zegt hij. Wat ze in Libië deed? ‘Dat is niet iets om in het openbaar te onthullen.’ Neboth stuurt zijn vrouw geld voor de overtocht.


Neboths asielaanvraag in Italië wordt afgewezen. Hij wijkt uit naar Zwitserland, maar wordt binnen een paar weken teruggestuurd. En dus is hij nog altijd in Italië, illegaal. Eerst werkt hij op Sardinië, waar hij luxe jachten voorziet van een glanzend witte verflaag. De schepen worden voor miljoenen verkocht, Neboth krijgt voor zijn arbeid 700 euro per maand. Als de politie na twee jaar begint rond te vragen over de illegale arbeiders op de scheepswerf, moet hij van zijn baas vertrekken.

De Nigeriaan komt terecht in Matera, een stadje in Zuid-Italië dat befaamd is om zijn grotwoningen en vroegchristelijke kerken. Maar dat is niet het Matera dat Neboth leert kennen. Hij woont in een huis met andere Nigerianen op een industrieterrein. Van zijn kamer, die hij huurt voor 200 euro per maand, heeft hij opnieuw een soort thuis geprobeerd te maken. De wand heeft hij gedecoreerd met sierplaten, aan de muur hangt een afbeelding van planten en vlinders. Een luchtverfrisser spuit eens in de zoveel tijd een aangename rozengeur in het rond.

Maar direct na de voordeur begint de rauwe werkelijkheid. Daar stinkt het naar vuilnis en stapelt het grofvuil zich op. Zwerfkatten maken het zich gemakkelijk op een oud autostoeltje en een bankstel.

Overdag werkt hij, nog altijd illegaal, bij een Chinees bedrijf dat stoelen en zitbanken maakt. Vier of vijf meubels bekleedt Neboth op een dag. Made in Italy. ‘Het maakt die Chinezen niets uit of we ziek worden, of we doodgaan’, zegt hij. ‘Als je komt, krijg je 25 euro per dag. En als je niet komt, kijkt niemand naar je om.’

Soms is hij de wanhoop nabij. ‘Ik werk de hele dag, maar ’s nachts kan ik niet slapen’, zegt hij. Zijn ogen schieten onrustig heen en weer. Voortdurend wordt hij gebeld door mensen uit Nigeria, die hem smeken om geld. Hij snapt niet dat Italië hem geen verblijfsvergunning geeft. ‘Sommige mensen hebben documenten, maar ze zien geen werk wat ze kunnen doen. Ze blijven bedelen. Ik zie overal werk, zelfs zonder documenten!’

Zijn vrouw woont tegenwoordig in Rome, soms zoeken ze elkaar op. Zij zorgt voor een oude dame bij wie ze inwoont. Aan het verleden denkt hij zo min mogelijk – de horrorfilm van gebeurtenissen in Libië, de overtocht, zijn mislukte pogingen een bestaan op te bouwen. ‘Je moet proberen je herinneringen uit te wissen’, zegt hij. ‘Niet denken aan het verleden. Nu is nu. Het is beter om naar de toekomst te kijken.’

Hoe die toekomst eruit ziet? Ooit hoopt hij weer met zijn vrouw en dochter samen te wonen. ‘In Nigeria hadden we een goed leven’, zegt hij. ‘Dat is wat ik hier ook weer zou willen opbouwen. Mijn droom is te leven zoals ieder normaal mens.’

KABA
Spoiler! :
‘Het leven is een ladder. Je moet alleen geduld hebben’
De boot is vol, en Kaba staat nog op het strand. Nee, denkt hij, dit kan niet, ik moet erin. Maar zodra de Guineeër in beweging komt, gaan de Libiërs hem te lijf. Hij slaat terug, duwt ze weg, en duikt het water in. Snel gaat hij onder de boot door. Daar helpen anderen hem aan boord. Hij trilt, van de opwinding, de kou. Niet trillen, zeggen ze tegen hem. Dan weten ze dat jij het was.

Van de overtocht herinnert Kaba zich vooral de pijn: hij moet zitten op een van de grote schroeven die uit de bodem van de Zodiac omhoog steken. ‘In de ogen van Arabieren zijn wij zwarten ezels, helemaal niets waard’, zegt hij.

In Italië wordt Kaba naar een opvangcentrum in Macerata Feltria gebracht, niet ver van het dwergstaatje San Marino. Daar haalt hij de 100 euro die hij in zijn onderbroek heeft laten naaien tevoorschijn. Sinds hij in Algerije was, waar hij in de bouw werkte, heeft hij het geld daar verstopt. En, iets wat uitzonderlijk is: in Libië is hij er niet van beroofd. En hoewel hij in Libië van al zijn andere bezittingen is beroofd, hebben zijn belagers dit geld nooit gevonden.

Zonder in Italië asiel aan te vragen reist Kaba na een paar weken door naar Frankrijk, met dank aan de 100 euro. ‘Ik spreek geen Italiaans, wel goed Frans’, verklaart hij zijn keuze. Hij steekt de Italiaans-Franse grens lopend over, langs het spoor, wegduikend wanneer er een trein voorbij komt.

Als hij aankomt in Parijs, vraagt hij rond bij andere Afrikanen: waar kan hij naartoe? Een toevallige passant zegt dat hij naar het 18de arrondissement moet gaan, naar de Porte de Clignancourt. Daar is een grote markt, waar mensen hem misschien iets te eten zullen geven.

In die buurt leeft Kaba maandenlang op straat. Overdag verblijft hij in een park, maar ’s nachts wordt dat gesloten en is hij veroordeeld tot de stoep. In de ochtend neemt hij vaak de metro, lijn 4, van Porte de Clignancourt naar Bagneux en weer terug. Weggezakt in een stoeltje probeert hij dan wat te slapen.

Werk vinden lukt hem niet, daarvoor moet je contacten hebben. Hij bedelt dus om eten. Soms zoekt hij in een bak voor afgedankte kleding, en verkoopt wat hij daar vindt op de grote rommelmarkt: één of anderhalve euro, veel meer krijgt hij er niet voor.

Op een dag komt hij een man uit Ivoorkust tegen die een woning heeft gekraakt en hem een kamer aanbiedt. ‘Toen heb ik vier dagen achter elkaar geslapen’, zegt Kaba. ‘Ik werd wakker, ontbeet, en viel weer in slaap.’ De Ivoriaan raadt hem aan een asielaanvraag te doen. De Franse overheid geeft hem vanaf dan leefgeld, 380 euro per maand, zolang de asielprocedure loopt. Maar na acht maanden wordt zijn asielaanvraag afgewezen. Kaba krijgt een beschikking waarin staat dat hij het land moet verlaten.

Opnieuw moet hij het hebben van toevallige contacten. Hij ontmoet een landgenoot die in Montauban woont, vlakbij Toulouse. De man wil Kaba wel onderdak geven. Zo komt hij terecht in het stadje aan de Tarn, waar Fransen in de ene wijk leven, en Maghrebijnen en West-Afrikanen in de andere. ‘Op de eerste dag ging ik naar het café, en toen was er een Arabier die vroeg: wil je werken?’, vertelt Kaba. ‘Ik zei natuurlijk ja. Toen kon ik aan de slag, appels en kiwi’s plukken.’

Vanaf dat moment rijgen de betaalde klussen zich aaneen. Altijd zwart, zonder contract. Momenteel werkt hij in de bouw, als metselaar. Voor elke dag dat hij werkt, krijgt hij nu 50 euro – en dan te bedenken dat hij in Guinee 150 euro kreeg voor een hele maand.

Het beeld is soms dat Frankrijk een land is waarin de arbeidscontracten goudomrand zijn en de werknemersrechten in beton gegoten. Dat blijkt in Montauban maar een klein deel van het verhaal. Ook Frankrijk kent, net als Italië en Spanje, een grote informele economie, waarin veel werk wordt gedaan door arbeidsmigranten die geen papieren hebben en al helemaal geen rechten. Ze plukken het fruit, bouwen de huizen, en houden zelfs de fastfoodketens draaiende: Kaba verkocht een tijdje taco’s, een vette Franse snack, onder de naam van een vriend die wél een verblijfskaart heeft. Een deel van zijn verdiensten moest hij aan de ander afstaan.

De hoop op een verblijfsvergunning heeft Kaba nog niet opgegeven. Er zijn drie opties, weet hij. Een arbeidscontract krijgen, met bijbehorende werkvergunning. Een Frans kind verwekken. Of een Franse vrouw trouwen. Hij probeert het allemaal. Vaak gaat hij dansen, op zaterdagavond, om vrouwen te versieren. ‘En ik zie er altijd netjes uit, in schone kleren’, zegt hij.

Als Kaba nu in Montauban over straat gaan, groet hij voortdurend bekenden. Met zijn mond plukt hij peuken uit het pakje van een kennis. ‘Ça va bien? Tranquille?’ De tijd dat hij op straat sliep is voorbij. ‘Het leven is een ladder’, zegt hij, optimistisch. ‘Je moet alleen geduld hebben.’

WALID
Spoiler! :
‘Toen we elkaar ontmoetten, zei ik haar: ik zit diep in de merde. Ik heb geen papieren’
Walid (nu 36), weet nog wat hij dacht, toen hij de overtocht maakte naar Europa. ‘We moeten aankomen, we gaan aankomen, dat hield ik mezelf voor.’

Het kostte hem de grootste moeite die positieve gedachten vast te houden, vertelt de Guineeër nu, terwijl hij aan de oever van de Maas zit die traag door het centrum van Luik stroomt. ‘Mijn hoofd was niet rustig’, zegt hij. ‘We hadden al weken nauwelijks gegeten. Terwijl we in de barakken vlak bij het strand verbleven, in afwachting van de overtocht, kregen we af en toe water en brood. Het was nooit genoeg. Maar als je naar buiten ging om water te halen in een put verderop, dan werd er op je geschoten.’


Als ze vertrekken, zijn er hoge golven aan de Libische kust. Maar midden in de nacht, als ze al een eind uit de kust zijn, wordt de zee kalm. ‘Toen wist ik dat we het gingen halen’, herinnert Walid zich.

In Italië wordt hij naar Salsomaggiore Terme gebracht, niet ver van de stad Parma. Walid weet de naam van de hotelbaas nog, die heette Angelo, vertelt hij. ‘Het was daar prachtig’, zegt hij als hij terugdenkt aan Italië. ‘De lucht was fris, de natuur mooi. Je kon naar buiten, de bossen in. Het was er vraiment clean.’

Toch gebeuren er ook vreemde dingen. ‘Ze brachten ons naar het ziekenhuis om bloed te laten afnemen. We dachten dat het was om ons te laten testen op bepaalde ziektes, maar ze namen ons twee grote zakken af. Het resultaat van een test hebben ze ons nooit gegeven. Angelo was een business man, hij kreeg daar waarschijnlijk voor betaald. Een paar weken later moesten we opnieuw gaan, maar toen heb ik geweigerd.’

Walid gaat direct op zoek naar een baan. ‘Ik ben een vakman, en ik heb ook de verantwoordelijkheid mijn familie in Guinee te ondersteunen’, zegt hij. In zijn thuisland volgde hij een beroepsopleiding aan de École Nationale des Arts et Métiers, richting bouw. Hij studeerde daarna ook een aantal jaar architectuur aan de universiteit. Maar in Italië krijgt hij te horen dat hij niet kan werken. Ook met Italiaanse les schiet het niet op, die blijft beperkt tot een uurtje op zaterdag- en op zondagavond. ‘Nee, dat was geen leven daar’, zegt hij.

De Guineeër legt contact met een vriend van vroeger, die inmiddels in Nederland woont, in Rotterdam. Ze hebben samen op school gezeten, maar de ander heeft een moeder uit Sierra Leone, en bemachtigde een Nederlandse verblijfsvergunning toen het daar oorlog was.

Die vriend stuurt hem geld, zodat Walid naar Rotterdam kan reizen. Hij herinnert zich van die stad het water en de kubuswoningen; met zijn achtergrond in de bouw interesseert hem de bijzondere architectuur. Zijn vriend vertelt hem dat het lastig is om als Guineeër in Nederland asiel te krijgen. ‘Hij zei tegen me: je land moet in oorlog zijn, of je moet zeggen dat je homo bent’, zegt Walid. Dat laatste wil hij niet. ‘Bij ons word je als homo verbannen door je familie, de islam staat dat niet toe.’

Ze zoeken informatie op internet en bedenken dat Duitsland de beste optie is. Daar kan Walid een opleiding volgen, de taal leren, zijn vakkennis uitbreiden. Bovendien mogen buitenlanders in Duitsland werken zolang hun asielprocedure loopt, en ook daarna, zolang ze niet officieel het bevel krijgen het land te verlaten. Walid reist dus terug naar Duitsland en wordt uiteindelijk geplaatst in Schermbeck, vlak over de Nederlandse grens.

Hij volgt Duitse les en schrijft zich in voor een opleiding in de bouw. Als hij stage gaat lopen, biedt zijn baas hem binnen de kortste keren een arbeidscontract aan. ‘Een contract voor vijf jaar’, zegt Walid.

Als bouwvakker helpt hij onder andere mee bij het bouwen van het nieuwe station van Arnhem. ‘Ik bediende daar de machines, de hijskraan’, zegt hij. Asielzoekers mogen in Nederland slechts beperkt werken, maar als ze met een Duitse werkgever komen, is er blijkbaar geen probleem.

Zijn asielaanvraag wordt echter afgewezen. Eerst wordt Walid nog een tijdje gedoogd, maar na drie jaar in Duitsland komt het moment dat hij te horen krijgt dat hij weg moet. Hij begrijpt er weinig van – hij doet toch nuttig werk, is niemand tot last?

De redding komt van zijn vrouw. Zij komt ook uit Guinee, maar woont al jaren in België, werkt daar als verpleegster en heeft ook de Belgische nationaliteit. Walid kent haar van vroeger. In Guinee gingen ze naar dezelfde school. Later verliezen ze elkaar uit het oog, maar als Walid in Europa is, komt hij weer met haar in contact via internet. ‘Ik heb haar gezegd, ik zit diep in de merde’, vertelt hij. ‘Ik had toen we elkaar leerden kennen geen papieren.’ Toch blijven ze elkaar opzoeken in de weekends, en in 2018 trouwen ze.

In 2019 wijkt hij uit naar België, om bij zijn vrouw in te trekken. Samen wonen ze nu in een rijtjeswoning in een keurige buitenwijk van Luik. Walid heeft de muren en het plafond eigenhandig paars geverfd, met oranje banen. Aan de muren hangen koranteksten.

Hij werkt ook hier weer in de bouw. Als ploegbaas haalt hij ’s ochtends zijn zes werknemers op met een busje, brengt ze naar de bouwplaats, zegt ze wat ze moeten doen, en ’s avonds haalt hij hen weer op. Het zijn lange dagen, maar hij wordt er goed voor betaald. ‘Mijn vrouw klaagt dat ze mij zo weinig ziet’, zegt hij. ‘En daar moet ik haar wel gelijk in geven.’

Ondertussen droomt hij over het huis dat hij in Guinee wil bouwen, voor zichzelf. Hij heeft al drie stukken grond gekocht. ‘En ik heb al precies in mijn hoofd hoe het moet worden.’

Het is uiteindelijk de droom van iedere migrant: terugkeren naar het land van herkomst, met een comfortabele vlucht van luttele uren, en de familie in de armen sluiten. Als een succesvol man.
ABDOUL
Spoiler! :
‘Het is niet makkelijk in Spanje. De baas praat de hele tijd: vamos, vamos rápido.’
Een magere jongen zit stil aan de zijkant van de boot, naast zijn neefje. Samen zijn ze vanuit Senegal tot aan hier gereisd. Ze zeggen niets tegen elkaar, bang als ze zijn dat de kustwacht hun boot ontdekt en ze in een Libische gevangenis worden gegooid. Geërgerd kijken ze naar een Nigeriaan die volgens hen te veel kabaal maakt. Ze zijn niet de enigen: de Nigeriaan wordt tot de orde geroepen. Dan varen ze in stilte verder, door de nacht, net zo lang tot ze in de internationale wateren zijn.

De jongen uit Senegal heet Abdoul. Hij is geboren in een gehucht, een groepje bij elkaar staande hutjes van leem, de daken van riet. Zijn vader overleed toen hij nog jong was. Daarna groeide hij op bij zijn oom. Hij hielp op het land, met het verbouwen van maïs en pinda’s. Naar school ging hij nooit. Zijn oom vertrok op een zeker moment naar Europa. Hij bleef achter bij zijn grootvader, en wachtte zijn kans af.

Later vertelt hij dat hij niet bang was tijdens de overtocht. ‘Sterven in zee doe je maar één keer’, zegt hij. ‘Het is niet zoals in Libië, waar je niet vrij bent, niet normaal kunt eten of slapen, je elke dag kunt worden doodgeschoten. Dat was heel moeilijk. Maar in zee? Ik kan niet zwemmen. Als je in het water komt, kom je één keer boven, twee keer, en de derde keer is het over.’

In Italië wordt hij naar een opvangcentrum gebracht in Porto Sant’Elpidio, aan de Adriatische kust. Hij vraagt asiel aan, al weet hij dat hij kansloos is. ‘Senegal is een rustig land’, zegt hij. ‘Er is geen oorlog. Ik wist dat als ik vertelde waar ik vandaan kom, geen kans zou maken.’

Hij weet ook dat het de enige manier is om tijd te winnen. Abdoul gaat aan het werk in het opvangcentrum waar hij verblijft: de was doen, helpen in de keuken, afwassen. ‘Ze zeiden me daar dat ik een contract zou krijgen’, zegt hij. ‘Maar dat is nooit gebeurd.’ Hij krijgt niets betaald voor het werk dat hij doet. Na ruim twee jaar in Italië besluit hij te vertrekken. ‘Ik zag dat het niet lukte om daar werk te vinden’, zegt hij.

Lopend door de bergen steekt hij de grens naar Frankrijk over, maar daar wil hij niet blijven. ‘Ik houd niet van Frankrijk’, zegt hij. ‘De Fransen hebben Senegal gebruikt.’

Bovendien heeft hij familie en vrienden in Spanje. Hij neemt de trein vanuit Perpignan naar Barcelona, maar wordt tegengehouden aan de grens en overgedragen aan de Franse politie. Die probeert uit te vinden waar hij Europa binnenkwam, maar komt hem niet tegen in het systeem. Zijn naam is verkeerd geregistreerd in Italië, weet Abdoul. En de vingerafdrukken die Italianen nemen, schijnen niet altijd terug te vinden te zijn in de internationale systemen. Na drie dagen mag hij gaan.

De tweede poging om naar Spanje te reizen onderneemt hij in het weekend. Hij komt geen agenten meer tegen.

Tijdens zijn eerste maand in Spanje verblijft hij bij zijn oom in Manresa, niet ver van Barcelona. Dan begeeft hij zich in de tredmolen waarin zo veel migranten in Spanje ronddraaien: van de olijvenoogst naar de groenteteelt naar de fruitpluk. Hij brengt veel tijd door in Elche, in het zuiden van Spanje. Daar worden broccoli, artisjokken en aardappelen verbouwd. ‘Het is er niet gemakkelijk’, zegt hij. ‘De baas praat de hele tijd. Vamos, vamos, rápido. Ik wil op een normale manier werken, gewoon kalm. Als iemand niet hard genoeg werkt, kunnen ze hem altijd thuis laten de volgende dag.’

In het voorjaar van 2020 vertrekt hij naar Alcarràs, in de provincie Lleida: een streek in het noordoosten van Spanje die bekendstaat om de fruitteelt. Buiten de dorpen zie je zo ver het oog reikt maïsvelden en boomgaarden. Appels, peren, perziken, nectarines: ze komen allemaal hier vandaan. Tijdens het plukseizoen loopt Alcarràs vol met Afrikaanse mannen op zoek naar werk. Een vrouw is er een zeldzaamheid op straat.

Eigenlijk is het een misverstand dat hij hier is, zegt Abdoul, terwijl hij op het bed dat hij hier huurt voor 120 euro per maand zijn verhaal doet. Hij had begrepen dat de regering van Pedro Sánchez, vanwege corona, had gezegd dat iedereen hier aan het werk kon – verblijfsvergunning of niet. ‘Maar dat was een leugen’, zegt de Senegalees vlak. Zonder papieren blijkt het onmogelijk een baan te vinden. Er zit niets anders op dan een verblijfsvergunning van een ander te huren. Abdoul vindt via via een Malinees die bereid is hem zijn papieren uit te lenen voor een paar maanden. In ruil moet hij hem een deel van zijn loon afstaan.

Tegen andere Senegalezen wil hij zeggen: blijf daar, in Senegal. ‘Hier is het leven zo moeilijk’, zegt hij. ‘Zonder papieren kun je hier niets.’
MODOU
Spoiler! :
‘Het is beter om op één plek te blijven. Dan snap je de dingen beter’
Modou zit in het bootje vlak bij de kapitein. Hij beheert het kompas, al heeft hij zo’n ding voordat hij aan boord stapte nog nooit gezien. De Senegalees heeft zich opgeworpen als leider van een groepje migranten. Het past bij zijn karakter: hij praat gemakkelijk, met iedereen, en spreekt ook een beetje Arabisch, geleerd op de koranschool.

Ze varen naar het noorden, totdat ze weten dat ze ver genoeg uit de kust van Libië zijn. ‘Er vloog een vliegtuig vlak over ons heen’, zegt Modou. ‘Toen wist ik dat we in Italië waren.’

Modou (nu 25) werkte in Dakar als kledingverkoper. Vooral vrouwenkleren, ‘want vrouwen willen er altijd netjes uitzien’. Vlak voordat hij vertrok, is hij een laatste keer op bezoek geweest bij zijn moeder, in het dorp waar hij is opgegroeid. ‘Ik heb haar niet gezegd dat ik zou gaan’, vertelt hij. ‘Maar ik heb haar wel veel spullen gebracht, dingen zoals melk en rijst, omdat ik wist dat we elkaar lang niet zouden zien.’ Zodra hij de grens met Mali over is, belt hij haar om te zeggen dat hij weg is. Ook in Italië is dit het eerste wat hij doet: beltegoed kopen en zijn moeder bellen. Ze is blij eindelijk van haar zoon te horen. ‘Godzijdank, je leeft, zei ze.’

De Senegalees weet vanaf het begin waar hij naartoe wil: naar Spanje, waar enkele familieleden en bekenden wonen. ‘Ik hoorde mensen altijd praten over Spanje’, zegt hij. ‘Dan probeerde ik goed te luisteren. Ik hoorde dat je er goed kunt leven.’

Nadat hij uit zee is gered, wordt hij eerst naar een opvangcentrum in Italië gebracht. Hij komt terecht in de dorpjes Camerino en Serravalle, in de regio Marche. ‘Je kunt daar niets doen’, vertelt hij. ‘Alleen zitten en afwachten.’ Wel is hij een trouw bezoeker van de Italiaanse lessen. ‘Ik wil dingen kunnen vragen’, zegt hij. ‘Als je niets verstaat, ben je altijd bang.’

Serravalle ligt midden in aardbevingsgebied. ‘Wij kenden dat helemaal niet’, merkt Modou op. ‘In Afrika heb je geen aardbevingen.’ Als de aarde na een jaar voor de zoveelste keer begint te schudden, besluit hij verder te trekken. Op naar Spanje. Aan de grens bij Ventimiglia betaalt hij een bemiddelaar en reist hij zonder veel problemen met de trein naar Frankrijk. Dan gaat hij verder met de bus naar Barcelona. ‘Ik had een boek in het Frans bij me en deed alsof ik zat te lezen’, grijnst hij. ‘Op die manier zou iedereen denken dat ik een student was.’

In Spanje komt hij al snel terecht in Tàrrega, in Catalonië. Ook hier stort hij zich weer op de taal. ‘Ik heb al acht diploma’s’, zegt hij trots. In de bar ontmoet hij een jonge Spaanse vrouw die veel heeft gereisd in Afrika. Zij biedt hem aan zich op haar adres in te schrijven bij de gemeente. Het is een belangrijke stap op weg naar een erkenning in Spanje: migranten die drie jaar staan ingeschreven, en daarna een arbeidscontract kunnen laten zien, krijgen een verblijfsvergunning. Zulke regelingen zijn er ook in andere zuidelijke landen voor economische migranten: wie werkt en integreert, maakt na verloop van tijd kans op verblijfspapieren.

Voor Modou zitten de drie jaar in Spanje er inmiddels op. Hij verhuisde in de tussentijd naar La Fuliola, een dorpje een eindje verderop, tussen de appelboomgaarden. Daar deelt hij een oud huis met wel twintig andere migranten. De fraaie modernistische vloer verdwijnt er ’s nachts onder de matrassen waarop ze slapen. In de zomer komen Afrikaanse migranten massaal naar deze regio om appels te plukken. Ook voor Modou is het in die maanden gemakkelijk om werk te vinden.

Maar als de anderen weer vertrekken, blijft hij. ‘Het is beter om op één plek te blijven’, zegt hij. ‘Dan snap je de dingen beter, en je kunt mensen leren kennen.’ Het hele jaar door knapt hij klusjes op voor de boeren in de buurt. Ze bellen hem om hun kalveren te voeren, om injecties te geven, om te helpen bij een reparatie. Soms krijgt hij ervoor betaald, soms niet. ‘No pasa res’, zegt hij. Niets aan de hand, in het Catalaans – ook die taal wil hij onder de knie krijgen, ‘anders zou het racistisch zijn’. ‘Je moet volhouden’, zegt hij, ‘en dan heb je misschien geluk.’

Hij heeft gelijk: inmiddels is zijn verblijfsvergunning binnen.
HARUNA
Spoiler! :
‘Ik had niet zo lang in Italië moeten blijven. Maar ik was jong. Ik wist niets’
Haruna is een van de laatsten die aan boord gaat. Hij zit vlak bij de kapitein. Om zich heen hoort hij de andere jongens roepen, ze vloeken op de zee. Zelf is hij stil en kijkt naar beneden. Hij bidt tot Allah, al is hij helemaal niet zo religieus. ‘Er zijn genoeg jongens die tot Allah hebben gebeden en toch zijn verdronken’, zegt hij nuchter.

Als er iemand op drift is geraakt sinds hij Europa bereikte, dan is het Haruna. Als een stuurloos bootje dreef hij van het ene land naar het andere, vaak voortgedreven door toevallige omstandigheden.

Hij was jong toen hij vertrok uit Guinee. Hoe jong, dat weet hij niet precies, er is niemand die hem heeft verteld op welke dag hij geboren is. Zijn ‘grote broer’, een oudere jongen uit zijn dorp in het binnenland, zei tegen hem: we vertrekken. En zo is het gegaan, hij ging mee, zonder geld, zonder plan, zonder te weten waarnaartoe.

Onderweg door Afrika is het niet zo moeilijk om de grens over te gaan. ‘De politie in Afrika houdt van geld, niet van papieren’, zegt hij. Inmiddels weet hij: in Europa is het juist andersom.

Haruna
Al in Niger wil hij weer terug naar huis. In Libië helemaal. Hij ziet hoe er op zwarte mensen wordt geschoten, zomaar langs de kant van de weg. Zelf wordt hij meegenomen door een man die hem geld belooft, maar seks blijkt te willen. Het maakt dat hij in Libië voortdurend leeft in angst. ‘Ik zou nog liever sterven dan dat ik terugga naar Libië’, zegt hij nu.

Zijn grote broer zegt hem dat hij niet terug kan naar Guinee. De smokkelaarsroute bestaat uit eenrichtingsverkeer: je kunt alleen heen, niet terug. Bovendien, zegt hij, de reis door de woestijn is minstens zo gevaarlijk als over zee. ‘Of je sterft in de woestijn, of in zee.’


En dus zoeken ze een smokkelaar die hen kan overzetten naar Italië. Eenmaal op Sicilië verblijft hij in een aantal opvanghuizen voor minderjarigen. ‘Het is daar niet goed’, zegt hij. ‘Er is niets te doen. Ze koken maar een keer per week, en dat eet je dan de rest van de tijd. Meestal macaroni.’

Na twee jaar concludeert Haruna: hier is geen toekomst, geen baan, te vinden. ‘Ik had niet zo lang in Italië moeten blijven’, zegt hij nu. ‘Maar ik was jong. Ik wist niets. Ik was alleen maar bang.’

Met de trein doorkruist Haruna heel Italië, via Rome en Milaan naar Ventimiglia. Daar stapt hij in de trein naar Frankrijk. In Nancy ontmoet hij een jongen uit zijn dorp in Guinee. Die zegt: we gaan naar Nederland. Haruna volgt hem.

De route van Haruna

Ze pakken weer de trein: Luxemburg, Brussel, Amsterdam. Op het station van Amsterdam krijgen ze van de politie een treinkaartje waarmee ze naar Ter Apel kunnen, naar het aanmeldcentrum voor asielzoekers. Hij wordt als minderjarige naar een Senegalese familie in Alkmaar gestuurd, samen met zijn vriend.

Nederland is een mooi land, zegt hij. Terwijl er in Italië een willekeurige bril voor hem werd gekocht, worden hier zijn ogen gemeten en krijgt hij een modieuze bril met een goudkleurig montuur. Hij heeft ook een begeleider die hem aanmeldt bij de voetbalclub en bij de sportschool.

Er zijn mensen die hem uitleggen in welke gevallen hij recht heeft op asiel. Als er oorlog in zijn land is, bijvoorbeeld. Of als hij homoseksueel zal zijn. Maar dat wil Haruna niet zeggen. ‘Dan vind ik later een vrouw, en kom ik in de problemen.’

Hij was graag in Alkmaar gebleven, maar de Nederlandse immigratiedienst weet hem te traceren in de Italiaanse systemen. ‘We gaan terug naar Frankrijk’, zegt zijn metgezel, met wie hij nog steeds samen is. Maar dat wil Haruna niet. Het is een van de weinige keren dat hij zijn lot in eigen handen neemt: hij gaat op weg naar Denemarken.

De Duitse autoriteiten houden hem echter aan, en zetten hem in een opvanghuis in Neumünster, een stadje in het uiterste noorden van het land. Migratie is hier geen nieuw fenomeen. In de stad zie je overal Turkse dönerzaken en vrouwen met hoofddoeken. Het is zo’n provinciestadje waarvan je je afvraagt wat er van over zou blijven als er geen migranten zouden zijn.

Hij verblijft in een opvanghuis voor minderjarigen. Zijn vrije tijd brengt hij door met de andere Guineeërs die door een speling van het lot in Neumünster terecht zijn gekomen. Op zaterdagavond koken ze en eten ze mafe soup, rijst met een saus met aardappel, vlees, tomaten, kruiden. Het gerecht wordt opgediend op een groot bord, en ieder schept met een lepel zijn eigen hoekje eraf. De sfeer is studentikoos. Een jongen de Alpha heet wordt plagerig aangesproken met Alpha Condé, de president van Guinee die net is afgezet en verdwenen. ‘Hier zit hij dus’, roepen de jongens naar hem.



De dunne armpjes die Haruna had toen hij gered werd in de Italiaanse wateren, zijn uitgegroeid tot stevige spierbundels. Hij doet veel aan sport en volgt een strak dieet, waarbij hij zelfs rauwe eieren drinkt. ‘Melk, ei’, zegt hij in het Nederlands. Het sporten helpt hem ook om niet te veel te denken. Als hij niets doet, blijven de gedachten maar rondgaan in zijn hoofd.

En het heeft nog een voordeel. De Duitse vrouwen houden van Afrikanen, grijnst hij. Ze staan vaak naar hem te kijken in de sportschool. Hij heeft een vriendin in Kiel. Leren kennen via Instagram.


Doordeweeks gaat hij naar school: om Duits te leren, maar ook Engels, geschiedenis, en over godsdiensten. Hij hoopt dat hij brandweerman kan worden. Eens in de week krijgt hij al een training: de slangen aansluiten, kabels aan elkaar maken.

Misschien is dat de toekomst?
MOLLOW
Spoiler! :
‘De keuze is: hier sterven of terugkeren naar Guinee’
Op het moment dat hij aan boord gaat van de Duitse reddingsboot, staat het gezicht van Mollow ernstig. Hij denkt aan zijn zus. Er zijn geen vijf minuten, zegt hij, dat hij niet aan zijn zus denkt. Ze heeft hem gezegd dat hij niet naar Europa moet gaan. De overtocht is te gevaarlijk. ‘Maar ik was op dat moment bereid om te sterven’, zegt Mollow, ‘na alles wat ik in Libië had meegemaakt.’

Mollow is 27 jaar, maar zijn kroeshaar wordt al een beetje grijs. ‘In mijn hele leven heb ik maar drie of vier gelukkige jaren gekend’, zegt hij. Eigenlijk wil hij niet terugdenken aan alles wat hij heeft meegemaakt. Zijn verhaal bestaat uit losse flarden.

Vanaf het eerste begin was zijn leven moeilijk: Mollow wordt geboren ‘buiten het huwelijk’, als zoon van een Guinese vader en een Sierra Leoonse moeder. Zijn ouders leren elkaar kennen als zijn vader als arts in Sierra Leone werkt tijdens de oorlog. Twee kinderen worden er geboren: eerst een dochter, dan een zoon.

Mollow groeit op in Conakry, Guinee. Naar school gaat hij niet, hij verkoopt dingen op straat. Als hij 12 is, overlijdt zijn moeder, en vanaf dat moment zorgt zijn zus voor hem. De familie van zijn vader moet weinig van hem hebben, en hij wordt zelfs bedreigd door een vriend van zijn vader, een militair – dat is het verhaal dat hij vertelt, althans. In 2011 besluit hij weg te gaan uit Guinee: het begin van een lange zwerftocht, naar Burkina Faso, Nigeria, Kameroen. Daarna naar Algerije, vervolgens Libië. En uiteindelijk naar Europa.

In Italië blijft hij maar kort. Al na twee weken reist hij door naar Noord-Europa. ‘Ik spreek de taal daar niet’, legt hij uit. ‘Daarom wilde ik naar een Franstalig land.’ Hoewel hij nooit naar school is geweest, en werd opgevoed in het Soussou, spreekt hij goed Frans. Dat heeft hij onderweg geleerd.

Hij neemt de trein naar Rome, naar Ventimiglia, naar Nice. Controles zijn er niet op dat moment. Dan direct door met de trein naar Parijs. ‘Ik houd niet van Frankrijk’, zegt hij, zonder goed uit te kunnen leggen waarom. Hij neemt een Flixbus naar Brussel. Om één uur ’s nachts komt hij aan, de nacht brengt hij door op het station Brussel-Noord. In de ochtend meldt hij zich bij de politie voor een asielaanvraag.

In België leeft hij in een opvangcentrum, totdat hij na anderhalf jaar te horen krijgt dat hij geen recht heeft op asiel. Mollow besluit verder te reizen naar Duitsland. Na verloop van tijd vindt hij er werk in een fabriek voor auto-onderdelen, in het Roergebied. Trots laat hij het loon zien dat werd gestort op zijn bankrekening: bedragen rond de 2.000 euro. Hij woont dan in een containerwoning voor zich alleen. De jaren in Duitsland – dat zijn de gelukkige jaren.

Met zijn zus in Guinee gaat het ondertussen niet goed, ze lijdt aan psychoses. Maar met het geld dat hij in Duitsland verdient kan Mollow medicijnen voor haar kopen, en een opname bekostigen in een psychiatrisch ziekenhuis.

Dan, na vier jaar, wordt alles wat hij in Duitsland heeft uit zijn handen geslagen. Als Mollow zich bij de Duitse autoriteiten meldt om zijn verblijfsvergunning te verlengen, wordt hij vastgezet en naar een detentiecentrum gebracht. De baas van het bedrijf waar hij werkt stuurt nog een brief naar de politie, hij wil hem graag houden als arbeidskracht. Het haalt niets uit. Mollow wordt gedeporteerd naar België, omdat hij volgens de Europese regels maar in één land asiel mag aanvragen.

Voor een slaapplek is hij nu afhankelijk van vrienden: Guineeërs die hij in het opvangcentrum in België heeft ontmoet, of ergens anders op zijn reis. Zo komt hij terecht in Seraing, een voorstad van Luik. De overheersende kleur is er grijs: de lucht, de dichtgetimmerde huizen. Aan de horizon staan de roestige resten van een staalfabriek; lang geleden werd hier de Leeuw van Waterloo gegoten.

Vier maanden zwerft hij nu al van het ene naar het andere adres. ‘Ik ben zo moe’, zegt hij steeds – een Europeaan zou waarschijnlijk zeggen depressief, maar hoe vaak wordt die diagnose in Afrika gesteld?

Het geld is op. Mollow laat zien waar hij slaapt: bij een kennis op de grond, in een ongebruikt hoekje van het hoogpolige tapijt bij de open haard. Ook voor eten is hij afhankelijk van vrienden. Omdat hij de rekeningen niet meer kon betalen, moest zijn zus weg uit het psychiatrische ziekenhuis. Ze is nu in een dorp bij een traditionele geneesheer. Die bindt haar vast als ze een aanval krijgt. Mollow hoort haar soms schreeuwen als hij haar belt.

Steeds vaker denkt hij aan teruggaan naar Guinee. Hij is nog altijd bang voor de militair die hem ooit bedreigde, en die inmiddels een hoge positie in het leger zou bekleden. En behalve zijn zus heeft hij daar niemand. Na zijn moeder is ook zijn vader overleden. ‘Maar in elk geval weet ik dat mijn zus van me houdt’, zegt hij.

Eigenlijk, zegt hij, sta ik nu op hetzelfde punt als toen ik de boot nam naar Europa. ‘Toen was de keuze: lijden in Libië of sterven op zee. Nu is het: hier sterven of terugkeren naar Guinee.’ Zijn ogen vullen zich met tranen.
In de zomer van 2016 is de migratieroute van Libië naar Italië drukker dan ooit. Door de Turkijedeal van 18 maart 2016 is de grens tussen Turkije en Griekenland hermetisch gesloten. Daarom kiezen migranten voor de veel langere overtocht van Libië naar Italië.
The heart of the wise inclines to the right,
but the heart of the fool to the left.
Plaats reactie