Getrouwd met de tijdgeest
Geplaatst op 29 februari 2020
Bondskanselier Angela Merkel (CDU) in een gezellig onderonsje in de Duitse Bondsdag met de cheffin van de Groenen, Annalena Baerbock.
De geschiedenis van politiek links laat ook in Duitsland zien: evolutie is succesvoller dan revolutie! De SPD als niet-revolutionair deel van de arbeidersbeweging zette sinds het keizerrijk in op parlementarisme en democratie, gaf mede daardoor ook diepe vormgeving aan Duitsland en werd het rolmodel van de Merkel-CDU. Daarentegen zetten de communisten in op revolutie, bouwden met Sovjet-hulp een modelstaat op en hadden na enkele decennia afgedaan.
In het Westen ging het revolutionaire deel van de 68´ers in de “Rote Armee Fraktion” (RAF) en in het milieu van haar sympathisanten, mislukte met zijn misdadige strategie en viel uiteen. Het evolutionaire deel ging op weg met de “mars door de instellingen”, richtte de – na heftige gevechten – door zijn Realo-fractie gedomineerde, op dit moment veel geprezen, Groenen op en bezet met zijn netwerken de meeste commandocentrales in het mediale en culturele systeem, in zowel de sociale als de geesteswetenschappen en in door de staat gefinancierde burger-maatschappelijke organisaties.
Aansluiten bij het eenheidsfront
Want over geld van de staat ter bevordering van haar plannen en aanhangers beschikt de sympathiegemeenschap bestaande uit Groenen, SPD en Die Linke rijkelijk sinds de CDU – sinds de opkomst van de AfD enorm verzwakt – de grotendeels bereidwillige partner van de Groenen, de sociaaldemocraten en desnoods Die Linke is geworden. Dus moet de CDU, ook onder desbetreffende grote druk van de media, op de melodieën van haar rivalen dansen. Dat betreft niet alleen de aanpassing van de koers van de onderwijs- en democratiepolitiek aan de ideeën van links-groen.
Veelmeer moeten “Bondgenootschappen tegen rechts” zich nu zelfs tegen de eigen mensen richten, sinds de CDU – zoals onlangs door een Berlijnse SPD-politicus – niet meer tot de zonder twijfel voor onze democratische orde opkomende partijen wordt gerekend. De reden? De – aldus ettelijke Duitse onderzoekers van rechts-extremisme – “fascistische AfD” zou nu met de “Waardenunie” een tak in de CDU hebben, dat als een “kankergezwel” meedogenloos uitgeroeid zou moeten worden.
De CDU mag ook al niet meer “rechts van het midden” ageren; dat zou namelijk een onfatsoenlijk “vissen aan de rechterkant” zijn. En om als mogelijke coalitiepartner van Groenen en sociaaldemocraten überhaupt in aanmerking te komen, is de CDU genoodzaakt om de sympathie van de partijen links van het midden steeds opnieuw door gehoorzaam gedrag te verwerven. Noodzakelijk daarvoor is de aansluiting bij het eenheidsfront tegen de AfD, zeer wenselijk de garantie van de herverkiezing van een minister-president van Die Linke.
De tijdgeest is links
Des te gemakkelijker kan men de CDU tot alles dwingen, sinds Angela Merkel het tot persoonlijk voordelige imperatief van haar politiek gemaakt heeft om aan de door het links-groen gedomineerde mediaklimaat gevormde meerderheidswensen te voldoen.
Vooral de energietransitie en de migratiepolitiek hebben daarom veel bindingen van de CDU aan de eenvoudige, vaak niet linkse mensen in het land versoepeld. Met haar vage gepraat van “het midden” heeft de CDU verder afgezien van het kundige gebruik van een politiek kompas. Inhouden zoals “duurzaamheid op alle politieke terreinen” (tot aan de gezins- en migratiepolitiek toe), zoals “rechtvaardige orde” (tot aan het behoud van de eveneens sociale veiligheidsbelangen van de gewone mensen in Duitsland) of zoals “patriottisme” als versterking van de maatschappelijke samenhang door de verzorging van een raamcultuur die het gezamenlijk behaalde garandeert, werden juist niet tot een nieuwe kern van het programma van de CDU bedacht. Terwijl die het “midden” inhoudelijk zou vullen en uitstekend zou passen bij de komende uitdagingen.
De CDU trouwde liever met de tijdgeest. Die is echter sinds de Franse revolutie links-oppositioneel, mits het tegen bestaande machtsverhoudingen gaat, of links-autoritair als zij zich met reële macht weet te verbinden. Nu vanuit de eigen culturele hegemonie vormingsmacht winnend, eisen exact de nakomelingen van die linksen, die in “1968” kritisch in opstand kwamen tegen het zijn gang laten gaan van het establishment, een bevestigende houding tegenover de bestaande omstandigheden.
Alle fatsoenlijken tegen de AfD
Een systeem-kritische houding geldt daarentegen als kwaadaardig affront tegen alles wat nu eindelijk op de juiste ontwikkelingsweg gehouden moet worden – namelijk: van de erfgenamen van de cultuur(r)evolutie sinds 1968. Onder deze omstandigheden werd het ook in de Christelijk Democratische Unie politiek “sexy” om links of groen te zijn.
Vanzelfsprekend geven Die Linke en de Groenen zo´n overmachtspositie niet zonder slag of stoot op. Sinds de AfD – ook door eigen lust tot radicaliteit – als “dé vijand” van al het politiek goede aanvechtbaar werd, en sindsdien zij de CDU bedreigt tot in haar bestaan, is er daarom een nieuw soort “democratisch blok” ontstaan: alle fatsoenlijken tegen de AfD!
Wie daarbij aan de goede kant staat, mag uiteraard alles wat niet uitdrukkelijk verboden is: distantiëren, openlijk veroordelen, belasteren, disciplineren – dat laatste ook graag onder de nuttige en royale interpretatie van de regels van het arbeidsrecht, het disciplinair recht en het kiesrecht. Intimidatie door exemplarisch geweld tegen zaken helpt eveneens. En zo rechtvaardigt op dit moment het goede doel eens temeer alle middelen, mits zij maar “antifascistisch” ingezet worden.
Bron:
https://jungefreiheit.de
Door: Prof. Dr. Werner J. Patzelt
Vertaald uit het Duits door: E.J. Bron
https://ejbron.wordpress.com/2020/02/29 ... tijdgeest/