Islam en slavernij

Gebruikersavatar
King George
Berichten: 24957
Lid geworden op: zo sep 11, 2011 1:22 pm

Re: Islam en slavernij

Bericht door King George »

Pilgrim schreef:
Waarom wordt de 1000-jarige geschiedenis van de Arabisch-islamitische slavenhandel verzwegen?

Geplaatst op 18 november 2018

Afbeelding
Slavenmarkt in Zabid in Jemen, 13e eeuw.

“Eenheidsfront van de ontkenners”, of: Waarom vindt de meer dan 1000-jarige geschiedenis van de Arabisch-islamitische slavenhandel niet plaats in de algemene herinnering?
Spoiler! :
Rondom de migratie van vooral zwarte Afrikanen via de Middellandse Zeeroute naar Europa worden steeds opnieuw ongehoorde verhalen verteld. Vaak lijkt het erop alsof de migranten op hun reis veel ergere dingen meemaken dan in hun thuislanden, waaruit ze vanwege de vreselijke toestanden zogenaamd gevlucht zijn. Zo deden in augustus 2017 videobeelden de ronde op internet van regelrechte slavenveilingen in Libië. De Amerikaanse zender CNN stuurde een donkergekleurde verslaggeefster naar het Noord-Afrikaanse land om te onderzoeken wat er waar is aan deze verhalen. In de buurt van Tripoli kon ze zo´n veiling observeren, de organisatoren zouden niet bang geweest zijn ontdekt te worden, schetste ze in een interview met een collega. Ook Duitse media berichtten eind 2017 uitvoerig over de moderne vormen van slavernij in verband met de “vluchtelingencrisis”.

Genoemd werd echter ook Mauritanië, een streng islamitische staat in het noordwesten van Afrika, waarvoor het ministerie van Buitenlandse Zaken onlangs nog weer een reiswaarschuwing had gepubliceerd. Mauritanië, dat aan de West-Sahara, Algerije, Mali, Senegal en in het westen aan de Atlantische Oceaan grenst, is echter grotendeels verschoond gebleven van de door het Westen aangewakkerde “Arabische Lente”. Alleen al deze omstandigheid duidt erop dat er voor de daar heersende slavernij wellicht oorzaken zijn die weinig te maken hebben met westelijke invloeden. De gemiddelde burger weet waarschijnlijk maar weinig over dit thema, hij kent de slavernij hoogstens als fenomeen van de Oudheid en in de Nieuwe tijd door de massale deportatie van zwarten naar Amerika. Andere verschijningsvormen zijn nauwelijks aanwezig in het publieke bewustzijn.

Dit hiaat in de kennis wilde ongeveer tien jaar geleden Tidiane N´Diaye, een antropoloog uit Senegal, sluiten. In 2008 verscheen zijn boek over het thema in het Frans, twee jaar later onder de titel “De versluierde volkerenmoord – De geschiedenis van de islamitische slavenhandel” ook in de Duitse taal. Tegelijkertijd had ook de historicus Egon Flaig uit Rostock in zijn boek “Weltgeschichte der Sklaverei” (2009) veel ruimte gegeven aan dit tot nu toe onderbelichte, explosieve thema. In het kader van de militaire expansie van de islam hebben Arabieren in de vroege middeleeuwen in Afrika vaste voet gekregen en zijn er in de onderworpen gebieden mee begonnen een florerende slavenhandel in noordelijke richting te vestigen – en wel bijna 13 eeuwen lang, tussen 650 en 1920. Wat er in die periode gebeurde, staat gelijk aan een volkerenmoord, oordeelt N´Diaye.

Het begin van dit weinig roemrijke hoofdstuk in de Arabisch-islamitische geschiedenis kan gedateerd worden in het jaar 652, 20 jaar na de dood van de profeet Mohammed. Aan de overwonnen koning van de Nubiërs werd door een islamitische generaal, Emir Abdallah ben Said, een verdrag opgedrongen, dat vastlegde: “Jullie leveren dit jaar 360 slaven van beiderlei kunne, die uitgekozen worden onder de besten van jullie land en overgedragen worden aan de imam van de islam. Ze moeten allemaal onberispelijk zijn.” Oude mensen en pre-puberale kinderen werden niet geaccepteerd. Vanaf dat moment transporteerden moslims miljoenen zwarte Afrikanen op twee routes naar het noorden: over land door de Sahara naar Noord-Afrika of per schip naar de Arabische wereld en tot in het Verre oosten. In het jaar 869 kwamen tienduizenden slaven in Basra, in het huidige zuiden van Irak, in opstand. Pas 14 jaar later kon de opstand worden neergeslagen.

Moslims hadden bijna duizend jaar lang het monopolie op de handel met zwarte Afrikanen, voordat zo langzamerhand de eerste Europeanen op dit terrein opdoken. Binnen een periode van ongeveer 450 jaar ontrukten zij ongeveer 12 miljoen mensen aan het zwarte continent, de doden niet meegerekend, die naar Noord- en Zuid-Amerika en naar het Caribische gebied werden gedeporteerd. Via de islamitische slavenhandel werden “in totaal vermoedelijk tot 15 miljoen Afrikanen naar de islamitische kernlanden tot aan China gedeporteerd; dat zijn schattingen, zij reiken tot 17 miljoen.” Dat schrijft Charlotte Wiedemann in een essay, dat begin 2012 verscheen in “Le monde diplomatique”. Ook N´Diaye gaat uit van 17 miljoen betrokkenen, ook hier zonder diegenen die bij de overvallen op de dorpen vermoord werden of tijdens de zware transporten om het leven kwamen.

Wanneer je de “trans-Atlantische” slavenhandel met die van de moslims vergelijkt, vallen er twee belangrijke verschillen op. Ten eerste: de Europeanen gebruikten het model van de slavernij bijna uitsluitend in hun koloniën, terwijl de aanhangers van de profeet ook de economie in hun thuislanden deels op het fundament van slavenarbeid baseerden. Ten tweede: islamitische slavenhouders duldden niet dat hun menselijk eigendom zichzelf vermenigvuldigde. Daarom werden alle jongens en mannen in principe gecastreerd. Dus niet alleen het huispersoneel of harembewakers, maar iedereen. Moslims voerden deze operaties, die veel doden eisten, niet zelf uit, maar droegen deze taak aan christenen op. Met in de eerste plaats de Egyptische Kopten. In tegenstelling tot de VS bestaan er daarom tegenwoordig ook nauwelijks nakomelingen van de vroegere slaven in de Arabische wereld.

De vraag welke rol de koran en “racisme” bij dit thema speelden, is omstreden. Tidiane N´Diaye benadrukt dat de koran alleen het tot slaaf maken van moslims zou verbieden, niet echter dat van “ongelovigen”. Dat de koran de institutie van de slavernij in principe zou toestaan, schrijft ook Charlotte Wiedemann. De heilige tekst beschrijft echter eveneens de vrijlating van slaven als daad van vroomheid. De profeet zelf zou naar men zegt 63 slaven gehad en hen enkele weken voor zijn dood vrijgelaten hebben. Wiedemann ziet de geschiedenis van de islamitische slavenhandel eerder als een “ontaarding” van de oorspronkelijk in de koran heersende geest, die bezield zou zijn door de gelijkheid van alle mensen. En Ulrich Baron wees er in de “Welt Online” in 2010 droog op dat het er bij citaten uit de koran altijd weer op aan zou komen wie ze citeert en desbetreffend interpreteert.

Zo ziet het er ook ongeveer uit bij het “racisme”. N´Diaye is er van overtuigd dat dit al aan de wieg van de islamitische slavenhandel heeft gestaan. Het bewijs daarvoor zou vooral de castratie zijn, waarmee verhinderd moest worden dat de verachte zwarten zich zouden voortplanten. Wiedemann ziet dat omgekeerd. Pas door het inzetten van zwarten voor “lagere werkzaamheden” zou zich een denigrerende houding van de slavenhouders hebben ontwikkeld – tot het moment dat het Arabische woord voor “slaaf” zich ontwikkeld zou hebben tot synoniem voor de zwarten. Het bewijs is de islamitische verachting van zwarten, bijvoorbeeld door een citaat van Ibn Chaldoen, een historicus en politicus uit de 14e eeuw: “De enige volkeren die de slavernij accepteren, zijn de negers, op grond van hun lage menselijke natuur lijken ze op dieren.” Aldus citeert de “Tages-Anzeiger” (Zwitserland) de laatmiddeleeuwse geleerde.

Wat meer met elkaar eens is men het dan bij de vraag waarom de islamitische slavenhandel zo succesvol uit het algemeen bewustzijn werd verdrongen en zelfs niet tot thema wordt gemaakt door zwarte activisten. Een deel van het antwoord is, dat dan immers ook de medeplichtigheid van de eigen “elites”, de stamvorsten en koningen, op de korrel genomen zou moeten worden. N´Diaye ziet bovendien een Afrikaanse variant van het “Stockholm-syndroom” aan het werk, een solidariteit van Afrikaanse en Arabische moslims, die gebaseerd zou zijn op de gezamenlijke religie en de vijandigheid tot het Westen, dat voor de wreedheden van de koloniale tijd verantwoordelijk zou zijn. Daarom zou men dit pijnlijke hoofdstuk uitschakelen en “de aandacht liever vestigen op de schuldigen die iedereen al kent: de Europeanen en de Amerikanen.”

Dat ziet Charlotte Wiedemann ook zo: “Wie het tot slaaf maken door Arabieren en door Afrikaanse moslimleiders tot thema maakt, moet zich laten verwijten het geloof aan te vallen en het spel van het Westen mee te spelen.”

Nog verder gaat de door Wiedemann als “anti-islamitische kruisvaarder” belasterde Egon Flaig. “Afrikaanse intellectuelen vormen een eenheidsfront van eensgezind ontkennen om de westelijke cultuur de schuld van de slavernij te geven.” Natuurlijk werden er inmiddels ook herstelbetalingen geëist. Per slot van rekening zou het niet de eerste keer zijn dat de blik op de geschiedenis door actuele, niet zelden materiële, belangen bepaald wordt.
Bron: http://zuerst.de

Vertaald uit het Duits door: E.J. Bron

https://ejbron.wordpress.com/2018/11/18 ... -verzwegen/

Afbeelding
Het morele gelijk ligt bij het volk




Citaten van Mustafa Kemal Atatürk over de Islam
Gebruikersavatar
Pilgrim
Berichten: 51240
Lid geworden op: wo jan 17, 2007 1:00 pm
Locatie: Dhimmistad

Re: Islam en slavernij

Bericht door Pilgrim »

Onthuld: De rol van de islam in de trans-Atlantische slavenhandel

Geplaatst op 23 februari 2020

Afbeelding

De geschiedenis van de islam met het Westen is er een van onveranderlijke vijandigheid en seismische botsingen, vaak geïnitieerd door de eerste. Volgens de standaards van de geschiedenis is er niets tussen de beide civilisaties zo goed gedocumenteerd als deze lange oorlog. Derhalve wisten meer dan duizend jaar lang zowel ontwikkelde als minder ontwikkelde Europeanen – de laatste wellicht instinctief – dat de islam een militant geloof is, dat eeuwenlang aanviel en in hun thuislanden gruweldaden beging, alles in de naam van de “heilige” oorlog of Jihad.

Deze feiten werden in de afgelopen tijd radicaal “bijgewerkt”. Volgens het heersende narratief – zoals dit door de mainstream media en Hollywood, geleerden en politici, academici en allerlei soorten “deskundigen” in ere wordt gehouden – was de islam historisch progressief en vredelievend, terwijl het voor-moderne Europa fanatiek en roofzuchtig was.

Wat er ook maar over zulke op de kop zettende beweringen gezegd kan worden – en dat is veel – ze roepen de vraag op: wanneer een vroeger heel goed bekende, goed gedocumenteerde en door gruwelen belaste geschiedenis gerevideerd kon worden op een wijze die haar waarheid als antithese presenteert – bij weinig tegenspraak of aanvechting – hoe ziet het er dan uit met de subtielere, maar eveneens negatieve invloeden van de islam op de geschiedenis, die anders dan de al genoemde eeuwen van geweld tegenover Europa niet zo omvattend gedocumenteerd of zo duidelijk zijn, maar serieus historisch onderzoek vereisen?

Laten we de rol van de islam bij het mogelijk maken van de trans-Atlantische slavenhandel nemen – die anders bijna altijd als exclusieve Europese onderneming wordt voorgesteld.

Slavernij is natuurlijk zo oud als de mensheid. Eeuwen voor de opkomst van de islam waren Europeanen – Atheners, Spartanen, Romeinen – sterk bezig met de slavenhandel. Met de opkomst van het christendom en hoe dit zich door het Romeinse en na-Romeinse rijk (ca. in de 4e tot de 7e eeuw) verbreidde, was het instituut van de slavernij op weg ten onder te gaan.

Toen kwam de islam. Hij was niet de eerste die menselijk vlees uitbuitte, maar hij was in de post-klassieke, middeleeuwse, voor-moderne en zelfs moderne tijd de beste in zijn perfectionering en zijn opbloei, waarbij door de eeuwen heen ontelbare niet-moslims tot slaaf gemaakt werden (een bron duidt aan dat er alleen al 15 miljoen Europeanen tot slaaf werden gemaakt).

Zoals gebruikelijk, was het voor diegenen die zich in de buurt van de islam bevonden of constant met hem in contact stonden alleen maar natuurlijk dat ze met dezelfde slechte gewoonte van de ontmenselijking – en daarmee het misbruiken – van de “ander” werden aangestoken. Per slot van rekening blijven de weinige gevallen van christenen in Europa die slaven kochten en verkochten grotendeels beperkt tot de lange oorlog met de islam. Malta´s Johannieter ridders bijvoorbeeld reageerden op de islamitische slaven-rooftochten met het tot slaaf maken van de slavenjagers en andere moslims. Evenzeer waren ook de als eersten betrokken Europeanen in de Afrikaanse slavenhandel – de Spanjaarden en Portugezen – eveneens diegenen die eeuwenlang zij aan zij met moslims leefden (Al-Andalus) – vaak in geweld en zelf door hen tot slaaf gemaakt.

Islamitische slaven-rooftochten naar Afrika begonnen in het midden tot het einde van de 7e eeuw; destijds werd er volgens informatie van islamitische bronnen een astronomisch aantal Afrikanen – miljoenen – in naam van de Jihad tot slaaf gemaakt. In de tijd toen zeevarende Europeanen de kusten van West-Afrika bereikten, was de islamitische slavenhandel al een enorme business.

Moderne westelijke historici zijn zich er weliswaar van bewust dat het Afrikaanse “stamleden” waren die vijandige stamleden aan Europeanen verkochten, ze noemen echter niet dat deze “stam”verschillen er vaak om draaiden wie moslim was en wie niet.

Zo verklaarde John Alembillah Azumah, een Afrikaanse academicus en de schrijver van “The Legacy of Arab-Islam in Africa” (De erfenis van de Arabische islam in Afrika) in een interview (video):

De slavernij was een zeer belangrijk deel van de islamitische expansie in West-Afrika en zelfs in Soedan en dat vanaf de vroegste tijd van het islamitische opdringen in Afrika… Slavernij was een endemisch deel van de islamitische interactie met Afrika. En in West-Afrika behoorden massale slaven-rooftochten en slavenhandel tot de periode van de 18e en de 19e eeuw; en veel van de slaven, die gevangen, verkocht en in de trans-Atlantische slavenhandel gestuurd werden [werden door moslims gevangen]; de meesten van diegenen die destijds het tot slaaf maken bedreven, waren islamitische gemeenschappen. [cursief door de auteur]

Een blik op historische landkaarten lijkt dat te bevestigen: de westelijke kusten van Afrika, waar gevangen tot slaaf gemaakt en aan Europeanen verkocht werden, waren broeinesten van slaven-rooftochten. De bevolkingen van Senegal tot aan Angola – de regio´s tot waar naartoe de meeste Afro-Amerikanen hun stambomen kunnen terug volgen – waren van de 16e tot de 19e eeuw ongeveer voor de helft islamitisch en voor de helft heidens.

Nauwkeuriger gezegd: wanneer nu, nu de slavernij in het grootste deel van de wereld eindelijk formeel is afgeschaft, islamitisch groepen altijd nog vasthouden aan slavenhandel overal in Afrika – “Slavernij is in Afrika 400 jaar na het begin van de trans-Atlantische slavenhandel wijdverbreid” luidt een actuele kop – zou de rol die moslims bij het mogelijk maken van de trans-Atlantische slavenhandel speelden duidelijk moeten zijn.

Helaas en zoals al genoemd, is het echter zo dat de duidelijke dingen van de islamitische geschiedenis – zoals meer dan duizend jaar niet geprovoceerde Jihad-aanvallen op Europa – op een manier veranderd werden die de antithese als waarheid presenteert; en de achterbakse of subtiele rol van de islam door de geschiedenis heen, waaronder het mogelijk maken van de trans-Atlantische slavenhandel, zal ongehoord blijven.

Als randopmerking kan hier een goede, algemene vuistregel helpen om al die vervalste, pro-islamitische en schoongewassen verhalen te doordringen die verbreid worden; om te weten wat de islam in het verleden deed, kijk je er gewoon naar wat hij in het heden doet; en daartoe behoort een florerende ondergrondse en natuurlijk openlijke slavenmarkt.

Ondertussen zullen Europeanen/christenen – die exact genomen diegenen waren die de slavernij internationaal veroordeelden – verder alleen voor deze tragische periode van de geschiedenis verantwoordelijk gemaakt worden.

Bron: https://heplev.wordpress.com

Bron oorspronkelijk artikel: www.raymondibrahim.com

Door: Raymond Ibrahim

Vertaald uit het Duits door: E.J. Bron

https://ejbron.wordpress.com/2020/02/23 ... venhandel/
De Islam is een groot gevaar!
Jezus leeft maar Mohammed is dood (en in de hel)
Gebruikersavatar
Pilgrim
Berichten: 51240
Lid geworden op: wo jan 17, 2007 1:00 pm
Locatie: Dhimmistad

Re: Islam en slavernij

Bericht door Pilgrim »

LONGREAD: “Vrucht van de boom” (19)

Geplaatst op 7 maart 2020

Afbeelding

Lees hier deel 1 t/m 18 van “Vrucht van de boom”

Slavernij en islam

De Jihad en de slavernij zijn nauw met elkaar verbonden. Het gevolg van de Jihad hield in bijna alle gevallen slavernij voor bepaalde groepen gevangenen in. Daarom gaan we nu aan de hand van wat anderen erover schreven een aantal aspecten van de slavernij wat nader bekijken.


De moslimslavernij is door M.A. Kahn uitvoerig beschreven in zijn boek: “Islamic Jihad, A legacy of forced Conversion, Imperialism and Slavery”, (New York, 2009). Hij geeft erg veel informatie, met in sommige opzichten een focus op India. Dit boek is een must voor iedereen die hier meer over wil weten! De samensteller heeft de blz. 102-105 en 267 t/m 351 van Kahn’s boek vertaald en er een samenvatting van gemaakt die hier volgt:

Slavernij voor de islam
Slavernij is niet uitgevonden door moslims en ze waren ook niet de enige die slaven hielden. Het kwam overal in de oude wereld voor: in Egypte, in Griekenland in het Romeinse Rijk waar het langzaam aan steeds meer aan beperkingen werd onderworpen en de omstandigheden voor de slaven gaandeweg door de tijd verbeterden. Slaven kwamen ook in het oude China voor, evenals in India. We zullen een paar van die plaatsen kort belichten, gebaseerd op het boek van Kahn.

Egypte
Volgens de beroemde Griekse reiziger Herodotus (484-425 v. Chr.) werden in Egypte veel slaven gebruikt om de grote bouwwerken te realiseren, waarvan wij van sommigen nu nog de overblijfselen kunnen zien. Hij vermeldt dat aan de grote piramide van Cheops gedurende twintig jaar meer dan 100.000 slaven zouden hebben gewerkt. Recente onderzoekingen hebben uitgewezen dat dit op zijn minst wat overdreven is en dat een deel van hen zeker bestond uit geschoolde ambachtslieden, die bij de bouwplaats in tijdelijke dorpen woonden. De omstandigheden waren voor die tijd voldoende om langdurige inzet van de werkers te garanderen. De Egyptenaren verkregen hun slaven door oorlogvoering en door aankoop van over de grenzen.

Griekenland
In Griekenland en vooral in Athene en Sparta hoorde slavernij bij het economische en politieke systeem. De slaven stelden de elite in staat om zich met intellectuele zaken bezig te houden, waaraan wij veel politieke, wetenschappelijke en litteraire verworvenheden danken, die ook nu nog actueel zijn. Men kon in het oude Griekenland in slavernij raken doordat men zijn schulden niet meer kon betalen; schulden die vaak ontstonden doordat de boeren hun hoge pacht door slechte oogst niet meer konden opbrengen en zichzelf dan als slaaf aanboden om die te voldoen. De slavernij was min of meer gereguleerd door wetgeving, de wet van Draco (621 v. Chr.), en ook door de wetten van Solon (638 – 558 v. Chr.). De slaven werden daardoor staatseigendom, wat hun positie verbeterde. De wet van Solon schafte slavernij af ten gevolge van schulden en een slaaf kon alleen door de staat ter dood worden veroordeeld.

Het Romeinse Rijk
In de republiek en het vroege keizerrijk was ongeveer 15 a 20% van de bevolking slaaf. Tot aan de tweede eeuw v. Chr. had een meester legaal het recht om een slaaf te doden. De wet van Cornelius van 82 v. Chr. maakte daar een eind aan. Onder keizer Claudius (41-54 na Chr.) was een meester die de gezondheid van zijn slaaf schaadde of veronachtzaamde schuldig aan moord als de slaaf stierf. “De Clementia” van Seneca de Oudere (54-39 v Chr.) legt vast dat een meester die wreed is voor zijn slaaf openlijk wordt bestraft.

Keizer Hadrianus (117-138 na Chr.) hernieuwde de Corneliaanse en Petronische wetten en Ulpian, een stoïcijnse advocaat onder keizer Caracella (211-217 n Chr.) vermeldt een verbod voor ouders om hun kinderen als slaaf te verkopen. Diocetianus (284-305) schafte het gebruik af om schuldenaren zichzelf als slaaf te laten verkopen. Constantijn de Grote (306- 337) verbood het scheiden van gezinnen bij de verkoop van slaven. De toestand van de slaven verbeterde langzaam tijdens het Romeinse Rijk van voor het christendom.

Oud China
In China hadden rijke families slaven om handwerk te verrichten. Ook de keizer had honderden, soms duizenden slaven. En ook hier was slavernij voornamelijk het gevolg van schulden en oorlogvoering.

Oud India
In India was voor de komst van de islam slechts zeer beperkt sprake van slavernij en soms was het voor reizigers van buiten niet zichtbaar, getuige een bericht van de Griek Megasthenes (ca. 350-290 v. Chr.) die op een reis door India geen slavernij kon ontdekken: “Alle mensen zijn vrij; geen van hen is slaaf.”

Boeddha gaf aanwijzingen over de behandeling van slaven en drong er bij hun meesters op aan ervoor te zorgen dat de slaven niet te zwaar zouden worden belast en ze aandacht te geven in geval van ziekte.

Het is duidelijk dat de slavernij in India in de tijd voor de islamitische invasies maar op zeer beperkte schaal voorkwam, zeker in vergelijking met de contemporaine samenlevingen in Egypte, China en Rome. In India werden slaven nooit gezien als handelswaar en er waren geen slavenmarkten. De slavenhandel kwam pas op gang na de islamitische invasies.

Slavernij in het christendom
Slavernij wordt in het Nieuwe Testament benoemd en aanvaard als een gegeven, waarbij moet worden opgemerkt dat in het vroege christendom de slaven en vrijen binnen de kerk als gelijken met elkaar omgingen. Het Nieuwe Testament laat zien dat slavernij in die tijd heel normaal was en laat ook iets zien over de onderlinge verhoudingen:

“5. Slaven, gehoorzaam uw aardse meester zoals u Christus gehoorzaamt, met ontzag, respect en oprechtheid; 6. niet met uiterlijk vertoon om bij de mensen in de gunst te komen, maar als slaven van Christus die van harte alles doen wat God wil. 7. Doe uw werk met plezier, alsof het voor de Heer is en niet voor de mensen, 8. want u weet dat allen door de Heer beloond worden voor het goede dat ze doen, zowel slaven als vrije mensen. 9. Meesters, behandel uw slaven op dezelfde manier. Laat dreigementen achterwege, want u weet dat zij en u dezelfde Heer in de hemel hebben, en dat hij geen onderscheid maakt.”

“We zien dus dat door het christendom de slavernij als een gegeven werd beschouwd; het wordt niet echt goedgekeurd, maar er is ook geen duidelijke afkeuring. Er is wel iets vreemds, want terwijl de slavernij in de voorchristelijke Romeinse samenleving geleidelijk milder werd in zijn uitvoering, was dat onder de christelijke keizers juist andersom. De wetten werden verscherpt en de kerkvaders rechtvaardigden de slavernij op religieuze gronden. Ze bleven de slavernij steunen, zelfs toen er in Europa steeds meer oppositie tegen ontstond.”

Algemeen
We richten nu de blik op de relatie tussen de slavernij en de islam en zullen zien dat slavernij een belangrijk onderdeel was van de Jihad.

Koran en slavernij
M.A. Kahn (blz. 269-271) haalt een aantal teksten aan uit de koran die gaan over slavernij in de islam. [gebruikte koran-citaten: http://www.redouan.nl]

Kahn:

Het instituut van de slavernij is door de koran aan regels gebonden, waarin Allah vrije mensen of meesters onderscheidt, die de macht uitoefenen en rechtspreken over de stommen, de nuttelozen en de slaven:

“En Allah geeft een gelijkenis van twee mannen: een hunner is stom, heeft nergens macht over en is een last voor zijn meester; waar hij hem ook heenzendt, hij brengt (hem) niets goeds mee. Kan deze gelijk zijn aan hem die rechtvaardigheid gelast en die zelf op het rechte pad is?” (Koran16:76)

Allah waarschuwt de gelovigen voor het als gelijken behandelen van slaven en het delen van rijkdom met hen, in plaats van dat zij hen vrezen zoals iedereen:

“Hebt gij onder uw ondergeschikten deelgenoten in hetgeen waarvan Wij u hebben voorzien, zodat gij dienaangaande gelijken wordt en vreest gij hen, zoals gij elkander vreest? – Zo leggen Wij de tekenen uit aan een volk dat begrijpt.” (Koran 30:28)

Allah erkent dat sommige mensen, namelijk de meesters, door hem meer worden gezegend dan de minderbedeelde slaven, als deel van zijn heilsplan. Hij waarschuwt de moslim voor het delen van zijn gave met hun slaven. Diegenen die hun slaven als gelijken beschouwen, waarschuwt Allah, ontkent hem en laat hem min of meer in de steek:

“En Allah heeft sommigen uwer boven anderen in levensonderhoud bevoorrecht. Maar degenen die Hij bevoordeelde geven hun bezit niet aan hun ondergeschikten, zodat deze er gelijk in zullen worden. Willen zij de gunst van Allah dan verloochenen?” (Koran 16:71).

Allah legitimeert niet alleen de slavernij; hij geeft zijn “verheven” zegen aan meesters die seks hebben met hun slavinnen. (alleen moslimmannen kunnen slaven bezitten):

“En degenen die onthouding betrachten.” (Koran 70:29).

“Uitgezonderd met hun vrouwen en degenen die zij bezitten, waarvoor hen geen blaam treft.” (Koran 70:30).

“En die hun vleselijke lusten beheersen.” (Koran 23:5)

“Behalve met hun vrouwen of hetgeen hun rechterhand bezit, want dan treft hen geen verwijt.” (Koran 23: 6)

Daarom als er vrouwen zijn onder de gevangenen of slaven hebben de moslims het heilige recht om seks met hen te hebben, zoals met hun (eigen) vrouwen. Deze uitspraak van Allah is de instelling van het gebruik van seksslavernij en slaven-concubinaat in de islam, die in de pre-koloniale moslimwereld wijdverbreid was en tot ver in de 20e eeuw is blijven bestaan. Voor zover het een legaal huwelijk betreft, is er een grens van vier vrouwen waarmee een man getrouwd mag zijn:

“En als gij vreest dat gij niet rechtschapen zult zijn bij het behandelen der wezen, huwt dan vrouwen die u behagen, twee of drie, of vier en als gij vreest, dat gij niet rechtvaardig zult handelen, dan één of wat uw rechter handen bezitten. Dat is voor u de beste weg, om onrechtvaardigheid te voorkomen.” (Koran 4:3)

Maar een dergelijke limiet bestaat niet voor het aantal seksslavinnen (concubines). Allah heeft zijn “heilige“ goedkeuring gegeven aan het voeren van oorlog tegen ongelovigen met als doel het verkrijgen van slavinnen voor seksuele doelen.

“O Profeet, Wij hebben voor u uw vrouwen wettig gemaakt, aan wie gij haar huwelijksgiften hebt gegeven, en degenen die uw rechterhand bezit van haar, die Allah u als een oorlogsbuit heeft gegeven...” (Koran 33:50).

Moslims mogen seks hebben met gevangen vrouwen, zelfs als deze gehuwd zijn, maar niet met gehuwde moslimvrouwen:

“En (verboden zijn) getrouwde vrouwen, met uitzondering van haar, die gij bezit...” (Koran 4:24)

Allah herinnerde de moslims er bij herhaling aan om slaven te houden en gaf ook aan hoe ze die moesten krijgen:

“En Hij deed de mensen van het Boek die hen (de vijand) hielpen uit hun vestingen komen en vervulde hun hart met ontzetting. Gij dooddet sommigen (volwassen mannen) en gij naamt anderen gevangen” (vrouwen en kinderen).” (Koran 33: 26)

Na de Slag bij de Gracht in 627 “beval” Allah dat de volwassen mannen moesten worden gedood en de rest, de vrouwen en de kinderen, tot slaven gemaakt moesten worden.

Mohammed verdeelde de gevangen vrouwen en kinderen onder zijn volgelingen en behield een vijfde deel voor zichzelf. De jonge en mooie onder de vrouwelijke gevangenen werden tot seksslavinnen gemaakt; de Profeet nam zelf de mooie 17 jaar oude Rayhana, wier echtgenoot en familieleden in de slachtpartij waren vermoord. Hij ging diezelfde nacht met haar naar bed.

Kahn merkt verder op:

“Er zijn nog meer verzen in de koran die goedkeurend spreken over slavernij en het gevangen nemen van slaven in oorlogen. Volgens de koran mogen moslims slaven houden. Ze mogen slaven in grote aantallen verwerven door oorlogen en seks hebben met de slavinnen en ze mogen ze vanzelfsprekend gebruiken zoals ze willen. Het is voor moslims net zo legaal om seks met slavinnen te hebben als met hun wettige echtgenotes. Slavernij blijkt een van de meest gewenste (en gewaardeerde) ´heilige´ voorrechten te zijn binnen de islam, omdat Allah de moslim keer op keer aan die rechten herinnert.”

M.A. Kahn schrijft, zoals gezegd, uitvoerig over alle facetten van de islamitische slavernij; het is bepaald een schokkend relaas. We zullen hieronder uit zijn boek enkele passages citeren om ons een beeld te kunnen vormen van de verschrikkingen die deze praktijken met zich mee brachten; voor het hele verhaal zij wederom verwezen naar zijn boek.

Slavernij door de islam (blz. 330)
De islam heeft de slavernij niet ingesteld, maar wel de eeuwen oude praktijk met open armen verwelkomd en er een heilige rechtvaardiging aan gegeven, die al eeuwenlang geldig is; ze hebben het tot heden op ongeëvenaarde schaal bevorderd. (...) Niet alleen heeft de islam de uitoefening van de slavernij verergerd vanaf het begin, maar het verergerde verder in de eeuwen die volgden. De profeet Mohammed bracht de vrouwen en kinderen van de Banu Qurayza, de Khaybar en de Banu Mustliq in slavernij, nadat de mannen waren afgeslacht.

Dit als ideaal beschouwde voorbeeld van de profeet werd de “modus operandi” voor de moslimstrijders door de eeuwen heen, totdat het Westen zijn eigen betrokkenheid met de slavernij beëindigde en dat verbod ook oplegde aan de moslimwereld, ondanks ergernis, teleurstelling en zelfs gewapend verzet van de moslims. (...) Als heiden had Mohammed, behalve Zaid, geen slaven. Maar na het islamitische geloof te hebben gesticht, vergaarde hij slaven bij dozijnen tot duizenden toe. Dit voorbeeld maakt duidelijk dat, in plaats van de stap naar afschaffing te nemen, de profeet van de islam en zijn dierbaarste metgezellen zelf het instituut van de slavernij op een veel grotere schaal brachten, vergeleken met wat voorheen in Arabië gebruikelijk was. De islam introduceerde ook de meest barbaarse en wrede methoden, voorzien van “heilige” goedkeuring, om slaven te vangen op een schaal die Arabië nog niet had gezien.

Slavernij binnen de islam (blz. 331)
Ondanks veelvuldige ontkenning van het bestaan van slavernij in de islam en de claim dat de islam de eerste stap nam in de richting van afschaffing, is slavernij onomstreden een “heilig” en geoorloofd gebruik binnen de islam, dat overeind blijft tot het einde der dagen. De islamitische denker Ibn Khaldum erkende massale slavernij van niet-moslims met gloedvolle religieuze trots, en moslims veranderden Afrika in een gebied van slavenjacht en slavenfokkerij.

Bernhard Lewis schrijft:

“Moslims hielden een gebruik in stand, goedgekeurd door de schrift, de wet (sharia) en de traditie (sunnah), dat noodzakelijk was in hun ogen om de sociale samenhang in moslimmaatschappij in stand te houden.”

Ibn Khaldum dacht dat uitgebreide slavernij van zwarten in Afrika door de moslims was gerechtvaardigd: “omdat ze eigenschappen hebben die nogal op domme dieren lijken.”

De negers van de landen van de Boven-Nijl werden in grote aantallen gewelddadig tot slaven gemaakt en tot de islam bekeerd. Ze werden bijna zonder uitzondering gecastreerd en over grote afstanden vervoerd; onderweg ging het merendeel (80 tot 90%) dood. Van degenen die over de Atlantische Oceaan naar Noord- en Zuid-Amerika werden vervoerd, stierven in het transport naar de kust, de gevangenschap tijdens het wachten op transportschepen en het transport overzee onderweg naar de overkant tussen de 30% en de 50%. De mortaliteit op de transportschepen zelf was ongeveer 10%.

Er werden ook slaven verkregen door “fokkerij”, hoe bizar dat ook lijkt in onze ogen. Sultan Moulay Ismael (stierf in 1727) had een slavenfokkerij in Marokko. In Soedan waren er in de negentiende eeuw ondernemingen voor het fokken van zwarte slaven als ware het vee en schapen. In een Perzisch geschrift, de Hudud al-Alam, geschreven voor de Ghawividische heerser Abu al-Harith, wordt vermeld over de Soedan: “Er is geen streek die dichter bevolkt is dan deze. De handelaren stelen de kinderen en nemen ze mee. Ze castreren ze en brengen ze naar Egypte, waar ze hen verkopen. Slavernij bereikt zo’n omvang dat er onder hen mensen zijn die elkaars kinderen stelen om aan de handelaren te verkopen als die komen,” voegt het document eraan toe.

Slavernij was zo wijdverbreid in Afrika dat het continent synoniem werd met slavernij. Daarbij wordt gemakshalve vergeten met welke gretigheid de Tartaren en andere Zwarte Zee volken miljoenen Oekraïners, Georgiërs, Circassiërs, Armeniërs, Bulgaren, Slaven en Turken hebben verkocht. De kostbaarste handelswaar die de moslimhandelaren in de tiende eeuw kochten in de handelscentra aan de Wolga waren de blanke slavinnen, die meestal door de Vikingen werden aangeleverd en verkocht.

Aard van de islamitische slavernij (blz. 333)
Waarschijnlijk het meest verwoestende aspect van de islamitische slavernij was de castratie van de mannelijke gevangenen. De meeste mannelijke Afrikaanse slaven werden gecastreerd voor ze werden verkocht binnen de moslimwereld. Ook in India weten we van grootschalige castratie van gevangenen, vanaf het begin tot aan het einde van de islamitische overheersing.

Ook was er wijdverbreide castratie van Europese slaven. (...) Volgens Koenraad Elst “deed de islamitische beschaving op ongeëvenaarde schaal aan castratie”. De grootste tragedie daarvan was echter het grote mortaliteitspercentage. Verscheidene steden in Afrika waren fabrieken van eunuchen; ze waren kostbaar handelsgoed, omdat slechts 25% van de slachtoffers de ingreep overleefde. Verder stierf een groot percentage tijdens het transport naar de markten die vaak duizenden mijlen ver weg lagen; dit was een van de grote tragedies van de islamitische slavernij. (...) Verschillende schattingen stellen het aantal zwarte Afrikanen die in slavernij geraakten op 11 tot 32 miljoen mensen. Omdat 80 tot 90% van de gevangenen stierf voordat ze hun bestemming bereikten, is het niet zo moeilijk om in te schatten hoe groot het verlies aan mensenlevens was ten gevolge van de wrede en barbaarse islamitische slavernij...

Gevangen genomen vrouwen als middel van reproductie (blz. 102)
De gevangengenomen vrouwen werden, in overeenstemming met de voorschriften in de koran, gebruikt als seksslavinnen. Ze werden een belangrijk werktuig in de uitbreiding van de moslimbevolking. Bovendien werden vrouwen, doordat ze bij hun (ongelovige, Hindoe of christelijke of Joodse) cultuur waren weggenomen, de reden dat de niet islamitische mannen veel minder in staat waren om zich voort te planten. Daarmee ontstond een verstoring in het voortplantingspercentage van de niet islamitische bevolking; dit percentage werd daardoor ernstig verlaagd, terwijl de moslimgemeenschap juist en veel hoger groeipercentage begon te vertonen.

Waar de islamieten binnenkwamen, traden dus twee effecten op: ten eerste werd de bevolking ernstig gereduceerd doordat de moslims op grote schaal de weerbare en vruchtbare mannen afslachtten. Ten tweede trad bovengenoemd effect van de seksslavernij op, wat in een versnelde groei van de moslimpopulatie resulteerde. Om een beeld van dit effect te krijgen, kijken we als voorbeeld naar India, waar het werkelijk om grote aantallen gaat. In de veldtocht van het jaar 1000-1002 nam Sultan Mahmed meer dan 50.000 mensen gevangen. In zijn aanval op Thanesar nam hij 200.000 slaven en in 1019 waren het er 53.000.

Abdulla Khan Uzbeg, een generaal van Akbar (1556-1605), pochte erop en zei: “Ik maakte gevangenen tot een aantal van 500.000, mannen en vrouwen en verkocht ze. Ze werden allemaal islamieten. Door hun vruchtbaarheid zullen ze op de Dag des Oordeels met 10 miljoen zijn!”

Toen Nadir Shah van Iran in 1738 India binnenviel: “Na verschrikkelijke wreedheden te hebben gepleegd en te hebben geplunderd, waarbij 200.000 mensen werden vermoord, keerde hij terug met duizenden slaven en grote schatten”.

In het volgende deel wordt uitgelegd dat ook slaven van overzee werden aangevoerd door aankoop. Er blijkt dan verder uit dat de slavenhandel en wreedheden ongekende vormen aannemen, buiten de aantallen doden en verminkten hierboven genoemd.

(Overigens groot respect voor de diepgang van de onderzoeken voor het boek gedaan door de heer Bontenius, auteur van “Vrucht van de boom”)

Door: “Henk der Niederländer”

https://ejbron.wordpress.com/2020/03/07 ... e-boom-19/
De Islam is een groot gevaar!
Jezus leeft maar Mohammed is dood (en in de hel)
Gebruikersavatar
Pilgrim
Berichten: 51240
Lid geworden op: wo jan 17, 2007 1:00 pm
Locatie: Dhimmistad

Re: Islam en slavernij

Bericht door Pilgrim »

LONGREAD: “Vrucht van de boom” (20)

Geplaatst op 20 maart 2020

Afbeelding

Lees hier deel 1 t/m 19 van “Vrucht van de boom”

Vikingen en de islamitische slavenhandel

Vanaf de 8e eeuw hebben de Vikingen als niet-moslims een behoorlijk grote rol gespeeld in de enorme slavenhandel binnen de moslimwereld. Ze voerden aanvallen uit in heel Noordwest- Europa en in Rusland, o.a. langs de Wolga. De periode van 793 tot 1066 wordt wel het Vikingtijdperk genoemd. De Vikingen zijn zwaar bekritiseerd voor hun deelname aan slavenjacht, waarbij ze vreedzame gemeenschappen overvielen en de volwassenen doodden en de kinderen en jonge vrouwen als slaven verkochten. (...) Er is echter nog weinig aandacht voor de stimulerende invloed van de islam op hun betrokkenheid in de slavenhandel.


Omdat de moslims bij Poitiers hadden verloren en reeds veroverde gebieden moesten prijsgeven, werden door de vermindering van het aanbod de prijzen van blanke slavinnen erg hoog. Doordat het vangen van blanke seksslavinnen door oorlogvoering minder gemakkelijk werd, won de handel erin aan belangrijkheid. Scandinavische bonthandelaren ontdekten door contacten in de handelscentra langs de Wolga dat de moslims grote vraag hadden naar blanke vrouwen voor hun harems. Deze Vikingen begonnen daarom speciaal te jagen op jonge blanke vrouwen, die ze in de moslimwereld konden verkopen. Dit opende voor het eerst de Oost-Europa route voor de slavenhandel met de moslimwereld. De bevoorradingsroute van slaven via Spanje volgde spoedig daarna. Toen het christendom Noord-Europa bereikte, werd de slavenhandel van de Vikingen minder en verdween geleidelijk aan geheel.

Ibn Fadlan ontmoet de Vikingen
Ibn Fadlan was een Arabische kroniekschrijver, die een verslag schreef van zijn reizen, waarbij hij vertelt over zijn ontmoeting met de Vikingen. In 921 zond de Kalief van Bagdad Ibn Fadlan met een gezantschap naar de koning van de Bulgaren in het Midden-Wolga gebied. In 921 vond daar een ontmoeting plaats van deze Arabische afgezant van de Kalief met een groep Vikinghandelaren. Ibn Fadlan schrijft daarover onder meer:

Ibn Fadlan was de secretaris van de afvaardiging van de Kalief in Bagdad aan de Koning van de Bulgaren, een Turks volk dat ontvankelijk was gebleken voor de islam. Ondanks de toestroom van Vikingen stond de markt van Bulgarije nog onder gezag van de koning en Ibn Fadlans delegatie had tot taak de koning te onderrichten in de islamitische rituelen en te helpen bij de bouw van een permanent fort dat de verdediging van Bulgarije moest versterken.

In Bulgarije werd kostbare waar als Chinese zijde en Arabisch zilver verhandeld, en Ibn Fadlan en de zijnen waren niet van zins de Roes (Russen) of wie dan ook de vrije hand in de stad of met haar schatten te geven. Scandinaviërs, Arabieren en anderen verdrongen zich waakzaam, maar zonder al te grote vijandigheid in de nauwe straten, die bezwangerd waren van de stank van kamelen en andere lastdieren die de straten in modderpoelen veranderden. Roes met tatoeages en dikke beurzen dongen af bij kooplui in kaftan uit Bagdad, terwijl karren volgeladen met bont af- en aanreden.

In de ogen van een ontwikkelde moslim als Ibn Fadlan waren de Roes en Bulgaren heidenen en barbaren, maar hij was eerlijk en opmerkzaam in zijn beschrijving van hun gebruiken, zij het niet onbevooroordeeld. Zoals veel buitenlanders was hij onder de indruk van de lange, fiere gestalte van de Vikingen die hij in de modderige straten van Bulgarije zag. “Nergens zag ik zulke gave fysieke exemplaren”, zo schreef Ibn Fadlan, “Hoog als dadelpalmen, blond en blozend”. De Vikingen waren gemiddeld een paar cm langer dan andere Europeanen en hun lengte werd nog benadrukt door de opvallende wapens en sieraden die zij droegen. “Iedere man draagt altijd een bijl, een zwaard en een mes bij zich”, schreef Ibn Fadlan. Al even imposant waren de donkere tatoeages die hen “van de vinger toppen tot de nek” bedekten, in kronkelige patronen, die Ibn Fadlan met bomen vergeleek.

In andere opzichten maakten de Vikingen echter alles behalve indruk op de Arabier. “Ze zijn de smerigste van Allah´s wezens”, verklaarde hij. “Ze ontberen alle zeden bij het ontlasten en urineren, ... en wassen na de maaltijd hun handen niet. Daarin zijn zij als wilde ezels”. Als ze zich al wasten, dan was dat op wat hij aanduidde als “de meest stuitende en smerige wijze”. Iedere morgen bracht een slavin haar meester een bekken met water waarmee hij zijn handen, gezicht en haren afspoelde. Tot slot snoot hij zijn neus en spuwde hij in het water. “Wanneer hij klaar is”, scheef Ibn Fadlan vol walging, “brengt de dienares het bekken naar de volgende, die hetzelfde doet”. Kennelijk was het op deze manier delen van een wasbekken een blijk van kameraadschap.

Als ze uit hun land komen en aanleggen op de oever van de Wolga, dat is een grote rivier, dan bouwen ze grote huizen van hout op de oever, elk voor tien tot twintig personen. Iedereen heeft een bank waarop hij zit. Ze hebben mooie slavinnen bij zich, bestemd voor de verkoop aan handelaren: een man kan dan ongegeneerd geslachtsgemeenschap hebben met zijn slavin, terwijl zijn metgezel toekijkt. Soms komen hele groepen samen op deze manier, elk in het bijzijn van anderen. Een handelaar die aankomt om een slavin van hen te kopen, moet soms wachten en toekijken tot de Rus klaar is met de slavin.”

[Deze beschrijving van Ibn Fadlan komt op diverse plaatsen in boeken en webstekken voor; Vert. Peter Bontenius]

Toen de Vikingen aan het einde van hun tijdperk de leveringen staakten, begonnen de moslims zelf op pad te gaan om aan de vraag te voldoen.

Islam en Europese slavenhandel
De Europese slavenhandel naar de Nieuwe Wereld begon met een goedkeuring van keizer Karel V in 1519. Als eerste stortten de Spanjaarden en de Portugezen zich op deze lucratieve handel, gevolgd door de Nederlanders, de Engelsen en de Fransen. De Engelse koning Charles I keurde de slavenhandel in 1631 goed en zijn zoon bekrachtigde dat in 1672. Volgens schattingen zijn er ongeveer 11.100.000 Afrikaanse slaven naar Amerika getransporteerd. Ongeveer 4.000.000 gingen naar Brazilië; 2.500.000 gingen naar de Spaanse gebieden in Zuid- en Midden-Amerika. 2.000.000 gingen er naar de Britse West-Indische eilanden, de meesten daarvan naar Jamaica; 1.600.000 gingen naar de Franse West-Indische gebieden; 500.000 gingen naar de Nederlandse West-Indische koloniën en 500.000 gingen naar Noord-Amerika; opgeteld dus 11.100.000 mensen.

De Europese slavenhandel is ten sterkste te veroordelen als een wrede misdaad tegen de menselijkheid. De moslims doen erg hun best om te doen of ze beter zijn dan anderen, vooral als het gaat om het schoonpoetsen van hun geschiedenis met betrekking tot de slavernij. In werkelijkheid speelden ze zelfs in de Europese slavenhandel een belangrijke rol. Maar ze zijn er muisstil over en zelfs niet-moslim geleerden in het Westen zijn voornamelijk stil over de islamitische bijdrage aan de trans-Atlantische slavenhandel.

Islamitische rol in de trans-Atlantische slavenhandel
De rol van de islam in de trans-Atlantische slavenhandel door slavenjagers en slavenhandelaren is gelegen in de aanvoer van slaven naar de zeehavens. De Europeanen kochten de slaven van moslimhandelaren om ze naar Amerika te brengen. Toen de Europeanen met de slavenhandel begonnen, hadden de moslims al een eeuwenlange ervaring met de “kunst” van de slavenhandel en ze werden de gretige leveranciers van de Europeanen. De handel valt in twee delen uiteen:

De Europeanen verkregen ongeveer 20% van de Afrikaanse slaven direct, zonder de tussenkomst van moslimhandelaren, vanuit allerlei bronnen, zoals ouders die hun kinderen verkochten en stammen die hun slaven doorverkochten, en vaak speelden droogte en hongersnood hierin een rol. Senegal beleefde tussen 1746 en 1754 een serie droogtes en slechte oogsten, die de slavenhandel enorm deden toenemen.

Ze verkregen ongeveer 80% van de slaven van moslimhandelaren en slavenjagers. De moslimstrijders veranderden Afrika in een slaven fokkend en slaven vangend gebied om aan de vraag naar slaven in de moslimwereld te kunnen voldoen, wat later ook het leveringsreservoir voor de Europese handelaren werd.

Sayyid Sa’id, een prins uit Oman, trok naar Oost-Afrika met de piraten uit de haven van Musqat, die door de Engelsen zonder werk waren geraakt. Hij vestigde zich in 1806 op Zanzibar en zijn slavenjagers drongen vanaf de oostkust diep het binnenland in tot aan Oeganda en Kongo om slaven te vangen. Op deze wijze grondvestte hij een bekend slavenrijk in Oost-Afrika. Curtin schrijft:

“In Afrika zijn er slavenjagers met bendes van 40 tot 50 man. Ze gaan in groepen op pad naar nabijgelegen dorpen en stelen vee en mensen, trachten dan individuen of kleine groepen te vangen, zoals vrouwen op weg naar hun dorpen (...). De opening van nieuwe markten in de Nieuwe Wereld betekende een erg lucratieve handel voor de moslim slavenjagers en handelaren van Afrika.”

Ontkenning
Kahn gaat in zijn boek verder in op een aantal onderwerpen die betrekking hebben op de slavernij; hier in het kort samengevat:

De ontkenning van de islamitische slavernij: “Voor de meeste moslims is de slavenhandel die ze kennen de trans-Atlantische handel naar Amerika. Voor hen bestaat de nog veel uitgebreidere en barbaarse slavernij in de moslimwereld, die tot ver in de 20e eeuw duurde, helemaal niet.”

De behandeling van slaven in de islam: Hoewel een goede behandeling van slaven in overeenstemming is met de voorschriften in de Koran, was dat op zichzelf geen nieuwe ontwikkeling, want ook bij de oude Grieken bijvoorbeeld werd een humane behandeling van slaven al aanbevolen (Solon, ca. 638-558 v. Chr.) en werden slaven bij bepaalde gelegenheden in vrijheid gesteld. Een goede behandeling en soms bevrijding van slaven bestond ook al in het voor-islamitische Arabië, en toen Mohammed nog een heiden was, liet hij al zijn slaaf Zaid vrij en adopteerde hem als zijn zoon. Daarom kan worden gezegd dat Mohammed en de islam niets nieuws toevoegden aan het menselijke aspect van de slavernij.

De islam stelde in eigen kring de slavernij als gebruik in. Het is een leugen om te stellen dat de islam de deur naar slavernij sloot of de eerste stap zou hebben gezet naar afschaffing. Mohammed had voordat hij de islam oprichtte slechts één slaaf, Zaid. Tijdens zijn 23 jaar als moslim verwierf hij 59 slavinnen en 38 slaven voor huishoudelijk werk. Zubair, een directe metgezel van Mohammed, had bij de dood van Mohammed meer dan 1000 slaven. Deze voorbeelden maken duidelijk dat, in plaats van naar afschaffing te streven, de Profeet van de islam en zijn trouwste metgezellen de slavernij op een hoger plan brachten, zeker vergeleken met wat daarvoor in Arabië gebruikelijk was.

Slavernij is theologisch en historisch een onlosmakelijk deel van de islam. Ondanks de wijdverbreide ontkenning van het bestaan van de slavernij binnen de islam en de stelling dat de islam de eerste stap zou hebben gezet naar de afschaffing ervan, is de slavernij ontegenzeggelijk een heilig en van hogerhand ingesteld gebruik in de islam. Alle islamitisch scholen en jurisprudentie, de sharia en de religieuze geleerden door de hele geschiedenis heen, hebben unaniem en met trots de slavernij geaccepteerd als een integraal bestanddeel van de islam. Kahn stelt:

“Ondanks de wijdverbreide ontkenning van slavernij binnen de islam en de stelling dat de islam de eerste stap zou hebben gezet naar afschaffing, is de slavernij onweerlegbaar een heilig gegeven in de islam, dat standhoudt tot het einde van de mensheid.”

De islamitische denker Ibn Khaldun erkent met trots de slavernij op grote schaal van niet-moslims als hij spreekt over hoe de moslims Afrika veranderden in een continent van slavenjacht en slavenfokkerij. De kostbaarste handelswaar die islamitische handelaren meebrachten uit de handelscentra langs de Wolga waren blanke slavinnen, meestal gekocht van de Vikingen.

Speciale wreedheid en slachtoffers van de islamitische slavernij: Kahn gaat hier in op zaken als de castratie van de mannelijke slaven, vooral uit Afrika, en de hoge mortaliteit tijdens de transporten over grote afstanden door de Sahara, maar ook over de Himalaya, en stelt: “... de instelling van de slavernij door de islam is zonder twijfel een van de grootste tragedies voor de mensheid geweest...”

Kahn gaat verder nog in op onderwerpen als de islamitische weerstand tegen afschaffing van de slavernij, de Europese strijd tegen de islamitische slavernij, de weerstand tegen de afschaffing van de slavernij onder de Ottomanen, de tegenwoordige herleving van de slavernij in sommige moslimlanden zoals in Soedan en de slavernij die de moslims naar het Westen brengen.

Deze punten uit het boek van Kahn zullen we hier niet behandelen, het boek is via de bekende internetwinkels binnen 3 weken overal ter wereld leverbaar en zeer aan te bevelen.

Slavernij elders

Azië
Het is al genoemd dat, nadat de moslims in Zuidoost-Azië aan de macht kwamen, ze slavernij bevorderden op zo’n schaal dat de Portugezen, die een eeuw later kwamen, ontdekten dat bijna de hele bevolking eigendom was van voornamelijk Arabische meesters. Ook werden na verovering hele bevolkingen weggevoerd.

In Java verkleinden de heersers de bergbevolking, een deel daarvan door slavenjacht en verkoop. Sultan Iskander Muda (1607-1636) van Atjeh bracht met zijn verovering van Malaya duizenden slaven mee naar zijn hoofdstad.

Het sultanaat Sulu (Filipijnen) nam in de periode 1665 tot 1879 ongeveer 2.300.000 Filippino’s mee als slaven uit het Spaanse deel van de Filipijnen.

Afrika
In de late 17e eeuw wordt verteld van de Marokkaanse Sultan Moulay Ismael (1672-1727) dat hij “een leger van 250.000 zwarte slaven had.” In 1721 stuurde Moulay Ismael een leger naar het Atlasgebergte waar rebellen weigerden de schatting te betalen. Van de verslagen rebellen werden alle mannen gedood en de vrouwen en kinderen mee teruggenomen naar de hoofdstad. Hetzelfde gebeurde onder zijn zoon Moulay as Sharif, die de stad Guzlan innam na weigering van de schatting. Toen de rebellen zagen dat ze niet konden winnen, gaven ze zich over in de hoop op clementie. Maar Moulay as Sharif gaf opdracht alle mannen te onthoofden en de vrouwen en kinderen werden weggevoerd.

Korte berichten
Van Perzië tot Egypte tot Marokko bestonden er slavenlegers van 50.000 tot 250.000 soldaten. Net zoals de Ottomaanse Janitsaren soldaten was Sultan Moulay Ismael gewoon om 10-jarigen uit de zwarte slavenfokkerijen en kinderhuizen te halen, ze te castreren en ze te trainen tot betrouwbare en gevreesde vechters, de “Bukhari”, omdat ze trouw zwoeren aan de Sultan. Hij had er 25.000 in zijn hoofdstad en 75.000 in de garnizoensstad Mahalla.

Guinee (Afrika, nu 85% moslim) kwam in de 18e eeuw onder moslimoverheersing. In 1823 zag major Laing een “slavenstad” in Fabala. De slaven werkten voor het opperhoofd in de landbouw.

Het Oost-Afrikaanse rijk van de beroemde Sultan Sayyid Saíd, met zijn hoofdstad Zanzibar (1806-1856), “was gegrondvest op slavernij (…) slaven werden verscheept naar de markten van Arabië en Perzië als huispersoneel en concubines.”

Ronald Segal, die met de islam sympathiseert, vermeldt dat Afrikaanse kinderen van 10-11 jaar in grote aantallen gevangen genomen werden om getraind te worden voor het moslimleger.

Volgens een schatting van Paul Lovejoy in “Transformations in Slavery, 1983” werden alleen in de 19e eeuw ongeveer 2.000.000 slaven van Afrika en de Rode Zeekust naar de islamitische wereld overgebracht, waarbij door het hoge sterftecijfer van 80 tot 90 mensen stierven voor ze hun bestemming bereikten.

In de 18e eeuw was het aantal daadwerkelijk geleverde slaven ongeveer 1.300.000.

Lovejoy schat dat tot de 19e eeuw in totaal 11.512.000 zwarte Afrikanen naar de islamitische wereld zijn overgebracht als slaven, terwijl Raymond Mauvy (geciteerd in “The African Slave Trade from the Fifteenth to the Nineteenth Century, UNESCO, 1979”) het aantal van 14.000.000 noemt, inclusief 300.000 slaven in de 1e helft van de 20e eeuw.

Muray Gordon, “Slavery in the Arab World”, stelt het totale aantal zwarte slaven door moslim handelaren verkregen op 11.000.000; ongeveer hetzelfde aantal dat de Europeanen naar hun kolonies in de Nieuwe Wereld brachten.

Aan het einde van de 18e eeuw transporteerden karavanen uit Darfur zo`n 18.000 tot 20.000 slaven in één enkel transport naar Cairo.

Zelfs nadat Europa in 1815 de slavernij had afgeschaft en de moslimregeringen gedwongen had er mee te stoppen: “In 1830 had de Sultan van Zanzibar 37.000 slaven per jaar; in 1872 verlieten 10.000 tot 20.000 slaven per jaar de haven Suatin (in Afrika) naar Arabië.”

Barbarijse zeerovers
Kahn geeft in zijn boek een uitgebreide beschrijving over het lot van Europeanen die door toedoen van de Barbarijse zeerovers in Noord-Afrika in slavernij raakten. Verder beschrijft hij het lot van slaven in diverse landen: Arabië, Sindt (India), de slaven die door het leger werden opgenomen, die in fabrieken moesten werken, die in paleizen en aan hoven moesten werken, in huishoudens en op het land. Hij beschrijft het lot van vrouwen die in seksslavernij raakten en in concubinaat moesten leven. Ook komen de eunuchen en schandknapen aan de orde, die in overvloed aanwezig waren. De reden dat er in de islamitische Arabische wereld bijna geen zwarten leven, komt doordat de overgrote meerderheid van de slaven werd gecastreerd.

Kahn gaat ook in op de slavenhandel, de oorsprong van de slavenhandel, de prijs die slaven opbrachten en de slavenhandel tussen verschillende landen. Hij gaat ook in op de Europese slaven. Hij citeert Lewis als volgt:

“In Europa was er een belangrijke handel in slaven, moslims, Joden en heidenen en zelfs orthodoxe christenen en Oost-Europese slaven. Algemeen bekend als Sagaliba (slaven). Ze werden langs drie hoofdroutes aangevoerd: over land via Frankrijk en Spanje; vanuit Oost-Europa via de Krim en overzee over de Middellandse Zee (…). Sommigen werden gevangen tijdens overvallen op Europese kusten, vooral in Dalmatië. De meesten werden geleverd door Europese, vooral Venetiaanse, slavenhandelaren, die ladingen van hen leverden naar de markten in Spanje en Noord-Afrika ”

De Europese slavinnen werden speciaal gevraagd voor dienst in koninklijke paleizen en als concubines en in de vestigingen van de rijken in Marokko, Tunesië, Algerije en Libië.

Korte berichten
In 1544 werd het eiland Ischia bij Napels geplunderd en 4.000 inwoners werden gevangen genomen, terwijl er 9.000 inwoners van het eiland Lipari aan de noordkust van Sicilië als slaven werden meegenomen.

In 1663 plunderde het Turkse piratenopperhoofd kustnederzettingen bij Granada in Spanje en voerde 4.000 mensen in slavernij mee.

In 1625 veroverde Barbarijse zeerovers het eiland Lundi in het Kanaal van Bristol en plantten er de vlag van de islam. Vanuit die basis plunderden ze de omliggende steden en dorpen en pleegden daden van plundering en moord. Volgens Milton:

“Dag aan dag vielen ze ongewapende vissersgemeenschappen aan, namen de inwoners mee en staken hun huizen in brand. Aan het einde van de vreselijke zomer van 1625 telde de burgemeester meer dan 1.000 vissersboten die vernield waren en een vergelijkbaar aantal mensen dat in slavernij was weggevoerd.”

Tussen 1609 en 1616 veroverden de Barbarijse zeerovers een verbijsterend aantal van 466 Engelse handelsschepen.

In 1627 ondernam Murad Rais, een Europese bekeerling tot de islam, die leider van de Barbarijse zeerovers was geworden in de rovershoofdstad Salee in Marokko, een plundertocht en slavenjachtcampagne naar IJsland. Na het anker te hebben laten vallen in Reykjavik plunderden zijn strijdkrachten de stad en kwamen terug met 400 mannen en vrouwen en kinderen, die ze in Algiers verkochten. In 1631 maakte hij met een brigantijn met 200 piraten een tocht naar de kust van Zuid-Ierland, plunderde Baltimore en nam 237 mannen, vrouwen en kinderen mee naar Algiers.

”What of the people of the town of Baltimore in Ireland, all carried off by “Corsairs” Raiders in a single night”

De Barbarijse slavenjacht van de moslimpiraten hadden een behoorlijk effect op Europa. Frankrijk, Engeland en Spanje verloren duizenden schepen, wat de overzeese handel veel schade toebracht. Grote delen van de kust van Spanje en Italië waren tot in de 19e eeuw nagenoeg door hun bewoners verlaten. De visserij werd praktisch verwoest.

Paul Baeplers boek “White Slaves, African Masters: An Anthology of American Barbary Captivity, Narratives” geeft een lijst van verslagen van negen Amerikanen die in Noord-Afrika gevangen gehouden zijn. Volgens zijn boek waren er in 1620 in Algiers meer dan 20.000 blanke christelijke slaven. Hun aantal nam toe tegen 1630 tot 30.000 mannen en 2.000 vrouwen, etc. ... De Barbarijse piraten namen gedurende drie eeuwen jaarlijks gemiddeld 5.000 Europeanen in slavernij gevangen.

In 1658 zag Consul d’Arvieuw hoe christelijke slaven, Polen, Russen en Circassiërs, als dieren op de slavenmarkt te koop stonden.

Oost-Europa
Enorme aantallen slaven kwamen van de Krim, de Balkan en de steppen van West-Azië naar de islamitische markten. B. D. Davis klaagt: “Tataren en andere Zwarte Zeevolken verkochten miljoenen Oekraïners, Georgiërs, Circassiërs, Armeniërs, Bulgaren, Slaven en Turken, zonder veel ruchtbaarheid”.

De Krim-Tataren verkochten tussen 1468 en 1694 ongeveer 1.750.000 Oekraïners, Polen en Russen. Volgens andere schattingen exporteerden de Krim-Tataren jaarlijks 10.000 slaven; totaal 2.500.000 alleen al naar het Ottomaanse Rijk. De Tataarse slavenjagers kwamen terug met:

18.000 Polen in 1463;
100.000 uit Lvov in 1498;
60.000 uit Zuid-Rusland in 1515;
50.000 tot 100.000 uit Galicië in 1516;
800.000 uit Moskou in 1571;
50.000 uit Polen in 1612;
60.000 uit Zuid-Rusland in 1646;
100.000 uit Polen in 1648;
300.000 uit de Oekraïne in 1654;
400.000 uit Vilynia in 1676;
en duizenden Polen in 1694.

Behalve deze grote vangsten deden ze talloze kleinere Jihad-rooftochten in dezelfde periode, wat ook duizenden slaven opleverde. Deze aantallen slaven moet men vergelijken met de grootte van het Krim-Tartaarse Kahnaat, dat slechts ongeveer 400.000 mensen telde.

Tot zover dit deel.

Het volgende deel bestaat uit beschrijvingen van de invallen in het zuidoosten van Europa, de veldslagen en de wreedheden uitgevoerd door de Ottomanen.

Door: “Henk der Niederländer”

https://ejbron.wordpress.com/2020/03/20 ... e-boom-20/
Zie voor de rest van deze reeks ook in het Bronnencentrum:

Vrucht van de boom
De Islam is een groot gevaar!
Jezus leeft maar Mohammed is dood (en in de hel)
Gebruikersavatar
Pilgrim
Berichten: 51240
Lid geworden op: wo jan 17, 2007 1:00 pm
Locatie: Dhimmistad

Re: Islam en slavernij

Bericht door Pilgrim »

Islamitische video-oproep om christenen en ongelovige vrouwen tot slaaf te maken

Geplaatst op 3 mei 2020

Afbeelding

Othman Al-Khamis (foto), de hoofd-imam van Koeweit, verklaart al in het jaar 2017 duidelijk de islamitische strategie om christenen en niet-islamitische vrouwen tot slaaf te maken, waarover ook het Italiaanse “Voxnews” met een schrikbarende video bericht.

Vier-punten-strategie ter onderwerping wordt zeer nadrukkelijk uitgelegd

In de ophitsende video-oproep aan zijn gelovige islamitische volgelingen valt waarschijnlijk definitief het masker van de in heel Europa “bescherming zoekende” aanhangers van de profeet.

Het zou in het meest urgente belang van moslims zijn om de in de Jihad gevangen genomen soldaten in ieder geval te doden, aldus punt één van de vier-punten-strategie van de prediker. Een tweede optie zou zijn om losgeld voor gevangenen af te dwingen.

Als derde mogelijkheid bezweert Ak-Khamis om vooral het tot slaaf maken van ongelovige mannen en vooral vrouwen per se in overweging te nemen. In ieder geval zou het duidelijk zijn dat een moslim nooit een slaaf zou kunnen zijn, om het even van welk geslacht, aldus de imam.

Deze slaven zouden als slaven van de Jihad beschouwd moeten worden en zodoende als eigendom van hun bezitter. Daarom kunnen en moeten uitsluitend ongelovigen tot slaaf gemaakt worden, maant de prediker nadrukkelijk aan.

Als vierde en meest inefficiënte optie zou de vrijlating van gevangenen zonder losgeld gelden, aldus Al-Khamis.

Duidelijke, onopgesmukte taal van een islamitische geloofsvertegenwoordiger, die ons allemaal wakker zouden moeten schudden en die het nog steeds aanhoudende, inflatoire “bescherming zoeken” van deze geloofsvertegenwoordigers vermoedelijk in een heel ander licht plaatsen.

Bekijk HIER de video (Engels ondertiteld).

Hier de letterlijke vertaling van de video:

De Koeweitse imam sjeik Orhman Al-Khamis in een openbare preek op 18 april 2017
Waar komen de slaven en slavinnen vandaan? Van de Jihad. Slaven en slavinnen worden in de Jihad gevangen genomen. Als de Jihad gevoerd wordt, heeft de imam vier mogelijkheden wat hij met de gevangenen moet doen. Dit betekent dat hij datgene moet doen wat in het beste belang van de moslims is.

Hij heeft vier mogelijkheden:
  • De eerste is zijn gevangenen te doden die soldaten zijn – alleen de soldaten, niet de vrouwen, de kinderen, de oudere mensen, de monniken of de slaven.
  • Zijn tweede mogelijkheid is hen tegen losgeld vrij te laten.
  • Zijn derde mogelijkheid bestaat erin hen zonder losgeld vrij te laten.
  • Zijn vierde optie is hen tot slaaf te maken – zowel de mannen als de vrouwen.
De mannen worden slaven en de vrouwen slavinnen. De slaaf is het eigendom van zijn bezitter. Ze worden door de Jihad tot slaaf gemaakt en een moslim kan geen slaaf zijn. Een moslim mag nooit tot slaaf gemaakt worden. Alleen ongelovigen mogen tot slaaf gemaakt worden.

Als een slavin trouwt, kan haar bezitter geen seks meer met haar hebben. Dat is het. Het is voorbij.

(Vraag van een luisteraar): Ze gaat dan naar het huis van haar man? (Antwoord): Natuurlijk. De bezitter kan alleen dan seks met een slavin hebben wanneer zij niet getrouwd is. Als ze trouwt, is het voorbij. Dan kan hij geen seks meer met haar hebben.

Maar zoals gezegd, een (islamitische) man kan niet gewoon trouwen met een slavin. Hij zou met een vrije vrouw moeten trouwen, geen slavin. Maar als hij geen vrouw vindt om mee te trouwen of als hij niet genoeg geld heeft of als niemand hem wil en hij het moeilijk vindt, bestaat er niets wat dit zou kunnen verhinderen.

Met de woorden van Allah: “Wanneer een van jullie niet de middelen heeft om met een vrije gelovige vrouw te trouwen, kan hij met gelovige meisjes onder hen trouwen, die jullie rechterhanden bezitten.”

Haar eigenaar kan geen seks met haar (een slavin) hebben als ze trouwt. Is dat duidelijk? Ze kan niet met twee mannen slapen. Dat is onmogelijk.

Bron: https://unser-mitteleuropa.com

Vertaald uit het Duits door: E.J. Bron

https://ejbron.wordpress.com/2020/05/03 ... -te-maken/
De Islam is een groot gevaar!
Jezus leeft maar Mohammed is dood (en in de hel)
Gebruikersavatar
Pilgrim
Berichten: 51240
Lid geworden op: wo jan 17, 2007 1:00 pm
Locatie: Dhimmistad

Re: Islam en slavernij

Bericht door Pilgrim »

History of Arab Slave Trade
27 okt. 2019

De Islam is een groot gevaar!
Jezus leeft maar Mohammed is dood (en in de hel)
Gebruikersavatar
hans van de mortel
Berichten: 7918
Lid geworden op: zo jun 03, 2007 12:41 pm

Re: Islam en slavernij

Bericht door hans van de mortel »

ARABIEREN >
MOSLIMS >
ONBRUIKBARE MENSEN IN ONZE HEDENDAAGSE BESCHAVING >
DE MISLUKTE MENSENSOORT PUR SANG
Geen eigen mening verkondigen is de vrijwillige celstraf van het verstand.

CITATEN OVER PROFEET MOHAMMED
Gebruikersavatar
Pilgrim
Berichten: 51240
Lid geworden op: wo jan 17, 2007 1:00 pm
Locatie: Dhimmistad

Re: Islam en slavernij

Bericht door Pilgrim »

In Mali bestaat slavernij onder zwarten tot op de dag van vandaag – een zaak voor “Black Lives Matter”?

Geplaatst op 22 juni 2020

Afbeelding

Terwijl “Black Lives Matter” en extreemlinks het liefst elk standbeeld zou willen neerhalen dat zelfs heel in de verte met slavernij of kolonialisme in verband wordt gebracht, bestaat er in Afrika een schaamteloze realiteit waarvoor deze agitators blijkbaar blind zijn: in Mali bestaat slavernij onder zwarten tot op de dag van vandaag.

Hier de uitspraken van een voormalige minister van Justitie van Mali over slavernij, verkrachting en de verkoop van kinderen door bepaalde etnische groepen:



“Ze beschikken naar believen over ons en verkrachten onze vrouwen. Zelfs als een vrouw getrouwd is, moet haar man het huis verlaten en komt de ´meester´ binnen en slaapt met de vrouw. De kinderen die geboren worden, neemt de ´meester´ als zijn eigendom en geeft ze als bruiloftsgeschenk aan zijn bondgenoten door. In Niger, Libië, en in Tsjaad worden zelfs nog de kinderen die door kinderen uit Mali ter wereld gebracht worden als bruiloftsgeschenk in bepaalde etnische allianties aangeboden.”

De hier genoemde “etnische groepen” houden traditioneel verband met een bepaalde religie.

Een deel van de familie van Assa Traoré, die in Frankrijk voor “Black Lives Matter” de straat opgaat, is ook afkomstig uit Mali. We hebben er echter nog niets van vernomen dat zij zich bekommerd zou hebben om het lot van de zwarte slaven uit Mali.

(Bron: “MPI”)

Bron: https://unser-mitteleuropa.com

Vertaald uit het Duits door: E.J. Bron

https://ejbron.wordpress.com/2020/06/22 ... es-matter/
De Islam is een groot gevaar!
Jezus leeft maar Mohammed is dood (en in de hel)
Gebruikersavatar
Pilgrim
Berichten: 51240
Lid geworden op: wo jan 17, 2007 1:00 pm
Locatie: Dhimmistad

Re: Islam en slavernij

Bericht door Pilgrim »

Het islamracisme, de islamdiscriminatie en de islamslavernij zijn een taboe in Europa

Posted on June 29, 2020 - by The Balkans Chronicles

Afbeelding

De grootste vorm van racisme en discriminatie heet ISLAM. Deze ideologie is zo afschuwelijk en verwerpelijk, omdat het een geloof in God van vrede, liefde, genade en goedheid, devalueert in een anti-God van, moord, genocide, haat, racisme, slavernij, het seksuele molesteren van meisjes, verkrachten van seksslaven, onderdrukken en vernederen van vrouwen. Een monster tegen de menselijkheid. De islam is tegen de gehele mensheid en menselijkheid en is niet slechts tegen een aantal groeperingen of een bepaald volk zoals nazisme, die richtte zich voornamelijk tegen een groepering, de Joden, terwijl de islam tegen allen die niet- moslim zijn en zelfs tegen moslims die het in hun hoofd halen de islam de rug toe te keren. Als racisme en discriminatie al een probleem is in Europa, dan is het discriminatie en racisme vanuit de islam...

Moslim-wreedheden en het primitieve karakter van de islam wordt verduidelijkt door haar toewijding voor de slavenhandel. Eeuwenlang haalden de noordelijke islamitische staten slaven uit de gebieden ten zuiden van hen, met name Oost en Centraal Afrika. Deze slavernij was zonder twijfel islamitisch geïnspireerd. De Sharia biedt uitsluitend ruimte om niet-moslims tot slavernij te dwingen. Vrijwel elk huishouden in de Ottomaanse wereld bezat een of meer ‘huisslaven’. Historici schatten dat zo omstreeks 1700 twintig procent van de bevolking van Istanbul slaaf was. Gevangen genomen vrouwen uit de oorlog of gekocht op de slavenmarkt mochten door moslims worden verkracht. De Koran moedigt dit ook aan; soera 23:1 en 70:22 staan toe om legitieme seks met slaafmeisjes en slaafvrouwen te hebben. Mohammed bezat zelf tientallen slaven en (seks)slavinnen. In 2008 beschreef de Egyptisch-Amerikaanse mensenrechtenactiviste Mona El-Tahawy (bekend van het ruchtmakende artikel ‘Waarom haten ze ons?’ over de onderdrukking van vrouwen in de Arabische wereld) racisme als ‘het smerige geheim van de Arabische wereld’...

Het domineren van de niet-moslim via jihad, terreur en slavernij is een fundamenteel aspect van de intolerante islam. Bilal ibn Rabah was de eerste Afrikaanse slaaf, die door moslims werd vrijgekocht, omdat hij moslim werd en niet omdat de moslims tegen alle slavernij waren. Dat blijkt uit de oudste biografie over het leven van Muhammad. Daarin valt ten eerste te lezen dat Bilal niet met geld werd gekocht, maar met een ruilmiddel: een andere zwarte slaaf. En die slaaf was geen moslim...

De Arabische of islamitische slavernij begon op Afrika vanaf de zevende eeuw, 700 jaar voordat West-Europese kolonisten op het toneel verschenen, toen moslimlegers grote delen van Noord-Afrika veroverden. Het resultaat van deze ‘heilige oorlogen’ en de oprichting van islamitische staten was de institutionalisering van slavernij, met de Afrikaanse ‘heiden’ als grootste slachtoffer. De Arabische slavenhandel duurde 13 eeuwen en ging het om 17 miljoen zwarte Afrikanen plus enkele miljoenen blanken die gekidnapt werden. De islamitische Tataren vielen regelmatig Noordoost Europa binnen om slaven te halen: 3 miljoen Russen, 3 miljoen Oekraïners en 1 miljoen Polen werden weggevoerd in slavernij. Daarnaast maakten islamitische legers talloze miljoenen slaven in Hindoegebieden tijdens hun genocides daar. De hoogste schatting van de Europese slavenhandel blijft daarbij steken op een schamele 15 miljoen...

Het beeld van een typische slavenhaler is een moslim, geen Europeaan. Europeanen zijn de drijvende kracht geweest achter de afschaffing van de slavernij en verdienen dus een pluimpje. In 1857 sloten de Britse en Ottomaanse autoriteiten een verdrag, waarin ook handel in slaven (‘black slaves’) werd verboden. In 1962 is de slavernij in Jemen afgeschaft. Een paar weken later gebeurde bij koninklijk besluit hetzelfde in Saudi-Arabië. Dat gebeurde allemaal onder druk van het Westen. Het Westen, de blanke man (en niet anderen, ook niet de zwarten) schaften slavernij af. Niemand wil de geschiedenis van de Arabische en islamitische slavenhandel bespreken, omdat slavenhandel volgens linkse propaganda een typische misdaad van de blanken is...

Nederland hoeft geen excuses te maken voor een slavenverleden. In de geschiedenis lees ik nergens dat de overheid actief met de slavenhandel bezig was. Verreweg de grootste slavenjagers en slavenhandelaren -na Arabieren- zijn de zwarte Afrikanen zelf. In Afrika werden de slaven aangeboden door zwarte stamhoofden die ontdekt hadden dat het lucratief was de bij een stammenoorlog buitgemaakte gevangenen niet te doden, maar voor een goede prijs te koop aan te bieden. Zonder de volledige medewerking van de Afrikanen zou de trans-Atlantische slavenhandel niet mogelijk zijn geweest. Bovendien: tijdens het transport van de door Afrikanen gevangengenomen Afrikanen naar de Afrikaanse Westkust kwam minstens de helft van de slaven om. Ruw geschat over de periode 1600-1850 een 10 miljoen mensen. Dit cijfer staat bekend als ’de Zwarte Schuld’. Dus, de grootste rol in de internationale slavernijgeschiedenis is weggelegd voor de islam. De politiek-correcte racisme-roepers hoor je daar nooit over. Maar, wanneer dringen ze bij de Arabieren aan op een mea maxima culpa voor de slavernij? De slavernij voor de politiek-correcte racisme-roepers slechts een middel is tot een doel, namelijk Nederland wegzetten als racistisch land.



De Arabisch-islamitische slavenhandel is met de mantel der liefde bedekt. Dat komt neer op geschiedvervalsing en gezien het politieke klimaat is dit niet verwonderlijk.





https://zlj13051967.wordpress.com/2020/ ... in-europa/
De Islam is een groot gevaar!
Jezus leeft maar Mohammed is dood (en in de hel)
Gebruikersavatar
Pilgrim
Berichten: 51240
Lid geworden op: wo jan 17, 2007 1:00 pm
Locatie: Dhimmistad

Re: Islam en slavernij

Bericht door Pilgrim »

Verreweg de grootste slavenhandelaren waren/zijn islamieten

Posted on July 4, 2020 - by The Balkans Chronicles

Afbeelding

De Arabieren waren superieur in de mensen- en slavenhandel. Zelfs beter dan de Afrikanen, die elkaar eeuwenlang hadden geknecht en uitgebuit. De islam erkent en legaliseert slavernij. In feite is een groot deel van de sharia gewijd aan deze praktijk. Mohammed, de stichter van de islam, had tijdens zijn leven immers zelf slaven, evenals zijn opvolgers. Als we over het leven van Mohammed lezen, zien we dat onder de eerste moslims vele slaven waren, zoals Bilal-i Habesji, Zayd bin Harise, Habbab bin Eret, enz. Bukhari 34:351 – “Mohammed verkoopt een slaaf voor geld. Hij was dus een slavenhandelaar.”...

Van de vijftiende tot in het begin van de negentiende eeuw bestond er een bloeiende slavenhandel in Noord-Afrika, terwijl ook elders in het Ottomaanse Rijk slavernij volstrekt legaal was, met slaven die niet alleen afkomstig waren uit Afrika, maar ook uit de Kaukasus en uit West-Europa. Tussen 1450 en 1700 werden namelijk alleen al zo’n 2,5 miljoen Poolse, Russische en Oekraïense slaven via de Krim geïmporteerd. De islamitische handel in blanke slaven was eeuwenlang een zeer omvangrijk en lucratieve bezigheid van de moslims. Zo was bijvoorbeeld het stadje Sale in Marokko een piratennest, waar blanke slaven naartoe werden gebracht en verhandeld, nadat ze uit geheel Europa waren ontvoerd. Deze sharia land schafte pas in 1959 de slavernij af...

Twee ruwe schattingen door geleerden van het aantal slaven gehouden over twaalf eeuwen in de moslimwereld zijn 11,5 miljoen en 14 miljoen, terwijl andere schattingen wijzen op een aantal van 12 tot 15 miljoen slaven tot de 20e eeuw... De Arabieren waren zodoende de eerste georganiseerde slavenhandelaren die massaal Afrikanen naar buiten Afrika brachten. Moslims castreerden namelijk mannelijke zwarte slaven en vele mannelijke slaven overleefden deze barbaarse ingreep niet. Westerse slavenhandelaars deden dit niet en dit verklaart waarom zwarte mensen al eeuwenlang onderdeel uitmaken van de westerse bevolking, maar deze niet of nauwelijks te vinden zijn in moslimlanden. Zelfs in het islamitische zwarte Noord-Afrika (Egypte, Tunesië, Marokko. Libië) zie je bijna geen diep zwarte mensen meer...

Seksuele exploitatie-verkrachting- van slaven bleef gedurende de hele geschiedenis een centraal onderdeel van het Ottomaanse slavensysteem. In Surah Al-Muminun (23:6) en Surah Al-Maarij (70:30) wordt er gesproken over vrouwelijke slaven en dat je seks met hen mag hebben-in vertaling: verkrachten. Kaliefen hadden harems met honderden, soms wel duizenden jonge meisjes en vrouwen geïmporteerd uit christelijke, Hindoestaanse, Perzische en Afrikaanse landen... Slavernij, die met dank aan het Westen grotendeels is afgeschaft, in de islam juridisch en theologisch is nooit afgeschaft. De islamitische terreurorganisatie Boko Haram is bekend door de ontvoering op 15 april 2014 van zo’n 280 schoolmeisjes om hen als (seks)slaven te gebruiken: “Bij Allah, ik zal ze op de markt verkopen. Ze zijn slavinnen en ik zal hen verkopen omdat ik daarvoor een markt heb,” zei de Boko Haram-leider Abubakar Shekau. Dat lijkt te verwijzen naar het oude gebruik van jihadstrijders gevangen vrouwen als oorlogsbuit te beschouwen en hen als seksslavinnen te houden. Koran 33:50 – “Wij hebben voor u uw vrouwen wettig gemaakt en degenen die uw rechterhand bezit die Allah u als oorlogsbuit heeft gegeven”... Koran 8:69 – “Geniet van de buit die gij ontvangt als wettig en goed en vreest Allah”...

Slavernij is nog altijd een geaccepteerd gegeven onder de islam. Slavernij was een essentieel onderdeel van het kalifaat van Islamitische Staat. IS bood Jezidische vrouwen en kinderen in kooien te koop aan en promootte openlijk slavernij, met een beroep op de Koran. Jezidi-vrouwen stonden continue bloot aan verkrachting door hun ‘meesters’. Volgens Bill Wiley, directeur en oprichter van CIJA-een Amerikaanse mensenrechtenorganisatie, paste het tot slaaf maken en het systematisch verkrachten van Jezidi-vrouwen in een zorgvuldig uitgewerkt plan van de leiding van het kortstondige IS-kalifaat in Syrië en Irak. “Ze wilden de Jezidi’s uitroeien door ervoor te zorgen dat er geen Jezidi-kinderen meer werden geboren”, aldus Wiley... Slavernij is in alle Golfstaten nog relatief normaal. Men weet er alleen weinig van omdat men niet verder kijkt dan de toeristische gebieden en de expats die daar werken...

PVV-Kamerlid Martin Bosma stelt dat er geen aandacht is voor de geschiedenis van de Europese slaven in Noord-Afrika. Dat Tweette Bosma tijdens Koti Koti, waarop de afschaffing van de slavernij wordt herdacht en gevierd. “Slavernij van Europeanen door moslims. Eeuwenlang. Geen herdenking, geen museum, geen NOS. Past niet in ideologie”, liet Bosma weten. Nooit heeft een islamitisch land haar excuses aangeboden voor deze historische wandaden of enige compensatie betaald. Sterker nog in ons onderwijs wordt hier op geen enkele manier aandacht aan geschonken. Zodoende weten onze kinderen er niets van en horen en lezen zij slechts over zwarte slaven die de rijke Nederlanders vervoerde -de staat zat niet achter dit project-, nadat ze hen van de moslims en de Afrikanen hadden gekocht...

In de slavenhandel is slechts een gering percentage van de Nederlandse bevolking werkzaam geweest. Volgens expert prof. Piet Emmer “leidde op de eerste plaats de slavenhandel in Nederland maar een kwijnend bestaan. Het stelde nooit veel voor, op zijn best zes procent van de totale slavenhandel. Het ging in de zeventiende eeuw zelfs zo slecht dat de overheid de slavenhandel een belastingvrijstelling verleende. Van een kikker kun je toch geen veren plukken. We moeten niet vergeten dat wij in de koloniale tijd juist een einde gemaakt hebben aan de slavernij in Azië en Afrika, en aan de rooftochten en plunderingen die in deze gebieden veelvuldig voorkwamen. We hebben riolering, leidingwater, telefoonverbindingen, wegen en spoorweg aangelegd. Je mag het vandaag niet zeggen, maar het kolonialisme bracht moderne beschaving.”... Nederland hoeft geen excuses te maken voor een slavenverleden. In Nederland waren het de private ondernemingen die de handel in slaven bedreven. Ja, dat waren ondernemingen uit wat nu ‘Nederland’ is, maar is de Staat daar verantwoordelijk voor?



“ISIS toont het ware gezicht van de islam”, betoogt arabist Hans Jansen. “Want ISIS brengt de sharia in praktijk. Het is een slecht bericht, maar de sharia is het ware gezicht van de islam. En ja, ISIS is het ware gezicht van de sharia. Dus toont ISIS het ware gezicht van de ISLAM”...





https://zlj13051967.wordpress.com/2020/ ... slamieten/
De Islam is een groot gevaar!
Jezus leeft maar Mohammed is dood (en in de hel)
Mahalingam
Berichten: 52154
Lid geworden op: za feb 24, 2007 8:39 pm

Re: Islam en slavernij

Bericht door Mahalingam »

Ze was 11 toen hij haar verkrachtte’: Belgische IS-leden hielden vrouwen als slaven in huis

Onderzoek van De Morgen in Irak toont aan dat verschillende Belgen actief gebruikmaakten van de slavernij van jezidi’s. Jezidi-vrouwen getuigen over de directe betrokkenheid van Belgische IS-leden bij de genocide op hun volk. ‘Hij was alleen aardig als hij gemeenschap met ons wilde.’


Video: ‘Wat de jezidi’s willen, is gerechtigheid’

“Tijd voor nieuwe dromen, wees klaar voor grootse dingen, geloof in jezelf.” De boodschap op Khawla’s knalgele T-shirt klinkt opbeurend, maar op dit moment zit de 24-jarige vrouw nog met haar benen opgetrokken in de fauteuil in haar huis in Irak, alsof ze zo weinig mogelijk plaats wil innemen. Aan de muur hangen foto’s, sommige al wat vergeeld. Het zijn foto’s van familieleden die door Islamitische Staat (IS) werden gekidnapt of vermoord.

“Van mijn drie broers, mijn vader en twee vrouwen van mijn vader, onder wie mijn moeder, ontbreekt elk spoor.” Haar broer brengt een dienblad met kleine glaasjes thee, voor een derde gevuld met suiker. En dan, als hij de kamer uit is: “Mijn zus is al in Duitsland, maar mijn broer wil hier niet weg voor hij info heeft over de rest van de familie.”

Terwijl Frankrijk zich opmaakte voor het proces over de aanslagen in Parijs in 2015, onderzocht De Morgen in welke mate Belgische IS-leden in Syrië en Irak betrokken waren bij de genocide op de jezidi-bevolking daar. Dat gebeurde door het verzamelen van informatie via gerechtelijke en overheidsbronnen in binnen- en buitenland en vele, uitgebreide gesprekken in Iraaks Koerdistan met overlevenden van de genocide.

Op een hete dag eind augustus opent Khawla haar deur. Een grote, luidruchtige airco doet vergeten dat het buiten meer dan 40 graden is. Een moskee laat de oproep tot het gebed tot in de omliggende huiskamers klinken.

De meeste bewoners hier horen het niet eens meer. Khawla raakte er lang door van slag. “Alsof ik nog gevangenzat bij IS. Ik werd gek. Maar intussen ben ik het gewend.”

Khawla is een van de duizenden jezidi-vrouwen die door de terreurgroep tot slaaf werden gemaakt en op markten werden verkocht. Vijf jaar lang zat ze bij IS gevangen, waarvan drie maanden bij een Belgische jihadist. “Op een keer zette hij een groot mes op mijn keel. ‘Ik maak je kapot’, zei hij. Ik antwoordde: ‘Doe het. Ik ben niet bang.’”

Het is een van de schaarse keren dat ze haar stem verheft. Alles wat ze ons de komende twee uur zal vertellen, ook alle gruwel, komt op een zachte, vlakke toon. Het is een schild, omdat ze dit verhaal zo graag wil vertellen.

“Ik wil dat alle mensen weten wat de jezidi’s is overkomen. Ik wil dat de hele wereld het weet”, zegt ze met een indringende, vastberaden blik. Om veiligheidsredenen vermelden we niet haar volledige naam en locatie, maar ze staat erop dat we haar echte voornaam gebruiken. “Het is mijn verhaal. Mensen moeten me geloven.”
Spoiler! :
Vrouwen en mannen gescheiden

Khawla komt uit het dorp Kocho, in het district Sinjar, het gebied rond de gelijknamige berg. Op 3 augustus 2014 veroverde Islamitische Staat (IS) Sinjar, het startsein van een genocide op de jezidi-bevolking. Jezidi’s zijn een volk met eeuwenoude religie en gebruiken, maar als minderheid waren ze vaak het slachtoffer van vervolging.

In de maanden voorafgaand aan de genocide liet IS sharia-studenten in het kalifaat onderzoek doen naar de gemeenschap. Hun conclusie? Jezidi’s waren geen ‘volk van het Boek’. Daarom mochten de mannen en de jongens gedood worden, en hun vrouwen en kinderen tot slaaf gemaakt.

IS heeft er dus nooit een geheim van gemaakt dat de jezidi’s een zorgvuldig uitgekozen doelwit waren en kwam openlijk uit voor de slavernij van jezidi’s in het propagandatijdschrift Dabiq.

Na een belegering van twee weken was op 15 augustus Kocho aan de beurt. Khawla was op dat moment 17 jaar. “Nadat ze iedereen in de school van Kocho hadden samengebracht, namen ze al ons geld, ons goud en onze gsm’s af. De mannen werden gescheiden van de families en we werden ondergebracht in een ander gebouw, het technisch instituut.”

Daar scheidden de IS-leden de meisjes en ongehuwde vrouwen van de moeders met kinderen. Ondertussen werden de mannen en oudere jongens naar een afgelegen vlakte gebracht en massaal geëxecuteerd. Hun lichamen werden in massagraven gedumpt.

Maandenlang hield IS Khawla samen met haar zussen en andere vrouwen en kinderen gevangen, om via tussenstations te eindigen in een slavenhuis in Raqqa, de hoofdplaats van Islamitische Staat in Syrië. Het was een groot huis met een grote tuin, net buiten het centrum.

“Het was winter, maar we sliepen op de grond, zonder kussen of dekens. Een keer per dag kregen we een stuk brood. We waren zo bang voor hen”, herinnert ze zich.

Na twee weken kwamen mannen langs om meisjes en vrouwen te kopen, vervolgt Khawla. “Ze wilden weten of ik getrouwd was. In het begin wilden IS’ers enkel ongetrouwde vrouwen, dus mijn zussen en ik hielden onze drie kleinere broertjes bij ons alsof het onze kinderen waren. Elke zus één kind.”

De slavernij deed het goed in het kalifaat. Nadat alle jonge, ongetrouwde meisjes en vrouwen verkocht waren, waren ook de getrouwde vrouwen aan de beurt. Zij werden vaak samen met hun kinderen verkocht. Tot die op hun beurt oud genoeg waren om als slavin verkocht te worden, of om in een opleidingskamp tot kindsoldaat opgeleid te worden. Dan werden de kinderen alsnog van hun moeders gescheiden.

‘Als je me trouwt, ben je vrij’

De nu 18-jarige Wadha was zelf nog een kind toen de genocide zeven jaar geleden begon. Pas in 2019 kon ze bij haar zus in vrijheid geraken. Ze komen niet uit Kocho, maar uit een ander dorp in het Sinjar-district. Net als Khawla vertelt Wadha haar verhaal zonder veel emotie.

De eerste keer zegt ze zelfs amper iets en voert haar zus het woord. Het vertrouwen moet gewonnen worden. Pas na een derde bezoek komt het verhaal er volledig uit.

Wadha kwam in 2014 in het bezit van een Saudi met de naam Abu Zubeir, die haar plaatste bij een Belg met de naam Abu Hamza. Dat was in Al Baab, een stadje op een uur rijden van Aleppo, waarvan geweten is dat er veel Belgische en Nederlandse IS-leden zaten.

Zoals de meeste vrouwen en kinderen die gevangenzaten, kent Wadha de echte naam van Abu Hamza niet, of van zijn vrouw Umm Hamza. Wel is ze ervan overtuigd dat ze Belgen waren. Omdat ze meestal in hun moedertaal spraken en geen vloeiend Arabisch konden, vroeg ze uit welk land ze kwamen. Uit België, zeiden ze. “Ze waren er open over, want het maakte hen niet uit dat we dat wisten. Ze waren immers overtuigd van hun keuze voor IS.”

Abu Hamza is een veelvoorkomende alias onder Belgische jihadisten. Tussen de vijf Belgen met die alias die we aan haar voorleggen, herkent ze hem niet. Op de gsm van de vrouw zag Wadha destijds een foto waarop ze geen hijab droeg. Daarop zag ze dat Umm Hamza donkerbruin haar had. De foto was gemaakt in België, aldus de jihadiste, die middels de foto van haar wilde haren het verschil tussen kafir (ongelovigen) en moslims aan de toen nog jonge Wadha wilde uitleggen.

Het uiterlijk van Abu Hamza en zijn vrouw kan ze uitgebreid beschrijven. Zijn vrouw was iets groter dan hij, slank, wit, met donkere ogen en donker haar. Op dat moment was Umm Hamza twee maanden zwanger van hun eerste kind.

“De eerste dag was ze goed voor mij. Ze bracht me naar de douche en hielp me met wassen. Ik denk dat ze dat deed omdat ik nog zo jong was. Maar daarna veranderde dat. Ze behandelde me slecht, noemde me kafir en dwong me om te werken. Ik moest schoonmaken en eten klaarmaken.”

Wadha was op dat moment 11 jaar oud. Ook Khawla en haar broertje werden na twee weken in het huis in Raqqa verkocht. Eerst belandden ze bij een Egyptenaar, en toen bij een Duitser met de alias Abu Oussama. Die scheidde haar van haar broertje en verkocht haar aan een Saudi.

“Als je met mij trouwt, ben je vrij”, zei de Saudische man. Khawla weigerde – gevrijwaard worden van de slavernij betekende niet dat je het kalifaat mocht verlaten. “Toen kwam een vriend van hem over de vloer. De Saudi zei dat ik moest koken en thee opdienen. Ze noemden de namen van twee Jezidi-meisjes die deze vriend in huis hield en vroegen of ik hen kende.”

Even later werd Khawla naar het huis van de vriend gebracht. Ze dacht dat het enkel was om kennis te maken met de twee jezidi-vrouwen, maar ’s anderendaags bleek dat de vriend haar had gekocht. Zijn naam? Abou Moussab al-Belgiki.

Een Belg met drie jezidi’s

Zo belandde ook Khawla in het najaar van 2015 als slavin bij een Belgische IS-jihadist, die op dat moment dus drie jezidi’s in huis had. Ze omschrijft hem als bruin, groot, gezet en met zeer krullend haar. Ook had hij een bidvlek op het voorhoofd, een eeltige zone door frequent contact met de mat tijdens het bidden. Dat Abou Moussab uit België kwam, weet ze omdat hij haar dat vertelde.

“Het lokale Arabisch sprak hij niet zo goed, hoewel hij wel een Syrische vrouw had die Marwa heette. Ze zei dat hij aanvankelijk geen Arabisch kon. Soms werd er gecommuniceerd met gebaren, of met foto’s”, legt ze uit.

Door de bijnaam, zijn uiterlijk, de Syrische echtgenote en een hoop andere details kunnen we hem identificeren als Sammy Djedou. Als kind van een Belgische moeder en een Ivoriaanse vader was hij katholiek opgevoed, maar hij bekeerde zich op zijn 14de tot de islam.

Hij zou vervolgens geradicaliseerd zijn onder invloed van ‘Resto du Tawhid’, het project van de veroordeelde haatprediker Jean-Louis Denis, die jongeren rond zich verzamelde door maaltijden aan minderbedeelden uit te delen. Djedou vertrok in 2012 naar Syrië, toen hij 23 jaar was, waar hij trouwde met een Syrische.

Volgens Khawla hield hij haar drie maanden bij zich, samen met de twee andere jezidische meisjes. Alle drie waren ze rond 17 of 18 jaar. Khawla had een goede band met een van hen, die inmiddels een nieuw leven buiten Irak is gestart. We konden haar opsporen en spraken haar via een tolk, maar zij sloeg een interview af. “Ik wil niet herinnerd worden aan de gruwel.” Ze klonk loom en verward.

Khawla vertelt dat Djedou hen alle drie erg slecht behandelde. “De enige momenten dat hij aardig was, was als hij gemeenschap met ons wilde.”

De verkrachtingen startten al meteen de eerste avond. Khawla verzette zich, maar hij sloeg haar tot hij zijn zin kreeg. Na een mislukte ontsnappingspoging mishandelde hij haar zo ernstig dat ze naar het ziekenhuis moest. Khawla kreeg van Djedou expliciet het verbod om de arts te vertellen dat ze een jezidi was. Maar eenmaal binnen, greep ze haar kans.

“Ik ben een gekidnapte jezidi uit Sinjar, u moet me helpen”, smeekte ze de dokter. Maar de arts was bang. Ze zei dat ze in dezelfde situatie zaten: als ze Khawla zou laten ontsnappen, dan zou IS achter haar aan komen.

Ook Wadha probeerde te ontsnappen bij Abu Hamza al Belgiki. Er was een gezin naast hen, met een dochter van ongeveer haar leeftijd. Ze raakten bevriend en het gezin vroeg of ze eens mocht blijven slapen. Tot haar grote verbazing gaven Abu Hamza en zijn vrouw toestemming. “Ik denk dat ze het gezin vertrouwden”, vertelt ze. “En ik mocht hen ook graag, vooral de vader. Hij deed me denken aan mijn eigen vader.”

Die nacht plande ze haar ontsnapping. De vader had een fiets met een grote kar, waarmee hij ‘s ochtends naar het werk vertrok. Ze stond voor hem op en verstopte zich in de kar. Ze waren nog niet ver of de man ontdekte het. Hij begon te huilen. “Het spijt me, ik kan je niet helpen”, zei hij.

Ze spraken af om er met niemand over te praten.

Nauwe betrokkenheid

Tijdens dit onderzoek in Irak naar de slachtoffers van Belgische jihadisten kwamen nog andere namen van daders en slachtoffers naar boven. Belgen waren duidelijk nauwer betrokken bij de genocide en de slavernij van jezidi’s dan tot nu toe werd gedacht.

Soms zijn de slachtoffers moeilijk op te sporen, bijvoorbeeld omdat ze een kind van een IS-lid hebben. Dan worden de vrouwen, eens ze bevrijd zijn, voor de verscheurende keuze geplaatst om ofwel hun kind bij zich te houden, ofwel terug te keren naar hun familie. De jezidi-gemeenschap beschouwt die kinderen als moslims, als kinderen van de vijand, en aanvaardt ze niet. Vrouwen die ervoor kiezen om bij hun kind te blijven, moeten onderduiken.

Veel andere vrouwen zitten bovendien nog altijd gevangen bij IS-leden of IS-families die in Irak en Syrië zijn ondergedoken. Zo’n 2.800 jezidi’s zijn nog vermist. En met de regelmaat van een klok worden nog altijd jezidi-vrouwen bevrijd uit het kamp Al Hol, waar IS-vrouwen hen gevangenhouden.

Zo is de 21-jarige Sipan pas begin augustus, rond de zevende herdenking van de start van de genocide, met haar familie in Irak herenigd. Van een broer en hun vader ontbreekt nog elk spoor. Een jaar of vijf geleden zag Sipan bij IS een Belg, een jongeman, zegt ze, met de naam Abu Julaybib.

“Hij hield een jezidi-meisje gevangen. Ze was amper 11 jaar toen ze door hem werd verkracht. Omdat ze er zo slecht aan toe was, haalden ze mij erbij om haar te helpen. Ik heb ze beiden twee keer gezien.” Sipan kent de naam van het meisje, maar weet niet waar ze nu is. Er zijn een handvol Belgen met de bijnaam Abu Julaybib bekend.

Wadha was ook een jaar of 11 toen Abu Hamza en Umm Hamza haar gevangenhielden. Ze spreekt niet over verkrachtingen, maar werd als kind wel ingeschakeld als bediende, een huisslaaf, ver van haar familie en haar gemeenschap.

“Ze legden me uit dat ik bij hen moest zijn om me bij de islam, volgens hen de beste religie, aan te sluiten. Dan spraken ze me aan met moslima.” De omstandigheden waren bitterhard. ​​Het was winter, maar ze sliep in een kamer met een gebroken raam, zonder dekens. Als ze ziek werd, waren er geen medicijnen. En fysiek geweld loerde altijd om de hoek.

“Als ik iets niet goed deed, sloegen ze me. Ik herinner me dat ik per ongeluk een glas liet vallen en meteen klappen kreeg. Ze sloegen zo hard dat ik verwondingen had. In het begin denk je dat je doodgaat, maar na een tijdje…” Ze haalt haar schouders op.

Khawla zegt iets soortgelijks. “In het begin was ik bang, maar na een tijdje maak je zo veel mee, verkrachtingen en slagen, dat je niet bang meer bent.” Ook niet toen Djedou ermee dreigde om haar met een mes om te brengen.

Drie maanden lang ging Khawla niet naar buiten, behalve voor een doktersbezoek. Sammy Djedou sloot alle deuren voor hij vertrok. Hij leek ervan te genieten, zegt Khawla. Na drie maanden bij Djedou vroeg ze hem om haar te verkopen.

“Alle IS-leden zijn slecht, maar ik hoopte dat het bij een andere toch iets minder slecht zou zijn”, zegt ze. “Toen heeft hij me verkocht. Ik had al twee keer geprobeerd te ontsnappen, dus ik denk dat hij wilde vermijden dat ik zou weglopen en bij een andere groep over hem zou vertellen.”

Djedou was geregeld wekenlang van huis, bijvoorbeeld tijdens de slag om Kobani. Khawla denkt dat hij een strijder was, maar weet het niet zeker. “Hij zei dat hij de leiding had in het hoofdkwartier in Raqqah”, voegt ze toe.

Dat is ook wat inlichtingendiensten vermoeden. Tijdens gevechten zou Djedou aan zijn schouder gewond zijn geraakt, maar hij zou ook deel hebben uitgemaakt van een IS-eenheid die enkel met het oog op aanslagen buiten Irak en Syrië was opgericht. Dat zei alvast de Belg Bilal al-Marchohi, ter dood veroordeeld in Irak, tijdens zijn ondervraging door de Amerikaanse militaire inlichtingendienst.

Op 4 december 2016 zou een Amerikaanse precisieaanval, vermoedelijk een drone, Djedou hebben gedood, stelde toen een mededeling van het Pentagon. De Amerikanen noemden Djedou een naaste medewerker van Al-Adnani, de IS-leider die alle aanslagen in het buitenland coördineerde, en stellen dat Djedou de aanslagen van 13 november 2015 in Parijs heeft gefaciliteerd.

Maar omdat er geen lijk is en zijn overlijden dus nooit officieel is vastgesteld, kan hij nog berecht worden. Djedou’s naam komt niet voor op het Franse proces over de aanslagen dat op dit moment plaatsvindt, maar hij zal voor zijn betrokkenheid met de aanslagen wel met dertien anderen terechtstaan op een apart proces in België in 2022.

Ook zijn moeder is in België in een zaak verwikkeld. Véronique Loute wordt ervan verdacht dat ze in schijven 65.000 euro aan haar zoon in Syrië overmaakte. Het was vermoedelijk door die grote sommen geld dat Djedou status bij IS verwierf.

Over zijn betrokkenheid bij de genocide, of de betrokkenheid van andere Belgen, is tot nu geen zaak gestart. Het federaal parket heeft dossiers over “vijf tot tien” Belgen en hun betrokkenheid bij de genocide op jezidi’s, maar daarvan is nog geen zaak in onderzoek, en geen van de dossiers gaat over Sammy Djedou.

Gerechtigheid

Khawla zat gevangen tot de laatste veldslag tegen IS in Baghouz in maart 2019. Daar kon ze van de chaos gebruikmaken om te ontsnappen. Nu, twee jaar later, studeert Khawla Engels in een van de vluchtelingenkampen.

Sinds de start van de genocide leven in Iraaks Koerdistan nog 260.000 jezidi-gezinnen in vluchtelingenkampen. Daarnaast leven nog eens zoveel jezidi’s als intern ontheemden buiten de kampen.

Wadha bleef zes maanden bij Abu Hamza, tot ze aan een Saudi werd doorgegeven en uiteindelijk met een Turk moest trouwen. In 2017 probeerden ze naar Turkije te vluchten, maar ze belandden in de handen van de YPG, de Koerdische strijdgroep in Syrië die nauw gelieerd is met de PKK. Zij hielden haar twee jaar bij zich, om haar als tolk in te lijven vanwege haar kennis van het Arabisch, goed wetende dat ze een ontheemde jezidi was.

Via een hulporganisatie kwam ze in 2019 vrij. Beide vrouwen zeggen bereid te zijn om voor justitie te getuigen. Het is inmiddels zeven jaar geleden dat IS de jezidi’s aanviel, maar tot op de dag van vandaag zijn nog maar een handvol IS-strijders en hun vrouwen voor genocide, slavernij en verkrachting veroordeeld.

Daarom vindt Khawla dat zij en andere jezidische vrouwen openlijk moeten praten over wat hen is overkomen, zeker als ze de daders herkennen. “Toen we gevangenzaten bij IS, waren we zwak, maar nu niet meer. We moeten ze allemaal voor het gerecht krijgen.”
https://www.topics.nl/genocide-op-de-je ... =brand/dm/
Wie in de Islam zijn hersens gebruikt, zal zijn hoofd moeten missen.
Mahalingam
Berichten: 52154
Lid geworden op: za feb 24, 2007 8:39 pm

Re: Islam en slavernij

Bericht door Mahalingam »

‘Je kunt je niet voorstellen hoe het was bij IS. Alles, echt alles, draaide om geweld’: ontvoerde jezidijongens over hun tijd in het kalifaat

IS nam niet alleen jezidi-meisjes en vrouwen gevangen (DM 18/9), maar ook jongens. Zij werden omgevormd tot strijders. En ook daar deden Belgische jihadisten aan mee. Zeven jaar na de start van de genocide vragen jezidi’s in Iraaks Koerdistan zich af wanneer er berechting volgt.

Na zijn bevrijding uit de handen van IS werd Majdal (18) maandenlang door nachtmerries geplaagd. Hij droomde over de lijken op straat, de gevechten aan het front, en over Bassem, een jezidische vriend die voor zijn neus werd doodgeschoten. Hij werd zwetend wakker, denkend dat hij nog altijd in het trainingskamp was. “Je kunt je niet voorstellen hoe het was bij IS. Alles, echt alles, draaide om geweld”, zegt Majdal, die drie jaar lang bij IS gevangen zat.

Eerst woonde hij in een ontheemdenkamp even verderop van zijn huis. De tent is inmiddels verruild voor een stenen gebouw in het dorp. Naast hem zit een zus die net uit IS-gebied bevrijd is, tegenover hem zit een zus die vanuit Duitsland naar het noorden van Irak is overgevlogen.

Sinds de genocide wonen zijn zussen, broers en moeder in Duitsland in het kader van een speciaal asieltraject. Majdal kon niet mee – hij werd pas twee jaar later bevrijd. De Duitse regering is bovendien huiverig om jongens zoals Majdal, een voormalige kindsoldaat,in het kader van gezinshereniging op te nemen.
Spoiler! :
Majdal was elf toen hij van zijn moeder werd gescheiden en door IS naar een trainingskamp werd vervoerd. Daar indoctrineerde de terreurgroep hem en andere jezidi-jongens van ’s ochtends vroeg tot ’s avonds laat met gewelddadige religieuze lectuur, gaf hem wapentraining en dwong hem na het trainingstraject om te strijden. “Weigeren kon niet”, zegt hij. “Dan werden we geslagen met elektriciteitskabels of stopten IS-leden drugs in ons eten zodat we alsnog deden wat ze zeiden.”

Vier jaar geleden wist Majdal te ontsnappen door een vriendschap met de zoon van een Libanese IS-leider te veinzen. Ze werden samen in een wapendepot gestationeerd. Hierdoor mocht hij vaker naar buiten, en kon hij een telefoon bemachtigen. Het waren niet de enige buitenlanders met wie hij in aanraking kwam. “IS-leden kwamen uit de hele wereld. Rusland, Duitsland, Kazachstan, noem maar op. En veel van de strijders waren vaak in de trainingskampen te vinden. Om hun kinderen af te zetten, om zelf te trainen of om er te werken.”

En daar zaten ook Belgen bij, zegt Majdal. “Heel veel. Nederlanders waren ook er ook, maar niet in zulke grote aantallen als de Belgen. Het waren vaak strijders, geen hooggeplaatste leiders. Ze kwamen daar voordat ze gingen vechten of werkten zelf in het trainingskamp. Als instructeur, bijvoorbeeld.”

Veel contact had hij niet met Belgen en Nederlanders. De meeste strijders spraken amper Arabisch en werden dus niet ingezet om een groep jezidi-jongens te trainen. Hun kinderen kenden de taal ook niet.

Hoe wist hij dan toch dat ze daar vandaan kwamen?

“Door namen zoals ‘Abu Ahmed al-Belgiki’. En doordat ze er anders uitzagen. Sommigen hadden niet eens een lange, volle baard, zoals de mannen uit Pakistan en Kazachstan wel hadden.”

We laten wat foto’s zien, noemen wat bekende kunya’s – islamitische bijnamen – op. Majdal kijkt ernaar en denkt het zoontje van een Nederlandse IS-strijder te herkennen. Ook Dawoud, een jongen die net als Majdal door IS werd gekidnapt, herinnert zich de jongen op de schoolfoto die in Nederland is gemaakt.

“Ik denk dat ik hem weleens heb gezien”, zeggen ze beiden, onafhankelijk van elkaar. “Maar pin me er niet op vast. Die kinderen van Europeanen lijken allemaal op elkaar.”

IS-kinderkampen


Het eerste wat IS deed na de aanval op Sinjar, een gebied in het noorden van Irak, was de jezidi’s op leeftijd en sekse van elkaar scheiden. Zo’n 6.500 vrouwen en kinderen werden gekidnapt en op slavenmarkten verkocht, hun vaders, broers en mannen werden vermoord. Voor honderden jezidi-jongens tussen de acht en veertien jaar wachtte echter een ander lot: zij werden door IS naar speciale trainingskampen voor kinderen gebracht. Hier werden ze gebrainwasht en opgeleid tot kindsoldaat.

Sommigen wisten te ontsnappen of werden bevrijd, maar velen zijn nog altijd vermist. Waarschijnlijk zijn ze omgekomen tijdens de strijd, of werden ze door IS gedwongen om een zelfmoordaanslag te plegen. Majdal gokt dat zo’n 90 procent van zijn zogeheten ‘frontlinie-unit’ is omgekomen.

In een klein tentenkamp in een dorp nabij de stad Duhok woont Dawoud, een jezidische jongen die twee jaar geleden werd bevrijd. In een door zijn vader zelfgemaakt huisje deelt hij een soortgelijk verhaal als Majdal, alleen werd hij niet klaargestoomd tot strijder of zelfmoordterrorist, maar werd hij bij een IS-familie in huis geplaatst. Zij stuurden hem dagelijks naar een school voor jonge jongens, waar ze lessen over de koran en de ideologie van IS kregen. Voor IS was indoctrinatie een van de manieren om de jezidische identiteit uit te wissen.

“Het gaat redelijk goed met Dawoud, maar ik denk dat hij voorlopig niet de oude wordt. IS was erg goed in het beïnvloeden van jonge jongens. Het heeft tijd nodig”, zegt zijn vader

Dat IS-strijders en hun vrouwen hun zoontjes vaak naar speciale IS-scholen of kinderkampen stuurde, is bekend. Wat minder bekend is, is dat ze daar ook gekidnapte jezidi-jongens werden klaargestoomd voor de strijd. Soms zelfs door buitenlandse strijders.

Op de koranschool kwam Dawoud met IS-strijders uit alle delen van de wereld in aanraking. “Het waren zo veel verschillende landen, te veel om op te noemen. Ook uit Nederland en België inderdaad, maar daar hadden we amper contact mee. Ik wist dat ze daar vandaan kwamen omdat ik hun namen hoorde. Buitenlandse namen, met kunya’s waarin hun land werd vermeld.”

Hij probeert de namen en gezichten te herinneren. Tevergeefs. “Ik wou dat het nog wist, het zou goed zijn om ze in het kader van berechting te herkennen. Maar IS-strijders hebben hun identiteitskaarten verbrand toen ze aankwamen, waardoor het nog moeilijker werd om hun echte namen te achterhalen. En inmiddels is het alweer jaren geleden.”

Dawoud, nu zeventien jaar, was tien toen IS hem kidnapte. Majdal was een jaar ouder toen IS zijn leven verwoestte. “Had je mij dit net na mijn bevrijding gevraagd dan had ik de details over de Belgen en Nederlanders nog wel geweten”, zegt hij.

Gekocht door een Amerikaan

Na al die jaren zijn er wereldwijd nog maar een handjevol IS-strijders en hun vrouwen voor misdaden jegens de jezidi’s veroordeeld. Ook in Irak worden lokale en buitenlandse IS-leden slechts veroordeeld voor lidmaatschap van een terroristische organisatie, en niet voor genocide, slavernij en verkrachting.

In België heeft het parlement de genocide op de jezidi’s eind juni erkend, de Nederlandse Tweede Kamer volgde een week later. De Belgische resolutie dringt expliciet aan bij de regering om ondersteuning te verlenen aan het identificeren en vervolgen van de eventuele Belgische daders.

Veel jezidi’s die in aanraking kwamen met IS-leden uit Europa geven aan dat ze bereid zijn te getuigen in de rechtbank, maar ze worden zelden door rechercheurs gehoord. Dat blijkt bijvoorbeeld uit de rechtszaak tegen Samantha Elhassani, een Amerikaanse IS-vrouw. Die had op een slavenmarkt drie jezidi’s gekocht: een jongen en twee meisjes. Naar eigen zeggen om ze te behoeden voor erger. Maar ze kon niet voorkomen dat de meisjes door haar man Moussa werden verkracht. Een van hen was de nu 22-jarige Soad.

“Samantha probeerde de verkrachtingen tegen te houden. Ze schreeuwde, huilde en bonkte op de muren. Maar Moussa vond dat hij recht had op zijn sabbiya - Arabisch voor slavin. Hij stormde dan woedend de kamer uit en sloeg Samantha bont en blauw.”

Ze voegt toe dat de IS-vrouw haar als lid van het gezin behandelde, niet als huisslaaf. “Ze hield vol dat Moussa haar erin had geluisd. Ze vertelde mij dat ze dacht dat ze naar Turkije op vakantie gingen, en dat ze niet van plan was naar Syrië te gaan, maar dat haar man haar dwong. Ik geloofde haar.”

De Amerikaanse rechtbank dacht daar anders over en veroordeelde Samantha Elhassani eind 2020 tot zes jaar cel. Voor aansluiting bij een terreurorganisatie, niet voor slavernij, hoewel die feiten gekend waren. Soad hoorde het via-via. Net zoals ze via-via hoorde dat ze nog een belletje van een Amerikaanse advocaat zou krijgen. Maar niemand heeft haar ooit benaderd of opgezocht. Met de Amerikaanse familie van Elhassani heeft ze ook geen contact.

Geen gerechtigheid

Ze woont in een krakkemikkig huis van beton, tentzeilen en hout in een klein kamp dat het ‘vrouwenkamp’ wordt genoemd in Iraaks Koerdistan, omdat er zo veel slachtoffers van IS wonen. Voor 200 dollar per maand werkt ze als schoonmaakster bij bedrijven.

Soad weet niet zo goed wat ze van de gang van zaken moet vinden. “Ik verwachtte sowieso geen hulp vanuit het buitenland”, zegt ze. “En ik denk nog steeds hetzelfde over Samantha. We zijn toen het kalifaat ten onder ging met z’n allen – Samantha, haar kinderen, de twee andere jezidi’s en ik – gevlucht en naar het Al-Hol-kamp gegaan. Dankzij haar kon ik ontsnappen.”

Jezidische organisaties zoals de Free Yezidi Foundation zijn teleurgesteld dat de Amerikaanse Elhassani nooit voor mensenhandel veroordeeld is. Slavernij is slavernij, stellen zij, ongeacht de bedoelingen. Maar al wordt een westerse vrouw hiervoor veroordeeld, dan nog kan de straf laag uitpakken.

In Duitsland werd IS-vrouw Omaima A. een paar weken geleden opnieuw veroordeeld omdat er nieuw bewijs was opgedoken dat ze twee jezidi-vrouwen gebruikte om haar huis schoon te maken, wetende dat ze tot slaaf waren gemaakt. Hiervoor kreeg ze zes maanden extra celstraf bovenop de drie en een half jaar die een jaar eerder had gekregen.

Jezidi’s willen graag erkenning voor hun leed. Ze zien toe hoe steeds meer westerse regeringen hun jihadisten ophalen uit de gevangenkampen in Syrië, terwijl zij zelf al jaren in een ontheemdenkamp wonen. Velen zijn bereid om tegen ze te getuigen in de rechtbank, want met de jaren groeit ook de vrees dat IS-leden ermee weg zullen komen.

“Ze kwamen naar ons land, vermoorden onze vaders en broers en verkrachtten onze vrouwen”, zegt Majdal. “Ze moeten zwaar gestraft worden.’’
https://www.demorgen.be/nieuws/je-kunt- ... ~bf478ba9/
Wie in de Islam zijn hersens gebruikt, zal zijn hoofd moeten missen.
Plaats reactie