Conflict Han–Chinezen en de Oeigoeren

Mahalingam
Berichten: 52064
Lid geworden op: za feb 24, 2007 8:39 pm

Re: Conflict Han–Chinezen en de Oeigoeren

Bericht door Mahalingam »

Afbeelding
Wie in de Islam zijn hersens gebruikt, zal zijn hoofd moeten missen.
Gebruikersavatar
Ariel
Berichten: 89675
Lid geworden op: wo apr 07, 2004 10:30 pm

Re: Conflict Han–Chinezen en de Oeigoeren

Bericht door Ariel »

Ik ben benieuwd hoeveel miljoen Oeigoeren nu in kampen zitten. Het enige wat ik kan vinden is dit.
How many Uyghurs are detained?
According to independent estimates, more than a million men and women have been detained in the sprawling network of camps, which China says exist for the "re-education" of the Uighurs and other minorities.
2 feb. 2021
Meneer CJ Werleman is heel erg begaan met het lot van moslims.

Columnist for Inside Arabia. Activist against Islamophobia, en hij heeft geld nodig. http://paypal.me/cjwerleman . Betaald inside Arabia niet genoeg?
The heart of the wise inclines to the right,
but the heart of the fool to the left.
Mahalingam
Berichten: 52064
Lid geworden op: za feb 24, 2007 8:39 pm

Re: Conflict Han–Chinezen en de Oeigoeren

Bericht door Mahalingam »

De de-islamisering in China gaat door.
En die islamitische begraafplaatsen die voor eeuwig zijn?
Die liggen in of nabij de bebouwde kom. En dat is lastig met stadsuitbreiding. Dus: 'zand er over" .
Hier zie je zo een resultaat:

Afbeelding
Moslims in Xinjiang mogen hun geloof belijden, maar de Chinese overheid bepaalt hoe

Oeigoeren in het westen van China mogen de islam belijden, maar alleen op de wijze waarop Peking het graag ziet. Ze moeten hun identiteit losmaken van hun religie. Dat gaat verder dan het afwerpen van een hoofddoekje en afscheren van een baard.
Spoiler! :
Heipalen klappen op de woestijngrond, en het gedril van boren rolt over het Happiness Park. De bouwplaatsen zijn ver weg genoeg om de rust op de wandelpaden te bewaren. “Dit was allemaal begraafplaats”, zegt een oudere dame. Ze wijst naar een van de flatgebouwen aan de rand van het park. “En ik woon dáár.”

Een gigantische Oeigoerse begraafplaats is een jaar of twee geleden met de grond gelijk gemaakt. Er kwam een vijver met in het midden een groot paviljoen met Chinese vleugeldaken. Levensgrote plastic panda’s buigen zich over de waterrand. Er is een ­zigzag-brug en een yin-en-yangmozaïek.

In het park wandelen nu vooral Han-Chinezen, zoals de dame die dertig jaar geleden met haar man vanuit de provincie Sichuan naar Aksu verhuisde. Ze kuiert wat tussen de joggers en moeders met kleine kinderen. “We lopen nu over de doden heen”, zegt ze met een kort lachje.

Aan de voet van de besneeuwde Tien­sjan-bergen, op honderd kilometer van de grens met Kirgizië, ligt Aksu, de derde stad van Xinjiang. Onder de voeten van de wandelaars rust onder anderen de beroemde Oeigoerse schrijver Lutpulla Mutellip.

Wijken voor de vooruitgang

Zandkleurige tombes geven de Oeigoerse begraafplaatsen een mystiek, toegankelijk karakter. Wat helpt is dat ze vaak midden in een dorp of een stad liggen. Maar zoals de begraafplaats in Aksu zijn er nog meer dan honderd die plaats moesten maken voor parkeerplaatsen, winkelcentra of appartementen. Stadsplanning vereiste de ‘verhuizing’, is de officiële verklaring. Of de duizenden tombes inderdaad verhuisd zijn, is niet bekend. Uit onderzoek van AFP en CNN bleek dat nabestaanden soms amper twee weken de tijd kregen om de graven op te eisen.

Zo’n dertig procent van alle belangrijke islamitische plekken, zoals begraafplaatsen, tempels en monumenten, verdween sinds 2017 uit Xinjiang, schat het Australische Aspi-instituut op basis van lokale bronnen en satellietbeelden. Dat komt boven op de 16.000 moskeeën (65 procent van het totaal) die vernietigd of beschadigd zijn. “Dwangmiddelen om het Oeigoerse sociale en culturele leven te herontwerpen door de taal, muziek, huizen en zelfs eetgewoonten te veranderen of elimineren”, oordeelt het Aspi-rapport.

Banners aan brugleuningen in Aksu tonen plaatjes van een harmonieuze mix van mensen. Hecht als pitjes van een granaatappel, staat erbij – een beroemde uitspraak van Xi Jinping. De Chinese Communistische Partij heeft wel graag dat alle pitjes, alle Chinese bevolkingsgroepen, er dezelfde levenswijze op nahouden.

Maar de islamitische minderheid in Xinjiang is een heel ander volk dan de Han-Chinezen, die meer dan 90 procent van de Chinese bevolking uitmaken. Ze spreekt Oeigoers, een taal die verwant is aan het Turks, en heeft een eigen cultuur, ingebed in de soennitische variant van de islam – met een vleugje soefi-mystiek.

De angst voor islamitisch extremisme, die de wereld sinds 2001 bezighoudt, hielp Peking lang aan een verklaring voor haar harde optreden in Xinjiang. Echte onzin was die uitleg niet, want duizenden Oeigoerse moslims zijn sinds 2013 inderdaad door het Vrije Syrische Leger gerekruteerd. Duizenden Oeigoeren vochten in Syrië onder de vlag van de militante Turkistan Islamic Party. Sommigen zagen het als een handige oefening voor de bevrijding van Xinjiang, noteerde persbureau AP in 2017.

Maar de relatie tussen de Communistische Partij en religie was altijd al gevoelig. De Partij wil niet concurreren met welke God dan ook. In Xinjiang veegden de autoriteiten miljoenen reguliere, gematigde moskeegangers op één hoop met militante gelovigen. Met jarenlange onderdrukking hebben de autoriteiten er de islam naar hun hand gezet – een islam met Chinese karakteristieken blijft over.

Veel beschaafder


In de trein naar het woestijnstadje Yarkant kijkt een Han-Chinees tevreden uit het raam. “Yarkant is veel beschaafder en schoner dan vroeger. Toen kon je op bepaalde plekken beter niet komen, maar nu is Xin­jiang heel veilig – zelfs in vergelijking met jouw land.”

De Chinese overheid vindt de Oeigoerse levensstijl armoedig, onhygiënisch en lelijk, zo blijkt uit lokale bronnen. Armoede is een bekende aanjager van extremisme. En dus ontvangen de families van ‘extremisten’ die voor heropvoeding zijn gedetineerd, van de overheid troost in de vorm van kookolie en graan.

Daar verwacht de Communistische Partij dankbaarheid voor terug. Een Partijlid blogt over de oude man die de Partij dankte voor haar gulheid. “Ze gaf me niet alleen ossen en schapen, ze wiedde ook onkruid en veegde de vloer. Ik moet mijn familie leren weg te blijven van extreme religies en illegale organisaties. Ik moet de Partij volgen en mijn familie van armoede naar rijkdom leiden.”

‘Feodaal bijgeloof doorbreken’

Peking wil dat Oeigoeren hun identiteit losmaken van hun religie. Dat gaat verder dan het afwerpen van een hoofddoekje en afscheren van een baard. In 2016 presenteerde de overheid in de stad Balghuntai richtlijnen voor ‘de overdracht van het management van riten van religieuze instanties naar partijleiders’, bedoeld om ‘feodaal bijgeloof te doorbreken’. De vier riten waar het over gaat zijn het naamgeven van een baby, een besnijdenis, een huwelijk en een begrafenis.

Het moet allemaal droger en officiëler. Volgens de richtlijnen in Balghuntai mogen jongens alleen nog in het ziekenhuis besneden worden. Niet meer thuis, door een geestelijke. Er zijn ook geen imams meer welkom bij de ceremonie waarin een baby zijn naam krijgt. Een traditionele Oeigoerse naam graag – als het even kan geen islamitische.

Partijbeambten nodigen zichzelf uit bij ceremonies, blijkt uit lokale bronnen die de Amerikaanse wetenschapper Timothy ­Grose verzamelde. Ze komen niet met lege handen: honderd yuan (13 euro) voor een besnijdenis, tweehonderd yuan voor een bruiloft en vijfhonderd voor een begrafenis. Als de overledene een partijlid was, komt daar nog eens duizend yuan bij aan ‘condoleancepremie’.

Religie en cultuur zijn niet goed te scheiden


Religie en cultuur lopen door elkaar heen in Xinjiang. Die twee uit elkaar trekken is lastig, want veel alledaagse gebruiken en rituelen komen voort uit de islam. Van het binnengaan van een huis met je rechtervoet, tot iemand begroeten met ‘salaam aleikum’. De afgelopen jaren begon de Chinese staat steeds meer culturele kenmerken te interpreteren als uitingen van godvruchtigheid. Zo wordt het vastknopen van een hoofddoek onder de kin ontmoedigd, en Oeigoeren grijnzen ongemakkelijk als ze worden aangesproken met ‘salaam aleikum’. “Vroeger zeiden Oeigoerse vrienden dat ‘ze’ zich niet zouden bemoeien met bruiloften of begrafenissen. Maar de overheid hanteert nu het beleid van de verschroeide aarde”, aldus Grose.

De Partij kroop in de haarvaten van de Oeigoerse samenleving. Partijbeambten logeerden bij Oeigoerse families en moedigden ze bijvoorbeeld aan alcohol te drinken. Vrouwen werden aangespoord met een Han-Chinese man te trouwen. Dat hielp het aandeel Oeigoeren onder de inwoners van Xinjiang wat te verdunnen.

De regio zag een enorme aanwas van niet-Oeigoeren. Was bij de eerste volkstelling in 1953 nog 73 procent van de 5,11 miljoen inwoners Oeigoer, in 2010 was dat 45 procent van bijna 22 miljoen inwoners. (De gegevens uit de census van afgelopen jaar zijn nog niet bekend.)

Bij een seculiere levensstijl hoort een moderner huishouden, vonden Chinese ambtenaren. Zo moest de supa, een hoger gelegen deel van de woning, op sommige plekken plaatsmaken voor stoelen en koffietafels. Het was immers onhygiënisch om te slapen op een mat boven op de warmgestookte supa.

In het dorpje Ahong Mailisi, ten noorden van Kashgar, is niet lang geleden stromend water aangelegd. De overheid investeerde in de renovatie van huizen en kwalificeert één ervan zelfs als ‘prachtig erf’. Op het predicaat aan de poort: ‘Vier goede punten: goede gedachten, goed gezin, goede studie, goede eenheid; drie schoonheden: mooie mensen, mooi huis, mooi erf; één hygiëne: schoon toilet’.

Op voordeuren overal in Xinjiang prijken nu bordjes die huishoudens als ‘beschaafd’ of ‘vreedzaam’ beoordelen. De compromisloze campagne om extremisme onder Oeigoeren uit te roeien, is succesvol gebleken, zegt de Communistische Partij: sinds 2017 zijn er geen aanslagen meer geweest.

Wetenschapper Ryan Thum, die onderzoek deed naar Oeigoerse moslims in China, wil dat niet zomaar geloven. “Het past in de verhaallijn. Net zoals de partij in 2014 en 2015 juist benadrukte dat er aanslagen waren. Het was geen terreur trouwens, maar aanvallen tegen ambtenaren, politie en partijbureaus. Dat zou nog steeds aan de gang kunnen zijn.”

Nieuw en beter

Op een rommelige, stoffige straathoek in Aksu staat een blauwwitte moskee die gloednieuw lijkt. Het oorspronkelijke gebouw met minaretten en koepels dat hier volgens oude satellietbeelden zou staan, is verdwenen. Het nieuwe gebedshuis is een lage doos zonder opsmuk.

Pal ernaast, ingeklemd tussen een politiebureau en een buurthuis waar de partijvlag wappert, staat een gebouw van vijf verdiepingen. Het is een school waar imams worden opgeleid, vertelt de bewaker. Binnen wordt nog gewerkt en de school gaat mogelijk na de zomer open.

Samen met onder andere het opleidingsinstituut voor imams in Urumqi kunnen de nieuwe scholen de honderden imams vervangen die zijn opgepakt. Handig, want de imam heeft niet alleen gezag in de moskee, maar ook in de samenleving. Grose: “Als je bepaalt wie de imam is en wat die predikt, kun je grotendeels dicteren hoe de samenleving functioneert”.

Volgens de Chinese grondwet is er vrijheid van religie, en de islam is zelfs één van de vier officieel erkende godsdiensten. Maar hoe de godsdienst beleden mag worden, staat er niet bij. Boeken of geestelijken uit het buitenland zijn niet meer welkom, dus Peking bepaalt nu hoe de Oeigoeren hun religieuze kennis krijgen en interpreteren.

Op de begraafplaats van het dorpje Ahong Mailisi besprenkelt een oudere dame een graf met water uit een ijzeren ketel. Met de borstel in haar andere hand veegt ze wat takjes weg. Verderop dragen jonge arbeiders op hun schouders zandsteen aan voor een nieuwe tombe. Ingeklemd tussen een akker en een met populieren omzoomd laantje dat leidt naar een kleine moskee, liggen de Oeigoerse voorouders er vredig bij. In dit dorp vol beschaafde huishoudens zal de nieuwe generatie Oeigoeren, in spijkerbroek, gympen en met losse haren, de islam volgen die de Communistische Partij haar toestaat.
https://www.trouw.nl/verdieping/moslims ... ~bb9dcf30/
Wie in de Islam zijn hersens gebruikt, zal zijn hoofd moeten missen.
Gebruikersavatar
Ariel
Berichten: 89675
Lid geworden op: wo apr 07, 2004 10:30 pm

Re: Conflict Han–Chinezen en de Oeigoeren

Bericht door Ariel »

.
Boeken of geestelijken uit het buitenland zijn niet meer welkom
Idee voor hier?
The heart of the wise inclines to the right,
but the heart of the fool to the left.
Mahalingam
Berichten: 52064
Lid geworden op: za feb 24, 2007 8:39 pm

Re: Conflict Han–Chinezen en de Oeigoeren

Bericht door Mahalingam »

Kashgar leeft weer, maar Oeigoeren zijn na de ‘heropvoeding’ gebroken en bang

De Oeigoeren zijn heropgevoed. De Chinese ‘volksoorlog tegen terreur’ is een nieuwe fase in gegaan. Maar de angst verdwijnt niet zo makkelijk.

Geschater op straat. Een paar Oeigoerse mannen slaan met een touw tegen een tol. Wie de tol het langst draaiende houdt, heeft gewonnen. Kinderen proberen het ook, maar de mannen meppen harder. Langs de kant kijken jonge vrouwen toe op goudkleurige hakken, in lange jurken en met felrode lippenstift. Tollen is een geliefd buurtspel. In september 2018 speelden de kinderen het ook, maar toen waren ze alleen. Hun grootouders zorgden voor ze, ouders waren nergens te bekennen.

Kashgar leeft weer. De kampen waar zeker een miljoen Oeigoeren zaten opgesloten, laten mensen gaan. Dus kunnen ze weer tollen met hun kinderen. Op de radio vertelt een oud-gedetineerde hoe hij zijn leven beterde. Heropgevoede Oeigoeren krijgen een baan toegewezen en mogen weer reizen, lijkt het.

Onder de blauwe luifels, waar politie voorheen mensen aanhield om hun telefoons te controleren op illegale apps, wachten nu scooterrijders in de schaduw op groen licht. Hier in Kashgar, in het zuiden van Xinjiang, maar ook op andere plekken in de regio, zijn scanners bij ingangen van winkels, restaurants en pleinen uitgezet. (Vaak zijn ze vervangen door een temperatuurcheck. Een paar maanden geleden was er een covid-uitbraak in provinciehoofdstad Urumqi.) Taxichauffeurs rijden met een vaart langs het nu werkeloze checkpoint voor het vliegveld van Urumqi.

Het lijkt de slotfase van het masterplan van de Communistische Partij, dat in 2015 werd gelanceerd om een einde te maken aan bloedige aanslagen door extremistische, separatistische Oeigoeren.
Spoiler! :
Decennialang vinden die aanslagen plaats in Xinjiang. De spanning tussen Han-Chinezen – meer dan 90 procent van de Chinese bevolking heeft de Han-etniciteit – en Oeigoeren ontvlamt in de zomer van 2009 in naar Chinese maatstaven ongekend heftige rellen in Urumqi. De Oeigoeren laten het ongenoegen over hun achtergestelde positie voortaan niet meer alleen merken in hun eigen provincie. In 2013 rijdt Usmen Hasan met zijn vrouw en moeder in een terreinwagen het zwaarbewaakte Plein van de Hemelse Vrede in Peking op. Twee voetgangers komen om. Een jaar later richt een groep Oeigoeren met messen een bloedbad aan in een treinstation in de zuidelijke stad Kunming.

Irisscans bij checkpoints

De regering in Peking grijpt hard in. De ‘volksoorlog tegen terreur’ die Xi Jinping uitroept, groeit uit in een snoeiharde campagne. In de jaren die volgen wordt Xinjiang een proeftuin voor technologische hoogstandjes. Inwoners weten zich overal gevolgd door camera’s, die ook nog eens hun gezichten herkennen en ze koppelen aan hun naam en achtergrond. Er komen irisscans bij checkpoints en stemherkenning bij het aftappen van telefoons.

Verdacht zijn Oeigoeren nogal snel. Het kan zomaar zijn dat iemand ‘radicaliseert’ als hij bidt in de moskee of een koran in huis heeft. En wie per WhatsApp berichtjes stuurt naar familieleden in het buitenland is niet loyaal aan het moederland en kan ook wel wat ideologische bijscholing gebruiken.

In 2017 neemt de druk verder toe als Oeigoeren ‘naar school’ worden gestuurd. Satellietbeelden laten snel uitdijende kamp-complexen zien, met wachttorens midden in de woestijn. Het zijn ‘heropvoedingskampen’, zegt Peking als ze het bestaan in 2018 toegeeft. De minder strenge varianten blijken soms midden in de stad te staan. Maar Oeigoeren die het land weten te ontvluchten vertellen over geweld, verkrachtingen en gedwongen sterilisaties. Mensenrechtenorganisaties slaan alarm over de talloze rechten die de Chinese regering schendt.

Intuïtief weten ze precies wat wel en niet mag

Die jarenlange ‘ideologische heropvoeding’ heeft de Oeigoeren gebroken. De schijnbare opluchting in het centrum van Kashgar en Yarkand contrasteert met de grimmige stemming van een paar jaar geleden. Onder elkaar lijken mensen te ontspannen. De angst zit in hun hoofd - een alarm dat afgaat als ze een grens over dreigen te gaan. Intuïtief weten ze precies wat wel en niet mag.

In Kashgar zijn het stille Oeigoeren die de taxi’s besturen. Nooit zullen ze uit de school klappen over wat ze hebben meegemaakt. Spreken ze al wat Chinees, dan laten ze hun passagiers graag in de waan dat ze niets verstaan. Vraag je op de bazaar voorzichtig, op een onbespied moment, naar wat hier de afgelopen jaren gebeurde, dan draaien mensen zich om, duwen je weg of zwijgen ze. “Je moet doorlopen”, zegt een man die T-shirts verkoopt. “Daar weet ik niets vanaf, betaal nu maar gewoon”, zegt een verkoper van kasjmier sjaals.

Nu de Oeigoeren ‘heropgevoed’ zijn en weten wat op het spel staat, laten de autoriteiten veel over aan het volk zelf. Veel van de mannen die de politie inhuurt als informanten en beveiligers in burger zijn Oeigoeren. Maar er zijn ook nog steeds camera’s die alles registreren, een baas die klikt, een buurvrouw die eerlijk antwoordt als de politie haar vraagt naar gesprekjes die ze opvangt. En dan zijn er natuurlijk nog de mannen die achter journalisten aan lopen – zij het op grotere afstand dan voorheen, want er klapt toch niemand uit de school.

In een theehuis in Yarkand haalt de eigenaar gekookte eieren uit een pot op het fornuis dat achter in het lokaal staat te loeien. De muren en het plafond zijn bruin van de rook, stapels brandhout blokkeren het halfopen raam. De baas poetst de eieren droog en zet de schaal op de lange houten tafels. In het schemerdonker pellen mannen – met doppa’s, een traditioneel hoofddeksel, maar zonder baard – traag hun eitjes, en soppen ze stukken brood in hun thee.

Sommige kletsen wat, anderen staren naar een vechtfilm op een oude televisie in de hoek. De mannen gebaren vriendelijk om naast hen te komen zitten. Twee gasten die later binnenkomen – blootshoofds, schuiven aan het eind van de tafel aan en blijven scherp in de richting van de verslaggever kijken – om te voorkomen dat die contact zoekt met de buurman.

Religie is vervangen door folklore

De controle is efficiënt – ook in de dorpen waar de huizen zijn opgetrokken uit gestampte aarde. Op het sierlijke houtwerk van de voordeuren zit een sticker met QR-code. Iedere ambtenaar die de code scant, ziet meteen of een huishouden de elektriciteitsrekening betaalde, recent een coronatest deed of eerder in de problemen kwam met de politie.

Helemaal vertrouwt Peking de Oeigoerse minderheid niet. Messen – gebruikt bij de meeste aanslagen in China – zitten hier nog altijd aan een ketting en slagers werken in een kooi. In de kraam van de bazaar in Urumqi staat achter de uitgestalde messen een bordje met een opstijgend vliegtuig: wie een mes koopt, krijgt ’m op het vliegveld afgeleverd.

Het gebroken volk legde zich neer bij de eisen uit Peking. Het verving religie door folklore. Dat is goed te zien in het straatbeeld. De moskeeën zijn leeg en worden in de gaten gehouden. Hoofddoeken zijn – meer nog dan een paar jaar geleden – modieus en doorschijnend, ‘onzedelijkheid’ bedekken doen ze niet meer. Kwam er een jaar of tien geleden nog wel eens een nikaab voorbij in een stad als Kashgar, nu is dit soort kledij ondenkbaar.

De Chinese autoriteiten gijzelen en intimideren

In de stad zijn vrouwen stijlvoller, verven ze bijvoorbeeld hun haar. “Dan is het toch veel mooier als je er geen hoofddoek overheen draagt?” merkt propagandamedewerker Li Xue op als ze in Aksu het beleid toelicht. Li maakte de rellen in Urumqi in 2009 van dichtbij mee, vertelt ze. Het lijkt haar vertrouwen in de ‘volksoorlog tegen terreur’ te sterken. Volgens haar hebben de kampen een groot veiligheidsprobleem opgelost. “Het zijn technische opleidingen, om vaardigheden en de wet te leren. Want extremisten kenden de wet niet. Nu, na hun opleiding, weten ze bijvoorbeeld dat het doden van mensen illegaal is”, verklaart ze. “Sommigen hebben geen vorming, ze kunnen nog geen karakter lezen en ze weten niet wat goed of slecht is.”

Li beweert dat iedereen die in een kamp zat in 2019 is ‘geslaagd’ en nu een baan heeft. Maar nog lang niet alle ‘studenten’ zijn thuis, en talloze families zijn gespleten. De Chinese autoriteiten gijzelen en intimideren familieleden van Oeigoeren in het buitenland. Het doel is hun kritiek te smoren, of om ze terug te halen naar hun moederland, zodat ze hier ‘heropgevoed’ kunnen worden.

Op de vijfde verdieping van een appartementencomplex in Urumqi mag de familie Tursun geen bezoek ontvangen. Vader Ablimit Tursun vroeg in België asiel aan. De Belgische ambassade heeft visa klaarliggen voor zijn vrouw en kinderen, maar de Chinese autoriteiten willen geen paspoorten verstrekken.

Het is duidelijk dat iemand meeluistert

Voor de poort ligt een vloerkleed waar zo vaak overheen gereden is dat het bijna opgaat in het asfalt. Witte bloesemregen dwarrelt neer op de luifel boven de politieauto die daar blijkbaar dagelijks staat. Auto’s worden grondig gecontroleerd en volwassenen krijgen alleen toegang met hun id-kaart. Aan de zijkant lopen kinderen in en uit door een zware metalen deur, die met een klap dichtvalt. Als de verslaggever achter een van hen aan loopt, holt een bewaker erachteraan.

Het staat Horiyet Tursun vrij om te doen wat ze wil, zegt de toegesnelde vertegenwoordiger van het buurtcomité – maar ze kan ons niet ontmoeten. De reden blijft onduidelijk. Als Horiyet de telefoon opneemt, huilt ze. “Ik ben bang”, is het eerste wat ze zegt. Het is duidelijk dat iemand meeluistert.

De vrouw en haar vier kinderen mogen het land niet uit, en zelfs in de stad mogen ze niet vrij rondlopen. De oudste dochter studeert verpleegkunde, en volgens Ablimit Tursun worden haar docenten regelmatig gebeld om te informeren hoe het staat met haar ‘ideologische heropvoeding’.

Strijdlust klinkt vooral onder Oeigoeren in het buitenland

Het is onmogelijk te weten wat er in de hoofden van de Oeigoeren omgaat, wat over is van de ‘ideologie’ die volgens Peking niet Chinees genoeg was. Strijdlust klinkt vooral onder Oeigoeren in het buitenland. In Xinjiang is er niets meer van te merken. In het theehuis in Yarkand zwelt de blikkerige muziek van de film aan, en gaan hoofdpersonen elkaar te lijf met boomstammen en zwaarden. Mannen draaien hun hoofden en kijken gelaten naar het gevecht. Het verhaal is in het Mandarijn, dus ze verstaan er niets van.
https://www.trouw.nl/verdieping/kashgar ... ~bfe7a817/
Wie in de Islam zijn hersens gebruikt, zal zijn hoofd moeten missen.
Mahalingam
Berichten: 52064
Lid geworden op: za feb 24, 2007 8:39 pm

Re: Conflict Han–Chinezen en de Oeigoeren

Bericht door Mahalingam »

Behalve de Turken maakt niemand in Alahstan zich er druk over die Oejgoeren.
Zelfs in het "land in which the pure abound" loopt men niet warm.
"Pakistan accepts 'Chinese version' of treatment of Uighur Muslims in Xinjiang

ISLAMABAD: Prime Minister Imran Khan on Thursday said Pakistan accepts the "Chinese version" of the treatment of Uighurs, a minority Muslim ethnic group, in China's restive Xinjiang province because of Islamabad's "extreme proximity and relationship" with Beijing.

The US and the EU besides many other countries have accused China of committing genocide against the Uighurs in resource-rich Xinjiang and called for an international probe by human rights groups.
Speaking to Chinese journalists as Beijing marked the centenary of the ruling Communist Party, Khan said the Chinese version on the Uighur issue was completely different from what was being reported in the Western media.
"Because of our extreme proximity and relationship with China, we actually accept the Chinese version" he was quoted as saying by the Dawn newspaper.

According to researchers, an estimated 1 million people or more -- most of them Uighurs --have been confined in re-education camps in China's western Xinjiang region in recent years. Chinese authorities have been accused of imposing forced labour, systematic forced birth control, torture, and separating children from incarcerated parents. China has been vehemently refuting allegations of interning millions of Uigurs in mass detention camps, which were officially termed as education camps, in a bid to wean them away from religious extremism.
"It is hypocritical. There are much worse human rights violations taking place in other parts of the world...But Western media hardly comment on this" the prime minister said, lashing out at Western media for highlighting the Uighurs' situation and Hong Kong.

China accuses the East Turkistan Islamic Movement (ETIM), which is entrenched in the Uighur Muslim-majority province of Xinjiang, of being responsible for numerous violent attacks in the province and outside, including one at the Forbidden City in Beijing in 2013, killing several people.
Beijing has sharply criticised the US for delisting Xinjiang's separatist militant outfit from its list of terrorist organisations last year, saying it reflected Washington's "double standards" on fighting global terrorism.

Khan also praised the Communist Party of China (CPC), calling it an "alternative" to Western democracy. "Until now, we had been told that the best way for societies to improve was through Western democracy...The CPC has introduced an alternative model and they have beaten all Western democracies in the way they have highlighted merit in society" he said.
Underlining Pakistan's strong ties with China, Khan said whenever Pakistan has been in trouble, politically or internationally, China has always stood with it. He stated that Pakistan's relationship with China had nothing to do with India.\"Our relationship is a bilateral relationship. It is extremely strong" Khan said.
Commenting on the economic relationship between Pakistan and China, the prime minister said he sees the ties moving forward. "The next phase of the China-Pakistan Economic Corridor (CPEC) is very exciting for Pakistan. We plan to attract Chinese investment for special economic zones as our labour is cheaper" he said.
https://timesofindia.indiatimes.com/wor ... 036916.cms
Wie in de Islam zijn hersens gebruikt, zal zijn hoofd moeten missen.
Mahalingam
Berichten: 52064
Lid geworden op: za feb 24, 2007 8:39 pm

Re: Conflict Han–Chinezen en de Oeigoeren

Bericht door Mahalingam »

De basiswet voor de mens is: "Geen werk = geen eten".
Er zijn tijden en plekken in de wereld waar deze regel tijdelijk buiten werking is gesteld zoals in ons land. Maar dat is uitzonderlijk en een tijdelijke zaak.
Het allergrootste deel van de mensheid is gedwongen te werken om in leven te blijven.
Duitse mensenrechtenorganisatie doet aangifte tegen C&A en Nike wegens mogelijke Oeigoerse dwangarbeid

De Duitse mensenrechtenorganisatie ECCHR heeft in Nederland aangifte gedaan tegen C&A en enkele andere kledingmerken. Sommige producten van deze bedrijven zouden worden gemaakt door Oeigoeren, die in China gevangen zitten en worden gedwongen te werken, aldus de aangifte.

Het European Center for Constitutional and Human Rights heeft de aangifte dinsdag gedaan bij het Functioneel Parket in Amsterdam, meldt NRC. Behalve tegen C&A is de aangifte ook gericht tegen Nike, Patagonia en State of Art. Omdat deze kledingproducenten zouden weten, of zouden kunnen weten, dat hun kleding door Oeigoeren wordt gemaakt zijn ze volgens het ECCHR medeplichtig aan slavernij en uitbuiting. Alle bedrijven zijn in Nederland gevestigd of hebben hier een regionaal hoofdkantoor.

‘Dit is de eerste Nederlandse aangifte wegens mensenrechtenschendingen tegen de kledingindustrie’, verklaart Barbara van Straaten van advocatenkantoor Prakken d’Oliveira in NRC. Het advocatenkantoor heeft namens ECCHR de aangifte gedaan. Eerder deden de mensenrechtenorganisatie en collega-organisaties al aangiften in Frankrijk (tegen onder meer Uniqlo en Skechers) en Duitsland (tegen Lidl en Hugo Boss). In Frankrijk is inmiddels een onderzoek gestart, in Duitsland nog niet.

Onderzoek


C&A meldt naar aanleiding van de aangifte dat het bedrijf geen kleding, stoffen of garen koopt van fabrikanten in Xinjiang. Een woordvoerder van Patagonia zegt dat het bedrijf geen katoen uit China afneemt. State of Art en Nike hebben nog niet gereageerd.

Strafrechtelijk onderzoek moet volgens ECCHR uitwijzen of er mensenrechten worden geschonden in de productieketen. Volgens de organisatie ontbreekt het daarin aan transparantie. Zelfs als een bedrijf niet direct stoffen of garen uit China koopt, kunnen ze producten als bijvoorbeeld sokken afnemen van fabrieken in andere landen die dit wel doen.

De Chinese regering begon in 2017 een ‘heronderwijscampagne’ in de Chinese provincie Xinjiang, met als doel de islamitische Oeigoerse minderheid daar te laten assimileren. In de praktijk komt het erop neer dat Oeigoeren in kampen worden opgesloten, waar ze Mandarijn moeten leren en worden gedwongen het communisme te omarmen.

Gevluchte ex-gevangenen spreken van martelingen en seksueel geweld. Ook worden ze aan het werk gezet, volgens internationale onderzoekers onder meer in de katoenvelden van Xinjiang. Zo’n 20 procent van de wereldwijde katoenproductie vindt hier plaats. De Chinese overheid ontkent het bestaan van de kampen.
https://www.volkskrant.nl/nieuws-achter ... ~b89b1b21/

Zijn katoenplukkende Oejgoeren in China nu te vergelijken met katoenplukkende negers in de USA toen?
Wie in de Islam zijn hersens gebruikt, zal zijn hoofd moeten missen.
Mahalingam
Berichten: 52064
Lid geworden op: za feb 24, 2007 8:39 pm

Re: Conflict Han–Chinezen en de Oeigoeren

Bericht door Mahalingam »

Maken de bewoners van Allahstan zich druk over de Oejgoeren? Nee, ze zijn nog altijd bezig met de Pallies, alhoewel minder de laatste tijd.
Maken de bewoners van Het Westen zich druk over de Oejgoeren? Nee, alleen activisten die aan de goede kant van de geschiedenis staan en alle Gutmenschen die laten zien dat ze deugen.
Maar wee oh wee als je het waagt om dat aan te kaarten.
Direct wordt je dan als genocide-ontkenner geduid, een slecht mens zonder sympathie voor de misdeelde medemens. Ook al zeg je dat het lot van de Oejgoeren je raakt.
Afbeelding
Mr Palihapitiya, an early executive at Facebook and now a prominent venture capitalist, is co-host of the "All-in" podcast on which he made the remarks. He was responding to his co-host's observation that Mr Biden's stance on the issue had not helped him in the polls.

"Let's be honest, nobody, nobody cares about what's happening to the Uyghurs, okay? You bring it up because you really care. And I think that's really nice that you care but .... The rest of us don't care. I'm just telling you a very hard truth," he said.
Billionaire investor Chamath Palihapitiya is under fire for saying that he - and most Americans - "don't care" about abuses against the Uyghur minority in China.

Mr Palihapitiya, a part-owner of San Francisco's basketball team, made the comments during a podcast discussion of whether President Joe Biden's action on the issue had helped him politically.

The remarks drew social media backlash.

Mr Palihapitiya later admitted that his comments "lacked empathy".

In a statement intended to clarify his stance, he said "important issues deserve important discussions".

"I believe that human rights matter, whether in China, the United States, or elsewhere," he wrote on Twitter.
Many people following the issue were not satisfied.
"When people apologise, they deserve a second chance. I don't view this as an apology when Chamath can not even acknowledge how his comment was hurtful to the Uyghur community," human rights lawyer Rayhan Asat wrote on Twitter. "China takes comfort knowing that corporate executives have their back and will continue this genocide."
[...]
Boston Celtics Forward Enes Kanter, who has been outspoken about human rights issues and campaigned on behalf of the forced labour law, was among those condemning the comments.
"When genocides happen, it is people like this that let it happen," he wrote.
[...]
In a statement, the Golden State Warriors basketball team distanced itself from Mr Palihapitiya, who owns 10% of the team, calling him a "limited investor with no day-to-day operating functions".
"Mr Palihapitiya does not speak on behalf of our franchise and his views certainly don't reflect those of our organization", the team said.
https://www.bbc.com/news/business-60045076
Wie in de Islam zijn hersens gebruikt, zal zijn hoofd moeten missen.
Mahalingam
Berichten: 52064
Lid geworden op: za feb 24, 2007 8:39 pm

Re: Conflict Han–Chinezen en de Oeigoeren

Bericht door Mahalingam »

Er zijn ook Oejgoeren in ons land. En die sloven zich uit voor de partij DENK. Wiedes, zeker die vluchtelingen hebben een heel hoog allah-gehalte. En die zijn die Chinezen liever kwijt dan rijk.
Oeigoerse Nederlanders ontdekken de lokale politiek

Ze wonen al een tijd in Nederland, maar beseften nauwelijks dat politiek niet iets is van de elite is, zoals in China, maar van iedereen. Een kleine voorhoede van Oeigoerse Nederlanders doet in maart mee aan de gemeenteraadsverkiezingen. ‘In de Nederlandse politiek kunnen we de stem zijn van de miljoenen machteloze Oeigoeren in de kampen.’

Mensen die met uitpuilende boodschappentassen uit het Haarlemse winkelcentrum Schalkwijk komen, kunnen niet om Abdukayyum Jappar en zijn tasjes met Denk-opdruk heen. Als ze zo’n gratis linnen tasje aanpakken, nemen ze de folder met kandidaten voor de gemeenteraadsverkiezingen ook mee. Het is vreemd zijn eigen gezicht op die folder te zien, zegt Jappar. ‘Ik als lijsttrekker, dat had ik nooit gedacht.’

Yappar doet niet als enige Oeigoerse Nederlander mee aan de gemeenteraadsverkiezingen. In Den Haag en Ede staan ook Oeigoerse namen op de kieslijst. Oeigoerse Nederlanders die meer doen met hun politieke rechten dan demonstreren, dat is nieuw. Deze doorbraak is hard nodig, zegt Yappar, want na een golf van internationale aandacht begint de belangstelling voor de Oeigoerse zaak nu te verslappen.
Spoiler! :
Halfslachtige houding

Het jaar 2019 was een jaar van hoop voor de Oeigoeren. Er kwam bewijs boven tafel voor het bestaan van kampen, waar sinds 2016 tot een miljoen Oeigoeren en andere islamitische minderheden worden opgesloten. Eerst ontkende China het bestaan ervan, toen zei Beijing dat het goedaardige trainingscentra zijn, waar geradicaliseerde moslims bij wijze van terrorisme-preventie worden ‘heropgevoed’. Daarna stelde Beijing dat alle ‘trainingscentra’ eind 2019 waren gesloten.

In 2020 en 2021 kwam de internationale tegenreactie in de vorm van Amerikaanse sancties op Chinese bedrijven, gevolgd door wetgeving tegen met Oeigoerse dwangarbeid gemaakte producten en een diplomatieke boycot van de Winterspelen in Beijing. Westerse regeringsleiders bleven thuis, maar stuurden hun sporters gewoon naar Beijing. Een soortgelijke halfslachtige houding speelde bij het bestempelen van het Chinese optreden in de westelijke provincie Xinjiang tot genocide. Op de VS na lieten andere regeringen lieten dat aan hun parlementen over.

Terwijl de stapel informatie over onvrijwillige tewerkstelling, gedwongen sterilisatie, uiteengerukte families en nietsontziende staatscontrole in Xinjiang zich opstapelt, verflauwt de aandacht. Vandaar dat cynisme en moedeloosheid op de loer liggen in Oeigoerse gemeenschappen, ook onder de ruim 2.000 Oeigoeren in Nederland. Zaterdag merkte Yappar het weer, tijdens een demonstratie op de Dam. ‘Enkele Oeigoeren stonden te kletsen tijdens de speeches. Woedend werd ik. De genocide stopt niet door op de Dam om hulp te schreeuwen, laat staan door te kletsen. Veel Nederlandse Oeigoeren gaan voor geld verdienen en van het leven genieten. Ze laten de strijd aan anderen over.’

Als economiestudent volgde hij de Kamerdebatten over Srebrenica op de voet. ‘Heel bijzonder dat toenmalig premier Wim Kok aftrad. Ik nam me voor geen lid te worden van partijen die verantwoordelijk zijn voor Srebrenica.’ Eerst dacht hij aan de Socialistische Partij, tot hij op de maoïstische wortels van de SP stuitte. ‘Destijds werkte ik op het Haarlemse stadhuis. SP-raadsleden die hoorden dat ik Oeigoer was, hemelden China op.’ Na een lange zoektocht voelt hij zich als moslim thuis bij Denk, ‘een partij zonder verleden’, zegt Yappar. ‘Haarlem staat voorop, maar Denk vindt het prima dat ik hun netwerk inzet voor mensenrechtenkwesties.’

Gefascineerd door Kamerdebatten

Hoe help ik mijn volk, terwijl ik iets terugdoe voor het land dat me een nieuw leven gaf? Met die vraag worstelde Ahmedjan Kasim eind 2019, toen hij kampte met een burn-out. Hij had zich razendsnel aangepast aan het leven in een klein plaatsje op de Veluwe, waar hij prachtige cijfers op de middelbare school haalde. In zijn eerste universiteitsjaar liep hij echter vast in een studie die niet bij hem paste, zegt hij: ‘Ik kreeg om de tien minuten migraineaanvallen en moest rust nemen.’

Toen besloot hij zich in te zetten voor de Oeigoerse zaak, via de Nederlandse politiek. ‘In China zijn politici elitaire figuren. De enige politieke functie van burgers is juichen voor de leiders. Ik dacht dat politiek overal zo was, maar tijdens de pandemie raakte ik gefascineerd door Kamerdebatten.’ Bij elke interruptie zette Kasim de televisie op pauze om te bedenken welk antwoord hij zelf zou geven. Toen hij ontdekte dat Nederlandse parlementariërs per WhatsApp bereikbaar zijn en tijd maken om met hem te praten, wist Kasim genoeg: hij besloot de politiek in te gaan.

‘Wow, dit is echt een land van kansen! Als Nederlands burger kan ik veel meer doen met mijn politieke rechten dan voor de Chinese ambassade demonstreren met een bordje met de naam van mijn vader, die in Xinjiang in een kamp zit. Als politicus kan ik een brug slaan tussen Oeigoeren en de Nederlandse regering’, aldus Kasim, die via stemwijzers rechts van het midden uitkwam. ‘Ik vind het individu belangrijk: zelf bepalen wat je doet. Ik was van harte welkom bij de plaatselijke VVD.’

Gretig maakte hij als nieuw lid gebruik van cursussen en meldde zich bij een scoutingcommissie voor politiek talent. ‘Na pittige gesprekken met VVD-prominenten in Den Haag kwam ik als nummer 6 op de lijst in Ede. Ik barst van de ideeën, bijvoorbeeld over het bestrijden van eenzaamheid onder jongeren tijdens de pandemie, of extra ondersteuning voor Oeigoeren met psychische problemen.’

Complexe psychische klachten


Dat kan die gemeenschap wel gebruiken. De Oeigoerse diaspora kampt met een opeenstapeling van trauma’s. Als mensen al niet beschadigd zijn geraakt door vervolging in Xinjiang, gebeurde dat wel op hun vlucht of tijdens de eerste zware jaren in een nieuw land. Machteloosheid en survivors guilt – het chronische schuldgevoel over in leven zijn, terwijl familieleden zijn gestorven of opgesloten – spelen veel Oeigoeren parten. Net als de groepsdruk om strijdbaar en optimistisch te blijven, terwijl ze vanbinnen kapotgaan van verdriet en angst.

Volgens Simone de la Rie, klinisch psycholoog van ARQ Centrum’45, waar mensen met complexe psychotraumaklachten worden behandeld, vinden Oeigoeren moeilijk de weg naar hulpverlening. Ze weten niet wat ze ervan kunnen verwachten en op psychische klachten rust een cultureel taboe.

‘Mijn vrouw gilt regelmatig dat ze zelfmoord gaat plegen, maar ik krijg haar niet mee naar een psycholoog. Je denkt zeker dat ik gek ben, zegt ze dan’, aldus een Oeigoer wiens naam bij de redactie bekend is, maar die anoniem wil blijven. ‘Op mijn werk wil ik niet geconfronteerd worden met goedbedoelde vragen van collega’s of het allemaal echt gebeurt, die genocide. Steeds uitleggen wat met Oeigoeren gebeurt, bezorgt me een trauma.’

Zoemend mobieltje

Doorlopend getuige zijn van volkerenmoord en misdrijven tegen de menselijkheid is zwaar, vertelt ook Alerk Ablikim, activist en filosofiestudent uit Den Haag. Alles komt via de telefoon binnen: het nieuws over Xinjiang, schokkende getuigenissen van overlevenden én de propaganda en desinformatie die de Chinese staat verspreidt. Dat maakt een zoemend mobieltje tot extra bron van stress, maar er niet op kijken is moeilijk. Ook omdat er soms informatie over achtergebleven familieleden opduikt.

In juni 2020 zag Ablikim op een Chinees propagandafilmpje op video-app TikTok ineens zijn vader tussen een groepje zingende Oeigoeren. ‘Ik wist niet beter dan dat hij sinds 2016 in een kamp zat. Blijkbaar is hij vrijgelaten.’ De euforie daarover maakte plaats voor beklemming, toen Ablikim zag hoe uitdrukkingsloos het gezicht van zijn vader was. Daarna kwam de angst dat de Chinese autoriteiten zijn vader opnieuw zouden opsluiten, bijvoorbeeld als Ablikim contact met hem zou opnemen, of te veel aandacht vestigt op de Oeigoerse zaak.

Opgroeien zonder vader, zijn moeder helpen haar draai in Nederland te vinden, integreren zonder zijn Oeigoerse identiteit weg te duwen: het werd teveel. Ablikim zocht hulp. ‘De Nederlandse psycholoog adviseerde stress te verminderen door minder verantwoordelijkheid te nemen voor mijn moeder en de gemeenschap. Je moet het gewoon niet doen, zei hij. Alsof dat een optie is. Daarna ging ik naar een Turks-Nederlandse psycholoog, die begrijpt me beter.’

Politieke junkie


Volgens De la Rie van ARQ Centrum’45 is politieke strijdbaarheid voor haar cliënten soms een manier om het persoonlijk trauma op afstand te houden. ‘Belangrijk voor verwerking is dat mensen hun persoonlijk verhaal doen en zich gehoord voelen. Als behandelaar ga ik niet in op de geschiedenis en politiek, want strijdbaarheid daarover is hun manier om de gevolgen van de trauma’s te hanteren. Maar dan staan ze niet stil bij wat het trauma met ze doet, terwijl ze daar juist mee moeten leren omgaan.’

Politieke strijdbaarheid geeft me energie, zegt Ablikim. ‘Ik ben een politieke junkie: op de middelbare school volgde ik lesprogramma’s over debatteren en democratie. Elke week naar Den Haag, geweldig! Bij elke verkiezing help ik met stemmen tellen.’

Nu is hij lijstduwer voor GroenLinks Den Haag. ‘Ik hoop niet dat mensen denken dat ik alleen wegens de Oeigoerse zaak in de politiek zit. Dat is een onderdeel van mijn visie. Klimaatverandering is ook belangrijk. Maar er moet een infrastructuur in de politiek komen om mét Oeigoeren te praten in plaats van over ons.’

Kasim, Ablikim en Yappar mobiliseren de Oeigoerse gemeenschap om in maart massaal hun politieke rechten te gebruiken. Wie genaturaliseerd is heeft stemrecht en buitenlanders die vijf jaar legaal in Nederland wonen kunnen ook meedoen met gemeenteraadsverkiezingen. Nu veel Oeigoeren voor het eerst van hun leven gaan stemmen, krijgt Yappar telefoontjes uit heel Nederland van Oeigoeren die vragen of ze in andere plaatsen op hem kunnen stemmen. ‘Nee, maar je kunt zelf actief worden, leg ik uit. Als Oeigoeren leren stemmen zonder angst, gaan ze zich misschien ook uitspreken over de Oeigoerse zaak. In de Nederlandse politiek kunnen we de stem zijn van de miljoenen machteloze Oeigoeren in de kampen.’
https://www.volkskrant.nl/nieuws-achter ... ~b48ebc64/
Wie in de Islam zijn hersens gebruikt, zal zijn hoofd moeten missen.
Gebruikersavatar
Ariel
Berichten: 89675
Lid geworden op: wo apr 07, 2004 10:30 pm

Re: Conflict Han–Chinezen en de Oeigoeren

Bericht door Ariel »

Hoe help ik mijn volk, terwijl ik iets terugdoe voor het land dat me een nieuw leven gaf?
Tijdens het lezen van het artikel kreeg ik toch steeds meer de indruk dat meneer alleen maar bezig is met de toestand van de Oeigoeren, en hoe hij hun leed kan verzachten, dan dat hij iets terug doet voor Nederland.

Ik heb geen idee wat hij voor de Oeigoeren in China kan doen tijdens zijn werk als raadslid.
The heart of the wise inclines to the right,
but the heart of the fool to the left.
Mahalingam
Berichten: 52064
Lid geworden op: za feb 24, 2007 8:39 pm

Re: Conflict Han–Chinezen en de Oeigoeren

Bericht door Mahalingam »

Defensie zet Oeigoers-Nederlandse officier op non-actief omdat familie in Chinese gevangenis zit

Defensie
De Chinese overheid nam de moeder en schoonzus van luchtmachtofficier Munirdin Jadikar gevangen. Uit angst voor Chinese beïnvloeding zette het ministerie van Defensie hem op non-actief.

De Oeigoers-Nederlandse luchtmachtofficier Munirdin Jadikar is op non-actief gezet omdat het ministerie van Defensie bang is dat hij vatbaar is voor Chinese beïnvloeding. Follow the Money schrijft woensdag dat Jadikar om hulp vroeg toen China zijn moeder en schoonzus gevangennam, maar vervolgens juist zijn werk moest staken. Defensie wil niet op vragen van NRC ingaan, maar ontkent het verhaal ook niet.

Jadikar sprak in 2017 voor het laatst met zijn moeder, zegt hij tegen Follow the Money, en hoorde een jaar later dat zij in een van de Chinese concentratiekampen voor Oeigoeren is vastgezet. De schoonzus die dat via WeChat aan hem liet weten, werd ook opgepakt. De officier stapte op aanraden van zijn leidinggevenden naar het ministerie van Buitenlandse Zaken, dat op zijn beurt de MIVD informeerde.

De militaire inlichtingendienst adviseerde de toenmalige minister van Defensie Ank Bijleveld (CDA) in 2021 om Jadikars zogeheten verklaring van geen bezwaar in te trekken, die hem de mogelijkheid geeft om „vertrouwensfuncties” te vervullen. Jadikar werkte op een luchtmachtbasis in Californië met de geavanceerde F-35-gevechtsvliegtuigen, die volgens Defensie de belangstelling van China hebben.

Kamervragen


Tegen radiozender Radio Free Asia zegt Jadikar dat hij teleurgesteld is in de reactie van het ministerie van Buitenlandse Zaken, dat de Chinese autoriteiten om meer informatie vroeg maar verder niets kon doen om hem te helpen. „Ik heb de premier twee keer aangeschreven, maar geen reactie gekregen”.

Het onafhankelijke Tweede Kamerlid Nilüfer Gündogan (voormalig Volt) vindt dat het „bijzonder pijnlijk zou zijn” als de afkomst van Jadikar niet alleen voor de gevangenschap van zijn familie heeft gezorgd, maar ook voor het mogelijke verlies van zijn baan, blijkt uit vragen die ze maandag stelde aan minister Wopke Hoekstra (Buitenlandse Zaken, CDA). „Wat kunt u doen om deze voor de Nederlandse regering én voor de heer Jadikar uiterst pijnlijke uitkomst te vermijden?”
https://www.nrc.nl/nieuws/2023/02/22/de ... t-a4157764
Wie in de Islam zijn hersens gebruikt, zal zijn hoofd moeten missen.
Mahalingam
Berichten: 52064
Lid geworden op: za feb 24, 2007 8:39 pm

Re: Conflict Han–Chinezen en de Oeigoeren

Bericht door Mahalingam »

Moslims in China mogen het hele jaar vasten, behalve tijdens de ramadanEildert Mulder

President Xi Jinping wil een eigen Chinese islam. Daarom sloopte hij moskeeën en verbood hij de Koran. Ook aan de ramadan gaf hij een opknapbeurt.

Oeigoerse en andere moslims in de regio Xinjiang mogen het hele jaar vasten, behalve in de vastenmaand. Dan moeten ze juist eten. En wel overdag, wanneer moslims volgens hun geloof niets mogen nuttigen, zelfs geen druppel water.

Xi verrijkte de totalitaire Newspeak-taal van George Orwells klassieker 1948, waarin allerlei woorden een omgekeerde betekenis krijgen. In Xi’s variant van Newspeak betekent vasten eten en eten vasten. Het staatshoofd lijkt een moslimvervolger, maar je zou hem ook de teruggekeerde Mohammed kunnen noemen, die een nieuwe dageraad schenkt aan de islam.

Verscherpt verbod

Ouderwetse moslims, die niet met hun tijd zijn meegegaan en in de ramadan toch weigeren te eten riskeren hersenspoeling, sterilisatie, verkrachting, gedwongen abortus en dwangarbeid. Een en ander vindt plaats in instellingen voor beroepsonderwijs. Boze tongen noemen dat liever concentratiekampen.

Dit jaar is het verbod op de ramadan verscherpt. De afgelopen twee jaren was er juist een lichte versoepeling. Toen mochten mensen van 65 jaar en ouder wel vasten, en kinderen ook.

Deze ramadan moesten de pensionado’s ineens wel weer verplicht eten. Ze stonden zelfs onder extra scherp toezicht. Dat meldt Radio Free Asia. De reden: bejaarden hebben verstokte ideeën, die je moet corrigeren. Ook jongeren mogen niet langer vasten. Ze zouden ontvankelijk zijn voor beïnvloeding door die onverbeterlijke ouden van dagen.

Op jacht naar heterdaadjes

Radio Free Asia belde een openhartige functionaris in het district Turpan op. Misschien vond die de maatregelen tegen de ramadan zo gewoon dat er geen reden was er stiekem over te doen.

Probleem: hoe bewijs je dat mensen vasten? Zelfs in het met alle totalitaire middelen geknevelde Xinjiang kun je moeilijk iedereen oppakken die op straat loopt zonder in een loempia te bijten. Het repressie-apparaat wist er wel raad op.

Docenten hoorden kinderen op school uit over hun ouders. Moslim-ambtenaren kregen op kantoor lekkers aangeboden. Mensen die na zonsondergang thuis feestelijk gingen eten golden als verdacht. Hun avondmaal moest wel een iftar zijn, concludeerde het gezag, en was dus verboden. Even suspect was de soehoer, een ontbijt vóór zonsopgang, bedoeld om de vastendag draaglijker te maken. De politie deed invallen bij mensen thuis, op jacht naar heterdaadjes. Ook nam ze Oeigoerse verklikkers in dienst, vooral in dorpen.

Een vooropgezette val

Blijft de vraag: waarom die versoepeling in de voorgaande twee jaren? Het doet denken aan de campagne Laat Honderd Bloemen Bloeien in 1956 en 1957. De toenmalige Chinese leider Mao Zedong stimuleerde zijn landgenoten vrijelijk kritiek te uiten. Een jaar later liet hij honderdduizenden mensen die wantoestanden aan de kaak hadden gesteld, bijvoorbeeld via muurkranten, gevangen zetten.

Was Mao geschrokken van de felheid van de kritiek, ook op zijn persoon? Of was het een vooropgezette val? Chinakenners zijn verdeeld. In elk geval kon het regime lastposten identificeren en later oppakken. Zoals de tijdelijke ramadan-versoepeling in Xinjiang het mogelijk maakte om koppige moslims te ontmaskeren en nu met hen, een jaar later, alsnog de concentratiekampen bij te vullen.
https://www.trouw.nl/religie-filosofie/ ... ~b5b7e7c3/
Wie in de Islam zijn hersens gebruikt, zal zijn hoofd moeten missen.
Plaats reactie