Skepsis over Arabische Lente

In dit forum bespreken wij de onlusten en andere uitwassen van de islamitische revolutie.
Plaats reactie
Gebruikersavatar
Pilgrim
Berichten: 51240
Lid geworden op: wo jan 17, 2007 1:00 pm
Locatie: Dhimmistad

Skepsis over Arabische Lente

Bericht door Pilgrim »

Amerikaanse ex-minister van Buitenlandse Zaken waarschuwt voor de gevolgen van de “Arabische Lente”

Posted on 22 september 2012

De voormalige conservatieve Amerikaanse Minister van Buitenlandse Zaken Henry Kissinger heeft een kritische kijk op de “Arabellie”. Dit bleek uit een bezoek aan zijn oorspronkelijke geboorteland Duitsland. Kissinger, naaste vertrouweling van de Republikeinse presidenten Richard Nixon en Gerald Ford, waarschuwt voor een idealisering van de “Arabische Lente”, zoals deze door westerse media en politici de afgelopen anderhalf jaar werd bedreven.

Met het oog op de machtsovername van de Moslimbroeders in bijvoorbeeld Egypte en de toenemende radicalisering in de Arabische wereld, beschouwt Kissinger een democratische ontwikkeling volgens westerse voorstellingen ver weg.

Onbegrip voor westerse idealisering van de “Arabellie”

Kissinger uit nogmaals zijn volledige onbegrip over het enthousiasme waarmee de westerse media, maar ook politici, de machtswisseling in verschillende Arabische landen zoals Libië, Tunesië of Egypte hebben begroet. Dat in menig regio nu partijen aan de macht zijn die de sharia willen invoeren, zou niet in de zin van een democratische ontwikkeling liggen, die zou uitgaan van een scheiding van religie en staat.

75% voor de Moslimbroeders in Egypte betekent voor Kissinger niets goeds

Concreet spreekt de voormalige Minister van Buitenlandse Zaken en ervaren expert op buitenlands gebied de ontwikkeling bij de Amerikaanse bondgenoot tot nu toe, Egypte, aan. Egypte was na het vredesverdrag met Israël aan het einde van de jaren-70 opgeklommen tot de trouwste bondgenoot van de VS in het hele Arabische gebied. Door de val van Moebarak, die uiteindelijk door de VS werd geduld, is een verdere gemeenschappelijke weg in ieder geval twijfelachtig. Door de verkiezingsoverwinning van de Moslimbroeders bij de parlements- en presidentsverkiezingen ontwikkelt zich hier een nieuw regime, dat noch met de VS noch met Europa gemeenschappelijke waarden heeft. Desondanks pleit Kissinger in het belang van beide landen voor verdere samenwerking.

Bron:

http://www.unzensuriert.at/content/0010 ... Arabellion

Vertaald uit het Duits door:
E.J. Bron
De Islam is een groot gevaar!
Jezus leeft maar Mohammed is dood (en in de hel)
Gebruikersavatar
Eliabe
Berichten: 3961
Lid geworden op: di mei 12, 2009 8:11 pm

Re: Skepsis over Arabische Lente

Bericht door Eliabe »

Ze kunnen de naam beter maar veranderen in "Arabische winter".
God schiep mens en dier, maar welke idioot bracht de islam hier?
Gebruikersavatar
KevinB
Berichten: 1426
Lid geworden op: vr okt 14, 2011 4:42 pm
Locatie: Vlaanderen

Bericht door KevinB »

Of nog beter, islamitische winter.
Dhana
Berichten: 7962
Lid geworden op: do nov 27, 2008 10:15 am

Re: Skepsis over Arabische Lente

Bericht door Dhana »

Zolang ze maar in eigen land blijven en niet naar elders komen om de harde hand van dat broederschap te laten voelen, vind ik het oke. Laten ze het eigen land maar naar de gallemiezen helpen want daar kan je op wachten.
Wil je in het leven werkelijk leren, moet je in staat zijn buiten het eigen ego te schouwen.
Dhana
Berichten: 7962
Lid geworden op: do nov 27, 2008 10:15 am

Re: Skepsis over Arabische Lente

Bericht door Dhana »

Dhana schreef:Zolang ze maar in eigen land blijven en niet naar elders komen om de harde hand van dat broederschap te laten voelen, vind ik het oke. Laten ze het eigen land maar naar de gallemiezen helpen want daar kan je op wachten.

O, jee. Hoe ironisch. Lees ik net dat gallemiezen bargoens is en afgeleid is van twee Hebreeuwse woorden.
Wil je in het leven werkelijk leren, moet je in staat zijn buiten het eigen ego te schouwen.
Gebruikersavatar
Pilgrim
Berichten: 51240
Lid geworden op: wo jan 17, 2007 1:00 pm
Locatie: Dhimmistad

Re: Skepsis over Arabische Lente

Bericht door Pilgrim »

Een botsing tussen twee wereldvisies

De hoop dat na de Arabische Lente het Midden-Oosten en Noord-Afrika vrijheid en democratie zouden omarmen, was al enigszins op de proef gesteld met de opkomst van de conservatieve islam. Maar na de rellen die zijn uitgebroken door de anti-islamfilm is het optimisme nog verder de bodem in geslagen.

Aanleiding voor de betogingen in de Arabische wereld is een obscuur filmpje op het internet waarin door toedoen van een Egyptisch-orthodoxe Koptische man in Californië, de islam belachelijk wordt gemaakt. De betogers zijn woedend dat de VS toestaan dat hun profeet Mohammed, die hen het meest dierbaar is, belachelijk wordt gemaakt. Ze hebben gezien de religieuze gevoeligheden het recht om boos te zijn, maar het geweld dat met de betogingen gepaard gaat verdient scherpe afkeuring.

De VS benadrukken dat de film verwerpelijk is maar dat die op grond van het recht op vrije meningsuiting in een moderne, vrije samenleving niet verboden kan worden. Voor de betogers is dat onbegrijpelijk. Het filmpje is in Amerika gemaakt, dus Amerika had het kunnen verbieden, vinden zij. De vrijheid die het Westen als een van de belangrijkste verworvenheden beschouwt, zien veel moslims als een ondermijning van hun geloof en tradities. Hier botsen twee wereldvisies op elkaar. ‘Zij’ zien westerse normen en waarden als een bedreiging voor hun traditionele manier van leven. ‘Wij’ vinden dat een individu vrij is om te denken en te zeggen wat hij wil, zonder bemoeienis van religieuze en/of wereldlijke leiders.

In het Westen wijzen sommigen er op dat de anti-westerse leuzen, de aanvallen op diplomatieke posten en de vlagverbrandingen niet te serieus moeten worden genomen. Het zou maar om een betrekkelijk gering aantal betogers gaan. Maar het feit dat de gewelddadige betogers bijna zonder enig tegengeluid hun gang kunnen gaan, wijst er op dat het protest breed wordt gedragen. Het kan ook zijn dat gematigden zich er niet tegen uit durven te spreken omdat zij zich geïntimideerd voelen door de radicale moslims. Duidelijk is dat in beide gevallen de politieke islam razendsnel het vacuüm heeft opgevuld dat is ontstaan in de nasleep van de Arabische Lente. Het mag dan gaan om een relatief klein aantal extremisten, zij bepalen wel voor een belangrijk deel de koers die de Arabische wereld vaart. Daarom doen de politieke en religieuze leiders van de landen waar gewelddadige betogers de straat zijn opgegaan ook niet hun best er op te wijzen dat de film geen georganiseerde westerse aanval is op de islam.

De westerse inspanningen om islam en moderniteit met elkaar te verzoenen, zijn tot nu toe mislukt. In Irak en Afghanistan is er geen sprake van een democratische gezindheid bij de meeste burgers. De Arabische Lente, die van harte werd ondersteund door het Westen, heeft ook niet gebracht waarop werd gehoopt. De teleurstelling daarover kan in het Westen uitmonden in moedeloosheid. Maar de regio is gezien de mensenrechten, de positie van niet-islamitische minderheden en de strategische ligging te belangrijk om aan zich zelf over te laten. De enige optie is om met elkaar in gesprek te blijven en er op te wijzen dat geloof en democratie niet op gespannen voet met elkaar hoeven te staan.

http://www.frieschdagblad.nl/index.asp?artID=61379
De Islam is een groot gevaar!
Jezus leeft maar Mohammed is dood (en in de hel)
Gebruikersavatar
Pilgrim
Berichten: 51240
Lid geworden op: wo jan 17, 2007 1:00 pm
Locatie: Dhimmistad

Re: Skepsis over Arabische Lente

Bericht door Pilgrim »

Geef moslims hun dictators terug, vrije moslims zijn vijand van zichzelf

Aysso Reudink, 22-08-2016

Afbeelding

Islam en democratie verdragen zich niet

De Syrische burgeroorlog duurt nu ruim vijf jaar zonder dat er enig vooruitzicht op een stabiele vrede is. Wat in maart 2011 begon als een protestbeweging tegen het bewind van president Bashar al-Assad is uitgegroeid tot een alles vernietigende oorlog tussen elkaar bestrijdende groeperingen met elk een eigen agenda.

Regeringsleger, vrijheidsstrijders, religieuze en etnische groeperingen alsmede de terreurorganisaties Al-Nusra en Islamitische Staat hebben Syrië in een hel veranderd. Tienduizenden doden en miljoenen vluchtelingen zijn het gevolg. Europa kijkt toe en vangt vluchtelingen op, terwijl Amerika de strijd met ISIS voert. Rusland, met op de achtergrond Iran, steunt het regime Assad. Aan de anarchie en bloedige chaos komt voorlopig geen einde. De toestand in Syrië is uitzichtloos.

Arabische Lente
Syrië is het derde land dat in de afgelopen 15 jaar een failed state is geworden. De beide landen die Syrië voorgingen zijn Irak en Libië. Belangrijke dictatoriale landen die nog wel functioneren zijn Egypte, Saoedi-Arabië en Iran.

Nadat de westelijke coalitie, onder leiding van de VS, het bewind van Saddam Hussein ten val had gebracht en zich uit het land had teruggetrokken, is Irak feitelijk onbestuurbaar geworden. Democratische verkiezingen hebben niets gebracht. Religieuze conflicten en stammenoorlogen hebben Irak volledig gedestabiliseerd.

De val in 2011 van het Khadaffi-regime in Libië is van hetzelfde laken een pak. Ook daar, na de aanvankelijk door het westen gesteunde Arabische Lente, heerst er chaos en onderlinge strijd.

In Egypte werd president Mohamed Morsi en zijn Moslimbroederschap door het leger naar huis gestuurd. De Arabische Lente daar was niet meer dan een door het leger opgevoerd toneelstukje onder leiding van generaal en huidige president Abdel Fattah Saeed al-Sisi. Resultaat is wél dat er in Egypte onder deze dictator relatieve orde en rust heerst.

Vrije moslims
De vraag die gesteld kan worden is of moslimlanden uiteindelijk niet beter af zijn met een dictator. De bevolking droomt aanvankelijk van democratie, maar eenmaal verlost van de dictatuur gaan ze elkaar te lijf. Moslims hebben niets met democratie en dat is inherent aan hun godsdienst. Islam en democratie verdragen zich niet.

Dictators martelen en doden hun tegenstanders zonder enige vorm van proces. Daar zijn het immers dictators voor. De tienduizenden slachtoffers hebben de hel op aarde beleefd, laat daar geen misverstand over bestaan. Dat is de ene kant van de medaille.

De andere is dat er onder het regime van Sadam en Khadaffi orde en rust in Irak en Libië heerste. Opstandige groeperingen werden zonder pardon geëlimineerd. Er was een fatsoenlijke gezondheidszorg, onderwijs en een functionerende infrastructuur. Ook was er redelijke welvaart. Natuurlijk was er angst onder de bevolking, maar die was redelijk beheersbaar zolang men het regime niet voor de voeten liep. Vergelijk de situatie van toen met de chaos en barbarij die nu in die landen heerst. Dictators zijn voor moslimlanden schijnbaar het minst kwade. In vrijheid levende moslims blijken immers een gevaar voor zichzelf te zijn.

Het steunen van de rebellengroepen in Syrië mag dan nobel lijken, wie het gehele plaatje bekijkt ziet dat ook Syrië uiteindelijk niet zonder een dictator kan. Assad, de slager van Damascus, is gehaat in het westen, maar wat is het alternatief? Verdwijnt Assad dan zal het machtsvacuüm opgevuld worden door religieuze en etnische anarchisten, met als gevolg nog meer barbarij.

Beschaving
Wij in het westen moeten inzien dat wat wij onder democratie verstaan niet toepasbaar is in moslimlanden. Ons verheven gevoel over westerse normen en waarden, kortom al wat wij beschaving noemen, wordt in moslimlanden niet begrepen. Het algemeen belang, voor ons een vanzelfsprekendheid, geldt in die landen niet. Het is de religie en de stam die bepalend zijn, niet de natie.

Sinds het ontstaan van de islam in de 7e eeuw zijn moslimlanden blijven steken in de Middeleeuwen. Economisch onderontwikkeld en in wetenschappelijk opzicht geen rol van betekenis spelend hebben moslims door de eeuwen heen het slachtofferschap tot kunst verheven. InshAllah, als God het wil, maar zelfverantwoordelijkheid nemen?

Importeren van achterlijkheid
Laat Europa de handen aftrekken van de moslimlanden en investeren in het adequaat bewaken van de buitengrenzen. Met het verder importeren van de achterlijkheid komt onze eigen democratie en beschaving op termijn in gevaar.

Het cliché zegt dat elk volk de leider krijgt die het verdient. Daarom, geef de moslimlanden hun dictators terug. Ze verdienen niet beter en ze kunnen niet zonder. De praktijk bewijst dat elke dag opnieuw.

http://politiek.tpo.nl/column/geef-mosl ... ors-terug/
De Islam is een groot gevaar!
Jezus leeft maar Mohammed is dood (en in de hel)
Gebruikersavatar
Pilgrim
Berichten: 51240
Lid geworden op: wo jan 17, 2007 1:00 pm
Locatie: Dhimmistad

Re: Skepsis over Arabische Lente

Bericht door Pilgrim »

Waar is die Arabische lente nou gebleven?

Geerten Waling, 8 aug 2017

Afbeelding

Jubelende commentatoren, huilende verslaggevers, juichende mensenmassa’s – mooi was ze hè, die ‘Arabische lente’? In 2011 was de hele westerse wereld gevangen in een zinsbegoocheling toen een revolutiegolf over Tunesië, Libië, Egypte, Syrië en Jemen spoelde. De vergelijking met 1989 was gemakkelijk gemaakt. Veel té gemakkelijk.

We weten inmiddels dat de revoluties geen betere regimes hebben opgeleverd, eerder het tegenovergestelde. Waar is het misgegaan?

Terug naar 2011
Niet iedereen liet zich in de luren leggen in 2011, toen de opstanden uitbraken. Voor Vanity Fair schreef Christopher Hitchens een scherpe column waarin hij vertelde over zijn eigen ervaringen met revoluties in de loop der jaren. Lissabon (1974), Zuid-Korea (1985), Tsjecho-Slowakije (1988), Hongarije en Roemenië (1989) en ook Chili, Polen en Spanje zag hij door de democratische wasstraat gaan.

Wat Hitchens bij al die revoluties had gezien, daarvan was in de Arabische wereld in 2011 geen spoor te bekennen. Relatief geletterde burgers, bijvoorbeeld, die wisten wat zij wilden: leven volgens de westerse standaarden. En die wisten hoe zij dat wilden bereiken: met democratische leiders en partijen die een democratische rechtsstaat zouden opbouwen. Ondergronds waren deze leiders en bewegingen allang aanwezig, de infrastructuur lag er al.

De Arabische storm
In Nederland was het Afshin Ellian, als Iraans vluchteling een ervaringsdeskundige als het gaat om mislukte revoluties, die er al vroeg op wees dat het frame ‘lente’ complete nonsens was. Een ‘Arabische storm’ noemde hij de revoluties consequent.

Hitchens en Ellian kregen gelijk. 2011 werd geen 1989. Nieuwe democratische rechtsstaten zijn in geen velden of wegen te bekennen aan gene zijde van de Middellandse Zee. Eerder was 2011 een 1789. De Franse Revolutie kostte de kop aan koning Lodewijk XVI, maar veel beter werd het niet. Een bloedige terreur barstte los, jaren van bloedvergieten, onzekerheid en onvrijheid waren het gevolg.

Alexis de Tocqueville concludeerde al dat de Franse Revolutie niet zozeer de verdienste was van dappere revolutionairen, maar het gevolg was van een vermolmd absolutistisch systeem. Radicalen als Robespierre hoefden er maar een duwtje tegen te geven en de troon stortte in elkaar. Net als de islamisten vandaag de dag in de Arabische wereld.

1848: de Europese lente
Het begrip ‘lente’ is meer van toepassing op 1848, toen in tientallen steden in Europa revoluties uitbraken. Omdat het gebeurde in de lentemaanden, maar zeker ook vanwege de democratische belofte kreeg 1848 meteen al de naam ‘lente der volkeren’. De Franse koning vluchtte, net als de vorst Metternich, andere koningen kozen eieren voor hun geld en accepteerden een (meer) democratische Grondwet, zoals koning Willem II in Nederland.

Ook 1848 veranderde de boel niet definitief. Frankrijk met keizer Napoleon III en Duitsland onder kanselier Bismarck werden voorlopig heus geen voorbeeldige democratieën. Toch zijn er goede redenen om de democratische transities in 1848 te associëren met de prille doch beloftevolle lentezon.

De Arabische wereld ziet nog lang geen lente
Wat de Europese lente zo onderscheid van de Arabische storm, is dat er ondergronds al allerlei leiders en bewegingen waren opgestaan die de revoluties in Parijs, Berlijn, Wenen en tientallen andere steden op een hoger plan konden tillen. Die een publiek debat konden voeren, met felle redevoeringen en overtuigende geschriften, die capabele kandidaten konden leveren voor parlementen, die hun achterban konden trainen om het democratische spel te spelen.

Centraal in de revoluties van 1848 stond het samenspel van individuele, zelfbewuste burgers in verenigingen die al op politieke partijen gingen lijken. In debatten die parlementair waren, met respect voor de oppositie en haar standpunten. In een politiek systeem waarin iedereen een plek moest krijgen, niet alleen de mensen van de eigen clan, religie of ideologie.

De Arabische wereld scoort op al die punten zwak. De democratie lijkt er verder weg dan ooit.

bron
De Islam is een groot gevaar!
Jezus leeft maar Mohammed is dood (en in de hel)
Mahalingam
Berichten: 52152
Lid geworden op: za feb 24, 2007 8:39 pm

Re: Skepsis over Arabische Lente

Bericht door Mahalingam »

Wilden die islamisten wel democratie of zagen ze dat als een opstapje naar 'wij de baas' en meer islam.? En zoals Erdogan stelt over 'democratie' als instrument voor de invoering van een Islamitische dictatuur.
Tien jaar na de Arabische Lente is er van de hoop op democratie weinig over in Noord-Afrika

Na de Arabische Lente, tien jaar geleden, belichaamden gematigde islamisten in Noord-Afrika de hoop op democratie. Maar daar is weinig van over. ‘De islamisten hangen in de touwen.’

Het was een zee van rood-witte Tunesische vlaggetjes voor het ornamentrijke gemeentelijk theater, in de volksmond ook wel ‘de bonbondoos’ genoemd, in het hart van Tunis. Enkele duizenden betogers waren zondag 26 september naar de centrale plek in de Tunesische hoofdstad gekomen om te protesteren tegen de recente machtsgreep van president Kaïs Saied. “Het volk wil een einde van de coup!”, werd er onder meer gescandeerd. “Aftreden!”

Onder de demonstranten waren veel aanhangers van de gematigd islamistische partij Ennahda, de grootste politieke groepering van Tunesië, die door president Saied op een zijspoor is gezet. Saied ontsloeg op 25 juli de premier, schorste het parlement en trok de regeringsmacht naar zich toe. De president regeert inmiddels per decreet.

“Hij gedraagt zich alsof hij de zon is die opkomt boven het land”, klaagde leraar Abdelfattah Saied tegen persbureau Reuters. “Hij doet alsof hij de hoofdaanklager, de president, het parlement, de regering, alles tegelijk is.”

Islamisten in de verdrukking

Demonstrant Nadia Ben Salem vertelde dat ze 500 kilometer had gereisd om het protest in de hoofdstad bij te wonen. Net als andere betogers eiste ze dat de president zich houdt aan de democratische grondwet van 2014. “De constitutie is een rode lijn”, zei ze terwijl ze een exemplaar van de grondwet omhooghield.

Er zullen naar verwachting nog meer demonstraties volgen. Of de protesten veel zullen uithalen, wordt door velen in Tunesië betwijfeld. Want de machtsgreep van Saied geniet behoorlijk wat steun en de president haalt de teugels steeds verder aan. De ontwikkeling staat bovendien niet op zichzelf. Ook elders in Noord-Afrika zitten de islamisten in de verdrukking.

Zo mocht de gematigd islamistische Partij voor Gerechtigheid en Ontwikkeling (PJD) in Marokko de afgelopen tien jaar, bij de gratie van de machtige koning Mohammed VI, coalitieregeringen leiden. Maar in gemanipuleerde verkiezingen afgelopen maand werd de PJD weggevaagd. De partij kelderde van 125 naar 13 zetels. PJD-leiders beklaagden zich over een wijziging van de kieswet in hun nadeel en over het ‘kopen’ van stemmen en kandidaten door hun belangrijkste tegenstander, een bondgenoot van de koning. “Deze uitslag is geen weerslag van de werkelijke politieke kaart en de vrije wil van de kiezers”, verklaarde de partij.

Van de hoop is weinig meer over

De verwikkelingen in Tunesië en Marokko illustreren een bredere trend in Noord-Afrika, waar islamisten, tien jaar na de Arabische Lente, een zware tijd doormaken. De volksopstanden van de Arabische Lente maakten in 2011 een einde aan dictatoriale regimes in Tunesië, Egypte en Libië. In Algerije en Marokko wisten de autocraten vast te houden aan de macht, maar moesten zij wel concessies doen.

Voor velen in de regio belichaamden partijen als de PJD en Ennahda in die tijd de hoop op verandering, minder corruptie en meer democratie. De partijen, geworteld in de politieke islam, presenteerden zich als ‘moslimdemocraten’ en leken beter in staat hun beloften na te komen. Inmiddels is van die hoop weinig meer over.

Zo ontaardde de Arabische Lente in Libië al snel in een onoverzichtelijke burgeroorlog. In Egypte schoof generaal Abdel Fattah al-Sisi al na twee jaar de islamisten aan de kant, om zelf de macht over te nemen. En in Algerije bleven het leger en de veiligheidsdiensten, ondanks de opname van een deel van de gematigde islamisten in het systeem, als vanouds aan de touwtjes trekken. In Marokko kwam er wel een nieuwe grondwet en mocht de PJD gaan regeren, maar de koning bleef voor het overgrote deel de dienst uitmaken. En nu heeft dus in Tunesië, het enige land dat aan de revolutie van 2011 een prille, halfbakken democratie overhield, een nieuwe sterke man de macht naar zich toe getrokken en de islamisten uitgerangeerd.

Daarin schuilt voor velen een zekere symboliek, omdat de Arabische Lente eind 2010 in Tunesië begon. Daar stak een straatverkoper zichzelf in brand, nadat hij oneerlijk was behandeld door een lokale functionaris. Dat leidde tot massale straatprotesten, die een einde maakten aan het bewind van dictator Zine El Abidine Ben Ali. “Tien jaar geleden ging in Tunesië de lont in het kruitvat”, zegt Niek Pas, historicus en expert op het gebied van Noord-Afrika aan de Universiteit van Amsterdam. “Nu wordt de kaars daar als laatste uitgeblazen.”

Volgens deskundigen hebben de islamisten hun terugval deels te danken aan eigen incompetentie. Zo bleken ze in Tunesië beroerde, almaar konkelende bestuurders, die het lastig viel compromissen te sluiten.

Ook werden ze vaak op allerlei manieren dwarsgezeten door bestaande bestuurlijke elites. De Egyptische islamistische leider Mohamed Morsi werd bijvoorbeeld vanaf het moment dat hij in 2012 als president aantrad, tegengewerkt door zijn eigen ­politie en ambtenaren. De veiligheids­diensten en de strijdkrachten zwoeren ­samen om hem af te zullen zetten.

En in Marokko moest de PJD allerlei plannen uitvoeren, die waren bekokstoofd door adviseurs van de koning, maar die soms zeer impopulair waren bij de eigen vrome achterban. Zo diende PJD-premier Saad-Eddine El-Othmani mee te werken aan de legalisering van cannabis voor medisch gebruik. Ook moest hij van het paleis diplomatieke banden aanknopen met Israël, iets waar hij en zijn partijgenoten mordicus ­tegen waren.

Islamisten in een crisis

Het verlies van macht heeft de islamisten in een crisis gestort. Zo veroorzaakte de coup van de Tunesische president Saied diepe verdeeldheid binnen Ennahda. Een dag voor de recente demonstratie tegen de coup bij het gemeentelijke theater in Tunis vertrokken 113 kopstukken van Ennahda, onder wie veel parlementariërs. Partijleider Rached Ghannouchi ligt intern ook zwaar onder vuur.

En in Marokko trad direct na de verkiezingsnederlaag de voltallige top van de PJD af, inclusief ex-premier Othmani. De partij wil op een buitengewoon congres, mogelijk al eind deze maand, gaan discussiëren over de toekomst.

“De islamisten hangen in de touwen”, zegt arabist en Marokko-kenner Jan Hoogland, oud-docent van de Radboud Universiteit in Nijmegen. “Tunesië en Marokko zijn politiek gezien op zich heel verschillend, maar in beide landen liggen de islamisten op apegapen. Ze zullen zichzelf de komende tijd opnieuw moeten uitvinden.”
De voormalige Marokkaanse premier Saad-Eddine El Othmani op campagne voor de recente verkiezingen waarin zijn gematigd islamistische partij PJD werd weggevaagd.

Een risico is nu dat sommige islamisten in Noord-Afrika concluderen dat de democratische weg voor hen niet begaanbaar is. Waarom zouden ze nog meedoen aan verkiezingen als anderen achter de schermen aan de touwtjes blijven trekken? Waarom een partij steunen die toch niks voor elkaar kan krijgen?

Dergelijke frustraties bleken in de regio eerder een voedingsbodem voor jihadisten, zoals in 1991 in Algerije, toen de autoriteiten de tweede ronde van verkiezingen afgelastten, omdat islamisten dreigden te winnen. Radicale islamisten probeerden daarna gewapenderhand de macht te grijpen, wat uitmondde in een oorlog die tot 2002 duurde en tienduizenden levens kostte.

Hoe reëel dit gevaar op dit moment is, durven weinig waarnemers in de regio te voorspellen. De samenlevingen aan de zuidkust van de Middellandse Zee lijken het afgelopen decennium niet minder vroom geworden. Eerder het tegendeel. Zo liet het repressieve Algerijnse bewind, om islamisten te paaien, in de hoofdstad Algiers door een Chinees bedrijf de op twee na grootste moskee ter wereld bouwen, die vorig jaar met veel tamtam werd geopend voor het publiek.

Autocratische leiders als Sisi, Saied en de Libische krijgsheer Khalifa Haftar krijgen hulp van rijke oliestaten als Saudi-Arabië en de Verenigde Arabische Emiraten, die in hen bondgenoten zien in hun eigen strijd tegen islamistische volksbewegingen. En ook westerse landen lijken in Noord-Afrika inmiddels eieren voor hun geld te kiezen.

‘Liever dictators’


Zo liet de vorige Amerikaanse president Donald Trump zich twee jaar geleden, kennelijk als grap, ontvallen dat de Egyptische generaal Sisi zijn ‘favoriete dictator’ was. En de Tunesische president Saied zou zich bij zijn recente machtsgreep gesteund hebben geweten door Frankrijk. Volgens deskundigen speelt hierbij een rol dat Frankrijk en andere Europese landen Noord-Afrika als een potentiële buffer beschouwen tegen het aanhoudende jihadistische geweld in de Sahel. Ook zijn ze bezorgd over de komst van meer immigranten.

“De ontwikkeling van een democratie, zoals in Tunesië de laatste jaren, gaat nou eenmaal gepaard met veel onrust”, zegt ­Mohamed Tozy, hoogleraar politicologie en kenner van Noord-Afrika aan het gerenommeerde Instituut voor Politieke Studies (Sciences Po) in Aix-en-Provence. “Dat is normaal, dat hoort erbij. Maar in Europa waait de laatste jaren een rechtse, anti-­islamitische wind en Europese landen zijn bang dat het uitdraait op chaos. Ze hebben liever dictators, die stabiliteit beloven en migranten tegenhouden.”
https://www.trouw.nl/buitenland/tien-ja ... ~bf64dc3f/
Wie in de Islam zijn hersens gebruikt, zal zijn hoofd moeten missen.
Plaats reactie