Ik zit hier al eens een tijdje over na te denken. Verduveld! Je hebt gelijk Ozes. Dat cultuurrelativisme komt inderdaad uit het atheïsme voort. In ieder geval voor een groot deel. Het volgende is een beschouwing van mij over deze kwestie en mogelijk voor sommigen een beetje controversieel.Ozes schreef:Christenen doen in het algemeen 10x meer dan Atheïsten tegen de Islam en het cultuurrelativisme word geleid door atheïsten.
Culturen bestaan over het algemeen uit drie componenten: religie, wetenschap en kunst. De moraal van een cultuur met bijbehorende normen en waarden komen over het algemeen uit de religie voort. Een oppervlakkige atheïst zal alle religies als bedrog en nonsens beschouwen en derhalve als gelijkwaardig zien en daarmee worden ook culturen tot op zekere hoogte gelijkwaardig, zeker wat normen en waarden betreft (cultuurrelativisme dus). Alleen een intelligente atheïst zal inzien dat de ene religieuze ‘waan’ beter of slechter is dan de andere. Maar de meeste atheïsten zullen helaas niet zeggen dat het Christendom bijvoorbeeld beter is dan de Islam. Dat zie je hier soms ook op dit forum. Maar wat maakt een mens tot een atheïst? Veel atheïsten in het Westen zijn afvallige Christenen en ik heb vaak (ook in persoonlijke omgang) gemerkt dat ze ook een afkeer hebben gekregen van hun voormalige geloof. Dat is niet altijd zo, maar vaak wel. Als iemand een afkeer ergens van heeft zal die persoon altijd zijn best doen om datgene waar hij een afkeer van heeft zo negatief mogelijk te presenteren. Dit soort atheïsten staan dus niet echt neutraal of objectief tegenover het christendom en hebben er een politiek belang bij dat het Christendom niet al te positief afsteekt tegen de Islam. De Islam moet dus wat opgekrikt worden en dat is wat veel Westerse (vaak linkse) intellectuelen dan ook doen.
Maar een Jood of een Christen die zijn eigen geloof serieus neemt zal zijn of haar eigen geloof natuurlijk nooit als gelijkwaardig beschouwen aan een ander geloof en dat geldt natuurlijk ook voor een moslim. Het is dus frappant dat het cultuurrelativisme grotendeels het gevolg lijkt te zijn van de neergang van het Christendom in de Westerse wereld. Uit het cultuurrelativisme komt het multiculturalisme voort en daar komt de islamisering weer uit voort. Het spirituele vacuüm in het Westen vult zich nu met de Islam! Ik vind het daarom ook heel erg goed dat Wilders, ondanks het feit dat hij agnost is, in zijn strijd tegen de islamisering refereert naar de Judeo-Christelijke wortels van onze Westerse cultuur. Een gewone atheïst zal dat nooit doen.
Lang geleden, toen ik nog op de kunstacademie zat, heb ik eens een scriptie gemaakt over de Westerse cultuurcrisis en daar moet ik nu aan denken. Want wat is de oorzaak van het wegkwijnen van het oorspronkelijke Christelijke geloof en wat is de oplossing voor onze cultuurcrisis? Mijns inziens moet Europa, als bakermat van de Westerse beschaving, terugkeren naar HAAR (Europa is een vrouw) roots om zo haar identiteit en daarmee ook haar zelfvertrouwen te hervinden. Het Christendom is van oudsher de spirituele backbone van Europa waar onze superieure humanistische waarden uit voort komen. Zodra onze cultuur haar zelfvertrouwen hervonden heeft is het ook gedaan met de opmars van de Islam. Maar dat is een boodschap die veel mensen niet graag willen horen, vrees ik.
Een vraag die nu beantwoord moet worden is wat de oorzaak is van het verval van het oude Christelijke geloof. Die groeiende afvalligheid en secularisatie is een typisch modern verschijnsel wat ook eigenlijk begint bij de moderne tijd en dat suggereert dat er dus ook een grote gemene deler is. En dat is natuurlijk ook zo, want de moderne tijd zelf is in feite de oorzaak van het verval. Het is eigenlijk cognitieve dissonantie wat het Christendom ondermijnt omdat klassieke christelijke ideeën en geloofsvoorstellingen in strijd lijken te zijn met het natuurwetenschappelijke wereldbeeld. Cognitieve dissonantie is een ingewikkeld klinkend woord voor het idiote gevoel dat ‘de wereld niet klopt’ wanneer een wereldbeeld of een propagandabeeld in strijd met de realiteit lijkt te zijn. De Sovjet Unie is hieraan ten onder gegaan omdat de burgers daarvan hun wereld konden vergelijken met die van het Westen. Het vermogen om te vergelijken is dus heel belangrijk. Ook bij moslims doet dit verschijnsel zich voor, want je hoort vaak van ze dat ze zich in het Westen een gespleten persoonlijkheid voelen en mogelijk is veel van hun agressie tegen het Westen hieruit te verklaren. De superioriteit van het Westen suggereert immers dat hun wereldbeeld van de superieure Islam niet klopt! Zelfs Tukkerin klaagde over cognitieve dissonantie waardoor haar wereld leek in te storten.
Een wereldbeeld verschilt per ideologie, geloof of levensbeschouwing, maar het verschil wordt heel erg duidelijk in de vraag naar de toekomst. Nergens komt het verschil zo duidelijk tot uiting als in het ideale toekomstbeeld van een geloof of ideologie. In bijvoorbeeld het socialistische toekomstbeeld zal er ooit een socialistische heilstaat of aards paradijs zijn waarin geproduceerd wordt naar behoefte en er nooit meer armoede of gebrek zal zijn. In de Islamitische toekomst is er sprake van een wereldomvattend kalifaat waarin iedereen moslim zal zijn en in de Christelijke versie is er in de (verre?) toekomst een eeuwigdurend Messiaans vrederijk, na de Dag de oordeels. Onlangs suggereerde ik in een andere topic een interplanetaire toekomst met een paradijs op Mars. Alleen Hans struikelde over deze opzettelijke discrepantie van mij met het christelijke archaïsche toekomstbeeld van een toekomstig paradijs op Aarde. Ik verdenk Hans er daarom van dat hij nog steeds diep in zijn hart geloofd in dat christelijke toekomstbeeld. :D Die klassieke christelijke archaïsche geloofsvoorstellingen over o.a. dat toekomstbeeld zijn natuurlijk naar de huidige inzichten naïef, maar veel gelovigen lijken zich dat volstrekt niet te realiseren. Je kan bijvoorbeeld talloze christelijke websites vinden waarin gesteld wordt dat het einde der tijden nabij is en de gelovigen plotseling (levend!) opgenomen zullen worden in de hemel nog voor het einde van wereld komt (de zgn. rapture) waarbij de rest achterblijft (Left Behind). Ook geloven ze in een soort Opstandig waarin velen letterlijk uit hun graf opstaan en weer levend worden. Hun sites zijn ook creationistisch en blinken uit in naïviteit. Ik heb vaak de indruk gehad dat de oorzaak hiervan is dat veel mensen ‘vastzitten’ of zijn blijven steken in een soort denkkaders, d.w.z. theologische, maar ook politiek-ideologische stelsels. Het zijn overigens niet alleen fundamentalistische of orthodoxe christelijke stromingen die vastzitten in een naïef denkkader maar ook vrijzinnigen. Dat laatste weet ik uit eigen ervaring en vreemd genoeg zijn ze zich er niet eens bewust van!
De vraag is nu wat er moet gebeuren en of er iets gebeuren moet om de Westerse cultuur te herstellen. Moet er een nieuwe Reformatie komen om het Christendom te herstellen? Moet er een grote spirituele transformatie plaatsvinden waarin de mensen tot een hoger inzicht komen en het religieuze besef in overeenstemming komt met het natuurwetenschappelijke wereldbeeld? Ik denk dat zoiets in een georganiseerd verband niet eens mogelijk is en wat moet je je eigenlijk bij zoiets voorstellen? Spirituele groei is een individuele en persoonlijke zaak. Moet er eigenlijk überhaupt wel iets gebeuren of moeten we de historische processen gewoon op hun beloop laten? Komt tijd komt raad. Ik zelf denk dat een echte grote verandering alleen maar mogelijk is in zeer ernstige grote crisis waarbij de mensen keihard geconfronteerd worden met de negatieve gevolgen van hun denkrichtingen zodat ze het gebrekkige daarvan inzien. Vooral het socialisme is een van de foute ideologische stelsels die ik ook graag uit onze cultuur zie verdwijnen. Het noemt zichzelf progressief maar is eigenlijk conservatief. We zitten in de dageraad van een nieuw millennium en nog steeds zitten we vast in de ideologische shit van de afgelopen eeuwen. Het wordt tijd dat we hier eens een keer afscheid van gaan nemen, maar hoe? De laatste tijd krijg ik echter het gevoel dat er misschien toch een oplossing begint te dagen, maar dat is voor later.