Re: De Westerse cultuurcrisis en de islamisering
Geplaatst: wo mar 16, 2016 12:26 pm
Beweging van ex-moslims, hun sympathisanten en humanisten
https://dutch.faithfreedom.org/forum/
https://dutch.faithfreedom.org/forum/viewtopic.php?f=6&t=20097
Laat het heldere denken weer tot leven komen en de jihad zal sterven
Geplaatst op 7 april 2016
Omdat het tot mijn vakgebied behoort, zou men verwachten dat ik onmiddellijk na de jihadistische aanslagen van het soort dat onlangs plaatsvond in Brussel (35 doden) of San Bernardino (14 doden) of Parijs (130) veel te zeggen zou hebben. Ironisch genoeg is dat niet zo; zulke aanvallen zijn uiteindelijk symptomen van wat ik een onderwerp voor discussie waard vind, namelijk de diepere oorzaken die eraan ten grondslag liggen; de wortels van het kwaad. (Wat kan men nog meer toevoegen wanneer een symptoom van het kwaad waar men allang voor gewaarschuwd heeft zich voordoet, behalve: “Ik heb het je toch gezegd?”).
Dus wat is de diepste oorzaak van jihadistische aanslagen? Velen denken dat de ultieme bron van de steeds toenemende terreur tegen het Westen de islam is. Toch heeft deze veronderstelling één probleem: de islamitische wereld is enorm zwak en in diepste wezen niet in staat een bedreiging te vormen. Dat iedere islamitische aanval op het Westen een terroristische aanslag is – en terrorisme is, dat is bekend, het wapen van de zwakken – is veelzeggend.
De islamitische wereld is niet altijd zwak geweest. Gedurende ongeveer duizend jaar was de islamitische wereld de gesel van het Westen. De huidige geschiedenisboeken verwijzen mogelijk naar diegenen die het christelijke Europa terroriseerden, zoals de Arabieren, de Saracenen, de Moren, de Ottomanen, de Turken, de Mongolen, of de Tataren – maar allemaal opereerden die onder dezelfde vlag van de jihad, waarvan de Islamitische Staat zich ook bedient.
Nee – nu bevindt de ultieme vijand zich onder ons. De diepere oorzaak achter de voortgaande islamitische terreur van het Westen is te vinden bij degenen die al het discussiëren over en het analyseren van de islamitische doctrine en de geschiedenis in de doofpot stoppen of vergoelijken; die honderdduizenden islamitische migranten verwelkomen, terwijl ze weten dat sommigen jihadistische activisten zijn en dat velen zonder meer ‘radicaal’ zijn; die eraan meewerken om de seculiere Arabische dictators omver te werpen, in naam van de “democratie” en de “vrijheid”; alleen maar om de jihad, die door de alleenheersers onderdrukt is, de vrije loop te laten (het grondgebied van de Islamitische Staat bestaat uit landen die waren “bevrijd” door de VS en hun bondgenoten: uit Irak, Libië, en Syrië).
Dus zijn westerse leiders en politici de achterliggende oorzaak van de islamitische terreur van het Westen?
U bent er dichtbij – maar u bent er nog niet helemaal.
De westerse versterking van de jihad beperkt zich zeker niet alleen tot een aantal elitaire leiders en instellingen, maar is het natuurlijke gevolg van het postmoderne denken – de echte reden dat het mogelijk is dat een van nature zwakke islam een bron van telkens terugkerende rampspoed voor een militair en economisch superieur Westen is.
Vergeet niet dat de reden dat mensen zoals de Franse president François Hollande, de Amerikaanse president Barack Hussein Obama en de Duitse bondskanselier Angela Merkel – drie prominente westerse leiders, die volhouden dat de islam niet schuldig is aan geweld en die aandringen op islamitische immigratie – aan de macht zijn, is omdat zij een wereldbeeld belichamen dat normatief is in het Westen.
In deze context is het faciliteren van jihadistische terreur niet zozeer van bovenaf opgelegd, maar meer een basisproduct van tientallen jaren verkeerd, maar onbetwist denken. (Degenen die geloven dat de problemen in Amerika beginnen en eindigen met Obama zouden er goed aan doen te onthouden dat hij niet aan de macht is gekomen door een staatsgreep, maar omdat hij – twee keer – werd gekozen. Dit geeft aan dat Obama en de meerderheid van de kiezers in Amerika een gedeeld en verkeerd wereldbeeld hebben. Hij kan dit wereldbeeld cynisch uitbuiten, maar dat verandert niets aan het feit dat het zo is, omdat dit verwrongen wereldbeeld de heersende stroming is en hij daar gebruik van kan maken).
De westerse versterking van de jihad is geworteld in een aantal filosofieën die zijn uitgezaaid tot in alle hoeken van het sociale leven en hoekstenen van de postmoderne epistemologie [wetenschapsleer] zijn geworden. Deze omvatten de leerstellingen van het relativisme en het multiculturalisme enerzijds, en antiwesterse, antichristelijke sentimenten anderzijds.
Tezamen genomen vinden deze hoekstenen van het postmoderne, post-christelijke denken dat er geen absolute waarheden zijn en dat dus alle culturen fundamenteel gelijkwaardig zijn en respect verdienen. Als een westers persoon een beschaving of religie wil bekritiseren, laat hem dan “naar binnen kijken” en erkennen dat zijn Europees christelijk erfgoed de belichaming van onverdraagzaamheid en imperialisme is.
Voeg daarbij een aantal onnozele en dwaze idealen – de waarheid kan nooit worden uitgesproken, omdat die ‘de gevoelens van sommige mensen zou kunnen kwetsen’ (uitgezonderd blanke christenen, die vogelvrij zijn verklaard). En in plaats van de moslims wantrouwend tegemoet te treden, zou het Westen zijn uiterste best moeten doen om hen te behagen, totdat ze “ons aardig vinden” – en daarmee heeft men een zeker werkend recept voor een ramp, die zichtbaar wordt in de huidige gang van zaken.
De westerse mensen worden van de wieg tot het graf gebombardeerd met deze bovengenoemde ‘waarheden’ – van de kleuterschool tot de universiteit, van Hollywood tot de redactiekamers/het nieuws en nu zelfs in de kerken – zodat ze niet in staat zijn om een eenvoudige waarheid, waarvan hun voorouders goed op de hoogte waren, te accepteren en daarnaar te handelen: dat de islam een inherent gewelddadige en intolerante geloofsbelijdenis is, die niet naast een niet-islamitische opvatting kan bestaan (behalve wanneer die, in tijden van zwakte, onoprecht is).
De essentie van dit alles kwam duidelijk naar voren toen Obama, om de onmenselijke wreedheden van de Islamitische Staat weg te redeneren, de Amerikanen adviseerde om een toontje lager te gaan zingen en in gedachte te houden dat hun christelijke voorouders schuldig waren geweest aan vergelijkbare, zo niet ergere, gruweldaden. Dat hij daarvoor bijna duizend jaar moest teruggaan om voorbeelden te vinden door te verwijzen naar de kruistochten en de inquisitie – die beide volledig zijn vertekend door het kromgetrokken postmoderne wereldbeeld en dat hij daarbij de imperialistische moslims als slachtoffers afbeeldde – deed er, volgens de leider van Amerika, niet toe.
Erger nog, het maakte voor de meeste Amerikanen niet uit. De grootste les was niet dat Obama moderne islamitische wreedheden goedpraatte door de christelijke geschiedenis verkeerd voor te stellen en te demoniseren, maar dat hij alleen maar het gangbare verhaal bevestigde, waarin de Amerikanen door indoctrinatie zijn gaan geloven. En zo, afgezien van de gebruikelijke kortstondige en betekenisloze praatjes, werden zijn woorden – net als veel van zijn pro-islamitische, antichristelijke commentaren en zijn beleid – doorgegeven zonder [politieke] gevolgen.
*****
De islamitische wereld was eens, lang geleden, een supermacht en de jihad een onweerstaanbare kracht, waar rekening mee moest worden gehouden. Ruim twee eeuwen geleden versloeg een opkomend Europa – dat meer dan een millennium aan jihadistische veroveringen en wreedheden had ervaren – de islam echter en maakte hem onschadelijk.
Terwijl de islam zich terugtrok in de vergetelheid, kwam het post-christelijke Westen langzaam tot stand. De islam is niet veranderd, maar het Westen wel: de moslims houden nog steeds hun afkomst en hun religie – die hen aanzetten tot de jihad tegen de westerse “ongelovige” – in ere, terwijl het Westen heeft geleerd om haar afkomst en religie te verachten, waardoor het een ongewilde bondgenoot van de jihad is geworden.
Vandaar de huidige situatie: de jihad is op volle sterkte terug, terwijl het Westen – niet alleen haar leiders, maar ook een groot deel van de bevolking – die in meerdere of mindere mate faciliteert. En deze situatie kan niet gemakkelijk worden hersteld. Want als men accepteert dat de islam inherent gewelddadig en intolerant is, dan moet men een aantal hoekstenen van het postmoderne westerse denken verwerpen, en zoiets gaat het probleem van de islam verre te boven. In deze context, die niets minder is dan een intellectuele/culturele revolutie – waarin het rationele denken gangbaar wordt – zal het Westen frontaal met de islam in botsing mogen komen.
Maar er is ook enig goed nieuws. Met elke islamitische aanval worden de ogen van steeds meer westerse mensen geopend en zien ze de ware aard van de godsdienst van Mohammed. Dat dit gebeurt ondanks dat generaties in het Westen aan pro-islamitische indoctrinatie zijn blootgesteld, is een teken van de toenemende onbeschoftheid van de jihad.
Maar het blijft onduidelijk of het objectieve denken het huidige verhaal van het relativisme, het anti-christendom, en de dwaze emotionaliteit uiteindelijk omver zal werpen.
Eenvoudig gezegd, tegelijkertijd het multiculturalisme vieren en de jihad verslaan, is onmogelijk.
Als zo’n revolutie echter snel plaats vindt, zal de islamitische jihad gemakkelijk weer in de vuilnisbak van de geschiedenis kunnen worden geveegd. Want het feit blijft: de islam terroriseert de wereld, niet omdat hij dat kan, maar omdat het Westen dat toelaat.
Bron: www.raymondibrahim.com
Auteur: Raymond Ibrahim
Vertaald uit het Engels door: “Wachteres” en “Henk V.”
https://ejbron.wordpress.com/2016/04/07 ... l-sterven/
De aanhangers van de walgelijke anti-democratische dictatoriale islamitische walgelijke primitieve mensonterende heidense achterstandsreligie islam zijn zich van deze hedendaagse situatie terdege bewust.Pilgrim schreef:Hoe we met moslimbarbaren omgaan; vroeger en nu...
Spijtig dat onze middeleeuwse kruisvaarders niet beschikten over moderne kernwapens. Dat zou de beschaving veel ellende later bespaard hebben.'Hans van de Mortel' schreef:Pilgrim schreef:Hoe we met moslimbarbaren omgaan; vroeger en nu...
ik begrijp jouw tekst niet.sjun schreef:Oh nee, dan had je nu vast Katholieke terreur, boek- en ketterverbrandingen gehad.
Als Filips II de moslims niet had tegen gehouden bij Lepanto hadden ze heel Europa overrompeld dus we moeten de Katholieke Koningen daar dankbaar voor zijn. De rol van de Hollandse regenten was niet zo fraai, de Nederlandse Republiek steunde zelfs de Turken tegen Spanje.sjun schreef:Als de Turken de Spanjaarden destijds de handen niet vol gegeven hadden, was Filips II regelrecht met alles dat hij had Holland binnengemarcheerd, het hij elke 'ketter' laten afmaken en was Holland nooit een behoorlijke vrijplaats voor Hugenoten en Portugese Joden geworden.
Geweldig! Alles wat ik al wist op een rijtje gezet. Prima vent die Willem. 1000 boeken over islam . . . Zou hij die echt allemaal gelezen hebben? De interviewer vond ik overigens ook steengoed. Volgens mij is Mercator een fan van Willem. Het gebeurt overigens zelden dat ik zo'n lange sessie uitzit tot het einde. Toppie!Mahalingam schreef:Interview Willem van Rooy.
Islamliefde en christenhaat
Geplaatst op 30 december 2016
Je hebt Marxisten en je hebt Cultureel-Marxisten, maar weinig verwonderlijk zijn beiden innig met elkaar verweven. Deze giftige symbiose nam een aanvang toen de eerst genoemden tot hun verbijstering begonnen in te zien dat, alle communistische ophitsing ten spijt, de bloedige volksopstand vooralsnog op zich zou laten wachten. Verre ervan dat deze tegenslag hen er toe bracht om de algehele geldigheid van socialistische theorieën in twijfel te trekken, werd besloten – met het paternalisme en de arrogante drammerigheid die de Roden zo eigen zijn – dat het arme proletariaat een handje geholpen moest worden om tot ‘betere’ inzichten te geraken. Dit was dus het moment waarop de ‘culturelen’ uit hun schaduw traden.
Het plan om de arbeidersklasse in de armen te drijven van hen die het zo goed met hem voorhadden, en die sowieso wisten wat voor deze slachtoffers van kapitalistische uitbuiting het beste was, voorzag in de totale vernietiging van de bestaande maatschappelijke orde. Verondersteld werd dat, al was het alleen al maar omdat er uiteindelijk geen enkel ander alternatief zou zijn overgebleven, de uitverkoren doelgroep ten lange leste dan wel het licht zou zien.
‘Open grenzen’, islamisering, massa-immigratie, rassenvermenging-propaganda, geïndoctrineerde blanke schuldcomplexen; het is allemaal niet uit de lucht komen vallen. Deze aanval op het volksbestaan en zelfs op íedere notie van etnisch besef was vooraf bedacht, goed gepland en zorgvuldig uitgevoerd. En hetzelfde kan gezegd worden van de drieste pogingen om de traditionele familiestructuren te slopen. Wie meent dat het slechts een manco van bourgeoisie benepenheid is om het gezin ‘de hoeksteen’ van de samenleving te noemen, zou wellicht zijn licht eens kunnen opsteken bij de gezinsloze zwarten in de VS – dan weet je hoe dát experiment is uitgepakt.
Wat transgenderism, homohuwelijk, vluchtelingenopvang, ‘white-guilt’ en dergelijke cultureel-marxistische uitvindingen gemeen hebben, is het alles overstijgende oogmerk om een populatie te creëren die van alle vaste ankers is losgeslagen en zodoende – tenslotte radeloos, reddeloos, ontheemd en ontzield – tot het vastklampen aan íedere strohalm geconditioneerd zal zijn.
Maar hoe belangrijk de bloedbanden van gezin en volk vanuit een traditioneel oogpunt ook maar zijn mogen, en hoe zeer de Marxisten zichzelf ook maar hebben verklaard tot de gezworen doodsvijanden van deze ‘kunstmatige constructies’, er is één element dat met recht genoemd kan worden als zijnde het aller voornaamste doelwit van deze onderhavige veranderingsoperatie, namelijk het christelijke geloof. Het hele politiek-correcte plan valt of staat namelijk met het slechten van deze barrière. Niet alleen omdat een on-verwaterd geloof altijd op de bres zal staan voor de natuurlijke orde zoals die bestaat in de voornoemde bloedbanden, maar ook omdat zij filosofisch inherent onverenigbaar is met de Marxistische vooronderstellingen.
En als u mij niet gelooft, luister dan gerust naar wat de cultureel-marxisten zélf zeggen, of beter nog, let op hun daden. Want in weerwil van al hun publiekelijk beleden non-discriminatoire gelijkheidsijver is het duidelijk dat er slechts één religie is die hen wérkelijk dwarszit. En vanzelfsprekend is dat niet de ‘religie van de vrede’. En terwijl zij hun secularistische toorn bewaren voor een publiekelijk uitgestalde kerstboom, worden Diwali-vieringen op basisscholen en yogaklassen voor overheidspersoneel zo niet gevierd als een geweldige uiting van ‘diversiteit’ en ‘culturele verrijking’, dan toch op z’n minst edelmoedig getolereerd.
Er wordt beweerd dat je iemand kunt leren kennen uit het gezelschap dat hij kiest. Maar t.a.v. het christelijke geloof zijn het niet in de laatste plaats haar vijanden die ons het nodige vertellen.
Door: “eg regs”
https://ejbron.wordpress.com/2016/12/30 ... istenhaat/
Het zit bij de mens tussen de oren. Een kleptomaan steelt omdat hij lange vingers heeft en een pyromaan steekt de boel in de fik omdat hij brandt van verlangen. - (HvdM)
Dat is niet eens nodig, het volstaat om het (wan)gedrag van moslims te observeren. Daar blijft de Europese populatie kennelijk grotendeels blind voor dus het probleem ligt niet bij de moslims maar in onze acceptatie ervan. Dat is niet altijd zo geweest . Tot pakweg een halve eeuw geleden was de modale Europeaan ervan overtuigd dat moslims hier niks te zoeken hadden. Op een of andere manier is dat wereldbeeld 180 ° gedraaid en daar plukken we nu de zure vruchten van.sjun schreef:Tijd om een herstel te bewerken door minutieus te openbaren waar islam voor staat, waarom het slechts verstaan kan worden door zowel koran als hadith en soenna door te nemen,
enDe Fatwa en de ijsberen
– Henryk M. Broder
28 juni 2013
Op 7 juni heeft op de Egyptische tv een bekende geestelijke een fatwa uitgesproken over een afvallige. Hamed Abdel-Samad, een in 1972 in Egypte geboren politicoloog die sinds 18 jaar in Duitsland woont, heeft de islam en de profeet beledigd en moet daarvoor boeten. Met zijn leven.
Een fatwa is een soort vonnis waar geen rechtszaak aan te pas komt en waartegen men ook niet in beroep kan. Iedere gelovige moslim heeft het recht, zoniet de plicht, het te voltrekken. Niemand weet dat beter dan Hamed Abdel-Samad die zich in zijn boeken (‘De ondergang van de moslimwereld’) en in het openbaar kritisch over de islam uitgelaten heeft, wetende welk risico hij daarmee neemt.
Ik heb Hamed vier jaar geleden leren kennen, kort na het verschijnen van zijn eerste boek ‘Mijn afscheid van de hemel’. Daarin beschrijft hij de weg die hij afgelegd heeft van islamist naar zelfstandig denkend intellectueel die zich door niemand voor laat schrijven wat hij geloven moet.
We zijn vrienden geworden. Twee ‘migranten’, zo verschillend als maar enigszins mogelijk is, die toch meer gemeen hebben dan het paspoort waarin staat dat ze Duitser zijn. Daarbij moet Hamed de moordlustige toorn van de islamisten vrezen, terwijl ik het in het ergste geval aan de stok krijg met de Centrale Joodse Raad.
Hamed bevindt zich nu ergens op ‘een veilige plaats’ in Egypte, terwijl ik in een Berlijns café zit en mijn mail lees.
Hoe beroerd de zaak er ook uitziet, er is één troost: De gewone Duitser heeft een stuk beter begrepen wat ertoe doet dan de intellectuele voorhoede. Die maakt zich meer zorgen om het lot van de door de klimaatverandering bedreigde ijsbeer dan om een fatwa tegen een collega die slechts gebruik gemaakt heeft van zijn recht op vrije meningsuiting.
Terwijl de intellectuele elite zwijgt, krijg ik dagelijks e-mails zoals deze: ‘Ik ben solidair met mijnheer Abdel-Samad en wil hem zeggen dat er in Duitsland mensen zijn die aan hem denken en de terreur van de fundamentalisten om te kotsen vinden.’ Of deze: ‘Ik heb gehoord van de fatwa tegen Hamed Abdel-Samad’ Heeft hij een schuilplaats nodig? Bij wie kan ik me melden?’
Kom terug Hamed. De ondergang van de moslimwereld kan nog wel even op zich laten wachten.
Bron: Henryk M. Broder op Achgut
Al veel langer stel ik mijn vraagstekens bij de quatsch van Obama en Trudeau: "Diversiteit is onze kracht". Het omgekeerde lijkt nagenoeg overal eerder in vervulling te gaan. Diversiteit wordt bovendien nogal eens als eufemisme ingezet voor de term islam. Met betrekking tot alledaagse bewustmaking over islam blijven er altijd weer vragen open staan die om een of andere reden nooit gesteld kunnen worden tijdens een geregisseerd en gesubsidieerd islamdebat:De grenzen van de verzorgingsstaat
8 maart 2017
Leon de Winter
Het blijft het essentiële conflict in de Europese verzorgingsstaten, ook al zullen politici het nooit op deze manier verwoorden: kan een verzorgingsstaat een immigratiestaat worden? Het is een retorische vraag, want het antwoord luidt néé. De voorwaarden voor een succesvolle verzorgingsstaat zijn gevormd in de loop van eeuwen waarin de betrokken volken zichzelf calvinistische discipline, individualisme, uitvoerige educatie en de scherpe scheiding van kerk en staat hebben opgelegd, met als gevolg – en dat is de indrukwekkende paradox van ons land – een hoge mate van onderlinge solidariteit.
De politieke discussies die we de afgelopen dagen hebben mogen gadeslaan, gaan in feite over de details van de verzorgingsstaat. Ofschoon er hier en daar over de grenzen van het verzorgen door de staat wordt gesproken, vinden zo goed als alle Nederlandse burgers dat het vanzelfsprekend is dat een overheersende overheid hun gehele leven reguleert, en onze politici twijfelen daar evenmin een seconde aan.
De verzorgingsstaat bestaat niet zo lang. Veel taken die we aan de overheid overlaten, waren taken waarvoor in het nabije verleden families zich inzetten, of organisaties die die taken meestal vanuit een religieus oogpunt op zich hadden genomen (het verzorgen van zieken was in de vroege Middeleeuwen voor nonnen en monniken een religieuze opgave; uit hun gasthuizen ontstonden de ziekenhuizen). De overheid haalt meer dan vijftig procent van wat de Nederlanders verdienen op, en herverdeelt dat volgens de programma’s van de politieke gezindheid. Dit is waar de discussies zoals in Carré over gaan: hoe verdeel je die gigantische belastingopbrengst? We zagen en hoorden dat die discussies niet gaan over fundamentele verschuivingen. Op de keper beschouwd zijn zelfs de verschillen tussen de VVD en de SP marginaal; niemand stelt de basis van de verzorgingsstaat ter discussie, want de belastingopbrengsten blijven hoog, ook in tijden van crises, en de maatschappelijke rust die door dit model ontstaan is, is uniek.
Alle discussies in Carré waren in feite doortrokken van één begrip: onderlinge solidariteit. Dat is nodig in een samenleving met 778.000 arbeidsongeschikten, 426.000 werklozen, 554.000 bijstandsontvangers en 3,36 miljoen AOW’ers (cijfers CBS per januari 2016).
Solidariteit is de basis van de verzorgingsstaat. Het is een begrip dat je niet kunt afdwingen. Daar zijn eeuwen voor nodig geweest en forse injecties calvinisme (alle succesvolle verzorgingsstaten zijn gebouwd op een protestants fundament). De Nederlanden hebben ten diepste geleden onder religieuze tegenstellingen; daarna kon in dit land van minderheden onderlinge solidariteit groeien, mede dankzij de relatieve betrouwbaarheid van regenten en elites voor wie een woord een woord was.
Een verzorgingsstaat is niet alleen een formeel model van pragmatici, maar een levende gemeenschap van hoogopgeleide individuen die een groot deel van hun autonomie hebben afgestaan aan een collectief van beroepspolitici, en deze politici dienen behoedzaam en zorgzaam om te gaan met ’de vruchten van uw arbeid’, zoals de Statenvertaling zegt.
Er zijn verzorgingsstaten, zoals Australië en Canada, die hoge opleidingseisen stellen aan migranten; daarmee wordt een selecte groep migranten toegelaten die zich soepeler kan schikken in het veeleisende model van de verzorgingsstaat. In een periode waarin Nederland arbeidskrachten nodig had door explosieve economische groei, werden ’gastarbeiders’ naar Nederland gebracht; velen laagopgeleid en zelfs analfabeet. Zij keerden niet terug naar het land van oorsprong; zonder dat daarover een essentieel debat werd gevoerd, werd Nederland een immigratieland. Maar hoe breng je mensen uit een collectivistische of tribale religieuze cultuur de eigenschappen bij die noodzakelijk zijn voor het bestaan in een moderne, tolerante, en uiterst vrijzinnige verzorgingsstaat?
Het CBS berichtte twee jaar geleden dat zeventig procent van de Somaliërs in Nederland een bijstandsuitkering heeft. Slechts één op de vijf had werk. Het CBS meldde toen: „Ook ruim de helft van de mensen met de Syrische, Iraakse of Eritrese nationaliteit heeft bijstand. Het gaat vooral om voormalige asielzoekers.”
Buiten het verzorgingsmodel is het duidelijk: zolang er ruimte is in een immigratieland, is iedereen die kan werken welkom, en zonder werk ga je dood als je geen familie hebt. Maar in een verzorgingsstaat? Het niet-bijdragen is een essentieel moreel en ethisch probleem; de onderlinge solidariteit, de brandstof van de open samenleving, wordt erdoor ondermijnd. Hoeveel niet-bijdragende migranten kan of wil een verzorgingsstaat opnemen?
In 2050 zullen naar schatting in Afrika 2,2 miljard mensen leven. Daarvan zouden er 800 miljoen naar Europa willen vluchten, weg van armoede en gebrek, zo heeft de Duitse onderzoeker Gunnar Heinsohn berekend. Europa zou in dat jaar naar schatting 700 miljoen inwoners tellen. Een dergelijke migratie zou het einde betekenen van de moderne Europese verzorgingsstaat en van de Europese vrede.
Wat zijn de grenzen van de verzorgingsstaat? Hoeveel niet-werkende Somaliërs zijn burgers bereid op te nemen? Natuurlijk moeten onze politici in de verkiezingsstrijd over zorg en scholing praten, maar de angel van onze tijd, de ’olifant in de kamer’, is migratie. Niet omdat we bang zijn voor andersdenkenden, maar omdat de verzorgingsstaat alleen in leven blijft wanneer burgers onderling solidair en loyaal zijn, moeten er eisen gesteld worden aan migratie. Een verzorgingsstaat met de open grenzen van een immigratiestaat is gedoemd onbetaalbaar te worden.
Bron: Leon de Winter op Elsevier
Na Stockholm: Diversiteit, de Europese ziekte (Update)
9 april 2017 / Door Joost Niemöller
Update: Om te zien hoe totaal over de top de diversiteitswaanzin in Zweden is geraakt als heersende ideologie, kijk ook naar dit spotje dat op de Zweedse tv wordt uitgezonden.
De Oezbeek die verdacht is van de aanslag in Stockholm met de truck (waarbij gezien de berichten dat er explosieven in de truck waren en de truck in brand vloog godzijdank maar relatief weinig mensen om het leven kwamen) stond, zo lezen we, op een lijst om uitgezet te worden. Hij was uitgeprocedeerd. Het was ook bekend dat hij radicale sympathieën had. Toch kon hij zich vrij door Zweden bewegen. Er werd geen klopjacht naar hem georganiseerd. Wellicht werd dat ‘discriminerend’ bevonden.
Nu zijn tijdelijk de veiligheidsmaatregelen verhoogd in Zweden, zoals blijkt uit dit verhaal van een Irakese immigrant:
Later on Friday, as he prepared to drive home, armed policemen on the hunt for the assailant surrounded his car and ordered him out with his hands up. They searched him and his vehicle and took his driving licence. “I’ve lived here for 33 years and never witnessed anything like that,” he says.
Mensen op hun uiterlijk selecteren is voor de Zweedse overheid uiteraard een no go. 33 jaar ondervond deze Irakees geen enkele extra controle. Dat is veelzeggend. Op die manier kon de Oezbeek zich ongestoord door Zweden bewegen.
De mentaliteit van de Zweedse elite zal niet veranderen: diversiteit is vooruitgang, een ‘open samenleving’ streven we na, en tja, aanslagen als deze horen daar nu eenmaal bij, dat kan niet gestopt worden:
“Things like this will always happen in an open society. Sweden is not a totalitarian society,” Eklund said. “Maniacs can’t be stopped.”
Precies zoals de moslimburgemeester van Londen na de recente aanslag daar het grote belang van ‘diversiteit’ benadrukte.
Zweden, het land dat een antwoord wilde geven op de kritiek van Trump met een fotoproject over, jawel, ‘diversiteit’, middels een serie foto’s die in het voorjaar gemaakt zouden worden. Daar zal wel geen foto bij zitten van die truck die door onschuldig winkelpubliek ploegde.
De diversiteitsideologie in het Westen is een ziekte die maar niet genezen raakt.
http://joostniemoller.nl/2017/04/stockh ... se-ziekte/