Meeliftend op de klimaathysterie zien vele oplichters hun kans.
Een journalist ging opzoek naar zo'n stel criminelen. Hier een leerzaam verslag door Willem Groeneveld.
Eem op bezoek bij jonge Groningse oplichters van Centraal Energie, die dagelijks mensen verneuken
Waarschuwings: lang verhaal omdat de kroegen toch dicht zijn en het te veel leed en theater is. En omdat de jonge oplichters achter Centraal Energie Beheer alle aandacht verdienen, opdat iedereen gewaarschuwd is. In het kort: Groningse gastjes en wichtjes verneuken honderden mensen, waarbij ze volop jokken en privacywetten bij de vleet lijken te schenden.
Vanuit kantoor 53h, het enige bedrijf in het verzamelgebouw zonder naambordje, wordt door de openstaande deur harde muziek de centrale hal ingeblazen. Af en toe worden de bassen overschreeuwd door gelach en geouwehoer. Achter de deur schuilt een kantoorruimte van drie lokalen groot. De spierwitte muren worden op een plek doorbroken door de grote poster van een panter. Verder wordt de ruimte gevuld met bureaus waarop tientallen beeldschermen staan. Daarachter zitten ongeveer acht werknemers, die allemaal een jaartje rond de twintig à vijfentwintig jaar oud zijn.
Feestje (zonder coronamaatregels) op kantoor
Corona lijkt niet te bestaan. De jongelui klitten dicht op elkaar en tetteren in elkanders oren om boven de muziek uit te komen. Slechts één gastje is aan het bellen, met een klant zo te horen. De sfeer is goed. Niemand merkt op dat ik door de open deur naar binnen ben gestapt. Tot ik vraag of ik bij Centraal Energie Beheer ben. Geschrokken kijken ze op. De muziek wordt pardoes uitgezet, de meesten stuiven van hun stoel en gaan in een kring om mij heen staan. Een jongedame bevestigt dat ik op het juiste adres ben.
Daarop stel ik me voor, vertel dat ik bezig met een artikel over Energie en dat ik daarvoor graag wat vragen wil voorleggen aan de directeuren. De dame vertelt dat ze teamleider is en vraagt of ze kan helpen. Dat kan, er zijn klachten binnengekomen en op internet barst het van de kritieken, die niet mals zijn.
Bellen met directeur
Of we dat even in het afgesloten kantoortje kunnen bespreken, samen met twee andere gastjes die meelopen. Liever niet, vanwege corona. Dan maar op de hal, waar ik tussen een man of vijf die zijn meegelopen, opnieuw vertel dat ik journalist ben en klachten aan het onderzoeken ben. Dat valt niet in goede aarde. “Wat val je ons aan”, snauwt de teamleidster. Haar collega’s donderen daar overheen: “Wie ben je dan? Wij gaan niks antwoorden. Je moet kantoor Hoofddorp hebben.” Voordat de sfeer grimmig wordt, maant de teamleidster hen tot kalmte. Ondertussen belt ze de directeur, die op de speaker verschijnt. Na de samenvatting van de klachten vertelt hij dat hij eraan komt. “Een kwartiertje.”
Dat verschaft mij de tijd om uit te leggen waar ik ben en waarom. Ik ben aan de Osloweg 53H in Groningen. Dat is een bedrijfsverzamelgebouw achterop een industrieterrein vlakbij de zuidelijke ringweg. De spot waar Centraal Energie Beheer B.V. volgens de Kamer van Koophandel het bezoekadres heeft. De statutaire vestiging is in Amsterdam en het bedrijf opereert ook onder de handelsnamen Energie Beheer Holland, Totaal Energie Beheer, Regionaal Energie Collectief en WeProceed, een callcenter op papier gevestigd in Hoofddorp. Over Centraal Energie Beheer rolde gister een opmerkelijk klacht van Karel onze mailbox binnen.
Daarom op bezoek
“Vandaag werd ik telefonisch benaderd door Centraal Energiebeheer met een bijzonder verhaal. De tarieven vanwege de coronacrisis waren gedaald en mijn huidige energieleverancier deed daar niks mee. Maar daar was Centraal Energiebeheer als redder in nood, die dat wel eem voor mij zou regelen. Minder geld betalen is natuurlijk altijd goed en bij het verifiëren van mijn gegevens klopte alles (e-mail, telefoonnummer, adres, etc.). Dus ik ging ervanuit dat het betrouwbaar was.
Op mijn vraag namens wie de dame belde, gaf ze aan een onafhankelijke organisatie te zijn die tarieven in de gaten houdt (hoe nobel). Om lagere tarieven te krijgen stuurde ze mij een mailtje met de bevestiging van dit aanbod. In dat schrijven zat een link waar ik direct op moest klikken van deze alleraardigste (doch dwingende) mevrouw.
In het onderwerp van de mail stond dat het een offerte betrof voor een driejarig energiecontract met vaste tarieven. Toen ik dat aan de mevrouw, die nog steeds aan de telefoon hing, vertelde, reageerde ze geïrriteerd en dwong mij op de link te klikken. Omdat ik geleerd heb niet zomaar op linkjes te klikken, kreeg ik argwaan en heb ik de telefoon opgehangen. Toen ik hetzelfde nummer probeer probeerde terug te bellen, kreeg ik de melding “This number is not in service”. Wel werd ik prompt wordt weer drie keer gebeld door het bedrijf en werd me op het hart gedrukt dat ik echt even op de link moet klikken. Uhuh.”
Hulde voor speurneus Karel
Karel ruikt onraad en duikt dieper de materie in. Op internet ontdekt hij een shitload aan vergelijkbare klachten. De zoektocht op het 070-nummer (Den Haag), waarmee hij gebeld is, levert de eerste lading op. Op de website ‘Wieheeftgebeld.nl’ zijn bijvoorbeeld sinds juni 2019 bijna 170 klachten over het nummer gedeeld. De meeste ervaringen gaan over opdringerige, agressieve en stalkende verkopers die dwars door het ‘Bel me niet-register’ banjeren. De rode draad is steevast dat mensen onder valse voorwendselen een energiecontract krijgen aangesmeerd, vaak aangeboden door zogenaamd een groot en bekend energiebedrijf als Essent. Soms stellen de medewerkers, om vertrouwen te winnen, zich zelfs voor als Enexis, de netbeheerder of een onderneming van de overheid, wat dus niet zo is. Mensen, die vragen stellen over hoe het bedrijf aan hun nummer komt of over de niet kloppende gegevens, zeggen een grote bek terug te krijgen.
Ook de andere nummers waarmee Energie Beheer opereert, zoals 050 2050898 leveren vergelijkbare scheepsladingen aan identieke klachten op. Dezelfde verhalen verschijnen ook weer massaal na het intikken van ‘Centraal Energiebeheer’ op verschillende klachtensites, zoals bijvoorbeeld Klachtenkompas. En ook daar wordt de rode draad weer gevormd door oplichtingspraktijken en illegaal gesjoemel met persoonsgegevens. Zo pent iemand op 8 december 2020: “Oplichters. Ze zeggen niks te verkopen en weigeren te vertellen waar ze mijn gegevens vandaan hebben. Ze beweren mijn energietarieven en leverancier te kennen, maar kunnen dat niet benoemen. Bij het vragen naar hun Functionaris Gegevensbescherming word ik doorverbonden naar een manager die doet alsof hij mij niet hoort, en verbreekt vervolgens de verbinding.”
“Hoe heb je ons gevonden?”
En zo gaat het maar door, elke dag komen er weer klachten bij en de toon daarvan wordt triester en meer intimiderend. Alle reden om eem te bellen met het Groningse bedrijfje. Helaas wordt het nummer niet opgenomen. De 39234274207 andere nummers ook niet. Rest dus weinig anders dan een bezoek te brengen aan het kantoor in Stad, waar het wachten inmiddels wel erg lang duurt. Gelukkig onderbreekt een van de werknemers het saaie wachten (pal in de gure wind met uitzicht op een troosteloos en waterkoud parkeerterrein naast een even zo saai bedrijfsverzamelgebouw) op de directeur. Hij spreekt mij buiten aan.
“Hoe zijn jullie bij ons terechtgekomen”, is zijn eerste vraag. Nou, vanwege de enorme ladingen klachten. Niet dat er iemand vermoord is, maar ze zijn niet mals. Dat begrijpt hij, dat is ook niet de reden waarom hij me aanklampt. “Heb je gefilmd binnen, want kijk, ik werk hier gewoon, maar wil eigenlijk niet op beeld gepubliceerd worden, je weet hoe dat gaat. Begrijp je.” Zeker, gaat ook niet gebeuren. Ik wil de directeur graag spreken. De rest boeit minder. Vervolgens excuseert hij zich voor de ietwat vijandelijke ontvangst. “Wij wisten niet wie je was, of je van het RIVM was, of kantoorcheck, vandaar dat ik ook vroeg naar je journalistenpas.”
“Wij helpen alleen maar”
Tot slot wil hij ook wel wat vertellen over het bedrijf. “Wij helpen alleen maar mensen, wij zijn adviseurs.” Ik lees en hoor juist dat mensen het idee hebben dat ze worden opgelicht in plaats van geholpen, counter ik. “Er zijn een aantal collega’s die het nog niet onder de knie hebben en niet snappen hoe het werkt. We doen er alles aan om hen te helpen, zodat ze op de juiste beentjes staan. Maar soms gebeurt er iets wat misschien niet zo goed is. We helpen een heleboel mensen per jaar, dat doen we met een goede reden. Het is geen oplichting. Ook al kunnen sommige mensen dat zo voelen, dat is niet de insteek.”
Daarna gaat het over het verdienmodel van Centraal Energie Beheer. Hoe rollen de euro’s, door wie worden ze betaald. “We verkopen niks. We verdienen ons geld met advies geven. Daar betalen de mensen die we bellen niet voor, dat doet de energiemaatschappij. Wat hun belang daarbij is, weet ik niet. Het enige dat wij doen is (ongevraagd – red.) adviseren en daar dwingen we niemand bij. We geven altijd aan met welke maatschappijen we werken, wat ze kunnen leveren en welke besparing ze kunnen krijgen. Als mensen daarmee niet akkoord gaan, dan zeggen we ‘fijne dag verder’. Als ze wel akkoord gaan, dan helpen we ze graag. Je moet ook snappen dat we op jaarbasis heel veel mensen bellen.”
Aaah, daar is het directeurtje
Dat laatste wordt bevestigt door een van twee directeuren, die uiteindelijk na veertig minuten wachten komt aanrijden in een gelikte Mercedes. Achter het stuur zit, op het oog, een jong en gesoigneerd patsertje van een jaar of 25 maximaal (terwijl hij volgens de gegevens van de KvK 36 jaar is. De andere directeur is Dilan Atassoy, een vrouw van 27 jaar).
Joviaal stapt hij uit. “Goeiendag eem! Kom verder!” Liever niet. Geen zin om het kantoor zonder ramen binnen te gaan met de directeur en een stuk of acht dapper en ietwat boos kijkende collegaatjes, die zich tijdens het uurtje dat ik daar ben en wacht aan geen enkele coronamaatregel hebben gehouden. Vanuit veiligheidsoogpunt en coronings is het beter om buiten, in het zicht van de andere bedrijven, eem te praten. Daar gaat de directeur, die zegt dat hij Omar Liazid is, schoorvoetend mee akkoord.
Nadat hij vraagt waarom ik er ben, begint Omar enthousiast aan een lange tirade, waarin hij amper tegenspraak of een vraag duldt, over hoe succesvol ze zijn.
Blablabla van het directeurtje
“Luister, we helpen 7,1 miljoen klanten. Als daarvan er veertig personen zijn met klachten… De tevreden klanten hoor je niet. Dik 7 miljoen in verhouding tot veertig klachten is 0,00000000001 procent. Dit is niet de enige vestiging. We hebben zeven vestigingen. Ons businessmodel is dat we een oud klantenbestand hebben dat we elk jaar terugbellen voor de zekerheidsgarantie vanwege de service. We verkopen namelijk geen energiecontracten meer, we leveren nu alleen nog maar service.
Op het moment dat een contract bijna afloopt, nemen we contact op met de klant. We hebben 47 energieleveranciers die we hanteren. Daarbij kijken we nooit naar de bedrijfsnaam, puur naar de tarieven. Dan bellen we op vanwege de zekerheidsgarantie, die we toepassen. Die garantie houdt in dat we het contract monitoren van de klant. Wat het verdienmodel is en wie ons betaalt? We zorgen ervoor dat de leverancier geen klachten ontvangt. Daar betaalt de leverancier voor. Niet rechtstreeks Essent of zo, maar via een portaal (hier duiken we verder in – red.).
Wat betreft de mensen die we bellen: als iemand aangeeft in het ‘Bel me niet-register’ te staan, dan maken we daar een melding van bij het hoofdkantoor in Amsterdam, zij verwijderen dan het nummer. Ik ben inderdaad de directeur, maar dat is het hoofdkantoor. Ik heb daar niks mee te maken. We hebben in totaal 500 mensen in dienst over meerdere vestigingen. En spijtig van de klachten. Maar mensen kunnen ons gewoon bellen. Nummers onbereikbaar? Wel voor jou, niet voor onze klanten.”
En ineens slaat de sfeer om. Omar wordt persoonlijk en obstinaat.
“Wat voor auto heb jij dan?”
“Waarom doe je dit? Omdat je journalist bent? Ga schrijven over moorden of zo. Kijk, dit is een legale business. Als dit illegaal was, stonden we ook niet ingeschreven bij de Kamer van Koophandel. Heel veel boeven hebben een KvK-inschrijving? Oh ja, waarom zijn wij dan nog gewoon open? Wij zijn gewoon legaal bezig. Dik 7 miljoen klanten, vriend. Wat voor auto heb jij? Dat maakt uit man, want je werkt voor voor geld, toch. Ga wat anders doen. Je staat hier in de kou mij wat vragen.
Heb je kinderen? Of ga je je hele leven met je kat wonen. Waar ben je mee bezig. Een stuk schrijven. Doe maar, meer publiciteit voor mij. Ken je Jordan Belfort (Wolf of Wallstreet – red.)? Hij zegt: slechte publiciteit is ook publiciteit. Jij bent gewoon een klein sukkeltje. Is Dagblad van het Noorden of Sikkom van jou? Wat voor auto rij je? Hahah, sukkeltje. Als je hoog stond had je een dikke auto. Jij rijdt gewoon in een gare auto. Kijk hoe je er uitziet, als een fucking junk. Heb je een vrouw? En blablablablablabla.”
Opdat je weet: doe geen zaken met Omar van Centraal Energie Beheer
Nou, dit dus. Lezen jullie mee Belastingdienst, FIOD, College Bescherming Persoonsgegevens en Autoriteit voor Consument en Markt? Ja, dat doen jullie, althans een aantal van jullie. Dat is bekend en ook mooi, want meer dan eens volgt uiteindelijk juridische of bestuursrechtelijke actie naar aanleiding van een publicatie van ons. Misschien een idee om dit bedrijfje eens onder de loep te nemen. Een weekje graven levert geheid de nodige criminele misstanden op. En mocht je als consument benaderd worden door Centraal Energiebeheer, complimenteer de directeur met de mooie Mercedes (waar hij kennelijk meer waarde aan hecht dan ethiek) en donder de hoorn erop.
Update 6 januari:
Gekte: vanochtend telefoon. Omar Liazid aan de telefoon. Met een compleet andere stem dan het gastje dat zich gister voordeed als Omar. Wel steekt Omar een vergelijkbare monoloog af. Er zou namelijk niks kloppen van het artikel. Zo was Omar zelf niet ter plekke. “Geen idee wie jij hebt gesproken, dat ga ik onderzoeken, maar ik was het niet. Ik zit in Noord-Holland. De jongen die je wel hebt gesproken en die zich als mij heeft voorgedaan, krijgt dat te horen. Ten tweede: we werken helemaal niet met dat portaal als opdrachtgever. Wie wel onze opdrachtgevers zijn? Daar wil ik best een afspraak over maken zodat je met Sophie kunt praten daarover, maar nu niet. Eerst moeten de onwaarheden uit het artikel.” Nou, bij deze. Een andere werknemer deed zich voor als directeurtje Omar, wat al het vermoeden was gezien zijn jonge leeftijd, en werd ook zo geïntroduceerd door zijn collega’s, waaronder de teamleidster.
Maar goed, de echte Omar hangt dus aan de lijn. En Omar is boos en wil niet vertellen hoe hij aan de persoonsgegevens komt van de mensen die door zijn bedrijf worden gebeld. Hij wil ook niet vertellen wie de opdrachtgevers zijn en door wie ze betaald worden. Misschien, na het lezen van deze update, dat hij dat wel wil doen. Eem afwachten.
Disclaimer: Karel is een gefingeerde naam, de echte naam is bekend bij de redactie. In de reacties op Facebook blijkt dat deze gastjes echt heel veel meel mensen trachten op te lichten.