'Achter islamisering zit een plan'

"Opinies" is een collectie van korte teksten (van 500 tot 750 woorden) waarin de auteur zijn opinie over courante islam-gelinkte gebeurtenissen uiteen zet. Indien je jouw opinie gepubliceerd wil zien kan je ze hier kwijt. Geef ons ook je naam en email adres. De tekst moet wel van jouw hand zijn.
Gebruikersavatar
Pilgrim
Berichten: 51240
Lid geworden op: wo jan 17, 2007 1:00 pm
Locatie: Dhimmistad

Re: 'Achter islamisering zit een plan'

Bericht door Pilgrim »

Twee zones, drie zones, zeven stappen, een shariastaat? (deel 1)

Geplaatst op 29 oktober 2016

Afbeelding

De klassieke islamitische theorie verdeelt de wereld in twee zones. De eerste zone noemt men het Huis van de Islam (dar al-islam) en de andere zone het Huis van de Oorlog (dar al-harb), waarbij de laatste ook nog wel eens ‘dar al-kufr’ wordt genoemd: het huis van de ongelovigen. Dat onderscheid vinden we aanvankelijk niet in de koran. De koran stelt wel dat moslims het aan de islam verschuldigd zijn om aan ‘de strijd’ deel te nemen. In Soera 9, vers 39 bijvoorbeeld lezen wij: “Indien gij niet uitrukt, zal Hij u straffen met pijnlijke bestraffing en zal Hij een ander volk voor u in de plaats stellen; maar niet zult gij Hem in iets schaden” (Kramers vertaling, 13e druk). Het concept daarentegen wordt wel in de zgn. koran-commentaren besproken. De bekendste passage is koran 3:28. Dat vers is moeilijk te vertalen, maar laten we kijken wat de Arabist Hans Jansen daarvan heeft gezegd: “De moslims moeten niet de ongelovigen als ‘vrienden’, ‘medestanders’ of ‘bondgenoten’ nemen. Die drie alternatieven zijn pogingen tot vertaling van het belangrijkste woord in dit vers dat iets als ‘de dichtbijen’ moet betekenen. Maar de korantekst gaat door, en wel met de mededeling dat het verbod niet geldt indien een moslim ‘op zijn hoede’ moet zijn. Omdat koran-commentaren en sharia-handboeken dit onderwerp bespreken, is het ondenkbaar dat een beroepsmoslim nooit van Taqiyya gehoord heeft”.

Moderne mensen in het Westen kennen weliswaar de indeling van het Huis van Islam en het Huis van Oorlog, maar maken zich geen bijzondere zorgen. In het Westen beschouwen we zo’n beetje alle religies als waandenkbeelden van een vrij ongevaarlijke soort. Bovendien, zo is tenminste de opvatting onder politiek correcte wetenschappers, journalisten en politici, is de islam een vreedzame religie met alleraardigste feesten die zelfs mooier zijn dan de onze. Daarnaast, en bovenal, zijn wij in het Westen bijkans ‘vergeten’ hoe een oorlog eruit ziet en we schrikken ons dan ook te pletter wanneer beelden het internet overstromen met de meest walgelijke moordpartijen door bijv. IS of Boko Haram. Wij kijken liever een andere kant op, verzwijgen de gruwelijke werkelijkheid en als er niet over gepraat wordt dan zal het ook wel niet meer bestaan. Wie naar rechts kijkt, ziet immers niets aan de linkerkant. Het omgekeerde levert eenzelfde resultaat overigens.

In haar prachtige boek ‘Heilige Identiteiten’ beschrijft Machteld Zee vlotweg het islamitische ontwerp voor het toevoegen van ‘dar al-harb’ aan het ‘dar al-islam’. Om het duidelijker te stellen: de islamitische strategie voor het veroveren van het Avondland. Volgens Sayyid Qutb (1906 – 1966) was dit oorspronkelijke ontwerp van de ‘twee huizen’ zeer belangrijk (Machteld Zee, Heilige Identiteiten, pag. 59. Zie ook Hans Jansen, ‘Eindstrijd’ pag. 16). Naar de mening van Qutb, wiens boeken wereldwijd in iedere moslim-boekhandel te koop zijn, leven de islamitische wereld en de andere wereld (jaahiliyya) noodgedwongen naast elkaar en door elkaar heen. Deze ‘jaahiliyya’ is in de oorspronkelijke betekenis het woord voor de periode die vooraf ging aan het ontstaan van de islam, vooraf aan de openbaringen. Na de openbaringen aan Mohamme heeft hij de strijd met dat ongeloof aangebonden en triomfantelijk in zijn voordeel beslecht. Sayyid Qutb was van mening dat alle moslims het voorbeeld van Mohammed moeten volgen en de strijd tegen het ongeloof behoren aan te binden. De ideeën van Qutb zijn verder verfijnd en uitgekristalliseerd door niemand minder dan het grote voorbeeld van Ahmed Marcouch (PvdA), namelijk de Egyptische theologische vlieggewicht Yusuf al-Qaradawi. Qaradawi laat zich in zijn uitingen het beste vergelijken met Roland Freisler...

Afbeelding

Deze Qaradawi wordt gezocht door Interpol en mag Amerika of het Verenigd Koninkrijk niet meer in. Hij heeft fatwa’s gepubliceerd ter ondersteuning van zelfmoordacties jegens Israëliërs, roept alle moslims op tot een ‘tweede Holocaust’ en leeft in het onbedwingbare verlangen om Joden hoogstpersoonlijk dood te schieten. Desondanks wilde Ahmed Marcouch na de moord op Theo van Gogh deze al-Qaradawi uitnodigen om ‘publiekelijk te verklaren dat de moord op Theo van Gogh een weerzinwekkende misdaad was’. Merkt u daarbij op dat in het ‘Huis van Oorlog’ aanwezige moslims alles zullen verklaren wat de islam verschoont van de gruwelijke werkelijkheid die deze religie in de aanbieding heeft. Zie slechts Saoedi-Arabië. Men noemt dat versluierde verklaren in het Arabisch ‘Taqiyya’, wat in de sharia zoveel betekent als ‘versluieren’ of ‘verheimelijken’. Daarvoor betekende het woord nog ‘vrees’. Het komt erop neer dat wanneer een moslim vreest dat de islam geschaad zal worden volgens de sharia het recht bestaat om (tegen de ongelovigen) de waarheid te ‘versluieren’. PvdA-politicus Marcouch zag er dus allerminst tegenop om de waarheid te versluieren. Sterker: hij probeerde gebruik te maken van een van de meest gezochte criminele ‘islamdeskundigen’ om dat voornemen kracht bij te zetten.

Middenweg
Terug nu naar de uiteenzettingen van zowel Zee als Jansen. In de zestiger jaren van de vorige eeuw publiceerde Qaradawi een handleiding voor moslims in het Westen met de titel ‘the Lawfull and Prohibited in Islam’ en in 1990 een daarop gebaseerd manifest: ‘Priorities of the Islamic Movement in the Coming Phase’. Daarin opent Qaradawi als het ware een derde weg tussen het Huis van Islam en het Huis van Oorlog. Hij stelt daarin namelijk dat de verovering van het Westen niet (meer) hoeft plaats te vinden door gewapende strijd, maar door ‘prediking en ideologie’. Deze nieuwe islamitisch-jihadistische doctrine wordt aangeduid met het woord ‘wasatiyya’ en betekent zoveel als ‘midden, eerlijk, rechtvaardig of gematigd’. Een belangrijk onderdeel van deze ‘middenweg’ islam is dat moslims in het Westen (dus in het Huis van Oorlog) tijdelijk worden ontheven van de plichten die de islamitische wet (de Sharia dus) aan hen stelt. Uiteraard gelden die voorwaarden in een later stadium weer wel, maar het tijdelijk opschorten van die verplichtingen zorgt ervoor dat de te islamiseren samenleving voorlopig niets in de gaten heeft.

De middenweg naar de islamitische heilstaat beslaat 7 eenvoudige stappen (Machteld Zee, Heilige Identiteiten, pag. 63):

• Ten eerste moeten de moslims in het te islamiseren land of gebied weer bewust worden gemaakt van hun islamitische identiteit. U begrijpt nu meteen waarom het zo lastig is om Nederlandse imams op te leiden en waarom er om de haverklap een prediker op de stoep staat om ‘islamitische conferenties’ toe te spreken;
• In de tweede fase moeten de moslims die aanwezig zijn in het Huis van Oorlog als het ware ‘ontwaken’; wakker worden en ontsnappen aan de aantrekkingskracht van de ontvangende maatschappij. Zij moeten terugkeren naar de wortels van de islam en bewust zijn van hun plicht tot ‘jihad’. Zie ook de ‘ruk naar rechts’ die onderzoeker Koopman constateerde in Europa;
• In de derde fase worden die activiteiten uitgebreid en leidslieden op cruciale plaatsen in de ontvangende maatschappij geplaatst. Denk aan functies bij verenigingen, in clubs, bij belangengroepen;
• In de vierde fase moeten definitieve (en betrouwbare) groepen worden gevormd. Zie ook voetbalclubs, contactorganen, belangengroepen, etc.;
• In de vijfde fase worden (meer) moskeeën gebouwd, politieke partijen gevormd, islamitische scholen, etc.;
• In de zesde fase moet de samenleving meer en meer gewend raken aan de prominente islamitische aanwezigheid. Denk aan de gebedsoproepen op vrijdag m.b.v. kloeke luidsprekers, typisch islamitische kleding, etc.;
• In fase zeven vestigen moslims zich definitief in politiek, media, economie, sociologie en geneeskunde.

Uiteindelijk is het de bedoeling dat er een parallelle samenleving ontstaat met eensgezinde en samenwerkende islamisten op zoveel posten in de maatschappij dat het Huis van Oorlog definitief kan worden omgevormd tot het Huis van de Islam. Zo nodig worden na die fase geweldsmiddelen toegepast, die nog veel heviger zullen worden gefinancierd en ondersteund door staten als Saoedi-Arabië of Qatar.

(Binnenkort deel 2. Dit artikel werd ook gepubliceerd op http://sta-pal.nl)

Door: Ton Nijhof

https://ejbron.wordpress.com/2016/10/29 ... at-deel-1/
De Islam is een groot gevaar!
Jezus leeft maar Mohammed is dood (en in de hel)
Mahalingam
Berichten: 52143
Lid geworden op: za feb 24, 2007 8:39 pm

Re: 'Achter islamisering zit een plan'

Bericht door Mahalingam »

‘Het gewone recht van Nederland (of België, enzovoort) is immers voor (misschien nog wel meer dan) 95% identiek met de sharia’. In Nederland is de meest prominente vertegenwoordiger van dit standpunt professor dr. Maurits Berger, hoogleraar te Leiden.
En niet verwonderlijk komt Maurits met het verwijt dat Ellian de hele sharia over 1 kam scheert en dus fout zit.
‘Afshin Ellian interpreteert de sharia zonder nuance’
Het grootste probleem van sharia is dat wij het onmiddellijk associëren met Saudi-Arabië, de Taliban, IS en andere engeriken.
Hun praktijken staan haaks op alles waar wij in het Westen voor staan. Dat is een sharia waar je alleen maar tegen kunt zijn. Maar sharia staat ook voor de regels hoe te bidden, vasten en begraven. Het schrijft ook voor dat je barmhartig moet zijn, en vriendelijk voor buren en vreemden. Dat is de sharia van veel van mijn islamitische studenten, vrienden en collega’s.
En die wensen geen volle sharia? Een klein beetje maar?
En dan het 'nonnen dragen ook een hoofddoek' argument.
Sharia-‘rechtbanken’ die worden erkend door de staat, bestaan in Europa alleen in oostelijk Griekenland. Het beslechten van familiegeschillen op basis van religie – parallel aan de nationale rechtbank – gebeurt in Europa al eeuwen door katholieke, joodse en protestantse instanties die, wat onhandig, ook vaak ‘rechtbanken’ worden genoemd.

De islamitische variant daarvan, ‘shariaraden’, komt ook voor, maar daarover is weinig bekend, domweg omdat het nauwelijks is onderzocht – ook niet door Machteld Zee.
Een beetje onderzocht telt niet dus houwen zo !

http://www.elsevier.nl/nederland/blog/2 ... ce-393142/
Wie in de Islam zijn hersens gebruikt, zal zijn hoofd moeten missen.
Gebruikersavatar
sjun
Berichten: 12549
Lid geworden op: zo mei 11, 2014 8:29 pm
Locatie: Visoko

Re: 'Achter islamisering zit een plan'

Bericht door sjun »

Het recht op vrije meningsuiting wordt algemeen geaccepteerd, totdat iemand er daadwerkelijk gebruik van wil maken.
Mahalingam
Berichten: 52143
Lid geworden op: za feb 24, 2007 8:39 pm

Re: 'Achter islamisering zit een plan'

Bericht door Mahalingam »

Afshin Ellian komt met een weerwoord voor Maurits Berger.
Waarom westerse sharialiefhebbers eigenlijk neokolonialisten zijn
Europeanen die de sharia vergoelijken, vinden dat mensenrechten van toepassing zijn op westerlingen, maar de sharia op moslims, schrijft Afshin Ellian. Antropologen maken op die manier deel uit van het neokolonialisme.

In het koloniale tijdperk hanteerde het Westen het concept van the Rights of Englishmen en niet the Rights of Men, aldus Hannah Arendt in ‘The Origins of Totalitarianism’. Zelfs toen Algerije tot een provincie van Frankrijk was verklaard, moesten de Algerijnen volgens het islamitische recht (uitgezonderd strafrecht) leven.

Dit voorbeeld bespreekt Arendt in het deel over het imperialisme, kolonialisme en racisme. Dat de Algerijnen wel volgens de sharia maar niet volgens het Frans recht (gefundeerd in de mensenrechten) moesten leven, getuigt voor Arendt van de onwil bij de erkenning van de universele rechten.

Het blijft daarom een raadsel waarom een Europeaan diep zou worden geraakt door de kritiek op sharia. Een Europeaan die niet onder het shariaregime leeft en onder geen beding bereid zou zijn zich aan de sharia te onderwerpen, kan toch geen sharialiefhebber zijn!
Spoiler! :
Sharia op genuanceerde wijze benaderen?
Mijn collega Maurtis Berger, hoogleraar islam en het Westen is verontwaardigd, omdat ik hem als pro-sharia heb aangeduid. Het zou notoire onzin zijn. We moeten immers de sharia op een genuanceerde wijze benaderen. Wat bedoelt hij met de nuancering? Wie mij uitgerekend op dit gebied uitdaagt, zal ik beslist niet teleurstellen.

De intellectuele scherpte in een gedachtewisseling moet men niet verwarren met scheldpartijen. Dit is een waarschuwing aan het adres van toetsenbordhooligans die van deze of andere intellectuele debatten misbruik willen maken. Maar zoals een (bij)gelovige moslim buitengewoon beducht is op djinns (onzichtbare wezens), ben ik op mijn hoede waar sharia opduikt.

In een intellectueel debat mag men niet een beroep doen op zijn persoonlijke ervaring. Dat doe ik ook niet. Maar ik mag wel een beroep doen op datgene waarvan ik persoonlijk getuige was geweest: de invoering van sharia in Iran, die tot een onwaarschijnlijke omwenteling in cultuur, recht en macht heeft geleid.
Alle problemen beginnen met een ‘maar’

Het grootste probleem van sharia is, volgens Berger, dat wij het onmiddellijk associëren met Saudi-Arabië, de Taliban, IS en andere energieken. Daarbij denk ik echter ook aan Iran, vooral ook aan de koran en de profeet. Nu blijkt dat we hierover geen meningsverschillen hebben: ‘Hun praktijken staan haaks op alles waar wij in het Westen voor staan. Dat is een sharia waar je alleen maar tegen kunt zijn.’

Er komt natuurlijk een ‘maar’, een versluierende ‘maar’: ‘Maar sharia staat ook voor de regels hoe te bidden, vasten en begraven. Het schrijft ook voor dat je barmhartig moet zijn, en vriendelijk voor buren en vreemden. Dat is de sharia van veel van mijn islamitische studenten, vrienden en collega’s.’ Alle problemen beginnen met een ‘maar’, oftewel, hier op de grens van een ‘maar’ openbaart zich het wezen van een stelling.

Waar het ‘maar’ van Berger begint, lijkt bijna op het antwoord van fundamentalisten in de oppositie en dus machteloos: sharia is niets meer dan de traditie van de profeet, vrede zij met hem, en het gaat daarbij om hoe je een goed leven kan leiden in harmonie met anderen. Hier is men pacificerend bezig.

Verlichting van zondes
Op deze manier werpen de fundamentalisten een donkere sluier op voor onwetende mensen. Nog iets: Maurits schrijft over barmhartigheid. Ook een mooi woord om daarmee de bezorgden te pacificeren. Vaak wordt in de landen waar sharia volledig toegepast, ter rechtvaardiging van het afhakken van een hand van een dief gesteld: dit doen wij vanwege de barmhartigheid, omdat de veroordeelde niet langer met deze hand kan diefstal plegen, en daardoor worden zijn zondes verlicht. Daarmee voorkomen wij, zeggen ze, de straf van Allah in de hel.

Dit is de grond van barmhartigheid van sharia: zorgen dat mensen niet door Allah worden gestraft. Wat zou je voelen wanneer iemand op deze manier de katholieke barmhartigheid van de inquisitie gaat goedpraten? Het is goed dat Machteld Zee zich bij haar onderzoek niet liet versluieren door de ‘barmhartige’ baardmannen.

Sharia is volgens de islamitische traditie en leer niet zomaar een bepaalde regeling, of een deel daarvan, maar het geheel van Allah’s wetgeving en de daarop gebaseerde rechtspraak: sharia is letterlijk de legitimiteit en de legaliteit van de politieke macht. Het is een rechtssysteem dat op basis van een aantal eeuwige principes zoals de fundamentele natuurlijke, juridische, sociale en religieuze ongelijkheid tussen man en vrouw is gevormd.

In ‘Applying Sharia in the west. Facts, fears and the future of Islamic rules on family relations in the west’ schrijft Berger in zijn inleiding dat een respectabel instituut als het Europese Hof voor de rechten van de mens (EHRM) de sharia in strijd met de mensenrechten heeft verklaard. Daarna voegt hij eraan toe: ‘But equally respectable authorities, such as the Archbishop of Canterbury and the Lord of Chief Justice of England and Wales, argued in 2008 that sharia does not necessarily have to contradict Western legal and political values.’

Berger stelt de autoriteit van een aartsbisschop gelijk aan het belangrijkste mensenrechtenhof in de wereld. Is dat niet precies wat Arendt kritiseerde: the Rights of Englishmen, en niet the Rights of Men?

Geen onderscheid bevestiger en ontkenner mensenrechten
Zo kunnen we ook nog Ali Khamenei – de geestelijke leider van Iran – de baas van de Al-Azhar Moskee in Egypte en de bisschop van Rome gelijkstellen aan de rechters die de mensenrechten moeten bewaken. Al deze mannen hebben fundamentele conflicten met de mensenrechten.

Berger wil simpelweg geen onderscheid maken tussen een bevestiger van de mensenrechten en een ontkenner (geheel of gedeeltelijk) van de mensenrechten. Is dat een denkfout? Nee, dit hele denken is gefundeerd in de gelijkstelling van claims van rechtssystemen, waarden, waarheden, normen en ideeën.

Het conflict draait dus om de universaliteit van de mensenrechten voor allen, behalve voor moslims. Zij mogen onder het barmhartige shariarecht leven.

Wij zijn terug bij de briljante analyse van Arendt: het westerse recht is voor Europeanen en sharia voor moslims. Alle antropologen, de fictieve koloniale ambtenaren die met sharia in Europa dwepen, maken deel uit van het neokolonialisme: Europeanen versus de nobele eigen vreemde wilden.
http://www.elsevier.nl/nederland/achter ... jn-395795/
Wie in de Islam zijn hersens gebruikt, zal zijn hoofd moeten missen.
Gebruikersavatar
Pilgrim
Berichten: 51240
Lid geworden op: wo jan 17, 2007 1:00 pm
Locatie: Dhimmistad

Re: 'Achter islamisering zit een plan'

Bericht door Pilgrim »

Twee zones, drie zones, zeven stappen, een shariastaat? (deel 2)

Geplaatst op 30 oktober 2016

Afbeelding

We hebben in deel 1 gezien dat Machteld Zee in haar boek ‘Heilige Identiteiten’ 7 stappen onderscheidt die samen de ‘middenweg’ vormen zoals Al-Qaradawi deze in de 90-er jaren van de vorige eeuw publiek maakte. Wie dat stappenplan er nog eens bij pakt, ziet 3 strategieën opdoemen; namelijk een min of meer heimelijke nadering (besluiping-tactiek), guerrillatactiek en, na het verwerven van overwicht, de frontale confrontatie. Die strategieën zijn uiteraard niet bedoeld voor consumptie op de thuismarkt van de islam (Huis van de Islam), maar voor gebieden die nog onder de knoet van de islam moeten worden gebracht (Huis van de Oorlog of Huis van de Ongelovigen).

De eerste vraag die we ons kunnen stellen, is of een religie wel dergelijke strategieën voert. Meestal niet, maar de islam vormt toch een specifieke uitzondering. We nemen een bekend voorbeeld: draait er een theepot rond de zon, ergens tussen Mars en de Aarde? De Britse filosoof Bertrand Russell vond dat bespottelijk en even onwaarschijnlijk als dat er een God bestaat. Dergelijke stellingen zijn weerlegbaar of niet weerlegbaar, meer keuzes zijn er niet. De door Russel geponeerde stelling is inmiddels een klassiek voorbeeld van een onwaarschijnlijke stelling, maar sinds de expedities door ons zonnestelsel is die stelling zelfs controleerbaar geworden. Die theepot-theorie is toetsbaar en we weten waar we moeten zoeken en ook waarnaar. Dat is van een andere orde dan de al of niet controleerbare illusies die een godsdienst verspreidt. Die betreffen vooral zaken die niet van deze wereld zijn en ook niet zo veel kwaad kunnen. Pas als een godsdienst illusies over deze wereld uitdraagt waarvan vastgesteld is dat ze niet waar kunnen zijn. Of als een godsdienst verplichtingen oplegt waarbij anderen dan de eigen aanhang betrokken worden, zoals heilige oorlog tegen wie zich niet aan hun geloof wil onderwerpen. Londen, Madrid, Brussel, Parijs, Nice, etc. Dergelijke activiteiten zien we zelden of nooit bij andere godsdiensten. Wie de koran leest als een militair handboek begrijpt het boek meteen veel beter, evenals de regels die het de moslims oplegt. En Mohammed, het ultieme voorbeeld voor elke moslim, was zonder twijfel een geniaal militair strateeg.

Strategieën
Hoe gaat die eerste strategie, dat besluipen eigenlijk? Het woord ‘besluipen’ is een militaire taal-verhaspeling van de werkwoorden ‘kruipen’ en ‘sluipen’, die een beetje doet denken aan het spelletje “kruip-door-sluip-door”. Bij dit ‘kruipie-sluipie’ geldt dat een militair zich, door het toepassen van de gangen bij dag of nacht, zo voorzichtig mogelijk door het terrein voortbeweegt. Hiermee wil hij voorkomen dat hij wordt waargenomen of opgepakt door de vijand. Om ongezien op een positie te kunnen komen waar de militair zelf wél kan waarnemen, dient de militair daarnaast onder andere correct gecamoufleerd te zijn en zich strikt te houden aan de regels van de geluid-, licht- en sporendiscipline. Het is een tactiek die voorafgaat aan de krijgshandelingen.

De tweede tactiek, ‘guerrilla’ (in het Spaans: oorlogje), is een term die betrekking heeft op een gewapend conflict waarbij ongeregelde strijders een reguliere krijgsmacht trachten te ontregelen en uit te putten, terwijl vanwege het verschil in gevechtscapaciteit een rechtstreekse confrontatie door die guerrillastrijders zoveel mogelijk wordt vermeden. De term guerrilla wordt ook wel gebezigd om de organisatie aan te duiden die de guerrillaoorlog voert zoals de Taliban of FARC in het heden. Ook in de tijd van het Perzische Rijk en het Macedonische Rijk waren dergelijke tactieken al in zwang. Ook Mohammed gebruikte in eerste instantie deze tactiek. Ten noorden van Mekka, waar Mohammed rond het jaar 610 aanvankelijk begon met het verzamelen van gelovigen, lag de kleinere stad Medina met een bevolking die bestond uit twee Arabische stammen, die eeuwig met elkaar in conflict waren, en nog een joodse gemeenschap. In 622 kwamen de leiders van de twee Arabische stammen bij elkaar en nodigden uiteindelijk Mohammed uit om hun leider en rechter te zijn. Daarop gaf Mohammed alle moslims in Mekka de instructie om in het geheim naar Medina te vluchten. Hij volgde zelf enige tijd later. Mohammed stelde een verordening op voor Medina, waarin hij aan iedereen het recht gaf te leven in vrijheid, het recht om de eigen gebruiken en religie te behouden, zonder angst voor vervolging of onrechtvaardige behandeling. Het enige waartoe hij eenieder verplichtte, was elkaar te beschermen tegen elke vijand. De voorschriften werden aanvaard en voor het eerst in jaren was er vrede in Medina vanaf dat moment. Een groot deel van de bevolking van Medina bekeerde zich tot de islam en met die steun besloot Mohammed een oorlog te organiseren tegen zijn eigen, oude stam. Hij gebruikte zijn voorschriften ook om vele niet-moslims te overtuigen hem te volgen, met als argument dat de Quraisj-leiders zijn vijanden waren. Hij begon met het aanvallen van karavanen uit Mekka, om eerst maar eens de economie van Quraisj te destabiliseren. Ook Mohammed maakte zodoende gebruik van de guerrillatactiek en ook later zouden moslims dit concept vele malen met succes toepassen.

Over de derde tactiek, de frontale aanval, kunnen we kort zijn: de aanvaller die zich superieur waant, of tenminste zich superieur wil voor doen komen, zal rechtstreeks en zonder omtrekkingen in het hart van de verdedigingslinie aanvallen. Meestal wordt gestart met artilleriebeschietingen of bombardementen met een zodanige hevigheid dat een groot deel van de verdediging al onder de indruk is. Dit zien we bijvoorbeeld de Poolse Koning Jan Sobieski doen in de slag bij Wenen (1683) waar een enorme Ottomaanse overmacht de stad Wenen en dus de toenmalige Westerse wereld bedreigde. Na aanvankelijk kleinere, maar snelle Poolse successen in de omliggende dorpen beginnen de Ottomanen in de gaten te krijgen dat er een tegenstander van geheel ander kaliber in aantocht is. Door vanaf de Kahlenberg loepzuivere artilleriebeschietingen op de moslims uit te voeren, daalt de Ottomaanse moraal helemaal tot onder het vriespunt. Zo’n achttienduizend ruiters drongen zich in de grootste cavalerie-charge sinds de middeleeuwen recht in het Ottomaanse kamp en overrompelden de veel omvangrijkere troepenmacht van Kara Moestafa. Ze slaan op de vlucht en komen pas in Belgrado op adem.

De eerste fase van de islamitische veroveringsdrang – de derde in getal, na de Slag bij Poitiers (732) en Wenen (1683) – in onze tijd, is al achter de rug. Vanaf de 60-er jaren hebben zich miljoenen moslims verspreid in ‘dar al-harb’ en zij hebben zich aanzienlijk vruchtbaarder getoond dan de oorspronkelijke inwoners van westerse landen. De tweede fase, de guerrilla: daar zitten wij nu middenin. Eigenlijk is het werk van Al-Qaradawi in 7 stappen de ontplooiing van de guerrilla in het Avondland, terug te zien in deel 1. Binnen de grenzen van de met minder militair vernuft bezaaide landen zoals België en Frankrijk krijgt die guerrilla ook steeds meer een gewelddadig karakter. Dat is geen teken van moedeloosheid onder de moslims; dat is een teken van moedeloosheid onder de betrokken leiders van die landen, die geen kans zien hun normen en waarden op te leggen aan alle inwoners. Reken niet op de EU: een tandeloos en ondemocratisch monster dat zelf geen Europees gedeelde identiteit kan definiëren, laat staan huldigen.

Het zal de – autochtone – burgers van zeker die landen over niet al te lange tijd dwingen om dan zelf maar maatregelen te nemen...

Door: Ton Nijhof

https://ejbron.wordpress.com/2016/10/30 ... at-deel-2/
De Islam is een groot gevaar!
Jezus leeft maar Mohammed is dood (en in de hel)
Gebruikersavatar
Pilgrim
Berichten: 51240
Lid geworden op: wo jan 17, 2007 1:00 pm
Locatie: Dhimmistad

Re: 'Achter islamisering zit een plan'

Bericht door Pilgrim »

Twee zones, drie zones, zeven stappen, een shariastaat? (deel 3)

Geplaatst op 5 november 2016

Afbeelding

Lees hier deel 1 en deel 2 van het drieluik “Twee zones, drie zones, zeven stappen, een shariastaat?”

Op 2 november 2004 werd cineast en criticaster Theo van Gogh in Amsterdam afgeslacht door een in Nederland geboren jonge man van Marokkaanse ouders. Hij pleegde zijn misdaad uit naam van het radicaal islamitisch ideaal van een theocratische, door Allah bestuurde staat. Het was in meerdere opzichten een ingrijpende gebeurtenis. Heel veel Nederlanders bekroop ofwel het angstige gevoel dat er een soort vijfde colonne opereerde, ofwel kregen een bevestiging van hun vermoeden dat een aanzienlijk aantal islamitische ‘gelovigen’ de hen onwelgevallige personen met geweld hun achterlijke radicaalislamitische dogma’s wilde opleggen. In de Nederlandse samenleving leken subversieve krachten te bestaan die zich niets gelegen laten liggen aan de basisprincipes van een democratische rechtsstaat, omdat voor hen nu eenmaal het woord van Allah als hoogste gebod geldt.


In het licht van de vorige delen is dit, achteraf beschouwd, een logisch scenario. De islam, zo bleek uit deel een, heeft niet de bedoeling genoegen te nemen met een rol zonder invloed op het bestuur in tot dusver democratische landen. Hij heeft daarvoor een plan ontworpen en in dat plan staat nauwkeurig omschreven welke fasen doorlopen moeten worden om het hoofddoel te bereiken. De actie van Bouyeri op 2 november 2004 in de Amsterdamse Linnaeusstraat was vanuit dat perspectief wel te voorzien, maar dat het nu specifiek de Mohammed Bouyeri moest zijn, was, volgens vele ingewijden, juist weer niet te voorzien. Laten we eens specifiek naar de achtergrond van deze Mohammed kijken.

Vader Bouyeri
Hamid Bouyeri, de vader van Mohammed, werd in 1942 geboren in Douar Ikhammalen, een arm Berberdorp in het Rifgebergte. Hij was de jongste van zeven broers. Als jongen hoedt hij schapen en werkt hij op het land. Begin jaren zestig vertrekt hij met twee andere broers naar Parijs om daar aan de bouw van de uitbreiding van de metro te werken. In 1965 komt hij vervolgens naar Nederland en gaat als bordenwasser op Schiphol werken. In 1967 keert Hamid terug naar het Rifgebergte om te trouwen met Habiba Amyay, een vrouw die zijn moeder voor hem had uitgezocht. Toen hij Habiba voor het eerst zag, vond hij haar meteen aantrekkelijk. Jarenlang gaat Hamid ’s zomers naar Marokko om zijn vrouw te bezoeken. Hun oudste dochter Saïda wordt daar ook in 1977 geboren. Kort daarna vestigt het gezin zich herenigd in Amsterdam-Oost. Daar wordt op 8 maart 1978 de oudste zoon Mohammed geboren. Daarna volgen nog vijf dochters en een zoon. De jongste dochter Samira wordt in 1987 geboren. De vader werkt erg hard, zo schijnt het. Tenminste: maakt lange dagen, doet in het weekend zelf de boodschappen voor de hele week. Voor zijn kinderen bleef weinig tijd over. Zij werden opgevoed door zijn echtgenote Habiba, die in 11 jaar tijd 8 kinderen wist te baren. (NRC, 9 juli 2005) Zeker: Hamid Bouyeri moet lange dagen hebben gemaakt.

Mohammed Bouyeri
Mohammed groeide op in een troosteloze, gettoachtige wijk ‘aan de verkeerde kant van de snelweg’. Het Overtoomse Veld werd toentertijd ook wel ‘schotelcity’ genoemd vanwege de vele satellietschotels in de wijk. Mohammed presteert zodanig goed op school dat hij in 1990 naar de havo-brugklas kan. Dat wordt het Mondriaancollege, slechts een paar honderd meter van zijn ouderlijk huis verwijderd. Hij onderscheidde zich niet van andere leerlingen, deed weinig mee aan sociale activiteiten en was nogal ingetogen. Zijn leraren geven een vrij positief beeld van Mohammed. Hij was weliswaar timide, maar toch ook oplettend en ambitieus. In 1995 krijgt hij dan ook zijn havodiploma uitgereikt. Zijn leraren en medeleerlingen beschouwen Mohammed als een prettige, goedmoedige en rondborstige leerling. Zijn leraar geschiedenis, die hem het diploma uitreikt, rekent hem tot de ‘slimme jongens’ die er wel zullen komen. Nee: voor Mohammed Bouyeri ligt de wereld open en zijn alle kansen voor een bescheiden, maar daarom niet minder succesvolle carrière aanwezig. Zo echter verloopt het niet.

In 1994 kreeg hij zijn eerste ‘grote tegenslag’. Het jongerencentrum in zijn buurt werd namelijk gesloopt. Daarvoor in de plaats liet het Stadsdeel geen nieuw jongerencentrum bouwen, maar een migrantencentrum waar ook hun ouders terecht konden. Dat was helemaal tegen het zere been van de Marokkaanse jongeren die zich, althans dat beweerde men toen, juist aan het rigide ouderlijke gezag wilden onttrekken. Bovendien was het centrum ‘veel te netjes’ met ‘teveel beperkende regeltjes’. Zij voelden zich niet serieus genomen en zeker niet door de lokale politiek. Daarom broeide er iets onder de allochtonen in zijn wijk. In april 1998 sloeg de vlam inderdaad in de pan. Rond de hangplek op het August Allebéplein ontstonden relletjes. Honderden, vooral Marokkaanse, jongeren keerden zich daar fel tegen de aanwezige politie. Volgens Mohammed had de lokale politiek de jeugd in de kou laten staan en waren de rellen hiervan een direct gevolg. In 1999 gaat Mohammed ‘op zichzelf wonen’ en huurt een huis in de Marianne Philipsstraat. Hij wil dan accountant worden en begint aan een studie. Die studie verwisselt hij al snel voor bedrijfsinformatica en ten slotte sociaalpedagogische hulpverlening. In 2002 verlaat hij de school zonder ook maar een studie te hebben afgemaakt.

Na alle ‘tegenslagen’, zoals een afgebroken buurthuis en zijn onvermogen een HBO-studie af te ronden, blijkt Mohammed een steeds islamitischer levenswijze aan te houden. Zijn zusje heeft stiekem verkering met een Marokkaanse jongen die niet al te best bekend staat en Mohammed is van mening dat de ‘familie-eer’ op het spel staat. Hij sluit zijn zusje op, maar die ziet toch kans de politie te waarschuwen. De zaak loop met een sisser af, nadat op initiatief van de politie het betreffende vriendje zich officieel bij de familie B. komt voorstellen waarmee de familie-eer is gered. Op 21 juni bestormt hij samen met zijn vrienden het studentencafé De Kooi van de Hogeschool. Mohammed stompt een andere bezoeker hard in het gezicht en houdt er zelf een gebroken enkel aan over. In de zomer van 2001 doet zich een nieuw incident voor. In het Vondelpark gaat hij op de vuist met Abdu A., de Marokkaanse jongen waarmee zijn zusje een verhouding had. Hij trekt daarbij een mes (zijn vrienden beweren dat hij het van Abdu A. had afgepakt). Als agenten hem willen aanhouden, begint hij hen ook met zijn mes te bedreigen. Mohammed gaat de gevangenis in en heeft volop gelegenheid de koran verder te bestuderen…..

7 stappen
In de termen van Al Qaradawi (zie ook deel 1) is vader Hamid, naast een tijdelijke vrijstelling van enkele islamitische plichten, goed geconserveerd gebleven voor de islam in ‘Dar al-Harb’ (het Huis van Oorlog of ook wel het Huis van de Ongelovigen). In de tweede fase is zijn zoon Mohammed ‘ontwaakt of opgewekt’ door de islam en gaat hij de volgende fasen in. Dat zijn de fasen die we in deel 2 samenvattend omschreven hebben als de tactiek van ‘besluiping’. Dat na de fase van ‘besluiping’ de fase van ‘guerrilla’ volgt, blijkt in het geval van Mohammed Bouyeri te leiden tot de moord op cineast en islam-basher Theo van Gogh in 2004. Met andere woorden, zoals ik hierboven al schreef: De actie van Bouyeri op 2 november 2004 in de Amsterdamse Linnaeusstraat was vanuit dat perspectief wel te voorzien, maar dat het nu specifiek de Mohammed Bouyeri moest zijn was, volgens vele ingewijden, juist weer niet te voorzien.

Die vele ‘ingewijden’ hadden het dus bij het verkeerde eind; allemaal! Het was juist wel te voorzien dat Bouyeri in staat zou raken tot die actie te komen, maar daarvoor is inzicht vereist in de islam en zijn bedoelingen. Maar ook dat de koran vooral gelezen moet worden zoal men ‘Vom Kriege’ van Von Clausewitz leest: een militair handboek. En dat militaire handboek is al eeuwenlang succesvol gebleken, niet in de laatste plaats door verfijning in de tactieken zoals ‘islamitische geleerden’ daarbij hebben aangebracht. Die ‘islamitische geleerden’ zijn de veldheren die de ‘troepen’ naar de juiste posities dirigeren en eenmaal in positie wordt uiteindelijk de eindstrijd gevoerd om ‘het Huis van Oorlog’ om te vormen tot ‘Dar al-Islam’ en om een einde te maken aan ‘jaahiliyya’. Evenals Bouyeri zullen, naarmate de tijd vordert, nog veel meer moslims ineens radicaler blijken dan we ooit voor mogelijk hielden. Voor ons is het nog vrede, maar voor de islam is de eindstrijd al begonnen. Intussen werken de islamitische veldheren rustig door aan voorbereidingen die er niet zo goed voor ons uitzien... (in de laatste link ziet u een treffend voorbeeld van de laatste van de 7 stappen die voorafgaan aan de zichtbare guerrilla).

(Dit artikel werd ook gepubliceerd op http://sta-pal.nl)

Door: Ton Nijhof

https://ejbron.wordpress.com/2016/11/05 ... at-deel-3/
De Islam is een groot gevaar!
Jezus leeft maar Mohammed is dood (en in de hel)
Gebruikersavatar
Pilgrim
Berichten: 51240
Lid geworden op: wo jan 17, 2007 1:00 pm
Locatie: Dhimmistad

Re: 'Achter islamisering zit een plan'

Bericht door Pilgrim »

Stadia naar een volledige islamitische overname

Geplaatst op 27 mei 2017

Afbeelding

FASE 1: INFILTRATIE

■ Moslims beginnen zich in toenemende aantallen te verplaatsen naar niet-islamitische landen.
■ Het begin van culturele conflicten wordt zichtbaar, hoewel vaak subtiel.
■ Eerste migratiegolf naar een niet-islamitische gastland.
■ Vragen om een humanitaire tolerante behandeling van de samenleving die hen ontvangt.
■ Pogen de islam te presenteren als een vreedzaam geloof en moslims doen zich voor als slachtoffers vanwege onbegrip en racisme (hoewel de islam geen ras is).
■ Hoge islamitische geboortecijfers vergroten de moslimbevolking in het gastland.
■ Moskeeën worden gebruikt om de islam te verspreiden en integratie in de cultuur van het ontvangende land tegen te gaan.
■ Erop aandringen om “islamofobie” te criminaliseren en strafbaar te stellen.
■ Dreigen met gerechtelijke stappen voor vermeende discriminatie.
■ Het aanbieden van een “interreligieuze dialoog” om niet-moslims te indoctrineren.

Hoeveel landen lijden aan islamitische infiltratie? Eén? Een handvol? Bijna elke natie? De islamitische leiding van de Moslimbroederschap en anderen wensen de ontbinding van elke soevereine natie om hen te vervangen door een mondiale instelling van de islamitische sharia. Sharia-wetgeving, gebaseerd op de koran, Sira en Hadith, veroordeelt vrijheid en verbiedt gelijkheid en is in strijd met de wetten van alle westerse landen.

FASE 2: CONSOLIDATIE VAN DE MACHT

■ Islamitische immigranten en bekeerlingen van het gastland blijven vragen naar onderwijs, sociale diensten, financiering en sharia rechtbanken.
■ Aantal bekeerden neemt toe; oprichting en werving van jihad cellen.
■ Inspanningen om degenen die zich van de maatschappij vervreemd voelen, te bekeren.
■ Revisionistisch streven naar islamisering van de geschiedenis.
■ Inspanningen om de ware geschiedenis van de islam, het onthullende bewijs over zijn veroveringsideologie, te vernietigen.
■ Verhoogde antiwesterse propaganda en psychologische oorlogvoering.
■ Inspanningen om bondgenoten te werven die gelijkaardige doelen (communisten, anarchisten) nastreven.
■ Pogingen om kinderen te indoctrineren met islamitische denkwijze.
■ Verhoogde inspanningen om te intimideren, monddood te maken of het elimineren van niet-moslims.
■ Inspanningen om wetten tegen godslastering en haat in te voeren om zodoende de critici het zwijgen op te leggen.
■ Zich blijven richten op het vergroten van de moslimbevolking door middel van migratie en islamitische geboorten.
■ Gebruikmaking van kapitaal voor goede doelen ter financiering van jihadistische activiteiten en om aanhangers te werven.
■ Heimelijke pogingen om de westerse samenleving van binnenuit te vernietigen.
■ Ontwikkeling van een islamitisch politieke basis in het niet-islamitische gastland.
■ Islamitische financiële netwerken financieren de islamitische politiek, aankopen van grond.
■ Zichtbare moorden op critici om de oppositie te intimideren.
■ Tolerantie naar niet-moslims neemt af.
■ Roep om de strenge islamitische gedragsnormen over te nemen.
■ Illegaal vergaren van wapens en explosieven op verborgen locaties.
■ Openlijke minachting/afwijzing van niet-islamitische samenleving, rechtssysteem en cultuur.
■ Inspanningen om de machtsbasis van alle niet-islamitische religies te ondermijnen en te vernietigen.

Is er een patroon? Theo van Gogh is vermoord voor het “beledigen” van de islam; de Organisatie van de Islamitische Conferentie (OIC)vraagt de VN om wetten tegen godslastering. Frankrijk ligt regelmatig onder vuur door ‘jongeren. De opkomst van eerwraak, de ontkenning van de Holocaust, antisemitisme. Misleiding is een van de grondbeginselen van het Mohammedanisme. Haat jegens christenen, Joden, hindoes en boeddhisten. Het patroon is voor iedereen te zien in de opkomst van islamitische intolerantie en de heimelijke/culturele jihad om ontvangende samenlevingen te veranderen in sharia-geaccepteerde werelden. Een sharia-wetgeving die individuele vrijheden veroordeelt en gelijkheid tussen religies en seksen verwerpt. Het is een concept dat zegt iedere natie te verwerpen die niet islamitisch is.

FASE 3: OPEN OORLOG/ LEIDERSCHAP & CULTUUR

■ Openlijk geweld om de sharia-wetgeving en bijbehorende culturele beperkingen op te leggen; afwijzing van de overheid [gastland], onderwerping van andere religies en gewoonten.
■ Opzettelijke pogingen om overheid & cultuur te beschadigen.
■ Daden van barbarij om burgers te intimideren en angst en onderdanigheid te bevorderen.
■ Openlijke en heimelijke inspanningen om de economie kapot te maken.
■ Alle tegenstanders worden uitgedaagd en worden het zwijgen opgelegd .
■ Massa-executies van niet-moslims.
■ Wijdverbreide etnische zuiveringen door islamitische milities.
■ Afwijzing en het tarten van seculiere wetten en oorspronkelijke cultuur.
■ Moord op “gematigde” islamitische intellectuelen die islamisering niet ondersteunen.
■ Vernietiging van kerken, synagogen en andere niet-islamitische instellingen.
■ Vrouwen worden meer onderdrukt in overeenstemming met de sharia-wetgeving.
■ Grootschalige vernietiging van bevolking, moorden en bomaanslagen.
■ Omverwerping van de regering en de politiek macht wordt onrechtmatig vervangen.
■ Opleggen van sharia-wetgeving

De website “The Religion of Peace” houdt het spoor van het aantal gewelddadige jihad aanvallen zo goed mogelijk bij. De site bevat meer dan 14.000 aanvallen sinds september 2001. Ze is zeker een bezoek waard. Wat er gebeurt zijn aanvallen op moslims onderling, omdat de één de ander niet islamitisch genoeg vind [soennieten versus sjiieten], maar vooral niet-islamitische minderheden in landen met een moslim meerderheid zitten in een dodelijk spiraal. In deze landen maken christenen, Joden, hindoes, boeddhisten en atheïsten kennis met de dood, worden eigendommen vernietigd of geconfisqueerd, gedwongen bekeringen, verkrachtingen, ontvoeringen, extreem hoge belastingheffing [de Jizya], slavernij en andere vormen van islamitisch ’recht’ worden uitgevoerd door moslims in landen als Soedan, Kenia, Filipijnen, Maleisië, India enz. En laten we niet vergeten, de moorden op afvalligen.

FASE 4: TOTALITAIRE ISLAMITISCHE ‘THEOCRATIE.’

■ Islam wordt de enige religieus-politieke en justitieel-culturele ideologie.
■ Sharia wordt het “recht’’ van het land.
■ Alle niet-islamitische mensenrechten worden geannuleerd.
■ Slavernij en genocide van niet-islamitische bevolking.
■ Vrijheid van spreken en persvrijheid worden uitgeroeid.
■ Alle religies behalve de islam worden verboden en vernietigd.
■ Vernietiging van al het bewijsmateriaal van niet-islamitische culturen, bevolking en symbolen. [Boeddha’s, Mariabeelden, tempels, kerken, kunst, enz].

Het “Huis van de Vrede”, Dar al-Islam, omvat de landen die de islamitische regels hanteren, de ziel breken, vrijheid veroordelen en de discriminerende wetten van de sharia opleggen. De rest van de wereld behoort tot het “Huis van de Oorlog”, Dar al-Harb, omdat ze niet door een sharia-dictatuur geregeerd wordt. De vrije westerse wereld is in ‘staat van rebellie of oorlog’, zogenaamd met de wil van Allah.

Niet-islamitische landen en hun burgers zijn nooit onschuldig en blijven te realiseren doelen voor een aanval vanwege het niet geloven in ‘Allah’. De christelijke, joodse, koptische, Hindoestaanse en zoroastrische volkeren hebben geleden door eeuwenlange onderwerping. Als minderwaardige burgers werd hen het bouwen van kerken en tempels verboden, ook het repareren van bestaande gebedshuizen werd verboden, zij werden economisch verlamd door de zware jizya belasting, sociaal vernederd en uitgesloten, gediscrimineerd en gecriminaliseerd. Deze niet-moslims werden door de islamitische regeringen in een permanente staat van angst, zwakte en kwetsbaarheid gehouden.

Opgemerkt moet worden dat gedwongen bekeringen (Egypte) en slavernij (Soedan) nog steeds worden gemeld. In Iran worden homoseksuelen op openbare pleinen opgehangen. Jonge meisjes moeten trouwen met oude mannen. Afvalligen worden met de dood bedreigd. “Eer-moorden” zijn routine. Vrouwen zijn wettelijk tweederangsburgers, hoewel moslimmannen vinden dat zij hen beter behandelen dan westerse mannen. Dit soort meningen kunnen je afleiden van belangrijkere zaken zoals:

het gebrek aan wetenschappelijk onderzoek, beperkte vrijheid wat te schrijven, beperkt in wat je mag lezen, beperkt in het uiten met kunst, beperkt in het beluisteren of maken van muziek, niet te vergeten het seksueel gebruik en misbruik van jongeren en vrouwen, en de minachting voor het zich vrij uiten in vreugde en verwondering. Kijk in de ogen van een onlangs getrouwd meisje van 12 jaar oud om het gevolg te zien van de morele ontberingen, voortkomend uit de islam.

Door: “GT”

https://ejbron.wordpress.com/2017/05/27 ... -overname/
De Islam is een groot gevaar!
Jezus leeft maar Mohammed is dood (en in de hel)
Gebruikersavatar
Ali Yas
Berichten: 7662
Lid geworden op: zo apr 15, 2012 3:24 pm
Contacteer:

Re: 'Achter islamisering zit een plan'

Bericht door Ali Yas »

Ik mis in bovenstaand verhaal een essentieel ingrediënt: het verbod op het spreken van de waarheid over de islam en over de daden die de volgelingen van Mohammed plegen. Zonder dat verbod zou in praatprogramma's, kranten en websites ruimschoots aandacht zijn voor de verpestende invloed van deze religie, wat door publieke pressie zou leiden tot wetgeving die aan de verdere ontwikkeling van deze zieke ideologie een halt zou toeroepen. Goed, dat verbod staat niet met zoveel woorden in de wet, maar artikel 137 bewijst aan de vrienden (of vrezers) van de islam goede diensten, zoals we bij de hemeltergende rechtszaken tegen Geert Wilders hebben kunnen zien.
Truth sounds like hate to those who hate truth.
Gebruikersavatar
Ariel
Berichten: 89715
Lid geworden op: wo apr 07, 2004 10:30 pm

Re: 'Achter islamisering zit een plan'

Bericht door Ariel »

Alarm om islamisme in Nederland: ’Gif wordt in kinderen gepompt’

Als Kamerlid waarschuwde Keklik Yücel voor het bestaan van parallelle moslimgemeenschappen in Nederland, waar aan kinderen ondemocratisch gedachtegoed wordt overgebracht. Na de terreuraanslag in de basiliek van Nice trekt de politicoloog opnieuw aan de bel: „Er wordt gif gezaaid.”

,,Via clubs als de huiswerkbegeleiding of de Koranschool worden aan kinderen waarden bijgebracht die haaks staan op die van onze democratische rechtsstaat”, zegt Keklik Yücel (52). „Vrouwen en mannen zijn niet gelijkwaardig, homoseksualiteit is een zonde, je mag geen kritiek hebben op de islam, geen kwaad woord spreken over de Turks-nationalistische of islamistische identiteit.”

U stelde het bestaan van parallelle samenlevingen in Nederland aan de orde, toen u nog Kamerlid was voor de Partij van de Arbeid.

„Dat was nog in de tijd dat ook Tunahan Kuzu en Selçuk Öztürk in die fractie zaten: de latere Denk-jongens. Alles wat je nu openlijk ziet gebeuren – ondermijnen, haatzaaien, kwaadspreken, vijandbeelden schetsen over collega’s – gebeurde toen achter de schermen; mede omdat ik dit probleem aankaartte. Ze waren destijds al radicaal, dragers van het gedachtegoed dat ze ook nu nog uitdragen. Vaak met dubbele tong, soms openlijk.”

Telkens als een terreurdaad als in Nice plaatsheeft zien we op sociale media veel bijval, ook van jonge Europese moslims. Maakt u zich zorgen over die ontwikkeling?
„Natuurlijk, en ik maak me vooral ook zorgen over de weinig daadkrachtige reacties van onze politici en bestuurders. Die schijnen nog altijd niet in de gaten te hebben wat er broeit in die islamistische gemeenschappen. De salafistische beweging en een ook een club als de Moslimbroederschap zijn enorm professioneel en goed georganiseerd. Ze hebben een heel sterke lobby en slagen erin om elke kritiek, bijvoorbeeld op misstanden in die parallelle samenlevingen, te framen als ’islamofobie’. En ze beroepen zich altijd op de vrijheid van godsdienst.”

Is dat laatste dan onterecht?
„Ik sta pal voor de vrijheid van godsdienst, die is mij net zo dierbaar als de vrijheid van meningsuiting. Maar het jihadisme en het salafisme zijn deel van een rechts-extremistische ideologie: het islamisme. Doordat wij het onderscheid niet maken met de religie islam, zijn we veel te verdraagzaam tegenover deze onverdraagzamen. Wij denken met hen bondgenootschappen te kunnen sluiten, maar daarmee ondergraven we onze eigen vrijheid en welvaart en vooral die van onze kinderen.”

Want die samenwerking is onmogelijk?
„Je kunt niet met onverdraagzame en onrechtsstatelijke clubs, die dood en verderf prediken, in zee gaan. Wij zijn immers hun vijand. Met wie zou je dan willen verbinden? Dat is geen kwestie van links of rechts, ook politici als Lodewijk Asscher en Gert-Jan Segers van de ChristenUnie begrijpen dit heel goed, die nemen dit probleem heel serieus. Maar in het algemeen wordt de urgentie hoezeer onze vrijheden en onze welvaart vanuit deze ideologie onder druk staan onvoldoende gevoeld. Ik zei destijds, in 2013, al: clubs die antidemocratisch gedachtegoed prediken moet je niet langer scharen onder de vrijheid van godsdienst, maar onder de noemer ’onverdraagzaam en antirechtsstatelijk’. Godsdienstvrijheid en artikel 23 (regelt het bijzonder onderwijs - red.) zijn niet bedoeld als alibi om haat te kunnen zaaien en gif te pompen in de samenleving.”

Dat is inmiddels zeven jaar geleden. Zijn er sindsdien haatclubs of salafistische rechtstaat ondermijnende moskeeën gesloten, foute imams uitgezet, agitators gevangen gezet?
„Nee, maar ook op dit thema is politiek leiderschap nodig. En dat ontbreekt. Op het moment zijn wij niet weerbaar genoeg. Een probleem is wel dat die radicale clubs niet transparant zijn. We weten dat moskeeën worden gefinancierd uit landen als Koeweit en worden bemenst vanuit het buitenland. Maar het blijft moeilijk om ze aan te pakken.”

Het lijkt alsof uw tegenstanders een stuk vastbeslotener zijn. Imam Elforkani wil wetgeving die belediging van Mohammed strafbaar maakt.

„Onze vrijheid om de macht, de staat en ook religieuze figuren te bekritiseren is zwaar bevochten. Het is de essentie van onze democratie. Daar blijf je vanaf! Door dit voor te stellen zegt Elforkani: ’Extremisten jullie woede is terecht’. Zij hebben een duidelijk doel voor ogen. Denk, de Nederlandse afdeling van Erdogans AKP, en Nida, een filiaal van de Moslimbroederschap trekken samen op met de islamisten. Azarkan van Denk probeerde met een Engelstalige tweet een wit voetje te halen bij Erdogan, die de Franse president Macron bedreigde. En Kuzu beweerde na Nice dat we ’mensen niet tot op het bot moeten beledigen’. Daarmee impliceert hij dat zij achter de claim van die radicalen staan. Dit zaait onverdraagzaamheid, verdeelt en polariseert.”

U wilt ook zogenoemde ’gematigde’ moslims bereiken en samen optrekken tegen radicalen. Hoe?
„Mensen worden niet met extremistische denkbeelden geboren, het gif wordt erin gepompt. Daar zit een hele organisatie achter van islamistische clubs en salafistische religieuze verenigingen met een enorme lobbykracht. Doek die op, en laten we ons verbinden met al die mensen – moslim en niet moslim – die een vreedzame boodschap verkondigen en die geen dubbele agenda en tong hebben. Dan moeten ook de ogen open gaan van alle ’ja maar’-roepers en van de zwijgers, die bedoeld of onbedoeld de claim van de radicalen legitimeren dat je de islam niet zou mogen bekritiseren of dat je een buitenlands staatshoofd niet zou mogen bespotten.”

Dat lijkt mij allemaal nog niet zo eenvoudig.
„Alle democratische partijen moeten de handen ineen slaan tegen dit kwaad. Daar heb je overtuiging voor nodig en een gevoel van urgentie. Ik zie dat tot nog toe onvoldoende. Het is al zo dat heel veel mensen hun mening niet meer durven te geven, geen kritiek durven te uiten, geen spotprent meer durven te tekenen. Als wij nu niet wakker worden en onze vrijheid niet serieus nemen, 75 jaar na de bevrijding, wanneer dan? We kunnen het tij nog keren, met alle rechtsstatelijke middelen die we tot onze beschikking hebben. Het is heel simpel: iedereen mag denken en geloven wat hij of zij wil, je mag voor en tegen van alles zijn, maar je mag geen haat zaaien, niet oproepen tot geweld en niet discrimineren. En wij accepteren hier de sharia niet. Mensen die daarvoor tekenen moeten hun heil maar elders zoeken. Onze vrijheid is ons goud.”
The heart of the wise inclines to the right,
but the heart of the fool to the left.
Plaats reactie