Waarom sjiieten en soennieten elkaar naar het leven staan

Is Mohammed het zegel der profeten? Of gewoon één der velen? Debatteer over zijn leven, visies, psychologie, sucessen en mislukkingen. Kun je hem met Jezus vergelijken?
Plaats reactie
Gebruikersavatar
Ariel
Berichten: 89717
Lid geworden op: wo apr 07, 2004 10:30 pm

Waarom sjiieten en soennieten elkaar naar het leven staan

Bericht door Ariel »

Om ons geheugen weer eens op te frissen.
Waarom sjiieten en soennieten elkaar naar het leven staan

door Afshin Ellian

In Irak en Syrië woedt de strijd tussen sjiieten en soennieten weer in alle hevigheid. De kiem van het conflict ligt in de zevende eeuw en ging over de vraag wie Mohammed moest opvolgen.

Wat is de aard van het conflict tussen het sjiieten en soennieten? Deze vraag wordt mij geregeld gesteld.

Velen denken dat de strijd tussen deze richtingen binnen de islam vergelijkbaar is met de strijd tussen het protestantisme en katholicisme. In dat conflict veranderde heel Europa in een bloedige arena.

De Europese godsdienstoorlog leidde tot revoluties in verschillende Europese landen. Recht, politiek en godsdienst veranderden voor altijd. Het protestantisme wordt gezien als de bakermat van de moderne democratie en het kapitalisme.

Kan de Europese godsdienstoorlog worden vergeleken met de strijd tussen het sjiisme en soennisme?

De eerste moslims waren Khadija (Mohammeds vrouw), Mohammeds dochters, alsmede Zaid (Mohammeds geadopteerde zoon) en Ali ibn Abu Talib (Mohammeds neef). In alle verhalen staat dat Ali de eerste vrije man was die moslim werd.

Ali woonde bij de profeet. Dus Mohammed zorgde voor Ali zoals Ali's vader, Abu Talib, voor Mohammed had gezorgd. Dat gaf Ali een speciale status. Later zou Ali trouwen met Fatima, de dochter van Mohammed.

In het jaar 622 vertelde de aartsengel aan Mohammed dat sommigen het plan hadden om hem te doden. Daarom sprak Mohammed tot Ali: 'Ga jij in mijn bed slapen en hul je in deze groene Hadramitische mantel, want jou zullen ze niets doen.' Mohammed sliep normaal gesproken in die groene mantel.

Ze gingen hem doden maar in zijn plaats troffen ze Ali, zijn neef. Deze gebeurtenis verhoogde Ali's status nog verder. Ali was de eerste mannelijke moslim, de neef van Mohammed en dan ook nog de man die bereid was in Mohammeds bed voor hem te sterven.

Later ging ook Ali naar Medina. Hij nam er deel aan veldslagen, met zijn tweepuntige zwaard dat Zulfiqar heette. Mohammed zou ook zo'n zwaard hebben gehad. Ali werd een belangrijke generaal. Niet alleen bij de gevechten, maar ook bij de massale uitroeiing van de joodse Qurayza-stam was Ali aanwezig.

Hij had geen goede band met Aisha, de lievelingsvrouw van de profeet. Op terugreis van een strooptocht verdween zij. De volgende dag kwam Aisha aan, in het gezelschap van een mannelijke strijder.

Alle jihadisten, vooral Ali, gaan ervan uit dat Aisha 'buiten de piste heeft geskied'. Ali zei tegen de profeet: 'Er zijn zo veel vrouwen, u kunt gemakkelijk een andere nemen.' Dat kwam Aisha ter ore. Zij kon Ali niet vergeven. Uiteindelijk kwam op tijd een openbaring waarin volgens de profeet de onschuld van Aisha werd aangekondigd.

De zaak was afgehandeld. Maar het kwam niet meer goed tussen Aisha en Ali, en later tussen de soennieten en sjiieten. In Iran is 'Aisha' daarom een scheldwoord.

Mekka was al veroverd. De politieke islam had de macht in handen. Volgens de sjiieten zou de profeet in 632 Ali als zijn opvolger hebben aangekondigd.

Deze bewering van de sjiieten klinkt vreemd: omdat Ali de neef van Mohammed en de man van Fatima (de dochter van Mohammed) was, zou hij door Mohammed als opvolger zijn aangewezen.

Dat is ronduit raar. Want Aisha, de vrouw van Mohammed, was de dochter van Abu Bakr. Hafsa, de dochter van Umar was ook een vrouw van Mohammed, en twee dochters van Mohammed waren getrouwd met Uthman.

Al deze personen hadden op basis van hun familiebanden met Mohammed de macht kunnen claimen. Ali was niet het enige familielid van Mohammed. Bovendien erkenden deze Arabieren geen koningsgezag of iets vergelijkbaars via de erfopvolging.

Mohammed kon niet genieten van zijn overwinning. Hij werd erg ziek en had vreselijke koorts. Volgens de sjiieten stierf hij op de borst van Ali. En jawel: volgens de soennieten stierf hij op de boezem van Aisha. Dat laatste is aannemelijker omdat Mohammed meer van vrouwen hield dan van mannen.

Aisha kreeg de bijnaam 'moeder der gelovigen'. Volgens haar waren Mohammeds laatste woorden: 'Ja, de hoogste vriendenschaar in het paradijs.' Daarna barstte de strijd los om de opvolging van Mohammed.

Uiteindelijk werd in een moskee gestemd, door de aanwezigen werd Abu Bakr gekozen als opvolger van Mohammed: 'Ik heb gezag over jullie gekregen, maar ik ben niet de beste van jullie. Als ik goed handel, help mij dan, en als ik verkeerd handel, wijs me dan terecht. Waarheid is gelegen in trouw en leugen in verraad. (...) Sta op tot het gebed. God moge jullie genadig zijn.'

Zo luidde de eerste toespraak van Abu Bakr, de eerste kalief na Mohammed (632). Ali en zijn aanhang waren erg teleurgesteld. Maar Ali legde zich neer bij het besluit. Hij voerde alle opdrachten uit, zoals jihad tegen andere volkeren.

In 635 stierf Abu Bakr en werd Umar gekozen als de tweede kalief. Hij deed precies wat ISIS nu in Irak doet: snelle, wrede aanvallen op andere volkeren, Perzië en Syrië, Egypte en ten slotte Jeruzalem.

Abu Bakr was de belangrijkste kalief van de eerste vier opvolgers van Mohammed - zonder hem waren er geen snelle overwinningen geboekt. Zonder Umar zou de islam waarschijnlijk nooit hebben kunnen overleven.

De Perzen haatten hem. Hij heeft hen vernederd, veroverd en geïslamiseerd. In 644 werd Umar vermoord door een verontwaardigde Pers.

(wordt vervolgd)
The heart of the wise inclines to the right,
but the heart of the fool to the left.
Gebruikersavatar
Ariel
Berichten: 89717
Lid geworden op: wo apr 07, 2004 10:30 pm

Re: Waarom sjiieten en soennieten elkaar naar het leven staa

Bericht door Ariel »

Dit is een erg ingewikkeld verhaal.
Gewelddadig radicalisme is wezenlijk onderdeel van de islam

door Afshin Ellian

Sjiieten en soennieten bevechten elkaar al eeuwen in een klassieke machtsstrijd. De profeet Mohammed gaf het gebruik van geweld een heilige status.

Het sjiitische geloof is een interpretatie van een machtsstrijd bij de vorming van de islam. Een machtsstrijd, en dus geen intellectuele strijd.

De derde rechtgeleide (rasjidun) kalief Uthman ibn Affan was, in tegenstelling tot zijn voorgangers, niet in staat om de gemeenschap bij elkaar te houden. Hij werd beschuldigd van corruptie en een gebrek aan daadkracht.

Wel verrichtte Uthman twee belangrijke daden: de voltooiing van de codificatie van de Koran en de benoeming van Muawiyah (661-680) als gouverneur van Syrië en Jeruzalem.

Muawiyah was de zoon van Abu Sufjan, de aartsvijand van Mohammed. Na de verovering van Mekka werden ze moslims. De zus van Muawiyah was weer een van Mohammeds vrouwen.

Hier zien we het praktische nut van veelwijverij: politieke invloed binnen alle stammen.

De islam had al bij het begin last van aanslagen; de derde kalief kwam om bij een aanslag.

Een groep muitende soldaten vermoordde kalief Uthman (656),de schoonzoon van Mohammed en riepen Ali, de andere schoonzoon van Mohammed, uit tot kalief.

Mohammeds oogappel Aisha maakte van de gelegenheid gebruik om wraak te nemen op Ali. Aisha, de moeder der gelovigen, beschuldigde Ali van de moord op de derde kalief Uthman. Ali ontkende, maar dat was niet voldoende om de eerste fitna (beproeving of burgeroorlog) in de islam te voorkomen.

Aisha moedigde Muawiyah, de gouverneur van Syrië, aan om ten strijde te trekken tegen Ali, de vierde rechtgeleide kalief van de islam. De stoute moeder van alle gelovigen, Aisha deed ook mee aan deze oorlog.

Zittend op haar kameel betrad zij het slagveld. Nadat Ali deze Slag van de Kameel had gewonnen, werd Aisha gearresteerd. Uit respect voor Mohammed werd Aisha slechts onder huisarrest geplaatst.

De sjiieten haatten haar. En logisch is dat niet. Ten eerste blijkt uit alle bronnen dat de profeet dol was op Aisha. Het ging niet alleen om seks. De profeet had nog tientallen andere vrouwen tot zijn beschikking.

Aisha was een leuke, stoutmoedige metgezel van Mohammed. Daarnaast zijn er vele hadiths (overleveringen) via Aisha verspreid. Op haar negende moest zij seks hebben met de profeet - dat is minder leuk. Ach, van woestijnmensen met vreemde verlangens en perspectieven hebben we helaas nog steeds last.

Uiteindelijk sloten Ali en Muawiya in de plaats Siffin een vredesverdrag. Maar er waren ook aanhangers van Ali die hem nadien niet als de ware kalief beschouwden: hij had geen compromissen mogen sluiten.

Ze werden 'Kharidjiten' genoemd. Deze radicale jongens - het Al-Qa'ida en ISIS van die tijd - brachten een ware terreurbeweging tot stand. De gevestigde orde, met Ali voorop, kwalificeerde de Kharidjieten als afvalligen.

Tijdens een ochtendgebed in 661 werd de kalief Ali vermoord door een Kharidjiet. De terreur maakte het verhaal rond: hiermee kwam een einde aan de funderende periode in de islam, die begon met Mohammed en eindigde met Ali.

Er brak een cruciaal moment aan in de geschiedenis van de islam: wie mocht Ali opvolgen?

De aanhangers van Ali (Sji'atu Ali, letterlijk 'de volgelingen van Ali') vonden dat zijn zoon Hassan de nieuwe kalief moest worden.

Muawiya, gouverneur van Syrië, dacht daar anders over en werd uiteindelijk zelf de kalief. Daarna onderhandelde hij met Hassan en ze bereikten een overeenkomst. Hassan trok zijn machtsclaim in. Dit staat bij de sjiieten bekend als de Vrede van Hassan.

Eigenlijk bestond toen het sjiisme als een specifieke richting binnen de islam nog niet. Na de dood van Hassan vroegen de aanhangers van Ali of Hussein (Hassans jongere broer) om het kalifaat op te eisen.

In 680 stierf Muawiya, hij was een buitengewoon bekwame bestuurder en generaal. Hij en zijn directe nageslacht bereikten Europa en vestigden in Noord-Afrika en Zuid-Spanje een islamitisch kalifaat.

Na zijn dood werd niet meer aan de elite gevraagd wie de kalief moest worden. Muawiya's zoon werd als opvolger aangewezen, en zo ontstond de Omayyaden-dynastie. Het bestuur van het islamitische imperium werd monarchaal.

De kalief Yazid I (680-683) had zijn handen vol aan de aanhangers van Hussein, de tweede zoon van Ali. Hussein trok in 680 ten strijde tegen de kalief. De machtsstrijd eindigde in het slagveld van Karbala, waar Hussein en 72 van zijn mensen werden vermoord door kalief Yazid.

Zo werd naast de Vrede van Hassan, de Martelaarsdood van Hussein geboren: vrede versus jihad. Vanaf dat moment gehoorzaamden de aanhangers van Hussein, nu sjiieten genoemd, de imam. En de imams, dat waren de kinderen van Hussein en hun nakomelingen. Zij pleegden geen militair verzet tegen het regime.

De sjiieten zouden later, met hulp van een Pers Abu Muslim Khurasani, in opstand komen tegen de Omayyaden. Het regime werd ten val gebracht - wellicht de grootste verandering sinds de dood van Ali.

De Omayyaden regeerden over alle veroverde gebieden zonder enige bestuurlijke ruimte te scheppen voor nieuwe moslims uit niet-Arabische gebieden. Het waren pure racisten: de bestuurlijke macht mocht alleen worden uitgeoefend door de Arabieren van het schiereiland.

De Abbasiden, opvolgers van de Omyyaden, waren ook nakomelingen van Mohammed, maar zij veranderden het regime: ze maakten geen onderscheid meer tussen Arabische en niet-Arabische moslims.

Ze lieten de sjiieten aanvankelijk met rust en introduceerden de Perzische taal in hun hofhouding. Ook kregen de Perzen en later de Turken belangrijke posities binnen het imperium.

Er ontstonden allerlei vormen van het sjiisme, zoals de Zes imams, ismailyya, fatimiyya en alawisme.

De belangrijkste sjiitische politieke stroming is die van de Twaalf imams. Mahdi, de twaalfde imam van sjiieten, verdween en er kwam daarna geen imam meer. De sjiitische verwarring was groot.

Ze besloten om, tot Mahdi's terugkomst, de geestelijken (ayatollahs) te gehoorzamen.

Deze geschiedenis leert ons dat het gewelddadig radicalisme een onderdeel van de islam is. Omdat Mohammed aan het gebruik van geweld een heilige status had toegekend. Hier rijst de vraag wat het godsdienstige verschil is tussen de soennieten en de sjiieten.

(wordt vervolgd)
The heart of the wise inclines to the right,
but the heart of the fool to the left.
Gebruikersavatar
Ariel
Berichten: 89717
Lid geworden op: wo apr 07, 2004 10:30 pm

Re: Waarom sjiieten en soennieten elkaar naar het leven staa

Bericht door Ariel »

De ontwikkeling van de islam liep al in de tiende eeuw vast

door Afshin Ellian

In de kern gaat de strijd tussen sjiieten en soennieten over politieke macht. En daarmee onderscheidt de stromingenstrijd in de islam zich van twisten binnen het christendom.

Aanbidden sjiieten een andere godheid dan Allah? Ze geloven in elk geval niet in Ali of andere imams, maar in Allah en zijn laatste profeet Mohammed.

De islam kent vijf sharia-scholen, of madhahib. Vier daarvan behoren tot de soennitische tak. Het begrip 'soennisme' is in de loop der tijd verzonnen. Het begrip 'Ahal al-Soenna' - ofwel de mensen van de traditie van de profeet - moest een scheiding aanbrengen tussen soennieten en sjiieten. Terwijl beide groepen geloven in de soenna, de traditie van Mohammed.

Bijna alle belangrijke hadiths worden ook door sjiitische imams verteld. En beide groepen geloven in dezelfde basisnormen en in de Koran als het letterlijke woord van Allah.

De vijfde sharia-school is die van de sjiieten. Deze school interpreteert de secundaire regels soms anders dan soennitische scholen. Het gaat dan om onbenullige regels omtrent hygiëne, de details van het gebed, et cetera.

Soennieten bidden met hun handen op elkaar, sjiieten doen dat niet. Een ander verschil betreft het tijdelijke huwelijk. Mohammed stond zijn mannen toe om tijdens strooptochten tijdelijk, desnoods voor een uur, in huwelijk te treden met vrouwen - zoals ISIS-terroristen doen in de veroverde gebieden.

Deze vorm van prostitutie werd afgeschaft door de tweede kalief Umar. De sjiitische sharia vindt dat wat door Allah en Mohammed niet is verboden, door niemand mag worden verboden.

Ook dit verschil treft het hart van de religie niet. Wat de legalisatie van prostitutie betreft, had Mohammed een Hollandse bestuurder geweest kunnen zijn!

De interpretatie, daar ging het om. Sharia kent vier bronnen: de Koran, de soenna via de hadiths (de traditie volgens de gezegde en handelingen van Mohammed) en idjtihad. De idjtihad is een manier om de regels van de Koran en de soenna te interpreteren.
Sharia

In de tiende eeuw, driehonderd jaar na de dood van Mohammed, kwamen de soennitische sharia-scholen tot de conclusie dat de sharia voldoende is gevormd, waardoor een einde kwam aan de intellectuele inspanning die moest leiden tot de basisregels van de sharia.

De poorten van idjtihad werden dicht verklaard. Een nieuwe basisregel die een oude basisregel zou vervangen, kon niet meer worden uitgevonden. De ontwikkeling van de islam liep al in de tiende eeuw vast.

De sjiieten daarentegen hanteren de idjtihad nog steeds: rechtsvinding en interpretatie zijn bij de sjiieten niet verboden. Een enthousiaste, postmoderne islamliefhebber zou roepen: de Twaalf imams-sjiieten zijn vooruitstrevend!

Helaas leert de ervaring ons dat ook bij sjiieten rechtsvinding en interpretatie bij wezenlijke elementen van de islam onmogelijk zijn. Ook zij willen leven onder de zuivere vorm van de islam.

Alles mag soepel worden toegepast als de islamitische staat of de islamitische beweging in gevaar is. Deze handelwijze is conform de traditie van Mohammed: ook hij was bereid om een stap terug te doen wanneer de existentie van zijn macht in gevaar was.

Dit heet bij ayatollahs 'de flexibiliteit van de sharia' en de Iraanse president Hassan Rouhani is er aan een Britse universiteit op gepromoveerd. En als de islamitische staat niet in gevaar is, gaan ze vol op het orgel.

Politiek

De sjiieten van de Twaalf imams en de soennieten zijn allemaal moslims die in dezelfde regels geloven. Het meningsverschil gaat over de opvolging van Mohammed.

Mohammed was de politiek leider van moslims en zijn opvolging was een politiek vraagstuk. De exclusiviteit die sjiieten toekennen aan familieleden van Mohammed, is naar het oordeel van de soennieten in strijd met de regels van de islam. Als de profeet zelf niet onfeilbaar was, hoe kunnen zijn familieleden dan onfeilbaar zijn?

In het sjiitische wereldbeeld zien we ook sporen van katholieke tradities: twaalf imams versus twaalf apostelen, Mahdi versus Christus.

Islam versus christendom

Ook elementen uit het volkskatholicisme zijn aanwezig in de sjiitische traditie: de processie voor de imams en de zelfkastijding. Hoe deze elementen in de loop der eeuwen bij de sjiieten zijn terechtgekomen, is nog niet onderzocht.

Deze aspecten van de sjiitische islam tasten de kern van het islamitische geloof niet aan, dus waarover ruziën sjiieten en soennieten dan? Het gaat over macht, politieke macht. Daarom is de geschiedenis van de islam anders dan die van het christendom.

In de Europese godsdienstoorlog ging het om inhoudelijke vraagstukken rond het begrip autoriteit. Wie heeft de autoriteit om de Heilige Schrift te interpreteren? De hiërarchische ordening van de katholieke kerk?

Deze vraag zorgde voor twijfel over de hele hiërarchische autoriteit van de katholieke kerk: bijgeloof, corruptie, machtsmisbruik, en uiteindelijk het geloof zelf.

Deze intellectuele strijd gaf vorm en inhoud aan latere ontwikkelingen op het gebied van recht, politiek en wetenschap. De middeleeuwse orde werd ermee ten grave gedragen.

Ten slotte plaatste de Europese godsdienstoorlog het begrip tolerantie prominent op een het podium.

De islam heeft een sterke, intrinsiek politieke verschijning. De politiek is het drama van de islam geworden. De islam als een politieke religie is ook nog verweven met het gewelddadige conflict rond de macht.

Onderwerping

De strijd tussen de sjiieten en soennieten draait niet om de theologische twistpunten die de basisstructuur van de islam zouden veranderen. Uit deze strijd kom geen nieuwe wereld voort.

Het gaat telkens om het wezen van de zuivere islam, van de oude wereld. En het wezen van de islam is de politieke macht en de drang tot onderwerping van ander.

Stagnatie in de ontwikkeling van het islamitische geloof moet worden verklaard tegen de achtergrond van de islamitische geschiedenis en de grondbeginselen van de islam. De komst van een islamitische Luther is vooralsnog niet reëel.

De geschiedenis van sjiieten en soennieten draait om een meedogenloze politieke broedertwist over geld, macht en veroveringen.

Vrijdag meer over de sjiitische heerschappij in Iran.
The heart of the wise inclines to the right,
but the heart of the fool to the left.
Gebruikersavatar
Ariel
Berichten: 89717
Lid geworden op: wo apr 07, 2004 10:30 pm

Re: Waarom sjiieten en soennieten elkaar naar het leven staa

Bericht door Ariel »

De waarheid en geschiedenis zijn grootste vijand van de islam

door Afshin Ellian

De georganiseerde ontwetendheid is een machtig instrument geweest bij de vestiging van de islam. Maar die ontwetendheid begint nu te verdampen. Hoe gaan de sjiieten om met herinneringen aan een pre-islamitisch Perzië, het huidige Iran?

Perzië is ooit veroverd door Alexander de Grote (356 v. Chr. – 323 v. Chr.) Hij wilde Cyrus de Grote, de eerste grote veroveraar in de geschiedenis nadoen. De vrucht van de verovering was minder tragisch dan de verovering zelf.

De Hellenistische cultuur drong de Perzische ziel in. Er zijn nog steeds duizenden verbasterde Griekse woorden in het Perzisch. Alexander de Grote veranderde de Perzische cultuur op een positieve wijze: er kwamen, naast de Perzische religie, nog nieuwe goden en godinnen bij. Het duurde een paar eeuwen tot de Perzen weer over een volledig imperium beschikten.

Zwakte

Nu sla ik een paar eeuwen over. Dat doet mij belanden bij de Sassaniden (224-641). Dat is het laatste Perzische imperium uit de antieke tijd. In de nadagen van Sassaniden werd het imperium overheerst door zwakte en een interne machtsstrijd.

De tweede kalief Oemar wist met moeite zijn mannen over te halen om Perzië aan te vallen. Hij vertelde ze een hadith van Mohammed. De profeet zou hebben gezegd dat bij de aanval op Perzië de engelen de wapens van Perzen ongedaan zullen maken. Oemar sprak hen moed in en beloofde hen de vrouwen en schatten van Perzië.

Nederlaag

Perzië werd veroverd. De wereld verloor een antieke supermacht. Tot de dag van vandaag worstelen Perzen met deze nederlaag. In 641 ging Perzië ten onder. Het duurde bijna een eeuw totdat het heel Perzië door de jihadisten was veroverd. De Perzische poëzie veranderde vanaf toen in het verhaal van tragische helden.

De islamisering van Perzië ging gepaard met geweld en vernedering: ze mochten zelfs als niet-moslim niet langer eigenaar zijn van hun eigen grond. Nadat ze moslims werden, werden ze als mawali - iemand die onder patronage valt - gekwalificeerd.

Ze kregen ten tijde van Abbasiden invloed in het politieke bestel. Met de verzwakking van de centrale macht richten de Perzen hier en daar hun eigen koninkrijkjes op. De allerlaatste Perzische anti-islamitische opstand was tijdens de heerschappij van kalief Al-Ma'moen (813-833) in Azerbaijan van Perzië.

Onthoofd

Babak Khorramdin was een aanhanger van Zarathustra en kwam in opstand tegen de Arabische islamitische heersers. De kalief stuurde de Perzische generaal en gouverneur van Egypte, Afshin, op hem af. Afshin - met hem de islam - won en Babak verloor. Hij werd in Bagdad in aanwezigheid van de kalief onthoofd en op een heuvel opgehangen.

Kort daarna kreeg Afshin gewetensbezwaren. Hij veranderde. Afshin wilde een complot smeden tegen de kalief teneinde de weg van Babak voort te zetten. Afshin veranderde in een anti-islamitische held: hij werd gearresteerd, onthoofd en op de heuvel van Babak opgehangen. Daarna was er een oorverdovende stilte.

Beweging

Bijna 900 jaar na de islamitische verovering van Perzië herrees het rijk met behulp van soefi's die sjiiet waren geworden. Vanuit Azerbaijan kwam een beweging tot stand die de basis heeft gelegd voor het soevereine Perzië. Safawiden (1501-1722) vestigden de eerste Perzische dynastie die geheel Irak bestreek.

Voorheen waren hier en daar gebieden waar de Perzische koningen regeerden: de Samaniden (874-999), de Boejiden (933-1030). Maar Isamil, de eerste koning van Safawiden, veroverde alle gebieden van Iran. Er was wel een groot probleem: het Ottomaanse kalifaat. De ummah viel immers onder het regime van de islam en dus het kalifaat van Turken. De Ottomanen werden boos en vielen de Iraniërs aan.

Zonneklaar

Indertijd rees een existentiële vraag: wat onderscheidde de inwoners van het voormalige Perzië met de inwoners van het islamitische kalifaat? Ze waren allemaal moslims en ze hanteerden hetzelfde alfabet. Bovendien pasten ze hetzelfde rechtsstelsel, namelijk de sharia, toe. Daardoor was het zonneklaar dat ook de Iraanse moslims onder het kalifaat zouden vallen. Op grond waarvan zou een Perzische leider het volk kunnen aansporen om zich gewapenderhand te verzetten tegen het Ottomaanse leger?

De vergetelheid had zich al meester gemaakt van de Perzen: ze wisten niet meer wie ze waren. Wat zou de identiteit van Perzië moeten zijn? Wat zou de scheidslijn moeten zijn tussen Perzië en de rest? De Safawidische oplossing voor dit probleem heette: de sjiitische identiteit.

Zwaard

De sjiitische richting werd de staatsgodsdienst van de Perzen. Waren destijds alle Perzen sjiiet? Nee, waarschijnlijk bestond de helft van de bevolking uit de soennitische burgers. De Safawiden hebben met het zwaard de meerderheid van Perzen sjiiet gemaakt. Het dogma luidde: in naam van het sjiitische Perzië moesten de Perzen zich verzetten tegen de soennitische Ottomaanse onderdrukkers.

De Safawiden wonnen van de Ottomanen. Voor de eerste keer in de geschiedenis van de islam verschenen twee islamitische politieke ordes als gelijkwaardige machten op het podium van de geschiedenis: Perzië en het Ottomaanse kalifaat. Zo zijn de Perzen sjiiet geworden. Om niet veroverd te worden door de Arabieren en Turken werden de Perzen sjiiet.

Gouden huisje

Het staatssjiitisme was een noodzaak om Perzië uit haar as te laten herrijzen. Langzamerhand werd de sjiitische identiteit de noodzakelijke identiteit om zich te beschermen tegen de oprukkende machten. Alle koningen en dynastie na de Safawiden hebben zich gehouden en ingespannen voor het behoud van de sjiitische identiteit van Perzië.

De koningen organiseerden geestelijke ordes. De ayatollahs kregen een belangrijke taak: zij moesten het volk opvoeden in het sjiitische patriottisme. Maar de soennieten hebben Mekka en Medina.

Wat heeft de sjiitische macht om het volk te verenigen? De sjiieten bedachten heiligdommen rond de graven van hun heiligen. Mashhad, de stad waar de achtste sjiitische imam is begraven wordt naar het model van Mekka opgebouwd.

De tombe, moskee en het gouden huisje rond de graf van imams moeten elke Pers het gevoel geven dat ze al in Mekka zijn. De Pers vond zijn eigen Mekka uit. Deze traditie werd voortgezet door de sjiieten in Irak. De sjiitische identiteit is niet langer verbonden met Perzië maar ook met Irak en Zuid-Libanon.

Onwetendheid

De georganiseerde ontwetendheid is een machtig instrument geweest bij de vestiging van de islam. Alles voorafgaand aan de islam werd immers als 'jahilliyya' - barbaarse onwetendheid - aangeduid. De onwetendheid begint nu te verdampen in het licht van de geschiedenis. Daarom worstelt de sjiitische macht nu met de herinneringen aan het pre-islamitische Perzië.

De waarheid en de geschiedenis zijn de grootste vijanden van de islam.
The heart of the wise inclines to the right,
but the heart of the fool to the left.
Gebruikersavatar
Hans v d Mortel sr
Berichten: 17465
Lid geworden op: za jun 18, 2011 7:07 pm

Gevraagd: tweedehands westerse hersencellen voor moslims

Bericht door Hans v d Mortel sr »

Ariel schreef:Dit is een erg ingewikkeld verhaal.
professor Elian schreef:Deze geschiedenis leert ons dat het gewelddadig radicalisme een onderdeel van de islam is. Omdat Mohammed aan het gebruik van geweld een heilige status had toegekend. Hier rijst de vraag wat het godsdienstige verschil is tussen de soennieten en de sjiieten.
Inderdaad een ingewikkeld verhaal. Uitsluitend interessant voor leraren geschiedenis. Alhoewel geen leraar op een fatsoenlijke Nederlandse school zich met dit soort geschiedenis zal bezighouden. Het gaat er slechts om wat deze geschiedenis ons leert. En dat is waar wij tot op de dag van vandaag nog altijd last van hebben. Van moslims! Want moslims kunnen blijkbaar niet vooruit kijken. Zij zijn de ware achteruit-kijk gelovigen. Weten we al dat alles in islam en tussen de oren van de moslim tegenstijdig is? Ze kijken achteruit dat het hun lust en leven is, maar te zelfder tijd dienen zij ook richting Mekka te kijken. En wat zien wij daar anno 2014? Precies!

Een groot smerig 1400 jaar oud heidens islamitisch spektakel waar de honden geen brood van lusten.

Dat is islam. Dat zijn je buren de moslims.
Ik weet niks met zekerheid. Ik ben ontoerekeningsvatbaar gelovig atheïst wegens gebrek aan de vrije wil.
Plaats reactie