Ik ondersteun deze dromen van harte en hoop dat ze de daad aan het woord voegen. Ik raad de volgende landen aan. Saudi Arabie, Pakistan, en Afghanistan.
Ik ben ook van mening dat deze dames zodra ze hun geloofsbelijdenis afgelegd hebben gehuld moeten gaan in een boerka. Al is het allen maar om zich solidair te voelen met hun zusters in Afghanistan.
Tip voor de organisators van de nationale bekeerlingendag. Geef aan iedere bekeerde zuster zo'n prachtige blauwe of zwarte boerka.
Dat moet kunnen. Zo duur zullen die dingen niet zijn.
http://www.trouw.nl/nieuws/religie-filo ... igie_.html" onclick="window.open(this.href);return false;Vallen voor praktische religie
Antropologe sprak autochtone vrouwen die zich bekeerden tot islam
Morgen is de tweede nationale bekeerlingendag. Nieuwe moslimbroeders en -zusters zoeken er steun, advies en een nieuwe vriendenkring.
Veel bekeerde moslima’s dromen van emigratie naar een islamitisch land. Niet uit verbittering na een breuk met hun ouders of de verwijdering van oude vrienden, niet vanwege alle vooroordelen, maar omdat ze in een moslimland niet steeds alles hoeven uit te leggen, of vreemd worden aangekeken. Want als je Nederlandse werkgever je hoofddoek eindelijk accepteert, wanneer begin je dan de discussie over je bidtijden of het verplichte bedrijfsfeest?
Dat hoorde Vanessa Vroon-Najem vaak tijdens haar onderzoek naar bekeerde moslima’s in Amsterdam. Cultureel antropologe Vroon interviewde voor haar onderzoek 21 autochtone vrouwen die zich tot de islam bekeerden. „Mensen denken dat die wens zich te bekeren altijd vanwege een huwelijk of een moslimvriendje is. Maar soms staan die echtgenoten helemaal niet te juichen, zijn ze sceptisch over de overstap. Het is volgens de islamitische regels ook niet noodzakelijk dat een moslim met een moslima trouwt.”
Positieve contacten met moslims spelen wel een belangrijke rol. Dat kán met een echtgenoot of vriendje zijn, maar ook met vriendinnen, buren of collega’s.
Negatieve berichten over de islam maakten de vrouwen nieuwsgierig, zag Vroon. „Ze vroegen zich af: Is het echt zó erg? Vaak zaten ze met vragen rondom zingeving en onderzochten ze meerdere religies. Als jonge meiden over geloofszaken gaan rondvragen, krijgen ze vaak alleen antwoorden van hun moslimvriendinnetjes.”
Veel vrouwen vielen voor ’de praktische religie’. „De islam is aantrekkelijk door de regelmaat van wassen en bidden. En het is iets tussen jou en God: als je het voelt in je hart, dan ben je een moslim.”
Daarna gaat het stap voor stap verder, hoorde Vroon. Moslima’s stoppen met roken, alcohol, varkensvlees. Ze doen mee aan de ramadan. „De praktijk loopt vaak vooruit op het uitspreken van de geloofsbelijdenis.” In dat proces ontmoeten ze in hun naaste omgeving van alles, variërend van onbegrip tot vijandigheid. „Ze botsen met hun ouders, ze hebben steeds minder raakvlakken met oude vriendinnen. Je hoort vaak dat ze een tijdje geïsoleerd raken, want er staat niet meteen een nieuwe vriendenkring voor ze klaar.”
De keuze voor een hoofddoek is een latere stap, zag Vroon. Veel bekeerlingen kunnen uiteindelijk niet zonder. „Ze zien het als een verplichting, als teken van gehoorzaamheid aan God. Ook herkenbaar willen zijn als moslima, speelt een rol.”
Die stap levert echter veel nare reacties op. Niet alleen in huiselijke of vriendenkring. „Met hoofddoek op krijgen ze te maken met het stereotiepe beeld: Je spreekt geen Nederlands, bent dom, achterlijk, niet ontwikkeld. Als mensen aan je blauwe ogen en witte huid zien dat ze met een bekeerlinge te maken hebben, werd het soms nog erger. Dan ben je een verrader en voel je de agressie.”
„Bij al die negativiteit blijven bekeerlingen aardig doen. Ze voelen zich ambassadeurs van de islam. Geduld geldt als een belangrijke deugd en dat helpt”, zegt Vroon.
Er zijn tal van initiatieven om bekeerlingen bij te staan: Steunpunt Zusters, Moslimanetwerk, Moslima’s voor Moslima’s en de tweede nationale bekeerlingendag, morgen in de Rotterdamse Dar Al-Hijra moskee. „Er is veel support, een grote lotsverbondenheid.”